amateur schrijverke zonder ruggesteun!
Een verhalenblog voor mensen die willen lachen, glimlachen en relativeren...
omdat het moeilijk is om te publiceren en ik ook niet de juiste mensen ken en misschien ook niet goed genoeg ben doe ik het op deze blog ! schrijven uiteraard !
Inhoud blog
  • zombies
  • zombies
  • vakantie
  • Slapen
  • Reportage
  • Ravache en Barremans, private investigators
  • reisperikelen
  • Het gat in de markt
  • Ik kom uit de kast...
  • waargebeurd...
  • Vroeger was het beter...
  • Aan het loket
  • het gat in de markt
  • haar
  • ex vriend
  • De heilige man komt
  • Ossepoester
  • Miljonair
  • Kroniek van een sukkel
  • ons hondje
  • de blokkade
  • Het zal niet gemakkelijk zijn
  • 1 januari 2017
  • De eenvoud
  • Tomorrowland
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Welkom op mijn blog!
    forum
  • LAAT IETS WETEN
  • uw commentaar

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum

    Foto
    06-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fietsen

    Eén van mijn hobbies is onder andere fietsen ! Ik heb in 2014 19584 km gefietst ! Geloof me het was vaak afzien, zweten, bloeden, tranen, terug zweten en meer van dat fraais.

    Ik heb cols gedaan, parken, fietsroutes overal ter lande. Gewoonlijk nam ik mijn fiets dan mee en zette die rechtop in mijn Berlingootje( ge weet wel zo'n auto waarvan de Geubels zei als ge dat koopt zijt ge nimeer up to date, de vuil jannet!), da is handig Geubels da's al ! En goedkoop.

    Dus zoals al reeds gezegd, ik deed vorig jaar  19584 km met mijn fiets ! Die stond dan rechtop in mijn autootje want naar het schijnt moogt ge een elektrische fiets niet platleggen want dan loopt den elektriek er uit zei mijn  fietsenmaker mottigen Harry. En die kan het weten want die repareert al fietsen van 13 mei 1914, just voor het uitbreken van den oorlog dus !

    Om verder te gaan; dan reed ik met mijn Berlingootje bijvoorbeeld naar het Rivierenhof in Deurne (toch zo'n 35 km vanuit Essen), dan nam ik mijn fiets uit het Berlingootje en fietste ik een toerke van zo'n 2.5 km, moe en fel vermagerd en afgezien door hitte of koude placeerde ik mijn fiets terug in de Berlingo waarna ik huiswaarts reed waar mijn echtgenote me opwachtte met een glas fruitsap en een massage.

    Thuisgekomen noteerde ik aandachtig de afgelegde kilometers met mijn fiets (in mijn Berlingo), het waren er die dag juist geteld 38 !!!

    Zo deed ik o.a. fietstochten in Sambre sur Meuse, in Meuse sur Sambre, ik deed de omloop van Nederoverheembeek, ik reed ook rond de kerk van Vrasene, ik haalde hout in Houthalen(met de fiets!!!) en  ik  rustte een beetje in o.a. Wachtebeke en in Zolder reed ik zelfs op het F1 parcours maar omdat er net een grote prijs bezig was mocht ik maar 100 meter met de fiets aldaar wat ik op zich al wreed flauw vond van de wedstrijdleiding! Ik presenteerde hem dan ook mijn middelvinger waarna ik met rasse schreden maakte dat ik wegkwam...niet van schrik of zo maar het was een bekke beginnen regenen.

    Ik bezocht ook Han sur Lesse en Lesse sur Han, daar fietste ik steil een berg op, het heeft me toen vijf seconden gekost om op de top te komen, het zweet gutste uit mijn sandalen, echt waar !

    Ik fietste ook naar Santiago de Compostella, allee , ik reed naar daar met de Berlingo, reed daar rond de basiliek en dan zette ik de fiets terug in mijn trouwe autootje en reed ik terug naar huis alwaar mijn eega alweder klaarstond met een glas fruitsap en een massage. Dat was zo'n fietstochtje van ongeveer enkele duizenden kilometers die ik met mijn fiets (die achterin de Berlingo stond) aflegde.

    Heb daarna wel effe naar Harry de mottigen moeten bellen daar mijn keeting versleten was.

    Mottigen Harry is toentijds in allerlijl gekomen en heeft mijn keeting ter plaatse hersteld wat me zo',n driehonderd vijftig euro kostte. Mottigen Harry, ne goeie fietsmekanieker maar wel wa duur...

    Vwalla, volgenden keer wat meer over mijn andere hobbies....


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)
    06-01-2015, 00:00 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    07-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sprookjes en meer...
    Sprookje : Het erwtje

     Er was eens lang geleden, een erwtje Piwi genaamd, Piwi was het zoontje van meneer en mevrouw Boon. Hij hing maar wat rond op het veld tot op zekere dag men hem plukte, men hem grondig waste en men hem in een bokaaltje stopte samen met duizenden vriendjes. 
    Piwi huilde erg hard in het begin omdat hij helemaal niet makkelijk zat in de bokaal. Na een tijdje leerde hij zijn makkers Groentje en Lichtgroentje kennen en vond hij het al wat prettiger in die bokaal ! Ze werden dikke vrienden en zaten met hun gedrieen knusjes en gezellig aan het raam van de bokaal. Piwi keek naar buiten en zag dat ze werden opgeladen in een groot ding op wielen, na een tijdje werd het donker en hoorden Piwi en zijn vrienden niks anders meer dan het geronk van een motor, af en toe werden ze flink door elkaar geschud. 
    Na enkele dagen werden ze gewekt door een verschrikkelijke knal. 
    "Hee, wat gebeurt er ? " schreeuwde Piwi. 
    "Kweetniet" zegden Groentje en Lichtgroentje in koor. En een gerinkel en geklingel en geklangel volgde na de knal. 
    Plots bevonden ze zich op straat, want alle bokalen waren kapot. Het was aan de rand van een bos. Het grote ding met de motor lag op zijn zijkant en pufte zachtjes. 
    Piwi zei tegen zijn vriendjes : "Kom , we gaan er vandoor !" En zo snel hun dunne beentjes hen konden dragen rollebolden ze weg. Ze gingen het struikgewas in en na een tijdje kwamen ze bij een rivier. 
    "Als we nu eens een vlot maken " stelde Groentje voor. "Een vlot ? Hoe ? " zei Lichtgroentje. 
    "Met takjes, kijk er liggen genoeg takjes op de grond !" antwoordde Groentje. Als gekken begonnen ze met hun drieen takjes te sprokkelen en aan elkaar te knopen met gras. 
    "Voila " zei Piwi na enkele uren, "ons vlot is af !". 
    Een paar minuten later dobberden ze met hun drieen op het vlot de rivier af. Na enkele uren stroomafwaarts te gaan kwamen ze in een stad aan. 
    Wat een zicht, ze zagen een grote toren en enkele prachtige oude gebouwen, soms gingen ze met hun vlot onder een brug en links en rechts van de grote rivier stond een bordje met 'SEINE' op. 
    "Verdekke," zei Piwi, " ik denk dat we in Parijs zijn ". 
    "P'rijs ? Wa is da " zegden Groentje en Lichtgroentje in koor. 
    "Hebben jullie dan niet goed opgelet op de erwtenschool misschien ? " vroeg Piwi en hij was een beetje op zijn groene teentjes getrapt. Zijn beide vriendjes schudden het hoofd. Piwi draaide zich verontwaardigd om. 
    "Kijk, daar staat de Eifeltoren en daar is de Notre-Dame" en Piwi wees de gebouwen aan. "De Notre-Dame is een oude kerk waar vroeger nog Quasimodo heeft gewoond " zei Piwi. 
    "Hoe heet dat beest ? "vroeg Groentje. 
    "Laat maar " mompelde Piwi. Dan vielen ze wat later alledrie in slaap. Wat later werden ze gewekt omdat het vlot plots enorm begon te schokken. Ze wreven zich de groene oogjes uit en keken rond, vlak naast hen vaarde een enorme boot en ze moesten zich stevig vasthouden aan het vlot. Nog een uur later kwamen ze op een groot water aan. 
    "Dit is de Atlantische oceaan "sprak Piwi. 
    "D' atalantiese wat ? " zei Lichtgroentje. 
    Piwi besefte dat zijn beide vriendjes niet erg snugger waren en reageerde niet. Hij vroeg hen beleefd om hun erwtenmond te houden en te luisteren. 
    "Ik denk dat we binnen enkele uren in Afrika zullen aankomen, dat is een mooi land, waar allemaal blije mensen wonen". 
    Groentje en Lichtgroentje keken elkaar aan. 
    "In dat land is er ook veel armoede en ook oorlog, de kindjes worden er soms doodgeschoten door de oorlog " zei Piwi. Een traan verscheen op Groentje's gelaat, Lichtgroentje veegde ze weg. 
    "Kijk, ginds ligt China " en Piwi wees over de oceaan. In de verte zagen ze een strand en er liepen gele mensen op. 
    "China is een zeer groot land en daar eet men geen erwtjes maar rijst " verklaarde Piwi. 
    "Oh, laten we dan maar daar gaan wonen, ik wil niet opgegeten worden !" zei Groentje. 
    "En ik ook niet, want ik wil niet tussen wortelen of zo belanden, ik haat wortelen !" zei Lichtgroentje. 
    "Geen schrik vrienden, ik zorg er wel voor dat we met ons vlot op een goede bestemming geraken ! " zei Piwi weer. Enkele dagen later wees Piwi naar de horizon. 
    "Kijk, ginds ligt Amerika, dat noemt men het beloofde land, als je heel goed kijkt zie je de skyline van Manhattan". 
    Groentje en Lichtgroentje gaven hun ogen goed de kost en genoten van het zicht en de uitleg van hun vriend Piwi. Na lange tijd varen kwamen ze ook voorbij Egypte, Israel, Chili, Spanje, Frankrijk, Denemarken en nog heel wat andere landen. Dagen later kwamen ze in een klein landje aan, het bleek Belgie te zijn, volgens Piwi. 
    "Ik denk dat we nu in Belgie zijn " zei Piwi. 
    "Maar dan zal men ons oppakken en opeten " schreeuwden zijn vriendjes. Ze hadden dit nog maar net geroepen of een grote golf gooide hun vlotje op het strand. Toen ze verdwaasd op het strand lagen werden ze opgepakt door iets. Ze keken naar boven en zagen een lief blond jongetje dat hen zachtjes in zijn hand hield. 
    "Ooh, dit zijn mooie erwtjes voor in de les biologie " zei het kereltje. Hij stak de drie vriendjes in zijn broekzak, de volgende dag nam hij ze mee naar school en hoorden ze iemand iets vragen. 
    "En...jongens, hebben jullie allemaal jullie erwtjes bij ? " vroeg een grote dame. 
    De kleine jongen haalde de drie vriendjes uit zijn broekzak. Plots stonden er wel dertig jongetjes rondom hem. 
    "Wel, wel, waar heb jij die mooie en grote erwten gevonden ? " vroeg de dame. 
    "Ja, ik heb ze gevonden juf, echt waar !" zei het jongetje. "Okee kinderen, allemaal terug op jullie plaats nu dus je weet het als je thuiskomt steek je de erwtjes in een stuk spons en doe er water bij en laat me weten wat er gebeurt na enkele dagen, okee ? " 
    De kleine jongen reed wat later met zijn fietsje huiswaarts. Hij ging naar de garage en zocht een spons, hij knipte er een groot stuk uit en stopte dat stuk in een glazen bokaaltje, dan stopte hij er de drie vriendjes in en goot er water bij. 
    "Lekker hee " zei Piwi " zo'n douche ". 
    "Ja tof, maar ik krijg precies wat scheuten links aan mijn lijfje " zei Groentje. "Ik ook " zei Lichtgroentje. Ze waren verbaasd en een beetje bang. Vanop de vensterbank zagen ze dat het kereltje in de tuin speelde met zijn hond. De zon maakte hun erwtenvelletje lekker warm en ze vielen in slaap. Na een lange tijd werden ze wakker en konden ze hun ogen niet geloven, de pot zat vol bladeren die uit hun lijfje kwamen en de pot werd zelfs te klein voor hen. Elke dag kieperde het jongetje er nog wat water bij. 
    Na drie weken werden ze in de grond gestopt en de drie kameraadjes voelden zich uitstekend alsof het zo moest zijn, ze voelden zich geweldig ! "Misschien tot kijk vriendjes " zei Piwi en hij knikte naar Groentje en Lichtgroentje alvorens het jongetje hem in de grond stak. Ze knikten terug en werden later ook in de grond gestoken. 
    Na enkele weken stonden er op die plaats drie reuzenstruiken met bonen aan, zo groot als sinaasappels. 
    "Wel buurman, waar heb jij die superbonen gehaald ? " vroeg een man aan de vader van het kereltje. 
    "Mijn zoontje heeft die gevonden beweert hij !". 
    Na alweer enkele dagen werd plots de grond omgewoeld, als bij toeval belanden Piwi, Groentje en Lichtgroentje weer bij elkaar. De plantjes die uit hun lijf groeiden warren weg, hun haar was weg en ze hadden vele rimpels, ze voelden zich moe maar gelukkig. 
    "Ja" zei Piwi" we hebben goed gewerkt denk ik ", en de papa van het kind gooide de reuzenbonen in een mandje en droeg ze in het huis. 
    "Prachtig schat, dat zal smaken " zei een vrouwenstem. 
    Piwi, Groentje en Lichtgroentje keken elkaar lachend aan. Nog weken lagen ze in de zon te genieten van hun oude dag. Als ze zich verveelden vertelde Piwi over de vele landen die ze bezocht hadden. En op een heldere sterrennacht, kwam de erwtengeest hen rustig halen, met zijn drieen vlogen ze naar de eeuwige erwtenvelden waar ze nog lang en gelukkig leefden en later erg wijze erwtengeesten werden... 


