HET
CREDO
VAN
CROES

Bij zijn Symbolische tekeningen.

De beknopte folder voor het publiek (spijtig at er geen catalogus was) van Galerij

Ro te Mechelen omschrijft het zo: ”Croes samenvatten is een onbegonnen werk”.

Daarom beperken wij ons ook tot volgende telegrafische biogra­fie nota's:

Academieloper te Mechelen en Antwerpen, stichter van alles en nog wat en

worstelaar voor “allerlei artistieke en progressieve bewegingen”.

Breng Croes dus niet onder in een vakje want dat heeft hij niet graag maar wij

bestempelen hem toch maar als een gestaagde estheet. "

"De liefde van Croes tot de kunst vormde o.i. de basis voor de kracht "die hij

heeft kunnen opbrengen om op korte tijdspanne een niet onaanzienlijk aantal

tekeningen samen te brengen en het publiek deelachtig te maken aan zijn oeuvre”

.

Het zijn werken waarin met veel fijn­gevoeligheid, duidelijk lijnenspel,

harmonische kleuren en het hanteren van kompositie. Kleurenspel en goede

contrasteffecten. De toeschouwer wordt aangezet zich even te verplaatsen “op

tournee” in de wereld waarin droom en werkelijk­heid ineenvloeien.

Een wandeling tussen droom en werkelijkheid.

Nu al rond Croes' oeuvre theorieën opbouwen is nutteloos. Wel kunnen we

aanvaarden dat hij genoeg overtuigings­kracht bezit om een poetische en

suggestieve kunst te scheppen waaraan men hier niet kan aan voorbij lopen.

VoIgens zijn eigen Credo bepaalt de idee van een”kosmische evolutie waarvan

de mensen deel uitmaken» zijn kunst.

Het is een abstracte volzin waarin 'eten en drinken zit vooral als men het werk van naderbij bekijkt. Aardige erotische vrouwenfiguren gesitueerd in een symbolische taal met knipogen naar een magisch mythische omgeving die zich als het ware willen losrukken uit de rea­liteit, hoe dan ook dominerend voor mens en... evolutie. Sprookjesachtige gewrochten die omringd door een hallu­cinant decorum: een alternatief wereldje. Een wereld die kwellend is omdat hij «slechts» visueel en emotioneel kan “gevoeld” worden. Ook de dood, het verval, het onontkoombare blijken voortdurend keer- of eindpunten te zijn in de evolutie die Croes, ons voorschotelt.

O die beminnelijke Croes toch.

Bob Francis – mei 1977 - uit “De Rode Vaan”..

27-10-2005 om 17:31 geschreven door croskunst  

Frans Croes
tekent

universele levenskracht

Mystiek Esoterische Kunst in Antwerpen.

De in 1936 te Mechelen gebo­ren FrslI3 Croes, sinds 1976 actief als beeldend kunstenaar; impliceert een late roeping. Tot i 30 april toont hij zijn groot; gamma van tekeningen in galerij; ! Het eeuwige leven, Sint-Paulus­straat 40. Ze houden de resulta­ten van zijn zoektocht - van i zijn geestelijke groei - in. I

I

In weerwil van de vaak over­vloedige stoffering, vertonen deze tekeningen een zacht geaarde hechte eenheid. I

Het zijn tekeningen die geen visie willen opdringen, maar in hun veel suggererende bovenbouw toch naar een rijke onder­bouw verwijzen. Frans Croes doorworstelde een evolutie. Hij passeerde langs destructie een hekeling, langs het willen ont­maskeren van de maskerades van het mensdom, langs veeleer negatieve krachten. Hij verwijl­de in de wereld van het mystie­ke, het occulte en het esoteri­sche, maar vond finaal ook dààr geen soelaas. Uiteindelijk be­hield hij slechts zijn geloof in de oerbron van het leven zelf, in het kosmische gebeuren en in de natuur. Daarbij is hij een aan­bidder van zon en licht.

De meeste Mystiek Esoterische composities tonen dan ook een wirwar van floreale elementen, een woekering van planten, een haast barokke weelde, met hier en daar relic­ten van het oude denken en voelen. Er is ook een pan erotisme, dat zich nooit ostentatief naar voren wil werken. Niet zelden verschijnt de schoonheid van de vrouw te midden van een bloemenguirlande. Een onge­woon zelfportret van deze mar­kante kunstenaar is: “Het boek der wijsheid”: een boek vol blanke bladzijden dat zijn waarheid voor zichzelf houdt. De mens wil zich ontdoen van het dogmatisch denken, maar heeft niet in de gaten dat hij steeds weer nieuwe houvasten zoekt. Croes rest het geloof in leven en ervaring.

