Wij willen altijd weer, dat de mensen om ons heen zich aan ons aanpassen.  Alleen wanneer iemand aan onze voorwaarden voldoet en zich binnen onze kaders beweegt, willen we met iemand te maken hebben.  We weigeren iemand te aanvaarden, zoals hij of zij is.  Op dit punt lopen  op verschillend niveau allerlei relaties tussen mensen stuk.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Aan mensen die aan anderen hun eigen patroon willen opdringen schreef de apostel Paulus eeuwen geleden: “Aanvaard elkaar, zoals ook Christus ons aanvaard heeft”. Die woorden zijn vandaag nog even actueel als eeuwen geleden.  Bij Christus kunnen we terecht, zoals we zijn.  Wie dat ervaren heeft, leert een ander te aanvaarden, zoals die ander is.

In een Afrikaans verhaal wordt verteld over een aap en een kikker.  Ze kwamen elkaar voortdurend tegen op een pad in het bos.  Op een avond vond de kikker, dat het niet bij deze incidentele ontmoetingen mocht blijven.  Hij nodigde daarom de aap uit voor een feestmaal.  Zo zouden ze elkaar beter kunnen leren kennen. 

Toen de aap op de afgesproken tijd gekomen was en ze op het punt stonden te gaan eten, viel het de kikker op, dat de aap zulke zwarte handen had.  Hij zei tegen zijn gast, dat hij zo onmogelijk de maaltijd met hem gebruiken kon en hij verzocht hem om eerst zijn handen schoon te maken.  De aap ging naar een beek die in de buurt was, maar hoe hij zijn handen ook waste, ze bleven precies even zwart als ze waren.  Hij begreep, dat er van de maaltijd niets meer kwam en teleurgesteld ging hij naar huis. 

Daar liet de aap het evenwel niet bij.  Hij besloot de kikker voor aap te zetten.  Op zijn  beurt nodigde hij de kikker uit om nu met hem de maaltijd te gebruiken.  Toen de kikker bij de aap kwam, zag hij tot zijn schrik, dat de maaltijd op een tak, hoog in de boom geserveerd was.  Volgens de aap hoefde dat geen bezwaar te zijn en door de aap geholpen, liet de kikker zich op de tak hijsen.  Bibberend van hoogtevrees zat de kikker op de tak.

Voor het begin van de maaltijd had de aap nog één opmerking.  Hij zei tegen zijn gast, dat het hem onmogelijk was  om de maaltijd te gebruiken met iemand die niet net als hij rechtop zat.  De kikker wilde zich niet laten kennen en ging rechtop zitten.  Op hetzelfde moment viel hij naar beneden en begreep, dat hij de maaltijd wel kon vergeten.  Hij was het nu die teleurgesteld naar huis ging.