Griekenland, “De bakermat van de beschaving”.

(persoonlijk heb ik deze gebeurtenis pas ontdekt in het jaar 2009. Hoewel het al ongeveer 23 jaar geleden is, is het voor mij iets nieuws)

Er zijn weinig gevallen die zo duidelijk illustreren hoe fanatisme iemand ertoe kan aanzetten om op een onvriendelijke en onwettige manier te spioneren.

We hebben het hier namelijk over enkele gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden, tientallen jaren geleden.  Dit gebeurde in Griekenland, bekend onder de uitdrukking“de bakermat van de beschaving.”

In 1986 begon het bijkantoor(van Jehovah’s getuigen) van Athene intense druk uit te oefenen op getuigen van Jehovah die er blijk van gaven dat ze het met het beleid en de politiek van de organisatie niet eens waren. Het aantal uitsluitingen overtrof meer dan honderd personen. (noot 40)

Er waren er ook die in alle stilte de organisatie verlieten.  Maar om hun geestelijke gezindheid te behouden, waren er enkelen van die uitgesloten personen die bijeen kwamen in particuliere huizen om tezamen met anderen de bijbel te lezen en te becommentariëren. Dit gebeurde zonder veel ophef en poeha. (noot 41)

Het Griekse bijkantoor van Jehovah’s getuigen heeft zeer veel ijver aan de dag gelegd om die mensen te volgen en te dwarsbomen.

Dit liep uit op eigenaardige maatregelen, die zover gingen, dat de zaak voor het gerecht moest komen en het werd eveneens voorpaginanieuws in de kranten.

Ziehier wat er gebeurde :

Op dinsdag 6 april 1987 kwamen ongeveer 50 mensen bijeen in het huis van Nick en Eftihia Botzartzis om de bijbel te bestuderen. Vanaf zijn balkon merkte Nick dat er twee mannen op straat stonden, die al diegenen die het huis binnen gingen in de gaten hielden. Er waren onder diegenen die op bezoek kwamen zelfs enkelen die geen leden van de organisatie waren. Daar Nick één van die mannen herkende als een getuige van Jehovah ging hij naar beneden om met hem te praten, maar van zodra de twee mannen hem in de straat zagen komen, vluchtten ze letterlijk weg. In de daarop volgende dagen werden er drie personen die bij de bijbelstudie aanwezig waren, uitgesloten door een gerechtelijk comité van ouderlingen.

Op vrijdag kwamen anderen naar het huis van Voula Kalokerinou, een oud-getuige. Sedert de vorige gebeurtenis besloten ze om samen te komen voor het avondmaal des Heren, op zondag en de vergadering op vrijdag, 9 april werd afgezegd.

Die vrijdagavond echter, zag Voula een auto met 5 personen erin, die gestationeerd stond aan de andere kant van de straat, dicht bij zijn huis, en de inzittenden zijn daar enkele uren lang blijven wachten. Hetzelfde gebeurde de dag nadien.

Men zou gemakkelijk deze gebeurtenissen kunnen interpreteren als “iemand slechte motieven toeschrijven” of het willen “in elkaar flansen van een spionagenetwerk om aldus de eventuele deserteurs te identificeren, en zo bewijzen bijeen te brengen om dan een gerechtelijke zaak tegen hen aan te spannen”. Het zou “een product van verbeelding” kunnen zijn, zelfs “ een zekere graad van paranoia”, maar de volgende gebeurtenissen bewijzen het omgekeerde.

Op zondag, 11 april kwamen een aantal mensen bijeen bij Voula om de dood van Christus te herdenken, een dood bedoeld om de gehele mensheid te redden. 

Voula zag een auto die hij niet gewend was daar te zien, gestationeerd op de hoek van de straat, alsook een bestelwagen aan de overzijde ervan. De achterruit van de bestelwagen was geheel beplakt met papier, met alleen in het midden een gat aangebracht.  De inzittenden van de ene auto gingen op een bepaald moment de straat oversteken om een gesprek te voeren met diegenen die in de bestelwagen zaten. Voula vroeg aan één van zijn bezoekers om eens poolshoogte te nemen waarom deze auto’s daar geparkeerd stonden.

