Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
18-04-2014
doordenkertje
Ik ga graag aan de wandel. Bij mij in de omgeving is best nog veel groen, gelukkig! Daarnaast is er ook een natuurlijk geluidswal. Daar wandel ik graag en neem altijd mijn mobiel mee om foto’s te maken. Ook op een grijzige dag als gisteren zijn er altijd wel wat mooist te zien.
eentje om de dag mee te beginnen en eens aan te voelen in gedachte . Het is nu bijna acht jaar dat ik helemaal stopte met de alcohol .
En ik heb het idee dat de ergste afkickverschijnselen voorbij zijn. Ik wilde
zeggen: 1-0 voor mij. Maar het is geen wedstrijdje, geen gevecht. Nee, het is
gewoon tijd. Tijd voor míj. Tijd om mezelf weer terug te vinden.Dat klinkt
misschien heel raar uit mijn mond, aangezien ik alle tijd voor mezelf heb. Maar
toch heb ik mezelf de afgelopen jaar vooral heel druk bezig gehouden. Met van
alles, maar niet met mezelf. Nu is het tijd om even een stap terug doen, een pas
op de plaats. De komende week ga ik gebruiken om puin te ruimen. In mijn hoofd,
in mijn lijf, in mijn huis. Zaken op orde stellen. Het leven is gewoon te
kostbaar om ontzettend druk bezig te zijn met onbelangrijke zaken.Het voelt
goed. Het voelt echt alsof ik mezelf weer een beetje aan het terugvinden ben. Ik
heb alleen wat meer tijd nodig.Maar wat zat me dan
dwars? Waar maakte ik me zo druk om? Ik kan mijn vinger er nog niet goed op
leggen, maar ik denk dat mijn lichaam aangaf dat het tijd is voor een volgende
stap in het aanvaarden en niet te vluchten van de realiteit. Niet bewust, maar
ik deed het wel, door vooral heel druk te zijn, druk met van alles, druk met
details. Ik rende mezelf voorbij, hield geen rekening met mijn grenzen en ging
er dan ook veel te vaak overheen. Ik had het schijnbaar nodig. Ik heb nachten
wakker gelegen op bed tijd om na te denken om alles een plaats te geven.Maar nu
is het tijd. Het is tijd om niet meer zo druk te zijn met alles om me heen, maar
het is tijd voor mij. Voor een stapje terug. Misschien zelfs wel 2 stappen. Tijd
om adem te halen, na te denken. Te onderzoeken hoe ik verder kan leven met zo
min mogelijk pijn en zoveel mogelijk plezier. Ik merk dat ik het nodig heb. Dat
het mezelf voorbij rennen zijn tol begint te eisen. Ik ben zo ontzettend moe, zo
kapot. Ik kan niet meer. En dat is niet goed. Ik wil wat energie overhouden voor
de leuke dingen, de dingen die energie geven, de dingen die maken dat ik met een
glimlach op mijn gezicht door de rottijden, door de pijn heen kom. Want dat
blijft. Dit is nu een onderdeel van mijn leven. En
het is goed, zolang ik maar een beetje op mezelf pas. Het is nu tijd om op te
laden, om ook de rust te vinden en niet meer alleen maar te rennen. Tijd voor
balans.
Voor hen die het aangaat..........50 + of ? De badkuip dementie test! Tijdens een bezoek aan een verpleeghuis vroeg ik aan de directeur wat het criterium is om een patiënt opgenomen te krijgen.
Wel zei de directeur, we vullen een badkuip met water, dan krijgt depatiënt een theelepel, een theekop en een emmer. Dan vragen we hem/haar om de badkuip leeg te maken. Oh, ik snap het zei ik, een normaal persoon gebruikt de emmer omdat die groter is dan een theelepel of een theekop.
Nee, zei de directeur, een normaal persoon zou de stop uit de badkuip trekken. Wilt U een bed bij het raam of in het midden?
