Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Ik ben een man en woon in Schilde () en mijn beroep is Zoeken naar verwondering.
Ik ben geboren op 19/05/1938 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zie link naar Natuurgidsen Schilde.
Natuur
en natuurbeleven
05-04-2010
Gesteelde haarmuts
De "Gesteelde haarmuts" (Ortotrichum anomalum) zien we hier in een plukje (zo groeien ze meestal) met de kapsels boven het mosje uitsteken. Het heeft een wat langere steel dan de andere soorten haarmutsen en zo is het dan ook te herkennen. De kapsels hebben hier nog hun mutsje op waar ook nog wat haartjes op te zien zijn, als men ze met een loep bekijkt. Hier op foto zijn deze niet zichtbaar. Voor dat de sporen uit het sporendoosje komen, moet dus eerst het "mutsje" er nog afkomen , daarna nog een dekseltje en dan zijn er nog tandjes (peristoomtanden) die de opening kunnen afsluiten van het sporendooje. De sporen worden dus maar eerst losgelaten als de weersomstandigheden zeer gunstig zijn!!
Het "Gaaf kantmos" (Lophocolea semiteres) is een nieuwkomer in België en Nederland en heeft zich razendsnel verspreid. Het is vooral te vinden op beschaduwde en humusrijke plekken in naaldbossen dus wat arme zandgronden. In de kempen wordt het veel gevonden. Het is lichtgroen van kleur. Het is wat men noemt een levermos. De blaadjes zijn één cel dik, men kan er bijna doorkijken. Verder zijn de blaadjes afgerond en gaaf aan de rand (vandaar de naam). Vooral op de foto in het midden ligt er een takje dat de blaadjes best weergeeft. Maar zeker klikken op de foto om hem te vergroten...!
Het "Bronsmos" (Pleurozium schreberi) is een zuurminnende soort die te vinden is op strooisel in droge bossen en heidevelden op de arme zandgronden. In de Kempen b.v.. Het vormt geel- tot bronsgroene matten. De stengels kunnen 10 cm lang wordenen zijn geveerd vertakt. De roodbruine stengel is trouwens een goed kenmerk! We kunnen het echter wel verwarren met Gewoon puntmos ! Daar zijn echter de blaadjesscherper en minder hol. Kijk daarom ook even naar 08/03/10 hiervoor waar het Gewoon puntmos wordt weergegeven!
Het "Gesnaveld klauwtjesmos" (Hypnum cupressiforme) is een zeer variabel mos en staat meestal op de grond maar komt ook op takken van bomen voor. Het is doorgaans dicht en fors bebladerd. De blaadjes beginnen breed maar gaan dan versmallend over in klauwtjes of snaveltjes. Zoals we ook hier op de foto kunnen zien. Even klikken op de foto om te vergroten.
Het "Geel korreltjes-knikmos" (Bryum barnesii) is een pionier op voedselrijke gronden zoals b.v. op braakliggende akkers. Het zijn kleine mosjes die samen in groep voorlomen. De kleine blaadjes staan wat uiteen en daartussen kunnen we de geel-groene korreltjes opmerken. In zo één bladoksel kunnen wel twee tot zeven broedkorrels zitten. Deze broedkorrels zijn eigenlijk de asexuele voortplantingsorganismen van het mosje. Eén broedkorreltje geeft telkens een nieuw plantje, dit zijn dan allemaal "klonen" van het moederplantje. Als er kapsels en sporenkapsels aankomen dan spreken we van een sexuele voortplanting. Zeker op foto klikken om te vergroten want deze mosjes zijn maar een kleine cm groot!
"Gewoon sterrenmos" (Mium hornum) is een typisch bodemmos dat gewoonlijk in grote hoeveelheden voorkomt op de grond in allerlei bossen. Het kan ook op boomvoeten voorkomen (zoals hier). Het ziet er gewoonlijk nogal donkergroen uit en groeit in kleine pollen. Het heeft langwerpige bladeren en een zoommet tanden die in paren staan maar daar heeft men een loep voor nodig om die te zien! Planten met een rozetje bovenaan zijn mannelijk en andere zonder rozetje zijn vrouwelijk en dragen gewoonlijk kapsels. Zoals hier is het wel een bosje van kapsels die naar boven staan met bovenaan een aanzet van sporendoosjes die nog iets donkerder van kleur zijn door het huikje op de sporendoosjes. Klikken op de foto om te vergroten en in "bijlage" ook even klikken om dit bos van kapselstelen en sporendoosjes beter te zien.