Wanneer hij echter de auto naderde, startte men ogenblikkelijk de auto en reed men vliegensvlug weg. Dan ging hij naar de achterkant van de bestelwagen, en keek door het gat met het aangebrachte papier. Binnenin zag hij een installatie van een videocamera die in gebruik was, bediend door twee getuigen, een ouderling Nikolas Antoniou genaamd, samen met een lid van het bijkantoor te Athene, Dimitri Zerdes.

Enkele van de broeders en zusters die ten huize van Voula waren kwamen dan ook richting bestelwagen, maar een politieagent die daar in de omgeving stond van het ambassade gebouw van Italië kwam dichterbij om te weten te komen wat er aan de hand was. De getuigen in de bestelwagen manoeuvreerden de wagen op zo’n manier om de groep te omzeilen en reden heel snel weg naar een nabijgelegen parking, waar ze naarstig begonnen de videocamera te demonteren. Maar ze werden hier verder in verhinderd omdat er twee politiecombi’s aankwamen. Daarna werden ze gearresteerd wegens inbreuk op de privacy. Het videomateriaal werd in beslag genomen. De film werd bekeken ten huize van de Heer Kalokerinou, waarbij men kon zien hoe die personen die zich aanmelden bij de ingang van het huis werden ingezoomd, en waarbij deze laatste nog eens heel duidelijk in beeld kwamen.

Eerder hadden die twee mannen verklaard aan de procureur van de Staat dat ze daar enkel waren om een familielid te filmen van Dimitri Zerdes, lid van het plaatselijk bijkantoor.  Zijn nicht, Eftihia Bozartis, hierboven al aangehaald, had zich twee jaar voordien al teruggetrokken van de getuigen van Jehovah.

Maar hoe zou zo’n ‘loyale’ getuige, die ook nog lid was van het bijkantoor belangstelling kunnen hebben gehad voor haar? Daarbij had hij ook geen reden om haar in het geheim te filmen, zeker niet na twee jaar van afhaking.

Deze zaak kwam voor het gerecht. 

In zijn slot verklaarde de procureur van de staat,de Heer Kontaxis:

“Ik denk niet dat er ergens een christelijke organisatie bestaat die haar leden oplegt om leugens te gaan vertellen, maar wat de advocaat van de verdediging betreft en de vereniging ook beweert, ik zou graag hebben dat ze hun verantwoordelijkheid opnemen en toegeven, “ja, wij hebben gespioneerd”. 

Als zo’n organisatie deze zaak zou erkennen, hoe kunnen ze dan verwachten dat wij volgelingen zouden worden? De twee mannen hadden een heel speciale uitrusting in hun bezit. Getuigen hebben hen zien filmen, en ondanks dit alles zegt de advocaat van de verdediging, gedurende heel de tijd van het proces, dat ze niet spioneerden, maar alleen aan het filmen waren. Dit alles eert noch de advocaat, noch de organisatie waartoe hij beweert te behoren.

We zijn vrij te behoren bij gelijk welke organisatie maar ook van onze keuze, maar we zijn eveneens vrij om ervan weg te gaan en te doen wat we willen binnen de perken van de wet.  Heeft die organisatie dan het recht om iemand die de organisatie wil verlaten, te volgen en te bespioneren?

Iedereen is beschermd door de wet tegen het gebruik van videocassettes, opnames, filmopnames, wanneer dit wordt gebruikt om het persoonlijke leven van individuele personen bloot te leggen. Dit hoort bij de vertrouwelijkheid en dit wordt beschermd door de wet. Dit houdt ook in, iemands persoonlijke overtuiging.

Dit is heel ernstig. 

Klaarblijkelijk heeft de verdediging geprobeerd het privé-leven van die mensen die klacht hebben ingediend te digitaliseren door een video-installatie vrijwillig te gebruiken en niet per toeval.

