Lachen en huilen                                                   door Dick van Kampen

Tot vandaag duurt de discussie of Jezus ooit heeft gelachen. Het evangelie vertelt immers wel dat hij huilde, maar niet dat hij lachte. 

Maar de verhalen van Jezus zijn vol humor.  Je moet er wel naar leren luisteren.  Humor is immers geen luide lach, maar de glimlach die verschijnt als ik dingen die voor mij heel belangrijk zijn, ineens in een veel groter verband zie en ze in dat nieuwe perspectief vanzelf klein worden.

Zo gaat dat in Johannes 8.  Als het begint is het een verhaal om te huilen.  Schriftgeleerden brengen een vrouw bij Jezus, die op heterdaad betrapt is, toen ze vrijde met een andere man.  Het is een verhaal vol ontreddering.  Deze vrouw werd verrast onder het vrijen en is de straat opgesleurd terwijl de hele buurt vol leedvermaak toekeek.  En ze wist dat ze volgens de regels van de Thora ter dood veroordeeld zou worden.  Die doodstraf werd nooit meer echt uitgevoerd, maar alles bij elkaar betekent het toch de sociale dood: Je kunt je nergens meer vertonen en het geklets van de buurt en de familie is even duidelijk als de beul.  En bovendien zul je nooit meer een man vinden die bereid is met je te trouwen.  Maar nergens in dit verhaal blijkt dat de schriftgeleerden enige aandacht voor deze vrouw hebben.

Ze praten over haar hoofd heen. 

Het verhaal geeft voldoende aanwijzingen om de ellende van de vrouw op te roepen.  Als vorm van doodstraf wordt hier van steniging gesproken.  Die vorm van doodstraf werd gevraagd voor een ondertrouwd meisje.  In dit systeem, waarin de familie bepaalde met wie je zou trouwen en waarin in onderhandelingen de hoogte van de bruidschat bepaald werd, kwamen de gevoelens van de echtelieden niet altijd aan bod. 

Waarschijnlijk gaat dit verhaal over een jong meisje, die tegen haar wil toegezegd is aan een man die ze niet kent, en vrijde met de jongen die ze werkelijk liefhad.

Maar niemand heeft oog voor dit menselijk drama.  En ondertussen ontspringt de sterkste, de man, de dans!  Zij die oordelen zijn allemaal mannen en moraal is vaak niets anders dan de wil van de sterkste, die zich aanmatigen om over anderen verontwaardigd te zijn.

Morele verontwaardiging heeft in de loop der eeuwen veel slachtoffers gemaakt, door ieder met afwijkend gedrag of een afwijkende mening aan de schandpaal te nagelen en buiten te sluiten.  Zo zijn in de Middeleeuwen veel vrouwen als heks verbrand.  De nazi’s maakten miljoenen slachtoffers door hun morele verontwaardiging over ‘Untermensche’. Na de bevrijding goten Nederlanders, Belgen, Fransen, en nog velen in Europa hun morele verontwaardiging uit over ‘moffenmeiden’.  Ook bij dat laatste zijn vraagtekens te plaatsen.

Morele verontwaardiging geeft haat en nijd alle ruimte onder het mom van rechtvaardigheid en zelfs vroomheid.  Zo brengen de Schriftgeleerden het slachtoffer van hun morele verontwaardiging de tempel binnen, zoals in vroeger dagen ook in Noorderlanden (Nederland, Noorwegen, Zweden etc…)stelletjes die moesten trouwen te kijk gezet werden voor het front van heel de gemeente, om daar schuldbelijdenis te doen.

Oordelen over de ander geeft mij het gevoel dat ik aan de goede kant, aan Gods kant, sta.  Misschien is het daar wel om begonnen!!!  Ik ontkom er niet aan te falen en fouten te maken.  Als ik dat niet wil erkennen, dan ga ik mijn eigen donkere kanten op anderen projecteren.  Ik neem mezelf veel te ernstig; ik wil te goed en te onkreukbaar zijn.  Ik kan niet meer om mezelf lachen en daarom kan ik ook niet om de ander lachen. Zo wordt mijn ernst dodelijk!  En ten slotte veroordeel ik zelfs het lachen.  De conclusie moet dan wel zijn dat Jezus nooit gelachen kan hebben.  Want lachen betekent relativeren.  Lachen houdt de deur open die de ernst dicht doet.

Uit alle activiteiten van Jezus blijkt dat hij gekomen is om Gods glimlach te brengen.  In dit verhaal wordt verteld, hoe Hij de Schriftgeleerden hun eigen betrekkelijkheid laat inzien.  De wet zegt dat wie op overspel wordt betrapt, moet worden gedood.  Maar in de Bergrede doorkruist Jezus dat gebod al met een glimlach als Hij zegt: “Een ieder, die een vrouw aanziet om haar te begeren, heeft in zijn hart reeds echtbreuk met haar gepleegd.” Anders gezegd:  niemand is zuiver op de graat; daarom kunnen we de ander beter niet veroordelen.  In Johannes 8 wordt dat veroordelen van ons zo tegen het licht gehouden, dat de pijnlijkheid ervan glashelder wordt!  Overigens zal ieder die de andere evangeliën kent, het hele gebeuren al gênant voor Jezus vinden.  Want het gaat hier om een meisje dat ondertrouwd is; en is Jezus niet zelf de zoon van Maria, een ‘ondertrouwde vrouw, welke zwanger was’? Maria ontkomt alleen maar aan een vonnis, doordat Jozef niet op zijn recht staat. Mattheus 1; 19  Jezus wordt hier dus geconfronteerd met een vrouw in dezelfde situatie, als die waarin zijn eigen moeder verkeerde! (Vanuit menselijk gezichtspunt, wel te verstaan)

Daar komt nog dat de schriftgeleerden in het gesprek dat vlak aan deze gebeurtenis voorafgaat, zeggen dat de Messias een zoon van David moet zijn.  En al die zonen van David komen voort uit het huwelijk dat David sloot met Bathséba, nadat hij overspel met haar had gepleegd. 

