Deze werken kunnen ook kunst genoemd worden. Maar dan wel met een kleine "k".
Weet dat mijn ZOMER EXPO nog loopt tot eind september. Te bezoeken op zondagen van 14 tot 17u30. Zennegat 14 - MECHELEN.
Bovenstaande ragfijne kleurpentekening zijn weergaven van het Zennegat waar ik woon en leef.
Enkele gewassen pentekeningen:
Ware of echte pentekeningen:
Mailgroep Culltuur: Wat ik gezien heb is de moeite waard om daar even naar te zien en heb er van genoten hoor. Wolfke-2
Nog wat losse werkjes om een zo groot mogelijk geheel te geven van mijn oeuvre. Later volgen nog oudere werke: symbolistische en esotheische kunst. En mijn nieuwste werken.
Wel ik was verbaasd een zo veelzijdig kunstenaar te ontdekken. Wat een verscheidenheid van technieken.
Het een spreekt me al meer aan dan het ander;al wat rond natuur draait boeit mij. Ik treed binnen in het landschap en versmelt met kleur en beeld. Moeilijker heb ik het met symbolisme, al heb ik vele boeken gelezen over symboliek. Misschien omdat ik agnosticus ben. Ik geloof maar wat ik ken. Met symboliek is geen kennis gemoeid, het is vrije interpretatie. Misschien heb ik te weinig fantasie! Ik zal mijn best doen deze zomer eens en kijkje te nemen in je tentoonstelling. Al ben ik een verstokt aanhangster van de renaissance ik wil mijn eigen wel eens geweld aandoen en van het figuratieve een duik nemen naar de fantasie;
Proficiat met je blog en je werken
BBieke
Een reeks van tekeningen die helaas allen ooit zijn verkocht en dit zijn er duizend en meer dan een geweest...
Deze reeks bevat werken waarvan ik er nog één bezit. Het zijn werken uit mijn mystiek esotherische periode, waarvan vele in kleur dienden te zijn maar de fotograaf verloor de negatieven. Maar het loont ook zo de mooite.
Expo - Kunstwerken van mij en anderen Met deze Blog beoog ik dat de Senioren mijn kunst leren kennen, mijn expo's, maar ook kunst van anderen die ik wil belichten.
19-10-2005
FRANS CROES IS EEN GROOT KUNSTENAAR.
OPENING TENTOONSTELLING FRANS CROES IN HET V.O.C. TE MECHELEN. Op 17.11.98.
Het is zeker niet de eerste keer dat ik een tentoonstelling van Frans Croes inleid, maar het is wel telkens opnieuw een belevenis.
Hij immers niet de man die zich laat opsluiten in welk isme ook. Hij is al evenmin de man die zo maar klakkeloos al de blabla aanvaardt, laat staan toejuicht van diegenen die over zijn werk praten. Eigenlijk zou Frans Croes zichzelf moeten inleiden en hij kan dit goed bewijzen de expos die hij zelf inleidde, want na al de jaren dat we elkaar kennen ben ik nog gesterkt in mijn mening dat hij zeer goed weet waarmee hij bezig is.
Echter sta ik hier niet te beweren dat hij daarom een cerebrale kunstenaar is, een dweper met thematische voorstellingen. Trouwens de evolutie van zijn werk de jongste jaren, meer naar de abstractie toe, bewijst wel het tegendeel.
Frans Croes laat zijn intuïtie, zijn uitzonderlijke creatieve gaven los op papier of op doek en naargelang het wordingsproces van het werk zich voltrekt komt niet alleen de artiest Croes aan bod, ook de maatschappijcriticus, de filosoof, de visionair. Zij werken allen mee aan de opbouw van een oeuvre waarin HET LEVEN centraal staat. Het waarneembare en het onnoembare.
Twintig jaar geleden noemde de ontbolsterende kunstenaar zichzelf een contestateur, een provo. Maar slechts weinige van de jaren zestig hebben, zonder ook maar iets van hun ideeëngoed prijs te geven, iets weg moeten slikken of iets terug nemen. Om zich weten waar te maken om geleidelijk hun plaats te veroveren in de galerij waar alleen DE kunstenaars thuishoren. Frans hoort daar bij te zijn én hij is daarbij want hij behoort tot de happy few of zij die het hebben en die het ook kunnen.
Zij kunnen mededelen in een taal, hun taal, die men niet hoeft te begrijpen om ervan te houden; een taal van vorm en van kleur, die het universele universum herschept tot een individueel universum.
Of, gans eenvoudig uitgedrukt: Frans Croes is een grote kunstenaar.
Voor twintig jaar zei Frans Croes over zichzelf: ik provoceer, ik contesteer, ook in mijn werk. Lange tijd heeft hij, soms tot wanhoop toe bewogen, gezocht een zoeker naar hogere morele waarden, een visionair
Frans Croes heeft een uitzonderlijk waarnemingsvermogen. Hij ziet de dingen niet, hij DOORziet ze, hij idealiseert, transcendeert zijn waarnemingen en verwerkt ze binnen zijn eigen beleving. Achter al wat is zoekt hij rusteloos naar wat zou kunnen zijn. Hij gelooft, hij hoopt, hij leeft lief, want in Liefde omsluit hij de kosmos van vandaag. Maar hij twijfelt, dat deed hij vroeger, dat zal hij blijven doen.
Niet ten onrechte vindt Croes en houdt dat al tientallen jaren vol dat de harmonie natuur samenleving mens steeds grondiger wordt verstoord, maar ergens gelooft hij nog in de redding, in een soort evolutie. En al heeft hij de laatste jaren de mens als figuur uit zijn werk gebannen, toch heeft die allesomvattende kosmische liefde voor HET LEVEN, voor ALLE LEVEN, hem nooit verlaten.
Ik ben aldus Frans Croes twintig jaar met kunst bezig. Ik ben daardoor wereldberoemd geworden in het Mechelse ! Onze mening is dat Frans Croes vandaag ruimer gezien en geapprecieerd dient te worden dan enkel maar onder de toren waar we ons nu bevinden. Hij verdient ongetwijfeld zijn plaats bij de top van onze Vlaamse kunstenaars.
