IK,

DIE

KLEINE

GROTE!

... ik ben afkomstig van Heffen en ik bleef van Heffen een boerengemeenteke dat nu gefusioneerd is met Mechelen). Tot mijn dertigste jaar. Ik had er lagere school gelopen en was achteraf jarenlang op en af naar Mechelen gereden, omdat ik van huisuit moest leren sculpteren, ook al zou ik, toen ik tweeëntwintig was, al mijn beitels in de Zenne werpen. Ik deed mee aan politiek en ik speelde bugel en trombone in een der dorpsfanfares. Zo kende ik God en klein Pierke en ook ikzelf was door iedereen gekend.

Toen ik in 1964 in Mechelen belandde, kwam ik er met de niet eens vermoede marginale situaties in contact

Ik sloot mij aan bij de langharigen. Ik die vroeger zo een deftig burgertje was met een normale haartooi, een schoon kostumeke en een fijn plastronneke was. Ik werd daar met de ongemotiveerde houding van de zogezegde volwassenen gekonfronteerd, die de langharigen zomaar de deur uitwezen, gewoon omdat ze hangharigen waren ... Ik werd Provo. Ik had als uitgangstenue een hoge hoed, een witte jabeau met lange jaquette en grijze handschoenen en een zwart stokske. Ik wou met de traditie breken van het zich normaal bewegen. Wat later werd ik hippie om later, in de ludiekere periode, Kabouter te worden. Ik was "ne nummer" in Mechelen geworden en nu “wereldberoemld i het Mechelse”. Knipoog..

Heeft dat iets met de kunst en de kunde van mij als kleine man te maken? Ik denk van wel, omdat juist in dit anders dan de anderen zijn, in mij daardoor de kunstenaar Frans Croes werd geboren. Want ik wou tekenen en schilderen. Ik wilde dit reeds van toen ik nog kind was en ik speelde sedert 1967 mecenas voor jonge artisten, die ik in Herten Aas liet exposeren. Al zou ik vaak later zeggen dat ik het evengoed of nog beter kon dan wat sommige daar omhoog tentoon ophingen ...

Ik speel steeds open kaart! Ik deed dat vroeger met Herten Aas en ik doe dat nu steeds, met al mijn werken, waarop ik een eigen visie heb. Mijn verleden heb ik helemaal kunnen begraven. Enkel in de mijn gebleven ervaring wist ik mezelf als mens en kunstenaar ontdekken.

In 1976 zei ik foert aan alles en brak met alles. Ik wilde enkel nog tekenen en schilderen. En ik deed wat ik niet laten kon! Binnen mijn gekend patroon van mijn vele vallen en mijn steeds weer opstaan. Tot nu ik leef in het zachte gestreel, waaruit ik kleuren tover en ik deze naar u toebreng.

Frans Croes.

13-09-2005 om 19:08 geschreven door croskunst  

MONUMENTAL.

Een
mooi
Beeldenpark.

MONUMENTAL biedt een platform aan hedendaagse beeldende kunst. In het beeldenpark en de grote kunstgalerie kunnen zowel monumentaal of sculpturaal werk als andere kunstvormen getoond worden.

MONUMENTAL organiseert wisselende individuele en groepstentoonstellingen. Van bij de oprichting vormde de jaarlijkse zomertentoonstelling het voornaamste luik van de werking van de vereniging, maar in 2003 werd van start gegaan met een jaarwerking. Voortaan worden het hele jaar door tentoonstellingen georganiseerd, met in de zomer de grote groepstentoonstelling, aangevuld met kunstgelieerde activiteiten.

Virtueel bezoek aan de galerie en het beeldenpark.

Amicorum Monumental

Een boeiende ontmoeting met werk van gerenommeerde hedendaagse kunstenaars. De groepstentoonstelling in de zomer van 2005 gaat door in het groene beeldenpark en de afgewerkte galerie. Meerdere kunstenaars stellen tentoon met sculpturen en schilderijen.

U kan werken bewonderen van Robert Cahay, René de Lannoy (†), Jacky De Maeyer, Serge Gangolf, Marie-Paule Haar, Octave Landuyt, Paul Machiels, Hubert Minnebo, Renaat Ramon, Addi Ryckaert, Jean-Claude Saudoyez, Emile Souply, Frans Van den Brande en Mark Verstockt

Website: http://users.pandora.be/monumental/

13-09-2005 om 19:04 geschreven door croskunst  

Beeldhouwer
Henri
Lannoye.

De Meester?

Leerde ik kennen in mijn vroegere Staminee Herten AAS. Hij was een gewone man zonder enige pretentie, maar die wel boeiend kon vertellen over zijn beeldhouwwerken. Hij was bezeten al het ware en ik ben hem blijven volgen vanaf toen tot op heden. Hij startte eens zovele jaren geleden in Brugge om in 1969 zich te vestigen in Bornem (Klein Brabant). In de beginnen was het een oud haast vergaan boerderijtje war hij al grote beelden maakte, toen nog in klei. Bouwde nadien op de grote lap grond die hij mede gekocht had, meerdere ateliers en annexes.

Tot Henri, als initiatiefvolle man 10 de jaren 1978 à 1988 beeldentuin en startte met het bouwen van een kleien galerie, die ondertussen is uitgegroeid tot ruim1.000 m2.

Steeds wanneer ik daar eerder toevallig aankom, daalde hij van zijn hoge stelling af en komt dan zeer enthousiast een babbel met mij slaan, ook over zijn streven en ongewild sprak jij mij ook over zijn intieme familieleven da niet steeds rozenschijn was.

De kunstcriticus Hugo Brutin schrijft over hem:

“Henri Lannoye bekleedt een unieke plaats in de drukke wereld van de beeldhouwkunst. Zijn oeuvre is monu­mentaal, letterlijk en figuurlijk. Op heel bijzondere wijze refereert het bestendig aan alles wat met technologie te maken heeft.

Zo zijn de menselijke figuren die hij ontwerpt machines en nemen de machines die hij bedenkt antropomorfe vormen aan.

Elk van zijn beelden is een harts­tochtelijk gegeven dat kracht symboliseert, een bijzondere innerlijke ritmiek bezit, toonbeeld is van een ontoombaar en complex mysterie waar men niet op uitgekeken raakt.

Het is omzeggens voor de hand liggend dat de kunstenaar voor zijn indruk­wekkende beelden de voorkeur geeft aan brons, een materie die sinds lange tijd intens verbonden is met technolo­gie, het trotseren van de tijd en die vitaliteit en esthetiek in zich bundelt.”

Het is zeer aanbevelenswaardig om zijn werken te bekijken op zijn website: http://www.hernylannoye.com/ maar ook kan ik het zeer persoonlijk aanbevelen om zijn beeldentuin te bezoeken: hierover vindt u meer gegevens op MONUMENTAL ART zie: http://users.pandora.be/monumental/

Frans Croes.

(Met de steun van de “Feitelijke Kunstvereniging Frans Croes”).

13-09-2005 om 19:01 geschreven door croskunst