ZOEKERTJE 'k zoek een elektricien om de stroom te herstellen tussen mensen die niet meer met elkaar praten, een oogarts
om de boze blik van de mensen te veranderen, een kunstenaar om een glimlach op het gezicht van de mensen te tekenen, een metser om aan vrede te bouwen, een wiskundeleraar om terug te leren rekenen op elkaar en een kachel dat mijn hartje kan verwarmen en doen smelten
Telkens wanneer ik mijzelf ontleed, resteert een rest, een zoektocht Nooit geraak ik tot de bodem van mijn zijn, maar laag op laag onthult een nieuwe laag. De een verbonden met de ander, de ander verbonden met de volgende. Zij gaat onontwarbaar voort. Met elk proberen een nieuwe laag, met elke nieuwe laag een nieuw proberen. Nooit geraak ik tot het diepste van mijn zijn.
Elke actie een complot van lusten, angsten en verlangens. Niets is gewoon. Alles heeft een doel en oorzaak. De vraag is wat en wie en hoe. Na eindeloos dralen en dwalen heb ik mijn zoektocht gestaakt. Ik ben er niet, en nooit geweest. Het is slechts het lichaam dat hier leeft. Er is geen ik, geen diepste ik, geen essentie van mijn zijn.
In relatie tot de ander verhult zich echter dit besef. De ander is niet op de hoogte van mijn automaten en gelooft in mij en redenen. Mijn mij speelt hierin mee. Het kan niet anders, en vervalt keer op keer uit schuld weer in het vinden van zijn diepste zijn.
Elke actie een complot van lusten, angsten en verlangens. De ander moet het weten, anders ga ik aan de eerlijkheid voorbij. Kon ik de ander mijn zijn maar geven. Op een blad hem aanreiken en zeggen: dit ben ik. Een blik alleen zou genoeg zijn om mij te doorgronden.
Zo is het helaas niet gegeven. Zonder essentie is het wachten totdat alles is vergaard. Pas dan is het klaar of mijn zijn de ander kan bevallen. Maar weet dat ik die tocht ook maak en weer een laag verder geraak.
Loop niet voor me, want ik volg niet. Loop niet achter me, want ik leid niet. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend ik heb geen tijd te verliezen,want tijden veranderen henri
Even kijken uit het raam en zien! De lente tikt zachtjes op onze schouders en is klaar om zn bloesems de wereld in te sturen. En of wij er ook klaar voor zijn! Hier een prachtig geanimeerd voorsmaakje op wat ons te wachten staat.
Waar zijn ze toch die brieven van vroeger? Waar is de tijd dat er nog geen E-mail was? Waar is de tijd dat men nog met pen op papier schreef? Plots heb ik goesting om een brief te schrijven. Aan wie? Awel ik weet het nog niet, misschien duik ik wel terug in de tijd van toen, met de ervaring van vandaag. Misschien een brief naar mijn moeder, of naar mijn vriend. Naar Rogéke of zo maar de wereld in. Misschien herkent men zich in de brieven, of misschien is hij wel voor u bestemd.
Morgen vrienden
Het is weeral een tijdje geleden dat ik je nog iets schreef. Ja, de laatste 6j blijven mijn brieven onbeantwoord, en toch blijf ik je schrijven. De brieven zijn vergeeld, maar de woorden staan er nog steeds in blauwe inkt. Het papier geurt muf, maar de waarde van de woorden is gebleven. Vaak herlees ik mijn eigen brieven, want de postbode stuurt ze terug, wegens adres niet bekent. Iedereen weet dat je er bent, maar hij alleen kan je adres niet vinden. Maar ik geef de hoop niet op, en zal blijven schrijven tot je mijn woorden te lezen krijgt. Ik ben dan weer men eigen weg ingeslaan, en begint op volwassen benen te staan. Het werd stil, en het is in die stilte dat ik je nu schrijf. Honderden brieven zou ik je kunnen schrijven, met de woorden die ik tekort schoot tijdens men levensjaren. Brieven met dankwoorden, brieven met excuses, brieven om uit te leggen wat je voor ons betekende. straks steek ik deze brief in een brievenbus. Hij zal zijn weg volgen zoals alle andere brieven. De postbode zal hem terug in mijn brievenbus deponeren, en iets later krijg ik je brief terug in handen. Zoals gewoonlijk zal ik roepen . er is post!
