Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
11-02-2009
indianenkind
Oh, de kracht om sterk te zijn, en de wijsheid van de stad Al die dingen krijg je mettertijd
Op je zoektocht door het leven, loop je tegen 't antwoord op En geen berg is dan te hoog meer, dan haal jij zelf de top
Mensenkind, kijk naar omhoog Geef niet op, doe wat je kan Eens loop jij ook trots rechtop Mensenkind, er komt jouw tijd als man
Er is niemand die jouw hand pakt, jouw wegwijs maken kan Maar met hoop, geloof en liefde, groeit een jongen tot een man
Mensenkind, kijk naar omhoog Geef niet op, doe wat je kan Eens loop jij ook trots rechtop Mensenkind, er komt jouw tijd als man
Wat jij van and'ren leert, leert een ander weer van jou Temidden van degene van wie je houd
Alles waar jij ooit op hoopte, die dromen in je hoofd Ooit gaat het je een keer lukken, als jij erin geloofd
Mensenkind, kijk naar omhoog Geef niet op, doe wat je kan Eens loop jij ook trots rechtop Mensenkind, er komt een tijd als man.
Wat geweest is, is voorbij....Wat geweest is, is voorbij maar herinneringen blijven een schouder om op te leunen helpt dan vaak de pijn verdrijven. Vraag dus als je eenzaam bent verdrietig of alleen kom even bij me zitten en sla je armen om me heen. Want ieder mens heeft af en toe behoefte aan een troostend woord zorg er dus voor als je verdrietig bent dat iemand dat ook hoort.
Er zijn zo van die dagen dat een zwerver in me leeft Ik moet naar buiten breken, ver weg van al wat mij omgeeft Dan kan ik niets verdragen, loop nerveus en overstuur In mijn bloed klopt verlangen naar onstuimig avontuur
Het kan opeens gebeuren, en het valt zo plots op mij Geen mens houdt mij nog tegen, zelfs mijn liefste, zelfs niet jij Ik kan het niet verklaren, 't is een gloed die smeult en brandt Ja, los wil ik mij scheuren, los van elk gezond verstand
Het zijn bergen en ravijnen Of een zaal van duizend man Of de hitte van woestijnen Die ik graag bedwingen zal
Dan scheur ik door de nachten, door de hitte die me slaat Een dorre witte vlakte die me naar de eindstreep jaagt Dan luwt opeens de storm en een rust die mij herschept Onpeilbaar is de vreugde als je iets veroverd hebt
Het zijn bergen ?
't Is een beest dat wild tekeer gaat Dat mijn angsten overstemt Het gevaar dat me uitdaagt: Koen, ik wil dat jij me temt
Dan wenkt opnieuw de haven van het huis waar ik verblijf Dan proef ik weer de liefde van haar zoete warme lijf Vind ik opnieuw de kalmte van het leven dat zich schrijft Totdat de onrust wakker wordt en mij weer naar buiten drijft