Noch het koningshuis, noch Jezus kunnen de toets van morele verontwaardiging doorstaan.  En zo hoort het.  Jezus gaat vrijelijk om met tollenaars en prostituees, want de Messias van God is er niet voor de onkreukbaren die zichzelf zo ernstig nemen, dat hun lach is versteend en hun hart is verhard.

Johannes de Doper roept het oordeel uit over de Schriftgeleerden en scheldt hen uit voor ‘witgepleisterde graven.’ Jezus doet het heel anders.  Terwijl de Schriftgeleerden op Hem inpraten, schrijft Hij in het zand op de grond.  Dat merkwaardige gebaar wordt op allerlei manieren verklaard.  Ik probeer het te begrijpen vanuit een verhaal van Jeremia.  Jezus, de vrouw en de schriftgeleerden zijn in de tempel.  Die tempel straalt een gevoel van geborgenheid uit:  Hier is Gods huis en hier heeft God onze namen gegrift in het boek des levens.  Jeremia beschrijft een oud gebruik, om de namen van mensen die God verwerpen in het stof op de grond van de tempel te schrijven.  Als de mensen er overheen lopen, worden die namen uitgewist: symbool dat de mannen uit Gods boek worden weggewist.  De schriftgeleerden denken vanuit hun eigen zelfverzekerdheid dat ze in de tempel de vrouw namens God kunnen veroordelen tot de dood.  Maar door op de grond te schrijven, maakt Jezus duidelijk dat hun namen even vluchtig zijn als die van de vrouw.  Ook zij zijn niet brandschoon; ook zij moeten zichzelf niet te ernstig nemen  en moeten beseffen dat ze leven bij gratie van Gods glimlach over hun leven.

Zo lost dit verhaal vol humor het spanningsveld van morele verontwaardiging op.  Dat is bevrijdend. Ik hoef ook mijn eigen leven niet te ernstig te nemen: Als het in het grote verband van Gods onverdiende goedheid geplaatst wordt, valt ineens de spanning weg dat ik zo rechtvaardig en zuiver moet zijn.  Als die zware ernst van mijn bestaan wordt weggenomen, kan ik mezelf ontspannen en glimlachen.  Dan durf ik het ook aan, om in het falen en de fouten van de ander mezelf te herkennen en mild te zijn.

Johannes geeft daar zelf een goed voorbeeld van.  Hij is altijd fel tegen de Joden.  Maar hier vertelt hij met een glimlach hoe deze schriftgeleerden Jezus’ gebaar begrijpen en afdruipen, de oudsten het eerst.  Dat is prachtig beschreven.  Als ik ouder word, moet de behoefte anderen te veroordelen afnemen.  Elk jaar krijg ik zelf een groter verleden vol falen en fouten en dus groeit mijn saamhorigheid met wie falen met het jaar.  Johannes tekent het hier grappig: de oudste druipt het eerst af.  Helaas gaat het in de praktijk lang niet altijd zo en willen oudere mensen juist met de jaren steeds meer overtuigd raken van hun eigen gelijk, zodat hun oordeel over anderen harder wordt.

Als de aanklagers verdwenen zijn, blijft de vrouw achter bij Jezus.  Er staat dat ze ‘in het midden’ staat, precies zoals dat soms van zieken gezegd wordt in het evangelie.  ‘In het midden’ is een symbolische manier om saamhorigheid aan te geven.  De afstandelijkheid is door solidariteit vervangen.  Jezus veroordeelt de vrouw niet.  Hij vraagt ook niet wat er precies gebeurd is.  Voor Jezus is niet het verleden van belang, maar het heden.  Hij overstijgt de zuigkracht van het verleden, die ras, oorlog en oud zeer tot thema’s maakt die zich eindeloos herhalen.  Wat ik zelf gedaan heb en geweest ben, sleep ik vaak als een last mee en het wordt me door anderen eindeloos nagedragen.  Wat anderen mij ooit deden, belemmert mij alle zicht op nieuwe relaties.

Gods onverdiende goedheid is heilzaam:  Hij relativeert mijn verleden.  Hij glimlacht om mijn verleden- dat is zelfs de meest letterlijke betekenis van het woord ‘onverdiende goedheid’.  Jezus vraagt niet naar het verleden van deze vrouw.  Hij verjaagt degenen die haar verleden tot moordwapen omsmeedden en plaatst haar in een heden, waar ze nieuwe keuzes kan maken.  Hij zegt tegen de vrouw: ‘Ga heen.’ Letterlijk staat er: ‘Trek op.’  Dat is een woord voor de Exodus, de uittocht uit het slavenhuis Egypte.  ‘Trek op; zondig vanaf nu niet meer.’  Jezus geeft de vrouw de ruimte voor nieuwe keuzes.  Ze kan op een nieuwe manier goede wegen zoeken.  ‘God is groter dan ons hart,’ schrijft Johannes in zijn brief.  Bij die grootheid wordt alles zó klein, dat ik er met God om glimlachen kan.  Jezus heeft gehuild; dat vertelt het evangelie zelf.  Maar als Hij één ding zeker gedaan heeft, dan is dat lachen.  Hij is immers de belichaming van Gods glimlachende onverdiende goedheid! 

.

11-01-2009 om 14:31 geschreven door francine.hollevoet  

Worden verjaardagvieringen in de bijbel in een gunstig licht geplaatst ?