    Nog een sprook
    De twee zoutkorrels


     Siberië, ergens in de zoutmijnen. 
    Een snerpende wind joeg over de ijskoude vlakte. De lucht hing vol dreigende en donkere wolken, hier en daar zag je een bliksemschicht. Van leven was hier weinig of geen sprake, enkel in de zoutmijnen leek leven mogelijk al was het in erbarmelijke omstandigheden. 
    Maar daar, ergens diep in het zout, zaten twee zoutkorrels rustig met elkaar te praten alsof hen niks kon overkomen, tot plots een grote ijzeren schep hen met één graai weghaalde van hun familie en vrienden? Beide zoutkorreltjes huilden toen ze plots in de wind en de bijtende koude terechtkwamen. 
    De grote ijzeren schep gooide hen wat later met duizenden andere in een vrachtwagen, even later lagen ze weer onderaan met duizenden soortgenootjes op zich. 
    "Oef, we hebben geluk gehad " zei het ene zoutkorreltje. 
    "Zeg dat wel " zei het andere, en ze kropen wat dichter bij elkaar aan om het warmer te hebben, dan vielen ze in slaap. Plotseling werden ze wakker geschud en gleden ze vanuit de vrachtwagen in een grote trechter. "Verdomme, ik denk dat we in de zoutfabriek zijn " zei de ene weer. 
    "Ja maatje, ik ben er zelfs zeker van " zei de andere terwijl hij rondkeek. "Weet je wat, we kruipen naar boven en gaan een kijkje nemen" en ze wurmden zich traag maar zeker opwaarts. Toen ze bovenaan de zoutberg waren zagen ze de enorme bedrijvigheid in de fabriek. Mensen liepen als mieren door elkaar, sommigen hadden grote zakken vast en deden er zout in, anderen stonden aan machines te werken. 
    "Ik denk dat we niet meer lang zullen leven " zei het ene zoutkorreltje. 
    "Ik vrees dat je gelijk hebt " snikte het andere en een traantje gleed over zijn witte wangetje. Ze omarmden elkaar en huilden, tot ze beiden uitgleden, ze kwamen in een machine terecht en gleden over transportbanden, uiteindelijk belanden ze in een papieren zak, samen met honderden soortgenoten, bovenaan werd de zak door een machine goed gesloten. 
    "Wat nu ?". 
    "Afwachten, we zien wel ! " 
    Dan werden ze in dozen gestopt en na enkele dagen kwamen ze in een winkel aan waar ze in een rek gezet werden. 
    "Nou, ik vind het hier wel leuk "zei de kleinste zoutkorrel. 
    "Ik ook " zei de andere " maar zal het leuk blijven ? ".
     Nauwelijks een uurtje later graaide een hand hun pak uit het rek. Een uurtje later kwamen ze in een klein glazen potje terecht met bovenaan enkele gaatjes waar ze juist door zouden kunnen. Ze keken angstig vanuit het potje naar de omgeving; ze zagen een grote man, een vrouw en twee kindjes die aan tafel zaten. Plots werd het potje vastgenomen, omgedraaid en er werd hard mee geschud, de twee korreltjes konden zich nauwelijks vasthouden, gelukkig werd het potje even later terug op tafel gezet. Telkens ze weer werden opgepakt namen ze elkaar stevig vast en konden ze niet door één van de gaatjes vallen. Dat ging zo dagen door tot er nog maar enkele honderden van hen overbleven. Daar zaten ze dan op het keuenrek naar buiten te kijken. "Kijk, er valt zout uit de lucht " zei het ene korreltje. 
    "Dat is geen zout domkop, dat is sneeuw " lachte het andere korreltje. 
    Plots kwam de vrouw de kamer binnen en leek iets te zoeken. "Schaaaaaat " riep ze naar haar man " waar staat het pak zout ?" 
    De man kwam even later de keuken binnen. "Het laatste zout heb ik in het zoutvatje gedaan " zei hij. 
    "Tja, dat is wel wat weinig om de stoep ijsvrij te houden maar ja beter iets dan niets " zei de vrouw en ze nam het potje mee naar buiten, hun hond, een grote labrador volgde haar. Beide korreltjes keken elkaar angstig aan, de vrouw draaide het potje ondersteboven en ze zagen hun soortgenootjes in de witte sneeuw vallen en verdrinken, net toen zij ook uit het potje zouden gaan vallen liep de hond onder het potje door en belandden ze met hun tweetjes in de warme pels van het dier. "Nou over geluk gesproken "zei de grotere korrel. 
    "Gesproken!" antwoordde de ander. 
    De dag daarna liep de man met zijn hond langs een grote rivier. De man nam plots een tak van de grond en riep de hond, dan gooide hij de tak weg en de hond moest hem terugbrengen. Beide zoutkorreltjes die nog steeds in de warme vacht van de hond zaten keken elkaar angstig aan terwijl de man de stok weggooide. 
    "Dit wordt gevaarlijk vriend "zei de ene. 
    "Als we in het water terechtkomen zullen we smelten !" snikte de andere. "Luister, als de hond in het water springt, springen we op die tak die daar drijft okee ?!" zei de moedigste korrel. De andere knikte. De hond liep snel naar het water en nam een reusachtige sprong. 
    "Springen !!!" riep de ene korrel. Beiden sprongen ze uit de pels recht op de drijvende tak en zonder nat te worden dreven ze wat later verder de rivier af. "Oef, dat scheelde niet veel " zei de ene weer. 
    "Niet veel " zei de kleinste terug. Dagen aan een stuk bleven ze ronddobberen en dreven ze waarheen de tak hen bracht. Na een tijdje zagen ze allemaal ijsbergen voor zich opdoemen. 
    "Miljaar, ik denk dat we naar de Noordpool aan het drijven zijn " zei de ene. "Dat kan niet" zei de kleinere korrel '" ik wil naar huis ". De grotere korrel nam de andere stevig vast en zei ; 
    "snap je het dan niet dat we gered zijn, het is daar erg koud, het ijs zal nooit smelten en omdat het ijs niet smelt zullen wij ook niet smelten, we zijn gered, voor altijd !"
     De kleinere keek hem glimlachend aan? "Voor altijd ? " vroeg hij. 
    "Ja, voor altijd "knikte de grotere korrel. En enkele uren later werd de tak door het water tegen een enorme ijsberg gesmakt en beide zoutkorreltjes belandden op de top ervan. De zon scheen op hun wit velletje. 
    "Goed hee, dankzij de zon is het niet te koud en dankzij het ijs smelten we niet ! Jaren en jaren bleven ze op de ijsberg wonen en volgens de legende kwamen er nog meer zoutkorreltjes bij. Langzaam maar zeker veranderde de ijsberg in een gigantische zoutpilaar en terwijl alle mensen al van de aarde verdwenen waren zat de hele zoutgemeenschap op de berg ! Beide moedige zoutkorreltjes hadden elk een zoutvrouwtje gevonden en ze hadden vele zoutkindertjes. En natuurlijk, zoals altijd leefden ze nog lang en gelukkig...


     Ravache & Barremans : private investigators 

    Hoofdstuk 1 

    Ravache zat in de ruime simili-lederen zetel achter de bureeltafel, zijn voeten rustend op de rand van de tafel, zijn collega Barremans zat verveeld in de andere zetel die het bureau rijk was. Barremans was Hello Everybody aan het lezen, het allernieuwste weekblad. 
    "Zeg Ravache" "Zeg maar Swa hoor Fideel" antwoordt Ravache. 
    "Wel Swa, moet je horen wat er nu in Hello Everybody staat; naar het schijnt en het staat hier ook geschreven heeft Michael Jackson besloten om te huwen met Marilyn Monroe !". "Hoe kan dat nu Fideel, Marilyn Monroe is al minstens dertig jaar het hoekje om en dood ook !". 
    Barremans kijkt wat kwaad naar Ravache omdat die hem weer niet gelooft. "Ja maar, het staat hier toch en je weet hoe excentriek die Jackson is hee !". "Tja, als het in Hello Everybody staat vermoed ik dat het wel waar zal zijn" zegt Ravache. Barremans leest aandachtig verder in zijn lijfblad terwijl Ravache de slaap uit zijn ogen probeert te wrijven. Hij verveelt zich dood.
     "Verdomme Barremans "zegt Ravache plots. "Zeg maar Fideel" antwoordt Barremans gevat. "Ja...euh Fideel, wanneer gaan we godverdomme nog eens een klant hebben ons geld van die laatste klus is bijna op, je weet wel toen we die poedel van die filmster moesten zoeken en hem vonden in de dok, keidood en kletsnat..." "Ah ja, nu weet ik het weer !" zegt Fideel. 
    "Awel jongen, al dat geld is bijna op, foetsie !" zegt Swa. Zijn woorden waren nog niet koud, meer lauw of lichtwarm toen plots de telefoon rinkelde. Ze schrokken beiden want dit geluid hadden ze sinds maanden niet meer gehoord. 
    "Hoor ik daar nu de telefoon ? " vroeg Barremans aan Ravache. 
    "Natuurlijk idioot of dacht je dat het een naaimachine was, debiel! " reageert Ravache geërgerd. Barremans springt recht en wil de deur van hun bureau gaan openen. 
    "Hee Barremans, daar staat de telefoon, naast de typemachine en de Sega console, juist voor de monitor van onze playstation, laat de deur maar dicht jongen !" zegt Ravache hoofdschuddend. 
    "Ach ja, nu weet ik het weer " zegt Barremans en loopt naar de telefoon. "Hallo, detectivebureau Rarremans en Bavache...euh...Barremans en Ravache, wat kunnen we voor U betekenen ? " zegt hij. Barremans wachtte gespannen op antwoord langs de andere kant. 
    "Goedendag meneer, U spreek hier met mevrouw Sofie Chateauwiet de la Foret, kan ik jullie vanmiddag spreken, het is zeer belangrijk " zegt een sensuele stem. Barremans wrijft zich in het weinige haar dat hij nog over heeft en begint direct een lichaam te fantaseren bij de stem. 
    "Ja, natuurlijk mevrouw Chateau...euh...wit...de...euh...fret..." zegt hij. "Sofie Chateauwiet de la Foret is mijn naam " zegt de stem. "Zeg ik toch...waar spreken we af ? " vraagt Barremans. Even stilte aan de andere kant van de lijn, eigenlijk duurt het nog wat langer dan even, Barremans wordt ongeduldig en slaat even met de hoorn van het toestel op tafel. Ravache kijkt hem alweer hoofdschuddend aan. 
    "Hallo, bent U er nog " zegt Barremans terug in het toestel. "Ja hoor, mijn waarde, laten we afspreken in Het Koperen Kalf, U weet toch wel waar dat is hee ?" zegt ze.
    "Ja natuurlijk, het is namelijk ons stamcafé" liegt Barremans en hij knipoogt naar Ravache. Die schijnt er niet mee te kunnen lachen. "Om twee uur, vanmiddag, gaat dat voor jullie ? " "Natuurlijk, we zullen er zijn ! Tot straks dan maar ! " zegt Barremans. "Hoe kan ik jullie herkennen ? " vraagt de vrouw nog. Barremans denkt even na en wil zeggen dat Barremans er echt macho en mannelijk uitziet en dat Ravache zo lelijk is als de nacht en nog verwijfd ook maar hij bedenkt zich... 
    "Wel één van ons beiden zal de krant, 'Het Eerste Nieuws' bij zich hebben." "Okee, goed, tot straks dan !" een koele klik volgt. Barremans legt een beetje van streek de hoorn neer. Hij kan haast niet wachten om de vrouw te ontmoeten en wil haar al terugbellen om te vragen of het niet wat vroeger kan zijn maar dankzij zijn jarenlange kung-fu-training kan hij zich beheersen.

     Ravache heeft het hele gesprek kunnen beluisteren via de extra speaker die constant aan hun toestel hangt om eventueel gesprekken op te nemen en zo... "Wel Barremans, sinds wanneer is Het Koperen Kalf ons stamcafé ?" zegt Ravache. "Wat kon ik anders zeggen ? " antwoordt Barremans. "Jij bent me toch een ezel hoor, waar ga je dat café dan vinden ? " "Wel in de stad natuurlijk " antwoord Barremans, terwijl hij een Marlboro uit zijn pakje sigaretten haalt. Hij breekt de sigaret in twee stukken en werpt ze achteloos in de vuilbak. "Zeg, waarom gooi je die sigaret weg ? " vraagt Ravache.

     "Ach, ik rook niet meer " zegt Barremans. Ravache schudt zijn hoofd. "Enne...meneer weet toch dat er in de stad alleen al zo'n 150.000 cafeetjes zijn ?!" "Oh, Ravache, geen probleem, ik zoek het wel op in de Zilveren Gids" antwoordt Barremans terwijl hij naar de kast stapt waarin zich alle afgewerkte dossiers bevinden. Er is één plank in de kast, aan de linkerkant ligt één dossier en aan de rechterkant ook, daartussen in ligt de Zilveren Gids. Barremans neemt de Gids en zet zich neer, hij begint te zoeken in de Gids. Ravache laat hem betijen en vraagt na een uurtje ; "Wel Barremans, nog niks gevonden ?". 
    "Zeg man, ik ben al bij de letter B hoor, geduld mijn waarde, geduld!" reageert Barremans geïrriteerd. "Jij driedubbel afgetrokken bleekscheet" roept Ravache," weet je dan verdomme niet dat Koperen Kalf met de letter K begint van facteur, idioot !" Ravache springt recht en sleurt kwaad de Gids uit de handen van zijn collega. Hij begint haastig te zoeken en enkele minuten later heeft hij het adres al. "Hier is het; Baanstraatweg 657, kom op, we zijn er mee weg !"zegt Ravache en hij legt de Gids terug tussenin de twee dossiers. Dan kijkt hij nog even op zijn echte imitatie-Rolex en ziet dat het al één uur is. "Zeg Barremans." "Zeg maar Fideel" antwoordt Barremans. "Stop met die zever, je weet dat het intussen al één uur is, Het koperen Kalf is wel aan de andere kant van de stad hee !". Snel trekken ze beiden hun antracietgroene parka's aan en zetten hun geruite petten op. Dan stappen ze beiden in de lift . "Zeg Swa, rij jij of rij ik ?" zegt Fideel. "Hoe durf je dat te vragen, Fideel Barremans, ben je al vergeten dat je onze vorige wagen in de prak hebt gereden toen je met je zatte botten tegen die muur parkeerde ?" "Okee Ravache, jij rijdt " antwoordt Barremans een beetje geambeteerd. 'Die klootzak vergeet ook niks hee!' denkt hij nog. Dan begint hij luidop te fluiten uit onvrede en onmacht. Even later stappen ze beiden naar hun wagen toe.