Rene TURKRY Kunstcriticus van de Gazet van Antwerpen

27-10-2005 om 17:27 geschreven door croskunst  

PASTELS
DIE IK
REEDS
MAAKTE…

Heb ik allen niet meer en bezit daar ook geen afbeeldingen van, dus doen wij het met wat ik nu nog bezit aan pastels.

Pastels maken is vrij aangenaam. Ook niet zo moeilijk omdat men kan spelen met de krijtjes en het vrij uitgebreide kleurenpalet. Persoonlijk werk ik het liefst op een stevige papiersoort of al kartonachtig. Dus nooit op pastelpapier zelf omdat ik dit veel te zwak vind en enerzijds last heb van de korrels of diepten in het papier en anderzijds vertoont er een aantal papiersoorten een soort van watermerk dat steeds zichtbaar blijft.

Je kunt er ook met je handen in werken om bvb de kleuren wat te laten uitzweven of nuances erin aan te brengen. Sommigen gebruiken een pastelwerk als een aanzet tot een schilderij en smaken verschillen in én het kleurgebruik en krijtgebruik. Met de scherpe randen van een krijtje kan men heel fijne lijntjes trekken en het blijft steeds een avontuur om te komen tot een werk dat je leuk vind.

Van deze soort ga ik er zeker nog nieuwe maken en hoewel er niet meteen een betekenis dient achter gezocht, streek ik er persoonlijk naar om mijn geaardheid er ik te leggen.

Frans Croes.

27-10-2005 om 17:20 geschreven door croskunst  

Bas Reliëf
olieverf
schilderijen.

(Klik op het beeld en dat ziet hoe in eerste aanleg de ondergrond of het reliëf is aangebracht op een schildersdoek).

Dan ziet u ook meteen dat er een pasta is aangebracht op het doek, bestaande uit Gesso voor Acryl en Modelingpasta voor Acryl. Deze worden samen gemend en aangebracht op een schilderdoek op frame, tamelijk dik is deze massa omdat alles te snel opdroogt.

U dient u vooraf te voorzien van allerlei materialen die u wilt inkleven in die pasta. Oude gerafelde vlassen touwen, bvb stengeltjes van groenten, zaden, pitten, zand, korrels, keitjes, stenen, schelpen, visgraten, beentjes van dieren; konijnenkoppen en andere soorten en het kan om het even soms zo gek zijn, maar wat telt is het resultaat.

Na het opplakken en waneer alles goed gehard is gaat u eerst de donkerste ondergrond schilderen. U mengt de olieverf met een weinig lijnolie en aardig wat schildersmedium om de massa verf zeer dun maar dekkend genoeg te maken en u mag ook een lichte dosis droogsel er aan toe voegen (niet te veel want dan kan de verf er gaan afspringen of afschilferen).

U begint daar aan en hebt een stapel doeken of vodden naast u klaar liggen om bvb wat te donker is weg te vagen en zou gaat u stelselmatig verder, kleur per kleur, tot u het gewenste resultaat bereikt. De vodden of doeken dienen om het wit van de ondergrond doorheen de verf te laten schijnen. En klaar is Kees!

Maar opgelet:

Door de vermenging van de verf kan u een vergiftiging oplopen en uw longen ernstig beschadigen.

Ik heb dit voor gehad en ben voor mijn leven geteisterd daardoor en zit nu opgescheept met een Chronische Bronchitisch, astma aspecten en het ergste van al is Emfyseem, dit wil zeggen, dat de kleine longblaasjes eerst vernauwen en dan dichtgroeien, waardoor het ademen zeer moeilijk wordt en uiteindelijk stikt een mens hier door, omdat men niet meer kan ademen. Ik weet welk lot mij beschoren is.

Het zijn zeer leuke kunstwerken om maken hoor, daar niets van, maar ik moest deze raad u meegeven omdat u het lot waar ik mee opgescheept zit, u deze wens te laten voorkomen.

Frans Croes.

27-10-2005 om 17:15 geschreven door croskunst