De bijbel maakt slechts gewag van twee zo'n vieringen :

Gen. 40 : 20-22 : "Nu bleek het op de derde dag Farao's verjaardag te zijn, en hij rechtte toen een feestmaal aan (... ) Bijgevolg plaatste hij de overste der schenkers weer op zijn post van schenker (...) Maar de overste der bakkers hing hij op."

Matth. 14:6-10 : "Toen Herodes' verjaardag werd gevierd, danste de dochter van Heródias bij die gelegenheid, en zij behaagde Herodes zozeer dat hij met een eed beloofde haar alles te zullen geven wat zij zou vragen. Op influistering van haar moeder zei ze toen : geef mij hier op een platte schotel het hoofd van Johannes de Doper."(...) Hij zond iemand weg en liet Johannes in de gevangenis onthoofden."

Alles wat in de bijbel is opgetekend, heeft een reden. (2 Tim. 3 :16,17) Jehovah's Getuigen hebben opgemerkt dat het Woord van God zich ongunstig uitlaat over verjaardagvieringen en ze mijden daarom die vieringen.

Hoe stonden de eerste christenen en de joden uit bijbelse tijden tegenover het vieren van verjaardagen ?

"Het begrip verjaarsfeest paste helemaal niet in de denkbeelden van de christenen uit die periode in het algemeen." — Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche (1842), door August Neander, blz. 518.

"De latere Hebreeën [beschouwden] het vieren van verjaardagen als een onderdeel van afgodische aanbidding .(...), een zienswijze die wel op afdoende wijze bevestigd werd door wat zij van de algemene vieringen die verband hielden met deze dagen, zagen." — The Imperial Bible-Dictionary (Londen, 1874), onder redactie van Patrick Fairbairn, Deel I, blz. 225.

Wat is de oorsprong van de populaire gebruiken die verband houden met het vieren van verjaardagen ?

"De diverse gebruiken waarmee mensen tegenwoordig hun verjaardagen vieren, zijn reeds heel oud. Hun oorsprong ligt in het rijk van magie en religie. De gebruiken om elkaar geluk te wensen, geschenken te geven en feest te vieren — met brandende kaarsen en al — waren in oude tijden bedoeld om de jarige tegen demonen te beschermen en zijn veiligheid voor het komende jaar te verzekeren. (...) Tot de vierde eeuw werden verjaardagvieringen door het christendom als een heidens gebruik verworpen." — Schwäbische Zeitung (bijblad Zeit und Welt), 3/4 april 1981, blz. 4.

"De Grieken geloofden dat iedereen een beschermende geest of daemon had die bij zijn geboorte aanwezig was en tijdens zijn leven over hem waakte. Deze geest stond in een mystieke relatie tot de god op wiens geboortedag de persoon was geboren. De Romeinen onderschreven dit denkbeeld ook. (...) Dit idee zette zich voort in het menselijk geloof en vindt zijn weerspiegeling in de beschermengel, de petemoei in sprookjes, en de schutspatroon.(...) De gewoonte van brandende kaarsjes op de taart begon bij de Grieken.(...) Honingkoeken zo rond als de maan en verlicht met kaarsen werden op de tempelaltaren van [Artemis] gezet.(...) Verjaarskaarsen bezitten in het volksgeloof een speciale magische kracht om wensen te laten uitkomen.(...) Brandende kaarsen en offervuren hebben reeds een speciale mystieke betekenis sinds de mens voor het eerst altaren voor zijn goden bouwde. De verjaarskaarsen zijn dan ook een eerbetoon en hulde aan het jarige kind en brengen geluk.(...) Verjaars- en gelukwensen horen onverbrekelijk bij deze feestdag.(...) Oorspronkelijk was het idee geworteld in magie.(...) Verjaarswensen hebben macht ten goede of ten kwade omdat men op die dag dichter bij de geestenwereld is." — The Lore of Birthdays (New York, 1952), Ralph en Adelin Linton, blz.8, 18-20.

Maar spreekt de bijbel op een negatieve wijze over de twee verjaardagen daarin vermeld ?

(zie de teksten zoals hierboven aangehaald : Genesis hoofdstuk 40, de verzen 20-22 en het evangelie van Mattheus, hoofdstuk 14, de verzen 6-10).

Het antwoord zal u misschien verbazen, maar de Bijbel spreekt er in geheel niet zo over.

Ze geeft enkel de algemeen bekende gebeurtenissen weer gezien vanuit de bijbelse context, gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan gedurende deze festiviteiten, wat toch helemaal anders is !

De bijbel zet hier zeker en vast deze verjaardagen niet op de voorgrond, maar eerder de toestanden die zich hebben voorgedaan gedurende die speciale gelegenheden.

Het is natuurlijk duidelijk dat in die aangehaalde tijdsperiodes zo'n feestelijkheden talrijk waren en in veel gevallen is het waar dat er sprake was van uitspattingen, orgiën en braspartijen.

Maar het is wel ver gegrepen om de leerstellingen van de Wachttoren te aanvaarden, die beweert dat dit een geldige reden is om vanwege die twee gerapporteerde feiten uit de Bijbel, te weigeren een verjaardag te vieren.

Wanneer men heel aandachtig Genesis hoofdstuk 40 leest in zijn geheel, dan bemerkt men dat de viering van Farao's verjaardag in het geheel niet benadrukt werd door een laakbare daad, maar er was een gerechtelijk besluit dat voortvloeide uit een ernstige fout begaan door respectievelijk de schenker en de bakker van de Soeverein van Egypte. Een ernstige fout waardoor zij de dood verdienden.