Ik sta hier echter vandaag niet om de kunstenaar op te hemelen, maar wel om een dertigtal pseudo-erotische spielereien kritisch te bekijken. Wel nu beste toehoorders, ik noem dit een Mission impossible.
Ik heb er de benaming pseudo-erotiek opgekleefd. Men kan immers bezwaarlijk deze karikaturale, oncharmante wezentjes met hun afschuwelijke lichaamsdelen sensueel of begerenswaardig noemen. Niemand zal er warm voor lopen en dat zal ook niet in de bedoeling van Frans hebben gelegen.
En toch, al heb ik het over spielereien, toch ben ik ervan overtuigd dat al deze tekeningen op zichzelf iets te zeggen hebben: politiek, sociaal, maatschappijkritisch. Wat er ook van zei: ze zijn wondermooi getekend zoals wij dat van de graficus Frans Croes mochten verwachten.
In zijn uitnodiging vertelt Croes ons dat zijn familie en vrienden hem de raad hadden gegeven om eens wat commerciëler te werken. Wel nu, indien het deze werkjes zijn die aan deze wens tegemoet komen, dan denk ik dat de bal toch nog in het verkeerde kamp is beland en waarom? Deze knap geconcipieerde en vaardige getekende unieke figuren wekken evenzeer deernis als lachlust op, zij deprimeren meer dan zij existeren. En al is bloot dan vooral commercieel in dan blijven deze tekeningen buiten schot. Wie wordt daar nu high of heet van?
Wat er wél is, is de contestatie manier van twintig jaar geleden. Croesiaanse figuren komen terug maar dan wel in een andere verpakking, indien ervan verpakking al sprake kan zijn. Het zijn tragiek komische karikaturen, als acteurs of symbolen van een generatie die tegelijk onverzadigd en oververzadigd is, het eeuwige lied van de overconsumptie, op alle gebied, ook op seksueel gebied In zijn uitnodiging schrijft Croes nog: De tekeningen zijn waarheden als koeien en wat niet lachend of relativerend ken gezegd worden is dan mijn waarheid niet .
Deze tekeningen zijn geen minderwaardig werk, integendeel, zij kunnen evengoed de afloop dan wel de overgang naar een nieuwe periode in je artistieke loopbaan betekenen. Wij zien hier vandaag de mens in al zijn kleinheid, de profiteurs en de slachtoffers, de uitzuigers en de uitgestotenen, nietig kleine wezentjes die zich in hun eigen seks gaan verstoppen, het enige wat hen nog niet is afgenomen.
In 1964 startte te Mechelen een pluralistische jongeren vereniging MECHELS JEUGDSTUDIO vzw. Enerzijds de gestructureerde vereniging met allerlei puike realisaties. Anderzijds de achterban, die meteen de naam verwierven van de Mechelse Provo's. Frans CROES werd door allen tot voorzitter benoemd.
De Provo's staken de draak met het 'klootjesvolk' op artistieke wijze. Trokken toen reeds de aandacht naar de milieu verontreiniging en deelden bvb zakjes uit met frisse lucht of gingen flesjes stinkend Dijlewater aanbieden aan de Mechelaars ..
Schilderden honderden meters muren vol met PROVOCATIEVE SLOGANS.
HAPPENNEN was IN! (Happenings.) Jongeren trokken de straat op met ezels en kwasten en namen plaats te midden op de rijweg. Protest tegen het toen al drukke verkeer in de Stad en een gebrek aan bewegingsvrijheid voor de jeugd.
Maakten PLEZANTE WANDELINGEN met op zolders gevonden oude kledij om het chique volk of de burgerij te clownneren. PARODIEERDEN DE BOURGOISIE.
In 1967 opende Staminee HERTEN AAS de deuren. (sla bewust vele jaren en passages over van de actieve rol die ik zelf als Frans CROES daarin speelde gedurende negen jaren)
Rond 21 juli - de Belgisch Nationale Feestdag - stond er elk jaar - zo ook in 1970 - een 'legertank' opgesteld tegen de muur van het Mechelse Stadhuis. Deze Leopard Tank werd HET doelwit van VERFBOMMEN en de eerste ROZE HANDJES werden daarop aangebracht. Ook op Openbare Gebouwen, op de namaak Gotische gevel van, het Mechels Stadhuis en dies meer. DE POELEN VAN HET VERDERF werden daarmee door hen in verve gezet! Punt is, vandaag bestaan deze poelen nog, enkel maar erger en er is zo veel meer aan de hand dat van democratie geen sprake meer is want de BigBrother gruwels bepalen het leven van de ingeslapen burgerij.
Een spontane optocht met veel tumult vol toeters, bellen en rariteiten vormde zich op de Grote Markt. HET BEGIN van een soort KABOUTER BEWEGING was een openbaar feit geworden.
Deze werd uit mekaar geslagen met de wapenstok door me Politie. Mensen werden opgepakt en aan Frans CROES werd door de betogers de vraag gesteld: "Als jij wenst op te komen bij de eerstvolgende gemeenteraadsverkiezingen wel wij allen doen mee".
Wat gebeurde na een maand overweging van mijnentwege en de 'ROZE HANDJES' en de slogan "DAG MENSEN" werd IN. Ook de in het roze geklede langharige soort met puntmuts dook geregeld op in het straatbeeld van Mechelen. Elke nacht werden drie plak - en schilderploegen ergens neer gedropt om slogans aan te brengen en alom roze handjes aan te brengen tot zelfs grote kaboutervoeten. Meer 200.000 kleefhandjes werden uitgedeeld aan de jeugd en kinderen. Deze werden, omwille van de KICK onze grootste propagandisten. Elke dag - dit gedurende de drie maanden voor de verkiezingen - was ergens in de Stad, op een plek, aan een school, in een buurt, aan een fabriek en noem maar op, ofwel poppenkast gespeeld, straattheater stukjes opgevoerd, mensen werden toegesproken zoals in het Londense Hide-Park vanaf een houten kist. Debatten werden gehouden in scholen en veel, veel meer dan dit korte verhaaltje vermeld ...
