De
herfst
is
daar

en hoe dreigend grijs de wolken ook al

stormen, het stormde niet in mijn hart.

Dagen later weerzie ik nog o die gelukzalig

weemoedige glimlach op jouw snoetje Inge.

De herfst is waar

de hartenklop op het ritme ontroering slaat… en

volle blonde lokken vielen sluiks voor je ogen neer. En toch

weet ik wat ik daarin zag, niet de gekte want het deemsterde niet, wetende Inge

dat ik jou die dag een tel, al was het maar even, jou het geluk bracht.

De herfst, ongaarne

stelt mij vragen of ik jou bvb schrijven mag. Breng

ik jouw gemoed niet nog meer in verwarring wetende hoe bros je kronkel

hersens nu ook zijn. Jij bent eens al te erg gestenigd. En ik weet niet Inge,

of ik uren, dagen, maanden nadien nog jou schrijven mag. Of kan het feest…

In de herfst

ook verdergaan wanneer de winter eens voorbij overgaat in een lente

en jij en ik en wij kunnen aan een zomeren denken en wie…

weet het niet dat dan, Inge, dat na het midzomerfeest ik jou Inge,

vanuit mijn herfst die ik geworden ben, toch een zonnetje teken op een vel.

De herfst is weer daar,

ook in mij, die ondertussen zelf herfst ben geworden en wie weet het dan

of ik nog eens jouw ogen weer kan zien en de innige zachtheid van je handen

nog mag voelen… ‘k zou het zo geren omdat je zo mooi was toen o Inge.

Lief is de droom die opnieuw opflitst in mij. Teder zacht is mijn ontroering.

Frans Croes

19-11-2005 om 14:50 geschreven door croskunst  

Symbolisme

contra
Mystiek
Esorerisme.
 

Ontstond op het einde van de 19^de eeuw, als reactie tegen het realisme. Het belangrijkste kenmerk is, dat men bepaalde zielstoestanden en ideeën achter de werkelijkheid trachtte uit te drukken via allerlei symbolen zoals dromen, visioenen en sprookjes. In weerwil van de sombere tijden die toen heersten, verheerlijkten zij de pracht van de natuur, het kosmische in een vergelijk met het alledaagse leven.

Men wilde een levenssfeer en emoties uitdrukken, zonder die gevoelens echter concreet uit te werken. Waarin soms een gevoel lag van naïviteit of van een ongerept bewustzijn en een niet misvorm transcendent levensgevoel. Het kan hymnisch zijn en mysterieus, contemplatief en onrustig.

Er kon ook een romantische hang zijn naar de middeleeuwen, bewondering voor het exotische en oude culturen, de zon en het leven en het verlangen naar en nieuwe vorm van samenleving. Ook een behoefte aan geloofsverdieping en belangstelling voor het fantastische en het bovennatuurlijke en daarmee kan er soms een vergelijk zijn met mystieke werken, maar het symbolisme staat op zichzelf.

Mystiek – Esoterische:

In de Mystiek kan alles om een mens heen een boodschap in zich dragen waardoor een mens tot een verdere en diepere ontplooiing komt. Zo te zien is de wereld één groot orakel gevuld met de symbooltaal van het goddelijke. Het gaat er dan niet om op welke manier de kunstenaar zich uitdrukt, maar hoe deze dit doet als een en al verbondenheid met het hogere leven waar men dan mee verbonden is.

De werken getuigen van en esoterisch aspect, dit wil zeggen dat die werken dan enkel toegankelijk zijn tot het begrijpen ervan wanneer men ingewijd is in de leerschool van het leven die goddelijke bespeeld wordt. Op die wijze stroomt er bij wijze van schrijven een getransformeerd beeld via de handen en vingers op bvb een doek of bij een beeldhouwwerk op de steen of het hout dat men beitelt.

De totaliteit van dat hogere is de leerschool, om winnen de chaos de werkelijke orde te vinden.

Een kunstenaar die deze werken maakt dient trouw te blijven aan zichzelf waar je nooit kunt naar streven maar als vanzelf IS in de maker van het werk. De werken kunnen een hemelse schoonheid in zich dragen, of het hogere Zijn eren als een eeuwige thuis. Dit IS hier en nu indien je dit toelaat.

31-10-2005 om 23:02 geschreven door croskunst