De Amerikaanse blueszanger en gitarist Blind Lemon Jefferson (1897-1930) werd geboren in Couchman in Texas. Deze bluesman behoort tot de invloedrijke blueszangers uit de jaren twintig. Tot zijn navolgers behoorden onder meer Lightnin' Hopkins, Big Joe Williams, T-Bone Walker en B.B. King.

Lemmon Jefferson werd blind geboren. Hij speelde reeds op jeugdige leeftijd op straat en tijdens feesten. Naast de wat hardere bluesnummers omvatte zijn repertoire gospel, ballads en gevangenisliederen.
Blind Lemon Jefferson trad op in Texas en reisde daarna door het zuiden van Georgia. In de twintiger jaren werd Dallas zijn woonplaats, van waaruit hij zijn trips maakte.
Rond 1925 tekende Blind Lemon Jefferson een platencontract bij Paramount Records. Voor dit label nam hij onder eigen naam bluesnummers op. Onder het pseudoniem Deacon L.J. Bates nam Jefferson religieuze nummers op.

Blind Lemon Jefferson was de best verkochte zwarte muzikant van de jaren twintig. In december 1930 kreeg Jefferson in Chicago een hartaanval. Hij werd op straat achtergelaten, waar hij overleed.

Bekende nummers van Blind Lemon Jefferson zijn onder meer: "Black shake moan", "Long lonesome blues", "Booger rooger blues" en "See that my grave is kept clean".

02-12-2005 om 00:00 geschreven door Jay Stanton  

Jimmie Lee Robinson

De Amerikaanse blueszanger, gitarist en songschrijver Jimmie Lee Robinson (1931-2002) werd geboren in Chicago in april 1931. Hij kreeg de bijnaam "Lonesome" (eenzaam).
Moeder Robinson kreeg veertien kinderen, waarvan er slechts vier bleven leven. Jimmie Lee werd vernoemd naar de blueszanger Jimmie Lee Lane.

Reeds jong maakte Jimmie Lee kennis met de blues. Hij zag elk weekend bluesmuzikanten spelen op de openluchtconcerten op Maxwell Street. Jimmie Lee Robinson maakte in 1942 zijn debuut op Maxwell Street. "De rijken hadden alles en wij alleen de blues", verklaarde Jimmie Lee later.

In de begintijd werd hij begeleid door alles dat geluid voorbracht: wasborden, stokken en keukengerei. Aanvankelijk speelde Jimmie Lee Robinson akoestische blues. Later gebruikte hij ook de elektrische gitaar. In de jaren vijftig speelde Jimmie Lee Robinson met de band van Little Walter en nam hij platen op met Jimmy Reed, Magic Sam en Eddie "Playboy" Taylor.
In 1965 bezocht hij met andere Amerikaanse folk- en bluesmuzikanten Europa.

Aan het einde van de jaren zestig liep de belangstelling voor bluesmuziek terug en moest Jimmie Lee Robinson allerlei baantjes aannemen om brood op de plank te krijgen. Hij werkte in een winkel en werkte als portier en timmerman. In deze periode trad hij sporadisch op met grootheden als Billy Boy Arnold, Bo Diddley en Tommy Tucker.
In de jaren negentig verschenen weer enkele albums met werk van Robinson, waaronder "Guns, gangs and drugs" (1996) en "Maxwell Street blues" (1998).

In 1998 baarde hij opzien door zijn protest tegen de stadsrenovatie in Chicago rond Maxwell Street. Met hongerstakingen en protestliederen probeerde hij de aandacht van de pers en de politiek te trekken om te voorkomen dat deze historische plek door de slopers zou worden platgewalst.

Jimmie Lee Robinson overleed in Chicago op 6 juli 2002. Recent was botkanker bij hem geconstateerd. Hij besloot niet tot het laatst te wachten en maakte in eenzaamheid met een geweerschot een einde aan zijn leven.

