Bloed en Leven, Wet en Liefde
De letter doodt, maar de Geest maakt levend.
2 Korinthiërs 3:6, Willibrord vertaling

Wat nu wordt besproken heeft in geen geval de bedoeling te ontkennen dat er zekere risico’s kleven aan het gebruik van bloed. Dat er een ernstig risico bestaat staat buiten kijf. Ook heeft het niet als doel aan te tonen dat iemand die een persoonlijke, ongedwongen keuze maakt om transfusies (of enige bloedcomponenten en -fracties) te weigeren onjuist handelt.

Zelfs handelingen die op zichzelf genomen juist zijn, kunnen onjuist zijn als ze zijn tot stand gekomen met een slecht geweten. "Indien hij echter twijfels heeft, is hij reeds veroordeeld... Ja, alles wat niet uit geloof is, is zonde." ¹

Of in het licht van het gepresenteerde bewijsmateriaal zekere scrupules ten aanzien van bloed een zwak of een sterk geweten weerspiegelen, laat ik over aan het oordeel van de lezer.

Tezelfdertijd mag de ernstige verantwoordelijkheid van een organisatie die haar zienswijzen het individuele geweten oplegt in zulke kritieke situaties nooit onderschat worden. Wat is gebeurd met de Watch Tower Society op het terrein van bloed toont krachtig aan hoe wetticisme een organisatie kan leiden tot een moeras van inconsequenties, met de mogelijkheid dat haar leden worden blootgesteld aan tal van ongunstige gevolgen.

Beginnend in de jaren ’40 verkondigde de organisatie eerst ronduit een ban op het aanvaarden van bloed in enige vorm, geheel of gedeeltelijk. Geleidelijk aan voegde het nieuwe regels toe die meer en meer de technische aspecten van het onderwerp behandelden.

bloedpolitiek   ^{zie O.W. 22juni 1982}

Zie de  koninkrijksdienst van NOVEMBER 2006 voor de nieuwe opstelling  (bijlage 2) en volgende blz.

De organisatie categoriseert nu de elementen van het bloed als ofwel "belangrijk-grote" of "onbelangrijk-kleine" componenten (met het effect zoals in bovenstaande kader). 

Deze categorisatie op zichzelf illustreert het willekeurige karakter ervan en eveneens de inconsequentie van zulke uitspraken.

Waar heeft God mensen de autoriteit verleend om zo’n onderscheid te maken?  Op welke basis worden zij (componenten) verdeeld? Simpelweg op een percentage van het totaal, en indien zo, wat is dan het breekpunt in percentage om "grote" van "kleine" componenten te scheiden?

Of worden ze gescheiden op basis van hoe vitaal de rol is die elke component speelt?

Zoals het voormalige hoofd van de eigen medische staf van het Wachttoren Hoofdkantoor, een erkende dokter en chirurg eens als commentaar gaf: "Hoe kun je een element als "belangrijk" of "onbelangrijk" classificeren? Als een persoon een specifieke bloedfractie nodig heeft om zijn leven te redden dan is dat element een "belangrijke" voor hem³.

Maar de inconsequentie gaat veel, veel dieper.

Wanneer geconfronteerd met de vraag waarom het Wachttorengenootschap niet het gebruik van alle bloedcomponenten verbiedt, heeft zij haar veranderingen op dat gebied verklaard door erop te wijzen dat zij worden gebruikt in zeer "kleine hoeveelheden" en dat dit hen plaatst in de zone van het persoonlijke geweten.

Nader onderzocht, vinden wij bewijzen die aantonen dat zij onwetend zijn over of, feiten wegmoffelen, feiten die zo krachtig zijn dat zij de positie van de organisatie aan de kaak stellen als betekenisloos.

Beschouw het volgende:

De strenge uitlatingen over het gebruik van "vol bloed" door De Wachttoren klinken zeer indrukwekkend voor vele Getuigen. Alhoewel zij gebruikelijk waren in de jaren ’50 en ’60, is het gebruik van hele bloedtransfusies vandaag opmerkelijk zeldzaam.

In de meeste gevallen geeft men de patiënt de specifieke bloedcomponent die hij of zij nodig heeft. ⁴

Op de tijd dat het bloed gegeven wordt, wordt het meeste bloed gescheiden in tal van componenten (plasma, leukocyten, erytrocyten [rode bloedcellen], etc.) Deze worden opgeslagen voor toekomstig gebruik.  Het meeste wordt direct verzonden naar medische faciliteiten.  In de grote meerderheid der gevallen wordt een Getuige daarom geconfronteerd niet met de vraag over de transfusie van "vol bloed" maar één of andere bloedcomponent.

De inconsequentie van het beleid van de Wachttoren wat betreft aanvaardbare of niet-aanvaardbare componenten wordt goed geïllustreerd door haar eigen gedragslijn m.b.t. plasma.

Zoals kan worden gezien in de illustratie van de “Ontwaakt!” 1990 22 oktober maakt plasma ongeveer 55% van het bloedvolume uit. 

Klaarblijkelijk op basis van dit volume, wordt het geplaatst op de lijst van verboden "belangrijke componenten". Nochtans bestaat plasma eigenlijk voor 93% uit simpel water.

Wat zijn de componenten van de resterende 7%?

De belangrijkste zijn albumine, globulines (waarvan de immunoglobulines de meest essentiële zijn), fibrines en stollingsfactoren (gebruikt in preparaten voor hemofiliepatiënten) ⁵   

En dit zijn precies die componenten die de organisatie op haar lijst heeft gezet als aanvaardbaar voor haar leden!  Plasma is dus verboden terwijl haar belangrijkste componenten toelaatbaar zijn - indien zij afzonderlijk aan het lichaam toegediend worden.

Zoals één persoon opmerkte is dit alsof een patiënt van zijn dokter de instructie krijgt te stoppen met het eten van een sandwich met kaas en ham, maar hem wordt verteld dat het toegestaan is om de sandwich apart als brood te eten, de ham en de kaas afzonderlijk te eten, maar niet te samen als sandwich met ham en kaas. ⁶

Leukocyten, vaak "witte bloedcellen" genoemd, zijn ook verboden.

In werkelijkheid is de term "witte bloedcellen" eerder misleidend.  Dit is zo omdat de meeste leukocyten in het lichaam van een persoon feitelijk buiten het bloedstelsel bestaan.

De andere 97-98% is verspreid in het lichaamsweefsel, waar zij het defensie (of immuun)stelsel uitmaakt. ⁷

Dit betekent dat een persoon die een orgaantransplantie ondergaat gelijktijdig meer vreemde leukocyten in zijn lichaam ontvangt dan als hij een bloedtransfusie had aanvaard.  Omdat de Wachttorenorganisatie nu orgaantransplantaties toestaat, is haar onvermurwbare positie t.a.v. leukocyten, terwijl men andere bloedcomponenten toelaat, zinloos. 