Uiteindelijk kregen de KABOUTERS onvoldoende stemmen om een gemeenteraadszitje te bekomen. Gelukkig maar, want het accent had gelegen op: drie maanden dagelijkse actie tegen de verloedering van de ethiek en de moraal. Tegen de verderfelijke invloed van de 'WEL V AART SLOGANS'. De Kabouters kwamen op voor een WEL ZIJN.
En met dit laatste gaat het steeds meer dan berg afwaarts. De morele en ethische codes zijn haast onbestaande geworden, de ineenstorting van de Westerse Cultuur - en Beschaving loopt naar een eindfase toe en veel brutale eeuwen kondigen zich aan.
Dit is geen doemdenkbeeld. Dit is een Kabouterverhaal. Daarom luid de kabouter de Bellen (zoals vroeger bij branden) neemt hij de zorg voor de Toekomst op zijn schouders en waar de Kabouter naar toe gaat? Wel dit is én een Mysterie én een Mythisch verhaal. Ondergetekende kreeg toen de naam "Paps Kabouter" te zijn, de initiatiefnemer! Van ik weet niet wat allemaal eens vroeger kreeg ik nog meer namen of titels toebedeeld of werden aan mij toegeschreven. Bvb door de dichter Herman De CONINCK: "Frans CROES was de Godfather van de Mechelse Subcultuur".
Tijdens de eerste "Golf Oorlog" in 1991 noemde ik, Frans CROES - terwijl ik verbaasd de TV beelden bekeek en in die beelden die ik zag waren deze als "DE DODE OF VERSCHROEIDE AARDE". Ik zag op het scherm tot welke gruweldaden imperialistische machten bereid waren om andere "dictatoriale" regimes met alle technologisch vernuft en smerige biologische wapens te bekampen.
Deze gruweldaden waren weergaven van de primitieve of feodale strijdtonelen welke op deze wereld met een weerkerende kracht weerkeren om het mensdom te onderwerpen aan de tirannie van de "heerszuchtige" Toen waren het de Amerikanen met in hun kielzog hun trawanten.
Deze beelden schokten mij zo dat ik voor het eerst als kunstenaar greep naar het "Conté potlood". Ik wou weergaven maken in zwart op wit van indrukken van een niets ontziende strijd, waarin de moloch ten strijde trok tegen de niet deugdzamere David. Juist in een land waar én het christendom én het Judaïsme én later de Moslimvolkeren hun wortels vonden van hun oorsprong.
Dit alles riep in de geest van mij spookbeelden op! En waar voorheen het natuurlijke leven er zijn gang ging, heersten daar binnen mijn visioenen, nog enkel een verschroeide en tot lava gesmolten aarde. Ik wou deze beklemmende beelden op papier uittekenen en het werden soms panorama's van akelig doodse landschappen. Hier en daar was de aarde nog aan het naroken of een pluim rook verbrak de horizon lijn. Mijn "zien" zag een aan flarden gerukte lichamen van wat eens mensen waren.
Tot ook de traan versteende of smolt door de hitte en de rivierbeddingen er droog kwamen bij te liggen. Getuigenissen werden het van wat een Nieuwe Wereld Horde aan het vernietigen was en nog blijft verder doorgaat vandaag.
VLUCHTEN KAN NIET MEER!
Mijn leven is zeker niet egocentrisch en verloopt verder, niet als een kabbelend beekje, maar ik hoop toch mee te kunnen ijveren aan datgene wat het fatale kan tegenhouden. Een illusie? Maar of ik zie nu eenmaal de ontzettende chaos op het mensdom neerkomen waaraan niemand kan ontsnappen en mede verword tot het meest dierlijke wezen, want - vraag ik mij zelf af - "Is de mens ten dage niet mede de oorzaak van het falen"? Ik zal op zijn manier verder leven, soms met veel verdriet, en proberen nog mooie werken te maken want ik weet niet of het utopische niet vlakbij ligt!
Frans Croes.
(Ik maakte ook in de Contépotloodtekeningen een reeks werken die getuigen van de Negativiteit aspecten van de Tekens van de Dierenriem. U zult bij het bekijken soms wel titels aantreffen waarmee u weet heeft dat deze tot deze categorie behoren. Later hier meer over).
1954 tot 1967 achtereenvolgend: Houtsnijder in de meubelindustrie. Publiciteitsvertegenwoordiger van een platenfirma. Redactioneel medewerker van een POP-tijdschrift. Decorateur-createur in een keramiekfabriek.
Socio-Culturele activiteiten:
* 1958-1960: Actief lid van de St. Lucas gilde Mechelen. 1964-1968: * Stichter-Voorzitter van de Socio-Culturele onafhankelijke jongeren beweging MECHELS JEUGDSTUDIO vzw. (ging later op in Herten Aas vzw)
* Vertegenwoordigde in de Stedelijke Jeugdraad de onafhankelijke jeugd en jongeren.
* 1967-1975: Uitbater van het Artiesten Staminee Herten Aas (vandaar zijn titel.-'Godfather van de Mechelse Subcultuur - was een vermaard verzamelpunt van kunstenaars, alternatievelingen, progressieven en ook een uithuil café van provo's, hippies, flower power en kabouters. Door dit laatste kreeg hij de bijnaam: Paps Kabouter).
* Hij organiseerde talrijke tentoonstellingen van jonge Belgische kunstenaars. Ook deze uit de Oostblok landen met kunst die door die Staten niet erkend werd. Dit in zijn instelling of elders in het land
* Mede oprichter van het P.K.A.W. (een Progressief Comité voor Artistieke Werking - met om. hun belangrijkste actie: KUNST IN DE FABRIEK bij Pauwels -Fulton nv.) ' Was actief bij de alternatieve hulpwerking RELEASE te Leuven en andere bewegingen en stromingen.
* 1972-1974: Stichter-Voorzitter van het Jongeren Ontmoetingscentrum of het J.O.C. vzw. - (als lokaal opende deze vereniging het kleinkunstcafé DEN BRAS).