01-12-2005 om 16:08 geschreven door Jay Stanton  

De Amerikaanse soulzanger en pianist Raymond Charles Robinson werd in september 1930 geboren in Albany, Georgia. Nadat hij op 7-jarige leeftijd door de ziekte glaucoom blind werd bezocht hij een muziekschool voor blinden in St. Augustine, Florida. Vanaf zijn zestiende werkte Ray Charles als beroepsmuzikant.

Eind jaren vijftig kreeg Ray Charles als blues- en jazzpianist zijn eerste successen. Aan het begin van de jaren vijftig nam hij "Mess around" en "It should've been me" op. Eind jaren vijftig lijfde de muziekuitgeverij Atlantic Records Charles in. In de volgende jaren nam hij bijna al zijn grote successen op.

Ray Charles had weinig last van zijn handicap. Hij leefde het normale muzikantenbestaan. Seks speelde een grote rol in zijn leven. Er waren veel vrouwen in zijn leven en hij werd de vader van tenminste twaalf kinderen. Ook was Ray Charles jarenlang verslaafd aan heroïne. Uiteindelijk kwam hij in 1965 van zijn verslaving af.

Hij speelde een mix van soul, gospel, rhythm & blues en jazz. Tot zijn grote succes behoorden "Georgia on my mind", "Hit the road Jack", "I've got a woman", "Hallelujah I love you so", "I can't stop loving you" en "What'd I say". Charles had lak aan bestaande conventies. In het begin van de jaren zestig nam hij ook een country-album op. Er werden meer dan een miljoen exemplaren op genomen. De liefde voor zijn vaderland bezong hij met "America the beautiful".

Ray Charles overleed in juni 2004. Hij werd 73 jaar.

30-11-2005 om 15:30 geschreven door Jay Stanton  

Onder het motto “Belgium is Great” breng ik u hier een levensoverzicht van een van de grootste Jazz-Muzikanten die ons landje rijk is. We hebben het hier over Jean “Toots” Tielemans.

- Geboren : Brussel, België 1922
Immigreerde : USA 1952
- Speelde accordeon vanaf 3 jaar
- Begon harmonica te spelen als hobby
- Won zijn eerste gitaar bij een weddenschap.
- "Gegrepen" door Jazz tijdens de Duitse bezetting
- Eerste idool : Django Reinhardt
- Vroege invloed : Charlie Parker
- Bijnaam "Toots" naar muzikanten Toots Mondello en Toots Camarata
- Eerste internationale doorbraak met Benny Goodman op
Europese concerttoer in 1950
- Eerste US-jobs : lid van Charlie Parker's All-Stars in Philadelphia;
George Shearing Quintet; ...
- Componeerde "Bluesette",1962
- Ontwikkelde een nieuwe klank : fluiten en gitaar in unisono
- Floot voor commercials : meest gekende "Old Spice"
- Harmonicasolist voor film-muziek : Midnight Cowboy, The Getaway,
Sugarland Express, Cinderella Liberty, Turks Fruit, Jean de Florette , ...
- Concerteerde en nam op met mensen als George Shearing,
Ella Fitzgerald, Quincy Jones, Bill Evans, Jaco Pastorius, Natalie Cole,Pat Metheny, Paul Simon, Billy Joel, ...
- Harmonica-solist - TV : Sesam Straat, Baantjer…
- Jaarlijks winnaar van Down Beat lezers- en criticipoll
"verscheidene instrumenten"
- Favoriete compliment (van wijlen Clifford Brown) :
"Toots, the way you play the harmonica they should not call it
a miscellaneous instrument"

Dit stond in een CD van Quincy Jones over Toots

" I can say without hesitation that Toots is one of the greatest musicians of our time. On his instrument he ranks with the best that jazz has ever produced. he goes for the heart and makes you cry. We have worked together more times than I can count and he always keeps me coming back for more ..."

de Quincy Jones' liner notes
Q's Jook Joint, 1995

30-11-2005 om 11:43 geschreven door Jay Stanton  

29-11-2005 om 16:40 geschreven door Jay Stanton