Het kan alleen verdedigd worden door gebruik van kronkelende redeneringen, vast en zeker niet op enige morele, rationele of logische grond.  De willekeurige opsplitsing van het bloed in "belangrijke" en "onbelangrijke" componenten is ook zonder gezonde schriftuurlijke basis.

De organisatie verbiedt plasma - hoewel hoofdzakelijk water - omdat zij 55% van het bloedvolume uitmaakt, maar terwijl verbiedt zij leukocyten die minder dan één procent ⁸ van het bloed uitmaken!

De afwezigheid van of het nu een morele of logische basis is voor deze positie blijkt ook uit het feit dat moedermelk leukocyten bevat, meer leukocyten zelfs dan in een vergelijkbare hoeveelheid bloed.

Bloed bevat zo’n 4 000 tot 11 000 leukocyten per kubieke millimeter, terwijl de moedermelk gedurende de eerste paar maanden van voeden tot 50 000 leukocyten per kubieke millimeter kan bevatten.  Dat is 5 tot 12 keer meer dan de hoeveelheid in bloed! ⁹

Erytrocyten (rode bloedlichaampjes) en bloedplaatjes blijven over op de verboden lijst. Wat valt er te zeggen over de toegelaten componenten?

Een belangrijke factor die wij in gedachte moeten houden bij de argumentatie van de Wachttoren is dat zij ondersteuning zoekt in de voorzieningen van de Mozaïsche Wet die gebieden dat het bloed van geslachte dieren moet worden uitgegoten.  Dit wordt vaak geciteerd om de bezwaren van de organisatie te rechtvaardigen tegen enig opslaan van menselijk bloed. ¹⁰ Herinner u aan het feit dat de toegelaten bloedcomponenten dat zijn omdat zij slechts een verwaarloosbare hoeveelheid uitmaken van bloed. Beschouw de volgende feiten met betrekking tot de componenten die de organisatie als toelaatbaar acht:

Eén van deze is albumine. Albumine worden vooral gebruikt in verband met brandwonden en ernstige bloedingen.  Een persoon met derdegraadsverwondingen over 30 tot 50 procent van zijn lichaam zou ongeveer 600 gram albumine nodig hebben. De Wachttorenpolitiek staat dit toe. Hoeveel bloed zou er nodig zijn om deze hoeveelheid te onttrekken? Het zou 10 tot 15 liters bloed vereisen om die hoeveelheid albumine te produceren. ¹¹

Dit kan moeilijk een "kleine hoeveelheid" worden genoemd.  Het is ook duidelijk dat de liters bloed waarvan ze werden afgeleid waren opgeslagen, niet "uitgegoten".

Zo vergaat het ook de immunoglobulines.  Om genoeg globulines te produceren voor één injectie die wordt gegeven aan personen, inclusief Jehovah’s Getuigen, die naar zuiderse landen reizen als een bescherming tegen cholera, zijn er bijna 3 liters bloed nodig als bron van bevoorrading. ¹²

Dit is meer bloed dan in het algemeen wordt gebruikt voor een gebruikelijke bloedtransfusie.  En ook hier weer zijn de globulines onttrokken aan bloed dat werd opgeslagen, niet "uitgegoten".

Preparaten voor hemofiliepatiënten (Factor VIII en IX) blijven over.  Voor deze preparaten ter beschikking kwamen, was de gemiddelde levensverwachting van zo’n patiënt in de jaren veertig 16, 5 jaar. ¹³

Vandaag, mede dankzij deze van bloed afgeleide preparaten, kan zo’n patiënt een normale levensverwachting hebben.  Het produceren van deze preparaten om zo’n hemofiliepatiënt tijdens die tijdsperiode te laten leven vereist extracties uit een geschatte 100 000 liters bloed. ¹⁴  

Alhoewel die preparaten zelf slechts een fractie van het totaal vertegenwoordigen, kunnen we wanneer we hun bron beschouwen onszelf afvragen of dit mogelijkerwijze kan bekeken worden als betrekking hebbend op "een kleine hoeveelheid" van bloed?

Het gebruik van eender welke bloedcomponent houdt duidelijk het opslaan van grote, zelfs enorme hoeveelheden bloed in.  Enerzijds staat de Wachttorenorganisatie het gebruik toe van deze bloedcomponenten - en het opslaan om hun extractie en productie - terwijl zij anderzijds beweert dat zij tegen alle opslaan van bloed is omdat de bijbel het veroordeelt.
Dit is de enige basis die zij geven waarom zij het gebruik van autoloog bloed door een Getuige verbieden (dit is een persoon die wat van zijn eigen bloed laat opslaan om het later tijdens of volgend op een operatie terug in zijn bloedstroom te brengen.) ¹⁵

De posities die men inneemt zijn duidelijk willekeurig, inconsistent en tegenstrijdig.  Het is moeilijk te geloven dat de opstellers ervan en de schrijvers van verklaringen en verdedigingen van dat beleid zo onwetend zijn over de feiten dat zij deze inconsistentie en willekeurigheid erbij betrokken niet zouden inzien.  Nochtans moeten wij ervan uitgaan dat dit alleen hun positie kan verklaren of wij moeten hen oneerlijk noemen.

Regels op te stellen in zaken van gezondheid en medische behandeling - dit verbieden, dat toelaten - is treden op gevaarlijk terrein.

In het ene geval kan het zijn dat we ons schuldig maken aan het creëren van een irrationele vrees, en in het andere geval zou het kunnen zijn dat wij een vals gevoel van veiligheid opwekken. De weg der wijsheid - en nederigheid - is de verantwoordelijkheid om te beslissen in zulke onderscheidingen te laten waar zij in de eerste plaats dient te berusten, bij het geweten van het individu.

Wachttorenartikels over het onderwerp bloed benadrukken het "niet tot een compromis bereid zijnde" standpunt m.b.t. bloed van de organisatie, waarbij men dikwijls het eigen beleid prijst wat betreft het beschermen van de gezondheid en het leven van haar leden. Zelden of nooit leest men enige inlichtingen of ervaringen waarbij het slecht afliep

Recente artikels beweren dat de organisatorische gedragsregels de leden heeft beschermd tegen het oplopen van AIDS.  Een Ontwaakt! artikel van de 8ste oktober 1988 doet deze bewering dat "Voordat in 1985 met het testen van bloed op AIDS werd begonnen, kregen duizenden (misschien wel honderdduizenden als wij Afrika meerekenen) AIDS door besmet bloed."  De uitgave van 22 oktober 1990 (pagina 8) geeft een update als er wordt gezegd: "Veel hemofiliepatiënten, van wie de meeste een stollingsmiddel op plasmabasis gebruiken ter behandeling van hun ziekte, stierven. In de Verenigde Staten liep tussen  60 en 90 procent van hen AIDS op voordat er een procedure werd gestart om het middel te verhitten om het van HIV te ontdoen." Eveneens in de Wachttoren 15 juni 1985 (Engeland, Bloed en Aids) wordt gezegd op blz. 30 dat "zo’n zeventig miljoen eenheden geconcentreerde bloedstollingsfactor VIII" uit de Verenigde Staten werden geïmporteerd die worden gebruikt om Britse hemofiliepatiënten te behandelen en het gaat verder met te zeggen: "Naar het schijnt werd het AIDS-virus door de invoer van dit bloedprodukt op de Britse voorraad overgedragen."