     "Toch een mooi vwatuur hee Ravache, moet je kijken, die brede banden, die kleur, dat felrood zoals een Ferrari, die uitlaat in chroom, de sportvelgen, echt ik ben trots op onze wagen !" zegt Barremans. "Onze wagen ? "vraagt Ravache. "Okee, jouw wagen, stijfkop, ben je nu tevreden ?!" zegt Fideel. Van pure woede duwt Barremans een oud vrouwtje van de stoep. "Hee meneer, kijk uit hee of ik roep de polies !"krast de oude kol. Barremans draait zich om en geeft haar een klap op haar verfrommeld gezicht. "Wij zijn van de politie madam, kan ik nog iets voor U doen ?!" schreeuwt Barremans haar gefrustreerd toe, terwijl hij alweer zijn vuist balt. "Euh neen...bedankt meneer,'t is in orde "krast ze terug, terwijl haar oude gerimpelde huid langzaam appelblauwgrijs wordt en het bloed uit haar neus stroomt.

     Barremans lacht en kijkt Ravache aan. Deze tikt even met zijn wijsvinger op zijn voorhoofd en kijkt Barremans kwaad aan. "Jij stomkop, kon je haar niet gewoon met je matrak slaan, straks gaat ze klacht indienen en vindt men jouw vingerafdrukken op haar bakkes, ezel die je bent !" zegt Ravache boos. "Jij kan toch niks verdragen hee Ravache" zegt Barremans terug. "Kom we stappen in !" reageert Ravache. Barremans stapt in, zijn gezicht is wat rood aangelopen door de opwinding, hij slaat het portier hard toe om zijn ongenoegen te uiten. Ravache stapt rond de auto en zet zich achter het stuur van zijn Fiat Panda. Hij steekt de sleutel in het contact en start de motor, met gierende banden scheuren ze de straat uit. "Ja Barremans, geef toe, echt een racemachine hee deze auto !" zegt Ravache. "Jaja, ik weet het stoeffer" zegt Barremans verveeld en kijkt uit het raam. "STOP ! STOP! " roept Barremans plots. Ravache zet beide voeten op de rempedaal en ze komen abrupt tot stilstand aan de kant van de weg. 
    Achter hen botsten enkele wagens op elkaar. "Wat is er verdomme ?" roept Ravache. "Daar aan de overkant, zie je die griet met die minirok met haar grote borsten, had ik maar eens zo'n vriendin, tsjonge..."zegt Barremans en wat kwijl loopt uit zijn mond. "Jij vierdubbel afgetrokken ezelskop, laat je me daarvoor stoppen ?! Man, soms vraag ik me af of je ze nog wel alle vijf hebt !" roept Ravache. 
    "Alle vijf ? Wat bedoel je ?" reageert Barremans. Vlug start hij de motor weer want hij ziet in zijn achteruitkijkspiegel nog net enkele kwade automobilisten afkomen. Ravache steekt een sigaret op. Barremans vraagt er ook één. "Maar jij rookt toch niet meer hee ?" "Ja , dat klopt, het is om ze buiten te gooien, dan moet jij het ook met één minder doen hee !"
     Ravache begint stilaan zijn geduld te verliezen en hij heeft zijn geduld nog nodig dus... "Barremans, mijn waarde, vanaf dit moment, tot we in het café komen hou jij gewoon je bek, begrepen !" zegt hij kwaad. Barremans knikt en kijkt met tranende ogen naar buiten. De huizen schieten aan hem voorbij, zo snel rijdt zijn collega. Hij vindt dit wel gevaarlijk maar zegt niks. Een half uur en dertig seconden later stopt Ravache de wagen op de sjieke parking van Het Koperen Kalf. Hij vindt nog net een parkeerplaatsje tussen een knalrode BMW 635 CSI en een Rolls Royce Silver Shadow. 
    Ze stappen uit hun limousine, Ravache neemt de krant van de achterbank en ze stappen beiden het café binnen. Ze nemen plaats aan de toog, die volledig uit marmer bestaat en bestellen elk een drankje. Dan proberen ze zo gewoon mogelijk te doen. "Zeg Ravache, 't een en 't ander hier, moet je kijken wat sjiek volk hier zit !" zegt Barremans. "Inderdaad, en dan zeg jij dat dat hier ons stamcafé is, loeser die je bent !" antwoordt Ravache, en hij neemt de krant en begint hem ostentatief te lezen er op lettend dat mevrouw Chateauwiet de la Foret het zeker zou zien als ze binnen komt. 
    "Zeg Ravache ?" "Ja, wat nu weer ?" "Ik ga even kakken, okee !" Barremans haast zich naar het twalet. "Oef, eindelijk even rust" mompelt Ravache. Intussen kijkt hij over de krant heen naar de ingang. Plots ziet hij een knappe dame binnenkomen die recht op hem afkomt. 
    "Dat is ze zeker, godverdoemme wat een lijf " denkt Ravache en haastig legt hij de krant weg en strijkt nog even zijn haar in de goede plooi. Dan tovert hij zijn verleidelijkste glimlach op zijn gelaat en nipt nonchalant van zijn limonade. De knappe vrouw blijft naar hem toekomen. Als ze bijna bij hem is opent ze haar armen. Ravache opent zijn armen ook. Dan springt de vrouw als het ware op de man naast hem. "Dag schat, sorry dat ik wat laat ben !" zegt ze tegen de aangeklede kleerkast die net naast Ravache zit. De man bekijkt haar, doet ze binnen, veegt zijn en haar mond wat later af, kijkt minachtend naar Ravache en even later verlaten ze beiden de zaak. Ravache is ondertussen tamelijk rood geworden en draait zich inwendig vloekend om, hij neemt de krant weer ter hand en blijft er mee voor zijn gezicht zitten.

     Even later voelt hij een tik op de schouder. "Hallo Swa, ik ben terug !" zegt Barremans vrolijk. "Getver, moet jij nu altijd zo onnozel doen Barremans !" zegt Ravache. Barremans voelt zich op zijn pik getrapt en zet zich neer. Hij drinkt rustig van zijn glas melk. Plots komt er een prachtige vrouw binnen, lange benen, hagelwitte tanden, blond haar, twee joekels van borsten en een kontje om U tegen te zeggen; ze stapt recht op hen af. 
    "Barremans en Ravache ?" vraagt ze. Even valt er een ijselijke stilte, Barremans schraapt zijn keel en springt recht alsof hij weer moet gaan kakken. Ravache grijnslacht de verblindende schoonheid toe. "Euh..ja ja...dat zijn wij " zegt Barremans met een hoge stem. 
    Zijn tong hangt uit zijn mond en kwijl loopt over zijn kin. Ravache geeft hem een por in de ribben en een zakdoek en wijst naar zijn kin. Barremans veegt het kwijl af en is sprakeloos. "Excuseer me, mijn collega is een beetje ziek, inderdaad mevrouw, wij zijn het , dan bent U ongetwijfeld madame Chateauwiet de la Foret ? " zegt Ravache. "En effet" zegt ze . Gelukkig weet Ravache dat dat Frans is voor inderdaad. Ze schudden elkaars handen.

     Barremans kan het niet nalaten om daarna even aan zijn handen te ruiken, hij wordt bijna high van de vrouw haar lichaamsgeur. Dan zet de dame zich neer op een kruk tussen hen beiden. Terwijl ze dit doet glijdt haar minirokje ietsje naar boven en zien beide heren een stukje van haar zwart slipje. Barremans begint te hijgen als een hitsige Duitse scheper, Ravache geeft hem een schop. "Ja ik zie dat Uw collega niet al te best is " zegt de vrouw tegen Ravache. "Ja, hij kan niet zo goed tegen de drukte van een café " antwoordt Ravache verontschuldigend. "Ach, geeft niet hoor, kom we bespreken de zaak dan wel op de parking in mijn wagen" zegt ze en ze staat recht en loopt naar de uitgang. 
    Ze betalen hun rekening en beiden haasten zich achter haar. Wat later zitten ze met hun drieen in de knalzwarte Rolls Royce. Even later rijden ze weg. "Laat ons even een ritje maken heren, want ik voel me nergens nog echt veilig !" zegt de vrouw en ze vertrekt met de knappe auto, Barremans en Ravache zitten achter haar. "Ja, maar onze auto dan ?" vraagt Ravache flauwtjes. "Ik breng jullie wel terug hoor !" lacht de dame.Barremans en Ravache hangen halvelings op de voorzetels en kijken over de schouders van madame Chateauwiet de la Foret. 
    Het panorama is overweldigend, ze kunnen de borsten van de vrouw haast volledig zien, ze zijn verpakt in een klein kanten behaatje en als ze door de spleet over haar buik nog verder kijken zien ze de zwarte jarretellegordel en de nylon netkousen. Ze krijgen beiden last van een te krappe broek. De vrouw kijkt hen vanin de achteruitkijkspiegel ondeugend aan. Een tijdje later stopt de vrouw op een grote parking aan de zeedijk. "Wel heren " zegt ze terwijl ze zich wulps omdraait waarbij Barremans en Ravache nog meer te zien krijgen van haar weelderige vormen, "laat ik U vertellen waarom ik jullie hulp heb ingeroepen !" 
    'Toch om eens goed te sexen' denkt Barremans, doch de dame stelt hem teleur. "Ik ben sinds twee maanden weduwe, mijn man is plots gestorven aan een hartaanval net toen hij me wou..nou U begrijpt wel wat ik bedoel veronderstel ik..." Barremans en Ravache denken hetzelfde. 'Je zou van minder iets aan je hart krijgen' "...wel van hem heb ik een grote fabriek geërfd in Spanje, maar het probleem is dat ik de bazen van de fabriek niet vertrouw, daarom vraag ik jullie of jullie met mij willen meegaan naar Spanje en incognito in die fabriek gaan werken, ik zorg er wel voor dat jullie een gemakkelijk jobke krijgen en jullie proberen zoveel mogelijk te weten te komen van de directie en zo, ik ben ervan overtuigd dat men een complot tegen mij aan het smeden is en ik wil die schoenenfabriek voor geen geld ter wereld kwijt ! Dus hoop ik dat jullie me helpen, geld is geen probleem !" zegt de dame, terwijl ze een traan wegpinkt die op Barremans' lip belandt. Hij likt ze weg met zijn tong en geraakt in extase. 'Wat een lekkere traan!' denkt hij. "We doen het mevrouw,we staan tot Uw dienst " zeggen ze dan beiden simultaan. "Gelukkig, godzijdank !" zegt ze, terwijl ze uit haar tas een dikke bruine enveloppe haalt en die aan Ravache geeft. "Dit is alvast een klein voorschotje, 25.000 euro, is dat genoeg ?" 
    "Natuurlijk, we zullen ons uiterste best doen, echt !" zegt Ravache. Barremans moet zich echt beheersen, hij zou de vrouw zo om de nek kunnen vliegen. Wederom slaagt hij er in zich in te tomen. Enkele uurtjes later staan ze terug op de parking van Het Koperen Kalf. "Zo heren, dan zie ik jullie vrijdag aanstaande om drie uur op Zaventem ! Dan vliegen we samen richting Spanje en vergeet niet jullie wapens mee te brengen, het kan wel eens gevaarlijk worden daar !" zegt ze, dan knipoogt ze naar hen en rijdt zachtjes weg. Even later staan Barremans en Ravache terug bij hun Fiat Panda. "Verdomme Ravache, kan je nu geloven dat ik klaargekomen ben in mijn broek, dit is me nog nooit overkomen !" zegt Barremans. "Jij hete hond...vetzakje dat je bent" zegt Ravache en hij voelt nog steeds die drukkende erectie in zijn broek, doch wanneer hij het pokdalige gezicht van Barremans ziet verdwijnt de erectie als sneeuw voor de zon. "Kom Barremans, we zijn weg, deze klus moeten we klaren, heb je gezien hoeveel voorschot ze ons al gegeven heeft ? " Beiden stappen ze over hun toeren in de auto en met gierende banden scheurt de Panda de baan weer op. 
    Minutenlang wordt er geen woord gesproken tot ze plots alweer tegelijkertijd zeggen ; "wat een vrouw, wat een vrouw !" 'Zeg dat wel , zeg dat wel, maar mijn beste Ravache, ik zal haar nog wel versieren hoor, wacht maar' denkt Barremans. ' ik weet zeker dat ze ooit voor mijn charmes zal bezwijken' denkt Ravache, terwijl hij zichzelf al ziet aan een zonovergoten strand, hand in hand met mevrouw Chateauwiet de la Foret...

