Aldus zijn de gezalfde christenen, als individuele personen, vertegenwoordigd door de huisknechten die gevoed worden door de slaaf, terwijl de slaaf hen vertegenwoordigt als groep.

Dezelfde Wachttoren onderstreept hier dat je een parallel moet trekken met Jesaja hoofdstuk 43 de verzen 10-12, waar over de natie Israël, als groep, wordt geschreven, dat ze een dienaar, een individuele persoon is.

De toepassing van dit beginsel vermeld door het Genootschap, brengt ons tot het stellen van enkele gepaste vragen.

Neem er nota van dat tegenwoordig, over deze "slaaf" wordt beweerd dat ze is samengesteld uit de rest van de 144.000 gezalfden die nog op aarde leven. In 2007, bestond het getal van diegenen die beleden bij die rest te behoren uit 9.105.

Volgens het Genootschap heeft deze gezalfde klasse een groot werk verricht door het uitdelen van geestelijk voedsel op een ononderbroken wijze sedert het jaar 33 van de gewone tijdrekening. Dit zou overeenkomen, zegt ze, met de belofte gemaakt door Jezus : "Zie, ik ben met u alle dagen tot het besluit van het samenstel van dingen." (Matth. 28 : 20)

De Wachttoren van 15 mei 1975 pag. 302 zegt : "Klaarblijkelijk gaf de ene generatie van de 'slaaf'-klasse het voedsel aan de volgende generatie door, terwijl zij ook zichzelf van voedsel bleven voorzien".

Om vervolgens toe te voegen op pag. 303 : Wij zien derhalve dat Jezus Christus zelf de aandacht heeft gevestigd op deze methode om zijn volk te voeden — niet als afzonderlijke, onafhankelijke personen, maar als een hechte groep christenen die werkelijke liefde en zorg voor elkaar hebben.

Maar wat leert ons de geschiedenis feitelijk ? Vindt men een spoor van een groep christenen die nauw bezig was een werk te vervullen bestaande uit het voeden van de ene groep die dan op zijn beurt de andere groep voedde ?

Vinden we een groep die de fakkel van de zuivere leer doorgeeft naar een andere groep, om tenslotte aan te komen bij het voeden van Charles Taze Russell, de stichter van de Watch Tower Bible and Tract Society ?

Om haar bewering te staven citeert het Genootschap individuele personen, zoals John Wycliffe, William Tyndale, kleine groeperingen zoals de Lollarden, de Waldenzen en nog anderen.

Zij zouden, volgens hen, deel hebben uitgemaakt van de gezalfde klasse, met andere woorden, de "slaaf"-klasse.

Het is heel erg interessant om evenwel op te merken dat deze individuele personen en groepen over het algemeen de leerstellingen aanhingen van de drie-eenheid, de vurige hel, de onsterfelijkheid van de ziel.

Maar het Genootschap zal wel vermijden om over dit netelig probleem te spreken.

Er is uiteindelijk geen enkel bewijs dat er slechts één kanaal van geestelijk voedsel zou zijn geweest, opgericht door een speciale klasse van gezalfde christenen die deze individuele personen of groepen zouden gevoed hebben.

Het is eigenaardig, maar volgens de Getuigen van Jehovah, zou de groep die Jezus had onderricht mislukt zijn in het volbrengen van hun opgedragen taak. Ze zouden niet bij machte zijn geweest om goed, sterk voedsel door te geven, aangezien de afval er al was, sluimerend in de eerste eeuw, en volledig actief vanaf de dood van de laatste apostel !

Is er hier geen sprake van een zeker "faillissement" waarbij Jezus zelf verantwoordelijk voor was ?

En daarbij, waar was de beloofde "Helper", die nadat de Leraar weg zou zijn, alle dingen zou onderwijzen ?

Het is nodig om een hoogst belangrijke vraag te stellen : Waar zijn de verbindingen, de bruggen die dit kanaal van voedsel afbakenen vanaf het jaar 33 G.T. tot bij Charles Taze Russell, "de getrouwe en beleidvolle slaaf" ? (Zie nota 1)

De feiten tonen duidelijk aan dat Russell omgang had met verschillende kerken van "Babylon de Grote" (het wereldomvattende rijk van valse religie, volgens de Getuigen) om zijn informatie en bijbelse interpretaties te verzamelen. Het is op een onafhankelijke manier dat Russell bepaalde leerstellingen binnenhaalde en niet dank zij een hypothetisch of spookachtig kanaal.

Volgens het Genootschap, zou Jezus Christus een klein groepje "Bijbelstudenten" hebben uitgekozen en hen waardig hebben geacht om de "getrouwe en beleidvolle slaaf" te zijn.

