In feite heb ik niet één bepaalde stijl ... Het komt er alleen op aan hoe ik me s morgens voel voor ik iets aantrek en vooral: wat ik wil doen. Wat voor mij echt belangrijk is en hier komt de detaillist in mij naar boven: passen de kleuren wel bij mekaar?
Onze Zoety, mijn lieve Bichon-hondje, observeert mij in de badkamer en ziet precies hoe mijn dag er zal uitzien. Als vrouwke weggaat of dat ze van plan is te gaan wroeten!!
De laatste jaren draag ik alleen nog pantalons. Hierop trek ik dan een pull aan, of, als het iets meer formeler moet zijn, een hemdbloeze. Het moet gemakkelijk zitten en eenvoudig in onderhoud zijn. Merkkledij zoek ik niet speciaal. Een kledingstuk moet aan de binnenzijde goed afgewerkt zijn dus draai ik het steeds om voor ik het aankoop. Zo kan men heel goed zien hoe de wasvoorschriften zijn, vanwaar afkomstig en is het een goed merk, wel dan is dat ook meegenomen niet?!!
Jeans draag ik heel graag want ik mag er me lekker mee vuil maken. Voor mijn tuinwerken - ik ben immers een tuinfanaat - gaat er niets boven een gezellige warme training. Goed rekbaar en in een mum van tijd gewassen. Soms zie ik er nogal uit hoor! Je hebt mensen die werkelijk alle karweitjes kunnen opknappen en een paar uur nadien zien zij er nog proper en netjes uit Wat mij betreft vergeet het maar want ik doe veel klusjes op mijn knieën!! Het spaart mijn rug natuurlijk.
Iets dat niet elk jaar gebeurt: rozen in mijn tuin die bloeien met Kerstmis!
Jullie zien het al hé mijn arme broeken staan stijf op kniehoogte, vol klodders vochtige aarde. Geregeld moet ik ze dus vervangen en meestal zoek ik dan naar het merk Gloria Vanderbilt want voor mij zitten die perfect. Onze dochter, Ingrid, kan ze gemakkelijk vinden in de VS en ik bof want geregeld krijg ik ze dus voor mijn verjaardag of een andere gelegenheid. Mijn leuze is dus hoe vuiler, hoe gelukkiger ik me voel.
Voor deze gelegenheid echter het is tenslotte Kerstmis zal ik nu eens extra mijn best doen! 0p 21 december was het Winterzonnewende de dagen worden terug langer en dat werd reeds sinds de oudheid gevierd, als het feest van het licht. Ik hou ontzettend veel van de sfeer die er rond hangt en al jaren komt de hele familie thuis samen.
Ik probeer het zo gezellig mogelijk te maken, zodat iedereen zich kan ontspannen. Elk jaar komen de Kerst-CDs weer uit de kast en dienen als achtergrond bij het tafelen.
Aan de tafelschikking besteed ik vrij veel aandacht. De kerstboom wordt leuk versierd met lichtjes en allerlei prullaria, de haard moet gezellig branden.
Eigenlijk moet alles - zoals in vele gezinnen - er netjes en feestelijk uitzien. Ooit kocht ik in Noorwegen zon gelegenheidsonderleggers en die haal ik dus ook uit de kast. Aangezien dit land zeer somber is in de winter, doen alle inwoners hun uiterste best om zoveel mogelijk binnenshuis gezelligheid te creëren.
Mijne NISSE, met de lantaarn is dus ook weer van de partij. Een kerststukje en wat kaarsjes maken de cirkel rond.
Nisse
Ikzelf hmm hoe ontvang ik mijn gasten?? En wat trek ik aan? Dat is in twee woorden gezegd: Niks speciaals.
Ik kook dagen voordien de voorbereidingen die mogelijk zijn. Zo heb ik het wat gemakkelijker de dag zelf en kan ik ook beter meegenieten.
Opmaak: Mijn 67- Kerstjaren begin ik te voelen maar toch moet men zich wat optutten, hé.Fond de teint gebruik ik nooit. Een voedende crème (dag en nacht) van Nivea, wel dus.
Naar de kapper ga ik maximum 5 maal per jaar, de rest doe ik zelf. Mijn pluimen vragen niet zoveel, want als ik van de kapper kom, is het bijna telkens een flop.
Qua opmaak blijven er dus mijn ogen. Deze zijn vrij groot (naar het schijnt), want zelf zie ik dat niet, doch ik hoor het wel van velen. Omdat ik af en toe een bril draag, zeker om met de auto te rijden, moeten die fameuse ogen dus ook opgemaakt zijn. Al jaren worden zij met een kholl-potlood bovenaan geaccentueerd, plus wat mascara op de wimpers.Een beetje oogschaduw erboven en dat is het. Zie ik er wat pips uit dan doet een blush wonderen.
Mijn lievelings toiletwater is en blijft Air du Printemps van Ninna Ricci en af en toe Channel n°5 als die in de kast staat.
Juwelen zijn mooie dingen en ik heb er wel een paar maar ik draag ze alleen als ik echt eens moet weggaan voor een speciale gelegenheid. Deze dingen zijn me te onhandig als ik wil werken of knutselen.
Outfits: Voor de feestdagen moet ik niet lang nadenken: een lange zwarte broek, met, jawel hoor een bloesje, eventueel gedecoreerd met sjaal. Dat gaat er bij mij in als zoete koek. Moet het echt chic zijn, ja dan hang ik mijn fluwelen cape erover en weg zijn we. Mantelpakjes droeg ik vroeger veel meer maar thans heb ik er weinig boodschap aan. Ons buitenhuis-leven ligt achter ons en dus blijf ik zweren bij eenvoudige, gemakkelijke spullen.
Een haardvuur brengt zoveel gezelligheid ...
Handtassen, gaan jaren mee. Deze mogen voor mij niet te groot zijn, aangezien ik niet zon grote gestalte heb. Burberry is één van mijn favoriete merken, iets groter van formaat nochtans maar ik gebruik deze alleen als ik voor langere tijd weg moet gaan. Verder hou ik het bij zacht lederen tasjes.
Schoenen: dat is een probleem. Aangezien ik een 10-tal heupoperaties achter de rug heb, kamp ik met een lengteverschil qua benen. Dus telkens als ik schoenen koop is het uitkijken naar de hoogte van de hak. Een 5 cm is O.K., maar aan één zijde moet de schoenmaker dan telkens een aanpassing doen. Ik haat dus : schoenen kopen. Eens ik gemakkelijk zit in een paar, slijt ik ze steevast af.
Een grapje met Charlie
Gelukkig, zie ik dikwijls de humor in vele dingen en dat maakt veel goed. Mijn man beweert dat ik nooit volwassen zal worden, omdat ik in feite nog graag speel. Geregeld krijg ik hem aan het lachen.
Een raad die ik dus voor deze gelegenheid aan iedereen wil meegeven is: GENIET, LACH, PLUK DE DAG: alles wat je hebt gehad, kan niemand je nog afnemen het komt helaas niet meer terug.
Niets is gezelliger dan een huis vol leven, iedereen is welkom en zeker als je leuke vrienden en vriendinnen op bezoek krijgt !!
Aan de bloggertjes wens ik dus :
NOG GEZELLIGE, VREDIGE FEESTDAGEN VOOR IEDEREEN !
Mijn speciale dank aan Sjoeke (ons Madammeke) en Viva die beiden meehielpen deze Kerstvoorstelling te maken.
Geboren te Tienen ben ik voor de blogwereld Ninne , een senior die binnen een paar weken 67 lentes telt. Klein van stuk, met soms wat energie teveel. Velen stellen mij de vraag waar ik die vandaan haal, en telkens moet ik het antwoord schuldig blijven.
In mijn vorig jong leven ben ik altijd druk bezig geweest met de job van mijn echtgenoot en heb ontzettend veel hoeken van de wereld gezien en er ook gewoond. En vermits het niet altijd evident was in het buitenland om gepaste kleding te vinden, had ik niets beter gevonden dan de meeste dingen zelf te fabriceren. Dagen ben ik soms op zoek geweest naar geschikte materialen : stofjes , lintjes ritsen, enz. Telkens lukte het wel op de één of andere manier.
In 1984, kwam ik voor het eerst in contact met de computer. We leefden toen in Hong Kong. Een nieuwe wereld ging open ... Ik moest zoveel dingen bijhouden, dat ik besloot mij zo'n ding aan te schaffen. Een zwaar log geval dat toen onder DOS werkte en ik had er nog nooit één ding over gelezen. Dus 's nachts werd het studeren, proberen, enz. Na een maand of vier kon ik mijn plan trekken en zo heb ik vele collega's ook op weg geholpen. Alles was in het Engels en soms vroeg ik mijn man "wat betekent dat feitelijk ??" Zijn reactie ... "welke taal spreek jij eigenlijk ??" Ja ... ik besefte zelfs niet dat de pc een eigen computertaal had.
Toen het ogenblik van pensioen aanbrak, heb ik gezegd "Ik ga kort bij de grond leven !!" "Ik wil tuinieren". Niemand geloofde me en dacht dat ik totaal krankjorum geworden was.