Door te leren dat het Wachttorengenootschap “de ark” vertegenwoordigt, en dat ge er binnen moet gaan om gered te worden, dat zij Gods kanaal zijn om bij God te geraken, heeft ze aldus een afhankelijkheid geschapen t.o.v. haar leden, dat hen ertoe brengt om om het even wat te doen, zelfs om te dreigen en de rechten van de mens met de voeten te treden.”

Tijdens het proces vroeg één van de rechters aan de eigenaar van de bestelwagen, die een getuige en ouderling was, hoeveel tijd hij al had doorgebracht die dag zelf, geparkeerd in die auto

Het antwoord was: 6 uur

Wanneer hij hem vroeg of de vensters van de auto doorzichtig waren, zei de ouderling dat het venster was bedekt met papier met daarin een gat, waardoor men van daaruit onopvallend kon filmen.

Hij verklaarde eveneens dat dit alles in elkaar was gestoken om dat fameuze familielid te “filmen.”

Maar de film die werd geconfisceerd toonde heel wat personen die op de voorgrond kwamen alsook op het balkon stonden.  Maar wat dat familielid betreft, het was nergens op de film te bekennen. Het stond er niet op om de heel eenvoudige reden dat ze daar nooit kwam om te vergaderen.

De rechtbank heeft in deze zaak een veroordeling uitgesproken.

Ironisch genoeg kwam er het jaar daarop  een “Ontwaakt !” artikel uit dat aantoonde hoe de kerken van de orthodoxe officiële religie in Griekenland druk had uitgeoefend op de uitbaters van een sportstadium om het contract dat ze hadden aangegaan met de Getuigen van Jehovah, die er een districtscongres zouden houden, te annuleren.(noot 42)

Het artikel in “Ontwaakt !” veroordeelde juist de onrechtvaardige behandeling tegen “ordelievende en vreedzame christenen” en dat “De rechtbank er ook aan herinnerde dat „de vrijheid om uiting te geven aan iemands godsdienstige overtuigingen meer in het bijzonder wordt gewaarborgd door artikel 9, paragraaf 2, van het Verdrag van Rome, gedateerd 11 april 1950, ’tot bescherming van de rechten van de mens’”.

Nadat ze gezegd hadden dat de vrijheid van het Griekse volk weer met de voeten werd getreden, vervolgde het artikel met de volgende woorden:

“Hoe triest zo’n aanfluiting van de democratie te zien in „de bakermat van de democratie”

Ik ben het er volledig mee eens dat het triestig is de extreme onverdraagzaamheid en de kwezelachtige geest te moeten waarnemen, waar de broeders het slachtoffer van geweest zijn

Maar ik vind het eveneens triestig dat een organisatie in staat is om de onrechtvaardigheid op te merken wat haarzelf aangedaan betreft. Wanneer het hen door anderen wordt aangedaan, en ertoe overgaat te protesteren als het gebeurt met haar eigen leden als een schending van de gewetensvrijheid. Maar ze zijn niet in staat om dat in te zien. wanneer ze zich er zelf schuldig aan maken.

De organisatie van de Watch Tower heeft zich nooit uitgesproken tegen de Middeleeuwse mentaliteit in de bakermat van de democratie door illegaal vredelievende christenen te bespioneren die samenkwamen om de dood van Christus te herdenken.

De tegenwoordigheid van een lid van het bijkantoor in de bestelwagen gebruikt om te spioneren, toont heel duidelijk aan dat de administratie van het bijkantoor heel goed op de hoogte was van het gebeuren, het goedkeurde of deze actie zelfs ondersteunde.

Niettemin licht de organisatie haar leden daar niet van in. Ook zal ze de veroordeling die ze opgelopen hebben niet publiceren, terwijl toch alle Getuigen van over heel de wereld moesten lezen hoe de geestelijken van de orthodoxe Kerk gehandeld hebben. Er is niemand buiten diegenen van Griekenland, die iets te weten zijn gekomen van de daden van haar vertegenwoordigers van dat land.

Ziehier het artikel uit deze “Ontwaakt !”

