Worden verjaardagvieringen in de bijbel in een gunstig licht geplaatst ?

De bijbel maakt slechts gewag van twee zo'n vieringen :

Gen. 40 : 20-22 : "Nu bleek het op de derde dag Farao's verjaardag te zijn, en hij rechtte toen een feestmaal aan (... ) Bijgevolg plaatste hij de overste der schenkers weer op zijn post van schenker (...) Maar de overste der bakkers hing hij op."

Matth. 14:6-10 : "Toen Herodes' verjaardag werd gevierd, danste de dochter van Heródias bij die gelegenheid, en zij behaagde Herodes zozeer dat hij met een eed beloofde haar alles te zullen geven wat zij zou vragen. Op influistering van haar moeder zei ze toen : geef mij hier op een platte schotel het hoofd van Johannes de Doper."(...) Hij zond iemand weg en liet Johannes in de gevangenis onthoofden."

Alles wat in de bijbel is opgetekend, heeft een reden. (2 Tim. 3 :16,17) Jehovah's Getuigen hebben opgemerkt dat het Woord van God zich ongunstig uitlaat over verjaardagvieringen en ze mijden daarom die vieringen.

Hoe stonden de eerste christenen en de joden uit bijbelse tijden tegenover het vieren van verjaardagen ?

"Het begrip verjaarsfeest paste helemaal niet in de denkbeelden van de christenen uit die periode in het algemeen." — Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche (1842), door August Neander, blz. 518.

"De latere Hebreeën [beschouwden] het vieren van verjaardagen als een onderdeel van afgodische aanbidding .(...), een zienswijze die wel op afdoende wijze bevestigd werd door wat zij van de algemene vieringen die verband hielden met deze dagen, zagen." — The Imperial Bible-Dictionary (Londen, 1874), onder redactie van Patrick Fairbairn, Deel I, blz. 225.

Wat is de oorsprong van de populaire gebruiken die verband houden met het vieren van verjaardagen ?

"De diverse gebruiken waarmee mensen tegenwoordig hun verjaardagen vieren, zijn reeds heel oud. Hun oorsprong ligt in het rijk van magie en religie. De gebruiken om elkaar geluk te wensen, geschenken te geven en feest te vieren — met brandende kaarsen en al — waren in oude tijden bedoeld om de jarige tegen demonen te beschermen en zijn veiligheid voor het komende jaar te verzekeren. (...) Tot de vierde eeuw werden verjaardagvieringen door het christendom als een heidens gebruik verworpen." — Schwäbische Zeitung (bijblad Zeit und Welt), 3/4 april 1981, blz. 4.

"De Grieken geloofden dat iedereen een beschermende geest of daemon had die bij zijn geboorte aanwezig was en tijdens zijn leven over hem waakte. Deze geest stond in een mystieke relatie tot de god op wiens geboortedag de persoon was geboren. De Romeinen onderschreven dit denkbeeld ook. (...) Dit idee zette zich voort in het menselijk geloof en vindt zijn weerspiegeling in de beschermengel, de petemoei in sprookjes, en de schutspatroon.(...) De gewoonte van brandende kaarsjes op de taart begon bij de Grieken.(...) Honingkoeken zo rond als de maan en verlicht met kaarsen werden op de tempelaltaren van [Artemis] gezet.(...) Verjaarskaarsen bezitten in het volksgeloof een speciale magische kracht om wensen te laten uitkomen.(...) Brandende kaarsen en offervuren hebben reeds een speciale mystieke betekenis sinds de mens voor het eerst altaren voor zijn goden bouwde. De verjaarskaarsen zijn dan ook een eerbetoon en hulde aan het jarige kind en brengen geluk.(...) Verjaars- en gelukwensen horen onverbrekelijk bij deze feestdag.(...) Oorspronkelijk was het idee geworteld in magie.(...) Verjaarswensen hebben macht ten goede of ten kwade omdat men op die dag dichter bij de geestenwereld is." — The Lore of Birthdays (New York, 1952), Ralph en Adelin Linton, blz.8, 18-20.

Maar spreekt de bijbel op een negatieve wijze over de twee verjaardagen daarin vermeld ?

(zie de teksten zoals hierboven aangehaald : Genesis hoofdstuk 40, de verzen 20-22 en het evangelie van Mattheus, hoofdstuk 14, de verzen 6-10).

Het antwoord zal u misschien verbazen, maar de Bijbel spreekt er in geheel niet zo over.

Ze geeft enkel de algemeen bekende gebeurtenissen weer gezien vanuit de bijbelse context, gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan gedurende deze festiviteiten, wat toch helemaal anders is !