En inderdaad, zo ben ik thans meer bekend als "tuinfanaat". Maar ja, een "hof", eens de eerste mislukkingen achter de rug ... en nadien er iets definitiefs van maken dat is nog een ander paar mouwen. Uren heb ik in boeken gesnuffeld, want als leek, die nooit een schop in handen had gehad, laat staan kunnen snoeien. Wel vandaag ziet de tuin er ongeveer uit , zoals ik die droomde, jaren terug.
Sindsdien heb ik al wat af geklust. Verven, behangen, hameren, timmeren, boren. Als er iets technisch stuk is, moet ik het kunnen openprutsen om er binnenin te kijken. Zo heb ik al veel dingen echt verknoeid hoor ... maar mijn nieuwsgierigheid is te groot om hierover te rouwen.
Het naaiwerk was dus in de vergeethoek geraakt. En nu plots, tijdens de hittegolf, kon ik geen zware inspanningen doen en ben terug in mijn lapjesdozen gaan rondneuzen. Baf ... mijn adrenaline kwam weer boven ... ik zou eens terug iets maken. Shortjes moesten het worden, want die vind ik eigenlijk niet altijd zo geslaagd in de winkels. Ik moest dus wel een winkel zoeken hier in de omgeving om toebehoren te vinden. Op een dag moest ik teelaarde hebben voor de tuin en in het voorbijrijden werd mijn aandacht getrokken door een, achter een grote tent, verborgen winkeltje, met op sommige ruiten bruin papier geplakt als afscherming voor de zon. Ik ben gestopt en naar binnen gegaan.
Groot was mijn verbazing toen ik honderden rollen stofjes opgestapeld zag staan tot tegen het plafond , met ervoor een hoge ladder.
De geur deed me iets... men kan dat hebben, hé ... alles leek toch zo intact, zoals vroegere jaren. Een dametje kwam van achteraan en vroeg vriendelijk "kan ik U met iets helpen ?". Haar haartjes spierwit, vrolijke pientere oogjes, en een beetje gebogen. Ze zag me rondkijken ... "ja", zei ze, "doe maar rustig hoor, als je me nodig hebt roep je maar "Coletta !! Intussen zal ik nog even een rits herstellen."
Al verschillende keren ben ik nu al bij Coletta geweest. Bij haar kun je nu werkelijk alles vinden wat maar denkbaar is . Moet je maar één knoopje hebben, 30 cm elastiek of ben je niet zo handig in herstelwerk... Zij doet het wel. Daarbij krijg je haar wijze raad gratis mee. Pas op voor dit... en leg dat maar een nachtje in koud water en dan heet droogstrijken, enz. enz.
Mijn shortjes zijn afgeraakt en voor ééntje heb ik er nog een bloesje bij gemaakt in dezelfde kleur. Niks speciaals maar wel gemakkelijk.
Feit is: Waar vindt men nog zo'n nostalgische winkeltjes ... ?? Meestal op het platte land waar de koetjes loeien en de schapen blaten natuurlijk, ... maar het wordt jammer genoeg een zeldzaamheid. Ik prijs me dus gelukkig mijn "Coletta" gevonden te hebben.
Dank je, Ninne, voor je visite bij mijn Madammeke. Het was heel leuk! Dikke knuff, Sjoeke
Viviane (blog viviane_1974_s)
01-08-2007
Op visite: Viviane
Wel Madammeke, ik ben zeer vereerd dat ik op je mooie blog ben uitgenodigd. Ik kom hier vaak eens lezen en ben steeds benieuwd naar je gast van de week. Deze week mag ik mij dus even voorstellen aan je bezoekers.
Dus: ik ben Viviane Tensy, geboren te Gent, 20 mei 1945 en ben nu dus 62 jaar jong.Samen met mijn twee jaar jongere zus, Yvonne, beleefde ik een mooie jeugd dankzij onze fantastishe ouders.
Later ging ik werken als verkoopster in een gekende platenzaak in Gent. Dat was een mooie tijd, altijd omringd met muziek en veel jongelui. De firma had ook een platenzaak in Knokke en daar werkte ik tijdens het seizoen. Daar leerde ik mijn man, Norbert, kennen en na drie jaar huwden we in 1969.
Ik werkte mee in de zaak van mijn man op het bureel. Na 5 jaar werd op 24 augustus 1974 onze zoon Serge geboren, een dot van een baby en nu nog steeds een schat van een zoon. Hij is heel gelukkig met zijn vriendin Anneke en hun hondje Milo.
Samen met mijn zoon, Serge
We hadden een mooi leventje, uiteraard met af en toe ook al eens problemen, net zoals iedereen, maar niets dat niet kon opgelost worden. De zaken gingen goed, dus konden we ons ook heel wat luxe veroorloven.
We hebben altijd graag gereisd, onze mooiste reis was naar San Diëgo. Ook onze reis naar Casablanca, Marrakesh en Agadir is onvergetelijk. We werden er door onze vrienden aldaar als koningen verwend.
Op een kameel in Agadir
Onze vaste stek was de Côte d'Azur, we hadden er een appartement in Lavendou, gelegen aan zee, werkelijk een droom. Ook onze boot lag daar. Nadien hebben we ons appartement verkocht maar we zijn er altijd blijven weerkeren en gingen dan op hotel. We hebben er prachtige vakanties doorgebracht.
Skieën in Westendorf
Deze skifoto is genomen in Westendorf, Oostenrijk, een mooi skiplaatsje. Met een bevriend koppel hebben we daar Kerstmis geviert, zeer tof. Ik ben daar een paar keer gevallen hoor, ben geen specialist maar ik trek mijn plan wel. Toch hebben we daar het meest gewandeld want mijn man skiet niet, hij houdt meer van de après ski ...
We hadden ook snelle wagens, in die tijd kon je het gaspedaal nog eens indrukken. Mijn man en ik deden vaak mee aan rally's. We gingen vaak met vrienden naar Zolder en verbleven dan in het "Pittshotel". Daar zagen we dan van alles, behalve auto's ...
Vroeger was ik zeer sportief. In de zomer ging ik 's ochtends om 6 uur al een paar uur paard rijden, soms alleen, soms met vrienden. In de winter waren er de dressuurwedstrijden en daarvoor trainde ik alle dagen zoveel uren zodat ik bijna niet meer op mijn achterste kon zitten! Ik behaalde dan ook altijd goede resultaten. Daarna ben ik beginnen tennissen, 5 uur in de week, winter en zomer. Ik speelde vaak samen met mijn zoon en ik heb dat heel graag gedaan maar ben 3 jaar geleden moeten stoppen wegens pijn aan pols en rug.
Door mankementjes zijn mijn sportieve hobby's nu dus uitgesloten, al volg ik mijn geliefde sporten nog steeds op de voet! Nu ben ik sinds enkele maanden begonnen met mijn blogje en het bevalt mij enorm. Ik maak zeer graag PowerPointjes en mijn bezoekers vinden ze mooi. Dit is zeer zeker een stimulans om verder te gaan. Zo ben ik ook in contact gekomen met andere bloggers en dat is ook heel leuk.
Verder geniet ik graag van een lekker etentje samen met familie en vrienden, een lekker glaasje wijn er bij ... mmm
Zoals de meeste dames hou ik van mooie kleren. Mijn favoriete kleur is zwart maar liefst met niet te veel tralala, ik draag eerder klassiek. Soms komen ze uit een dure winkel maar net zo graag koop ik ze in de C&A, dat maakt niet uit, zolang ik ze maar mooi vind. In mijn jeugd maakte mijn moeder, die naaister was mijn kleren. Mijn zus en ik waren dan ook altijd trendy gekleed en welk jong meisje vindt dat niet leuk!?
Ik verzorg me graag met goede producten en draag bij het uitgaan steeds make-up. Mijn geliefde geurtjes zijn, Allure van Chanel en Miss Dior. Zo, nu weten jullie al heel wat van mij, niet!
Sommige bloggertjes zullen na het lezen van dit artikel denken: "die heeft een mooi leventje achter de rug". En ik moet toegeven dat, ondanks het feit dat ik zoals ieder ander de nodige tegenslagen en problemen gekend heb, ik bevoorrecht ben geweest. Toch ben ik me heel bewust van het feit dat het in het leven niet alleen om geld en luxe draait. Vriendschap, liefde en geborgenheid, je familie en je vrienden, je gezondheid ... Daar ligt het ware geluk.
Tot slot nog dit geschenkje voor jou, Sjoeke: Katrien maakte het speciaal voor deze gelegenheid.
Een aantal maanden geleden kreeg ik opeens het idee om een blogje te starten. Ik had echt niet gedacht dat ik me zo goed zou amuseren!
Mireille maakt originele wenskaarten en plaats deze geregeld op de blog. Ik zelf zorg eerder voor de gedichten, teksten over de maatschappij en ben de blogwandelaar bij uitstek. Samen verzorgen we de lay-out en proberen we nieuwe dingen te bedenken. Af en toe een wedstrijdje vinden we wel leuk, alhoewel dat ik moet zeggen dat de respons niet zo groot is, maar bon, alle nieuwe zaken moeten eerst bekend geraken.
Soms heb ik nogal een scherpe tong, maar ik geef graag eens kritiek op de maatschappij, maar ik zal nooit iemand persoonlijk aanvallen.
