Annick, onze 34 jarige deelneemster aan Brugge-Moskou, is niet zo gelukkig met sommige persberichten over onze fietstocht. En ze heeft gelijk. Tijdens onze 18 daagse tocht hebben wij geprobeerd om Annick zoveel mogelijk uit de wind te zetten en met goede raad te helpen zodat ze samen met ons, haar tocht tot een goed en happy eind zou brengen. En dat is haar ook gelukt. Het doel was fietsen van Den Burg te Brugge tot aan het Kremling te Moskou. De voorlaatste rit was al zwaar en langer dan voorzien , en de 2700 km die we al in de benen hadden begonnen bij sommigen al tol te eisen. De laatste korte rit van misschien 75 km was voor mij zelfs de moeilijkste van al. Ik was ziek, had koorts en mijn maag en darmen lagen overhoop. Ik had dan ook weinig kracht en fut meer over om af te werken. Gezien we zouden vergezeld worden door 9 plaatselijke wielertoeristen en het drukke straatverkeer in en rond de voorsteden van de hoofdstad, dacht ik dat het wel zou meevallen en dat ze aan een trager tempo die finale zouden afwerken. Maar enkele kilometers na de start van de laatste rit plenste het hemelwater van alle kanten op ons af en maakte deze laatste dag tot een hel. slechts één Rus kwam opdagen om ons de weg te tonen. Er werd zo vlug mogelijk gefietst, kop naar beneden en allen op een rij, naast het razende vracht en autoverkeer. De vele verkeerslichten waren een spelbreker. Iedere keer wachten en rillend van de kou terug optrekken om wat verder terug te moeten stoppen wegens platte band of achterblijvers. Ik had 3 truien en een regenjasje aangetrokken en kon mezelf niet warm houden. Op een zeker moment zijn we enkele kilometers op het voetpad gaan rijden, om gevaarlijk laverend tussen de wandelaars en haastige Moskouviten, toch maar rapper te kunnen op schieten. Annick had het zwaar te verduren. Over de brug van de Moskwa, aan de voet van het Kremling, bleven we zeker een kwartier wachten op onze volgwagen. Guus kon wegens de vele verkeerslichten niet volgen en daagde maar niet op. Gezien we ons doel van Den Burg naar het Kremling hadden bereikt en het nog 7 kilometer fietsen was naar hotel Kalinka, besloten we ons Annick en fiets in een taxi te stoppen, en haar die laatste helletocht te besparen. Voor ons is Annick de enige Belgische wielertoeriste die van Brugge naar Moskou fietste in 18 dagen.
Brugge-Moskou: opdracht volbracht: BRAVO!!!! 20 wielrenners fietsten 3000km tvv Anvasport en kwamen aan op 2 September op het Rode te Plein te Moskou. Vertrek vond plaats op 15/8 te Brugge met een startschot van de burgemeester. Al 1640 euro werd ingezameld. Giften zijn nog steeds welkom op rek nr 737-4170042-55. Anvasport wenst bij deze alle wielrenners een dikke proficiat voor het welslagen van deze huzarenfietstocht!! We hopen elk van hen persoonlijk te mogen feliciteren op zondag 26/9 (=dag nr 2 van ons open-deur-weekend) om 13u30 en dit in het nabijzijn van de pers.
Negentien deelnemers rijden 3.000 kilometer dwars door europa.
Met de fiets van Brugge naar Moskou
Brugge
Negentien wielertoeristen zijn zondagmorgen vertrokken in Brugge voor een fietstocht van 3.000 kilometer, die hen uiteindelijk naar het Rode Plein in Moskou zal brengen. De opvallendste deelnemer is ongetwijfeld Annick Vande Kerckhove uit Knokke-Heist, 34 jaar en stewardess bij Brussels Airlines. "Ik mag dan wel de enige vrouw in het gezelschap zijn, ik zal mijn mannetje staan", lacht ze.