De bijbel zet hier zeker en vast deze verjaardagen niet op de voorgrond, maar eerder de toestanden die zich hebben voorgedaan gedurende die speciale gelegenheden.

Het is natuurlijk duidelijk dat in die aangehaalde tijdsperiodes zo'n feestelijkheden talrijk waren en in veel gevallen is het waar dat er sprake was van uitspattingen, orgiën en braspartijen.

Maar het is wel ver gegrepen om de leerstellingen van de Wachttoren te aanvaarden, die beweert dat dit een geldige reden is om vanwege die twee gerapporteerde feiten uit de Bijbel, te weigeren een verjaardag te vieren.

Wanneer men heel aandachtig Genesis hoofdstuk 40 leest in zijn geheel, dan bemerkt men dat de viering van Farao's verjaardag in het geheel niet benadrukt werd door een laakbare daad, maar er was een gerechtelijk besluit dat voortvloeide uit een ernstige fout begaan door respectievelijk de schenker en de bakker van de Soeverein van Egypte. Een ernstige fout waardoor zij de dood verdienden.

Genesis hoofdstuk 40, de verzen 1 en 2 beschrijft nauwkeurig het volgende :

"Na deze dingen nu gebeurde het dat de schenker van de koning van Egy̱pte en de bakker zondigden tegen hun heer, de koning van Egy̱pte. En Farao werd verontwaardigd op zijn twee beambten, op de overste der schenkers en op de overste der bakkers".

Het vervolg van het verhaal leert ons dat alleen de bakker werd opgehangen,en de schenker werd terug in zijn functie hersteld (de Bijbel geeft geen enkele aanwijzing daarvoor) waardoor er bewijzen zouden zijn die zijn onschuld aantoonden.

Was dit verjaardagsfeest dus zo laakbaar ? Als men goed nadenkt, dan ziet men in werkelijkheid niet waarom dat zo zou zijn. Het besluit van de Farao werd uitgesproken, en het doodsvonnis werd precies toegepast, aangezien God zelf dit bevestigde in de interpretatie van de droom die hij doorgaf aan Jozef.

Vervolgens, als u de woorden leest die opgetekend staan in Mattheus hoofdstuk 14, de verzen 6 tot en met 10, en dan nog in het bijzonder het begin van vers 9, dan zult u zien dat Herodes, diegene was die geëerd werd. Het was zijn verjaardag die werd gevierd, en hij was erg bedroefd door wat er vervolgens gebeurde.

Deze gemoedstoestand van de Koning wordt handig weggemoffeld door de Wachttoren, die dit liever vervangt door zijn gebruikelijke (...) Herodes wilde zeker niet de dood van Johannes de Doper, maar hij had onder ede beloofd dat wat de dochter van Herodias ook maar zou vragen, ze het zou krijgen.

En het was de gewoonte in die tijd om niet terug te komen op je beloften.

Laten- we nu veronderstellen, om eventjes de gedachte van de Wachttoren te volgen, dat deze twee verjaardagsverslagen uit de Bijbel wel besmeurd zouden zijn met moord en ambtsmisdrijven.

Nu we deze basis gelegd hebben, laten we eens twee voorbeelden bekijken :

Wanneer er een football match plaats heeft, dan kan het gebeuren dat er ernstige incidenten, vechtpartijen, vandalisme voorkomen. Er kunnen zelfs doden vallen.

Laten we dus eventjes veronderstellen dat er in de min of meer nabije toekomst men een rapport vindt van een commentator uit de 20ste eeuw die, in het kader van zijn onderwerp, spreekt over twee voetbalmatchen waarbij het nefast is afgelopen.

Moet men daar automatisch uit besluiten dat het slecht zou zijn, ja, zelfs verboden om nog een voet te zetten in een stadion en toeschouwer te zijn van zo'n competities ?

Neen, zult u zeggen.

Inderdaad, de commentator legt in zijn rapport niet de nadruk op de schadelijkheid van deze sport, maar eerder op de niet gewenste gebeurtenissen die zich daar hebben voorgedaan gedurende die match.

Nochtans zou het antwoord positief moeten zijn, indien we de lijn zouden volgen van de Wachttoren.

Laten we nog een ander recent verondersteld geval beschouwen, dat de Getuigen van Jehovah zal raken.

Bij deze laatsten gebeuren de huwelijksceremonies niet altijd op een christelijke manier, en zeker niet in Afrika (het is de organisatie zelf die dit toegeeft - kijk maar voor deze informatie in de Wachttoren van 1 mei 2000 pag. 19-21)

Maar omdat dit daar gebeurd is, wil dit dan zeggen dat de festiviteiten bij die heuglijke gebeurtenissen niet meer mogen doorgaan ? Zeker en vast niet.