Terwijl men aldus veel lof laat weerklinken voor de beschermende kracht van de regels ivm bloed van de organisatie, is er één ding waar al deze artikels in falen hun lezers op te wijzen. Dat is dat deze hemofiliepatiënten werden geïnfecteerd door een bloedbron die de Watch Tower Society officieel als toelaatbaar had verklaard:  Factor VIII preparaat voor hemofiliepatiënten geëxtraheerd uit plasma. ¹⁶

Zoals de Ontwaakt! 22 oktober 1990 (pagina’s 7, 8) toont, zijn er ook enkele AIDS-infecties gekomen door "weefsel transplantaties", die eveneens "toelaatbaar" werden verklaard door de organisatie.

Dit alles illustreert hoe het tegelijkertijd dom en erg verkeerd is voor een organisatie om te veronderstellen de wijsheid te bezitten en de goddelijke autoriteit om zich te begeven op het terrein van de ontwikkeling van een gecompliceerde reeks stelregels en technische onderscheidingen en deze dan op te leggen als een verplichtende morele regel, waarbij men voor anderen beslist in welk geval en in wat voor soort omstandigheden een zaak tot het persoonlijke geweten behoort of niet.

Het risico inherent aan de transfusie van bloed en bloedcomponenten is reëel. Tezelfdertijd is het ook waar dat mensen kunnen doodbloeden door zwaar bloedverlies. Het gebruik van iemands eigen bloed dat wordt opgeslagen tot de tijd van de operatie spreekt logischerwijze de mensen aan die bezorgd zijn over de mogelijke door bloed overgebrachte infecties.

Maar, zoals wij reeds zagen, veronderstelt de organisatie de autoriteit te hebben om dit buiten de zone van het persoonlijke geweten te verklaren, waarbij men zelfs de "intro-operatieve collectie" van bloed (waar, tijdens de operatie, enig bloed wordt afgeleid in een plastic reservoir en later wordt teruggebracht in het lichaam) onaanvaardbaar achtte. (tot in 1982) ¹⁷

Vele duizenden personen zijn bereid afstand te doen van het recht hun eigen beslissing te nemen in zo’n cruciale materies, waarbij zij een organisatie toestaan voor hen te beslissen, hoewel hun geschiedenis aantoont dat zij onbereid zijn hun verantwoordelijkheid voor schade voortvloeiende uit hun beleid op zich te nemen.  Bijna volledig gevoed door de beweringen en ervaringen die gunstig zijn, wordt hen zelden of nooit gesproken over negatieve factoren.

Beschouw juist één voorbeeld, genomen uit een artikel in Discover magazine van augustus 1988.  Vanaf de leeftijd van 42 jaar had een Getuige-vrouw herhaaldelijk steeds terugkerende blaastumoren over een periode van jaren chirurgisch laten verwijderen.  De laatste keer had zij te lang gewacht om haar dokter te zien en was ernstig aan het bloeden. Ze leed aan ernstige bloedarmoede. Ze stond erop dat haar geen bloedtransfusie werd toegediend en dit werd gerespecteerd.

Gedurende een week probeerden urologen tevergeefs de bloeding te stelpen.  Haar bloedvolume bleef zakken.  De dokter die het artikel schreef, beschrijft wat er plaatsvond:

"Geleidelijk aan, terwijl haar bloedvolume verder zakte, werd Mevr. Peyton kortademig. De lichaamsorganen hebben een bepaalde hoeveelheid zuurstof nodig om te functioneren. Die zuurstof wordt van de longen naar de uiteinden van het lichaam getransporteerd door hemoglobine moleculen in de rode cellen. ... Het medische team gaf Mevr. Peyton extra zuurstof door een masker totdat zij virtueel zuivere O2 inademde.  De weinige rode cellen die ze had waren volgeladen - maar er waren juist niet genoeg voertuigen overgebleven om de brandstof die haar lichaam nodig had te vervoeren.  Haar snakken naar lucht verhevigde.  Haar ademhalingsritme steeg.  Ze werd meer en meer "dronken" en uiteindelijk - onvermijdelijk - lieten de spiervezels van haar hart haar wanhopige noodzaak aan zuurstof zien.  Ze ontwikkelde verpletterende, ernstige borstpijnen."

De dokter schrijft nu in het artikel haar gevoelens neer als hij in de kamer van de patiënt binnenkwam:

"Als ik de kamer binnenliep... was ik onder de indruk van de scène die zich voor mij afspeelde. In het middelpunt van ieders belangstelling bevond zich een grote vrouw met een zuurstofmasker, snakkend naar lucht, vlugger ademend dan menselijk gezien mogelijk leek.  Aan het hoofd van haar bed zaten drie vrienden, medekerklidmaten, tot haar sprekend...
Aan haar zijde stonden verschillende dokters - een die de monitor aangaande haar vallende bloeddruk bekeek, een andere op zoek naar wat bloed uit een slagader.  De vloeistof die het buisje vulde leek op Hawaiian Punch; Testen wezen op een rode cel getal van 9 (normaal zou dat 40 zijn).  Naast het bed hing een zak kersrode urine.  De vrouw was aan het sterven.  De diepe valleien die zich aftekenden op het cardiogram wezen op een hart in pijn.  Binnen een paar uren zou de aangerichte schade onomkeerbaar worden.  De vrouw kreeg een hartstilstand.  Een team dokters en verpleegsters begon met cardiopulmonaire  reanimatie, diende epinefrine en atropine toe, dan een elektrische stroomstoot door het hart.  Het begon zenuwachtig zijn activiteit en stopte dan terug.  Meer CPR, meer epinefrine en atropine, nog een elektrische stroomstoot, meer CPR.  Dit ging zo een uur door totdat er geen hoop of doel meer was.  De patiënt was dood zonder mogelijkheid tot terugbrengen. “

De chirurg die dit beschreef karakteriseerde de vrouw niet als een fanaticus.  Ze schreef:

“Het was een intelligente vrouw, werd mij verteld, die volledig de gevolgen van haar beslissing begreep.  Maar haar oordeel, zo leek het mij, was afkomstig van een blinde vlek haar opgelegd door haar geloof.” ¹⁸

Hier gaat het over een vrouw die een terugkerend probleem had van herhaaldelijke operaties. Dit wetende, zou het opslaan van haar eigen bloed haar kunnen aangesproken hebben als een veilige, raadzame procedure.  Een "theocratische wet" echter maakte dit onmogelijk. Gehoorzaamheid aan de "theocratische wet" liet haar geen persoonlijke keuze in deze zaak.

