Albert Collins (1 oktober 1932 – 24 november 1993) was een bluesgitarist, zanger en musicus. Zijn fans gaven hem vele bijnamen zoals "Ice Man" en "The Master of the Telecaster".

Biografie

Collins werd geboren in Texas, Leona als een ver familielid van Lightnin' Hopkins en groeide op met muziek en gitaar. Gedurende de jaren 40 en 50 nam hij de bluesgeluiden en -stijlen uit Texas, Mississippi en Chicago in zich op. Later zou hij deze geluiden op z'n eigen manier gebruiken.

Collins vormde zijn eerste band in 1952 en was twee jaar later de de hoofdspeler in verschillende bluesclubs in Houston. Op het einde van de jaren 50 koos hij als gitaar de Fender Telecaster en ontwikkelde een eigen geluid met onder andere z'n "attack" vingerstijl. Albert begon op te nemen vanaf 1960 en gaf vele singles uit, waaronder vele instrumentale zoals Frosty. In de lente van 1965 verhuisde hij naar Kansas City.

Vele opnamestudios in Kansas City waren echter gesloten in de helft van de jaren 60. Om toch te kunnen opnemen, verhuisde hij dan maar naar Californië in 1967. Nadat hij een optreden had gegeven met Canned Heat introduceerden leden van deze band hem bij Liberty Records. Collins tekende, en gaf z'n eerste LP uit onder Imperial Records, een zusterlabel, in 1968.

Albert verbleef nog vijf jaar in California, waarna hij in 1973 naar Texas verhuisde en er een nieuwe band vormde. Hij tekende bij Alligator Records in 1978. Hij nam Ice Man op en gaf het ook uit. Zeven albums volgden nog onder Alligator Records, voordat hij in 1990 bij Pointblank tekende.

In de jaren 80 en de vroege jaren 90 tourde Collins door de Verenigde Staten, Canada, Europa en Japan. Hij was een populaire bluesmuzikant geworden die een invloed uitoefende op Robert Cray, Debbie Davies, Stevie Ray Vaughan, Jonny Lang, Susan Tedeschi en Kenny Wayne Shepherd.

Collins stierf in november 1993.

2.Discografie

· Live '92/'93 - (1995)

· Collin Mix: His Best - (1993)

· Cold Snap - (1986)

· Showdown - (1985)

· Live In Japan - (1984)

· Don't Lose Your Cool - (1983)

· Frozen Alive - (1981)

· Frostbite - (1980)

· Ice Pickin' - (1978)

· There's Gotta Be a Change - (1972)

· Truckin' With Albert Collins - (1969)

· Trash Talkin' - (1968)

· The Cool Sounds of Albert Collins - (1964)

Groeten,
Jay

11-01-2006 om 12:00 geschreven door Jay Stanton  

Charles Mingus

Charles Mingus (22 april 1922 – 5 januari 1979) was een contrabassist, pianist, componist en orkestleider die met name in de late jaren vijftig en de vroege jaren zestig een van de toonaangevende figuren in de jazz was. Hij werd geboren in Nogales (Arizona, VS).

Kenmerkend voor het werk van Mingus is de combinatie van in de big band- en rhythm and blues-traditie gewortelde arrangementen met bebop-achtige improvisaties. Zijn band vormde de sprinkplank voor jazzvernieuwers als Eric Dolphy en Roland Kirk.

Het album The Black Saint and the Sinner Lady (1963) wordt door velen als Mingus' meesterwerk beschouwd. Mingus Ah-um (1959) en Mingus Mingus Mingus Mingus Mingus (1963) zijn toegankelijke kennismakingen met zijn werk.

Charles Mingus stond bekend als een grillige, soms opvliegende persoonlijkheid die periodes van manische bedrijvigheid afwisselde met maandenlange lethargie. Hij wordt wel beschouwd als de aanstichter van de vooral onder rock 'n' roll-artiesten populair geworden gewoonte om op het podium muziekinstrumenten te vernielen. (De leden van de rockgroep The Animals zouden dit gedrag hebben gekopieerd van een Mingus-optreden dat zij bijwoonden.)

Mingus overleed op 56-jarige leeftijd in Cuernavaca (Mexico).

10-01-2006 om 15:24 geschreven door Jay Stanton