Tevens hou ik ervan om af en toe eens de clown uit te hangen en plaats dan ook de fotos daarover, evenals familiefeestjes, fotos van optredens, enz
Ons kleine uitstapjes worden beschreven door Mireille en zoals reeds vermeld op de blog trouwen wij op 11 augustus en uiteraard zal daarover ook enkele verslagen geschreven worden.
Het is dus eigenlijk een blogje voor ieders wat wils, ik zou er ook enkele kunstwerken willen opplaatsen, maar ik zal eerst een beetje verder moeten werken dus dat komt er misschien wel van!
Ik zou zeggen, kom eens langs, geef goede raad, opbouwende kritiek, . kortom laat je maar horen.
Update: Op 31-07-2007 werd hun een flinke zoon geboren, Jasper! Proficiat!
Martine (blog martine1955)
12-07-2006
Op visite: Martine
Mijn naam is Martine en zon goede vijftig jaar geleden geboren in Ieper. Door mijn huwelijk met Geert kwam ik wonen aan de voet van de Tiegemberg, alom bekend bij het wielrennen. Ik ben mama van 2 zonen en een dochter en oma van Lander en Febe.
Mijn hobbys zijn taal,bloggen, muziek en wandelen. Ik waag me zelfs af en toe eens aan de dichtkunst. Met mijn blog probeer ik wat positiviteit te brengen. Het bevat veel gedichten, spreuken en gedachten over liefde, vriendschap en gevoelsleven, dit alles met een vrolijke noot.
Toen ik zowat een jaar geleden met bloggen begon had ik nooit gedacht dat het me zon voldoening zou schenken. Menige blogvrienden en zelfs een soulmaatje hou ik er aan over. Mooi toch!
Dat ik graag mensen om me heen heb, komt me dan ten goede als parttime verkoopster in de beenhouwerij van de Intermarché in Waregem. Ik hou van mijn job en dan ook vooral van het sociaal kontakt. Met vele klanten deel je een lach, een traan, een verhaal en ook wel af en toe eens een ongelooflijke gekke toestand.
Zon gebeurtenis wil ik wel met jullie delen, nog niet zolang geleden voorgehad:
Wij verkopen gourtmetschotels tot in de puntjes verzorgd qua kwaliteit en presentatie en aan de klanten meegegeven op een schotel met hoog doorkijkdeksel. Een klant komt zijn bestelling op donderdagnamiddag afhalen en ik geef het hem heel voorzichtig aan. En wat gebeurt er ? De schotel wordt op zijn kop rechtop in de winkelkar geplaatst. Alle vlees glijdt op elkaar de schotel naar beneden. Ik slaak nog een luide "Oei Meneer!", maar de lieve man vertelt me doodleuk dat alles toch nog in de diepvries moet omdat ze het toch maar op zondag zouden opdienen. Nu ja, klant is koning, doch ik mocht er niet aan denken hoe die gourmetschotel er op zondag zou gaan uitzien en vond het doodjammer voor het mooie werk van onze chef.
Sjoeke, hartelijk dank voor de uitnodiging en om me een kans te geven op je blog, iets wat ik ten zeerste waardeer. Jou wens ik nog onnoemelijk veel succes!
Geboren in Beveren-Waas, ben ik een echte Waaslander!! Alhoewel wij al 34 jaar in Lembeke wonen, is mijn hart in het Land van Waas blijven hangen. Van opleiding ben ik onderwijzeres maar na 10 jaar in het onderwijs (in Hamme) ben ik thuis gebleven om bij mijn 2 zonen te kunnen zijn. Ik heb 5 kleinkinderen, waaronder een tweeling, en het zesde is op komst. Ik ben toch altijd blij met nieuw leven.
Zo'n 30 jaar geleden ben ik beginnen kantklossen in de Beverse kantschool en die hobby heeft mij nooit meer losgelaten. Het is een ware obsessie geworden want er gaan weinige dagen voorbij zonder "een slag te slaan"!!
Na 4 jaar Beveren ben ik naar Brugge getrokken om daar, in het Brugse kantcentrum, een 3 jaar durende leraressenopleiding te volgen. Niet zonder fierheid wil ik vermelden dat ik als eerste van mijn jaar geëindigd ben. Mijn thesis handelde over de "Zeelse Naadkant".
Het is ondertussen ook al 25 jaar dat ik kantlessen geef en er zijn dames bij die al 23 jaar aan één stuk komen. Wij zijn stilaan vriendinnen geworden, tateren, lachen ... maar de "kant" komt nog altijd op de eerste plaats. Als er speciale wensen zijn, ontwerp ik in opdracht van de dames en "uitgeklost" hebben ze dan een originele kant.
Twee maal heb ik België vertegenwoordigd op een wereldtentoonstelling, nl eerst in Sevilla en later in Lisabon. Het was een aangename tijd daar in het Belgische paviljoen. In Sevilla is prins Filip op bezoek geweest. Iedere dinsdag ben ik als vrijwilligster "te bezichtigen" in de Lembeekse bib. Ik hou van boeken want een boek is een vriend die wijsheid brengt en je nooit tegenspreekt!
De kant die je op de bijgaande foto's ziet is een eigen ontwerp van de Vlaamse gaai en het standbeeld van de Jonkvrouw en de veerman, aan de samenvloeiing van Schelde en Durme.
Bij 't kussen met veel klosjes ziet men hoe zij keer op keer ogenschijnlijk heel losjes stokjes werpt heen en weer. Toch moet ik u vermelden hoe zij met strak beraad langs de vele spelden geleidt elk dunnen draad Zo wordt het tere kant een kunstwerk van een vrouwenhand
Dank voor de aandacht en graag tot ziens op mijn blog ...
In onze stad is ook wel altijd iets te doen hoor, zo hadden we onlangs onze Heilige Bloedprocessie (waarvan foto's te zien zijn op ons blogje) en steekspelen op de grote markt...
Je kan er ook bootje varen op de brugse reitje of een koetstochtje maken doorheen de stad... We wonen dus ook niet zo ver van zee, de kustwandelingen en de ambiance tussen de vele toeristen zijn ook wel heerlijk hoor... wat je hier allemaal ziet!!!
Ikzelf, met m'n pelsen frakske aan zoals je zelf zegt, ben nogal een deugniet hoor
( allee, een brave deugniet) ik ben dan ook nog maar 8 maandjes oud en kan het niet laten m'n 2 broertjes (bijou & jamie) te plagen en er mee te ravotten ... maar dat kan je allemaal wel lezen op ons blogje, en ik denk dat de meeste bloggertjes mij al een beetje kennen... Ons blogje gaat in de eerste plaats over mij, maar je vindt er ook grapjes, receptjes (om heerlijke taartjes te bakken) en sinds kort ook heerlijke cocktails... het is zo een beetje van alles wat, bezoek ons blogje en je zal wel zien en al zeg ik het zelf... 't is de moeite waard om eens te bezoeken ...
Wat m'n baasje betreft, den dezen is een fervent blogger en heeft al heel wat mensen geholpen wat betreft buttons maken...
Hij is dus ook van plan een namiddag te organiseren voor Bloggers ergens in de maand oktober ofzo (weet nog niet juist wanneer) en dit vooral om de westvlaamse bloggers wat dichter bij elkaar te brengen en elkaar wat beter te leren kennen... Zo een gezellig onderonsje moet wel heel leuk zijn, en dan zal ik er zeker bij zijn hoor...
Er moet een locatie gezocht worden en een datum vastgelegd worden, maar dat komt wel hoor!!! Dus aan alle westvlamingen (anderen ook welkom hoor) alvast hierbij de oproep contacteer baasje Johan, en voor verder verloop zien we dan wel...
Dus kom gerust eens langs op ons blogje en vergeet niet een krabbeltje te zetten in ons gastenboekje...zo weten we wie er op bezoek is geweest...
Wij danken jou Madammeke dat we op bezoek mochten komen
en wensen jou nog veel van die leuke onderonsjes!!!
Vele groetjes van ons allemaal:
Johan & Rita, Jamie-tje & Byou-tje en natuurlijk mezelf niet te vergeten:
Als er nu iemand is die stijl en klasse heeft, is zij het wel! Dat ene kleine tikkeltje méér heeft alleen zij. n Zeker surplus, wat haar nét zo aantrekkelijk maakt. Jong, knap op een speciale manier, afgeborsteld tot in het kleinste detail. Ze is een plaatje, het ideaalbeeld van een vrouw. Het soort vrouw dat ergens een kamer binnen komt, waar dan alle gesprekken stil vallen, vergeten zijn. Iedereen kijkt alleen nog naar haar, vooral de mannen, ook de vrouwen maar dan een beetje jaloers.
Hoe kan iemand er altijd zo perfect koel, tot in de puntjes verzorgd uitzien? Haar make up toont ons een donzig zachte huid met geen enkel foutje. Wenkbrauwen geëpileerd in de juiste boog met een zorgvuldige naturel bijgekleurd. Wimpers tot bijna op de wangen, donker getint en superlang. De mond is vuurrood gestift met een ietsje donkerder gekleurd lijntje rondom, zorgvuldig afgewerkt!
