Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
19-11-2011
celine la rebel
%%FOTOBIJLAGE1%%
Celine la Rebel Een ongeval kijk goed naar de foto en vooral lees de tekst.
Het zal je hoogste enkele minuten nemen van je kostbare tijd
Ik ga geen duizende woorden schrijven om je te overtuigen, ga je alleen zeggen :
Lees goed dit verhaal
Je zal later begrijpen waarom
In een winkel ben ik tussen de rekken van de speelgoed afdeling.
In men ooghoek viel me een jongentje op van zon 5 jaar, Die een mooie pop in zijn arme hield Hij stopte niet haar haren te strelen en haar tegen zich aan te drukken.
Ik vroeg me af voor wie deze pop voorbestemt was.
Toen draaide de jongen zich naar een dame die zich naast hem bevond:
Tante ben je zeker dat ik niet voldoende centen heb ?
De dame antwoordde hem een beetje ongeduldig:
Je weet dat je niet voldoende geld hebt om het te kopen.
Toen vroeg de tante hem daar enkele minuten te blijven wachten, en ze vertrok snel. De kleine jongen hield nog steeds de pop in zijn handen.
Uiteindelijk ben ik naar hem toegestapt en heb ik hem gevraagd aan wie hij deze pop wou geven.
Het is de schattigste popje dat me kleine zusje ooit met Nieuwjaar wou hebben, ze was er zeker van dat de Kerstman het haar zou brengen.
Ik zij hem toen dat hij haar deze pop dan wel misschien zou brengen, en hij antwoorde triestig:
Neen, de Kerstman kan niet gaan waar men zusje zich nu bevind. Ik moet het popje aan men mama geven zodat zij ze haar kan brengen.
Hij had zon triestige ogen toen hij dit zij.
Zij is vertrokken naar Jezus, Papa zegt me dat mama ze binnen kort gaat volgen, dus dacht ik dat zij dit popje wel mee kon nemen en haar dan aan men zusje kon geven.
Men hart was bijna stil blijven staan.
De kleine jongen heeften zijn blik naar boven en zij me :
Ik heb tegen men papa gezegd dat ze niet direct mocht vertrekken. Ik heb hem gevraagd te wachten tot ik terug van de winkel was.
Toen heeft hij een foto laten zien, genomen in de winkel, waar hij het poppentje in zijn handen had en hij zij:
Ik wil ook dat zij deze foto mee neemt, zo weet ze, dat ze het niet mag vergeten. Ik hou van men mama en zou willen dat ze me nooit verliet, maar, papa zegt me dat ze moet gaan met men kleine zusje.
Vervolgens liet hij zijn hoofd zakken en werd stil.
Ik voelde in men handtas en nam er een handbeugeltje uit met enkele briefjes en vroeg aan de jongen:
En als we nu eens je centen terug hertellen voor zeker te zijn ?
Ok, zij hij, ik moet er zeker genoeg hebben.
Ik gleed mijn geld tussen dat van hem en we begonnen te tellen. Er waren nu zeker voldoende centen voor het popje en zelf meer.
Stilletjes, vezelende de jongen:
Bedankt Jezus om me voldoende centen te hebben gegeven.
Toen keek de jongen me aan:
Ik had gevraagd aan Jezus om het te regelen dat ik voldoende centen zou hebben, zodat ik dit poppetje kon kopen en dat men mama het popje aan men zusje kon brengen. Hij heeft men gebed aanhoort. Ik wou ook genoeg hebben om een boeket witte rozen te kopen voor men mama, maar ik durfde het niet te vragen. Maar hij heeft me genoeg gegeven om het popje en de witte rozen te kopen. Weet U, mijn mama houd zo veel van witte rozen
Enkele minuten later kwam de jongen zijn tante terug, ik ging op zij door men winkel mandje te verplaatsen.
Ik heb men inkopen beëindigd in de winkel met een heel ander beeld dan toen ik begonnen was met men aankopen.
Ik kan de kleine jongen maar niet vergeten. Toen herinnerde ik me een artikel in de krant van enkele dagen geleden, waarin een chauffeur onder invloed een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar dochter zatten.
Het kleine meisje was opslag dood en de moeder zeer zwaar gewond. De familie moest een beslissing nemen op het zuurstof apparaat tot stilstand te brengen. Was het deze familie van die kleine jongen ?
Twee dagen laten las ik in de krant dat de moeder was komen te overlijden.
Ik heb het me niet kunnen laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me te begeven naar het mortuarium waar de jonge dame lag.
Ze lag daar, met een mooie boeket witte rozen in de hand, het popje en de foto van de kleine jongen in de winkel.
Ik heb het salon verlaten, al huilend, wetende dat men hele leven voor altijd veranderd zou zijn.
