Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Ik ben een man en woon in Schilde () en mijn beroep is Zoeken naar verwondering.
Ik ben geboren op 19/05/1938 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zie link naar Natuurgidsen Schilde.
Natuur
en natuurbeleven
05-06-2011
Eglantierroest
Nog een "roest" nl. een "Eglantierroest" (Phragmidium tuberculatum) ditmaal op "Hondsroos". Daar ze van de rozenfamilie zijn heeft blijkbaar deze roest de naam "Eglantierroest" gekregen. Deze roest is dus ook een tussenfase in zijn ingewikkelde ontwikkeling als schimmel. Ook weer zeer mooi om te ontdekken!
Op "Ridderzuring" komt er een "roest" (een parasitaire schimmel) die de naam krijgt van zijn waardplant, dus is dit de "Zuringroest" (Uromyces). De "roesten" kunnen tot 5 verschillende ontwikkelingfase hebben op 1 of 2 waardplanten. Het zijn dus ingewikkelde verschijnselen, maar ze kunnen toch zeer mooi zijn. Hier zien we een rode vlek aan de onderzijde met kratervormige voortplantingslichamen. Aan de bovenzijde van het blad zien we alleen rode vlekken. Een foto van de bovenzijde van het blad in "bijlage". (Ook even op "bijlage" klikken)
De "Kleine zonnedauw" (Drosera intermedia) behoort tot de bij ons enige familie van kruidachtige, overblijvende , insectenetende planten: "zonnedauwfamilie". Het plantje is niet hoger dan 10 cm. De bladschijf die langwerpig is , is niet langer dan 1 cm. Het vangt met zijn kleverige kliertjes de insecten om aan de nodige stikstof te komen bij zijn groei. Het is dan ook te vinden in stikstofarme groeiplaatsen, als pionier, op natte kale heide- en veengronden. In België vrij zeldzaam! Hier zien we vooral één bladje (even op klikken om te vergroten) En in "bijlage" nog een opname van het gehele plantje.
"Sluipwespen" zijn mooie insecten als men ze van dichtbij kan opnemen. Het zijn echter parasitaire insecten die hun eitjes in één of andere gastheer inbrengen. Deze gastheer blijft in leven tot de larven volgroeid zijn en worden tenslotte gedood. Het determineren van deze sluipwespen is echter moeilijk. In "bijlage" nog een opname van deze speciale insecten.! (Even op klikken).
Op "Bijvoet" worden de bladeren nogal eens aangetast door de "Gewone bijvoetluis" (Cryptosiphum artemisiae). De aangetaste bladeren worden zo tot klompen verenigd en zijn wat rood, geel enpaars gekleurd. In dat "kluwen" zal de "Gewone bladvoetluis" haar kroost tot ontwikkeling laten komen. (Even klikken op foto om te vergroten).
"Hondsdrafbesjesgalwesp" is een lange naam en wordt veroorzaakt door een galwesp "Liposthenes glechomae" . Op de bladeren van hondsdraf ontstaan meer ovale gallen van 5 tot 15 cm in diameter. De oppervlakte is groen of roodachtig (zoals hier) en behaard. Binnin liggen enkele ronde galkamers die door een dunne harde steencellenwand omgeven zijn. Hier worden nieuwe galwespen geboren...(Even op de foto klikken om te vergroten.)
De "Grote maagdenpalm" (Vinca major) is ook een vooral gekweekte sierplant zoals de Kleine maagdenpalm maar heeft gesteelde bladen en de bloemen zijn groter een 4 à 5 cm! De kroonbladeren zijn ook smaller. Zoals hier te zien is. Hier hebben we dus ook weer een "verwildert" exemplaar dat uit een tuin "ontsnapt" is. Wel even klikken op de foto om te vergroten!
De "Kleine maagdenpalm" (Vinca minor) is een altijd groenblijvende halfheester met kruipende niet-bloeiende stengels en rechtopstaande bloeiende stengels. De bloemen zijn blauwpaars (soms ook wit) en tot 3 cm in doorsnede. Hij werd vooral als sierplant gekweekt een goede bodembedekker maar is ook verwildert en zo ook wat "ingeburgerd"!