Haar kleding is eenvoudig maar elegant stijlvol. Geen kleding uit een grote winkelketen maar wel uit een peperdure boetiek. Je kan het niet zien want het prijskaartje hangt er niet op, het is ook niet nodig, je ziet het, je ruikt het bijna. Wij vrouwen hebben daar een neus voor, geen zesde maar een zevende zintuig. Alles zit perfect waar het zitten moet. De kleuren van de bloes en de rok passen zo goed bij mekaar en bij haar teint dat je jezelf afvraagt: "waar vind je dat allemaal?". De enkele keren dat je zelf gaat winkelen loop je zoveel winkels af om alles een beetje passend bij mekaar te krijgen, genoeg om er n week pijnlijke voeten aan over te houden.
n Lange slanke hals gaat over in de welving van twee vermoedelijk roomkleurige borsten. De bloes is maar tot halfweg dichtgeknoopt en laat een ruime inkijk toe, die elke man aan t fantaseren zet... doet watertanden. De perfecte lijn van de buste toont een zachte huid. Ze draagt een lange rok van een soepel vallend materiaal met aan de rechterzijde een hoge split. Ook daar zie je weer die huid van dat slanke dijbeen, het straalt warmte uit, je voelt het bijna van op afstand. Bij elke beweging nestelt de stof zich rond die verrukkelijk lange benen, benadrukt zo nog beter haar figuur. In één woord zij heeft stijl!
Het is een vrouw met klasse, van een bijna bangelijke perfectie!
Een groepje heren in maatpak staat op een afstand naar dit goddelijke wezen te staren. "En Wat vind je ervan?" vraagt de jongste van hen. "Opdracht geslaagd?". "In orde, in orde." zegt de oudste van de opdrachtgevers. "De affiche is perfect gelukt! We kunnen tevreden zijn. Klanten wordt hiermee duidelijk gemaakt dat ons merk XYZ niet alleen make up maar nu ook n speciale verzorgingslijn voor t ganse lichaam op de markt brengt. De heren van het reclamebureau halen opgelucht adem. Ze hebben er de laatste weken hard voor gewerkt, na de spanning volgt nu de ontlading! Ze verlaten het atelier samen druk napratend over hun werk. De oudste heer vraagt vriendelijk, "Gaan jullie mee? De zaak trakteert op n lunch!".
Dank je, Bomi, omdat je even tijd maakte in je drukke bestaan.
Dames en heren, wil je nog zo'n mooie verhalen lezen?
Toen Sjoeke me vroeg om op de koffie te komen vond ik het een leuk idee. Maar wie is nu Ekenit? Het woordje is gewoon omgedraaid en dan wordt het Tineke, ik ben van nature altijd vrolijk en opgeruimd en hou van grapjes maken ...
Ik ben geboren in Groningen op 26-12-'44 en dus een Kerstekindje, niet dat het zo prettig is om dan jarig te zijn, je kunt nooit iets doen wat je zelf leuk vindt en we zijn de laatste jaren zelf ook vaak weg met Kerst. Ik ben getrouwd met 19 jaar en dat was zoals ze dan zeggen "een moetje". Uit dat huwelijk is een hele lieve zoon geboren maar na 15 jaar was het huwelijk voorbij ...
Daarna ben ik een hele tijd alleen geweest en toen kwam ik een heel lief ventje tegen, Job, waar ik nu alweer 16 jaar heel gelukkig mee ben getrouwd. Job heeft een lieve dochter en zo hebben wij samen drie schatten van kleinkinderen, meisjes, 10, 12 en 14 jaar, die ik heel vaak zie want ze wonen vlakbij.
Nu, dit was even een stukje over mijzelf, laat het ons nu eens verder hebben over de kaartjes. Mijn blog is een uit de hand gelopen grap, het was voor mij bedoeld om handiger te worden met de computer. Ik heb nooit computerles gehad en ben er ongeveer zes jaar geleden mee begonnen. Vorig jaar juni las ik iets over bloggen en dacht: "probeer het gewoon en als het niet lukt stop ik er mee." Nu, ik moet eerlijk bekennen dat ik het heel moeilijk vond en als er niet zoveel lieve bloggers waren geweest om te helpen was ik allang gestopt!
Ik kon zelfs geen button maken en om iets te hebben om op een blog te zetten heb ik de kaartjes maar gedaan Ik had nooit kunnen denken dat de bloggers het zo leuk zouden vinden. Vele reacties komen er binnen op de kaartjes, die ik dan ook met heel veel liefde maak. Ook het kaartjes maken zelf, is zo voor de grap begonnen. Ik kreeg er eens een mooie toegestuurd en ik dacht: "dat vind ik nu leuk, dat ga ik ook proberen" en waar ik aan begin, lukt mij ook meestal wel.
Het is een leuke hobby om telkens weer iets anders te bedenken, al heb ik met Kerst zo iets van "nu is het wel genoeg"! Soms maak ik wel 200 en meer kaartjes! Ja, jullie lezen dat goed!! Nu zullen jullie je af gaan vragen: "wat doe je er dan mee?", wel het is mijn tweede hobby. Ik werk als vrijwilliger op een ouderen soog. De kaartjes ben ik daar zo kwijt want ze vinden ze prachtig en als er een open dag is, verkoop ik ze voor een zacht prijsje.
Verder ga ik op de soog een ochtend kaartjes maken en een andere ochtend koffie schenken bij de biljartende mannen. Vorig jaar heb ik daar de ouderen ook computerles gegeven, de grondbeginselen. Inmiddels hebben ze haast allemaal zelf een computer en dat vind ik best een prestatie als je er zo vanuit gaat dat het merendeel zo in de zeventig zit. Verder val ik vaak eens in als er zieke vrijwiligers zijn en ik ben overal inzetbaar.
Nu mijn volgende hobby en dat is, na het kaartjes maken, voor mij het leukste om te doen! Vissen vangen!! Dat doen we meestal met ons beiden. Ik denk niet dat jullie dit nu zo achter mij hadden gezocht maar voor mij is dit het mooiste om te doen, heerlijk genieten aan het water en de vissen zet ik netjes terug hoor!! Dan heb ik als hobby nog het fietsen, zwemmen en het wandelen, dus last van verveling heb ik zeker niet. Ik hou er trouwens van om in de natuur te zijn.
Nu, ik hoop dat dit niet een langdradig verhaal was! Dit was het zo ongeveer en ja, ik ben inmiddels op veler verzoek met een tweede kaartjes blog begonnen! Al komen er hier in de zomermaanden niet veel nieuwe bij, na de zomer begin ik weer met volle moed aan een nieuwe collectie kaartjes!
Nogmaals bedankt, Madammeke, voor de gastvrijheid op je mooie blog!
Ik wens alle lezers en bloggers nog een fijne vakantie ...
Groetjes, Tineke.
Nog een paar voorbeelden:
Ria2 of Miekemuis (creariazelzate)
16-05-2006
Op visite: Ria2 (Miekemuis)
Hallo,
Toen Sjoeke vroeg om mezelf te beschrijven was dat moeilijker dan ik dacht. Wie is Ria van het blog "creariazelzate", vroeg ik me af. Een gekke meid die graag plezier maakt, grapjes zijn echt aan mij besteed!
Maar ik ben ook iemand die geen onrecht kan verdragen. Iemand die door het leven niet is gespaard maar geleerd heeft om door te zetten. Iemand die open staat voor alles en klaar staat om anderen te helpen waar het kan. Iemand die vaak zelf tegen de muur moet lopen om voor haarzelf iets gedaan te krijgen. Iemand die van haar blog, dat oorspronkelijk was bedoeld om haar talrijke hobby's op te plaatsen, een mengelmoes van columns en actualiteiten heeft gemaakt, een plaats waar ze haar ei in kwijt kan, waar af en toe een vleugje seks of een vies plaatje kan, waar ze nieuwe vrienden door heeft gekregen, kortom "haar ding" waar ze alles en nog meer in kan verwerken.
Mezelf beschrijven? Ik ben geboren in Gent en in augustus word ik 58 jaar jong! Ik werk op het OCMW van Zelzate als verpleegster en verzorgster in het bejaardenhuis, nu al bijna 27 jaar. Ik ga dit jaar voor het eerst in de politiek en sta op de lijst van de VLD voor de komende gemeenteverkiezingen. Ik ben erg creatief en geef ook les aan de Vrouwenbond hier in Zelzate, bloemschikken en crea, iets wat ik zeer graag doe. Ik ben alleenstaande maar heb heel vele vrienden die mij het leven aangenaam maken en waarmee ik graag ga eten of naar een feestje ga. Om gezellig te wandelen aan zee of naar de cinema, toneel of musea te gaan, zit je ook steeds goed bij mij.
Ik heb een dochter en een schoonzoon en twee schatjes van kleinkindjes: Cedric, 9 jaar en Amber, 6 jaar. Ik zal ongeveer een jaar aan bloggen zijn in september. Eerst kreeg ik eerlijk gezegd niet echt veel op papier. Het is voor mij ook gemakkelijker om plezant uit de hoek te komen, als reactie, op iemand ander's blog, waaruit dan weer blijkt dat ik gewoon "Ria" ben. Maar willen jullie echt weten hoe ik in elkaar zit, kom dan gewoon even op bezoek en dan zien jullie het zelf!
Groetjes,
Ria, Muizemieke, Miekemous of Ria(2), kies er maar eentje uit!