De liefde dat de kleine jongen had voor zijn mama en zijn kleine zusje was zo groot, zo ongelooflijk en in een fractie van enkele seconde, een bedronken chauffeur heeft hem alles ontnomen
Nu, heb je twee keuzes:
1)Dit bericht kopieren of versturen naar al je contacten 2)Doen alsof je het gelezen hebt en alsof het je niets deed.
Als je hebt gedaan, heb je er misschien voor gezorgd dat iemand onder invloed niet achter het stuur kruipt en misschien heb je zijn visie op het leven veranderd.
Hopelijk doe je net als ik:
Dat wilt zeggen, het naar iedereen van je vrienden sturen of kopieren op je webstek !!! Dat gaat je maar enkele minuten van je kostbare tijd nemen.
Men overtuigt zichzelf er vaak van dat het leven beter zal zijn nadat men getrouwd is, nadat men een kind heeft, of nadat men een tweede heeft. Later voelen we ons gefrustreerd want de kinderen zijn nog niet groot genoeg en we denken dat we beter zullen zijn als ze volwassen zullen zijn.
Men is er van overtuigd dat men gelukkiger zal zijn als éénmaal deze perode zal aangebroken zijn.
Men zegt zichzelf dat het leven dan pas vollediger zal zijn,dan ..... wanneer de dingen beter zullen gaan,wanneer men een grotere wagen zal hebben of een groter huis, wanneer men op vakantie zal gaan, of wanneer men met pensioen zal zijn.
De waarheid is dat er NOOIT een beter moment is om gelukkig te zijn dan het huidig moment,indien het niet nu is, wanneer zal het dan wel zijn ?
Het leven zal altijd gevuld zijn met te bereiken objectieven of te realiseren projecten.
Het is veel beter om in te zien dat het nu kan en moet,en om te beslissen om NU gelukkig te zijn, nu het nog kan. Heel lang,te lang,denkt men dat " gelukkig zijn " - " het echte leven " toch eenmaal eens zal beginnen.
Maar er is altijd wel een hindernis,een op te lossen probleem, of een onbeëindigd project, een nog te overbruggen periode, een af te betalen schuld of dergelijke,maar daarna, ................. dan zal het leven beginnen !
Tot men vaak veel te laat tot het beseft komt, dat al deze " hindernissen " deel uitmaken van het leven, en dat dit in feite het leven is.
Dit inzicht zal helpen begrijpen dat er geen achterhalen van het geluk bestaat,maar dat elk ogenblik een deel is van onze route,en deel uitmaakt van ons bestaan,..........van ons geluk.
Aldus passeert elk moment van ons bestaan,en wanneer men dat moment kan beleven met een bepaald iemand, speciaal genoeg om onze tijd mee te delen,vooral dan kan men gelukkig zijn, want gedeelde vreugde is dubbele vreugde,....en wees steeds indachtig......dat de tijd nooit stilstaat.
HET GELUK IS EEN WEG,.....GEEN BESTEMMING !
Er is niet zo heel veel nodig om gelukkig te zijn,het is voldoende om ieder klein momentje te herkennen,te appreciëren,en het te beschouwen als één der mooiste ogenblikken uit het leven,en wees aldus voorbereid op een eventueel minder geslaagde periode. Men kan pas echt heel gelukkig zijn,als men de andere kant van de medaille kent.
Stuur deze mail naar al de personen die je als vriend beschouwt en wens ze
een beetje geluk en sereniteit. Tijd wacht op niemand,deel uw leven met diegenen die u dierbaar zijn,het zal er nog waardevoller door worden.
De bron van deze tekst is onbekend.
Houd hem niet bij. Geef hem gewoon door aan jouw vrienden aan wie je geluk toewenst.
Dan ineens weet je het. Zomaar komen er woorden in je op en weet je het. Ze kriebelen je tong maar jij slikt ze in. Weer een besluit; je houdt het nog even voor je. Misschien dat er iets veranderd, misschien dat je dit morgen niet meer voelt, misschien is dit wel niet iets dat je hardop uit wil spreken. Misschien, heel misschien ben je er wel bang voor. Je staat stil, kijkt om. Wat gezien word, weten we niet. Ik kijk vooruit en mijn twijfel ebt weg. Woorden komen aan, ik hoor het me al zeggen. Op dat moment weet ik het heel zeker.
doet het er toe wat ik heb meegemaakt? Doet het er toe dat ik mijn slechte tijden gekend heb? Ik krijg te horen dat ik een spontane jongen ben, en soms heb ik nog de neiging om die mensen te vertellen dat ze het fout zien, dat het een masker is. Feit is dat het dat niet meer is. Ooit was het zo, inderdaad, maar ik ben veranderd, gegroeid. Ik bén een spontaan persoon, en ik lach veel en vaak. Hoeveel doet het er nog toe dat ik anders geweest ben? Maakt het een verschil?