Nochtans geeft ze zelf toe dat gedurende de jaren 1914-1918, op het moment van die keuze, deze "slaaf" zich eerder in een onreine staat bevond, meer ontrouw dan trouw, meer onnadenkend dan beleidvol.

Het boek "De Getuigen van Jehovah in Gods goddelijk plan" (alleen in het Engels en het Frans) geeft enkele redenen voor deze "onreinheid" :

. een verkeerd begrip over de "superieure autoriteiten" (Rom. 13 : 1) en hun mensenvrees .(zie Nota 2)

. het op de voorgrond plaatsen van de "karakterontwikkeling".

. schepselverering.

. het vieren van heidense feesten.

. het gebruik van het kruis.

. het te weinig gebruiken van Gods naam.

. de niet-theocratische manier van organiseren van de gemeenten.

Het schijnt dat "deze dingen" de gezalfden gevangen hield in "Babylon de Grote".

Maar een merkwaardig feit is : Na hun "bevrijding" uit dit Babylon in 1919, waren er nochtans vele praktijken, zoals hierboven vermeld, die nog werden in ere gehouden, en dit gedurende nog vele jaren.

Gedurende die tijd, werd er ook heel veel nadruk gelegd op het jaar 1925. Het zou het einde kenmerken, zei men toen, van het systeem bestuurd door Satan. Iemand die het met dit onderwijs van de "getrouwe en beleidvolle slaaf" niet eens was, was "tegen God en tegen zijn Christus."

Het is voldoende om "The Finished Mystery" (ten onrechte toegeschreven aan Russell) te lezen, om zich ervan te vergewissen wat het toenmalige "geestelijk voedsel" was gedurende die jaren.

Het was echter de tijd waar Jezus zijn getrouwe slaaf had uitgekozen !

Het "Besturend Lichaam" beweert het geheel van de gezalfden op aarde te vertegenwoordigen, het geheel van het "overblijfsel".

Zijn ze het dan ook ? Volgens Raymond Franz, die gedurende 40 jaar een pionier is geweest en deel heeft uitgemaakt van het Besturend Lichaam gedurende 9 jaar, komt het merendeel van de informatie die ze krijgen, uit brieven, rapporten, inlichtingen verkregen door niet-gezalfden, zoals de zone-, filiaal-, district-,of kring opzieners, of van andere broeders die speciale voorrechten hebben in de organisatie.

Blijkbaar heeft het Besturend Lichaam nooit die enkele 9.105 broeders en zusters uit de hele wereld, die belijden gezalfden te zijn gecontacteerd, zelfs niet degenen die op Bethel verblijven. Men vraagt nooit om hun mening wanneer het om belangrijke punten gaat zoals bijvoorbeeld, de leerstellingen. Nooit worden ze uitgenodigd tijdens de erg gesloten sessies van het Besturend Lichaam. Het schijnt zelfs dat de gezalfden die werken op het hoofdbureau van Brooklyn evenveel genegeerd worden als de jongste van de Bethelieten.

Maar ondertussen worden de 9105 gezalfden verondersteld te behoren bij de "getrouwe en beleidvolle slaaf" die de Meester over zijn bezittingen heeft aangesteld.

Hoe kan men nu bevestigen dat het Besturend Lichaam de woordvoerder is van de gezalfden op aarde ?

Het geestelijk voedsel wordt in feite verschaft door niet gezalfden !

Zelfs de suggesties gestuurd door de ouderlingen die gezalfden zijn , worden beschouwd als minder belangrijk dan deze gestuurd door diegenen die op een hoger niveau staan...

Wie is dus de "getrouwe en beleidvolle slaaf" ?

Indien er sprake is van een klasse of een groep van mensen die nauw verbonden zijn, goed verenigd onder elkaar, hoe moet je dan de andere vergelijkingen van Jezus begrijpen waar hij ook spreekt over slaven ? (zie Nota 3)

Is het nodig dat ze bestaat uit een klasse van mensen ? Of deel moet uitmaken van een menselijke organisatie ? Bestaat er dan ook een "10 minen klasse", een "klasse van 5 minen", "een klasse van 10 talenten", of "van 4 talenten" ? Indien ja, wie zijn ze ?

De Schrift kan niet duidelijker zijn wat dat onderwerp betreft : Wanneer we ons voor de oordeelstroon van God zullen bevinden, dan staan we daar als een individuele persoon, en het is individueel dat we rekenschap zullen moeten afleggen van onze daden.

De illustratie van Jezus over de "getrouwe en beleidvolle slaaf" zou ze niet toegepast kunnen worden op alle christenen individueel ?