Als de organisatorische regels echt op de bijbel waren gebaseerd, dan zou elk lijden dat zou voorspruiten uit het onderhouden van die regels - zoals een schadetoebrengend uitstel of vermijden van een operatie door de zorgen of onzekerheid over bloedkwesties, of zelfs het verliezen van iemands leven omdat men zich onder de goddelijke verplichting voelt bloed te weigeren behalve de "aanvaardbare" bloedcomponenten - kunnen bezien worden als eenvoudigweg het lijden dat een dienstknecht moet bereid zijn onder ogen te zien. ¹⁹

Vele Jehovah’s Getuigen zijn zeer oprecht om de maatstaven van hun organisatie hoog te houden.  Sommigen hebben zelfs hun jonge kinderen zien sterven als resultaat en het zou verschrikkelijk onrechtvaardig zijn te beweren dat dit te wijten was aan een gebrek van ouderlijke liefde van hun zijde.  Zij hebben simpelweg de organisatorische maatstaven en beleidsregels aanvaard - hoe complex of verwarrend ze ook zijn - als door de bijbel ondersteund en dus door God ingesteld.  Nochtans werden beweringen zelden zo zwak gefundeerd.

Zoals reeds aangestipt, is de argumentatie van de Wachttoren vooral gebaseerd op teksten uit de Hebreeuwse Geschriften, voornamelijk die uit de Mozaïsche Wet.  Omdat het Genootschap zelf erkent dat christenen niet onder die Wet staan, wordt de tekst van Genesis hoofdstuk 9, verzen 1-7, dikwijls geciteerd. Hier staat:

1 Vervolgens zegende God Noach en zijn zonen en zei tot hen: „Weest vruchtbaar en wordt tot velen en vult de aarde. 2 En een vrees voor U en een verschrikking voor U zal blijven op elk levend schepsel van de aarde en op elk vliegend schepsel van de hemel, op alles wat zich op de aardbodem beweegt, en op alle vissen van de zee. In UW hand zijn ze nu gegeven. 3 Al het zich bewegende gedierte dat leeft, mag U tot voedsel dienen. Zoals in het geval van de groene plantengroei, geef ik dit alles werkelijk aan U. 4 Alleen vlees met zijn ziel — zijn bloed — moogt GIJ niet eten. 5 En bovendien zal ik UW bloed van UW zielen terugeisen. Van de hand van elk levend schepsel zal ik het terugeisen; en van de hand van de mens, van de hand van een ieder die zijn broeder is, zal ik de ziel van de mens terugeisen. 6 Al wie het bloed van een mens vergiet, diens eigen bloed zal door de mens vergoten worden, want naar Gods beeld heeft hij de mens gemaakt. 7 En wat U aangaat, weest vruchtbaar en wordt tot velen, doet de aarde van U wemelen en wordt tot velen daarop."

Er wordt beweerd dat, aangezien alle mensen van Noach en zijn zonen afstammen, deze geboden nog steeds van toepassing zijn op alle mensen.  Dit heeft de implicatie, zo zegt men, dat de geboden over bloed in de Mozaïsche wet moeten worden bezien als herhalingen of uitbreidingen van die eerdere basiswet en dus zijn zij allen nog van kracht, anders zou het citeren van die teksten weinig zin hebben   voor christenen aangezien deze niet onder de Mozaïsche wet staan²⁰.  Het goddelijke decreet betreffende bloed tot Noach is volgens hen eeuwigdurend van toepassing.

Als dat zo is, moet dit dan eveneens niet gelden voor het vergezellende gebod om "vruchtbaar te zijn en tot velen te worden", "om de aarde van u te doen wemelen"?  En als dit het geval is, hoe kan de Wachttoren dan verrechtvaardigen dat zij Getuigen aanmoedigt tot het ongehuwd zijn of het kinderloos blijven van echtparen?  Onder het kopje "Kinderen voortbrengen in deze tijd" in De Wachttoren 1988 van 1 maart blz. 21 wordt gezegd, rekening houdend met de kort geworden "overgebleven tijd" om het predikingswerk gedaan te krijgen, "Daarom is het voor christenen passend zich af te vragen hoe het sluiten van een huwelijk of, indien zij getrouwd zijn, het hebben van kinderen invloed zal uitoefenen op hun aandeel aan dat uiterst belangrijke werk."  Het erkent dat het voortbrengen van kinderen deel uitmaakte van Gods gebod volgend op de Vloed, maar beweert (blz. 22) "Dit wil niet zeggen dat de handelwijze die door Noachs zonen en hun vrouwen vóór de Vloed werd gevolgd, noodzakelijkerwijs als stelregel moet dienen voor nu levende echtparen." (Blz. 26) "In deze tijd maakt het voortbrengen van kinderen niet specifiek deel uit van het werk dat Jehovah zijn volk heeft opgedragen. . . . Het al dan niet hebben van kinderen in deze tijd van het einde is derhalve een persoonlijke kwestie waarin elk echtpaar zelf een beslissing moet nemen. Maar aangezien ’de overgebleven tijd kort is geworden’, doen echtparen er goed aan zorgvuldig en onder gebed het ‘voor en tegen’ van het voortbrengen van kinderen in deze tijd te overwegen." Als Jehovah’s woorden tot Noach betreffende het krijgen van kinderen en ‘te wemelen van vruchtbaarheid’ kan opzij gezet worden als niet langer van toepassing, hoe kan er dan consequent worden geargumenteerd dat Zijn woorden betreffende bloed moeten worden bezien als zijnde van kracht blijvend en dit te gebruiken als rechtvaardiging voor de toepassing van de geboden in de Mozaïsche wet betreffende bloed als zijnde van kracht voor christenen vandaag?