In 1974 startte zijn kunstenaars loopbaan.
* 1982-1997: Stichter-Voorzitter van vzw Cultureel Centrum Zennegat * Bezieler en Ambassadeur in Vlaanderen van De Rechten van de Toekomende Generaties * Ten dage het verspreiden van de beginsels omtrent 'De Verantwoordelijkheid van de mens ten overstaan van Het Leven - (werd eind 1997 omgevormd als vzw Stichting Frans CROES) * Realiseerde de Bescherming van het Landschap Zennegat en Battenbroek' * Organiseerde tentoonstellingen van zowel kunstenaars als liefhebberkunstenaars * Geeft eigenzinnige lessen in allerlei kunstdisciplines in een VRIJ ATELIER * Ook erkend als een jurylid voor Plastische Kunst wedstrijden.
1967-1975: 'GAZETJE VAN DEN HERTEN AAS' (dit verscheen onregelmatig naargelang er centen waren).
1968-1972: 'DE ANDER GAZET' (ondergronds ludiek en provocatieve gazet dat eminent ging rondom de Kabouterbeweging)
1982-1996 'TIJding' (blad van vzw Cultureel Centrum Zennegat).
Buiten deze waren er nog de honderden pamfletten of vlugschriften en spotschriften.
Publicaties:
1970-1974: 'KABOUTERS IN MECHELEN' V.A.L. Bij VAL - (geschiedenis en opties - ook kritische beschouwingen van de Kabouterbeweging)
Eigen publicaties:
1973: 'OP DE BRES VOOR DE MENSELIJKE WAARDIGHEID' (een manifeste brochure die honend onthaald werd en betekende voor hem het begin van een slordig einde als leidinggevende figuur - verkeerdelijk kon dit manifest misbruikt worden omdat hij inzag dat een werkelijke solidariteitsgedachte niet kon gerealiseerd worden - betekende de neergang van zijn Herten Aas periode en kwam de vernieling in - na twee maal opgeraapt te zijn uit de goot belandde hij meermaals in hospitalen om na een 'afkickkuur' definitief te starten als kunstenaar)
1987: 'HET KUNST BELEVEN' (terugblik op 10 jaar kunstenaarschap).
1989: `HET OFFER' (een verzameling van zijn genre gedichten uit de periode 1977- 1988: die geen aansluiting hebben met de actuele literaire stromingen).
1991: 'LICHT OP EEN NIEUWE WERELD' - schijnbaar euforische gedachten die later ernstig werden genomen). - 'FRANS CROES - KUNSTSCHILDER' (luxe brochure met talrijke kleurenfoto's).
1992: 'BATTENBROEK' (werkdossier, nodig om dit landschapgebied samen met het Zennegat beschermd te krijgen).
1993: 'NEGATIVITEITSASPECTEN VAN DE DIERENRIEM' (met 12 illustraties van zijn conté-potloden)
1995: 'OVER KUNSTENAAR FRANS CROES' (samengesteld bij een tentoonstelling in het Internationaal Congressen Centrum te Elewijt) - ` REMEMBER THE GOLDEN SIXTIES' (brochure met talrijke provocatieve en contestatie tekeningen - een terugblik op vroeger).
1996: PROZAÏSCHE TEKSTEN EN TEKENINGEN' (bijeen tentoonstelling in PSC te Leuven).
'BEHOREN MIJN HOLISTISCHE SCHILDERIJEN TOT DE ORDE DER MORFISCHE RESONANTIES?' (een zichzelf bevragen of zijn kunst niet behoort tot de Nieuwe Figuratie.
Sedert 1996 is hij begonnen zijn biografie te schrijven over de mens, activist én kunstenaar.
Individuele tentoonstellingen:
1975: Galerie 'Herten Aas'. -1976: Galerij `Microbe' / Galerij 'DOMUS' Mechelen. - 1977: Galerij 'RO' Mechelen / 'De Witte Vlag' Bonheiden / Galerij 'Galver' Gent / Galerij 'DOMUS' Mechelen. -1978: Galerie 'Schaliënhoef Vichte / 'Oud Museum' Hoegaarden / 'P. Centrum' Heffen / Galerij 'De Schouwpijp' Willebroek / Galerij 'DOMUS' Mechelen. - 1979: Galerij 'De Kunstkamer' Mechelen / 'Casino' Blankenberge / Galerij `Kameleon' Oelegem / Galerij 'Midnight' Antwerpen / Galerij DOMUS' Mechelen. - 1980: Galerij 'tSchuurke' Hasselt / 'Casino' Blankenberge / Galerij `De Schouwpijp' Willebroek / Galerij 'De Met' Vilvoorde / Galerij 'DOMUS' Mechelen. -1981: Galerij 'De Castelijn' Hingene / Galerij Homara' Hofstade / 'De Punt' Perk / 'Casino' Blankenberge / 'P Centrum Breendonk / P. Centrum Heffen / Galerij 'Lazerus' Rumst / NATO' Evere / Galerij 'Microbe' en Galerij 'DOMUS' te Mechelen. -1982: '100 tekeningen in zijn Galerij Zennegat / Galerij 'De Locht' Duffel. (kende weer een zichzelf bevragen crisis waaruit in 1988 zijn nieuwe werken ontstonden). - 1984: Galerij BAK' Mechelen / 'Passage 144' Leuven / 'C.C. Ter Dilft' Bornem / Galerij 'Vandaag' Antwerpen / 'C.S.C Centrale Willebroek / 'Symbolisme' in zijn galerij. -1985: Kunstkring `-Het Voetspoor' Leest / Galerij 'De Witte Vlag' Bonheiden / en tijdens de weekends steeds in zijn galerij. - 1986: 'Passage 144' Leuven. - 1987: Provinciale Galerij 'Rivierenhof Deurne / 'Alternatieve Beurs' Gent. -1998: 'V.O.C.' Mechelen / Galerij 'Het Eeuwige Leven' Antwerpen. - (voorbereiding op zijn One-man expo) - 1991: 'C.C. A. SPINOY' Mechelen: 180 nieuwe schilderijen, samen met een aantal retrospectieve tekeningen uit zijn Mystiek-Esotherische periode / 'Stichting Jacques BREL' Passage 140 Brussel / Galerij 'GOYA' Antwerpen / Galerij 'RO' Mechelen. -1992: Lakenhalle' Herentals / 'C.C.' Leopoldsburg / 't Begijntje' Mechelen. -1993: Galerij 'Evira' Mechelen / Designzaal 'LIGNA' Mechelen. - 1994: 'Die Semse' Zemst / 'Hanswijckhoeve' Muizen. -1995: 'C.C. Die Swaene' Heist op den Berg / 'Internationaal Congressen Centrum' te Elewijt / Galerij 'LARIX' Vlassenbroek / 'V.O.C.' Mechelen. - 1996: 'P.S.C.' Leuven. -1998: Galerij 'Groot Begijnhof Mechelen. 1999 tot en met 2005 Zomertentoonstellingen in zijn home galerie.