Ik hecht er nog veel waarde aan, aan die periodes van pijn. Zij hebben mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Zo zie ik dat. Soms veracht ik die tijden, en veracht ik de gevoelens die daar bij hoorde. Soms ben ik deze tijden dankbaar voor wat zij mij uiteindelijk gegeven hebben. Dat ik achteraf pas kon zien dat ik eerst mijn bos plat moest branden voor het weer vruchtbaar zou worden, is niet gek. Ik zou gewoon graag advies willen krijgen. Is het belangrijk wat ik heb meegemaakt? Hoort het bij mijn verhaal over mij, en moet ik me schuldig voelen als ik blij ben? Hoe raar het ook mag klinken, soms gebeurd het ongemerkt.
Ik verras de mensen om mij heen steeds vaker. Verbaasd kijken ze dan op, waarna ik nonchalant terug kijk. Ik accepteer de aanwezigheid van deze persoon in de hoop dat anderen dit ook zullen doen.
Haha dank jullie wel! Ik heb mezelf weer een uitbeeldend gevoel gegeven
Wij geitenboeren , het is ons leven, Wij gaan naar Bree een feestje geven, Het geen wij dragen op onze wagen. Het is de roemvan ( 't geitenland ) bis En de naam van 't geitenland Die staat in ons hart geplant. En daarom zijn we zo fier En we drinken met plezier;
Rfrein: Want we zijn de geitenboeren De geitenboer(2 maal) En we zijn de gitenboeren De geitenboeren van 't plezier,een pintje bier.
De geitenboeren waren voor dezen Voor ons land lustige heren, Laat ons volgen dan hun leven Omdat wij zonen van hen zijn,ja van hen zijn. 't Waren mannen van verstand Omdat ze waren uit 't geitenland Ze dronken steeds hun buiksken vol Dat ze rolden gelijk 'ne bol
Refrein
De ganse Nieuwstad had iets vernomen En bereid zijn al zijn zonen Te laten klinken hunne tonen Al over 't dierbaar geitenland, ja geiitenland En de bazen van de café's Roepen de Nieuwstad is in Bree 't Zal er spannen weer vandaag Want de mannekens drinken graag
Je wordt een gelukkig en dankbaar mens, als je leert kijken met je hart naar het schone dat het leven biedt en naar het goede, dat ook in lijden geborgen ligt. (Valeer Deschacht)
Hoe vaak per dag kijkt een mens gemiddeld in de spiegel? Ik heb geen idee, maar weet wel dat het veel is... En soms ook te veel. Want wat zegt die spiegel nou eigenlijk? 'Hoede rest van de wereldmijziet' zou je kunnen denken... Maar is dat wel zo? Ziet de rest van de wereld wel hetzelfde als wat jij in de spiegel ziet? Die nét iets te grote neus... Die pluk haar die steeds de verkeerde kant op springt... Die puist op je voorhoofd... Die nét iets te grote oren.... Dat is wat JIJ ziet in die spiegel. Maar spiegels zijn verradelijk.... Ze laten je namelijk niét zien hoe de ander jou ziet! Die supermooie blauwe ogen... Die vrolijke kuiltjes in je wangen... Dat mooie blonde haar... De spiegel zegt er helemaal niks over. En nog veel minder zegt die spiegel over hoe God jou ziet... Hij ziet namelijk een meesterwerk. Een perfecte creatie... Een parel, van onschatbare waarde.
Ik doe mijn best om minder waarde te hechten aan wat de spiegel tegen mij zegt. Ik wil meer gaan luisteren naar wat Hij tegen mij zegt.... Lees het volgende nummer (van Barlowgirl) maar eens!
Mirror ~ Barlowgirl
Mirror, mirror on the wall, have I got it? 'Cause mirror you've always told me who I am I'm finding it's not easy to be perfect So sorry, you won't define me Sorry, you don't own me
(Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand... Heb ik het? Want jij vertelde mij altijd wie ik ben... Ik vind het zo moeilijk om perfect te zijn. Maar sorry, jij zult niets meer voor me bepalen. Sorry, jij neemt geen bezit meer van mij...)
Who are you to tell me that I'm less than what I should be? Who are you? Who are you? I don't need to listen to the list of things I should do I won't try, I won't try
(Wie ben jij om mij te vertellen, dat ik minder ben dan wat ik zou moeten zijn? Wie ben jij? Ik hoef niet meer te luisteren naar alle dingen die ik zou moeten doen... Ik ga het niet eens meer proberen!)
Mirror, I am seeing a new reflection I'm looking into the eyes of He who made me And to Him I have beauty beyond compare I know He defines me
(Spiegel, ik zie een nieuwe weerspiegeling... Ik kijk in de ogen van Hem die mij maakte, en zie dat ik voor Hem mooier ben dan wie ook. Hij bepaalt wie ik ben... Hij alleen!)
Wij geitenboeren , het is ons leven,