    Hoofdstuk 2 
    Barremans en Ravache gaan naar Spanje

    Al dagen staan ze beiden te popelen om naar Spanje te vertrekken maar de tijd schijnt voorbij te kruipen. Het is pas woensdag ! Om zich in Spanje goed te kunnen voelen besluiten ze om samen te gaan winkelen naar het winkelcentrum om aangepaste kledij te kopen. Dus vertrekken ze samen naar het winkelcentrum. Een half uurtje later lopen ze er al in de gangen rond... "Ferm hee Ravache "zegt Barremans terwijl hij naar een winkelvitrine wijst. "Verdomme Barremans, vijfdubbelovergetrokken kamwieldop, zie je dan niet dat je voor een lingeriewinkel staat, wat moeten de mensen van ons denken !" reageert Ravache bitsig, en hij trekt zijn collega van de vitrine weg. "Kom, daar is een herenkledijwinkel, laat ons daar eens gaan kijken " zegt hij nog en hij duwt Barremans mee. Barremans kijkt intussen elke knappe vrouw na met een gezicht als een Cockerspaniël die zeven weken niet heeft gegeten. Ze stappen de winkel binnen en een verkoper komt al naar hen toe.

     "Goedemiddag heren, kan ik U helpen "zegt hij met een verwijfd en hoog stemmetje. "Wel...euh...meneer, we zoeken wat vakantiekledij omdat we naar Spanje vertrekken eind van de week " zegt Ravache. "Ach zo, de heren gaan naar Spanje, ochot toch, leuk heeeee" en dan draait hij zich om en begint voor hen kledij uit te zoeken. "Zeg Ravache, is dat geen olofiel of zo ? "vraagt Barremans. "Jij idioot, dat zie je toch al van ver, je moet kijken hoe hij loopt de jannet, het is overigens wel homofiel hee Barremans !" "Bah wat vies " reageert Barremans. "Joehoe, joehoe heren, kom eens even " roept de verkoper plots en vrij hard. "Hoor Barremans, ze ...euh...hij roept ons, kom..." zegt Ravache en hij trekt zijn vriend mee naar de verkoper want hij voelt zich niet op zijn gemak bij zulke 'mannen'. 
    "Hij zal me toch wel gerust laten hee Ravache ?" vraagt Barremans nog even. Ravache bekijkt hem en zegt : " Natuurlijk, wie zou er nu op jou verliefd worden met je pokkenface ! Denk je dat hij zo wanhopig is ?" "Let een beetje op je woorden hee Ravache !" Dan gaan ze beiden schoorvoetend naar de verkoper toe. "Kijk eens hier heren, een prachtige bermuda, enkele mooie tangaslips en enkele rose Tshirten ! Schoooon heeeeeee !" zegt hij. "Euh...meneer...we zoeken wel serieuze kledij..wij zijn niet als U hoor !" zegt Ravache een beetje kwaad. De verkoper lijkt op zijn tenen getrapt en zegt :" Ochot...quel air je me donne...wat een streken..." en hij roept naar een collega ; " joehoe Janineke wil jij deze heren verder helpen ?" en met een verontwaardigde blik loopt hij weg, hevig zwaaiend met zijn iele armpjes. "Oef !" zegt Barremans " daar zijn we vanaf !" 

    Dan zien ze een mooie vrouw in hun richting komen, ze draagt een strakke zwarte broek en een spannend wit hemdje, met elke stap die ze zet wippen haar grote borsten op en neer. "Waaw " zucht Barremans, " wat een vrouw!" Ravache slikt even. "Dag heren, kan ik U helpen ?" vraagt ze met een stralende glimlach. Ze vermannen zich en doen hun verhaal en de dame vraagt hen haar te volgen wat ze gedwee doen. Ze passen het ene kledingstuk na het andere en na enkele uren verlaten ze zwaarbeladen de zaak. In hun buro aangekomen beginnen ze alles uit te pakken. 
    "Zeg Barremans, ik denk toch dat we wat teveel gekocht hebben hoor !" zegt zijn collega. "Die winterjassen en bontmutsen hadden we volgens mij niet direct nodig hee !" "Ach kom, het was de enige manier om Jeanineke bij ons te houden hee !" "Ja, akkoord , maar die kostte ons wel 4560 euro hoor !" "Ja oké, maar we hebben er wel plezier aan gehad hee, weet je nog toen Janineke zich bukte om een das op te rapen en je de contouren van haar slipje duidelijk in haar broek kon zien, of het mooie zicht op haar borsten, het leken wel meloenen !" "Ja , ja, 't is goed " zegt Ravache. Wat later zegt Barremans dat hij naar huis gaat want hij moet nog dringend enkele persoonlijke dingen gaan kopen. Hij spreekt af met zijn collega, vrijdag op Zaventem. "Zie wel dat je stipt op tijd bent hee !" zegt Ravache hem nog. Barremans knikt en verlaat het buro. Eindelijk breekt vrijdag aan, om exact twee uur staan beiden meet elk twee koffers op Zaventem, in de inkomhal wachtend op mevrouw Chateauwiet de la Foret. Een kwartiertje later komt ze aangewandeld. "Dag heren ", zegt ze en ze geeft beiden een hand, "alles oké ? 
    Hebben jullie alles bij ?" Beiden krijgen ze alweer trek om haar te bespringen maar gelukkig kunnen ze zich beheersen. Ze gaan naar de incheckbalie en na de nodige formaliteiten stappen ze in het vliegtuig in. 

    Ze zitten met zijn drieen knusjes naast elkaar. Madame Chateauwiet de la Foret zit in het midden, Ravache aan het raampje en Barremans aan het gangetje. "Ziezo heren, ik stel voor dat we elkaar wat beter leren kennen nu, we hebben toch tijd, ik zal eerst wat meer over mezelf vertellen okee". Ze knikken beiden. Wanneer het vliegtuig in het luchtruim hangt steekt ze van wal ; "Wel, ik kom eigenlijk uit een arm gezin van vijftien kinderen, we hadden wel een gelukkige jeugd maar steeds geld tekort, ik ging naar een gewone school en haalde het diploma van scheikundige, op een dag ontmoette ik in de supermarkt Antoine, mijn overleden man, het was liefde op het eerste gezicht en voorhem op het laatste gezicht, hij gaf me alles; een Ferrari, dure kleding, juwelen enzovoorts, en echt ik hield echt van hem, ik was niet bij hem om het geld, helemaal niet, ik hield van zijn reuma, van zijn vals gebit, van zijn gerimpelde vel, na zes maanden zijn we getrouwd, ik was zesentwintig en hij drie en negentig maar het sprookje duurde niet lang zoals jullie al wisten, verder ben ik eigenlijk een gewone vrouw en hoop ik dat jullie me echt kunnen helpen !" zegt ze. "Amai, U kan goed vertellen " complimenteert Barremans haar en hij bekijkt haar begerig . "Inderdaad", zegt Ravache. "Wel meneer Ravache, Uw beurt dan maar !" zegt ze lachend. "Ach, zegt U maar Swa, dat is korter en veel persoonlijker!" "Okee Swa, ik heet Sofie en hoe heet jij met je voornaam Barremans ?" vraagt ze. "Barremans" antwoordt Barremans lachend. "Nee...euh...Fideel dus...ja Fideel..." zegt hij dan verontschuldigend. "Mooie namen beiden, leuk " zegt ze. Ravache begint te vertellen : "Ik ben geboren in Olen en ben samen met Fideel naar school geweest bij de Jezuïeten in Erps-Kwerps, ik ben nu 39 jaar oud en gelukkig gescheiden "zegt Ravache terwijl hij Sofie aankijkt en probeert te zeggen dat hij single is, "verder werk ik al lang met Fideel samen en verdienen we vooral de laatste maanden dankzij de advertentie in de Koopjeskrant, goed onze kost ! 
    Mijn hobby is het kweken van bladluizen en ze te proberen kruisen met poedels ! " zegt Ravache trots. "En is dat al gelukt " vraagt Sofie. "Nee, maar ik blijf proberen " zegt Ravache. "Mooi, en hoe was Uw leven tot nu toe Fideel ?" vraagt ze en ze draait zich ietwat naar Fideel toe waardoor haar strakke bloese verder komt open te staan en hij een magnifiek panorama heeft op haar prachtige borsten. 
    Fideel ontwaakt uit zijn dagdromerij en kijkt Sofie verliefd aan 'wat een lekker ding toch' denkt hij, dan vermant hij zich en vertelt zijn levensverhaal ; "Wel ik ben geboren in Kaapstad, waar mijn moeder en vader werkten toen " "Bij artsen zonder grenzen ?" onderbreekt Sofie hem. 
    "Neen, neen, bij mijnwerkers meet grenzen, meer niet, wanneer ik twee jaar was zijn ze terug naar België gekomen omdat de mijnen leeg waren, we hebben jaren in een stacaravan gewoond in Oostwestmalle, mijn vader deed de vuilbakken en mijn moeder de straat, ik heb nog twee broers en drie zussen, een hond, een goudvis, enkele katten, allemaal dieren die uit het asiel kwamen. Op mijn twintigste trouwde ik met de dochter van een beenhouwer maar die kon niet verdragen dat ik ook met andere vrouwen naar bed ging en dikwijls op café ging, af en toe heb ik haar in mekaar geslagen en op een dag was ze weg. Vijf dagen erna zijn we gescheiden en sindsdien woon ik alleen niet ver van Ravache, we hebben elkaar leren kennen in een vogelpikclubje en het klikte meteen, we besloten samen een detectivezaak te gaan runnen en dat is het zowat Sofie !" zegt Barremans terwijl hij zogezegd per ongeluk zijn hand op haar bil legt. "Oh sorry, dat was de bedoeling niet, ik dacht dat het mijn bil was zie je ?!" verontschuldigt hij zich. 
    "Ach geeft niet Fideel, ik hou wel van wat contact !" zei ze. Ze had dit nog niet gezegd of tientallen handen dwaalden over haar lichaam, ze bepotelden haar van kop tot teen en Ravache en Barremans deden goed mee. "HALLOOO, HEEEELA, dat bedoel ik nu ook weer niet hoor " zegt ze een beetje kwaad. Als bij toverslag verdwijnen alle handen, Barremans kan het echter niet laten om als laatste nog even haar prachtige borsten te betasten. "Fideel toch, jij ondeugend mannetje "lacht ze. Fideel heeft alweer een ongewenste zaadlozing in zijn broek. 
    Hij zegt niks en bedekt zijn natte kruis met zijn handen en kijkt Sofie verliefd aan. "Zo jongens, ik ga even naar het twalet " zegt ze en ze staat recht en gaat door het smalle gangetje naar de lavatory. De meeste hoofden volgen haar wiebelende kont. "Da's nogal een vrouw hee Ravache ! En haar borsten heb jij die ook gevoeld, zo stevig ! Ik heb zulke borsten niet meer gevoeld sinds ik op mijn achttiende borstvoeding kreeg !" "Barremans, je zou beter je poten thuishouden, ze is inderdaad knap en bijzonder maar we zijn hier om te werken, de rest komt later okee ?!" "Okee" antwoordt Barremans. "Zeg Ravache" "Wat nu weer ?" "Kun je geloven dat ik weer in mijn broek ben klaargekomen !" Plotseling schieten een heleboel medepassagiers in een lach en sommigen wijzend lachend naar Fideel. Fideel wordt zo rood als een tomaat en laat zich wat dieper in zijn stoel zakken. "Zie je nu wel idioot, zesdubbelovergehaalde tandembel, hou je nu toch eens koest , pas op Sofie is daar terug !" zegt Ravache. Sofie zet zich weer tussen beiden en vraagt aan Fideel; "wat zijn die vlekken op je broek ?" "Oh, van de koffie die ik net gedronken heb" "Witte vlekken van koffie ???" "Euh...tja, het was erg slappe koffie zie je "zegt Fideel en hij neemt de telefoongids uit zijn handbagage en legt deze over zijn kruis, dan begint hij er in te bladeren. "Wat doe je nu Fideel ? "vraagt Sofie. 
    "Oh, om mijn geheugen op peil te houden leer ik alle namen en adressen en telefoonnummers uit de gids uit mijn hoofd !" "Amai, en aan welke letter zit je ?" "Aan de letter A van Alleman,maar ik ben er nog maar vier jaar mee bezig hee !" 
    Sofie fronst haar prachtige wenkbrauwen en kijkt Ravache aan, deze tikt met zijn wijsvinger tegen zijn hoofd en Sofie begrijpt meteen wat hij bedoelt. 'Die idiote zevendubbele idioot, die mag zijn kansen op Sofie wel vergeten nu' denkt Ravache maar net op dat moment slaat Sofie haar arm rond Fideel en met de andere hand tikt ze op zijn dij. "Mijn klein detectiefje, ik vind je toch wel lief hoor !" zegt ze. Barremans buigt zich naar voren en knipoogt naar Ravache. 'ja Ravache, nu kun je Sofie wel vergeten vrees ik'. Ravache is jaloers van woede en begint uit agressie als een bezetene in zijn neus te peuteren... Na een 24-uur durende vlucht en tussenlandingen in Moskou, Reykjavik,Boston,New York, Alaska en Diepenbeek landt het vliegtuig op de startbaan van Benidorm. "Zijn we er al" vraagt Barremans. "Nu al " roept een woedende Ravache. 
    "Ja, en ik had nog eens zo graag aan het raampje gezeten verdomme " zegt Barremans nog. Een half uurtje later verlaten ze de luchthaven. Een zwarte limousine komt op hen toe gereden.Ze grijpen beiden hun wapen want ze vertrouwen het niet. 
    "Hooo heren, steek jullie wapens weg, dit is mijn privé-chauffeur Eugene, de enige die ik hier kan vertrouwen !" zegt Sofie. Ze steken hun revolvers weg. De wagen stopt voor hen, Eugene stapt uit, laadt hun koffers in de koffer en opent de portieren voor hen.Barremans en Ravache hadden zo'n onthaal niet verwacht. Eugene kijkt Sofie aan en vraagt; " naar het hotel ?" Sofie knikt en de wagen vertrekt. Barremans fluistert tegen Ravache ; " dat is er ook weer zo ene, zie je die oorringen die hij aan heeft en die tatoeages op zijn voorarmen, zie je dat hartje met daarin de naam STAFKE ?" "Ja, ik heb het gezien Fideel, ik weet het !" antwoordt Ravache. Een kwartier later staan ze voor het hotel. 
    Ze gaan naar de balie en krijgen hun kamersleutels. Ze stappen met zijn allen de lift in en uiteindelijk staan ze voor hun kamers. "Ziezo, dit is mijn kamer, nummer 17 en jullie kamer is er recht over, kamer 13, ga jullie verfrissen, trek luchtige kledij aan en kom dan naar mijn kamer, okee " zegt Sofie en ze verdwijnt in haar kamer. Barremans en Ravache gaan hun kamer binnen. Ze kunnen hun ogen niet geloven; kamerbreed smyrnatapijt op de grond, twee dubbele bedden met echte kasjmier spreien, schilderijen aan de hagelwitte muren, sigaren en een barkast die gevuld is met champagne, zijden gordijnen , een up to date hifi-videoinstallatie, een home cinema en breedbeeldtelevisie...Beide mannen staan triplex of toch zoiets. Dan is er nog een enorm terras met prachtig uitzicht op de muur van het hotel ernaast ! "Amai mijn kl...., knap hee Ravache !" zegt Barremans. "Dat mag je wel zeggen !" antwoordt hij terwijl hij zich op één van de bedden laat vallen. "Zeg, ik ga alvast een douche in bad nemen en me omkleden !" zegt Barremans en hij haast zich naar de badkamer. Hij neemt zijn koffer mee en sluit de deur achter zich. Ravache gaat naar de barkast en schenkt zichzelf een halve liter champagne in. Een kwartiertje later komt Barremans uit de badkamer. "Godverdomme, doe jij me schrikken !" roept Ravache. Barremans is gekleed in een knalrode zwembroek, om zijn middel een opgeblazen groene zwemband, aan zijn voeten gele zwemvliezen en op zijn kop een zwarte duikersbril. In zijn handen een drieliter fles zonneolie en zijn lunchbox met bokes. "Zeg Fideel, wat ben jij in 's hemelsnaam van plan ? Jij achtdubbelovergehaald kikkerdrilkop, we komen hier om te werken hee sufferd !" zegt Ravache kwaad. 
    "Zeg Swa, we mogen toch wel een beetje genieten ook hee ?!" zegt Fideel terwijl hij trots zijn nieuwe T-shirt toont met daarop 'I LOVE GIRLS AND COCA COLA '. "Eerst het werk en dan plezier, okee !" zegt Ravache nog. "Okee droogstoppel, okee" zegt Barremans en teleurgesteld gaat hij terug de badkamer in. Een half uurtje later staan ze voor de deur van Sofie, gekleed in een lichtzwartbeige broek, een roodgrijsgeelachtig los hemd en een strooien hoed op hun kop. Ravache klopt op de deur. 'KLOP KLOP KLOP ' De deur zwaait open en daar staat Sofie in een prachtig gebloemde gestretchte jurk tot net onder haar achterwerk. 
    Barremans slikt even en ook Ravache heeft het moeilijk. "Kom binnen vrienden !" zegt ze. Ze gaan beiden binnen en zetten zich wat ongemakkelijk op de sofa terwijl ze Sofie begerig aankijken. "Wel heren, morgenvroeg om zes uur zet ik jullie af aan de fabriek, ik heb net alle nodige telefoontjes gedaan en ze verwachten jullie, dan gaan jullie naar de personeelsdienst en zeggen jullie dat jullie je komen aanbieden voor werk, geen angst, jullie worden zeker aangenomen, vraag maar naar de baas, Appelthans Emiel, hier een foto !" zegt Sofie en ze geeft de mannen een foto met een vrij lelijke man op met pukkels in zijn gezicht en een licht snorretje. "Die man is zo sluw als een wolf, zijn assistent is Jos Lelou, die zullen jullie regelmatig zien in de fabriek, hij waakt over alles samen met zijn helpers Komo en Gromilla, wanneer Lelou iets verkeerds ziet meldt hij dit aan Appelthans. 
    Ik zal jullie ook een plattegrond van de fabriek geven zodat jullie af en toe eens kunnen gaan snuffelen 's nachts en neem ook jullie wapens zeker mee hee, vertrouw niemand van de arbeiders, de meesten zijn weliswaar Spaans en de anderen zijn vriendjes van Appelthans, vwalla, nu weten jullie alles, kom we drinken er nog ene in de hoop dat jullie dingen vinden die ik kan gebruiken tegen hen !" ze loopt heupwiegend naar de bar en schenkt drie glazen vol champagne. "Op het succes heren !" en hun glazen vinden elkaar. "Op het succes Sofie ". Beide heren denken al aan hun wilde liefdesnachten met Sofie maar de plicht gaat voor natuurlijk. Wat later kuieren Barremans en Ravache over de zeedijk. Die avond vallen ze in een onrustige slaap, vooral Barremans...morgen begint het echte grote werk... 

