Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
Een boer had enkele jonge hondjes die hij nog moest verkopen. Hij schilderde een advertentie op een bord met: 4 puppies te koop en zette dit aan het begin van zijn erf aan de kant. Net toen hij de laatste spijker in het bord sloeg werd hij aan zijn overal getrokken. Hij keek naar beneden in de ogen van een kleine jongen. "Meneer" zei de jongen, "Ik wil een van uw puppies kopen". "Wel", zei de boer, terwijl hij met zijn hand achter in zijn nek wreef, "deze puppies hebben hele goede ouders en kosten aardig wat geld". De jongen liet voor een moment zijn hoofd hangen. Toen reikte hij diep in zijn broekzak en haalde een handvol kleingeld voor de dag en liet het aan de boer zien. "Ik heb 39 cent. Is dat genoeg om te kijken?" "Zeker", zei de boer en hij floot een deuntje. "Dolly", riep hij. Uit het hondenhok en over het erf rende Dolly naar de boer toe gevolgd door 4 kleine bolletjes wol. De kleine jongen drukte zijn gezicht tegen het hek. Zijn ogen straalde van verrukking. Terwijl de honden naar het hek toekwamen rennen, zag de jongen nog iets bewegen in het hondenhok. Langzaam verscheen er nog een bolletje wol, maar deze was zichbaar kleiner dan de andere hondjes. Op zijn achterpootjes gleed het bolletje het hok uit en op een wat onhandige wijze begon het hondje vooruit naar het hek te hobbelen terwijl het zijn best deed de andere hondjes bij te houden. "Ik wil die hebben", zei het kleine jongetje, terwijl hij naar de waggelende hond wees. De boer knielde naast het jongetje neer en zei: "zoon, je wil dat hondje echt niet. Het is nooit in staat om te rennen of te spelen zoals de andere hondjes kunnen". Toen deed de jongen een stap naar achteren, reikte naar beneden en begon een broekspijp op te rollen. Terwijl hij dit deed werd een stalen beugel zichtbaar aan beide zijden van het beentje van de jongen die vastgemaakt zaten aan zijn speciaal gemaakte schoentje. De boer aankijkend zei hij: "weet u meneer, ik kan zelf ook niet zo goed rennen en hij heeft iemand nodig die hem begrijpt". Met tranen in zijn ogen reikte de boer naar beneden en pakte de kleine puppie op. Hij hield het heel voorzichtig vast toen hij de puppie aan de kleine jongen gaf. "Hoeveel kost het?" vroeg de kleine jongen. "Niets, het is gratis", zei de boer. "Er is geen prijs voor liefde". De wereld is vol van mensen die iemand nodig hebben die ze begrijpt. .
Ik kom jeen fijne dag wensen; geluk en liefde; vrienschap niets anders, Probeer als je tegen de lamp loopt, een beetje licht mee te nemen. vrienden komen niet zomaar elkaar tegen; ze waren alaltijd in de ander verscholen;. Wees tevreden met de kleine dingen, ze zullen je overvloedig omringen, Wie een goed humeur bewaart, wordt veel last en zorg bespaart. Mensen die de zon in andermans leven brengen, zullen ook haar stralen voelen. Niet krijgen wat je wenst; is soms 't beste wat je kan overkomen. Wat je werkelijk toe behoort kan je nooit verliezen, zelfs niet als je 't wegwerpt. Maak van je gedachten een zomertuin, en tot slot; Wie zich niet ergert, die wordt geen tachtig maar honderd.
Het klinkt zo simpel en toch gaan wij massaal naar onszelf opzoek. Maar wat als je helemaal niet hoeft te zoeken? Als jij jezelf al lang bent maar dit door omstandigheden even vergeten bent?
Je kunt jezelf niet echt kwijtgeraken want dan zou je hier niet meer zijn. Het feit dat je dit leest, betekend dat je er nog steeds bent. Toch?
Ga daarom niet opzoek naar iets wat je niet zult vinden, want het is er al. Accepteer dat jij bent wie je bent, een uniek persoon waar er maar 1 van bestaat. Stel jezelf eens voor hoe bijzonder JIJ bent...
Geniet van wie je bent, alles is al in jouw aanwezig. Het is aan jouw om dat te ontdekken en jezelf te laten stralen.
Als ik oud ben geworden, en sukkel met m'n gezondheid, als ik leven moet van een te klein pensioen en mezelf niet meer helpen kan, Zoek dan geen grote woorden !
Als ik gehandicapt ben en dat moeilijk kan verwerken, als ik een vreemde arbeider ben, sinds jaren in je land, en dan plots zonder werk, Zoek dan geen grote woorden !
Als ik erg ziek ben en geen hoop meer heb op genezing, als ik huilen moet gekweld door de zorg om mijn gezin, Zoek dan geen grote woorden !
Als ik gebroken ben, doodmoe en moederziel alleen, als ik geslagen en vernederd, beschaamd over eigen dwaasheden, diep in de put zit, en zoek naar iemand die begrijpen wil, als ik de nacht ben ingegaan, de nacht waarin geen sterren staan, Zoek dan geen grote woorden !