Toch zou men hier weer ,indien we de logica van de Wachttoren willen volgen in verband met de verjaardagsfeesten aangehaald uit de Bijbel, " ja" moeten antwoorden.

Indien men het principe wil volgen dat alles wat in de Schrift staat een reden heeft (2 Tim 3 :16-17,) dan zou men zich kunnen afvragen waarom de apostel Paulus zich niet duidelijk of zelfs impliciet veroordelend zou uitgesproken hebben over verjaardagsfeesten.

Maar integendeel, in zijn brief aan de Kollosenzen hoofdstuk 2, vers 16 zet hij het volgende uiteen : "Laat niemand U daarom oordelen inzake eten en drinken of met betrekking tot een feestdag of een viering van de nieuwe maan of van een sabbat,"(Nieuwe Wereld vertaling of NWV.)

De ware bedoeling van Genesis 40 : 20-22 is de rechtvaardigheid van Farao te tonen, maar ook dat de interpretatie van de dromen door Jozef onder goddelijke leiding stond.

De ware bedoeling van Mattheus 14 : 6-10 is om ons de gebeurtenissen te vertellen over de tragische dood van Johannes de Doper, de voorloper van Jezus, en de intriges in het huis en aan het hof van Herodes.

Dat de Hebreeën in bijbelse tijden geen verjaardagen vierden, is nog niet zo zeker.

De Wachttoren heeft zich moeten beperken in haar boek "Redeneren aan de hand van Schrift" om haar bewering ondersteund te zien, met een verwijzing naar een verouderd en een oncontroleerbaar citaat dat meer dan 110 jaar oud is, The Imperial Bible Dictionary van Fairbairn (110 jaren vanaf de publicatie van het boek "Redeneren aan de hand... " uit 1985).

Het is het noteren waard dat de exegeten van het Oude Testament onderlijnen dat Job in hoofdstuk 1 vers 4 verwijst naar zijn zonen en dochters die bijeengekomen waren om "hun dag" te vieren of hun verjaardag.

Hoewel deze interpretatie tegenwoordig wel wordt verworpen door de Getuigen van Jehovah, geloofde hun stichter, Charles Taze Russell, dit wel.

In zijn commentaar over "het Fotodrama der Schepping" schrijft hij : "Job was rijk, geëerd en heel voorspoedig... een donderslag sloeg het huis waarin zijn zonen en dochters hun verjaardag vierden..." Fotodrama der Schepping – 1914 – pag. 52).

We mogen ook niet vergeten dat het leven van een Hebreeër rijk was aan herdenkingen. De feesten die elk jaar terugkwamen waren niets anders dan een verjaardag van een instelling van een zekere periode uit hun geschiedenis.

Zelfs niet door God geordonneerde (voorgeschreven)verjaardagen werden ingesteld. We kunnen een voorbeeld nemen aan het Purimfeest dat herdacht werd vanwege de verschrikkelijke moordende razzia gehouden op de vijanden van Israël, een feest waarbij men geschenken uitdeelde (of delen !), zoals de NWV het weergeeft. Esther 9 : 5, 20, 22, 25.

Nochtans, het is niet omdat de heidense naties onder andere hun oogstfeesten vierden ter ere van hun valse goden, dat Israël een ogenblik aarzelde om dezelfde soort van ceremonie te vieren. Zie Rechters 9 : 27 en Exodus 23 : 16.

Maar laten we nu een belangrijke vraag stellen : wat is er verkeerd mee om een verjaardag te vieren ? Is het verkeerd zich te verheugen, om deze belangrijke gebeurtenis te herinneren, waarbij de Schepper, de Bron van alles, ons het leven heeft gegeven ?

De geboorte is" een tijd om God te loven "(Ruth 4 : 3 –16)," een tijd om zich te verheugen." (Lukas 1 : 14, 57 ,58)," een tijd waar verdrukking verdwijnt,en plaats maakt voor vreugde omdat een mens ter wereld is gekomen," zei Jezus. (Johannes 16 : 21)

Was het geen reden tot gejuich en gezang in de hemel, de geboorte van de Heiland ? (Lukas 2 : 10)

Waarom dan deze dag beschouwen als iets waar je een afschuw moet van hebben, zoals de organisatie van Jehovah's getuigen met klem benadrukt ?

Deze organisatie zal om haar stelling te ondersteunen je vertellen dat een geboorteherdenking heel nauw gebonden is aan heidense gebruiken.