    Hoofdstuk 3
    Ravache en Barremans aan het werk 

    De volgende morgen staan beide collega's goedgezind op, de zon schijnt door de ramen en ze voelen zich kiplekker, alhoewel Barremans geen kip lust ! Een kwartiertje later, om juist te zijn vijftien minuten en 2 seconden later, staan ze beiden op de gang. "'t Is weeral morgen" zegt Ravache. "Neeje, 't is vandaag "antwoordt Barremans. "Ik bedoel deze morgen, achtdubbelovergehaalde trekzak !" "Och, wat zijn we weer goedgezind vanmorgen !" 
    "Hou je muil man, je weet dat ik last heb van ochtendhumeur !" "Ja en van middaghumeur,avondhumeur en soms nog van nachthumeur ook !" "Tja, ik werk niet graag en subiet moeten we naar die stomme fabriek" zegt Ravache nog. Dan gaat Sofie's kamer open. "Hoorde ik daar iets over een stomme schoenfabriek of zo ?!" "Euh niks, wij hebben niks gehoord hoor !" zegt Ravache gauw. Sofie wrijft zich in de ogen en knikt flauwtjes. "Jullie weten dat je eerst naar de personeelsdienst moeten hee, maar je moet niet naar Appelthans vragen want die heeft een vergadering naar het schijnt, vraag maar naar ene Maladie, het hoofd van het personeel ! Okee ? " 
    Beiden knikken en kijken Sofie nog eens lekker aan in haar babydolletje. "Maar vooral heren, jullie kennen mij niet hee !" "Okee!" "Okee Sofie, je hoort wel van ons !" zegt Ravache en hij wijst naar zijn gsm, dan stappen ze de lift in. Ze nemen een taxi en na een half uurtje zijn ze aan de fabriek, de fabriek heeft een enorme schouw en er is een wirwar van pijpen op het dak, vrachtwagens rijden af en aan, honderden mensen lopen door elkaar. Ze stappen beiden de enorme inkomdeur van de fabriek binnen, er boven staat "Arbeit macht frei", Barremans lijkt zich deze spreuk van ergens te herinneren maar hij weet niet meer van waar. "Waar heb ik dat nog gezien "vraagt hij zich af. "Waar heb ik dat nog gezien" vraagt ook Ravache zich af. "Kijk daar ,personalos servisos, de personeelsdienst" zegt Ravache en hij wijst naar het pijltje dat aan één van de muren hangt. 
    Ze lopen beiden een keilange gang in met links en rechts ontelbare deuren, op een bepaald moment staan ze voor de deur van de personeelsdienst. 'Mme Maladie, chefos personalos' "Hier moeten we zijn !" zegt Ravache. "Ik denk het ook " zegt Barremans. Dan klop Ravache op de deur. 'KLOP,KLOP,KLOP' Even volgt er een doodse stilte. Dan roept iemand 'binnos' en ze gaan het bureel binnen. Daar zien ze achter een potsierlijk buro een grijzende dikke dame zitten met een vierdubbele onderkin en enkele wratten in het gezicht. "Si, wat kan ik voor joellie doen?" vraagt ze en ze glimlacht haar bruingele tanden bloot. "Wijos zoekos werkos " zegt Ravache in zijn beste Spaans. 
    "Oh primo, ik hebos nog justos twee plaatsos vrijos in de fabrico" zegt ze en ze geeft hen beiden een sollicatieformulier. "Invullos en dan ikos senor Lelou roepos, okos ?" zegt ze weer. Onze vrienden vullen het formulier zo goed mogelijk in. "Zeg Ravache, hier staat geslacht ? Ik ben toch niet geslacht hee ! Wat een domme vraag !" zegt Barremans. "Daarmee bedoelen ze of je man of vrouw bent idioot !" verduidelijkt Ravache. "Weet je wel ; een piemel of een voorpoep !?" "Ach ja, dom van me!" zegt Barremans. Plots wordt er weer op de deur van het kantoor geklopt. 'Klop,klop'.
     Een mager geniepig mannetje glipt als een aal de kamer binnen, knikt goedendag naar madame Maladie. "Dag mannen, ik ben Lelou, de opzichter en assistent van de big chief Appelthans, jullie komen hier werken als ik het goed begrijp, kom geef die formulieren maar hier !" zegt hij wat nors. "Inderdeed" zeggen ze beiden. "Wel ik zal jullie eerst in de fabriek rondleiden en dan zal ik jullie zeggen waar jullie kunnen beginnen, kom !" Lelou gooit hun sollicitatieformulieren op het bureau van madame Maladie en loopt het buro uit. Ze volgen hem. Lelou toont hen de volledige fabriek en ze zijn beiden onder de indruk. 
    Ze hadden niet verwacht dat het zo groot zou zijn. "Vwalla heren en hier zullen jullie werken " zegt Lelou " in deze hall komen alle bijna afgewerkte schoenen samen op deze automatische band en jullie gaan ze controleren en er de veters in doen waar nodig okee ! Zal dat gaan ?!" "Zeker meneer Filou " zegt Barremans. "'t Is wel LELOU !!!" roept Lelou tegen hem. Barremans knikt even. Dan toont Lelou nog even hoe het moet en neemt hij zijn walkie-talkie. "Allo Komo, komen jij en Gromilla naar de afwerkhall om even een oogje in het zeil te houden want er zijn twee nieuwe medewerkers de heren...euh..." "Ravache en Barremans" zegt Ravache snel. Lelou zegt hun namen in de walkie talkie. Even later komen twee aangeklede kleerkasten de hall binnen. Ravache en Barremans moeten schrikken van hun postuur. "Da zien er geen gemakkelijke uit hee Ravache" zegt Barremans angstig. 
    Komo en Gromilla zetten zich aan de kant op een stoel en houden hen aandachtig in het oog. Barremans voelt alweer kippenvel alhoewel hij niet eens kip lust ! Dan beginnen ze te werken. Barremans neemt een paar schoenen van de band, bekijkt ze aandachtig en vraagt dan aan Ravache : "Waar moeten die veters in ?" "Jij negendubbelovergehaalde vierkantswortel, zie je dan niet dat je twee sandalen vast hebt !" zegt Ravache woedend. "Hoe kan ik dat nu weten, dat staat er niet op hee !" Komo en Gromilla zitten te lachen. Barremans steekt woedend zijn middelvinger naar hen op, allez in zijn gedachten toch.
     Na een uur werken heeft Barremans al blaren op zijn handen, het is immers de eerste keer dat hij in zijn leven echt moet werken. "Zeg meneer, kan één van jullie een pleistertje voor me halen aub" zegt hij tegen Komo terwijl hij hem de blaren toont. "Qé ?" zegt deze en wijst naar de EHBO-post. Barremans verlaat zijn plek en gaat naar de EHBO-post. Hij klopt op de deur en gaat er binnen. Een knap verpleegstertje type Penelope Cruz stapt op hem toe. "Si senor, watos U hebbos ? " vraagt ze, terwijl Barremans door haar witte schort haar onderbroekje en bh kan zien. Hij voelt alweer beweging in zijn broek. "Euh ja; ik blaaros op handos " zegt hij en hij toont haar zijn handen. De verpleegster spuwt er enkele keren op en doet er dan een verband rond, dan lacht ze vriendelijk naar hem en even later staat hij terug in de hall, wanneer hij terug naar zijn plek gaat ziet hij hoe hard de meeste arbeiders moeten werken, hij ziet in de verte, in een hoek, een bureel, gemaakt in de nok van het dak, een aantal meters boven de grond, aan het raam staat een man met een dikke sigaar in de mond, dan herkent hij hem; Appelthans, hij houdt alle arbeiders nauwlettend in het oog. Wat later vertelt Barremans wat hij zeg aan Ravache. 
    "Zeg Ravache, waar zijn die twee aangeklede apen ? " "Ze zijn koffie gaan drinken." "Zeg Swa, je weet nu dat het bureel van Appelthans aan de andere kant is hee." "Goed Barremans, goed gezien, straks als we gedaan hebben gaan we eventjes rondkijken !" "Prima" zegt Barremans en ze werken voort, de schoenen blijven maar komen en ze hebben het erg moeilijk om het werkritme bij te houden. Voor het eerst in hun leven zweten ze beiden van het werken, ze hadden niet gedacht dat ze dit nog ooit zouden meemaken. Plots gaat de fabriekssirene, de dag zit er op, het wordt een drukte van jewelste, iedereen wil zo snel mogelijk naar huis, iedereen haat zich naar de prikklokken, de meeste verlaten lachend en moppen tappend de fabriek, blij dat er weer een zware dag achter de rug is. Ravache en Barremans verstoppen zich achter een grote container. Ze sluipen stil dichter naar het kantoor in de hoek van de fabriek. "Kijk Barremans, dat is Appelthans !" fluistert Ravache. Barremans ziet hoe Appelthans zijn bureel sluit en zich ook naar de uitgang begeeft. "Dit is onze kans !" zegt Ravache. Even later sluipen ze beiden de trap naar het bureel op. "Zeg Barremans, heb jij een creditcard bij je, om de deur te openen ?" "Neen , maar ik heb wel mijn fancard van de scouts bij,daarmee zou het ook moeten gaan !" "Jij bent toch een tiendubbelovergehaald zak hee, ik zal mijn creditcard wel pakken !" Op dat moment horen ze voetstappen in de gang van de hall. Ze zien Lelou en zijn helpers rondlopen. "Kom maatjes, we gaan nog even naar boven kijken" zegt Lelou terwijl Komo en Gromilla hem volgen. Ravache en Barremans kunnen net op tijd de deur open en verstoppen zich onder het massieve bureelmeubel. 
    "Verdomme da's vreemd, Appelthans heeft zijn deur niet op slot gedaan "mompelt Lelou,hij kijkt even in het bureel rond en dan sluit hij de deur en doet ze op slot. "Verdomme, nu zitten we hier hee !" fluistert Barremans. Plots gaan in de fabriek alle lichten uit. "Lap, nu is de zekering nog gesprongen ook !" zegt Barremans. "Jij mafkees, dat is Lelou die alle lichten net heeft uitgedaan, snap jij nou echt niks man !" zegt Ravache kwaad. Het enige dat ze nog kunnen zien is het lichtje van de computer van Appelthans. "Miljaar Barremans, nu zitten we hier wel goed hee !" zaagt Ravache. "Vind je ? Ik zit niet echt goed hoor " grapt Barremans. Dan neemt Ravache zijn aansteker en kijkt het bureel rond en ziet hij dat het plafond een vals plafond is. "Zie Barremans, een vals plafond !" wijst Ravache naar boven. "Kunnen ze daarvoor gearresteerd worden?? " vraagt Barremans. "Neen, idioot, we kunnen ons daar verstoppen als we die tegels wegschuiven !" "Goed idee, hoe ben jij daar op gekomen ? " vraagt Barremans. "Zwijg elfdubbelovergehaalde ellendeling, laat ons eerst Sofie bellen !" zegt Ravache kwaad. Ravache pakt zijn mobieltje en belt Sofie's nummer. Een stilte volgt. "Allo, mevrouw Chateauwiet de la Foret, met wie spreek ik ?" "Sofie, Ravache hier luister we hebben een probleempje, we zitten opgesloten in het bureau van Appelthans en we kunnen nog enkel weg via het valse plafond, we gaan ons daar morgen heel de dag in verstoppen, kan jij ons voor morgen ziek melden ?" 
    "Ja, goed idee, ik bel wel "zegt ze " oh ja, overmorgen ben ik uitgenodigd door Appelthans om met hem te gaan dineren, dus hou jullie oortjes open en good luck en jongens...wees voorzichtig hoor !" zegt ze nog. Ravache steekt zijn gsm weer weg. "Zeg Barremans, we gaan hier eerst eens goed rondsnuffelen hee of heb je al slaap ?" "Neen , nog niet, maar ik vind het wel spijtig dat we hier vastzitten, nu zal ik Rad van Fortuin moeten missen !" "Jij lul, we zitten hier wel in Benidorm, hier kan men VTM niet pakken, snap jij dan echt niks !" 
    "Niet veel "antwoordt Barremans naar waarheid. En dan beginnen ze de laden te doorzoeken. "Hee Ravache, kijk hier eens een doosje met suiker, zou Appelthans suikerziekte of zo hebben ? " Ravache komt kijken, steekt zijn vinger in het poeder en proeft er van. "Suiker, suiker, jij elfdubbelovergehaalde kurkentrekker, dit is heroïne, shit ! "zegt Ravache. "Aha, da's toch al iets " zegt Barremans. Ravache zet het doosje terug op zijn plaats en sluit de lade. "Hee , hier, een revolver " zegt Ravache en hij haalt een wapen uit een andere lade. Barremans roept : " Jochei, jochei, een revolver !" "SSSSSSSSSSSTTTTTTTT, stil, wil je dat ze ons ontdekken ?" "Ja drugs en wapens, da's eigenlijk al genoeg om hem enkele jaartjes in den bak te steken !" zegt Ravache. Inmiddels is het elf uur geworden en besluiten ze in hun schuilplaats te kruipen. Ze stappen voorzichtig op het buro van Appelthans, Ravache duwt met zijn lange armen enkele plafondtegels opzij en trekt zich op het valse plafond, Barremans doet, na enkele keren gevallen te zijn, hetzelfde, dan schuift Ravache de tegels weer op zijn plaats, ze schuiven naar de kant, waar ze meer steun hebben en dommelen wat later in. Plots schiet Ravache wakker, de sirene van de fabriek loeit.