Het is nu de tijd van de " Gewone pinksterbloem" (Cardamine pratensis) die men in vochtige weiden kan tegenkomen; Het "Oranjetipje" is een vlindersoort die daar sterk mee verbonden is en nu ook waar te nemen is. De bloemen zijn lila of paars en en wat geaderd. Hier hebben we één bloemetje van wat dichterbij opgenomen waar we ook de gele stuifmeelkorrels kunnen waarnemen van dit bloemetje. In "bijlage" een opname van de volledige pinksterbloem.
Veenmossen zijn wat apart. In hoogvenen nemen zij een belangrijke plaats in. Veenmossen groeiensteeds door ,door de vorming van steeds nieuwe takbundels bovenaan. Onderaan zullen de oudere stengels afsterven. De afbraak van dit materiaal gebeurt zeer traag omdat het in een permanent zuuren nat milieu gebeurt. Zij nemen voedingsstoffen op en staan zuren af. Veenvorming geschiedt dus zeer traag. Dit is nu het "Gewimperd veenmos" (Sphagnum fimbriatum) te herkennen aan de takblaadjes die "gewimperd"zijn. Hier zo niet te zien natuurlijk. Wat we wel zien zijn de speciale kapsels (sporendoosjes) van dit veenmos. We zien er gesloten vormen en ook reeds open vormen die hun sporen hebben losgelaten. Wel prachtig als men deze op het goede moment kan aantreffen! Ook in "bijlage" nog een beeld hiervan. Op "bijlage" klikken en op deze foto ook om te vergroten.
Een eigenaardigheid is ook het verschijnen van de Tepelgal aan de onderzijde van de Platte tonderzwam(Ganoderma lipsiense) ! Het zijn ongeveer 1 cm lange tonvormige gallen die kurkachtig tot houtig aanvoelen. Aan de onderzijde hebben deze ook een 1 tot 3 mm wijde opening. Bij uitzondering komen die gallen ook op de hoed voor. Iedere gal bevat een larve van de Tonderzwambreedvoetvlieg(Agathomia wankowiczii). Het is dus een soort "breedvoetvlieg" die deze tepelgal teweegbrengt! Hier ziet u een detailopname (toch even op de foto klikken om te vergroten). In "bijlage" nog een algemenere foto van de onderzijde van de Platte tonderzwam.
Op de Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina) kan er op de bloem en vruchtvorming een schimmel parasiteren de "Traphrina padi" een vogelkersschimmel die een speciale vervorming teweegbrengt. In het Duits wordt dit "Narrentaschen" genoemd wat we vertalen in "Narrentasjes". Vooral rechts zien we een omgekruld randje van blaadjes in een cirkeltje en middenin komt er een gekruld stengeltje tevoorschijn. Dit geheel wordt aanzien als een "Narrentasje", wel iets apart! (Even klikken op de foto om te vergroten).
Het "Zandhaarmos" (Polytrychum juniperum) is een mos van heiden- en randen van zandverstuivingen. Het kan dus tegen droge omstandigheden al kan het ook tegen natte situaties. Het groeit in zoden die bestaan uit onvertakte planten die een een roodbruine stengel hebben. Ook de kapselstelen zijn rood aangelopen. Hier lijken ze stillaan uit te lopen. Wel een mooi contrast tussen het groen en rode stengels. Het zandhaarmos heeft ook ongetande randen die andere haarmossen juist wel hebben maar daarvoor moet men wel met een loep kunnen kijken. (Even op de foto klikken om te vergroten).
Dit "Riempjesmos" (Rhytidiadelphus loreus) was hier bijna helemaal bedolven onder de zaadpluisjes van de omringende wilgen. Het Riempjesmos wordt gevonden in vochtige bossen met hoge luchtvochtigheid en met leem of kleileem. De stengels en takken zijn bruinrood en wat stug. Het blad is ook sterk geplooid en staat zo wat "hakig" af zoals bij het "Haakmos" waar het trouwens familie van is. In "bijlage" (even op klikken) nog een opname van dit merkwaardig zicht op dit bijna "begraven" mos.
Het "Zomerklokje" (Leucojum aestivum) is van dezelfde familie als het Sneeuwklokje (hieronder) en bloeit iets later. Het is ook groter, er zijn drie tot acht bloemen aan een stengel. Het moet echter zeer vochtig staan, bijna in moerassige omstandigheden zoals zoetwatergetijdengebieden. Zo is het te vinden in het dal van de Grote en Kleine Nete. Hier op de foto waren er nog dauwdruppels op de bloemen (even klikken op de foto om te vergroten). In "bijlage" een bloemetje in de eerste zonnestralen. (Ook even op klikken).