Griekse Kerk dreigt met geweld en verhindert congres

IN DE buurt van Piraeus, de havenstad van Athene, ligt het „Stadion van Vrede en Vriendschap”. Niettemin, zo verklaarde de Atheense krant Ta Nea, „heerste er gisteren een oorlogsstemming in Piraeus, waar de bekende bisschop Callinicos .. bevel gaf alle kerkklokken te luiden. Er heerste zo’n chaos dat veel inwoners van de havenstad veronderstelden dat er iets ernstigs was gebeurd; zij dachten zelfs dat er misschien oorlog was!”

Waarom gebeurde dit in verband met een sportstadion dat aan „Vrede en Vriendschap” gewijd heette te zijn? De beroering werd veroorzaakt door een uitbarsting van haat van de zijde van de Grieks-orthodoxe Kerk. Een bisschop nam het voortouw en dreigde dat hij zijn parochianen zou optrommelen om naar het stadion op te marcheren en het met geweld te bezetten ten einde anderen te beletten het te gebruiken.

De bisschop vertegenwoordigt naar wordt beweerd de Vredevorst, Jezus Christus. Niettemin dreigde hij, zonder zich aan orde en wet te storen en volkomen in tegenspraak met de leringen van Christus, met een gewelddadige actie van het gepeupel. Waarom? Omdat de stadiondirectie vreedzame en ordelievende christenen, Jehovah’s Getuigen, toestemming had gegeven daar in de nazomer een congres te houden. De contracten waren getekend en de Getuigen hadden als voorbereiding op hun congres reeds zo’n 6000 uur besteed aan het schoonmaken van het stadion.

Een redacteur gaf als commentaar in Ta Nea: „Callinicos dreigt zelfs het stadion te bezetten als de toestemming niet wordt ingetrokken; hij is van plan missen, predikaties, litanieën en meer van dergelijke dingen te houden, maar ik moet toegeven dat ik er niet veel van begrijp. . Ik kan mij slechts over de situatie verwonderen, want wij leven nu in het jaar 1988, nog maar 12 jaar voor de 21ste eeuw, en de grondwet van het land waarborgt religieuze verdraagzaamheid.”

Congres verhinderd

Ondanks de door de grondwet gewaarborgde vrijheid van aanbidding en vergadering eiste de geestelijkheid dat de toestemming werd ingetrokken. De regeringsfunctionarissen zwichtten voor de dreigementen. Zij verkozen orde en wet niet te handhaven en de grondwet van Griekenland niet hoog te houden. Bijgevolg werd het huurcontract ongeldig verklaard.

Dus slechts drie dagen voor het congres werd de Getuigen het recht ontzegd om in het stadion te vergaderen. Onschuldigen werden het slachtoffer, terwijl de schuldigen, die dreigden de wet te overtreden en het gepeupel op te hitsen, werden gesteund. Ontegenzeglijk een grove schending van het recht!

Dergelijke tegenstand is niet nieuw. Reeds tientallen jaren heeft de Orthodoxe Kerk in Griekenland fanatiek tegenstand geboden aan Jehovah’s Getuigen, die zich nooit met onwettige daden hebben gewroken. Nog niet zo lang geleden zelfs hebben door priesters aangevoerde benden Jehovah’s Getuigen aangevallen toen zij vreedzaam bijeenkwamen. Geestelijken en leden van hun kerken hebben Jehovah’s Getuigen beschimpt, bestookt en aangevallen en hebben rechtbanken onder druk gezet hen voor hun predikingactiviteit te arresteren en gevangen te zetten. Niettemin is Griekenland een democratie, en zijn grondwet garandeert vrijheid van aanbidding.

