Slavenarbeid heeft in de Amerikaanse staat Louisiana geen grote rol gespeeld. Dat er toch veel zwarten wonen, komt omdat die ernaartoe trekken vanuit andere staten en de Cariben, om er zelfstandig te gaan werken als boer. De zwarten zijn van allerlei origine, maar worden allen aangeduid als creolen. De eerste zwarte muziek die zich in Louisiana ontwikkelt is de la-la, een aan de cajun verwante dans - die vertolkt werd op viool, accordeon en wasbord. De la-la is populair in de jaren dertig en veertig van de 20ste eeuw. Daarna wordt ze gecombineerd met de rhythm & blues en rock en soul en ontstaat de zydeco. Het woord is een verbastering van de uitspraak 'le haricots' - een verwijzing naar de goedkope bonen die de creolen te eten hebben. De teksten handelen dan ook over de hardheid van het leven. Met de jaren worden ook instrumenten als elektrische bas, blazers en keyboards aan de zydeco toegevoegd. Zydeco wordt in één adem genoemd met die andere muziek uit Louisiana: cajun. Cajun wordt van origine gespeeld door de Franse gemeenschap aldaar, op accordeon en/of viool, gitaar en triangel. Als de cajun in de jaren tachtig ook buiten Amerika populair wordt, valt dat gunstig uit voor de waardering van zydeco.