     'LOEI,LOEI,LOEI' Hij wekt Barremans en ziet dat het al zeven uur is. Ze horen een deur opengaan. Ravache schuift een plafondplaat een beetje opzij, door een kiertje ziet hij dat Appelthans het buro binnenkomt, Lelou volgt hem "Zeg meneer Appelthans, U bent gisteren vergeten Uw deur op slot te doen !" zegt Lelou. "Neen, ik denk het niet, alhoewel...het zou altijd kunnen natuurlijk!" antwoordt Appelthans nors. 
    "Zeg a propos, je weet dat ik morgen met die trut, onze grote bazin, ga dineren, je weet toch dat we via de Stierstraat rijden en daar zouden jij en je mannen de aanslag moeten plegen, zoals we eerder afspraken, we zullen daar ongeveer rond twee uur voorbij komen, neem geluidsdempers mee en schiet haar een kogel door de kop, ik reken op jullie !" zegt Appelthans koel. 
    "Je kan op ons rekenen baas" slijmt Lelou. "Dan zijn we eindelijk van dat kreng verlost !" Lelou en zijn kompanen verlaten het bureel. Ravache en Barremans kunnen niet geloven wat ze te horen kregen. "De smeerlap" fluistert Ravache. "De watte?" vraagt Barremans. Ravache steekt geïrriteerd zijn middelvinger naar hem op. "Hoe bedoel je Ravache" fluistert Barremans nog. Ravache gebaart hem om stil te zijn. Ze horen Appelthans aan de telefoon. "Hallo José, morgenavond kunnen jullie in de fabriek de ton met heroïne leveren, ik betaal cash...de bazin zal ons niet meer storen ! Okee, morgenavond acht uur, poort drie !" Appelthans legt de hoorn neer en neemt wat later een slok van zijn whisky, dan gaat hij naar het raam en kijkt uit over de immense fabriek. "Morgen is alles van mij " roept hij en hij lacht als een hyena. Barremans krijgt koude rillingen op zijn rug. Traag kruipt de dag voorbij, om vijf uur loeit de sirene weer. 'LOEI,LOEI,LOEI' Alle mensen verlaten de fabriek en ook Appelthans verlaat wat later weer zijn bureel, sluit de deur en stapt de trap af. 
    "Kom op Barremans, we moeten Sofie gaan waarschuwen !" Voorzichtig laten ze zich zakken uit het plafond, en leggen de tegels weer op zijn plaats. "Godver Ravache, ik moet wel dringend naar het twalet hoor" "Dan zult ge toch nog efkes moeten wachten !" Doch wat later hoort Ravache plots water lopen, het is Barremans die zijn behoeft doet in één van de planten in het buro. "Jij twaalfdubbelovergehaalde balzak, heb jij dan geen respect voor de natuur ?" Even later openen ze de deur en sluipen ze de ijzeren trap af. Niemand schijnt nog in de fabriek te zijn en ze sluipen stilletjes naar één van de grote ramen. Ravache slaagt er in é
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-01-2013, 16:50 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Slapen
    Je hebt zo van die mensen die overal kunnen slapen, ik vind dat ongelooflijk. Ik ken zelfs mensen die op hun werk slapen, met hun ogen open dan nog wel! Dat is nog ongelooflijker. 
    Maar ik, ik ben een slechte slaper. Ik slaap pas in na een uurtje woelen, draaien, keren, toiletbezoek,weer wat draaien en keren, weer toiletbezoek en dan val ik gewoonlijk in slaap! 
    Alle trucjes die ik ken om beter te slapen heb ik uitgeprobeerd. Ik begon met het schaapjes tellen. Die dieren bleven in mijn gedachten maar over dat hek springen, toen ik bij het miljoenste schaap was aanbeland, ben ik dan ook gestopt en ben ik de trucks beginnen tellen die die schaapjes aanvoerden. Driehonderzevenenvijftig trucks later begon ik ook de chauffeurs te tellen maar het werd op den duur zo onoverzichtelijk dat ik maar met deze methode gestopt ben. En nog steeds sliep ik niet. 
    Mijn vrouwtje stelde voor om relaxatietherapie te gaan proberen. Ik maakte een afspraak met zo'n therapeut en ging er naar toe. Ik kwam binnen in haar behandelkamer en ik moet toegeven het was er stil. We bespraken eerst even mijn probleem en dan zei ze dat ik op de bank moest gaan liggen. 
    “Haal rustig adem en beeld je in dat je aan het begin van een lange trap staat, die je trede per trede afgaat tot je helemaal ontspannen bent, één, je voelt je ontspannen,twee,drie,vier,vijf,zes, je wordt helemaal loom” zei de therapeute. Ik was intussen helemaal niet ontspannen, ik haatte trappen sinds ik er eens afgedonderd was op mijn derde en ik voelde helemaal niks! “Je bent bijna onderaan de trap, je voelt je helemaal ontspannen, concentreer je op de trap, haal rustig adem” zei ze met haar monotone stem. Ik zag helemaal geen trap en ik voelde me super nerveus worden. Zo ging die sessie nog een uur door. Ik voelde totaal niks en toen de therapeute me achteraf vroeg hoe het geweest was zei ik dit ook. “Dat is dan 75 euro alstublieft en kom gerust terug!” zei de dame. Ik betaalde haar en maakte dat ik wegkwam, wat een hoop zever, dacht ik nog. 
    Dus toen ik die avond alweer niet kon slapen, schrapte ik ook relaxatietherapie van mijn lijstje. 
    Ga voor het slapengaan nog een wandelingetje doen. Dus dat deed ik, ik nam de hond mee, die niet wist wat hem overkwam, gewoonlijk lag hij op het tapijt te slapen terwijl wij televisie keken en nu moest hij nog mee gaan wandelen. Ik was net het hoekje om (van de straat natuurlijk hee!) en het begon te regenen alsof men alle sluizen had geopend. Kleddernat kwam ik terug thuis aan en schrapte ook deze oplossing van het lijstje. 
    Honing en melk drinken doet je slapen, las ik ergens. Dus dat wilde ik ook wel eens proberen. Ik dronk gedurende drie avonden liters melk en gebruikte drie potten honing, het resultaat was nihil. Er gebeurde niks, het enige dat veranderde was dat ik in plaats van twee keer naar het toilet moest, nu zeven keer heb moeten gaan! 
    Alcohol maakt slaperig, zei eens iemand tegen me. Dus dronk ik een hele fles wijn uit en ging ik naar bed met een licht hoofd. Ik viel verdorie direkt in slaap, ongelooflijk maar waar! Doch enige seconden later werd ik alweer wakker omdat ik naar het toilet moest. Dus ook deze oplossing werd naar de prullenbak verwezen. 
    Lees een boek voor je gaat slapen. Ik dadelijk naar de bibliotheek en ik koos me daar één of andere griezelroman van Edgar Allen Poe. Ik las het in één keer uit en was die avond, klaarwakker! Van schrik kon ik nog minder goed slapen!!! 
    Raadpleeg de dokter, wat ik dan ook maar deed. Hij schreef me Rohypnol voor. Ik moest er voor het slapengaan een half tablet van innemen. Dus die avond nam ik een half tabletje in na het tanden poetsen. Ik had het nog niet goed ingeslikt of er viel een soort van slaperigheid over me alsof iemand een warme deken over me had gegooid! Mijn spieren voelden aan alsof ze nooit meer zouden werken, ik werd zelfs een beetje draaierig en geraakte gelukkig op tijd in bed, alwaar ik als een blok in slaap viel. 
    Om drie uur 's nachts werd ik wakker met een cold turkey, als je begrijpt wat ik bedoel!Ik voelde me als een drugverslaafde die aan het afkicken was, alles deed pijn, ik had verschrikkelijke hoofdpijn en beefde. Mijn vrouw spoelde de overige Rohypnol door het toilet. Maar nog steeds had ik mijn slaapprobleem. 
    Ik had eens gehoord dat sex het beste middel was bij slapeloosheid, dus toen ik avances maakte bij mijn vrouw dacht ik dat het ging gebeuren maar wat bleek, ze had hoofdpijn en er waren geen aspirientjes in huis! Dus draaide ik de andere kant op in bed en bleef nog wat wakker. 
    Uiteindelijk heb ik met mijn slapeloosheid leren leven. Ik ga pas slapen als ik echt moe ben, en dat helpt een beetje. Voor de rest weinig opbeurend nieuws uit slapeloosheidland...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-01-2013, 16:27 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oud
    Ik word oud. 
    Zoals iedereen, ook al had ik toch dikwijls het gevoel dat het mij niet zou overkomen, dat ouder worden, maar het is al enkele jaartjes zover. 
    Men zegt vaak; je bent maar zo oud als je je voelt, maar ik voel me dikwijls veel ouder! Vooral na een zware nacht of na een rijkelijk diner overgoten met wijn en bier op een bedje van cognac en meer van dat fraais! 
    Dan voel ik me de 'morning after' alsof er een drilboor in mijn kop zit die niet uitgeschakeld kan worden, alsof er een nest muizen volop bezig is zich in mijn kop in te graven, alsof men er een kist spijkers in heeft geklopt, alsof er elk moment een landmijn in mijn kop kan ontploffen. 
    Zo voel ik me dan. 
    En als ik durf recht te staan, draait niet alleen de wereld om zijn as maar ik ook om mezelf. Gelukkig lossen enkele dozijnen pijnstillers het wel op, en zo tegen de avond, als de donkerte intreed voel ik me weer zo oud als ik ben.