Genesis hoofdstuk 40, de verzen 1 en 2 beschrijft nauwkeurig het volgende :

"Na deze dingen nu gebeurde het dat de schenker van de koning van Egy̱pte en de bakker zondigden tegen hun heer, de koning van Egy̱pte. En Farao werd verontwaardigd op zijn twee beambten, op de overste der schenkers en op de overste der bakkers".

Het vervolg van het verhaal leert ons dat alleen de bakker werd opgehangen,en de schenker werd terug in zijn functie hersteld (de Bijbel geeft geen enkele aanwijzing daarvoor) waardoor er bewijzen zouden zijn die zijn onschuld aantoonden.

Was dit verjaardagsfeest dus zo laakbaar ? Als men goed nadenkt, dan ziet men in werkelijkheid niet waarom dat zo zou zijn. Het besluit van de Farao werd uitgesproken, en het doodsvonnis werd precies toegepast, aangezien God zelf dit bevestigde in de interpretatie van de droom die hij doorgaf aan Jozef.

Vervolgens, als u de woorden leest die opgetekend staan in Mattheus hoofdstuk 14, de verzen 6 tot en met 10, en dan nog in het bijzonder het begin van vers 9, dan zult u zien dat Herodes, diegene was die geëerd werd. Het was zijn verjaardag die werd gevierd, en hij was erg bedroefd door wat er vervolgens gebeurde.

Deze gemoedstoestand van de Koning wordt handig weggemoffeld door de Wachttoren, die dit liever vervangt door zijn gebruikelijke (...) Herodes wilde zeker niet de dood van Johannes de Doper, maar hij had onder ede beloofd dat wat de dochter van Herodias ook maar zou vragen, ze het zou krijgen.

En het was de gewoonte in die tijd om niet terug te komen op je beloften.

Laten- we nu veronderstellen, om eventjes de gedachte van de Wachttoren te volgen, dat deze twee verjaardagsverslagen uit de Bijbel wel besmeurd zouden zijn met moord en ambtsmisdrijven.

Nu we deze basis gelegd hebben, laten we eens twee voorbeelden bekijken :

Wanneer er een football match plaats heeft, dan kan het gebeuren dat er ernstige incidenten, vechtpartijen, vandalisme voorkomen. Er kunnen zelfs doden vallen.

Laten we dus eventjes veronderstellen dat er in de min of meer nabije toekomst men een rapport vindt van een commentator uit de 20ste eeuw die, in het kader van zijn onderwerp, spreekt over twee voetbalmatchen waarbij het nefast is afgelopen.

Moet men daar automatisch uit besluiten dat het slecht zou zijn, ja, zelfs verboden om nog een voet te zetten in een stadion en toeschouwer te zijn van zo'n competities ?

Neen, zult u zeggen.

Inderdaad, de commentator legt in zijn rapport niet de nadruk op de schadelijkheid van deze sport, maar eerder op de niet gewenste gebeurtenissen die zich daar hebben voorgedaan gedurende die match.

Nochtans zou het antwoord positief moeten zijn, indien we de lijn zouden volgen van de Wachttoren.

Laten we nog een ander recent verondersteld geval beschouwen, dat de Getuigen van Jehovah zal raken.

Bij deze laatsten gebeuren de huwelijksceremonies niet altijd op een christelijke manier, en zeker niet in Afrika (het is de organisatie zelf die dit toegeeft - kijk maar voor deze informatie in de Wachttoren van 1 mei 2000 pag. 19-21)

Maar omdat dit daar gebeurd is, wil dit dan zeggen dat de festiviteiten bij die heuglijke gebeurtenissen niet meer mogen doorgaan ? Zeker en vast niet.

Toch zou men hier weer ,indien we de logica van de Wachttoren willen volgen in verband met de verjaardagsfeesten aangehaald uit de Bijbel, " ja" moeten antwoorden.

Indien men het principe wil volgen dat alles wat in de Schrift staat een reden heeft (2 Tim 3 :16-17,) dan zou men zich kunnen afvragen waarom de apostel Paulus zich niet duidelijk of zelfs impliciet veroordelend zou uitgesproken hebben over verjaardagsfeesten.

Maar integendeel, in zijn brief aan de Kollosenzen hoofdstuk 2, vers 16 zet hij het volgende uiteen : "Laat niemand U daarom oordelen inzake eten en drinken of met betrekking tot een feestdag of een viering van de nieuwe maan of van een sabbat,"(Nieuwe Wereld vertaling of NWV.)

De ware bedoeling van Genesis 40 : 20-22 is de rechtvaardigheid van Farao te tonen, maar ook dat de interpretatie van de dromen door Jozef onder goddelijke leiding stond.

De ware bedoeling van Mattheus 14 : 6-10 is om ons de gebeurtenissen te vertellen over de tragische dood van Johannes de Doper, de voorloper van Jezus, en de intriges in het huis en aan het hof van Herodes.

Dat de Hebreeën in bijbelse tijden geen verjaardagen vierden, is nog niet zo zeker.

De Wachttoren heeft zich moeten beperken in haar boek "Redeneren aan de hand van Schrift" om haar bewering ondersteund te zien, met een verwijzing naar een verouderd en een oncontroleerbaar citaat dat meer dan 110 jaar oud is, The Imperial Bible Dictionary van Fairbairn (110 jaren vanaf de publicatie van het boek "Redeneren aan de hand... " uit 1985).

Het is het noteren waard dat de exegeten van het Oude Testament onderlijnen dat Job in hoofdstuk 1 vers 4 verwijst naar zijn zonen en dochters die bijeengekomen waren om "hun dag" te vieren of hun verjaardag.

Hoewel deze interpretatie tegenwoordig wel wordt verworpen door de Getuigen van Jehovah, geloofde hun stichter, Charles Taze Russell, dit wel.