Zou Jezus niet even goed kunnen gezegd hebben : "Wie, onder jullie, mijn discipelen zal bewijzen een getrouwe en beleidvolle slaaf te zijn" ?

Het antwoord zal afhangen van onze persoonlijke daden.

In plaats van een klasse van personen die als "getrouwe en beleidvolle slaaf" is aangesteld, voedend de anderen met bijbelse literatuur, zei Petrus klaar en duidelijk dat elke christen zijn eigen beheer moest uitvoeren en een ander moest voeden met woorden van aanmoediging. (1 Petrus 4 : 10,11) : "Gebruikt de gave, naarmate een ieder die heeft ontvangen, om elkaar ermee te dienen als voortreffelijke beheerders van Gods onverdiende goedheid, die op velerlei wijzen tot uitdrukking wordt gebracht.  Indien iemand spreekt, [hij spreke] als het ware [de] heilige uitspraken Gods; indien iemand dient, [hij diene] als afhankelijk van de door God verschafte sterkte; opdat in alle dingen God verheerlijkt wordt door bemiddeling van Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid en de macht tot in alle eeuwigheid. Amen.

Petrus spreekt hier zeker en vast niet van een "samengestelde", gestructureerde beheerder "een slaafklasse", maar integendeel, de apostel benadrukt eerder het individuele karakter van het beheer.

Het is waar dat elke christen gaven bezit waarmee hij in staat is om te voeden, te steunen, anderen te helpen, aldus een dienst bewijzend aan zijn mede-dienaar in het gezin van God.

De apostel Paulus schreef dat "hem een beheer werd toevertrouwd" door God, dat hij "ernaar verlangde zijn broeders te zien" om "enige geestelijke gave te kunnen meedelen", "een uitwisseling van aanmoediging" en dat hij een "beheerder van de heilige geheimen Gods" was.

Petrus werd eveneens een beheerder genoemd, met als missie, volgens Jezus, "te voeden", "de schaapjes te weiden". Met andere woorden, om zijn schapen een fatsoenlijke voeding te geven.(1 Kor. 9 : 16,17; Romeinen 1 : 11,12; 1 Kor. 4 : 1; Titus 1 : 7; Ef. 3 : 2; Kollosenzen 1 : 25; Joh. 21 : 15-18).

Maar dit alles is niet beperkt tot Paulus en Petrus. Alle opzieners zijn "beheerders" in de ogen van God, iedereen moet handelen als een getrouwe en beleidvolle slaaf.

Elke christen moet zich van zijn persoonlijk beheer kwijten en hij heeft de verantwoordelijkheid om anderen aan te moedigen en anderen te sterken, zoals we gezien hebben in de eerste brief van Petrus, hoofdstuk 4, de verzen 10 en 11.

Nota's :

1.In de tijd van Russell, werd hij beschouwd als de "getrouwe en beleidvolle slaaf".

Men dacht dat die slaaf EEN INDIVIDUELE PERSOON was ?

2.Het boek "Jehovah's getuigen in het goddelijke plan" in het Engels verschenen in 1959 :

In die tijd (tot in 1962) geloofden de G.v.J. dat de superieure autoriteiten uit Romeinen13 :1 "Jehovah en Jezus Christus" waren.

De tekst (blz. 91) in de Engelse uitgave zegt :

"Als gevolg van een heel verkeerd begrip, hadden ze de politieke regeringen van de aarde aanvaard als "superieure autoriteiten "die volgens Rom 13 : 1 door God in hun positie werden geplaatst ; het gevolg daarvan was mensenvrees, in het bijzonder voor de burgerlijke machten".

Dit boek werd vertaald in het Frans in 1971. Maar toen geloofden de G.v.J. (opnieuw) dat de superieure autoriteiten aangehaald door Paulus "de autoriteiten van deze wereld" waren.

De tekst (pag. 91) in het Frans zegt :

"Het begrip in die tijd had hen ertoe gebracht om de politieke regeringen van de aarde te aanvaarden als de 'superieure autoriteiten' waarin God hen had geplaatst volgens Rom 13 : 1; met als resultaat mensenvrees, in het bijzonder van de burgerlijke machten".

Men kan het kleine verschil opmerken in de twee manieren van uitleg !

3.De Griekse term voor "slaaf" is "doulos". Figuurlijk, wordt dit woord toegepast op iemand die zijn dienst aanbiedt om Christus' Zaak te doen uitbreiden en te steunen onder de mensen ! (Strong's Concordance).

zie eleuthera.aggelia.be                             of voor meer artikelen in het frans www.aggelia.be