Meer betekenisvol is echter dat men die woorden in Genesis iets heel anders laat zeggen dan wat ze werkelijk zeggen.  Bij het lezen van dit verslag wordt u zonder meer duidelijk dat God daar spreekt over bloed in verband met het doden van dieren en daaropvolgend over het doden van mensen.  In het geval van de dieren, werd hun bloed uitgegoten waarbij men te kennen gaf dat het aldus geofferde leven (voor voedsel) door goddelijke toelating was, niet door een natuurlijk recht.  Bij de mens, zou het vergieten van zijn bloed oproepen tot het leven van degene die het had vergoten, menselijk leven was een gave van God en nergens wordt mensen door Hem de toelating gegeven dit te ‘nemen’.  Het vergoten bloed van geslachte dieren of gedode mensen staat voor het leven dat zij hadden verloren. ²¹  

Hetzelfde is waar m.b.t. de teksten uit de Mozaïsche wet die dikwijls worden geciteerd die vereisen dat bloed wordt "uitgegoten".  In alle gevallen verwijst dit duidelijk naar het bloed van dieren die werden geslacht. Het bloed vertegenwoordigde het genomen leven, niet het leven dat nog altijd in het schepsel werkzaam was. ²²

Bloedtransfusies echter zijn niet het resultaat van het doden van eender welk dier of mens, het bloed komt van een levende donor die ermee doorgaat te leven.  Eerder dan het vertegenwoordigen van iemands dood, wordt zo’n bloed gebruikt voor het exacte omgekeerde doel, namelijk het behoud van leven.

Dit wordt hier gezegd, niet om te verklaren dat bloedtransfusie een aangewezen praktijk is of onbetwistbaar juist is, maar om te tonen dat er geen echt verband of werkelijke parallel is tussen het Genesis mandaat betreffende het slachten en dan het eten van het bloed van het geslachte dier, en het gebruik van bloed in een transfusie. Er is simpelweg geen parallel.

In december 1981, schreef een man die studeerde met Jehovah’s getuigen naar de Watch Tower Society, waarbij hij zijn moeilijkheid uitdrukte het beleid i.v.m. bloedtransfusies te harmoniseren met de geciteerde schriftuurplaatsen die als basis werden gesteld.  Zijn bespreking van de teksten onthullen overeenkomstige besluiten als degene die zopas werden gepresenteerd:

“De bovenstaande passages lijken mij aan te wijzen dat de verboden tegen het eten van bloed in de Bijbel, enkel verwijzen naar de situatie waar een man het slachtoffer doodt en dan het bloed gebruikt zonder het te laten weerkeren tot God die alleen het recht heeft leven te nemen.”

Ik was vooral onder de indruk van wat hij schreef op het einde van zijn brief:

“Een ander punt betreffende dit zelfde onderwerp dat mij niet loslaat is dat Jehovah’s Getuigen zeggen dat God het eten van bloed verbiedt omdat het leven symboliseert, dat van hoge waarde is in de ogen van God, en dat hij de mens hiervan wil doordringen door het verbod op het eten van bloed.  En dit lijkt mij erg redelijk.  Wat ik echter niet inzie, is hoe het symbool van grotere waarde kan zijn dan de realiteit die het symboliseert.

Toegegeven, in de meeste gevallen zijn bloedtransfusies van weinig waarde of zelfs schadelijk, maar in een klein percentage van gevallen is bloed de enige mogelijk manier om het leven te onderhouden totdat een andere behandeling kan worden gegeven, bijvoorbeeld bij een zware inwendige bloeding die niet onmiddellijk kan worden gestopt.  Het lijkt mij dat in dit soort situatie een persoon te laten sterven om het symbool van leven te onderhouden een tegenstelling is op zichzelf en meer belang hecht aan het symbool dan aan de realiteit die het symboliseert. ... Ik geloof even rotsvast als Jehovah’s Getuigen dat een ware christen moet bereid zijn zijn leven te geven voor zijn geloof in God, als hij daartoe gedwongen wordt.  Maar het leven weggeven als God het niet werkelijk vereist of verlangt, lijkt mij niet van enige echte waarde.” ²³

Tenslotte is het gebruiken van wetten die gebieden het bloed van geslachte dieren "uit te gieten" als basis om het opslaan van bloed te veroordelen naast de kwestie.

 Overeenkomstig de context werd de Israëlieten geboden het bloed van geslachte dieren "uit te gieten" om te voorkomen dat het alsnog werd gegeten, niet omdat het niet mocht opgeslagen worden.  Wetten die dat eruit opmaken zijn onlogisch en een pure manipulatie van het bewijsmateriaal, die een mening opleggen die nooit werd beweerd of zelfs eruit voortvloeit.

Omwille van het feit dat christenen niet onder een wetstelsel staan maar onder de "koninklijke wet van liefde" en de "wet van het geloof" verdienen deze punten ernstige meditatie.24

Toont het werkelijk waardering voor de kostbaarheid van het leven als men toelaat dat willekeurige beleidsregels ons dicteren in cruciale situaties?  Spreidt het liefde voor God of liefde voor de naaste tentoon deze op te stellen zonder duidelijke verklaringen in Gods Woord als ondersteuning?

Ongetwijfeld is de voornaamste tekst die de Wachttoren gebruikt in z’n argumentatie die van Handelingen 15:28, 29.  Deze verzen bevatten de beslissing van de mannen uit Jeruzalem en includeren de woorden "U te blijven onthouden van dingen die aan afgoden ten slachtoffer zijn gebracht en van bloed en van al wat verstikt is en van hoererij."  Het schriftuurlijke bewijs dat dit niet werd beweerd als een wettelijk bindende verklaring wordt later in dit hoofdstuk besproken. Deze zaak is van essentieel belang omdat het de hoofdbasis is voor het argument van het Genootschap dat de geboden in de Mozaïsche wet overdraagbaar zijn voor christenen.  Er is verschillende keren op gewezen dat de vermaning zich te onthouden van bloed voornamelijk betrekking heeft op het eten van bloed.  "Voor wie gold de in Handelingen 15:29 opgetekende waarschuwing tegen het misbruiken van bloed?  Prof. E. Meyer antwoordt dat het ging om „het eten van bloed dat krachtens de aan Noach opgelegde wet (Gen. 9:4) was verboden". — Ursprung und Anfänge des Christentums (1962). (hb blz. 4)

Een fundamentele vraag is dan of het kan bewezen worden dat een bloedtransfusie hetzelfde is als het "eten" van bloed zoals de Wachttorenorganisatie beweert. ²⁵  Er is in werkelijkheid geen sterke basis voor zo’n bewering.  Er zijn natuurlijk medische methoden om "intraveneus" te voeden waarbij speciaal geprepareerde vloeistoffen die voedingsmiddelen bevatten zoals glucose in de aders worden gebracht en aldus voeden.  Zoals de medische autoriteiten weten, en zoals het Wachttorengenootschap bij tijden heeft erkend, is een bloedtransfusie niet intraveneus voeden; het is in werkelijkheid een transplantatie (van een vloeibaar weefsel), geen infusie van een voedingsmiddel. ²⁶ 