Op 2 september hopen de wielertoeristen het Rode Plein in Moskou op te rijden onder aanvoering van organisator Roland Hurtecant. Annick Vande Kerckhove ziet het helemaal zitten. "Ik ben gewoon die trip van uit de lucht te zien, nu zal het vanop de begane grond zijn. In juni heb ik nog Parijs-Roubaix gereden, maar dit is nu wel mijn eerste grote trip. Ik zal eens aantonen dat het zwakke geslacht ook nog tot veel in staat is", zegt de Knokse.
Ook organisator Roland Hurtecant is er klaar voor. "Voor mij is dit een grote dag vandaag. Ik droom allang van deze Brugge-Moskou en eigenlijk is het zover. En ik ben er echt verwonderd over dat we nog achtien liefhebbers hebben gevonden om deze trip met mij te ondernemen. De ritten zijn gemiddeld 150 km lang, maar er is er zelfs één bij van méér dan 250 km. Het is dus geen vermaakuitstap, laat dat duidelijk zijn", zegt Hurtecant, 70 jaar intussen. Roland is al twee jaar bezig met de organisatie van Brugge-Moskou.
"We rijden door vijf landen, en vooral vanaf Duitsland komen er veel formaliteiten bij kijken. Maar ik kreeg de steun van de Russische wielerfederatie, het Belgisch consulaat in Minsk en de ambassade in Moskou. En ik ken al een woordje Russisch", lacht hij.
Bosbranden
Maar de bosbranden, die al enkele weken Rusland teisteren, kunnen wel eens roet in het eten gooien.
"De veiligheid van de deelnemers gaat boven alles, Filip Vanden Broele, Bruggeling en ereconsul in Minsk(Wit-Rusland), melde ons gisteren nog dat er in Wit-Rusland momenteel nog geen sprake is van bosbranden en smog.
De situatie is evenwel anders in Rusland. De ambassade raadt momenteel af om naar dit land te reizen, maar onze groep is pas over twee weken in Rusland. We zullen éénmaal in Minsk samen met Filip Vandenbroele en Annelies Maricou van de Belgische ambassade in Moskou, de toestand evalueren en beslissen of er verder wordt gereden of niet. Over veertien dagen kan de situatie helemaal anders zijn. Het zou inderdaad spijtig zijn moest deze organisatie, waar zoveel tijd en energie is ingestoken, het einddoel binnen drie weken niet kan bereiken", besluit de organisator.
Roland Hurtecant en groep zijn terug van hun fietstocht naar Moskou.
"Droom van over 25 jaar verwezenlijkt"
Bellem/Brugge
-Drieduizend kilometer in achtien etappes. Dat was de afstand die negentien wielerliefhebbers onder leiding van Roland Hurtecant tussen Brugge en Moskou afmaalden.
"Het was een fantastische groep, stresbestendige mensen die nog een glimlach te voorschijn kunnen toveren", vertelt hij.
De 71-jarige avonturier uit Bellem sinds woensdag terug in ons land had zich de laatste dagen van de trip en de aankomst in de Russische hoofdstad een klein beetje anders voorgesteld. "Na ons vertrek in Svinigorod sloeg het weer helemaal om. Wegens een temperatuur van slechts 7°C en zware slagregen dienden we vervroegd naar het hotel te trekken", zegt Roland Hurtecant. De jongste deelnemer en enigste vrouw, Annick Van de Kerckhove(34) uit Knokke-Heist, kon niet meer verder fietsen en diende de laatste vijf kilometer met onderkoelingsverschijnselen per taxi naar het hotel te worden gebracht.
Parijs-Roubaix
De problemen begonnen eigenlijk al eerder. De trip naar Smolensk(Rusland) duurde iets langer dan verwacht. "De gewone weg lag er levensgevaarlijk bij en we besloten daarom een stuk snelweg te nemen. We hadden dit in Polen en Wit-Rusland al kunnen doen, 650 kilometer onder begeleiding."