Groepstentoonstellingen:
1976: Galerij 'Microbe' Mechelen / Galerij 'RO' Mechelen. -1977: 'C.C. A. SPINOY' Mechelen: "Mechelse kunstenaars van 1920 tot 1970". - 1979: `Universiteitshallen' Universiteit Leuven: omtrent het thema 'Het Kosmische Ei' / 'Paleis voor Schone Kunsten' Brussel: rond Actuele Kunstconfrontaties / 'C.C. A. SPINOY' Mechelen rond: "75 jaar Mechelse Kunst" / 'Asgard' Mechelen met Veerle Elise / Galerij 'NIKẾ' Elewijt rond thema Het Kind. -1980: Galerij 'Den Boogaerd' Mechelen. - 1982: '10 Mechelse Kunstenaars' in zijn ateliergalerij Zennegat. - 1983: Galerij 'Aphrodite Rijmenam rond thema: Het Dier in de Kunst. - 1984: 'Gemeente Museum te Helmond-Nederland met: Selectie van Hedendaagse Mechelse Kunstenaars / 'Yaccees' Mechelen rond Confrontatie diverse Kunstdisciplines. - 1986: Galerij `Vandaag' Antwerpen. -1990: 'ZOO-Plankendael' Muizen rond thema Leven met Kruiden. 2004: Kunstvestdagen Mechelen.
Ontwerpt en schenkt uitzonderlijk:
1977: Offset Litho Poster t.v.v. Amnesty International - afdeling Mechelen. - 1984: Offset Litho 'Het Kosmische Ei' aan Psychisch Centrum 'Passage 144' Leuven. -1985: Offset Litho en kunstmap: thema 'De Otter' aan ZOO-Plankendael Muizen. -1990: Offset Poster en kunstmap aan 'A.M.A.D.E.' Internationale organisatie voor Verwaarloosde Kinderen. - 1991: Offset Litho "Opstijgen naar Het Licht' een figuratief afscheid ten voordele van vzw Cultureel Centrum Zennegat (daarvan werden 50 exemplaren afgestaan aan Stichting Jeacques BREL ten bate Kinderen met Kanker).
(Sedert 1995 probeerde hij via een Koninklijke bemiddeling zijn werken te schenken aan de vzw Stichting die zijn naam droeg en dit ten bate van De Rechten voor de Toekomende Generaties'.
Zijn werken bevinden zich in officiële en privé collecties in België als zowel in: Nederland - Frankrijk - Zwitserland - Spanje - Oostenrijk - Duitsland - Engeland - U.S.A..
In onze mailgroep reizen mogen de leden een oproep doen voor reisgezelschap. Want vele senioren moeten wegens omstandigheden (ziekte van partner, weduwe/weduwnaar, gescheiden, alleenstaande, enz..)alleen op reis en dat schrikt af. Vooral voor verre bestemmingen. Niet iedereen heeft het lef om zich als alleenstaande in te schrijven voor een reis.
Ondertussen is binnen onze mailgroep reizen het idee gegroeid om samen te komen met de mensen, die op zoek zijn naar reisgezelschap. Let wel: reisgezelschap en geen levenspartner. Voor dit laatste bestaan er andere kanalen..
De bijeenkomst gaat door op zaterdag 5 november om 11 uur eerstkomende in taverne De Volksmacht in Hasselt. De taverne ligt rechtover het station van Hasselt.
Er werd voor deze locatie gekozen zodat ook mensen, die niet over een wagen beschikken, er makkelijk kunnen geraken.
Het voorstel zou zijn om iets te drinken, kennis te maken met elkaar, en eventueel plannen te bespreken. Zo zijn er mensen, die naar Zuid-Afrika wensen te gaan...maar ook mensen, die gewoon op citytrip wensen te gaan. Ben jij ook op zoek naar reisgezelschap?
Dan ben je van harte welkom op deze bijeenkomst. Hoe meer mensen er op af komen, hoe meer kans dat het een succes wordt.
Ook als je nog geen concrete reisplannen voor morgen hebt, maar als je denkt dat een reispartner in de toekomst wel handig zou kunnen zijn, of als je gewoon openstaat voor de idee, ben je welkom. Hier kan je rechtstreeks met gelijkgestemden kennis maken en gegevens uitwisselen.
Na de bijeenkomst kan je, volledig vrijblijvend, de stad Hasselt intrekken.
Vanaf het stationsplein vertrekt om het kwartier een gratis bus naar het centrum van de stad.
Als je wil komen, verwachten wij een seintje vooraf.
De meer complexe potloodtekeningen, een voorbeeld.
De meer complexe potlood tekeningen.
Klik voor een groter beeld op de tekening.
Als tekenaar was ik ooit een briljante leerling in de Academies van Mechelen en Antwerpen. Ik kon meteen jaren overslaan om mij in te werken in de naakten.
Nu weet ik dat maar al te vaak sommige mensen denken dat naakte modellen een vast gegeven zijn in diens ateliers. Dit is natuurlijk lariekoek!