In zijn commentaar over "het Fotodrama der Schepping" schrijft hij : "Job was rijk, geëerd en heel voorspoedig... een donderslag sloeg het huis waarin zijn zonen en dochters hun verjaardag vierden..." Fotodrama der Schepping – 1914 – pag. 52).

We mogen ook niet vergeten dat het leven van een Hebreeër rijk was aan herdenkingen. De feesten die elk jaar terugkwamen waren niets anders dan een verjaardag van een instelling van een zekere periode uit hun geschiedenis.

Zelfs niet door God geordonneerde (voorgeschreven)verjaardagen werden ingesteld. We kunnen een voorbeeld nemen aan het Purimfeest dat herdacht werd vanwege de verschrikkelijke moordende razzia gehouden op de vijanden van Israël, een feest waarbij men geschenken uitdeelde (of delen !), zoals de NWV het weergeeft. Esther 9 : 5, 20, 22, 25.

Nochtans, het is niet omdat de heidense naties onder andere hun oogstfeesten vierden ter ere van hun valse goden, dat Israël een ogenblik aarzelde om dezelfde soort van ceremonie te vieren. Zie Rechters 9 : 27 en Exodus 23 : 16.

Maar laten we nu een belangrijke vraag stellen : wat is er verkeerd mee om een verjaardag te vieren ? Is het verkeerd zich te verheugen, om deze belangrijke gebeurtenis te herinneren, waarbij de Schepper, de Bron van alles, ons het leven heeft gegeven ?

De geboorte is" een tijd om God te loven "(Ruth 4 : 3 –16)," een tijd om zich te verheugen." (Lukas 1 : 14, 57 ,58)," een tijd waar verdrukking verdwijnt,en plaats maakt voor vreugde omdat een mens ter wereld is gekomen," zei Jezus. (Johannes 16 : 21)

Was het geen reden tot gejuich en gezang in de hemel, de geboorte van de Heiland ? (Lukas 2 : 10)

Waarom dan deze dag beschouwen als iets waar je een afschuw moet van hebben, zoals de organisatie van Jehovah's getuigen met klem benadrukt ?

Deze organisatie zal om haar stelling te ondersteunen je vertellen dat een geboorteherdenking heel nauw gebonden is aan heidense gebruiken.

Wij zouden daarop kunnen antwoorden dat er zoveel dingen een heidense oorsprong hebben en het zou nogal veel tijd kosten indien we ons daarop zouden focussen om ze allemaal op te sporen.

Zie het dossier "Heidense oorsprong ?"

Maar vragen mensen die deze gebruiken beoefenen, zich daarbij nog wel af wat de wortels zijn of de oorsprong ervan ?

Zijn de verjaardagskaarsen niet gewoon voorwerpen van een eenvoudige populaire traditie ?

Wie staat er tegenwoordig nog stil bij het feit dat wanneer men kaarsen op een taart zet, hij beschermt zal worden tegen de demonen of dat de toekomst verzekerd zal worden voor degene die de kaarsen zal uitblazen?

Maar laten we een recente "Ontwaakt !" van 8 januari 2000 aan het woord met het artikel :"Een evenwichtige kijk op populaire gebruiken" –

pag. 27

"Wanneer een christen moet beslissen of hij een bepaald gebruik wel of niet zal volgen, dient zijn voornaamste zorg te zijn wat Gods zienswijze is die in de bijbel wordt uiteengezet. In het verleden veroordeelde God bepaalde praktijken die misschien in sommige gemeenschappen werden getolereerd. Deze omvatten kinderoffers, het misbruik van bloed en verscheidene seksuele praktijken (Leviticus 17: 13, 14; 18 :1-30; Deuteronomium 18 :10). Insgelijks zijn bepaalde gebruiken die tegenwoordig algemeen zijn, duidelijk niet in overeenstemming met bijbelse beginselen. Hiertoe behoren niet-bijbelse tradities die samenhangen met religieuze feestdagen zoals Kerstmis en Pasen of met bijgelovige praktijken die verband houden met spiritisme.

Maar hoe staat het met gewoonten die misschien ooit verband hebben gehouden met twijfelachtige praktijken maar die tegenwoordig voornamelijk worden gezien als omgangsvormen ? Veel populaire huwelijksgebruiken bijvoorbeeld — waaronder het uitwisselen van ringen en het eten van bruidstaart — zijn misschien van heidense oorsprong. Betekent dit dat het christenen niet is toegestaan zulke gebruiken in acht te nemen ? Wordt er van christenen verlangd dat zij elk gebruik in de gemeenschap angstvallig nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of er ergens of ooit een verkeerde betekenis aan werd gehecht

Paulus zei duidelijk: "Waar de geest van Jehovah is, daar is vrijheid" (2 Korinthiërs 3 :17; Jakobus 1:25). God wil dat wij die vrijheid gebruiken, niet als aanleiding voor zelfzuchtige begeerten, maar om ons waarnemingsvermogen te oefenen teneinde goed van kwaad te onderscheiden (Galaten 5:13; Hebreeën 5:14; 1 Petrus 2:16). In een geval waarbij het geen duidelijke overtreding van bijbelse beginselen betreft, zullen Jehovah's Getuigen daarom geen vaste regel in het leven roepen. In plaats daarvan moet elke christen de omstandigheden van dat moment afwegen en een persoonlijke beslissing nemen."

Vragen :

De Farao was geen Hebreeër, Herodes was geen christen, dus konden ze geen bijbelse principes hebben overtreden, want ze waren er niet aan onderworpen.