"In Rusland werden we er echter door de politie van gehaald. Na een twee uur durende diplomatieke tussenkomst werd beslist ons per vrachtwagen tot de eerst volgende afrit te brengen. Het vervolg van die etappe was dan op secundaire wegen, vergelijkbaar met de baantjes in Parijs-Roubaix."
Toch heeft de groep een prachtige ervaring achter de rug. Zo maakte de Russische televisie een reportage en zijn ze op de ambassade ontvangen.
"De laatste dagen hadden we het wel moeilijk. De wegen waren slecht en op de voorlaattste dag vanuit Viazma hadden we s avonds het geluk dat we allemaal met onze fizts op een lijn bus konden, want we gingen het hotel voor valavond niet bereiken. Ik heb daar 200 euro voor betaald." "We zaten daar allemaal met onze fiets tussen de plaatselijke bewoners. Die mensen keken hun ogen uit. Gelukkig ken ik een woordje Russisch. De vriendelijkheid, de onschuld en het smeken hebben toch voor een groot deel geholpen", lacht Hurtecant.
Slagboom op hoofd
"Bruggeling Filip Vandenbroele, de ereconsul in Wit-Rusland, organiseerde permanente politiebegeleiding in "zijn" land. We werden voor een receptie in een prachtig paleis ontvangen. Hilariteit was er daar ook toen Raphaël Verhelst, een van de deelnemers, aan een péage de slagboom op zijn hoofd kreeg."
"Kortom, het was een geslaagde, avotuurlijke reis waar er spitsvondigheid en improvisatie bij te pas kwam. We hebben de trip allemaal uitgereden. Voor velen de mooiste belevenis van hun leven", weet Hurtecany, die zijn ervaringen zelfs in een boekje wil bundelen. "Een titel is er nog niet, alle karakteristieken en mijn persoonlijke notities moeten erin voorkomen."
Monsieur Mont-Ventoux denkt er ondertussen niet aan om dit avontuur voor een tweede keer te ondernemen. "Ik ben een gelukkig mens, maar één keer is genoeg. Dit vraagt te veel voorbereiding. Mijn droom van over 25 jaar is verwezenlijkt, dat is het voornaamste en volgend jaar spreek ik Russisch, nog een taal erbij."
Bij dezen wil ik de hele ploeg feliciteren met het volbrengen van de fietstocht Brugge Moskou, toen ik bij de eerste vergadering het grootste deel van de ploeg zag had ik mijn twijfels, moet dit stelletje ongeregelde Belgen dat klaarspelen? Maar ere wie ere toekomt, het is mij niet 100% maar 150% meegevallen. Ongelofelijk wat zij hebben gepresteerd. Vooral de laatste dag, woensdag 1 september, was een ware beproeving, Ik was blij en opgelucht dat iedereen koud en nat en tot op het bot verkleumt toch gezond en heel is binnengekomen, chapeau.
Om iedereen te vermelden die het mogelijk hebben gemaakt om deze reis tot een goed einde te brengen is al het een en ander ter sprake gekomen maar toch wil ik 2 personen nog eens benadrukken, ten eerste Timo, de man met de gouden handjes: het onmogelijke deed hij gelijk, een wonder duurde 10 minuten tot een kwartiertje, hij kreeg alles voor elkaar, prachtig. En dan Roland, wat heb ik genoten van deze man, alles regelen en in de gaten houden, zelfs onder het fietsen aanwijzingen geven aan de volgwagen. En dan het onderhandelen met de politie, de douane, de hotels, enfin noem maar op het lukte hem allemaal. En praten kan hij ook, over zijn vele reizen die hij gemaakt heeft en dat zijn er heel wat,haast een complete man op één ding na, er moest een aan en uitknop aanzitten zodat je hem af en toe even uit kan zetten. Waar ik wel een beetje moeite mee had was de taal, de dialecten, het leek af en toe wel op een groep Duitsers die slecht Russisch spraken , daardoor heb ik wel wat gemist maar ja het kan niet alle dagen zondag zijn.