Deze tekening stelt eigenlijk een soort Marlene Monroe voor, maar er is veel meer. Ik plaatste dit naakt midden een wat oudere omgeving waar veel weelderige slingerplanten met een speciale uitgevonden bloem het geheel opfleuren tot een mooi geheel. Of denkt u daar anders over?
Maakte ik in 1977. Maar toen voelde ik dat ik daar nog niet klaar voor was en dit aanvoelen bleek in mij juist te zijn geweest, want pas in 1987 begon ik mijn eerste en wel goed doorvoelde olieverfschilderijen te schilderen die ik tot op vandaag, nog steeds beschouw als zijn mijn Kunst met een grote K.
Het is onmogelijk om deze laatste als foto goed weer te geven op een website of een blog. Deze dienen in hun werkelijkheid bekeken te worden. Wat kan, dit weet je.
De tekening die u nu ziet zo normaal dienen te behoren tot een reeks van de twaalf astrologische tekens. Maar door de grote omslachtigheid om zulk een pentekening te maken weerhoud mij daarvan.
Het bruin op dit werk wordt ook gemengd en vermengt met gele tinten wat er toe bijdraagt dat mijn tekening mooi oogt en een zeer intrinsieke betekenis in zich heeft die de meest mensen niet meteen begrijpen, want daar gaat veel astrologie studie aan vooraf en wie kent deze?
Eigenlijk maak ik zeer graag dit type van pentekeningen omdat deze een meer vrijheid inhouden dan de zeer strakke pentekening die ik maakte toen ik pas begon in 1976. (Deze ziet u verder).
Eigenlijk is het een avontuur om deze tekening te ontleden bij het bekijken daarvan en kijk er dus niet oppervlakkig naar, maar bekijk ook de details en het waarom van sommige symbolen die er in verwerkt zijn.
Vind je meestal in mijn naakten. Ik teken namelijk graag naakte vrouwen omdat ik hun schoonheid adoreer en de mooie vloeibaarheid van hun lichaamslijnen. Natuurlijk s het wel zo dat ik zeer omzichtig dien om te springen met mijn potlood want niet één lijntje of streepje mag iets te nadrukkelijk zijn. Ook is het voor mij haast vanzelfsprekend dat ik deze naakten in een natuurlijk kader plaats. Mijn naakten zullen nooit afstotelijk, erotiserend inwerken. Aar zijn deze te gaaf voor. Heb er van deze nog enkele in voorraad.
Deze maakte ik toen nog in een afkickcentrum zat en ik mij een vrijheid opeiste die tegen de spelregels daar golden en ik er ook buiten gezet werd. Maar geen nood, al had ik thuis geen vuur nog licht, ik maakte deze tekeningen verder in een der laatste Hippie cafeetjes die Mechelen toen nog rijk was achter de Juke box gezeten en slurpend aan vele tassen koffie.
U kunt je wel afvragen: hoe kon je dit toen? Wel zeer eenvoudig, ofwel heb je geen talent en indien je talent had zoals dit in mijn geval was, is het dan om het even waar je tekent of schildert.
Een ware kunstenaar heeft zijn métier en zijn kunde en vergelijk mij maar met de vele groten uit onze kunstgeschiedenis en je kunt dan zelf uitmaken of ik er wat van ken of niet, talent heb of niet en dit maakt u zelf uit en daarom mijn vraag: steun mij daarin of dien ik te eindigen als een VanGogh?
Deze tekeningen heb ik al 34 jaar niet meer in mijn bezit.
(klik op de foto dan ziet u het beeld veel groter)
Dit was ook een der zeldzame opdrachten die ik ooit aanvaarde. Maar de opdrachtgever was een verzamelaar van mijn werken en ik kon daar moeilijk onderuit.
Het moest een panoramisch zicht worden op de stad Mechelen waarop alle paleizen, kerken, grote gebouwen zouden te zien zijn. Deze plaatste ik in het middenveld en men kan goed de Romboutstoren herkennen.
Maar ook alle gewezen stadspoorten moesten erop. En ooit waren dat er veertien. Waar kon ik deze nog plaatsen want de opdrachtgever zei me: Croes, ik moet erop zitten en ook gij en ook, pijn cafeetje Het Bergske te Battel Mechelen. Hij zit links en ik zit recht op de tekening.
Toen kreeg ik een idee. Indien ik nu eens een heel speciale lucht maak en daarbinnen in het midden Opsignoorke plaats en overal in de uitgespaarde wolken minstens een tot meerdere stadpoorten en ja, het gelukte me en ik had daar maanden werk aan maar bracht mij ook een kwart miljoen op. Mag wel eens mogen hé.
Het formaat is: 99cm breed o 42,5 cm hoog. Getekende op een mixed ondergrond schildering van zwarte Chinese inkt en afgewerkt met het zeer fijne profileerpennetje.
(Klik op de foto om deze te vergroten en u ziet mij en de toenmalige President van Vlaanderen, Luc Van den Branden)
Deze tekening Het Hart van ons bedrijf was een opdracht die ik kreeg om deze te maken. En meerdere onder u kennen al; zo een beetje mijn opstelling tegen alles wat naar mijn gevoel te big is, zo ook Proctor&Gamble.
Maar wanneer ik deze aanbieding aannam was ik ook moreel verplicht op daar een goed werk van te maken en ik maakte dit goed, alleen een beetje apart, wat niet alledaags, want niet één plantje, niet één bloemetje, niet één takje kwam er in voor, enkel dode dorre aarde waarop het Hart van het bedrijf stond en een donker grauwe lucht die dreigend was.
Toen dacht ik: dit dien ik eerst als ruwe schets te laten zien en sprak de directie toe op een Amerikaans toontje van: wij, jullie mondiaal zeer groot en ik als kunstenaar staan beiden voor eenzelfde uitdaging: deze wereld minstens te verbeteren. En zo verder en iedereen knikte ja.
Tot ik drie weken daarop een telefoon kreeg met de vraag om de woorden die ik toen uitsprak op papier te zetten, want zij wensten dit op te hangen naast het originele werk.