2. Indien het waar is dat de eerste christenen zich niet mengden in de orgiastische feesten van de Romeinen en dus, naar het schijnt, niet de verjaardagsfeesten vierden omdat ze te nauw verband hielden met de aanbidding van godheden in die tijd, waarom dan refereren naar die eerste christenen in die "Ontwaakt !" waar men zegt : "Wordt er van christenen verlangd dat zij elk gebruik in de gemeenschap angstvallig nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of er ergens of ooit een verkeerde betekenis aan werd gehecht ?"

Om te besluiten: de aangevoerde argumenten van de Watch Tower zijn uiterst zwak en sommige van hun verklaringen zijn tegen de stroom in van hun eigen vastgestelde leer.

Het gaat zo ver dat een aantal aandachtige Getuigen van Jehovah in het artikel "Ontwaakt !" hierboven aangehaald, een verborgen "toestemming" zien om een geboorte verjaardag te vieren, en om een gekende uitdrukking te gebruiken, zo'n viering zou in de categorie komen te vallen van de "gewetensvragen".

*Noot: De verwijzing door de Wachtower aangehaald is vervalst. In feite heeft de Catholic Encyclopedia alleen maar weer wat Origenes eens heeft verklaard.- Zie http://www.newadvent.org/cathen/10709a.htm


zie ook eleuthera.aggelia.be      of www.aggelia.be

09-01-2009 om 00:00 geschreven door francine.hollevoet  

Op 10 december 1948, in het pasgebouwde Palais Chaillot te Parijs, keurde de Algemene Vergadering van de Verenigde Natiën "de Universele Verklaring voor de rechten van de Mens" goed.

In december 1998, heeft men de vijftigste verjaardag gevierd van dit belangrijk standpunt ten gunste van het welzijn van de mensheid.

Bij die gelegenheid hebben de getuigen van Jehovah een artikel gepubliceerd met als thema :

Het verslag - 14 pagina’s in "Ontwaakt !" van 22 november 1998 - is onderverdeeld in vier delen :

Dit zijn de woorden die Mevrouw Eleanor Roosevelt uitsprak als voorzitster van de V.N.Commissie voor de Rechten van de Mens.

Het was niet zonder moeite dat de redactie van dit document tot stand kwam, onderlijnt het tijdschrift, maar het deed wel hoop krijgen.

Het gaat hier over een interview tussen een correspondent van de Ontwaakt ! -staf en Mevrouw Elsa Stamatopoulou, hoofd van het Newyorkse OHCHR (Hoge commissaris voor de Mensenrechten). De woorden van Mevrouw Stamatopoulou zijn eerder positief.

Alhoewel de mensenrechten weinig gerespecteerd worden in veel plaatsen van de planeet, is de toekomst veelbelovend. "Ik hoop," besluit ze, dat de wereld, in de komende eeuw de mensenrechtencultuur als haar ideologie zal aannemen".

"Voor miljoenen mensen overal ter wereld is het onmogelijk de schendingen van de mensenrechten te negeren", zegt het tijdschrift. " Hun dagelijkse situatie wordt nog steeds ontsierd door discriminatie, armoede, honger, vervolging, verkrachting, kindermisbruik, slavernij en dodelijk geweld".

En ze voegt eraan toe, enkele voorbeelden noemend : "de verschrikkelijke lijst van schendingen van de mensenrechten is er een die zich uitstrekt tot in het oneindige."

In dit derde deel vinden we een karakteristieke stijl van het Wachttorengenootschap, we lezen tussen de regels, de grondgedachte die hier wordt gesuggereerd : "het is een werk van mensen : onherroepelijk gedoemd om te mislukken ".

Natuurlijk is er maar één oplossing, houdt het tijdschrift vol. Dank zij het bijbels onderwijsprogramma van de Getuigen van Jehovah is er al "een verandering van geest en hart". Miljoenen mensen "leren de oorlog niet meer." Ze verwachten een wereldomvattende regering die weerstand zal kunnen bieden aan de tijd, en dit, onder andere, door de oorlog voor altijd uit te bannen."

Om wat volgt te begrijpen, moet je beseffen dat in de ogen van de Wachttorenorganisatie de Verenigde Naties een gruwel is, een duivels instituut gedoemd om in de nabije toekomst te worden vernietigd. Maar voordat ze dit lot zal ondergaan, zal ze zelf een vernietigingsinstrument zijn voor de "prostituee Babylon de Grote," t.t.z. de christenheid en al de andere religies die op aarde bestaan (enkel de Getuigen van Jehovah zullen gespaard blijven)."

Wist Mevrouw Stamatopoulou dit voor het interview ? We kunnen daaraan twijfelen.

Laten we enkele uittreksels die uitgegeven werden door de Getuigen in hun publicaties onder de loep nemen.

(de passages hierop betrekking hebbend staan aangeduid in het rood).

Het is godslasterlijk om aan menselijke organisaties dingen toe te schrijven die alleen door Gods koninkrijk tot stand gebracht zullen worden. Daarom voorzegt de bijbel dat de Verenigde Naties na een kort bestaan „de vernietiging tegemoet" zullen gaan. Alleen Gods volmaakte hemelse regering kan de mensheid blijvende vrede schenken. — Openbaring 17:11, 12; Jesaja 9:6, 7; Daniël 2:44.

In de grote vervulling van het teken is het walgelijke ding de Volkenbond en zijn opvolger, de Verenigde Naties.

De openbaring- Haar grootse climax is nabij ! (boek - 1988) pag. 223 Gods toorn tot een einde gebracht

Wist u dat de Wachttoren de eerste is om dit artikel niet te respecteren ? Inderdaad, ze herkent absoluut niet de vrijheid, de gelijkheid in waardigheid en de rechten van de niet-getuigen van Jehovah.

Vergeet het niet ! Wanneer iemand weigert om "het bijbels onderwijs programma" van die organisatie te volgen, wat zal zijn lot zijn ?