’Een bekende, christelijke religie’

De rechtbanken in Griekenland hebben geoordeeld dat de religie van Jehovah’s Getuigen een ’bekende, christelijke religie’ is, die recht heeft op de door de Griekse grondwet verschafte bescherming. In 1987 verklaarde de politierechtbank in Chania (Kreta, een provincie van Griekenland): „Jehovah’s Getuigen .. vormen een bekende religie en een goedgekeurde sekte.” Ze verklaarde tevens dat hun predikingactiviteit niet de soort van proselitisme is die door de grondwet wordt verboden. Het hof verklaarde: „Proselitisme houdt meer in dan louter het van huis tot huis verkopen van lectuur [van de Getuigen] of een uitnodiging tot een theologische discussie.”

De rechtbank erkende dat Jehovah’s Getuigen onder de bepalingen van artikel 13, paragraaf 1, van de Griekse grondwet vallen. Dat wetsartikel belooft iedereen in Griekenland vrijheid van religieus geweten. De rechtbank merkte op dat dit ook iemands „vrijheid om te geloven in de religie van zijn keuze” omvat en het „recht om, zelfs herhaaldelijk, te veranderen” van religie. De rechtbank herinnerde er ook aan dat „de vrijheid om uiting te geven aan iemands godsdienstige overtuigingen meer in het bijzonder wordt gewaarborgd door artikel 9, paragraaf 2, van het Verdrag van Rome, gedateerd 11 april 1950, ’tot bescherming van de rechten van de mens’”.

De rechtbank in Chania voegde eraan toe: „De vrijheid om uiting te geven aan iemands godsdienstige overtuigingen wordt ook beschermd door artikel 14, paragraaf 1, van de grondwet van 1975: ’Een ieder mag in woord, in geschrifte en in druk zijn gedachten uiten en verbreiden.’” De rechtbank concludeerde vervolgens: „De kwestie van het behoud van het orthodox-christelijke geloof is dus niet iets wat alleen aan de geestelijke en de theoloog is voorbehouden, maar aan elke gewetensvolle gelovige.” En de rechtbank merkte op dat de „tijdschriften ’De Wachttoren’ en ’Ontwaakt!’ legaal circuleren”.

In overeenstemming daarmee verklaarde het Griekse hof van beroep in zijn vonnis 354/1987 dat Jehovah’s Getuigen „een ’bekende religie’ vormen in de zin van artikel 13, paragraaf 2, van de grondwet”. Het hof merkte op dat het „contrast tussen de leer van Jehovah’s Getuigen en de fundamentele beginselen .. van het [Grieks-]orthodoxe geloof, niet voldoende is om de leer [van de Getuigen] als strijdig met de openbare orde te beschouwen”. Er werd tevens opgemerkt dat Jehovah’s Getuigen christenen zijn, „aangezien Jezus Christus de centrale figuur in hun leerstellingen is”.

Middeleeuwse mentaliteit

Ondanks al zulke rechterlijke vonnissen en al de onderstelde beschermingen van de grondwet, is de vrijheid van het Griekse volk opnieuw met voeten getreden door de middeleeuwse mentaliteit van de geestelijkheid. Erger nog, de functionarissen die de wet moesten handhaven, zijn gezwicht voor deze naar de inquisitie riekende neigingen van de Grieks-orthodoxe hiërarchie. Hoe triest zo’n aanfluiting van de democratie te zien in „de bakermat van de democratie”.

De New York Times berichtte evenwel dat in een andere kwestie „de regering [van Griekenland] . een eis van de Grieks-orthodoxe Kerk afwees om Martin Scorseses film ’De laatste verzoeking van Christus’ in Griekenland te verbieden. Dat te doen, zo zei de regering, zou strijdig zijn met de beginselen van het socialisme en de vrije kunstuiting.” Deze film wordt door velen beschouwd als zeer beledigend voor Jezus, doch de regering legde de eis van de kerk om de film te verbieden naast zich neer. Maar ze verzette zich niet tegen de eis om Jehovah’s Getuigen het wettelijke recht te ontzeggen om een openbaar stadion voor een christelijke vergadering te gebruiken.

Ironisch genoeg heet deze sportarena het Stadion van Vrede en Vriendschap!