Toch heb ik één minpuntje dat ik wil noemen: toen we bij de luchthaven gearriveerd waren en de volgwagen en de aanhangwagen gelost hadden moest Roland even plassen en toen hij na 2 minuten terug kwam was ¾ van de ploeg al naar binnen gegaan zonder gedag en een bedankje te zeggen terwijl Roland zo opgelucht was dat hij iedereen veilig en wel op de luchthaven afgeleverd had, dit had en heeft hij niet verdiend. Jammer, jammer, jammer. Dit wilde ik toch wel even kwijt. Punt.
Rest mij alleen noch te vertellen dat ik het erg naar mijn zin heb gehad, ik ben bij elkaar 26 dagen rondom gelukkig geweest en ga daar nu mee verder.
Jullie waren een toffe ploeg en ik hoop jullie weer gezond en wel op de aanstaande reünie terug te zien.
Nogmaals allemaal bedankt en tot ziens en in goed Nederlands: DOEI.
Ps
Melissa, jij ook noch bedankt voor de aanbeveling die jij bij Rolland heb gedaan en die tot deze samenwerking heeft geleid. BEDANKT.
Berichtje van Roland en Guus: Laten Polen achter ons en rijden nu richting Berlijn (17:30uur). Veel vrachtwagens en wegenwerken.
Indien in de plaatselijke kranten, info of reportages, verschijnen gelieve ze dan door te mailen of te sturen zodat ik ze kan plaatsen in de blog. Dank
Vul zelf aan: Polen land van kasseien en ooievaars
Over kasseien gesproken. In Polen vind je in de kleinste dorpjes er ook terug! T Is te zeggen: er ligt veel(los)zand waar er grote ( ) ingeworpen zijn!
Dat zou pas iets zijn voor" de leeuw van vlaanderen" ( .) want daarbij vergeleken is carefour de larbre een autostrade. En dan die vele Maria beelden en prachtige versierde kerken. Vandaar dat de laatste(...............) een Pool was, maar dat Polen zoveel inwoners telt, dat kon ik niet geloven, want in de dorpjes zie je meer (...................) dan mensen.
paus, ooievaars, Karel Waijtila, kasseien, Johan Museeuw
Russen plukken Vlaamse wielertoeristen van de snelweg
Achtien Oost-en West-Vlaamse wielertoeristen die naar Moskou rijden, zijn door de Russische politie van een snelweg gehaald. Pas na twee uur onderhandeling konden ze hun reis van in totaal 3.000 kilometer verder zetten. De miserie begon in de 15de etappe die de Vlamingen van Orcha in Wit-Rusland naar Smolensk in Rusland moest brengen. 'Omdat de gewone weg er levensgevaarlijk bij lag, hadden we voor een stuk snelweg gekozen', vertelt organisator Roland Hurtecant. 'Dat hadden we in Polen en in Wit-Rusland al kunnen doen, onder begeleiding. Maar in Rusland mocht het niet langer. Een vrachtwagen bracht ons en onze fietsen naar een secondaire weg.' Maandag was er opnieuw oponthoud in de rit naar Viazma. De fietsers hopen woensdag Moskou te bereiken.
Daar lag ik dan, de nacht na de tweede rit, met koorts geslagen, met lippen als die negerin ( .) maar dan wel met blaren op! Ik, de leeuw van ( .) ,maar van opgeven was geen sprake. Dan maar naar de aphoteker in de ex-DDR:"gib mir das selbste wir der Jan" ( ..). En ze zei:"dab kan ich nicht geben", en ik liep de winkel uit met met vitamine C poeder tegen de koorts, en met een slaaptabletje om eigenlijk eens goed te kunnen uitrusten.