Soms komt men merkwaardige beelden tegen. In een Lorkenbos deze omgewaaide boom. Zijn wortelstel is practisch van grond ontdaan en een merkwaardig doorkijk wortelsyel wordt zichtbaar! Van een verrassing gesproken. Wel is duidelijk dat het wortelstelsel zeer oppervlakkig is en deze bomen niet erg vast varankerd zijn in de bodem.
Het "Riempjesmos" (Rhytidiadelphus triquetrus) is familie van het Haakmos (zie hiervoor). Ook hier staan de bladeren hakig af. Bovenaan echter heeft het een wat omgebogen hoofdje van samengebalde blaadjes. Dit mos is echter heel wat zeldzamer en meer te vinden op voedselrijke en kalkrijke bodems maar ook op omgevallen bomen in het bos tussen andere mossen. De stengel is ook rood aangelopen zoals het Haakmos. In bijlage nog een foto die we vanmorgen namen, even op "bijlage" klikken! Zoals u in de "bijlage" nog kunt zien zijn de blaadjes nog wat aangerijmd!
Het "Gewoon haakmos" (Rhytiadelphus squarrosus) is een prachtige mosje ook dat bijna iedereen in zijn tuin heeft staan maar het niet kent, spijtig! Het is tussen het gras te vinden! De stengel is onmiskenbaar rood aangelopen en de blaadjes staan hakig af van de stengel en heeft dan nog halfweg een knik naar beneden toe! Zelfs als men zo een stengeltje naar het licht houdt is het zichtbaar! In goede omstandigheden kan het al eens vertakken. In wat drogere omstandigheden is het wat bruinig, om na wat regen, terug op te frissen. Zulk een mossentapijt is heerlijk om met blote voeten over te lopen! Spijtig dat westerlingen alle mos zo uit hun gazon willen verwijderen. Japanners cultiveren juist mostapijten. (squarrosus wil zeggen "hakig afstaan" goede naam voor dit mosje waarvan de blaadjes inderdaad "hakig" afstaan".
Mossen staan er deze tijd van het jaar zeer fris bij. Er is weinig gebladerte in het bos en het is doorgaans nat genoeg zodat ze er niet droog bijstaan. Dit "Gewoon puntmos" (Calliergonelle cuspidata) staat algemeen op allerlei vochtige tot natte plaatsen. Het groeit bij voorkeur in moerassen, broekbossen aan slootkanten e.d.. In droge omstandigheden kan het ook groeien als de bodem kalkhoudend is. De stengels zijn geveerd vertakt en hebben de kenmerkende spitse toppen. De stengelbladen zijn hol en eirond met afgeronde top. Bovenaan liggen de bladeren zo sterk op elkaar dat ze de tipische voelbare spitse punt vormen. De stengel is ook doorgaans roodachtig zodat het een van de mooiste mosjes is. Even klikken op de foto om te vergroten! In "bijlage" nog een tweede foto (ook even op klikken).
Een parasiet op eikenbladeren! De "Eikenmeeldauw" (Microsphaera alphitoides) is te zien aan de onderkant van eikenbladeren als een wit poeder. De vruchtlichamen zijn gesloten bolletjes (cleistothecia) met sporenzakjes, waar de sporen inzitten. Ze zijn kleiner dan 0,5 mm! Men moet ze dus met een loep zoeken. Hier op foto ook moeilijk te zien maar wel te ontdekken als men op de foto klikt om te vergroten. De kleine donkerdere bolletjes zijn dus die vruchtlichamen van de zwam. Doorgaans loopt men hier achteloos aan voorbij, maar zo heeft elke plant bijna zijn eigen meeldauw als een parasiet op de bladeren!
Ook een saprofyt op dood hout: het "Raatzwammetje" (Trechispora mollusca). Het vruchtlichaam lijkt wat los op het hout te liggen. Het is wat spinnewebachtig wattig en poreus. Het oppervlak heeft gaatjes met 1 tot 4 per mm! Aan de rand zijn er sneeuwwitte vezeltjes. het ziet er dus een beetje uit als "een honingraat" door bijen geproduceerd. Vandaar ook de goed gekozen naam. (Zeker op foto klikken om te vergroten!)