Hij zal voor altijd vernietigd worden. Hij is het niet waard om te genieten van het leven. Hij heeft er in feite geen recht op.

"Niemand zal in slavernij of horigheid gehouden worden: slavernij en slavenhandel in iedere vorm zijn verboden."

We herhalen, "in iedere vorm."

Wat doet het Genootschap ? Houdt ze haar aanhangers niet in slavernij door talloze regels zoals hieronder voor te schrijven :

-Verbod op bloedtransfusie, zelfs wanneer je leven op het spel staat.

-Verbod om bloed tot je te nemen, onder gelijk welke vorm (bijvoorbeeld in sommige geneesmiddelen, in vlees dat verstikt is).

-Verbod om verjaardagen te vieren en andere feesten, zoals Pasen, Pinksteren, Sinterklaas, Kerstmis, St. Valentijn, moedertjes -en vadertjesdag.

-Verbod om te kiezen, om deel te nemen aan het politieke leven, om het vaderlandslied te zingen, het nationaal feest te herdenken, de vlag te groeten, om een gedelegeerde van het syndicaat te zijn.

-Verbod om loterijbriefjes te kopen of om deel te nemen aan kansspelen.

-Verbod om te roken.

Wat kan er al niet gezegd worden van de verschrikkelijke gevolgen van de uitsluitingen die dikwijls geleid hebben tot familiale drama’s, tot depressies, tot zelfmoordpogingen en tot zelfmoorden.

Vergeet ook niet dat een uitgesloten iemand, een persoon is die uitgebannen is, aan wie men het woord niet meer mag richten.

Is dit geen vorm van druk uitoefenen,gijzelen als het ware ?

En diegenen die niet meer met hem of haar mogen spreken, zijn ook zij geen slaven van een systeem dat, door zijn beperkingen, totalitair is ?

Nu bereiken we hier een tragisch-komische drempel.

Wat gebeurt er met een Getuige van Jehovah wanneer hij verandert van religie ? Zal de organisatie uit Brooklyn zijn beslissing respecteren ? Of zal men eerder maatregelen nemen t.a.v. die persoon die verandert van geloofsovertuiging ?

In de geest van de Wachttoren mogen alleen Katholieken en de anderen veranderen van religie, om natuurlijk Getuigen van Jehovah te worden.

Maar eenmaal dat ze Getuigen worden, verdwijnt dat recht.

Verlies ook nooit uit het oog dat "een recht" nooit mag samengaan met sancties die eruit voortvloeien. Of kan men dan nog van "recht"spreken ?

Mag je een persoonlijke zienswijze hebben over je geloofsuiting of moet je je conformeren naar wat men je voorschrijft ?

Moet je "gelijke tred houden" met het Genootschap van de Nieuwe Wereld, om gekneed te worden in haar vorm, of kun je je verheugen in je eigen " intellectuele kunnen" dat je hebt ontwikkeld als een kritische volwassene ?

De getuigen van Jehovah verwarren het woord "eenheid" met "uniformiteit." De eenheid van christelijk denken heeft niets te maken met de stereotypische uniformiteit die een gevaarlijke barrière plaatst en aldus een rem zet op je vrijheid van denken.

Op pag.10 lezen we artikel 23 :

Dat is nu eens interessant !

De "Ontwaakt !" haalt opzettelijk maar een deel aan van artikel 23.

Laten we het eens in zijn geheel bekijken :

We begrijpen maar al te goed waarom het Genootschap artikel 23 heeft afgeknot.

Eerst en vooral, vermeldt punt 1 dat "ieder het recht op vrije keuze van beroep."

Is dat zo binnen de organisatie van de Getuigen van Jehovah ?

Mag één van haar leden werken bij een religieuze organisatie die niet deze is van Brooklyn ?

Mag hij een beroep hebben bij de rijkswacht, de politie ?

Mag hij werken in een wapenfabriek of een fabriek die iets te maken heeft met wapens ? Of in een fabriek waar men tabak verwerkt of sigaren of sigaretten ? Of een beroep heeft in een politieke organisatie of één dat met het leger te maken heeft ?

Het antwoord is neen, of anders dreigt uitsluiting.

En wat het punt 2 betreft, en het eind van punt 3, wat is het loon voor iemand die op Bethel (het administratief centrum van Brooklyn of zijn bijkantoren) werkt ?

Welke sociale bescherming heeft hij ?

Heeft hij een syndicaat dat voor zijn rechten opkomt ?

Het antwoord is simpel op dat gebied : het loon is miniem, de sociale bescherming is onbeduidend en een syndicaat bestaat er niet.

Op al deze vlakken overtreedt de Wachttoren deze Verklaring van de Rechten van de Mens.

Wat punt 4 betreft : "Ieder heeft het recht om vakverenigingen op te richten en zich daarbij aan te sluiten ter bescherming van zijn belangen." Dit bestaat niet bij de Getuigen, omdat zo’n activiteiten verboden zijn.

Bijvoorbeeld artikel 5 : "Niemand zal onderworpen worden aan folteringen, noch aan een wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing."

artikel 19 : "Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven."

09-01-2009 om 00:00 geschreven door francine.hollevoet  

(Periode 1900-1913)… Enkele gebeurtenissen tussen zoveel andere.

De Getuigen van Jehovah vertellen je dat de wereld heel rumoerig is geworden in het bijzonder sedert 1914.

Alhoewel het waar is dat er ernstige moeilijkheden zijn ontstaan in dit jaar, kunt u zelf nagaan dat de periode van 1900-1913 ook niet vermakelijk was !

We hebben het dan nog niet over de duistere eeuwen die eraan vooraf zijn gegaan.