Wij zouden daarop kunnen antwoorden dat er zoveel dingen een heidense oorsprong hebben en het zou nogal veel tijd kosten indien we ons daarop zouden focussen om ze allemaal op te sporen.

Zie het dossier "Heidense oorsprong ?"

Maar vragen mensen die deze gebruiken beoefenen, zich daarbij nog wel af wat de wortels zijn of de oorsprong ervan ?

Zijn de verjaardagskaarsen niet gewoon voorwerpen van een eenvoudige populaire traditie ?

Wie staat er tegenwoordig nog stil bij het feit dat wanneer men kaarsen op een taart zet, hij beschermt zal worden tegen de demonen of dat de toekomst verzekerd zal worden voor degene die de kaarsen zal uitblazen?

Maar laten we een recente "Ontwaakt !" van 8 januari 2000 aan het woord met het artikel :"Een evenwichtige kijk op populaire gebruiken" –

pag. 27

"Wanneer een christen moet beslissen of hij een bepaald gebruik wel of niet zal volgen, dient zijn voornaamste zorg te zijn wat Gods zienswijze is die in de bijbel wordt uiteengezet. In het verleden veroordeelde God bepaalde praktijken die misschien in sommige gemeenschappen werden getolereerd. Deze omvatten kinderoffers, het misbruik van bloed en verscheidene seksuele praktijken (Leviticus 17: 13, 14; 18 :1-30; Deuteronomium 18 :10). Insgelijks zijn bepaalde gebruiken die tegenwoordig algemeen zijn, duidelijk niet in overeenstemming met bijbelse beginselen. Hiertoe behoren niet-bijbelse tradities die samenhangen met religieuze feestdagen zoals Kerstmis en Pasen of met bijgelovige praktijken die verband houden met spiritisme.

Maar hoe staat het met gewoonten die misschien ooit verband hebben gehouden met twijfelachtige praktijken maar die tegenwoordig voornamelijk worden gezien als omgangsvormen ? Veel populaire huwelijksgebruiken bijvoorbeeld — waaronder het uitwisselen van ringen en het eten van bruidstaart — zijn misschien van heidense oorsprong. Betekent dit dat het christenen niet is toegestaan zulke gebruiken in acht te nemen ? Wordt er van christenen verlangd dat zij elk gebruik in de gemeenschap angstvallig nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of er ergens of ooit een verkeerde betekenis aan werd gehecht

Paulus zei duidelijk: "Waar de geest van Jehovah is, daar is vrijheid" (2 Korinthiërs 3 :17; Jakobus 1:25). God wil dat wij die vrijheid gebruiken, niet als aanleiding voor zelfzuchtige begeerten, maar om ons waarnemingsvermogen te oefenen teneinde goed van kwaad te onderscheiden (Galaten 5:13; Hebreeën 5:14; 1 Petrus 2:16). In een geval waarbij het geen duidelijke overtreding van bijbelse beginselen betreft, zullen Jehovah's Getuigen daarom geen vaste regel in het leven roepen. In plaats daarvan moet elke christen de omstandigheden van dat moment afwegen en een persoonlijke beslissing nemen."

Vragen :

De Farao was geen Hebreeër, Herodes was geen christen, dus konden ze geen bijbelse principes hebben overtreden, want ze waren er niet aan onderworpen.

2. Indien het waar is dat de eerste christenen zich niet mengden in de orgiastische feesten van de Romeinen en dus, naar het schijnt, niet de verjaardagsfeesten vierden omdat ze te nauw verband hielden met de aanbidding van godheden in die tijd, waarom dan refereren naar die eerste christenen in die "Ontwaakt !" waar men zegt : "Wordt er van christenen verlangd dat zij elk gebruik in de gemeenschap angstvallig nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of er ergens of ooit een verkeerde betekenis aan werd gehecht ?"

Om te besluiten: de aangevoerde argumenten van de Watch Tower zijn uiterst zwak en sommige van hun verklaringen zijn tegen de stroom in van hun eigen vastgestelde leer.

Het gaat zo ver dat een aantal aandachtige Getuigen van Jehovah in het artikel "Ontwaakt !" hierboven aangehaald, een verborgen "toestemming" zien om een geboorte verjaardag te vieren, en om een gekende uitdrukking te gebruiken, zo'n viering zou in de categorie komen te vallen van de "gewetensvragen".

*Noot: De verwijzing door de Wachtower aangehaald is vervalst. In feite heeft de Catholic Encyclopedia alleen maar weer wat Origenes eens heeft verklaard.- Zie http://www.newadvent.org/cathen/10709a.htm


zie ook eleuthera.aggelia.be      of www.aggelia.be