Nog een korstzwam op dood hout (saprofyt) de "Gele korstzwam" (Stereum hirsutum). Deze is leerachtig korstvormig maar heeft ook schijnhoedjes die van het hout afstaan. De bovenzijde is harig en wat gezoneerd, okerkleurig tot bruin met een bleke rand. Soms kunnen zij er ook groen uitzien maar dat is te wijten aan algen die er overheen groeien. Als u gestapeld brandhout in de tuin hebt liggen, dan kunnen ze er verschijnen. Maar dan moet dat hout wel lang genoeg blijven liggen!
Nog een korstzwam op hout (saprofyt). Deze Donzige korstzwam(Cylindrobasidium laeve) begint als een witte vlek met een donzige rand. Deze rand is dan ook de aangroeizone zoals ook hier te zien. Als hij oud wordt kleurt hij beige met nog een witte rand. Hij verschijnt als eertse (een pionier) op zaagvlakken van stammen en stronken maar ook op takken. In elk geval een "donzige verschijning" met aparte kleuren.
Deze "Paarse schorszwam" (Chondrostereum purpureum) is korstvormig en kan ook afstaande golvende randen hebben. Deze echter ligt alleen nog vlak op het hout. De bovenzijde is wat harig donzig en wat concentrisch gezoneerd. De aangroeizone is helemaal wit. In zijn geheel is hij wel prachtig van kleur! (Klikken op foto om te vergroten) Men kan hem vinden op allerlei stammen en stronken van lopfbomen. Vergelijk misschien even met de "Paaarse eikenschorszwam" foto van 22-01-2010 en "Paarse knoopzwam" foto op 18-01-2010!
Deze "Pimpelmees" (Parus cearuleus) is reeds op zoek naar een goede woonst voor zijn nest te maken. Hij maakt een grondige inspectie. Hij is vooral te kennen aan zijn blauwe wit omkaderdekruin. Hij is ook wat kleiner en lichter dan de Koolmees en eet ook meer insecten. Een tweede foto van zijn inspectieronde vind u in "bijlage". Dus daar ook even op klikken.
Deze "Lindenschorszwam"(Peniophora rufomarginata) is ook weer zuiver korstvormig met een gladde bovenzijde die, als hij droog is, wat openbarst. Zo wordt hij wat bobbelig en golvend. Hij geeft een matte weerschijn en is wat grijsroze tot blauwig grijsbruin. Wat het verder gemakkelijk maakt om te benoemen is, dat hij alleen op dode lindentakken voorkomt! Even op foto klikken om te vergroten.
Nog een echte korstzwam. Deze "Ziekenhuisboomkorst" (Cerocorticum confluens) is helemaal korstvormig en wasachtig. Hij voelt wat glad aan als men er over wrijft. Als men dan eens ruikt dan is de geur van ontsmettingsmiddelen in een ziekenhuis niet te ontkennen! De bovenzijde is ook wat knobbelig-wrattig wat men hier kan opmerken (even op foto klikken). De kleur is verder crèmig en hij heeft ook een blauwige schijn. Men vind hem als saprofyt op loofhout. (Op 30/11/07 staat er nog een foto van deze zwam!)
De "Gele kussentjeszwam" (Hypocrea aurreoviridis) Is ook een saprofyt op hout, hij staat vooral op stronken en takken van loofbomen. Als hij rijp is heeft hij groene punten! (Hier op de foto, even op klikken). Die groene punten zijn ook weer de openingen van perithecien (vruchtlichamen waaruit de sporen komen). Als hij niet rijp is ziet hij er echt geel uit zoals zijn naam laat vermoeden. Die foto kunt u in "bijlage " bekijken. Ook op "bijlage" even klikken)
Dit "Glad tepelkogeltje" (Roselina mammiformis) is ook een saprofyt op hout. Ze staan praktisch naast elkaar op een weinig ontwikkelde hyfenmat (de ondergrond van deze kogeltjes). De perithecia (vruchtlichamen) hebben een tepelvormige opening bovenaan en zijn onderaan gaaf van vorm (daarom glad genoemd). Het zijn kleine kogeltjes slechts 1 mm groot! Ze komen voor op takken van klimop, es, esdoorn en hulst. Niet zo simpel om ze te vinden! (Zeker even klikken op de foto om te vergroten.)
Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Natuur