S Anderendaags was ik totaal genezen en kon er weer als vanouds tegen aan. De ( ) kan weer klauwen.
Toen we nog volop aan het fietsen waren verschenen regelmatig nieuws over onze tocht in de krant.
Politie-escorte voor Moskou-rijders
De negentien wielerfreaks, die op 15 augustus in Brugge zijn vertrokken voor een trip van 3.000 kilometer naar Moskou, komen vandaag vrijdag aan in Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland. Ze worden er ontvangen op het consulaat van Bruggeling Filip Vandenbroele. De tocht is tot nu toe zonder grote moeilijkheden verlopen.
Op 1 september worden ze op het Rode Plein in Moskou verwacht. "Op één dag na hebben we altijd goed weer gehad. Op een zadelbreuk na hebben we nog geen problemen gekend. De formaliteiten aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland verliepen wat moeizaam, maar we zijn toch het land mogen binnenrijden, onder politie-escorte zelfs. Ik ben benieuwd naar wat we in Rusland zelf onder de wielen zullen krijgen", verteld Roland Hurtecant. Vanuit Minsk is het nog 800 km naar Moskou.
Steenvast iedere keer dat er gestopt werd onderweg werd Guus zijn mondvoorraad geplunderd. Langeafstandfietsers eten en drinken veel en vaak. Het is niet zoals de zondagmorgen bij de wielertoeristen; een gelletje of een reepje. Neen bij ons stevige kost zoals bananen en boterhammen met kaas of perensiroop. Ook de soya drinks en de droge worsten lieten zich smaken. Een plaspause of een spooroverweg die dicht was was het signaal voor Guus om aan de kant te parkeren zodat wij vlug iets konden pakken om te knabbelen. Enkele koekjes of een appel en eigenlijk alles waar suiker in voorkomt werd gretig aangenomen. Wat zat er in de volwagen? Broden 100 in 18 dagen, granies 8 pakken, peperkoek 200 porties, appels 1 kist, appelsienen 1 kist,Franchipannes 250, Wafels 100, alpro soya 450 porties, Cola en aquarus 300, dozen rijstpap 90, droge worsten 200, bananen 18 kg en in totaal werden 100 kg banen naar binnen gewerkt, kaas 350 sneetjes, dozen perensiroop, water honderden liters, sportpoeder en recup 2 grote containers
Men zwaait mij lof toe dat ik verschillende interessante verslagen geplaatst heb. Die verdienste en de lof wil ik delen met Tino, Carlos en Kris. Samen met die mensen hebben we aan die verslagen gewerkt en in de toekomst komen nog verhalen van Carlos en Kris op de blog.
Zaterdag middag. We worden met een bus naar het vliegveld gevoerd en Guus volgt met onze fietsen Bagage. Aangekomen en een karretje gezocht en daarop mijn fiets en valies gestapeld. Iemand zegt:"het is hier te koud, we gaan binnen verzamelen". Iedereen stuift weg naar de warmte. We vergeten Guus en Roland een hand te drukken en te bedanken voor de goede zorgen. Wat spijtig. Guus sorry ik wilde je persoonlijk zeggen dat ik je een simpathieke Hollander vind. Ik hoop je terug te zien binnen enkele maanden op onze reunie. Het gaat je goed. Roland zie ik op het einde van de week en kan hem persoonlijk danken voor zijn inzet.
Allé da dis ulder toch maar gelukt hé !!!! Vanuit Brugge tot in Moskou geraken ,misschien wel mé de nodige hindernissen maar ge zijt der wel allemaal geraakt hé! Daarom een dikke proficiat van ons aan allen daar ! En vooral aan onze Kris .
Daarom verwachten we jullie dan terug in ons landje met een welgemeende
Добро пожаловать Крис дома!
Tzal dan tegen morgen avond zijn rond 18.30 uur
Nog ne goeie nachtrust en een behouden terugvlucht .
