03-11-2005 om 16:58 geschreven door Jay Stanton  

John Lee Hooker

(geb. 22.8.1917 in Clarksdale/Mississippi), Amerikaans bluesmuzikant. John Lee Hooker leerde al op jonge leeftijd gitaar spelen van zijn vader. Hij groeide op in de katoenstreek in het zuiden van de Verenigde Staten. Maar het harde katoenplukkersbestaan beviel Hooker helemaal niet en hij liep op 14-jarige leeftijd van huis weg en trok naar Memphis. Na een tijdelijke terugkeer naar het ouderlijke huis trok Hooker in 1933 naar Cincinatti, waar hij meezong in verscheidene gospelgroepen. In 1943 trok hij zoals vele andere zwarten naar het noorden in de hoop werk te vinden in één van de vele industriecentra ginds. Hij vond een baan bij autoconstructeur Ford in Detroit. Hooker was één van de pioniers van de stampende city blues. Hij verwierf ook grote bekendheid dankzij een rol in de film "The Blues Brothers" (1980). Over de blues zei Hooker ooit eens: "Blues is de wortel van elke muziek. Is het nu jazz, ballads, rock 'n' roll, alles komt van de blues. Je mag dan nog zoveel veranderen - net als je denkt dat je er bent, zal je moeten toegeven dat muziek steeds zijn oorsprong heeft in de blues."

03-11-2005 om 16:47 geschreven door Jay Stanton  

Nog een bekende naam uit de iets oudere Blues: T-BONE WALKER

Aaron T-Bone (eigenlijk Thibeaux) Walker (geb. 18.5.1910 in Linden/Texas, gest. 16.3.1975 in Los Angeles), Amerikaans bluesmusicus. T-Bone Walker wordt beschouwd als één van de grootste vertegenwoordigers van de blues van de 20ste eeuw. Hij verwierf bekendheid als gitarist, pianist en zanger. B.B. King, een andere blueslegende, noemde zich een leerling van Walker. Vaak omschreef men Walker ook als de "ware vader van de moderne blues". T-Bone Walker nam zijn eerste werk op plaat reeds aan het einde van de jaren '20 op. Op optredens speelde hij vaak samen met beroemdheden als Cab Calloway en Milt Larkins. Walker richtte zijn eigen groep op in 1940. Hij schreef geschiedenis door als eerste in 1935 zijn gitaar elektronisch te versterken. Tijdens de jaren '50 en '60 flirtte Walker met de jazz en werkte samen met o.a. Dizzy Gillespie, Gerry Mulligan en The Sweet Inspirations. In 1975 bezweek Walker aan de gevolgen van een longontsteking.
Tot Walkers bekendste werk behoren de hits: "Stormy Monday Blues" (1943) "Bobby Sox Blues" (1947) "Call It Stormy Monday" (1948) "T-Bone Shuffle" (1949).

Groeten,

Jay

03-11-2005 om 14:47 geschreven door Jay Stanton  

Country-blues is een overkoepelende term die de diepte en adem weergeeft van bij het begin van de door gitaar gedreven blues; hetzij solo, duets of string-bands. Alhoewel men spreekt van Country-Blues zijn er toch een heel aantal regionale verschillen. We denken dan aan de Blues van Piedmont, Atlanta, Texas; maar ook de accoustische Bluesvorm van Chicago… Het is zoals ik al zei een Bluesstijl die vooral wordt aangevoerd door de gitaren. De muzikanten zijn dan ook heel bedreven in de finger-picking stijl die zo typisch is voor deze vorm van Blues. Ook de vroege vormen van slide-guitar vinden we terug in de Country Blues.

Een aantal muzikanten zoals Lightnin’ Hopkins en John Lee Hooker zijn op de elektrische gitaar overgeschakeld zonder al te veel aanpassingen te moeten doen aan hun stijl van spelen.