Bij een niertransplantatie, wordt de nier niet als voedsel gegeten door het nieuwe lichaam die het intreedt.  Het blijft een nier met dezelfde vorm en functie.  Hetzelfde geldt voor bloed.  Het wordt niet gegeten als het "getransplanteerd" wordt in een ander lichaam.  Het blijft dezelfde vloeibare stof, met dezelfde vorm en functie.  De lichaamscellen kunnen onmogelijk dit getransplanteerde bloed als voedsel gebruiken.  Om dit te doen zou het eerst moeten passeren langs het spijsverteringsstelsel, afgebroken worden en klaargemaakt zodat de lichaamscellen het kunnen absorberen - aldus zou het werkelijk en letterlijk gegeten worden om te dienen tot voedsel. ²⁷

Als medische practici geloven dat er behoefte is aan een bloedtransfusie doen zij dit niet omdat zij denken dat de patiënt slecht gevoed is.  In de meeste gevallen is het omdat de patiënt niet een tekort heeft aan voedsel maar aan zuurstof, dit te wijten aan een gebrek aan dragers voor het transporteren voor voldoende zuurstof, namelijk, de zuurstofvervoerende rode cellen in het bloed.  In sommige andere gevallen, wordt bloed toegediend omwille van andere redenen, zoals de behoefte aan stollingsfactoren (zoals bloedplaatjes), immunoglobulines die antilichamen bevatten of andere elementen, maar ook hier weer niet als middel om in "voedsel" te voorzien.

In haar inspanningen rond de bewijzen dat een bloedtransfusie niet hetzelfde is als het eten van bloed te draaien, gebruikt het Genootschap vaak in plaats van de term "voeden" de uitdrukking "het leven onderhouden". ²⁸

Deze tactiek de term een andere wending te geven dient het enige doel verwarring te stichten.  Het lichaam voeden door te eten en het onderhouden van het leven zijn geen identieke equivalenten.  Eten is slechts één van de middelen om het leven te onderhouden.  We onderhouden het leven op vele andere manieren die even vitaal zijn, zoals door het inademen van lucht, door water in zich op te nemen alsook andere vloeistoffen, door een zekere lichaamswarmte binnen bepaalde grenzen te behouden, door te slapen of te rusten. In hun verwijzingen naar bloed in de Schriften wijzen deze niet op dit brede aspect, "leven onderhouden", maar op de specifieke handeling van het eten van bloed, en duidelijk het eten van bloed van dieren die worden geslacht.  Als een Israëliet vlees at dat bloed bevatte, was hij niet afhankelijk van het bloed om zijn leven te "onderhouden" - het vlees alleen kon dat even goed zonder het bloed verwezenlijken.  Of zijn leven werd "onderhouden" door het eten van het bloed kwam niet ter sprake.  De handeling van het eten van bloed was verboden en over de motivatie of ultieme gevolgen van het eten werd met geen woord gerept in die wetten over bloed.

De beneveling van de zaak, veroorzaakt door de invoeging van het concept "het leven te onderhouden", laat de Wachttorenorganisatie toe haar leden het idee op te leggen dat een  ieder die een bloedtransfusie aanvaardt minachting toont voor de levengevende losprijs door de reddende kracht van het bloed van de Christus.  De dubbelzinnigheid in deze gedachtelijn blijkt uit het feit dat wanneer de bloedfracties worden toegediend die wel door het Genootschap aanvaardbaar werden geacht, dit precies wordt gedaan om te redden of het leven "te onderhouden" van een persoon, zoals in het geval van Factor VIII, toegediend
aan hemofiliepatiënten. Of in het geval van immunoglobulines, die geïnjecteerd worden om te beschermen tegen levensbedreigende ziektes of te voorkomen dat een kind sterft als gevolg van Rh incomptabiliteit.²⁹  

Het is oneerlijk en niet liefdevol om de motivatie van mensen die hun leven of dat van hun beminden wensen te behouden in twijfel te trekken omdat zij bepaalde regels die hun oorsprong vinden in een religieuze organisatie niet onderhouden en men hen een verloochening van het geloof toe te schrijven als daar geen geldige basis voor bestaat, noch schriftuurlijk nog op een andere manier.  Het is een poging hen op te zadelen met een schuldgevoel opgelegd door menselijke maatstaven, niet door goddelijke maatstaven.

"Zich te onthouden van bloed"

De publicatie U kunt voor eeuwig in een paradijs op aarde leven zegt op blz. 216
"Zo betekent ook ’zich onthouden van bloed’, dat u het helemaal niet in uw lichaam opneemt."
Overeenkomstig zegt De Wachttoren van 1 mei 1988 blz. 17: "In Jezus’ voetstappen wandelen zou betekenen noch via de mond noch op enige andere wijze bloed in het lichaam op te nemen.".  Maar staat de Griekse term apékhomai zoals gebruikt in de Schrift deze absolute weigering zoals in de publicaties wordt naar voren gebracht zo’n verregaande zienswijze toe?  Of zou het kunnen dat zij een relatieve betekenis heeft, verband houdende met een specifieke of beperkte toepassing?

Dat het kan van toepassing zijn, niet op een totale allesomvattende weigering maar in een beperkte specifieke context, kunnen wij zien door het gebruik ervan in teksten als 1 Timothéüs 4:3.  Daar waarschuwde de apostel Paulus dat sommige personen die zich uitgaven voor christenen kwaadaardige leringen introduceerden "die verbieden te trouwen en gebieden zich te onthouden van spijzen die God heeft geschapen om met dankzegging te worden gebruikt."  Het is kristalhelder dat hij niet bedoelde dat deze personen anderen geboden zich te onthouden op een totale wijze, op elke manier, van alle voedsel door God geschapen. Dat zou leiden tot vasten en uiteindelijk tot de dood.  Hij verwees klaarblijkelijk naar het verbieden van specifiek voedsel, waarschijnlijk datgene wat onder de Mozaïsche wet verboden was.

Overeenkomstig vermaant de apostel Petrus (1 Petrus 2:11):

"Geliefden, ik vermaan U als vreemdelingen en tijdelijke inwoners, U te blijven onthouden van vleselijke begeerten, daar die het juist zijn die strijd voeren tegen de ziel."

Als wij deze uitdrukking letterlijk zouden nemen, in absolute zin, zou het bedoelen dat wij geen enkel vleselijk verlangen zouden kunnen bevredigen. Dat is beslist niet de bedoeling van Petrus’ woorden.  We hebben vele "vleselijke verlangens", waaronder het verlangen te eten, te ademen, te slapen, ontspanning te genieten en een reeks andere verlangens, die volmaakt juist en goed zijn.  Dus "zich te onthouden van vleselijke verlangens" was enkel van toepassing in de context van wat de apostel schreef, niet verband houdend met alle vleselijke verlangens, maar enkel gerelateerd aan de schadelijke, zondige verlangens die inderdaad ‘strijd voeren tegen de ziel.’