Eerst ter attentie van Charly: beste dank voor uw zeer mooie verslagjes over 29, 30 en 31 augustus, en 1 en 2 september. Uw schitterende verslagjes lezen alsof we er zelf bij waren! Ik las dat jullie nogal wat hebben beleefd de jongste dagen. Het was blijkbaar niet alleen fietsen, maar ook avontuur! Als ik lees welke onverwachte moeilijkheden jullie de jongste dagen hebben moeten oplossen, dan begrijp ik 200% dat het die dagen niet mogelijk was een verslagje te schrijven. Maar totaal geen probleem hoor, integendeel, ik zeg "Chapeau!" dat jullie al die onverwachte problemen hebben kunnen oplossen. Maar Roland kennende: Roland draait er als doorwinterde avonturier zijn hand niet voor om om te onderhandelen met de Russische politie hé, hij heeft al voor andere hete vuren gestaan in Afrika! En als het thuisfront enkele dagen geen informatie heeft, en dan leest in de krant "Rusland - Vlaamse wielertoeristen van snelweg geplukt", dat maakt het volgen van jullie fietstocht spann end nietwaar! (hahaha)
Ik vond het wel spijtig dat de weersomstandigheden tegenvielen toen jullie aankwamen op het Rode Plein! In Het Laatste Nieuws van 1 september stond er dat het in Moskou maar 13 graden was, en in Het Nieuwsblad dat het zelfs maar 11 graden was in Moskou.
AAN ALLE DEELNEMERS: mijn beste felicitaties dat jullie dit hebben gekund!!!!! En blijkbaar was het niet alleen fietsen, maar was het ook in avontuurlijke omstandigheden! Men moet het maar doen, naar Moskou fietsen. Chapeau!!!!! Een mooi staaltje waartoe gedrevenheid in staat is. Jullie hebben volgens mij allemaal de titel 'Flandrien' verdiend!
Ik wil jullie bedanken voor deze interessante 18 dagen. Ik las elke dag de verslagjes op deze website en keek elke dag op Google Maps hoe ver jullie al zaten, om zo een overzicht te hebben van jullie fietsreis. Ik volgde dus elke dag jullie fietsreis alsof ik elke dag de Ronde van Frankrijk volgde.
Ik hoop dat Roland in Aalter of Bellem (bv. in café Den Hert) eens een spreekbeurt zal komen geven over deze avontuurlijke fietsreis en dan in geuren en kleuren komt vertellen hoe het geweest is. Trouwens, ik vind dat er meer mensen als avonturier Roland Hurtecant in de wereld zouden moeten zijn die zulke fantastische, avontuurlijke projecten op stapel zetten. Roland is als het ware de Aalterse (of Bellemse, of Brugse) Steve Fossett (maar wel nog in leven en houden zo!)
Dit fietsavontuur naar Moskou is een mooi bewijs dat wij Vlamingen een fietsvolkje zijn nietwaar. Op gebied van voetbal stellen de Belgen alsmaar minder voor - wij hebben zelfs niet mogen meedoen aan de Wereldbeker deze zomer - maar op gebied van wielrennen en fietsen zijn wij Vlamingen bij de besten van de wereld nietwaar.
Ik sluit af met een grapje: Geen goesting om nog wat verder te fietsen, tot aan Vladivostok????
Geniet nog van jullie verblijf in Moskou.
Beste groeten en nog eens een grote proficiat van Andre Huys uit Aalter
Bericht: Proficiat aan de ganse groep ! Wij zijn blij dat jullie avontuur geslaagd is en dat jullie allen gezond en tevreden de eindbestemming haalden. Geniet nog enkele dagen van het "mooie" Rusland en tot zaterdag of zondag. Wij zijn reeds nieuwsgierig naar jullie belevenissen. Tino zal ons deze zeker in geuren en kleuren vertellen...