03-11-2005 om 14:31 geschreven door Jay Stanton  

Francis Albert S. werd geboren op 12 december 1915 in Hoboken bij New Jersey en stierf op 82-jarige leeftijd op 14 mei 1998. Hij was een Amerikaanse zanger, acteur en entertainer.
Bij z’n geboorte wilde Frank niet wenen, tot z’n grootmoeder hem overgoot met koud water. Hij is het enige kind van Anthony Martin en Natalie Della, 2 Italiaanse immigranten.
De uit armoedige omstandigheden afkomstige Frank Sinatra verliet op 15-jarige leeftijd de school en startte met een serie jobs. Hij wilde eerst journalist worden maar koos uiteindelijk toch voor een carrière als zanger.
1935: In ’Major Bowes Amateur Hour’, een radio-talentenjacht zingt Frank Sinatra in een trio, genaamd ’Three Flashes’. Ze kapen de eerste prijs weg. Vanaf dan raakt Sinatra in een circuit van optredens op radio. Om z’n brood te verdienen zingt hij ook in een restaurantje in New Jersey, ’The Rustin Cabin’. In dat eethuis wordt hij opgemerkt door trompetist Harry James, een lid van ’Benny Goodman’s Orchestra’. Harry James wil met een eigen band starten, en zoekt een zanger. Inderdaad, Frank wordt zanger van The Music Makers.

Frank blijft er 7 maanden hangen, en wordt daarna zanger bij ’Tommy Dorsey’s Swing Orchestra’. De dames zijn zot van de knappe crooner. De zalen waar het orkest optreedt, lopen nokvol... voor Frank. Hij studeert klassieke- en jazz-muziek. Hij volgt zanglessen, en cursussen ademhalingscontrole... (bv. onderwater zwemmen om de longinhoud te trainen).
Reeds in het midden van de jaren ’40 wist de Amerikaan de massa te betoveren. In meer dan 2.000 fanclubs waren in totaal zo’n 40.000.000 fans aanwezig.

1946: Sinatra tekent een 5-jaar filmcontract met MGM. Op die manier raakt z’n zangcarrière wat in de schaduw. Hij levert deftige prenten als ’Anchors Aweigh’ en ’On The Town’.

1951: Hier start een donkere periode voor Sinatra. Hij verlaat z’n vrouw Nancy Barbato en 3 kinderen, om te huwen met actrice Ava Gardner. Frank krijgt ook zware problemen met z’n stembanden. Op 37-jarige leeftijd wordt Sinatra aan de deur gezet bij diverse productiehuizen en medewerkers.

Het is Gardner, z’n vrouw, die hem aan een rol helpt in de anti-oorlogsfilm ’From Here to eternity’ (1953). Voor deze filmrol kreeg Frank Sinatra een Oscar en gaf een nieuwe impuls aan zijn carrière. Naast verdere werkzaamheden als acteur hield hij zich ook nog met het regisseren en produceren van films bezig alsook met het voortzetten van zijn loopbaan als zanger. Het is algemeen bekend, maar niet toegegeven dat Sinatra zich in het maffia-milieu (bv. Sam Giancana) begaf. Door z’n relaties raakt hij aan prachtige rollen en kansen.

1955: Sinatra schittert in de prent ’The man with the golden arm’. Oscars komen in Franks trofeeënkast.

Succesprenten blijven volgen. We sommen enkele van die films op: The Manchurian Candidate, Guys and Dolls, High Society, Ocean’s Eleven, Four for Texas...

Terug naar z’n zangcarrière. In 1953 tekent hij een platencontract met Capitol records. Met arrangeur Nelson Riddle scoort hij historische successen (voorbeelden van succesalbums: ’Songs for Young Lovers’, ’This is Sinatra’, ’Songs for Swingin’ Lovers’... ).

1957: hij split met Gardner.

Vanaf 1961 heeft hij z’n eigen platenlabel.

In 1966 trouwt hij met actrice Mia Farrow, een huwelijk dat duurt tot ’68. In ’76 trouwt hij met z’n vierde, en laatste vrouw: Barbara Jane Blakely Marx.

Sinatra is altijd ultra-populair gebleven. Hits als ’New York’ en ’My Way’ worden op vandaag nog in elke Karaokebar grijsgedraaid.

In de jaren negentig scoort hij met ’Duets’ (’93) en ’Duets II’ (’94).

In 1996 viert hij z’n verjaardag met Bob Dylan, Bruce Springsteen, Salt-N-Pepa, Paula Abdul e.a.

Sinatra steunt ook nog diverse fondsen.

1997: Frank Sinatra krijgt ’The Congressional Gold Medal’, de hoogste onderscheiding die hij ooit ontving.

1998: In januari ontving hij de American Music Award voor zijn levenswerk. Vier maanden later, op 14 mei sterft de al tijdens zijn leven legendarische Frank Sinatra aan een hartaanval.