Dag mevrouw Vervoort,
Hebt u 't al gehoord
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Uren, uren stond 'ie open
Heel de keuken is onder gelopen
Denkt u toch eens even
't Zeil was net gewreven
Dag mevrouw Van Dore
Moet u toch 'ns hore
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Zeven dagen stond 'ie open
Heel het huis is onder gelopen
Denkt u toch eens even
Alle meubels dreven
Dag mevrouw Van Wal
Weet u 't nieuwtje al
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Zeven weken stond 'ie open
Heel de straat is onder gelopen
Denkt u toch eens even
Alle auto's dreven
Dag mevrouw Van Kamp
Weet u 't van de ramp
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Zeven maanden stond 'ie open
Heel de stad is onder gelopen
Denkt u toch eens even
Niemand meer in leven (Allemaal verzopen)
Kijk, wie komt daar aan?
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Hendrik, hoe is 't gegaan?
Had je de kraan open laten staan?
"O", zei Hendrik, " 't Was maar even
't Hele verhaal is overdreven
De keukenmat een tikkie nat,
Onverwijld opgedweild
Zo gebeurt, zo gedaan"
Zei Hendrik Haan
Alle dames gingen vlug
Teleurgesteld naar huis terug....
Moederschoot, Aards begin, waar het leven ontsproot. Negen maanden van pijn en verwachting, Een leven vol plezier, soms verachting.
Moeder, bron van het leven, Waar alles ontstaat, door wie ik leerde geven, Liefde en pijn, gedachten, wervelstormen zonder naam, Ik zit aan het venster van het leven, kijk door het raam.
Mama, weer is er de pijn, weg de verwachting, Door het venster zie ik het einde aan plezier, daar de verachting. Jij gaf me het leven, ik kwam uit je schoot, Blijf bij mij, ga niet dood.
Aardse leven omgeven door lichtend kristal, Stopt het aardse, de neerwaartse val. Kinderen van de sterren helpen het licht, Bedankt dat je er bent, mama, o zo dicht.
Moeder, mama, wat ook moge zijn je naam, Voor mij ben en blijf je nummer één, een vrouw met faam. Bedankt voor wat je zei, bedankt voor het leven, Ooit hoop ik je hetzelfde terug te geven.
Eéntje die er velen wellicht al kennen, maar voor de weinige mannen die hem nog nooit gehoord hebben: zeg niet dat je niet verwittigd werd.
Een man heeft een penis van 40cm. Hij gaat naar de dokter en doet zijn beklag: "Dokter, wat moet ik doen? Alle vrouwen zijn bang van mij. Kan jij dat ding niet wat verkorten?" De dokter kan daar niet onmiddellijk iets aan doen maar geeft hem het adres van een heks die ergens in het bos woont. Hij dus naar die heks. Hij doet zijn verhaal, de heks begrijpt het en zegt: "Ga naar de vijver aan het eind van het bos, daar woont een kikker. Vraag hem of hij met jou wil trouwen en als hij NEE zegt, zal jouw penis met 5 cm verkorten." Hij dus naar die vijver, vindt inderdaad die kikker en vraagt: "Wil jij met mij trouwen?" "NEE", zegt die kikker... en plop... 35cm. "Wil jij met mij trouwen", vraagt hij nog eens. "NEE", zegt die kikker... en plop... 30cm. Dat gaat goed denkt die man en vraagt nog eens: "Wil jij met mij trouwen?" "Maar NEE", zegt die kikker... en plop... 25cm. Die man denkt: 25cm dat kan gaan, maar 20 cm dat is het ideaal. Dus nog een keer. "Wil jij met mij trouwen?" "Ben jij doof of wat", vraagt die kikker, "ik heb gezegd NEE... NEE, NEE, NEE en nog eens NEE."
Er zit al een paar dagen een verdrietig randje rond de wereld.
Ik probeer er niet al te veel belang aan te hechten, probeer het te zien als het rechtstreekse gevolg van mijn extreme vermoeidheid, maar ik merk dat mijn hersens op volle toeren blijven draaien.
Tranen om wat ik allemaal niet meer kan, tranen om de pijn, tranen om mijn zieke lijf dat niet wil meewerken, maar ook tranen om jou, mijn engelbewaarder
Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had net boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar moeder. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.
We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen 'geïrriteerd', omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.
Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt. Herinneringen van 'rennen en spetteren' als een 'kind', zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...
Haar stem was zo mooi toen het de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten. 'Mama, laten we door de regen gaan rennen', zei ze. 'Wat?', vroeg mama. 'Laten we door de regen gaan rennen!', herhaalde ze. 'Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt' antwoordde mama.
Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: 'Mama, laten we door de regen gaan rennen.' 'We worden doornat als we dat doen,' zei mama. 'Nee, dat zullen we niet, mama.
Dat is niet wat je zei vanmorgen', zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok. 'Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?' Het meisje zei kalmpjes: 'Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: 'Als we hier samen doorheen komen, komen we door alles heen!'
Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.
Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
'Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, nou, ...dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,' zei mama.
Daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat.
Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.
Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen... Vergeet daarom niet om 'tijd' te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken. Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten.
Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven en de waarden in het leven... Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, gaan wandelen aan zee of in de bossen, genietend van de dagdagelijkse dingen, en een beetje humor...
Ik hoop dat je steeds de tijd neemt om door de regen te rennen !!!
Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten.
Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten Het is een korte boodschap om hen te laten weten dat je hen nooit zal vergeten.
Als je het naar niemand doorstuurt dan betekent dit dat je gehaast bent. Neem de tijd om te leven! Hou contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt.
Van het concert des levens heeft niemand een programma...!!!
GROOTMOEDERS BRIEF.... Ze is 84 jaar oud en rijdt nog altijd zelf met de auto!!!! Ze schrijft: 'Lieve kleindochter, Enkele dagen geleden ging ik naar de plaatselijke krantenwinkel en zag een sticker waarop stond: 'Claxonneer als je van Jezus houdt'. Die dag was ik bijzonder opgewekt omdat ik net een mooie kerkdienst met koorzang en donderpreek had bijgewoond. Dus kocht ik de sticker en plakte hem op mijn bumper. Jongen toch, ben ik blij dat ik dat deed want ik beleefde daarna zo'n bemoedigend avontuur. Ik stopte aan een rood licht op een druk kruispunt, nog steeds in gedachten over de Heer en hoe goed Hij is. Daardoor zag ik niet dat het licht groen werd. Een goede zaak dat iemand anders ook van Jezus houdt en toeterde want anders was het mij niet opgevallen. Daarna merkte ik dat meerdere mensen van Jezus houden. Terwijl ik daar zat te wachten, begon de man achter mij te toeteren. Dan leunde hij uit zijn raam en riep: 'In Gods naam!! Vooruit! Vooruit! Jezus Christus!! 'Vooruit!' Wat een uitbundige fan van Jezus was hij. Iedereen achter mij begon te toeteren. Ik leunde uit mijn raam en begon te wuiven en te lachen naar al deze liefdevolle mensen. Ik claxonneerde zelfs enkele keren om te laten horen dat ik hun liefde deelde. Er moet zelfs een psychiater achter mij gestaan hebben want ik hoorde iets zeggen over een instelling. Ik zag een ander op een vreemde manier wuiven met alleen zijn middenvinger in de lucht. Ik vroeg mijn kleinzoon op de achterbank wat dit wilde zeggen. Hij antwoordde: 'Waarschijnlijk is het een Hawaïaans geluksteken.' Zo oud als ik ben heb ik nooit iemand uit Hawaï ontmoet dus gaf ik hem het geluksteken terug. Mijn kleinzoon barstte uit in lachen. Zelfs hij was dus aangestoken door dit religieus gebeuren!! Enkele mensen waren zodanig door de vreugde van het ogenblik aangegrepen dat ze uitstapten en in mijn richting kwamen. Ik wed dat ze wilden bidden of mij vragen welke kerk ik bezocht. Maar juist op dat ogenblik bemerkte ik dat het licht veranderd was. Dus wuifde ik lachend naar al deze broeders en zusters en reed verder. Het viel me op dat ik de enige was die over het kruispunt reed voor het licht opnieuw versprong en was een beetje droevig dat ik al deze mensen diende achter te laten na al de liefde die we deelden. Dus vertraagde ik, leunde uit het venster en gaf hen allen voor de laatste keer nog eens het Hawaïaans geluksteken. Toen begonnen ze allemaal gelijktijdig te toeteren. En ik dacht: 'Prijs de Heer voor zulke liefhebbende en godsvruchtige mensen.' Veel liefs, Grootmoeder
Gegraveerd in bevrijdende dagen. Herdenken wij de doden met verschillende vlagen. Stilstaan bij vreugdevolle, dappere situaties. Moeilijke, afschuwlijke en bijzondere acties.
Vreugde leert dankbaar te wezen. Dat heeft het leven bewezen. Maar in oorlog verkeren. Hoef je geen oorlog te bezeren.
Gegraveerd in het leven. Gebiograveerd in het streven. Leer je om grenzen aan te geven.
Vreugde leert dankbaar te zijn. Ook in oorlog verkeren Voor de hand liggen weren. angst, boos, bang, chaos en pijn.
Gegraveerd in de nabestaande. Waar dapperheid hield staande. Is geen weg zo donker in het licht. Of de kleuren verlicht
Begin eens met een kleine steelpan Daarin drie schepjes kruidenthee Dan een scheutje lelietjes-water En klavertjes vier, een stuk of twee Zeven harten van verliefden Doe je er dan ook nog bij En als het lukt een lieve glimlach Vindt je die niet, krijg je hem van mij Dit zijn de benodigdheden Van het beterschap-recept Probeer gerust maar eens een kopje Je voelt je zo weer opgepept
Een man heeft een penis van 40cm. Hij gaat naar de dokter en doet zijn beklag: "Dokter, wat moet ik doen? Alle vrouwen zijn bang van mij. Kan jij dat ding niet wat verkorten?"