En zo kwam ik als nog wat klein broekje tussen de groteren terecht, maar of deze wat meer te vertellen hebben dan hunne, blaf bla, bla blak, zou mij ten zeerste verbaast hebben. Ieder mens heeft zijn gelijkheid en daarmee uit.
KENT ER IEMAND DE BETEKENIS VAN HET HIERNAAST GETOONDE BEELD?
Klik op de foto voor een groter beeld.
WANT IK, FRANS CROES, KEN DE BETEKENIS NIET.
Ik bemerk wel de twee krachtige bewegingen die zowel van links als rechts komen en ergens in het midden in elkaar glijden? Of leidt dit tot een verstrengeling?
Kunt u met mij ook aanvoelen hoe krachtig deze bewegingen wen niet zijn? Hoe mooi en intens de kleur ook is, dit alles maakt mij in niets iets duidelijker en al duizend en meerdere malen diende ik te zeggen: ik weet de betekenis niet van dit werk!
Kunt u als bezoeker mij enige suggesties geven van wat u denkt erin te kunnen vinden, en te kunt in zien of bemerken? Bij sommige van mijn andere olieverfschilderijen en conté tekeningen heb ik dit ook al eens, maar uitgesproken in dit werk kan ik niets bemerken dan dat het duaal is en heel misschien leidt tot een eenheid?
Bij het betreden van de galerij, kregen alle bezoekers elk een opgeblazen ballon en een scherpe speld aangereikt. Op het einde van mijn openingswoord zou ik hen zeggen om samen de ballon van de illusie door te prikken.
Ik zei hen: Laat het doorprikken van deze ballonnen een illustratie zijn van de broze werkelijkheid waarin wij vandaag leven. Het vergankelijke is niet meer dan een fractie van ons bestaan, dat morgen kan ophouden te bestaan wanneer wij bvb nu de ballonnetjes zouden doorprikken.
Er was dan wel veel gegniffel aanwezig bij de schare mensen die steeds graag erop afkomen wanneer ik zelf hen toespreek, maar ik wou hen toch wat inzicht bijbrengen, niet dat ik het beter weet, maar omdat ik de moed en de durf heb om dit alles in het openbaar te zeggen.
Weet mensen, dat mijn enige hoop nog gesteld is op het feit, dat wij geloven dat de chaos waarin wij vandaag el leven, nog veel groter wordt tot deze dreigt te ontploffen. Laat ons samen hopen dat, indien wij nu samen de ballonnen doorprikken en nadien een waarachtige ordening lag komen, op de maat van alle mensen en alle leven hier op aarde.
En toen: knal, Pppiiissttt, kknal, paf en zou ging het een minuut lang door en weet, men is dit nimmer vergeten.
Frans Croes.
Bij de opening in galerij De Schouwpijp te Willebroek 19 september 1980.
Bij het beeld: Naakte vrouwen vonden een Lucifer als een nieuwe God?
Op 1 maart 1991 sprak ik voor een volledig volgelopen Cultureel Centrum te Mechelen volgende woorden: Vandaag, en elke komende dag die hierop volgt, komt onze Westerse Beschaving en Cultuur dichter bij het fatale punt. Dat wij dan plots geconfronteerd worden dat er va onze schijntempels en van de grootse leugenpaleizen die wij bouwden, er plots niets meer rest dan nog wat ruïnes.
Onze mede hebzucht en hongerend naar macht en bezit, zijn mede oorzaken van onze ondergang. Bovendien worden wij nog gemanipuleerd door ideologische en godsdienstige machten, die allen maar één doel voor ogen hebben: de wereldmacht te bezitten en te heersen over al wat op aarde leeft.
Waarom spreek ik deze en nog andere strenge woorden?
Er was een groot gemengd koor aanwezig en het publiek mocht niet applaudisseren, omdat net voordien de Golfoorlog I was uitgebroken. Ik kon het niet hebben dat er gepraat werd op de vernissage, want koppig als ik kan zijn, joeg ik ook de Burgemeester weg omdat hij dwars tegen mij wou ingaan, want dit kon deze niet zomaar. De Grootste der aarden zij ook maar mensen wist je, en ieder mens, groot of klein gebekt, laat minstens per dag 15 winden, hard of zacht gefloten en de stank van onze Koning is deze dan koninklijker?
Waarom de drang tot relativering? Rest er mij een andere keuze dan dit te doen, zo niet kan ik beter zelfmoord plegen. Want zijn wij niet vergeten, dat onze grootspraak hier op dit aardklootje is: een betere, rechtvaardige mondiale samenleving op te bouwen, niet voor ons zelf maar ten bate van de Rechten van de Toekomende Generaties.
... ik ben afkomstig van Heffen en ik bleef van Heffen een boerengemeenteke dat nu gefusioneerd is met Mechelen). Tot mijn dertigste jaar. Ik had er lagere school gelopen en was achteraf jarenlang op en af naar Mechelen gereden, omdat ik van huisuit moest leren sculpteren, ook al zou ik, toen ik tweeëntwintig was, al mijn beitels in de Zenne werpen. Ik deed mee aan politiek en ik speelde bugel en trombone in een der dorpsfanfares. Zo kende ik God en klein Pierke en ook ikzelf was door iedereen gekend.
Toen ik in 1964 in Mechelen belandde, kwam ik er met de niet eens vermoede marginale situaties in contact
Ik sloot mij aan bij de langharigen. Ik die vroeger zo een deftig burgertje was met een normale haartooi, een schoon kostumeke en een fijn plastronneke was. Ik werd daar met de ongemotiveerde houding van de zogezegde volwassenen gekonfronteerd, die de langharigen zomaar de deur uitwezen, gewoon omdat ze hangharigen waren ... Ik werd Provo. Ik had als uitgangstenue een hoge hoed, een witte jabeau met lange jaquette en grijze handschoenen en een zwart stokske. Ik wou met de traditie breken van het zich normaal bewegen. Wat later werd ik hippie om later, in de ludiekere periode, Kabouter te worden. Ik was "ne nummer" in Mechelen geworden en nu wereldberoemld i het Mechelse. Knipoog..