Het "Gewoon sneeuwklokje" (Leucojum nivalis) is een vroege lentbloeier en behoort tot de narcisfamilie die allemaal een knol hebben om voedsel in op te slaan om zo in de vroege lente te kunnen uitgroeien en bloeien. Speciaal is ook de groene vlek op de binnenste bloemdekbladen. Is eigenlijk als tuinplant gekweekt en later verwilderd, wat men een stinzenplant noemt.
Het "Groot laddermos" (Pseudoscleropodium purum) groeit op vele plaatsen. Het is niet zo kieskeurig. Het zijn regelmatig geveerde,vertakte planten. De zijtakken staan loodrecht af (zoals treden van een ladder). De steel is groen , alleen oudere planten hebben een rode stengel. De bladeren zijn ook eirond, hol en liggen dakpansgewijstegen elkaar zodat alles een gezwollen indruk geeft! Als men een loep heeft dan kan een teruggekromd spitsje waargenomen worden aan de top van het blad. Op foto (even op klikken om te vergroten) is dit echter moeilijk te merken. Dus ook een goed herkenbaar mos!
"Gewoon puntmos" (Calliergonella cuspidata) komt veel voor op natte plaatsen. Het groeit vooral in broekbossen, moerassen en aan slootkanten. Als de grond kalkhoudend is kan het ook op drogere plaatsen groeien zoals in kalkgraslanden. Verder is het nogal goed te herkennen aan de puntvorm die het heeft aan het eind van een stengel. Het heeft echt spitse toppen zoals we hier op de foto kunnen zien (even op klikken om te vergroten). De bladeren liggen sterk aan elkaar, zodat dit spitsje erg stevig is!
"Muizenstaart" (Myosurus minimus) een grappige naam voor een vertegenwoordiger van de Ranonkelfamilie. Het is een éénjarig plantje van een 10 cm hoog. De bloemen zijn klein en groenachtig- geel, allenstaand, zoals hier en lang gesteeld. Het komt uit een wortelrozet waar ook de bladeren onspringen. De speciale vorm van de bloem is waarschijnlijk de inspiratie voor de naam "muizenstaart". Nu vind men het vooral op vochtige tredplaatsen van het vee bij de ingang van weilanden op een zandige kleigrond. In "bijlage" (even op klikken) nog een detail met het bloemetje van de "Muizenstaart!
Het "Boompjesmos" (Climatium dendroides) is een tamelijk fors mos. Het staat op een stengeltje dat we hier niet kunnen zien en struikt dan uit in alle richtingen zoals een "boompje". Op deze wijze is het tamelijk goed van andere mossen te onderscheiden. Het is trouwens de enige soort in die familie die hier bij ons en in Nederland voorkomt. Men vindt het niet zo dikwijls maar in vochtige jonge bossen en moerassige toestanden komt men het wel tegen. (Even klikken op de foto om te vergroten). In "bijlage" nog een opname van twee "Boompjesmossen naast elkaar. (Ook op "bijlage" even klikken).
Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Natuur
"Muizenstaart" (Myosurus minimus) een grappige naam voor een vertegenwoordiger van de Ranonkelfamilie. Het is een éénjarig plantje van een 10 cm hoog. De bloemen zijn klein en groenachtig- geel, allenstaand, zoals hier en lang gesteeld. Het komt uit een wortelrozet waar ook de bladeren onspringen. De speciale vorm van de bloem is waarschijnlijk de inspiratie voor de naam "muizenstaart". Nu vind men het vooral op vochtige tredplaatsen van het vee bij de ingang van weilanden op een zandige kleigrond. In "bijlage" (even op klikken) nog een detail met het bloemetje van de "Muizenstaart!
Het "Boompjesmos" (Climatium dendroides) is een tamelijk fors mos. Het staat op een stengeltje dat we hier niet kunnen zien en struikt dan uit in alle richtingen zoals een "boompje". Op deze wijze is het tamelijk goed van andere mossen te onderscheiden. Het is trouwens de enige soort in die familie die hier bij ons en in Nederland voorkomt. Men vindt het niet zo dikwijls maar in vochtige jonge bossen en moerassige toestanden komt men het wel tegen. (Even klikken op de foto om te vergroten). In "bijlage" nog een opname van twee "Boompjesmossen naast elkaar. (Ook op "bijlage" even klikken).