En jij vroeg om de post op de kast te leggen, zodat je hem 's avonds kon lezen. Zo zal ik ook deze brief, straks bij alle andere brieven leggen op de kast naast je foto. Zes jaar lang stapelen ze zich op. Af en toe doe ik er ééntje open, en lees hem je dan voor. Brieven met een lach, brieven met verdriet. Hoe meer het papier verkleurt, hoe meer kleur de inhoud krijgt. Ooit zal ik zelf de kans hebben om je de brief te brengen. De dag dat de wereld mij verlaat, zal ik zelf postbode spelen en met mijn post voor de hemelpoort staan. Och nee.....ze hoeven mij niet binnen te laten, gewoon je brieven bezorgen. Mijn plaats is in de zevende hemel, de dag dat je mijn woorden leest die ik vroeger tekort schoot.
Gestopt
Ik ben nu 6jaar geleden gestopt en ik kan het u aanbevelen. Niet langer schaad ik mijn gezondheid en die van mijn omgeving en ook de toestand in de wereld is er enorm bij gebaat.
Zo kan ik s avonds weer liedjes zingen bij de afwas, fluitend mijn rekeningen betalen, een stukje joggen (op de stoep uiteraard) of tikkertje spelen met B. Allemaal dingen waarvan je fit en fris wordt.
Ook van stress heb ik minder last . Nog voor de wekker gaat, word ik uitgeslapen wakker. Ik ontbijt op mn gemak en vervolgens vertrek ik ontspannen naar mijn bezigheden buitenshuis en geniet ik bij elk rood stoplicht van het uitzicht. Voor bumperklevers voel ik uitsluitend mededogen.
Stoppen is bovendien dé (gratis!) remedie tegen kredietcrisis en terrorisme. Bijzonder enge dingen die u maar zo op uw dak kunnen vallen. Naar dagelijks verluidt. Die u uit de slaap houden. Wat, stel dat. En wat nou als dit. Met uw pensioen, uw vaste baan en uw hypotheekaftrek. Met uw vredige dood in huiselijke kring. Angsten die, sinds ik gestopt ben, aan mij steeds minder lurken. Ik laat me niet langer bang maken. En als u dat ook zouden doen, hebben de heren en dames van de buitenwereld straks weinig anders meer te doen dan vreedzaam in hun tuintjes te schoffelen en môgge te brommen als u met uw hondje langs wandelt.
En dat allemaal door een leven zonder televisie. En dan vooral zonder nieuwsberichten, actualiteiten en praatprogrammas. Al is stoppen met roken, drinken en computeren natuurlijk ook heel gezond.
Maar moet ik als burger dan niet op de hoogte blijven? Kan ik dan nog wel gezellig meepraten in de koffiepauze?
Waar moeten u en ik het dan over hebben? Over dahlias? De dood van mijn poes? Dat die van nummer 71 gaan scheiden? De spelregels van Mens erger je niet? Het weer? Over niets? Ik ben ermee begonnen. Stoppen met drinken.Zon offer kan dat niet zijn voor onze gezondheid, inclusief de wereldvrede. Ook al zal het nieuws daarover mij pas een dag later bereiken. Maar dat heb ik er wel voor over. U ook?
Vrienden, ik hoop dat met jullie alles goed gaat. Ooit maak ik dezelfde reis, en dan kunnen we zeker bijpraten. Ik stuur je nog vele lieve groetjes Henri