Heeft dat iets met de kunst en de kunde van mij als kleine man te maken? Ik denk van wel, omdat juist in dit anders dan de anderen zijn, in mij daardoor de kunstenaar Frans Croes werd geboren. Want ik wou tekenen en schilderen. Ik wilde dit reeds van toen ik nog kind was en ik speelde sedert 1967 mecenas voor jonge artisten, die ik in Herten Aas liet exposeren. Al zou ik vaak later zeggen dat ik het evengoed of nog beter kon dan wat sommige daar omhoog tentoon ophingen ...
Ik speel steeds open kaart! Ik deed dat vroeger met Herten Aas en ik doe dat nu steeds, met al mijn werken, waarop ik een eigen visie heb. Mijn verleden heb ik helemaal kunnen begraven. Enkel in de mijn gebleven ervaring wist ik mezelf als mens en kunstenaar ontdekken.
In 1976 zei ik foert aan alles en brak met alles. Ik wilde enkel nog tekenen en schilderen. En ik deed wat ik niet laten kon! Binnen mijn gekend patroon van mijn vele vallen en mijn steeds weer opstaan. Tot nu ik leef in het zachte gestreel, waaruit ik kleuren tover en ik deze naar u toebreng.
MONUMENTAL biedt een platform aan hedendaagse beeldende kunst. In het beeldenpark en de grote kunstgalerie kunnen zowel monumentaal of sculpturaal werk als andere kunstvormen getoond worden.
MONUMENTAL organiseert wisselende individuele en groepstentoonstellingen. Van bij de oprichting vormde de jaarlijkse zomertentoonstelling het voornaamste luik van de werking van de vereniging, maar in 2003 werd van start gegaan met een jaarwerking. Voortaan worden het hele jaar door tentoonstellingen georganiseerd, met in de zomer de grote groepstentoonstelling, aangevuld met kunstgelieerde activiteiten.
Een boeiende ontmoeting met werk van gerenommeerde hedendaagse kunstenaars. De groepstentoonstelling in de zomer van 2005 gaat door in het groene beeldenpark en de afgewerkte galerie. Meerdere kunstenaars stellen tentoon met sculpturen en schilderijen.
U kan werken bewonderen van Robert Cahay, René de Lannoy (), Jacky De Maeyer, Serge Gangolf, Marie-Paule Haar, Octave Landuyt, Paul Machiels, Hubert Minnebo, Renaat Ramon, Addi Ryckaert, Jean-Claude Saudoyez, Emile Souply, Frans Van den Brande en Mark Verstockt
Leerde ik kennen in mijn vroegere Staminee Herten AAS. Hij was een gewone man zonder enige pretentie, maar die wel boeiend kon vertellen over zijn beeldhouwwerken. Hij was bezeten al het ware en ik ben hem blijven volgen vanaf toen tot op heden. Hij startte eens zovele jaren geleden in Brugge om in 1969 zich te vestigen in Bornem (Klein Brabant). In de beginnen was het een oud haast vergaan boerderijtje war hij al grote beelden maakte, toen nog in klei. Bouwde nadien op de grote lap grond die hij mede gekocht had, meerdere ateliers en annexes.
Tot Henri, als initiatiefvolle man 10 de jaren 1978 à 1988 beeldentuin en startte met het bouwen van een kleien galerie, die ondertussen is uitgegroeid tot ruim1.000 m2.
Steeds wanneer ik daar eerder toevallig aankom, daalde hij van zijn hoge stelling af en komt dan zeer enthousiast een babbel met mij slaan, ook over zijn streven en ongewild sprak jij mij ook over zijn intieme familieleven da niet steeds rozenschijn was.
De kunstcriticus Hugo Brutin schrijft over hem:
Henri Lannoye bekleedt een unieke plaats in de drukke wereld van de beeldhouwkunst. Zijn oeuvre is monumentaal, letterlijk en figuurlijk. Op heel bijzondere wijze refereert het bestendig aan alles wat met technologie te maken heeft.
Zo zijn de menselijke figuren die hij ontwerpt machines en nemen de machines die hij bedenkt antropomorfe vormen aan.
Elk van zijn beelden is een hartstochtelijk gegeven dat kracht symboliseert, een bijzondere innerlijke ritmiek bezit, toonbeeld is van een ontoombaar en complex mysterie waar men niet op uitgekeken raakt.
Het is omzeggens voor de hand liggend dat de kunstenaar voor zijn indrukwekkende beelden de voorkeur geeft aan brons, een materie die sinds lange tijd intens verbonden is met technologie, het trotseren van de tijd en die vitaliteit en esthetiek in zich bundelt.
Het is zeer aanbevelenswaardig om zijn werken te bekijken op zijn website: http://www.hernylannoye.com/ maar ook kan ik het zeer persoonlijk aanbevelen om zijn beeldentuin te bezoeken: hierover vindt u meer gegevens op MONUMENTAL ART zie: http://users.pandora.be/monumental/
Frans Croes.
(Met de steun van de Feitelijke Kunstvereniging Frans Croes).
Ik ben Frans Croes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam corskunst.
Ik ben een man en woon in Mechelen - Zennegat 14 - 2800 Mechelen -015241395 (België) en mijn beroep is Kunstenaar.
Ik ben geboren op 30/04/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kunst en cultuur, politiel, vrij denken, allerhande.
U kunst steeds mijn werken kooem zien maar telefoneer dan even op 015271395. Liefst in de namiddag of op avonden. Ook heb ik een website: http://www.frnscroeskunst.be
Ik ben Frans Croes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam croskunst.
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Kunstenaar op pensioen.
Ik ben geboren op 30/04/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kunst en aanverwanten.
Mijn kunstewerken kunnen steeds gezien worden op namiddagen en avonden, mits vooraf gaand een telefonische afspraak gemaakt te hebben op nr: 015/271395 of via 0485/45626
FRANS CROES KUNST
Ik ben Frans Croes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam corskunst.