Hallo allemaal! Toen ik de eerste keer op visite was bij Madammeke schreef ik vooral over mijn passie voor Oostenrijk. Over mezelf heb ik toen eigenlijk maar heel weinig prijsgegeven en ook op mijn eigen blog vertel ik daar niets over. Maar op vraag van Madammeke ga ik jullie voor het eerst een beetje vertellen over mezelf.
Foto: Viva
De meeste van jullie kennen mij wel van mijn blogje over Oostenrijk. Ik ben 55 jaar geleden geboren in een klein dorpje aan de Nederlandse grens, Nispen. Ik was de oudste in het gezin van 3 kinderen. Ik heb nog een jongere broer en een zus die 9 jaar na mij geboren werd.
Mijn jeugd was heel fijn met hele lieve ouders die helaas enkele jaren geleden overleden zijn.
Wat mijn werk betreft ik heb altijd in de "zorg" gezeten. Eerst in de kraamzorg, nadien in de thuiszorg en bejaardenzorg en momenteel werk ik al 12 jaar als kleine zelfstandige in de voetverzorging. Als pedicure thuis en ambulant. Ik heb het altijd fijn gevonden om voor anderen te zorgen.
Ook aan mezelf besteed ik de nodige aandacht al hou ik het graag natuurlijk en simpel. Mijn kleding is eigenlijk altijd wel sportief te noemen, niet te veel randjes en kantjes voor mij. Een leuke broek met bijpassend jasje en shirt of mooie blouse eronder. 's Avonds loop ik graag in makkelijke, sportieve kleding, niet te veel poespas. Jeans met een blouse of trui. Schoenen vind ik erg belangrijk, meestal Ecco, Geox of Mephisto. Weer makkelijk en sportief dus.
Ik hou van sierraden, het liefste in goud. Ik heb een paar mooie ringen die draag ik altijd. Armbanden en andere accesoires draag ik alleen als ik uit ga.
Ik gebruik niet veel make-up. Dagcreme (Plenitude van LOreal), oogschaduw, mascara (Revlon). Lipstick gebruik ik iedere dag, ik ga niet de deur uit zonder. Bodylotion en parfum geven mij een fijn gevoel. Noa van Cacharel is lekker geurtje voor mij.
33 Jaar geleden huwde ik met Rini. Wij zijn na ons trouwen in de dichtsbijzijnde stad gaan wonen, in een buitenwijk van Roosendaal, dat ligt in de nederlandse Provincie Noord- Brabant. Op 10 minuten wandelen zijn we in de stad en we zijn ook zo in de bossen of op de Heide. Ja, Brabant is ook wel erg mooi hoor.
Rini en ik houden van de natuur en zijn sportief ingesteld. We delen samen enkele hobbys zoals wandelen, skeeleren, uit eten gaan en ... Oostenrijk natuurlijk waar we dan ook geregeld naartoe trekken. Ik heb daar uitgebreidt over geschreven tijdens mijn eerste visite hier. Jullie kunnen dat nog eens nalezen: klik hier.
Skeeleren doen we in de zomer, we hebben er 5 wieltjes onder zitten voor de lange afstanden. We rijden dan wel 3 keer in de week. Wandelen doen we het jaar rond. Ik ga ook graag naar Antwerpen en ik kom er heel vaak. Als het niet in de stad is dan wel in de Zoo. Verder vind ik een sauna op zijn tijd heerlijk ontspannend, ik kan echt genieten van zon verwendag.
Ik hou ontzettend veel van dieren. Altijd ben ik al een hondenliefhebber geweest. Ik kan geen hondje voorbij lopen zonder er aandacht aan te besteden. We hebben een Poedel gehad, die is 14 jaar geworden, onze Micha. Heerlijk is dit een hondje in huis, zoveel vriendschap heb je daar van! Maar ik ben veel van huis, dus dit kan op dit moment echt niet. Ik zeg altijd: "als je een huisdier hebt moet je er ook voor ze zijn".
Mijn ultieme ontspanning van de dag is mijn computer. Daar mag ik graag een beetje aan fotobewerking doen. Digitale fotografie is ook één van mijn hobby's en daarna ze bewerken op PC is nog leuker! Paintshop Pro is mijn allerliefste programma., je kunt wel zeggen dat ik er aan verslaafd ben. Leuke creaties en animaties maken van een foto zoals een neusje wat laten bewegen. Op aanvraag heb ik eens een ezeltje geld laten geven. Hilarische was dit en iedereen kwam hem lenen! Bij de bloggers heb ik al heel wat vriendschappen opgedaan. Dat maakt het bloggen nog fijner!
Zo, nu weten jullie iets meer over Corry. Hopelijk heeft mijn verhaaltje jullie een beetje kunnen boeien.
Ik wens alle bloggers veel succes met hun blog toe en bedankt Madammeke, voor de sfeervolle ontvangst!
Al jaren lang ga ik samen met mijn man op vakantie naar Oostenrijk. Waarom dat land? Ja, ik denk de bergen, de bevolking, alles bij elkaar, (gemutlichkeit). Wij gaan er in de zomer heen, vooral om wandelingen te maken in de bergen. Van s'morgens vroeg tot ongeveer 4uur s'middags. Smalle bergpassen die je moet overwinnen, soms met hele smalle richels, kabels om je aan vast te houden. Dan krijg ik ook wel eens de bibbers ...
Vooral als er op dat richeltje ook nog sneeuw ligt en dat in augustus! Of van die rotsblokken, waar je overheen moet, soms op handen en voeten, dan voel ik mij net een berggeit. Niet te geloven, maar ja, je moet door en dan kom je op die hoogte wat schapen tegen, grandioos! Of een berggeit en dan vraag je jezelf af: "hoe kunnen die daar leven?" ...
Maar mooi die vergezichten, soms met wat mistvlagen die dan optrekken. Watervallen overal om je heen. Zo mooi, dat moet je zien! Helemaal aan de top staat er meestal een berghut en daar kijken we dan ook naar uit. Lekker even wat rusten en dan zit je aan zo'n lange tafel met allerlei nationalteiten. Engels, Frans, Duits, door elkaar wat te converseren, met natuurlijk zo'n grote pint er bij
Als je geluk hebt kom je onderweg een Murmeltier tegen, dat hebben we vaak mee gemaakt en krijsen dat die kunnen als ze zich bedreigd voelen, dan weet je niet wat je ziet of hoort! Maar het zijn mooie diertjes, die leven daar in holen. Een rugzak mee met profiant en wat kleding, want boven kan het soms erg fris zijn, stevige bergschoenen en bergstokken heb je echt wel nodig. Ziet er soms wel lachwekkend uit, maar ja ... en een lederhose en een dirnjurk ... Neen dat dragen wij niet!
Soms gaan wij wel eens naar een "Tirolicher abend" en dat is dan echt genieten want wij zijn dol op die muziek ... Zo hebben we al heel wat streken gezien in Oostenrijk. Het blijft fascinerend dat je op sommige plaatsen met de auto op zo'n 2800 m hoogte kunt komen en in augustus in de sneeuw staat ... of helemaal met de kabelbaan naar boven en daar heerlijk wandelen. Ik kan daar uren over vertellen. Aber mein zweite heimat ist Osterreich ...
Het bloed zit in de genen zo schreef er ooit eens iemand van mij!
En hij had het bij het rechte end! Toen ik de eerste keer tentoonstelde, kwam mijn kritische meester kijken. We hadden net zoals overal eens alles geprobeerd. Toen we daar samen stonden te kijken zegde hij heel subtiel
En waarin denk jij nu dat je het beste bent! Ik overliep alles en antwoordde hem: in bloemen. Juist! Zegde hij, maar zoek uw eigen weg!
Zo zal je bekend worden en zal ieder zeggen aha dat is een werk van Lucrèce. Mooi gezegd maar hoe moest ik het nu doen! In een magazine op tv zag ik macro en micro vandaar dat mijn bloemen telkens maar een deel van een bloem zijn. Zo vond ik mijn weg! En het werd goedgekeurd door hem! Dat deed mij nog het meeste plezier!
We zijn al opa en oma van een hele lieve kleindochter: Dit schilderij maakte ik toen ik terug was van reis. Een dergelijk schilderij koester je wel!
Ik had heel graag académie gevolgd na mijn moderne Humaniora maar wie zaten er daar in 80? Mensen met lange haren Mensen die aan de drugs waren
Dus het was ondanks het aanraden van mijn muzieklerares en tekenmeester een radicale nee.
Ik stopte dan ook met mijn studies maar vervolmaakte mij in de avondschool Frans, Engels, en een beetje Duits. Op dat moment begreep ik er niets van! Maar later bekeken, toen onze pa die schrijnwerker was en in dat milieu vertoefde, begreep ik waarom hij zijn dochter wou beschermen! Maar dat wou daarom nog niet zeggen dat ik al die spullen zou nemen!
Maar ja zo zie je maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan! Iets wat ik mijn kinderen nooit zou willen ontnemen! Dus mensen Laat uw kinderen doen waar ze goesting in hebben! Ze zullen het later toch doen!
Ik volgde zangles en zong solo! Ik volgde privé-lessen bij wijlen Herman Denkens en leerde daar met de primaire kleuren werken! Een troef die ik meekreeg. Zodat ieder mijn kleur niet kan benoemen! Stelde samen tentoon met Harry van Trier (uitgever boek Helleborusen). Met Peter Bauwens (groens vingers) WTV, Winifred, Brigitte Tonneaun, (Frans) Hugo Messiaen, Ivo Pauwles (Groene vingers).