De vraag is dus, in welke context gebruikt Jakobus en de apostolische raad de uitdrukking "zich onthouden" van bloed?  De raad vernoemde specifiek de inspanningen van sommigen om niet alleen van de heidense christenen de besnijdenis te verlangen maar ook dat zij "de wet van Mozes onderhielden" ³¹ 

Dit was de kwestie waar het over ging, onderhoud van de Mozaïsche wet, door Petrus beschreven als een lastveroorzakend "juk" ³²

Zijn aanbeveling hield rekening met het feit dat mensen ‘Mozes hoorden voorlezen’ ³³

in de synagogen waarbij hij de christenen uit de heidenen erop wees dat er slechts enkele dingen noodzakelijk waren - dingen door afgoden bezoedeld, hoererij, verstikte dingen en bloed.
Jakobus wist dat in oude tijden heidenen, "volkeren der natiën", in het land van Israël leefden. Wat waren de vereisten van de Mozaïsche wet voor hen?  Er werd niet van hen vereist dat zij werden besneden, maar het was vereist om zich te onthouden van bepaalde praktijken zoals die werden uiteengezet in het boek van Leviticus hoofdstukken 17 en 18.

22-09-2009 om 11:59 geschreven door francine.hollevoet  

  Die Wet specificeerde dat, niet alleen de Israëlieten, maar ook de "inwonende vreemdelingen" onder hen zich zouden moeten onthouden van offers aan afgoden (Leviticus 17:7-9), van het eten van bloed, waaronder onuitgebloede dode dieren (Leviticus 17:10-16), en van praktijken die seksueel immoreel waren (waaronder incest en homoseksuele praktijken) - Leviticus 18:6-26.

Terwijl nu het land van Israël zelf onder heidense controle was, met grote getale joden die in verschillende landen buiten Israël leefden, wist Jakobus dat in vele steden van het Romeinse Rijk de Joodse gemeenschap als een microscosmos was die de toestand in Palestina weerspiegelde uit de oudheid.  Het was heel gewoon dat Heidenen synagoge bijeenkomsten bijwoonden en zich tussen hen mengden. ³⁴

De vroege christenen zelf, zowel joodse als heidense christenen, gingen er mee door deze synagoge bijeenkomsten bij te wonen, we weten zelfs dat Paulus en anderen veel van hun predikingswerk en onderwijzingwerk daar volbrachten. ³⁵

Jakobus’ verwijzing naar het lezen van Mozes in de synagoge in stad na stad is de basis om te geloven, dat wanneer hij de dingen opsomde die hij onmiddellijk daarvoor had genoemd, hij in gedachte had de onthoudingen die Mozes had uiteengezet voor de heidenen binnenin de Joodse gemeenschap in de oude tijden. Zoals we gezien hebben, somde Jakobus niet enkel dezelfde dingen op die wij vinden in het boek van Leviticus, maar zelfs in dezelfde volgorde: onthouding van dingen aan afgoden ten slachtoffer gebracht en van bloed en van al wat verstikt is (en dus onuitgebloed) en van seksuele immoraliteit.  Deze aanmaning was het gevolg van de omstandigheden die zich dan voordeden, namelijk de mengeling van joden en heidenen in de christelijke bijeenkomsten en de behoefte om vrede en harmonie binnenin die omstandigheden te behouden.  Als de heidense christenen werd aangespoord ‘zich te onthouden van bloed’, werd dit niet begrepen in een allesomvattende zin, maar in de specifieke zin zich te onthouden van het eten van bloed, iets walgelijks in de ogen der joden.
Om de zaak verder uit te breiden en bloed zelf een soort van "taboe"-status te geven, is de zaak uit zijn schriftuurlijke en historische context sleuren en een betekenis opleggen die er in werkelijkheid niet is. ³⁶

Opmerkenswaardig is dat Jakobus niet zulke dingen opsomde als moord of diefstal als noodzakelijke dingen om zich van te onthouden.  Die dingen werden reeds veroordeeld zowel onder heidenen als onder de joden.  Maar de heidenen zagen afgoderij en het eten van bloed en het eten van niet uit gebloede dieren en seksuele immoraliteit door de vingers, zij hadden zelfs "tempel prostituees" verbonden met hun plaatsen van aanbidding.  De aanbevolen onthoudingen focusten zich op de terreinen waar heidenen praktijken tolereerden die zeer waarschijnlijk de Joden zouden verstoren en wrijvingen zouden veroorzaken. ³⁷

De Mozaïsche wet had niet vereist dat vreemde inwoners werden besneden als een vereiste om in vrede binnen Israël te leven en dus zette Jakobus daar ook niet toe aan.

De brief als gevolg van Jakobus’ aanbeveling werd specifiek gericht aan heidense christenen, mensen "uit de natiën", in Antiochië, Syrië en Cilicië en zoals we hebben gezien, handelde het specifiek over een poging om van de heidense gelovigen te vereisen dat zij de wet van Mozes gehoorzaamden. ³⁸ 

Zoals later wordt aangetoond is er niets dat erop wijst dat deze brief bedoeld is om te worden gezien als een "wet", alsof de Decaloog (de Tien Geboden) werd vervangen door vier onthoudingen, de Quadriloog.  Het was specifieke raad voor een specifieke omstandigheid die zich voordeed in die periode van de geschiedenis.
 

Voetnoten:

1 Romans 14:22, 23, JB.
2 These positions are spelled out in the Awake! magazine of June 22, 1982, which carries a reprint of an article published in The Journal of the American Medical Association (November 1981 issue). The article was prepared by the Watch Tower Society and sets forth Jehovah's Witnesses' position on blood.
3 Comment made by Dr. Lowell Dixon, former staff physician and author or co-author of various articles on the subject of blood published in Watch Tower publications.
4 An inquiry to the Atlanta Red Cross on January 22, 1990, revealed that only about 6 percent of all blood donated there goes out to hospitals as whole blood, the other 94 percent being divided into component parts.
5 The Encyclopoedia Britannica, Vol. 3 (1969), page 795; The Encyclopedia Americana, International Edition, Vol. 4, 1989, page 91.
6 Interestingly, the water, composing most of the plasma, freely "moves in and out of the bloodstream with great rapidity" and exchanges with water of the body cells and extracellular fluids. So it is never a constant component of the blood stream. Encyclopoedia Britannica, Macropoedia, Vol. 15,1987, pages 129, 131.)
7 The New Encyclopoedia Britannica, Macropoedia, Vol. 15 ( 1987), page 135, points out that "Most of the leukocytes are outside of the circulation, and the few in the bloodstream are in transit from one site to another." To categorize them as a "major blood component" is somewhat like saying that passengers riding on a train are a constituent or integral part of the railroad system personnel. Dr. C. Guyton, in The Textbook of Medical Physiology (7th ed., Saunders Company, Philadelphia), page 52, explains that the main reason leukocytes are present in the blood "is simply to be transported from the bone marrow or Iymphoid tissue to the areas of the body where they are needed."
8 There is evidence that the figure shown in the Awake! chart is inaccurate and that the percentage of leukocytes may approach as much as 1% of the total volume of the blood. At any rate, the fraction is so small that Awake! makes no attempt to show it in the chart's test tube, and it is included with the platelets which, it may be noted, themselves constitute only about 2/l0 of 1 percent of the total of the blood. They are also on the prohibited list.
9 The New Encyclopoedia Britannica, Macropoedia, Vol. 15 ( 1987), page 135; J. H. Green, An Introduction to Human Physiology, 4th ed. (oxford: oxford University Press, 1976), page 16). on the amount of leukocytes in human milk, see Armond S. Goldman, Anthony J. Ham Pong, and Randall M. Goldblum, "Host Defenses: Development and Maternal Contributions," Year Book of Pediatrics (Chicago: Year Book Medical Publishers, Inc., 1985), page 87.
10 Genesis 9:3, 4; Leviticus 7:26, 27; 17:11-14; Deuteronomy 12:22-24.
11 There are about 50 grams of albumin in one liter of blood. To get 600 grams of albumin, therefore, some 12 liters of blood are needed.
12 This figure has been arrived at by dividing the amount of gamma globulin in one syringe with the amount found in one liter of blood.
13 In 1900 it was only 11 years.
14 This estimate is very conservative. The true figure is probably much higher in most cases. The June 15, 1985, Watchtower (page 30) states that "each batch of Factor VIII is made from plasma that is pooled from as many as 2,500 blood donors."
15 The organization's position on this is spelled out, with much technical detail and reasoning, in the Watchtower of March 1, 1989, pages 30 and 31.
16 See Awake!, June 22, 1982, page 25; the Watchtower, June l5, 1978, page 30. This ruling was made during the time that the risk of AIDS—though then not —was high; since that time, screening tests and heat treatment have greatly reduced risk of this blood-related infection.
17 See Awake! June 22, 1982, page 25.
18 Elisabeth Rosenthal, article titled "Blinded by the Light," Discover magazine, August, 1988, page 28-30.
19 My wife nearly bled to death in 1970 when her platelet count dropped from the normal range of 200,000 to 400,000 per cubic millimeter down to about l5,000 per cubic millimeter. After days of severe hemorraghing, she was hospitalized at a Brooklyn hospital and both she and I made clear our rejection of platelets or any other blood- derived products (including those that have since been organizationally decreed "allowable"). Fortunately, after a two-week stay and continuing prednisone therapy, she recovered basic health. What I state in this book, then, is not evidence of any personal reluctance to face loss if I believed that adherence to God's will called for it.
20 Roman 6:14; 10:4; Hebrews 8:6, 13.
21 Contrary to the Watch Tower's claims, in the Scriptures blood, by itself, consistently represents—not life—but death, figuratively standing for the life lost or sacrificed. Compare Genesis 4:l0, 11; 37:26; 42:22; Exodus 12:5-7 (compare this with 1 Peter 1:18, 19); Exodus 24:5-8; Matthew 23:35; 26:28; 27:24, 25, and so forth. When it is functioning as part of a living creature then blood can be said to stand for life or the living "soul."
22 Leviticus 17:13,14; Deuteronomy 12:15, 16, 24, 25.
23 As a friend pointed out, to place the importance of blood as a symbol over that of life itself is somewhat like a man's placing more importance on his wedding ring (symbolic of his wedded state) than on his marriage itself, or on his wife. It is as if, faced with either the sacrifice of his wife or the sacrifice of his wedding ring, he would opt in favor of saving the wedding ring. It may also be noted that Christ made clear that the law was made for man, not man for the law.

(Mark 2:27) Thus, if life was at stake, Israelites were not obliged to hold to Sabbatical rules if doing so would work against their saving a life, even though that life was the life of a sheep or bull. (Luke 14:5; Matthew 12:11,12) It seems logical to conclude that the same principles would also apply as regards Mosaic laws on blood.
24 Romans 3:27; 6:14; l0:4; Galatians 3:10, 11, 23-25; James 2:8, 12.
25 The Watchtower of Sepember 15, 1958 (page 575), states that "Each time the prohibition of blood is mentioned in the Scriptures it is in connection with taking it as food, and so it is as a nutrient that we are concerned with in its being forbidden." This still seems to be the basic position and so the Society still argues that a blood transfusion is the same as eating blood, taking it into the body as food.
26 Awake! October 22, l990, page 9. In endeavoring to claim medical support for their view of transplanted blood as a "feeding" of the body, Watch Tower publications have always resorted to quotations from some medical source of an earlier century, such as the Frenchman Denys of the 17th century. (See, for example, the Watchtower, April l5, 1985, page 13.) They cannot quote a single modern authority in support of this view.
27 The Watch Tower Society has at times compared a transfusion with infusing alcohol into the veins. But alcohol is a very different liquid, already in a form that body cells can absorb as a nutrient. Alcohol and blood are completely different in this respect.
28 See, for example, the Watchtower, March 1, 1989, page 30; April 15, 1985, page 12.
29 See, for example, the Watchtower, June 1, 1990, pages 30, 31. The apostle Peter states that Christ "bore our sins in his body on the cross, so that, free from sins, we might live for righteousness; by his wounds you have been healed." (1 Peter 2:24; NRSV; compare Isaiah 53:4, 5; Acts 28:27.) But this certainly does not justify implying that one's seeking to heal wounds or other physical ailments by medical means is tantamount to showing a lack of appreciation for Christ's healing power in these vital spiritual respects..
30 Acts l5:20, 29.
31 Acts l5:5.
32 Acts l5:10.
33 Acts 15:19-21.
34 Compare Acts 13:44-48;14:1; 17:1-5, l0-12, l5-17; 18:4.
35 Compare Acts 18:1-4, 24-28.
36 Here, again, if one assigned an absolute sense to the expression to 'abstain from blood, ' viewing it as a some kind of blanket prohibition, this would mean that one could not submit to blood tests of any kind, could not undergo surgery unless it were of a bloodless kind, and in other ways would have to "stay away from" blood in every respect. The context gives no indication that such a blanket prohibition was intended and indicates instead that the injunction was directed specifically to the actual eating of blood.
37 As far back as April l5, l909, the Watch Tower recognized this as the intent of the letter, saying (page 117): "The things here recommended were necessary to a preservation of the fellowship of the 'body' composed of Jews and Gentiles with their different education and sentiments."

38 Acts 15:5, 23-29.
 

  De bovenstaande tekst is vertaald uit het tweede boek van Raymond Franz: "In search of christian freedom"

22-09-2009 om 11:53 geschreven door francine.hollevoet