     Maar toch, inmiddels ben ik een niet zo viriele vijftiger, met een buikje waarop een hangzwijn behoorlijk jaloers zou zijn! Een gezicht vol groeven, zoveel rimpels dat moest er een mug over lopen ze waarschijnlijk haar poten zou breken en nooit nog op een mensengezicht zou landen, wat dan toch nog een pluspunt zou zijn in deze ganse miserabele fase van ouder worden! 
    En ook de spieren willen niet meer mee als je ouder wordt, vroeger liep ik moeiteloos marathons, loopwedstrijden en voetbalde en fietste ik regelmatig.

     Nu kijk ik enkel nog voetbal op televisie en loop ik nog enkel achter de vrouw wanneer zij in de winkel de zoveelste jurk aantrekt en deze uiteindelijk niet koopt. 
    Soms loop ik ook nog achter de bus of tram maar dan meestal als ik te laat aan de halte kom! Maar als ik dan de dag na deze krachtinspanningen wakker wordt, doet alles pijn, van boven tot onder en omgekeerd! 
    En wat ik ook vervelend vind aan ouder worden is de plotse haargroei op plaatsen waar je het niet wenst, zoals in je oren, je neus, op je oren, je wenkbrauwen en dat terwijl het haar op je kop weigert om nog te groeien en zelfs nog liever uitvalt dan ervoor te zorgen dat ik toch nog een beetje van mijn ooit weelderige haardos behoudt! 
    Daarom kocht ik me zo'n handig klein scheermachientje om het haar uit mijn neus en oren te halen want als er iets is wat ik vreselijk vind is het dat verdomde haar op die plaatsen! En dan zie je soms van die mensen , vooral oudere mannen dan, die wenkbrauwen kweken waar een roodborstje zijn nest zou kunnen in maken, of uit wiens oren en neus er zoveel haar groeit dat ze er een kussen mee zouden kunnen vullen! Ik begrijp dat niet, maar ach wie ben ik?! 
    Weet je wat ik ook vreselijk vind aan dat ouder worden; vroeger kon ik gemakkelijk twee à drie meter ver pipi doen maar nu moet ik oppassen dat ik niet op mijn schoenen plas, gelukkig heb ik daarvoor speciale schoenen aangeschaft via de website 'Older but happier', schoenen waarop een uitschuifbare wisser is geplaatst die het eventuele vocht van je schoenen dadelijk afveegt. Handig hee! 
    Samenhangend met dit probleem is er nog iets wat niet meer zo goed werkt als je ouder wordt, namelijk de erectie van het mannelijk lid. Hij komt steeds minder vaak omhoog en ochtendlijke erecties zijn definitief verleden tijd, gelukkig kom ik nog vaak in contact met meisjes van het vrouwelijke geslacht waardoor ik soms toch nog voel dat ik een man ben. 
    Ook mijn vrouwtje speelt hierin een belangrijke rol alhoewel de Viagra, die de dokter me voorschreef, heel wat meer effect heeft! Ouder worden betekent ook dat het gedaan is met te knipogen naar jonge wulpse deernes, als ik dat nu durf te doen zie ik ze hardop denken 'wat is me dat voor een vieze en ouwe pervert!' dus ik laat het maar! 
    Ouder worden betekent ook gedaan met bluffen en pochen dat je dit of dat kan, gedaan met uitslapen, gedaan met het goei geheugen dat je vroeger had, gedaan met eindeloos bier zwelgen, gedaan met lange uitgangsnachten, gedaan met het versieren van mooie vrouwen, kortom ouder worden is miserie!!! 
    Het betekent ook; meer ziek worden, van alles vergeten, pijn in de rug of andere omstreken, graag thuisblijven en op televisie naar alle soaps kijken, een hondje nemen voor de vriendschap, dromen van een Harley Davidson maar er niet eens mee kunnen rijden vanwege de bibberhanden die je hebt, een bril dragen, een hoorapparaat dragen, kwijlen als je honger hebt, maagproblemen, pijn in je gewrichten en meer van die plezante zaken! Gelukkig zijn er ook voordelen aan het oud worden; op de bus of tram staan jongeren hun plaats voor je af zonder dat je dat vraagt,althans vroeger was dat toch zo! 
    Je mag stilaan gratis met de tram of bus rijden, je krijgt in de theaters een zitplaats van voor omdat mensen er van uitgaan dat je bijna doof zou moeten zijn, mensen helpen je oversteken zonder dat je wilt oversteken! En zo zijn er nog meer voordelen die gepaard gaan met het ouder worden; je herinnert je weinig van je verleden, gelukkig maar! En je vergeet heel veel! Maar al bij al voel ik me toch nog niet ZO oud! Ik mag best zeggen dat ik er ondanks bijna 55 jaren op de teller nog vrij patent uitzie. 
    Wat dit ook wil zeggen dan. 
    Ik voel me vaak nog een kind, gedraag me vaak als een tiener en zie er uit als een dertiger, althans toch als het pikdonker is. Sommige mensen geven me ook vaak complimentjes zoals :'wel met dat grijze haar zie je er veel beter uit' of 'echt?werk je nog?' of 'heb jij echt de fifties meegemaakt?' of 'die bril en dat hoorapparaat staan je beeldig!'. 
    Maar ik heb nu besloten om me niet meer te druk te maken over dat ouder worden. Ik trek het me niet meer zo aan, ik bestel op café zonder verpinken een warme chocolademelk en ik neem mijn vitamientjes zoals het hoort. Ook mijn arsenaal pillen tegen hoofdpijn, prostaatkanker, cholesterol, vetzucht,pijn in de gewrichten, doofheid, galstenen enzovoorts neem ik dagelijks ! En als er ooit maar iemand iets over durft te zeggen wel dan...sla ik hem vooraan op zijn bakkes !!!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    07-01-2013, 16:23 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik drink te veel
    “Je drinkt teveel!”zei mijn oom tegen me op de jaarlijkse familiebarbeque, toen ik mijn zevenendertigste biertje in één teug in mijn immer droog keelgat liet verdwijnen.
     “...en te snel!”zei mijn vrouw er met kwade blik achter. 
    Ik trok mijn wenkbrauwen op, “de dokter had wel gezegd dat ik meer moest drinken hee!” 
    “Ja, ja, maar geen alcohol hee, hij bedoelde water of thee of melk of zo!” zei mijn oom terwijl hij zijn zesde hamburger naar binnen speelde en het vet op zijn wit hemd drupte. 
    'Misschien hebben ze wel gelijk?” dacht ik, terwijl ik gezwind zwalpend naar de ijskast trok op zoek naar mijn zoveelste biertje. Op mijn tocht er heen duwde ik bijna nichtje Elsie van 8 in het zwembad en gaf ik oom Adelbert ongewild een por in de ribben. 
    “Helaba, gaat het niet jongen?” zei hij koeltjes terwijl zijn vrouw tante Irma een afkeurend gezicht trok. Ik beende zwalpend voort alsof ik op een schip zat dat middenin een storm vertoefde. Gelukkig bereikte ik de ijskast net op tijd om niet om te vallen, ik opende de deur en graaide een biertje er uit. Dan spoedde ik me terug naar mijn plekje, ondertussen al effe nippend van het koele gerstenat. 
    “Weeral een pintje?” zei mijn bemoeizieke oom terwijl hij aan het vechten was met zijn zoveelste hamburger. 
    “...en zo snel achter elkaar schat, drink toch wat trager!” zei vrouwlief. Ik zei niks en dronk het flesje al gauw leeg opdat ze het niet van me zouden kunnen afpakken. Ik zette het lege flesje op het bijzettafeltje en keek rond. 
    Nonkel Albert en tante Sarah stonden tegen de huisgevel geleund met een glas wijn in de hand, neef Joris en nicht Anabel zaten in de schaduw van de eik en dronken bier. 
    'Iedereen zit hier verdorie te zuipen!' dacht ik bij mezelf. Maar effectief, ik dronk inderdaad te veel. Het begon al meestal 's morgens met zo'n vier tot vijf koffietjes, dan omstreeks tien uur een halve liter cola, bij mijn boterhammetjes een litertje koffie, bij het avondeten nog enkele glazen cola en dan 's avonds, als ik de dag erna niet moet werken, enkele glazen bier of wijn. Tot ik dan steendoodmoe in bed kroop en begon te snurken als een klaarkomend speenvarken. 
    De vrouw vond dit natuurlijk niet leuk en vaak moest ik opstaan om urine te lozen. Soms zelfs verbande mijn vrouw me naar de logeerkamer omdat ik weer zo hard snurkte. Ik hoorde niks! 
    Plots werd ik uit mijn denkwereld gehaald door mijn oom. “Nog iets drinken?” vroeg hij, terwijl hij rechtstond en zijn dikke bierbuik richting ijskast wees. “Een wijntje!” zei mijn vrouw. 
    “Ach, breng me nog een biertje, om het af te leren!”zei ik. Oompje moeial trok een gezicht en ging met tegenzin de drankjes halen. Ik vond dat hij nogal lang wegbleef en viel bijna in slaap, waarschijnlijk door de warme zon die op mijn gelaat scheen, of door het vele bier, dat zou ook kunnen of course.

     Een kwartier later kwam oompje moei al terug, met de drankjes. Hij gaf me het biertje. 
    “Kalm aan nu hee schat, we hebben nog heel de avond!” zei mijn teergeliefde, terwijl ze zelf het glas wijn bijna in één teug ledigde. “Ik zette het bier aan de mond en dronk als nooit tevoren!”, het flesje was snel leeg. 'Dit smaakt naar nog!' dacht ik maar ik was ervan overtuigd dat ik de tocht naar de ijskast niet meer zou halen, dus verzon ik een list. Ik riep kleine Elise. “Hey dag Elise, hoe gaat het?” “Oh, goed nonkel, goed!” zei ze, de dreumes. “En heb je geen dorst van al dat spelen?” “Neen, ik heb al gedronken en mama heeft gezegd dat ik nooit zoveel moet drinken als jij!” Ik werd een beetje vuurrood. “Wat heeft mama dat gezegd?!' vroeg ik de kleine. “Ja en ze zei ook dat jij een dronkaard bent!” 
    “Getverdekke, wat een trut!” riep ik halfluid. Oom moeial schudde zijn hoofd en mijn vrouw deed mee. Ik stond recht en even draaide alles rond me. 'Komt door de zon!' zei ik nog, dan beende ik recht op tante Daisy, de moeder van Elise af. Ze stond te keuvelen met enkele vriendinnen, net naast het zwembad.