Ik zal nog drie levens te weinig hebben om alles te doen waar ik zin in heb; zo volgde ik ook les bij Frank Missant - kalligrafie. Volg nog steeds lessen voor naaktschetsen bij verschillende leraars!
Nu maak ik ook nog schilderijen op aanvraag aangepast aan uw interieur . Ik schrijf dichten in kalligrafie die jullie mij geven of dichten die ik thuis heb.
Voor ons overleden ma
Mijn grootste wens is: haar laatste wens in te willigen: namelijk samen een boek uitgeven! Langs de ene kant zouden het tekeningen zijn van mij en langs de andere kant dichten van haar en nu ook van mij. Moest iemand mij hulp kunnen bieden graag
Ik was aangenaam verrast om op visite te mogen bij Madammeke. Ik voel me zeer vereerd en heb dan ook dankbaar aanvaard!
Eerst wil ik mezelf, indien nodig, nog even voorstellen : Ik ben Ida geboren te Lummen op 28 januari 1943 als 8ste in een gezin van 11 kinderen. Een groot en mooi gezin; lieve ouders, 7 meisjes en 4 jongens. Alhoewel luxe niet echt bestond hebben we nooit het gevoel gehad wat gemist te hebben! Er viel altijd wel wat te beleven. We komen uit een hecht gezinnetje en dat is tot op heden nog altijd zo gebleven!!!
Op 8 mei 1965 gehuwde ik met André. Met ups en downs ... zijn we vrienden voor t leven. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen. Zoals torens het sieraad zijn van een stad en schepen van de zee, zijn onze kinderen het sieraad van hun ouders. Annick is gehuwd met Marc en Brigitte met Patrick, die op hun beurt ons 5 klein-kinderen hebben gegeven.
Sedert mijn 18-de heb ik bijna 42 jaar met plezier gewerkt als administratief bediende. Op mijn 50-ste werd ik voor t eerst oma of moeke zoals de kleintjes me noemen. Het zijn schatjes van kinderen: Lieze, al een hele meid, bijna 13jaar, Jannes 11jaar Marie wordt 10jaar en de kleinsten Jesse en Nico beiden 8jaar. Om voor hun opvang te zorgen ben ik part-time gaan werken. Niet altijd even gemakkelijk maar wel heel dankbaar. Ik ben blij dat ik dat heb kunnen en mogen doen. Daardoor krijg je wel een hele bijzondere en hechte band met je kleinkinderen want dat merk ik nu nog elke dag.
Sedert een 3 jaar zijn zijn man ik gepensioneerd. Het pensioen is niet het einde van de weg, het is enkel verandering van richting. Heerlijk na al die jaren werken eens kunnen doen en laten zoals wij dat zelf willen . Gaan slapen als we moe zijn en opstaan als we der zin in hebben.
Geluk moeten we onderweg zoeken en niet op t eind van de weg, want dan is de reis afgelopen. Dus nu genieten we van het leven want het duurt maar even!
Eén van mijn hobbys is Genealogie Stambomen uitdiepen van de familie. Enkele jaren geleden eenvoudig begonnen met mijn familie, zussen en broers en hun kinderen en kleinkinderen, later van nichten en neven . en ik was vertrokken. Wel, ik wist niet echt waar ik aan begon want ondertussen heb ik reeds een klein 20.000 namen op mijn pcke staan! Zo zie je maar !!!
Kantklossen is ook nog een zeer fijne en aangename bezigheid, alhoewel ik er veel minder mee bezig ben mijn dagen zijn te kort en de tijd vliegt te snel!
Dit is een Ode aan de kantklossers die ik je niet wil onthouden.
Jij bolronde kussen met je duistere kracht,
Hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht ?
Ze steekt en ze trekt, ze klost en ze weeft,
maar weet soms niet eens dat haar ventje nog leeft.
De linnenslag, halve slag, ze geeft maar katoen,
de kook en de afwas zal t ventje wel doen.
Ze speelt op haar kussen als een vlijtige bij,
en poetsen, dat is niet meer nodig, zegt zij !
De stofdraden zie je hier hangen bij bosjes,
en t ventje, die voelt zich de klos, door die klosjes.
En toch, als zij trots en tevreden, haar werk aan hem toont,
voelt t ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond.
Want is het niet dat, waar het om gaat in t leven,
Begrip voor de ander aan elkaar kunnen geven !!!
Wat ik doe sedert ik op pensioen ben, levert niet veel op, maar het is wel leuk!
Werken aan mijn 2 blogjes hoort daar zeker bij. Heel eenvoudig begonnen om dan eindelijk na 5 maanden bloggen mijn eerste bewegend plaatje te kunnen maken. En de button kreeg ik cadeau van Sonia.
Hopelijk kunnen jullie ook genieten van bekende spreuken en gedichten aangekleed met een mooi plaatje. Slechts enkele gedichtjes zijn door mij zelf geschreven, ik kan t wel maar vind dat anderen het zoveel beter kunnen! Ik ga ook vaak op blogbezoek om andere werkjes te bewonderen want ieder blog is zeker een bezoekje waard!
Als je mijn blogjes een bezoekje wil brengen kan dat natuurlijk en vind je een bepaalde spreuk, citaat of gedichtje leuk . je mag het gerust kopiëren!
Mijn 2de blog is er eentje met de mooiste fotos van onze familie en van de familiebijeenkomsten. Geïllustreerd met spreuken en citaten die betrekking hebben op kind en gezin.
Mijn leuze is dan ook : Vergeet de mooie dagen niet, want als je ze vergeet komen ze nooit meer terug want het leven wordt één feest als je kunt genieten van de gewone, alledaagse dingen. En feesten doen we nu eenmaal heel graag . Met zn allen, in totaal 120, zijn we één grote familie.
Hoe traag de dagen soms ook verstrijken de jaren vliegen weten niet van wijken. En t rare is, dat we toch allemaal zoooo graag oud willen worden maar dat NIEMAND oud wil zijn!!!
Levenskunst : Oud worden met een jong hart en beseffen hoe kort en klein hier alles op aarde is. Hemels is de aarde voor hen die met een beetje humor van doornen rozen kunnen maken.
Hopelijk mag ik, diegenen die mijn blogjes nog niet kennen, ook eens verwelkomen !
Hartelijk dank aan Madammeke omdat ik op visite mocht komen om mijn blogjes te promoten!
Ida
Miryam (dierenopvoedster)
05-04-2006
Op visite: Miryam (dierenopvoedster)
Even voorstellen! Mijn naam is Miryam Budniok ben 42 lentes jong en reeds 21 jaar gelukkig getrouwd met mn ventje Marc. Samen zijn we gezegend met een pracht van een tweeling, Wim en Glenn (18 jaar). Zij zijn boven alles dan ook mn grootste lichtpuntjes in dit toch o zo prachtig wereldje !
Dierenopvoedster & Magnetiseur Miryam. Gho , wat was ik aangenaam verrasttoen ik hoorde dat ik op de koffie mocht gaan bij Madammeke ! Meteen berichtte ik haar heel enthousiast terug met het volgende Natuurlijk zie ik het wel zitten om eens bij jou op de koffie te komen, ook al is het niet om eigen belang, het voornaamste vind ik dat er ontelbare mensen hun weg niet meer vinden, zij het voor zich zelf, een dierbare of een geliefde huisdier!
Het magnetiseren (healen of werken met positieve energie) is een zo prachtig iets dat iedereen die er meer over wil weten, ook de kans moet krijgen om met deze kennis te mogen maken !
In feite kan men zeggen dat het magnetiseren een belangrijke plaats inneemt in de paranormale geneeswijze. Het is een pure vorm , dat wil zeggen, zonder bijkomende religieuze gedachte of andere factoren.
Paranormaal is niet zo paranormaal als men vaak denkt, het getuigt eerder van het ontwikkelen van bepaalde (menselijke) vermogens! Een magnetiseur voelt o.a. de spanning, pijnen, blokkades of andere ongemakken van de cliënt waardoor deze c.q. kan inhaken op de ongemakken en/of beleving van de cliënt !
Vb. Tijdens een behandeling van een knieblessure, merk ik op dat de cliënt ontzettend last heeft van duizelingen, wat ze ook beaamt en verdere uitleg geeft: "Door een slecht behandelde middenoorontsteking heeft de cliënt er hoofdduizelingen van over gehouden, waarvoor ze nu nog steeds medicijnen neemt." Enkele tellen later voel ik een brandende pijn in mijn bovenbeen: ook dit legt ze uit en ze weet me te vertellen dat door een auto-ongeval, haar been klem zat, waardoor haar bovenbeen verstijfd is en hard aanvoelt.
Trouwens niet iedereen (zelden) kan of mag geholpen worden, zij dit door het karma wat men meedraagt of door het luttele missen van een lichaamsdeeltje (bv oorvlies,kraakbeentje). Deze cliënt belde me 2 dagen na de behandeling heel enthousiast op, haar knie was volledig ontzwelt en haar bovenbeen was volkomen normaal. Haar medicijnen voor haar duizelingen nam ze nog steeds! Nota: haar oorontsteking was een middenoorontsteking, waarbij haar oorvlies volledig beschadigd was en iets wat er niet meer is, kan ook niet hersteld worden!