Jehovah’s Getuigen hebben een internationale reputatie als voorstanders van vrede en vriendschap onder mensen van alle rassen en nationaliteiten. Maar op het laatste moment, en alleen maar omdat de geestelijkheid bezwaar maakte, werd het hun belet gebruik te maken van hun grondwettelijke recht van vergadering.(wij cursiveren)

De Getuigen vinden een oplossing

De afwijzing verhinderde de Getuigen echter niet hun congres te houden. Ondanks de vele complicaties werden er onmiddellijk regelingen getroffen om uit te wijken naar de terrasvormige heuvels in Malakasa, buiten Athene, aan de achterzijde van de congreshal van Jehovah’s Getuigen.

De vergaderingen werden gehouden zoals ze gepland waren, en met uitstekende resultaten. Velen in het grote publiek moesten echter in de hete zomerzon zitten in plaats van in een overdekt stadion met airconditioning.

Overal in Griekenland besteedde de pers aandacht aan het voorval. Velen uitten hun verbijstering over de acties van de geestelijken en hekelden hen voor hun kwaadaardige, bedrieglijke daden. Hun dreigementen met geweld van het gepeupel waren op zijn zachtst gezegd beslist onchristelijk.

Het vierdaagse congres in Malakasa was met een telefoonlijn verbonden met toehoorders in Thessaloníki, op Cyprus en op Kreta, en meer dan 30.000 enthousiaste Grieken, alsook andere afgevaardigden uit verschillende landen, voelden zich zeer gelukkig en aangemoedigd door wat zij hoorden en zagen.

Er worden vragen gesteld

De acties van de geestelijkheid en van bepaalde functionarissen riepen veel vragen op.

Een redactioneel artikel in de Athens News merkte bijvoorbeeld op dat „Griekenland alle mogelijke moeite doet om in 1996 de Olympische Spelen in Athene te mogen organiseren”. Daarop vervolgde het artikel: „De gevolgtrekking dat de kerk [het sportsecretariaat van het Ministerie van Cultuur] kan beïnvloeden om dit soort evenementen af te gelasten, roept twijfels op die de regering uit de weg zal moeten ruimen, vooral gezien haar campagne om de Olympiade van 1996 te winnen.”

Ook werd in het redactionele artikel opgemerkt: „’Er zullen atleten en bezoekers van alle geloven naar de Spelen komen — moslims, boeddhisten, protestanten, katholieken en anderen — en er zullen atheïsten zijn uit het Oostblok.

Als de sportfaciliteiten niet beschikbaar zijn voor leden van een specifieke sekte, zijn anderen dan welkom?’ vroeg een waarnemer gisteren. Hij voegde eraan toe: ’Tenzij er enige opheldering komt, heeft het veel weg van een geval van extreme intolerantie en dweepzucht — een beeld dat Griekenland node kan missen.’” Dit is iets waar alle fatsoenlijke, vrijheidlievende mensen mee zullen instemmen.

[Inzet op blz. 10]

De rechtbank verklaart dat elk individu ’vrij is om te geloven in de religie van zijn keuze, en het recht heeft van religie te veranderen’

[Inzet op blz. 11]

Hoe triest zo’n aanfluiting van de democratie te zien in „de bakermat van de democratie”

Noot 40. Het is algemeen bekend dat als personen zich terugtrekken van de Watch Tower, ze geen regelmatige vergaderingen meer bijwonen en dan worden ze bekritiseerd omdat ze ongehoorzaam zijn aan wat in Hebreeën 10: 25 staat, maar als ze toch bijeenkomen, dan worden ze gebrandmerkt als vormend een nieuwe organisatie.

Noot41.Ik weet vanuit een betrouwbare bron dat Lou Kopsis, de bijkantooropziener toentertijd, het woord nam op een congres van de Getuigen om het gehoor ervan op de hoogte te brengen dat enkele honderden afvalligen uitgesloten werden

Noot 42. Zie “Ontwaakt” ! van 22 november 1988, pagina’s 9-11

Dit is een anekdote uit het hoofdstuk 11 van het boek “In search of christian freedom”geschreven door Raymond Franz.

11-01-2010 om 17:16 geschreven door francine.hollevoet