02-11-2005 om 14:29 geschreven door Jay Stanton  

King spendeerde een groot deel van zijn jeugd samen met zijn moeder en grootmoeder werkend als een sharecropper ⁽¹⁾. Hij zegt dat hij, voor hij van zijn andere talenten weet had, 35 cent voor elke 45 kg katoen betaald kreeg. Reeds vroeg raakte King in de ban van zwarten als T-Bone Walker en Lonnie Johnson, en jazz-artiesten zoals Charlie Christian en Django Reinhard. Snel ontwikkelde King zijn eigen muzikale vaardigheden in de kerk bij het zingen van gospel.
In 1943 verhuisde B.B. King naar Indianola, Mississippi. Drie jaar later verhuisde hij weer naar Memphis, Tennessee waar hij zijn gitaartechnieken verfijnde, met de hulp van zijn neef, Country-Blues-gitarist Bukka White.
Uiteindelijk begon King zijn muziek live op het radiostation van Memphis WDIA te brengen, een station dat juist een draai had gemaakt door enkel zwarte muziek te spelen, iets wat zeer raar was toen. On air begon King The Pepticon Boy te gebruiken, wat later Beale Street Blues Boy werd. Die naam werd afgekort tot gewoonweg Blues Boy, wat uiteindelijk B.B. werd.
In 1949 begon King songs op te nemen onder contract met RPM Records. Veel van zijn vroege opnames werden geproduced door Sam Philips, die later het legendarische Sun Records zou stichten.
In de jaren 1950 werd B.B. een van de belangrijkste namen in R ‘n’ B muziek, met een imposante lijst van hits zoals "You Know I Love You", "Woke Up This Morning", "Please Love Me", "When My Heart Beats Like a Hammer", "Whole Lotta' Love", "You Upset Me Baby", "Every Day I Have The Blues", "Sneakin' Around", "Ten Long Years", "Bad Luck", "Sweet Little Angel", "On My Word of Honor" en "Please Accept My Love". In 1962 begon King bij ABC-Paramount Records.
In November 64 nam B.B. King het legendarische album Live at the Regal op in het Regal Theater te Chicago.
King vond zijn eerste succes buiten de bluesmarkt in 1969 met zijn remake van Roy Hawkins' melodie, "The Thrill Is Gone", dat een hit werd in zowel de pop- als de R&B-hitlijsten, een zeldzame gebeurtenis, zeker in die tijden. Kings succes bleef duren in de jaren 1970 met liedjes als "To Know You Is to Love You" en "I Like to Live the Love". Van 1951 tot 1985 verscheen King maar liefst 74 keer in de Billboard-R&B-charts.
De jaren 80, 90 en 2000 leverden niet zoveel platen op, maar King bleef wel zeer actief in televisieshows, films, en treedt zo'n 300 keer per jaar op. In 1988 bereikte hij een nieuwe generatie fans via de single "When Love Comes To Town", opgenomen samen met de Ierse band U2. In 2000 duetteerde King met gitarist Eric Clapton om Riding With The King op te nemen.
In 2004 werd aan King een eredoctoraat overhandigd van de Universiteit van Mississipi. Tevens had hij ook z'n uitgebreide bluescollectie geschonken aan het 'Ole Miss Center for Southern Studies'.
Met zijn 80 jaar heeft King een zeer vol en zeer actief leven geleid. Hij bezit een vliegbrevet, is bekend als gokker, vegetariër, niet-drinker en niet-roker. Als diabeticus sinds meer dan tien jaar, is King een van de spreekbuizen van de strijd tegen diabetes.

Lucille
B.B. King speelt vooral op Gibson-gitaren en noemt ze traditiegetrouw "Lucille".Dit is ontstaan in de winter van 1949. King speelde in Twist, een plaats in Arkansas, Amerika. Tijdens zijn optreden begonnen twee mensen te vechten en ze stootten een vat brandende benzine om die als verwarming dienst deed. Daardoor kwam het gebouw in brand te staan. Toen iedereen buiten was, realiseerde King zich dat hij zijn gitaar had achtergelaten. Hij riskeerde toen zijn leven om zijn gitaar te halen. Toen King later hoorde dat het gevecht over een vrouw ging die "Lucille" heette, besloot hij zijn gitaar zo te noemen, om zich er aan te herinneren nooit meer zoiets te doen.

---------------
(1) ± Pachter (vooral een bewoording uit het Zuiden van de States)

02-11-2005 om 11:54 geschreven door Jay Stanton