De verklarende aantekeningen die u hieronder zult vinden zijn overgenomen door Belgen en Fransen die geleefd hebben in die woelige periode.

Januari

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

Augustus

September

November

Februari

Maart

April

Juni

Juli

September

Oktober

November

· -Bezorgdheidwekkende golf van alcoholisme in België

December

Januari

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

September

November

· -België : Aanslag op Leopold II

December

Februari

Maart

April

Juli

September

Oktober

December

Januari

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

Augustus

September

Oktober

November

December

Januari

Februari

Maart

· -Rusland : Boerenopstanden in gans het gebied

· -Verlies van de slag bij Moukden door de Russen (142.000 doden)

Mei

September

November

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

Augustus

September

Oktober

Januari

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

Augustus

September

Oktober

December

Februari

Maart

Juni

Augustus

Oktober

November

December

Januari

Februari

Maart

April

Juni

Augustus

Oktober

Januari

Februari

Juni

Juli

Augustus

September

Oktober

November

December

Januari

Februari

Maart

April

Mei

Juli

Augustus

September

Oktober

November

December

Januari

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

Augustus

September

Oktober

November

December

Januari

· -Latente hervatting van de Balkanoorlog

Februari

Maart

April

Mei

Juni

Juli

Augustus

September

Oktober

November

· -Peru : Aardbeving, de stad Abancay verwoest (200 doden)

December

Bronnen :" Kroniek van de 20 ste eeuw"

zie ook eleuthera.aggelia.be of in het frans www.aggelia.be

09-01-2009 om 00:00 geschreven door francine.hollevoet  

Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf ?

We lezen in de Wachttoren van 1 juni 1981 blz. 24-27 : "Jehovah's Getuigen geloven dat deze gelijkenis betrekking heeft op de ene ware gemeente van Jezus Christus' gezalfde volgelingen. Te beginnen met Pinksteren in 33 G.T., en door alle negentien eeuwen heen, heeft deze met een slaaf te vergelijken gemeente haar leden geestelijk gevoed, en wel op een getrouwe en beleidvolle wijze... Vandaar dat de "huisknechten" deze volgelingen van Christus als individuele personen zijn.

Het Genootschap beweert dat Russell de ware religie heeft doen herleven. Maar waarom moest het herleven, aangezien er een ononderbroken kanaal bezig was met het doorgeven van het geestelijk voedsel aan de getrouwe dienaren van God sedert 33 G.T., totdat dit kanaal hem heeft bereikt ?

09-01-2009 om 00:00 geschreven door francine.hollevoet  

Paradigma of paradogma ?

Er was eens een reiziger die van Brussel naar Parijs wilde gaan. Hij vond een landkaart met een uitgebreide beschrijving van landelijke fietsroutes.

Dus peddelde hij met zijn fiets in een paar dagen naar zijn bestemming.  Bij aankomst was hij vol lof over de groene weggetjes en de pittoreske dorpjes, en hij schreef een uitgebreid reisverslag.

Een andere reiziger schafte zich een landkaart aan met autosnelwegen, en reed met zijn wagen in een uur of drie naar de lichtstad.  Ook hij schreef een uitgebreid verslag, over tolwegen, wegrestaurants, files en het monotone landschap aan beide zijden van de snelweg. 

Een derde legde de weg af met een binnenschip.  Hij beschreef sluizen, rivieren, kanalen en watervogels.

Wat zou er gebeuren als ze elkaars verslag konden lezen?  Hun ervaringen hadden bijna niets met elkaar gemeen.  Bleven ze elk overtuigd van hun eigen gelijk en kwam het tot onbegrip en heftige discussies?

Of tekenden ze samen een uitgebreide landkaart, met fietspaden, waterwegen en autostrades ?

Het woord paradigma, (Oudgrieks) betekent oorspronkelijk ‘voorbeeld’. Het betekent ook een ‘denksysteem’ waarmee een ingewikkeld probleem kan uitgelegd worden, een samenhangend stelsel van modellen en theorieën die een denkkader vormen waarmee de ‘werkelijkheid’ geanalyseerd wordt.

Er is niets mis met een landkaart, zolang men zich ervan bewust is dat dit niet de werkelijkheid is, maar een van de vele manieren om de weg voor te stellen.  Er is ook niets mis met een paradigma, zolang het als dusdanig herkend wordt.

Nog nooit werden zoveel en zo uiteenlopende ‘paradigma’s’ gepubliceerd over geloof en religie.

Ook daar is niets mis mee.  Elke theorie kan op zijn manier een stukje van de werkelijkheid belichten.

De problemen beginnen als ‘paradOgma’s’ de waarheid in pacht menen te hebben en vanuit een machtspositie kruistochten ondernemen om te overtuigen, manipuleren of overdonderen.  Tegenstrijdige beweringen die geen oog of oor hebben voor elkaars visie kunnen tot extreme verwarring en machtsmisbruik leiden, in plaats van aan te zetten tot nadenken en bewustwording.

Ook ik heb een landkaart nodig om mezelf door deze moeilijke wereld te gidsen.  Mijn paradigma wortelt in de studie van de oude geschriften, de ervaringen van mensen die voor grote uitdagingen stonden en ook mijn eigen ervaringen. 

Dat betekent niet dat ik andere strekkingen minderwaardig vind.  Integendeel, waar het kan gooi ik een klimtouw om verschillende paradigma’s met elkaar te vergelijken.

Mijn droom is – ooit – een grote landkaart die alle religies uit Oost en West, Noord en Zuid evenwaardig verenigt om elk mens optimaal te begeleiden naar geluk, harmonie en zelfontplooiing.

Bron en auteur : www.yogasoma.be                           Bea B

08-01-2009 om 18:57 geschreven door francine.hollevoet