Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Ik ben een man en woon in Schilde () en mijn beroep is Zoeken naar verwondering.
Ik ben geboren op 19/05/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zie link naar Natuurgidsen Schilde.
Natuur
en natuurbeleven
09-12-2007
Stobbezwammetje
Dit zwammetje verschijnt meestal massaal op dood hout het zijn dus saprofieten die dood hout helpen recicleren. Vanaf zijn kruin gaat het wat verbleken verder is het okerbruin tot roodbruinachtig. Altijd een mooie verschijning als zij zo samen in groep staan.
Dit is een van de vele inktzwammen. Zij hebben donker tot zwart sporenpoeder, zoals de hele familie inktzwammen. Typisch aan deze is dat zij met velen samengroeien op hout. De hoedjes zijn beige tot okerkleurig met glimmerachtigekorreltjes op de hoed, die gemakkelijk afwisbaar zijn. Zij zijn giftig als men ze met alcohol zou nuttigen. Maar veel eten lijkt er niet aan te zijn.
Deze onooglijke zwam is helemaal korstvormig en wat wasachtig. De bovenzijde is ook wat knobbelig-wrattig, maar glad. De kleur kan men beschrijven als grijsoker met een blauwe zweem. Deze zwam is veelal te vinden op dood loofhout en vooral als men er eens over wrijft heeft hij de geur van ontsmettingsmiddelen in een ziekenhuis. Heel typisch dus. De naam is zeer goed gekozen! Spijtig dat ik hier de geur niet kan aan toevoegen!
Het is ook zeer mooi om deze mycena even onderaan te kunnen zien. de stelen zien er inderdaad uit als met bloed doorlopen. Er zal bij het breken ook een bloederig sap uitkomen. Een aparte kleur in het zwammenrijk!
Ook een mycena-soort die iets gemakkelijker te erkennen valt. De kleur is zeer apart: wat bloeddoorlopen, vleeskleurig dus, roodachtig of purperbruinachtig. De hoedjes blijven klokvormig. De steel is ook helemaal als de hoed. Als men er een plukt zal ook uit de steel een roodachtig vocht komen. De naam is dus prachtig gekozen. Zij groeien vooral op dood beukenhout Zoals alle mycena's zijn het saprofyten (groeiend op dood hout).
Hier zien we enkele Echte kopergroenzwammen bij mekaar met de vergangkelijke witte vlokjes op hun hoed. Ook aan de randen zijn er vlokjes. Zij behoren tot de gordijnzwammen. Bij kneuzing ruiken ze als gekneusd gras. Toch wel mooie zwammetjes die op de grond groeien of op dood hout, saprofyten dus.
De hoed is donkergroen, blauwgroen of kopergroen te noemen. De steel is in de kleur van de hoed en heeft een mooie donkere ring, daaronder vlokkige geschubd. Een apart kleurtje in het gamma van de paddenstoelen! Hier geven we een onderaanzicht waarop de ring goed te zien is.
In de famillie mycena zijn er heel veel verschillende paddestoeltjes te onderscheiden maar niet altijd gemakkelijk. Deze maakt een uitzondering. Hij groeit in het gras op oude grasstengels en heeft nog eens een steeltje met een kleeflaag. Hier is goed te zien hoe deze kleeflaag wat loskomt van de steel en op het sopje van de wijsvinger blijft hangen.
Deze heeft wel echte lamellen die meermaals gevorkt zijn. De (echte)Hanenkam heeft adervormige lamellen onderaan. Aan de kleur kan men verder niet zo veel verschil merken. Ook deze is bleekgeel tot dieporanje en eetbaar maar bij overvloedig gebruik, kunnen er darmstoornissen optreden.
Hij heeft een citroengele tot dooidergele hoedhuid en onderaan lamelachtige of aderachtige lijsten in de kleur van de hoed. Deze zijn gevorkt en lopen af op de steel. Het is één van de goede consumptiepaddenstoelen al is hij wat zwaar verteerbaar. Naar vroegere normen is hij zeldzamer geworden!
Hij heeft veel weg van de Sonbere honingzwam die eerder aan bod kwam maar hij is herkenbaar aan zijn duidelijk verdikte voet tot een knol. De honingzwammen vormen dikke, platte, zwarte wortelstrengen die in staat zijn naburige bomen te koloniseren. Deze zwarte zogenaamde "rhizomorfen" verspreiden 's nachts soms een blauwig licht!
De Sombere honingzwam heeft waarschijnlijk zijn naam van de bruine honingachtige kleur maar het is geen onschuldige in het zwammenrijk maar een agressieve parasiet die levende bomen aantast. Eens aangetast is er geen ontkomen meer aan voor de boom. Wel een mooie paddenstoel met zijn prachtige afwisbare schubjes!
Op de ring van deze zwam kunnen we duidelijk de donkere uiteinden zien, wat een teken is dat we bij de Sombere honingzwam beland zijn. Hierbij is ook een foto van een groepje Sombere honingzwammen gevoegd.
Deze benoeming moeten we letterlijk nemen. Het rode tong- tot knotsvormig lichaam van deze zwam betekend dat een pop van een vlinder verteerd wordt. Toch is dit altijd een mooie vondst!
Braakrussula ( de echte) -Russula emetica var. emetica
Deze behoort dus bij de Russula's , een famillie die een steel hebben die je kan breken als een krijtje. De kleur is bloedrood of kersrood en de hoedhuid blijft lang glanzend. De geur is subtiel fruitig maar als men er wat teveel van eet in rauwe toestand wordt men misselijk en moet men braken. Hij heeft dus zijn naam niet gestolen!
Zoals vermeld ziet dit Elfenbankje er harig uit en moeten we de onderzijde gaan bekijken om te kunnen uitmaken of het een Fopelfenbankje is met een lamelachtige structuur onderaan.
Hier zien we dus de onderzijde van het Fopelfenbankje dat een lamelachtige structuur heeft. Heel anders dan b.v. het Gewoon elfenbankje en het Ruig elfenbankje die vanonder gaatjes hebben. Het Fopelfenbankje is ook harig bovenaan, daarom zou men het kunnen verwarren met het Ruig elfenbankje. Hierboven geven we een afbeelding van het Fopelfenbankje bovenaan bekeken, dus ook wat ruig of harig bovenaan.
Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Natuur