Ook dieren staan enorm open voor positieve energie en geven warempel door waar ze eventuele
blokkades ondervinden, zo kan een hond je aanwijzingen gaan geven door met zijn snuit je hand iets verder te duwen of een poes die tijdens een behandeling zich zachtjes gaat rollen, een paard gaat heerlijk relaxen of kijkt naar een eventuele blokkade, een kippetje zal tijdens een behandeling in slaap vallen, vleugels open spreiden en t kopje warempel laten afhangen.
Het ongelooflijke van dit allemaal is dat elk levend wezentje anders gaat reageren op positieve energie en dat zelfs ik, nog steeds verwonderd sta te kijken hoe verbluffend de resultaten wel zijn.
Ik weet nog tijdens het behandelen van Lady, een 16 jarig B.W.P paardje, dat tevens last had van artrose aan de voorhand, ik mocht waarnemen dat het paardje volledig vastzat in de rug en achterhand om haar voorhand te ontlasten van de pijnen die ze moest dragen. Ook moest ik het paardje even loslaten tijdens de behandeling omdat ik bijna geen lucht meer kreeg, pff ..wat is da nu weer ? De eigenaar wist me te vertellen dat Lady ook enorm last had van astma.
Of het Keeshondje Balou, dat trouwens een hartpatiëntje is en het eigenlijk wat rustiger aan moet doen. Een echt Italiaantje deze Balou, enorm luidruchtig maar zon schattig iets en ongelooflijk lief. Bij hem kreeg ik een enorme druk op mn schouders en borst (longen).
Zelfs de dierenarts die jaarlijks onze lieve viervoetertjes thuis een spuitje komt geven, staat volledig achter dit mooi gebeuren en heeft al enige cliënten doorverwezen, daar waar de klassieke of homeopathische geneeswijzen geen baat bij kan vinden!
Dat ik de ongemakken mag waarnemen van de cliënten, is alleen maar omdat ik in de cliënt zijn energietrilling mag komen, vele noemen dit ook wel de aura , zodat ik weet waar zich nu juist de blokkades bevinden en aan wat er uiteindelijk mag gewerkt worden.
Buiten het magnetiseren ben ik verder nog een opleiding aan t volgen in een "HorseEducation Center", Sky-Farm (2de jaar) en hoop hier mn diploma te behalen als volwaardige paardenopvoedster.
Het fijne van deze opleiding is dat ze buiten het werken met probleempaarden, je ook nog de nodige kennis meegeven om te mogen werken met o.aBachbloesems, kruiden, verschillende massage technieken, waaronder Schiatsu, T-Touches, kinesitherapie, e.a..
Zelf gebruik ik bij het behandelen van een geliefde huisdier, acupressuur, t.touches en schiatsu. Kom ik ergens een blokkade tegen wordt deze vervolgens gemagnetiseerd.
Het magnetiseren is dan ook echt mijn ding en is een zo prachtig iets dat iedereen die er meer over wil weten, ook de nodige kennis mag hebben wat het magnetiseren inhoudt . Lieve bloggers, wil je meer over dit onderwerp weten, kom dan gerust eens langs op mijn blogje!
Vooreerst wil ik Madammeke hartelijk bedanken voor de uitnodiging die ik met veel plezier heb aanvaard.
Zoals velen al wel zullen weten, is mijn naam Marina en schrijf ik onder het pseudoniem Hartendame2 of ook wel eens onder Hartje.
Ik ben moeder van 2 lieve knappe dochters en heb 2 leuke schoonzoons. Kleinkindjes heb ik nog niet, ik denk dat ik hiervoor nog wel een beetje geduld zal moeten beoefenen want onlangs ontving ik van mijn oudste dochter een mailtje met daarin een zin die ze van het internet had geplukt:
Steeds meer vrouwen stellen het krijgen van hun eerst baby alsmaar langer uit.
Zij wordt dit jaar 28 nog tijd genoeg dus!Ik vond dit een grappige maar vooral een veelzeggende hint van een dochter aan haar moeder.
Mijn kinderen
lieflijke tierelantijntjes
omhullen kristalheldere
klanken, klaterende fonteinen
laten lovende woorden vloeien
***
besprenkeld met bloempjes
van wensen die tere noten raken
brengt het kostbare herinneringen
aan de parels van mijn ogen
***
Al van jongs af aan zit de schrijfmicrobe me in t bloed, ik ervaar ze als de nodige zuurstof die mij in staat stelt mijn gemoed te ontladen en mijn hersenspinsels aan het maagdelijk wit van mijn blad toe te vertrouwen.Zij die mij lezen, zijn op hun beurt de voeding voor mijn schrijven.
Tijd
onzichtbaar verdwijnend
tussen de kieren van t leven
braakt tijd herinneringen
knarsend als oude tandwielen
die huid schaaft en vouwt
draaft hij onverstoorbaar
verder, sporen tekenen
diepe groeven die verhalen
over lief en leed
Naast schrijven heb ik ook een passie voor tekenen en schilderen, vandaar dat ik met veel interesse en plezier de blogs van deze kunstenaars bezoek.
Tussen mijn 12-de en 15-de jaar, volgde ik avondschool aan de kunstacademie waar ik in de leer kwam bij een 80-jarige Meester die zijn leven in Parijs had doorgebracht.Ik herinner mij zijn laatste werk, dat een levendig jachttafereel voorstelde en waarbij je de indruk kreeg dat de paarden haast van het doek galoppeerden.Door zijn toedoen exposeerde ik als fiere beginneling en vooral als jongste deelneemster tussen kunstenaars op de jaarlijkse tentoonstelling in het stadhuis.Met weemoed denk ik terug aan die tijd, met spijt in t hart, omdat ik de studies heb gestaakt door het wegvallen van mijn meester, een kunstenaar in hart en ziel, hij moest om gezondheidsredenen het lesgeven stopzetten.
Lege gedachten
hij vergat ...
zoals hij zoveel vergat
tot hij echt niet meer wist
wat hij ooit had geweten
hij onthield
woorden noch daden
liet fantasie en realiteit
met elkaar in duel gaan
hij creëerde
in zijn lege geest
een eigen wereld waarin
het kind-zijn zegevierde
hij kleurde
met één kleurpotlood
alles roze zonder weten
wie hij morgen wilde zijn
ik dronk
gisteren koffie met
Napoleon Bonaparte die vorige
keer nog Elvis Presley was
Als spiritueel persoon geloof ik dat er meer is tussen hemel en aarde.Tal van zware, emotionele gebeurtenissen in mijn leven en de ervaringen op spiritueel vlak, hebben me gemaakt tot de mens die ik nu ben: een vrouw met een hart voor mens en dier en die het leven neemt met een lach en een traan.
Voor de nieuwelingen, mijn echte naam is Lisette, Roosje voor de blogvrienden. Ben door Madammeke uitgenodigd op de koffie om eens gezellig te komen babbelen over mijn 3 blogs ... wat ik graag kom doen! Namelijk over doodsprenten, dat is mijn verzameling. Ben nu twintig jaar bezig met verzamelen en heb ondertussen al heel wat zoekwerk verricht en bijeen verzameld.
Eigenlijk was mijn eerste verzameling "jokers van speelkaarten". Hoe kom ik dan aan doodsprenten, ja, op de ruilbeurs vroeg iemand in ruil voor een joker doodsprenten en die had ik niet (20 jaar geleden). Dus ik maar vragen aan familie en kennissen voor prentjes. Maar er waren zulke mooie en oude exemplaren bij, dat ik het zonde vond om die te ruilen voor een joker!
"Neen hoor, ik begin niet met een nieuwe verzameling" verzekerde ik mijn man ... "Echt niet!!" Maar toen kreeg ik van een oude vriendin in Gent bericht dat ze op zolder een hele doos prenten staan had van haar familie daar zaten prachtige prenten in, jong, niet te geloven! Vanaf dat ogenblik was ik verkocht en had ik een nieuwe hobby.
De jokers werden overgenomen door onze jongste zoon. En nu is zelfs mijn man een verwoede verzamelaar. Ik zelf heb ondertussen al drie blogs met als onderwerp doodsprenten.
Maar er is ook wel wat anders te zien hoor! Ik vertel al eens iets over onze ruilbeurs (bestaat 10jaar) en zet er mooie prenten op en gedichten ...
Mijn derde blog gaat alleen over onze gemeente en haar deelgemeenten. Heb er al zusters opgezet en priesters, 100- jarigen en kindjes. Er staan daar van die hele mooie gedichten op, tranen met tuiten heb ik het begin geweend wanneer ik ze moest intypen
En nu ben ik oud- strijders aan het plaatsen Je moet maar eens komen kijken he ! Niet saai hoor!
Als jullie dit tot het einde gelezen hebt gelezen proficiat! Aan iedereen veel blog plezier en misschien tot op één van mijn blogjes!
Het is moeilijk te geloven ... sinds gisteren leef ik 73 jaar op deze Aarde. Hoe raar is toch die gedachte ... in mijn geest ben ik nog steeds die jonge vrouw; wat wijzer en bezadigder misschien, maar verder is er hierboven weinig veranderd. Hieronder een fotootje van in het jaar 1948, toen ik 15 lentes jong was.
Natuurlijk, de spiegel drukt mij dagelijks met de neus op de feiten, net als mijn stijve spieren en andere kleine en grote mankementjes die zich met de jaren aandienden.
Het zijn deze zaken, die vooral de ouder wordende mens, vaak stilaan, als een langzaam vergif, het plezier in het leven doen verliezen. Kankeren, zagen en klagen, vitten op iedere kleine ergernis, al deze eigenschappen die wij als jongeren zo verafschuwden in de oudjes Nu moeten we uitkijken of we verzeilen in hetzelfde patroon.
Enkele jaren geleden was ik bijna ongemerkt ook in zo een dal gesukkeld. Ik verveelde mij, had geen doel meer in het leven. Het leven was zo een sleur, lichamelijk werden mijn mogelijkheden beperkt door ziekte. Natuurlijk waren er lichtpunten maar niet genoeg om te kunnen zeggen, "ik ben gelukkig". De leegte bracht met zich mee dat ik mij de kleinste zaken ging aantrekken en ze opblies tot grote problemen waardoor ik me vaak dagenlang depressief voelde. De ene negatieve gedachte was de perfecte voedingsbodem voor de volgende. Ik benijdde mensen met een hobby die ze passioneel beoefenden.
Zelf ben ik een accordeoniste en muziek spelen was altijd mijn grote vreugde. De laatste jaren heb ik spijtig genoeg niet meer de fysieke kracht om daar uren per dag mee bezig te zijn, al speel ik nog regelmatig. Ik speel ook elektronisch orgel maar dat instrument heeft mij nooit zo kunnen boeien. Ik vond voor mezelf geen andere hobby die me echt kon begeesteren. Ik was zo ontevreden.
Foto gemaakt door Viva op 12 maart 2006.
Drie jaar geleden kreeg ik van één of andere firma een gratis elektronische agenda toegestuurd. Ik begon hier al mijn adressen in te brengen, afspraken en verjaardagen in te noteren en telefoonlijsten aan te leggen. Wekenlang was ik er mee in de weer en iedereen in mijn omgeving stond versteld van het feit dat dit mijn nieuwe hobby was. Een elektronische agenda is maar een stapje verwijderd van een PC en dank zij mijn dochter Viva en zoon Ferdi, stond er al vlug een ouder model in mijn living. Nog hadden ze het moeilijk om te geloven dat hun moeder met dit ding wilde leren werken. Mijn man schudde al helemaal met zijn hoofd Maar al vlug waren ze enthousiast en steunden mij voor de volle 100% in mijn nieuwe hobby.
Twee jaar geleden kwam ik dan in de wereld van het internet terecht. Nooit had ik kunnen denken dat dit mijn leven in zo een positieve zin zou veranderen. Ik ben vooral SeniorenNet heel dankbaar; voor de mailgroepen en sinds een jaar ook voor mijn blogje, "Uttas paradijsje". Gedichten, spreuken, mooie plaatjes en fotos, altijd hebben ze mij een goed gevoel gegeven. Ik wou met mijn mailtjes op de mailgroepen en in mijn paradijsje een droomwereld creëren. Een wereld van schoonheid, niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk. Vooral voor mezelf maar ook voor anderen.
Er zijn vele prachtige gedichten over droefheid en pijn; donkere spreuken die ontzettend veel waarheid bevatten. Ik heb er echter bewust voor gekozen om alleen maar positieve gedachten in mijn paradijsje toe te laten. Dit was en is mijn droomland, mijn paradijsje waar ik graag in vertoef.
Tot mijn verwondering ben ik zo stilaan weer anders tegen het leven gaan aankijken. Door zoveel tijd te besteden aan het creëren van een mooie, positieve wereld en de wijze spreuken dagelijks te lezen ben ik zelf weer een gelukkiger mens geworden. Niet in het minst door de vriendschap die ik van de andere mailers, bloggers en mijn bezoekers mag ervaren. De vele enthousiaste reacties die ik dagelijks krijg via mail of gastenboek doen mij zo ontzettend goed. De vriendschappen die hieruit voort vloeiden betekenen heel veel voor mij. Ik geniet er ook van om andere blogs te bezoeken en de creativiteit van andere senioren te bewonderen. De ene met schrijftalent, de andere met humor, met fotografie, PSP of met simpelweg het bijeen sprokkelen van interessante weetjes. Ieder blog is weer anders en de moeite waard.
Positief denken, het is geen wondermiddel tegen problemen maar het leert je wel om anders tegen deze problemen aan te kijken. Ik hoop dat ik met mijn paradijsje nog veel andere mensen wat meer levensvreugde kunnen schenken heb ... Wat zeg ik? Als ik hier een paar mensen enkele vreugdevolle momenten mee kunnen bezorgen heb, ben ik reeds lang tevreden.
Graag wil ik mijn dochter Viva nog eens extra bedanken voor alles wat ze mij met veel geduld heeft aangeleerd. Nog elke dag kan ik op haar steun rekenen, net zoals bij het schrijven van dit verhaal. Ze heeft mij ook nu weer geholpen om mijn gedachten ordelijk op te schrijven. Schrijven is niet mijn grote talent, maar dank zij haar heb ik ook dit weer tot een goed einde weten te brengen. Tevens dank aan mijn man, André, die wel vaak klaagt over de vele tijd die ik aan de pc besteed maar toch ook een zeer grote steun voor me is.
Bij deze wil ik jullie van harte welkom heten in mijn paradijsje. Aan de rechterkant van mijn blogje vind je tal van nuttige links met plaatjessites, wallpapers, gedichtensites, kaartjes en nog zo veel meer. Vergeet zeker het archief niet te raadplegen (per maand) want in totaal staan er nu al meer dan honderd spreuken en gedichtjes op mijn blog, stuk voor stuk woorden die een mens weer moed geven om gelukkig door het leven te gaan. Veel kijk en leesplezier! Natuurlijk mag je ze ook kopiëren voor op een e-mail te plakken of voor jullie eigen blogje te versieren.
Mijn blog Romantica is mijn eigen plaatjessite, waar ik de mooiste animaties die ik vond op het internet verzamelde en zelf oplaadde naar Imageshack. Velen vragen of ze een plaatje mogen gebruiken voor op hun blog Natuurlijk!! Daar is deze site voor gemaakt! Ik hoop dat jullie nog veel plezier aan dit blogje mogen beleven!
Tot slot wil ik Madammeke bedanken omdat ik hier mijn verhaal mogen schrijven heb.
Vele lieve groetjes van Utta
Sandra (blog sandra1968)
Op visite: Sandra
28-02-2006
Hallo allemaal,
Sjoeke vroeg mij of ik bij haar, op haar blog "madammeke", op de koffie wou komen. Ik zei "Met veel plezier!". Ik ben de vorige keer ook op de koffie geweest in Lier en dat is mij zeer goed bevallen. Daar heb ik Sjoeke wat beter leren kennen, een zeer lief madammeke, zeker weten! Ik dacht, waar moet ik nu over schrijven? Maar dan, terugdenkend aan het plezante gesprekje dat wij hadden, wist ik het ... ja, Sjoeke, ik ben geboren in het woelige mei '68 en ik zal je het verhaal eens van in den beginne vertellen. Aan iedereen die het "lezen" wil en zoals jullie van mij gewoon zijn, wie mij en mijn blogje ondertussen al kennen ... hoe kan het ook anders ... in dichtvorm gegoten!
Mijn gedicht:
Mijn leven in een notendop
Verscholen voor de regen in een bunker aan 't zeetje hier hadden mijn ouders enorm veel plezier. Na een foute berekening van mijne pa kwam er na 9 maand een kadootje voor mijn ma. Geboren in het woelige achtenzestig ben ik vandaag nu bijna achtenendertig Ik heb ook een broer, jonger dan mij maar 'mijn' jongensstreken maakte mijn moeder niet blij!
Mijne pa verliet ons gezin op mijn achttien dan hebben we zwarte sneeuw gezien Ik ben zelf ook getrouwd geweest en ik kan jullie zeggen, dat was geen feest! Na huisje kopen en 2 zoontjes baren wilde ik het liever in mijn eentje klaren. Ik gooide het roer van mijn leven om en zorgde ervoor dat ik alles overwon! Als bejaardenhelster voor verpleegster geleerd heb ik 4 zware jaren gestudeerd. Ik rijd nu van de ene patiënt naar de andere en denk niet dat ik ooit nog van job zal veranderen.
Ik ben dan mijne schat Wim tegen gekomen en nu maken we werk van onze dromen. We kunnen in mei onze boel bijeen vouwen, want we zijn een huis aan het bouwen. Ik heb een mooi gezin waar ik veel van hou! Ja, ik ben een gelukkige vrouw! Op Sennet ben ik een Benjamin, maar ik heb het hier reuzegoed naar mijn zin!
Voila, dat is mijn levensverhaal in 't kort beschreven. Hopelijk vinden jullie het interessant genoeg om er meer over te lezen op mijn blogje!
Bedankt Sjoeke, voor de uitnodiging, ik heb er met volle teugen van genoten!
Mijn man en ik deden vaak mee aan rally's. We gingen vaak met vrienden naar Zolder en verbleven dan in het "Pittshotel". Daar zagen we dan van alles, behalve auto's ... 