     “Awel, wat heb jij over mij te zeggen?” 
    “Euh...hoe bedoel je?” zei ze, terwijl haar met make-up belegen gezicht nauwelijks verroerde. Haar man stond naast haar. “Heb je weer genoeg gezopen vandaag?” zei de lul en hij gaf me een duw. Ik strompelde achteruit pardoes het zwembad in. 
    Sjonge, wat was dat koud om niet te zeggen ijskoud. Ik ging kopje onder en kreeg twee borrels water binnen. Iedereen stond te lachen en te wijzen naar me, al de gasten lachten me gewoon uit. Nu was ik pas echt razend. Ik probeerde uit het zwembad te klauteren maar door mijn natte kledij lukte dit niet en een laddertje was er niet. Ik werd nog razender en nog alerter, de drank was uitgewerkt en ik was klaar om de pa van Elise effe een lesje te leren, als ik maar eens uit dat verdomde zwembad zou geraken. Drie uur zat ik er in, totaal onderkoeld werd ik er dan uitgehaald, totaal oververmoeid en uitgeput, liet ik me zakken op een stoel. De menigte lachte nog harder en sommigen hadden zelfs het lef om een foto van me te nemen. “Dronkaard, dronkaard, dronkaard!” begonnen ze allemaal te roepen. 
    Oom moeial nog het hardst en mijn vrouw deed lekker mee. Ik werd nog razender. Zelfs de kleine Elise lachte me uit. Ik kwam in extase van razernij. Ik stond recht en stapte resoluut naar het gereedschap van de gastheer dat in een hokje achteraan de tuin hing, ik nam een bijl en ging terug naar de menigte. Ze bleven maar lachen. Ik haalde uit en trof nonkel Jan recht in zijn nek, een gapende vleeswonde verscheen en het bloed spatte uit zijn lijf. 'Ziezo, die zal niet meer lachen!', de menigte stoof uit elkaar en iedereen die te dichtbij kwam kreeg een lel met de bijl. 
    Na een uur lag de tuin vol met gewonden en doden. Niemand lachte nog nu dus ik raakte ietwat gekalmeerd, dan ging ik naar de ijskast en nam gelijk twee biertjes die ik ledigde in twee teugen. Mijn vrouw zat achter de eik, samen met oom moeial te bibberen van schrik. 
    Ik ging naar hen toe en maaide met één klap het hoofd van oom moeial van zijn romp. Mijn vrouw verstijfde van schrik. Ze beefde. “Schat, schatteke????!!” Ik voelde iemand aan mijn arm trekken. “Schat, schat?!” Ik opende mijn ogen en werd wakker. Mijn vrouw stond naast me. Ik zat in mijn tuin en lag languit op de tuinstoel. “Je hebt een kwade droom gehad denk ik!” zei ze. 
    Ik keek rond, geen gewonden of doden. Ik keek naast me naar het tafeltje en zag dat er nog wat bier in mijn flesje zat. Dat leegde ik dan maar. Even later liep ik in het huis om er nog enkele te halen...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    07-01-2013, 16:18 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wij zijn leugenaars
    Alle volwassenen zijn leugenaars Het is eigenlijk ongelooflijk wat wij, de volwassenen, de ouders, de zogezegd slimme mensen, onze kinderen allemaal wijsmaken, dat grenst bijna aan het zoals reeds gezegd ongelooflijke. Dat gelieg begint al wanneer een kind een jaar of vier is en vraagt aan papa waar zij of hij vandaan komt. 
    En wat zegt dan zo'n intelligente vader : jij komt van de ooievaar. Van de ooievaar, hoe verzin je het als vader ! Is het dan niet vreemd als dat kind begint te klagen over het feit dat het geen eieren kan leggen en dat het niet kan vliegen. Zich begint af te vragen indien het van de ooievaar komt waarom het dan geen vleugels heeft en lange slanke poten en waarom het dan helemaal geen kikkers lust ! 
    En als ze dan later groot zijn en ze vertellen vrienden enzo dat ze van de ooievaar komen worden ze vierkant en ook waarschijnlijk rond uitgelachen en dan krijgen ze complexen en plegen ze misschien zelfmoord of raken aan de drank en de drugs en misschien ook (wat op zich nog erger is) aan de vrouwen of de mannen. 
    Wat sommige ouders ook vaak zeggen is dat hun spruit(!) uit een bloemkool komt. Waarmee zadel je als ouder je kind verdomme op dan, elk rechtgeaard en ietwat herseninhoud hebbend kind zal zich onmiddellijk beginnen afvragen hoe dat kan, hoe het komt dat hij of zij nog nooit ofte jamais een kind uit een bloemkool heeft zien komen en waarom hij of zij dan als enige op de wereld uit een bloemkool zou komen, of van de ooievaar, het doet er niet toe. 
    Je zou voor minder een koord pakken en er een eind aan maken, die smeerlappen van ouders toch ! En opgepast, hier houdt het nog niet op hee, dit is slechts het begin van een heel leven vol leugens. 
    Neem nu de Kerstman, volgens de ouders zou die uit het hoge Noorden komen om kadokes bij de kinderen te brengen. Hij zou met een rendier komen met een rode neus genaamd Rudolf. Kan het nog idioter. Elk kind moet zich toch beginnen afvragen of dit wel kan hee, waarom zou een ouwe rukker met een grijze baard en een dikke bierbuik helemaal vanuit het Noorden komen naar onze streken om hier de kinderen kadokes te komen geven, wie betaalt al die kadokes, waarom blijft die gewoon niet voor zijn stoofke zitten met een gazet en een jeneverke en een goei sigaar in plaats van naar onze contreien te komen en hier constant ' ho' 'ho' 'ho' 'how' te komen roepen, wat nut heeft dat.

     Trouwens elk kind moet toch beseffen dat zo'n tocht duizenden kilometers lang is en vol gevaren en dat de Kerstman niet meer van de jongste is dus...

    En zijn kozijn ofte neef dan, die pipo uit Spanje, ons allerbekende Sinterklaas. Zou zo'n kind daar nu echt in geloven, zou zo'n kind het echt geloven dat zo'n heilige man helemaal uit Spanje komt om hier kwistig met kadokes te strooien terwijl er overal op de wereld zoveel sukkelaarkes zijn. Zou dat kind ook geloven dat die met een paard op het dak loopt, elk normaal kind moet zich toch realiseren dat dit onmogelijk is hee of het moest een laag plat dak zijn, een heel laag dan. 
    En dan zetten zo'n kindjes hun schoen met een klontje en een peeke ofte wortel voor het paard en voor Zwarte Piet of de Sint zelf een pintje of een borreltje. En de dag daarna is alles weg en soms heeft de Sint of Zwarte Piet nog een extra borrel of pint genomen en de fles vergeten terug te zetten. 
    Vaak valt het kinderen op dat papa de morgen van Sinterklaas altijd last van hoofdpijn heeft. 
    En dan moeten ze nog zo'n stomme liedjes zingen zoals 'zie ginds komt de stoomboot' of 'hoor wie klopt daar kinderen ?' .Wat kan het een kind schelen of die Sinterklaas nu een motorboot of een sloep of een tanker heeft, dat interesseert hen geen reet en als er geklopt wordt zal waarschijnlijk de bel kapot zijn dus als je de deur opent zie je direct wie er klopt. Wat een liegerij serveren wij onze kinderen toch en als ze later teveel fantasie hebben worden ze gestraft verdomme...
    Ook met de Kerst moeten er zonodig liedjes gezongen worden 'stille nacht','white christmas','oh denneboom' zijn hiervan enkele prachtige voorbeelden die waarschijnlijk de strot uitkomen van alle kinderen ter wereld. 
    En die Sinterklaas komt zogezegd door de schouw. De schouw notabene, waarom kan die niet zoals elke normale mens gewoon door de deur komen ? Door de schouw ? Hoe komt het dan dat die zijn kleed altijd zo proper is ? Wat ik me ook vaak afvraag is het feit dat je zowel rond Kerst als rond Sinterklaas op TV soms op verschillende zenders tegelijkertijd meermaals Sinten of Kerstmannen kan zien, normale kinderen hun euro moet dan toch wel vallen dat er iets niet klopt hee ! 
    Natuurlijk is dat allemaal zodanig een commercie geworden dat de oorspronkelijke bedoeling van Kerst en Sinterklaas allang geschiedenis is. Kinderen willen zo graag kadokes dat ze o zo graag al die leugens geloven die papa of mama hen vertellen ! En pas op en opgepast, hier houdt het nog niet op hee. 
    Als een kind een tandje verliest van zijn melkgebit wordt dit in een envelopke gestoken voor 'de tandenfee'. God en Joost mag weten wie dat in godsnaam is maar ik had er nog nooit van gehoord tot mijn vrouw dit vertelde. Dus mijn zoontjes elke keer dat ze een melktandje verloren dat ding in een envelopke gestopt en als ze gingen slapen zetten ze dat envelopke voor hun slaapkamerdeur zodat de 'tandenfee' dat zou kunnen komen halen en in ruil daarvoor kregen ze dan een centje van de 'tandenfee'. Niks tandenfee verdomme, mijn centen moest ik afgeven omdat mijn kinderen hun tandjes verloren verdomme. 
    Een kind kan toch naief zijn als je het mij vraagt. Al dat gelieg van die smeerlappen van ouders. Is het dan echt zo moeilijk om tegen een kind gewoon de waarheid te zeggen. Als dit kind nu vraagt waar het vandaan komt kan je toch zeggen dat het is geboren uit de buik van mama, dat mama en papa serieus hebben gesekst en dat er een zaadje uit papa zijn penis tot in de baarmoeder van mama is geraakt en daar een eicel heeft bevrucht en vandaaruit is dat negen maanden gegroeid in mama's buik en dan ben jij geboren. Dat is toch niet moeilijk hee zo'n uitleg geven. 
    Of je zegt gewoon dat je kind uit de liefde tussen mama en papa is geboren, niks meer noch minder, en dan zal dat kind veel gelukkiger worden dan te zeggen dat het van één of andere vogel of groente afstamt. En hoe vaak maakt een ouder een kind bang ? Heel vaak ! Pas op, als je scheel kijkt en de klok slaat blijven je ogen zo staan, of als je spiekt komt de boeman vannacht naar je kamer, of als je je broertje stampt zullen de kabouters je komen pesten, en meer van dat fraais. Welke kabouters ? Ik heb persoonlijk nog nooit een kabouter gezien buiten die idiote mafkees van een Plop. 
    Maar verder, niks, nada, noppes, geen kabouter gezien ! De boeman ? Ook nooit gezien. Waarom vertellen wij ouders toch allemaal zulke onzin aan onze arme drommeltjes. Of al die flauwekul van feeën en heksen. Ik heb nog nooit in het echt een fee of een heks gezien. Alhoewel als je eens goed rondkijkt zou het toch wel kunnen dat heksen bestaan, ik heb er toch al enkele tegengekomen in mijn carjeire. 
    Of braaf slapen anders komen de spoken. Welke spoken ? En dan wordt het Pasen en komen de klokken van Rome paaseieren droppen. De klokken van Rome ? Klokken die eieren leggen. Hoe kan een kind dat nu geloven. Ik ben ervan overtuigd dat er op de wereld geen enkel kind is dat denkt dat klokken eieren leggen. En als ze die eieren moesten komen droppen dat zou toch serieus wat lawaai maken hee.
    Dus eigenlijk onbegrijpelijk dat hedendaagse kinderen dit allemaal blijven slikken. En dan worden die kinderen ouder en komen ze in de puberteit en komen ze er geleidelijk achter dat papa en mama serieuze liegebeesten zijn. Maar dan begint het hele zootje opnieuw. Pas op zeggen ze dan, niet masturberen want daar wordt je blind van of daar krijg je wratten van op je handen. Hupsakee, weeral een aantal complexen voor die kinderen. Of je moet beter studeren want anders moet je bij de vuilkar gaan werken, of ze zeggen tegen een meisje dat als ze een kikker kust deze in een prins zal veranderen, wat een schandalige praktijken zijn dat nu ! Het enige dat je kan krijgen als je een vettige kikker kust, zijn wratten op je lippen, klierkoorts, moeraskoorts, malaria,syfilis en wat gonorroe dus een prins zal je niet zien hoor, vergeet het maar. 
    Als ge braaf zijt misschien een choco prince ja ! En dan als al die jongvolwassenen groter worden en beginnen te werken begint het bij hen te dagen dat hun leven tot dan toe één grote leugen was en dan kopen die zelf kindjes en wat doen die dan ? 
    Juist, ze beginnen die arme dutskes nog meer wijs te maken dan hun ouders hun al wijsgemaakt hadden en dan begint het hele verhaal opnieuw. Zielig hee...Maar zolang we mensen zijn zullen we liegen, zolang er gelogen wordt zijn er mensen en zo zal het altijd blijven...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    07-01-2013, 16:13 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ex-vriend
    Ben gezwicht voor mijn ex-vriend. Ik had nog zo gezworen dat ik hem nooit meer in huis zou nemen maar toch is het gebeurd ! Hoe dan ? Dom ! Wat veel zenuwen en stress en hop ik greep mijn vriend bij de keel. 
    Snel langs de winkel als een dief in de nacht,niemand mocht zien wat een slapjanus ik was. Daar gelijk voldoende kopen om enkele dagen mee toe te komen en snel weer vertrekken hopend geen bekend persoon tegen te komen. Vertrek vol van berouw en schuld ! Ik reed tientallen kilometers in mijn nieuwe wagen, die mijn vrouw notabene voor ons had gekocht en half gefinancierd omdat ik gestopt was met roken ! 
    Ondertussen mijn ex-vriend aangestoken en maar inhaleren. En smaakte dat ? Neen, helemaal niet, het deed zelfs pijn in mijn afgekickte rokerskeel maar toch volhardde ik in de boosheid. Gelukkig was ik de dag erna weer helemaal bij mijn zinnen (dacht ik !). De overgebleven kankerstokjes in elkaar gefrommeld en in een vuilbakje gedropt. 
    ‘s Avonds begon de ‘ik wil je-no matter what’ drang weer op te komen. De volgende dag terug naar de winkel. « Welke zijn de lichtste sigaartjes die U heeft vroeg ik aan de dame achter de toonbank ? » « Deze meneer ! » zei ze en ze wees een mooi ogend sigarenpakje aan. Ik nam er twee om zeker te zijn. 
    Buiten gekomen direkt zo’n bruin geval in mijn muil gestoken en maar inhaleren. Het smaakte niet naar meer maar ergens in mijn schamele en waarschijnlijk deels al verschrompelde hersens, moest ik al hersens hebben natuurlijk, ergens tussen de hypofyseklier en de voorste hersenkwab, werd één of andere chemische stof geproduceerd die ervoor zorgde dat ik weer konstant aan die ellendige sigaren dacht ! 
    Gans die dag ‘genoten’ van de sigaren. De overschot tijdens de rit naar huis uit de auto gekieperd om alzo een symbolische daad te stellen alsof ik er door die handeling voorgoed vanaf zou zijn, alsof ik de navel met mijn rookgedrag zou doorgeknipt hebben. Niks was alweer minder waar ! 
    De klootzakken van de tabaklobby hadden me alweer in een versmachtende wurggreep. Wat nu ? Ik voelde me schuldig tegenover mijn vrouw en ook tegen de kinderen die met zijn drieen serieuze antirokers waren en ik kon ze geen ongelijk geven natuurlijk. 
    Ik was een zwakkeling wat ik altijd wel had gedacht van mezelf . En ook anderen wisten het. « Rook je weer ? » vroegen ze me. « Och ‘t is maar voor even ! » of « af en toe ééntje » of « om het af te leren » waren mijn favoriete uitvluchten toen. Tsjonge wat vond ik mezelf een zeikerd, moest je niet vragen wat de anderen van me dachten... 
    Die avond kwam ik thuis en mijn vrouw was in alle verenigde staten. Ze zag rood van kwaadheid en zei : « Awel, ik heb gehoord dat je terug rookt ? Klerelijer, sukkel, idiot (want ze is Engelse), sukkel, hoe kun je, how can you, net nu we een nieuwe auto hebben! » Ik haat haar op zo’n momenten, echt , tegen haar Engelse furie kan niemand tegenop, laat staan een lapzwans als ik. 
    « Ja, maar ik stop wel weer ! » loog ik weinig overtuigd ondertussen mijn sloefen aantrekkend. « Dat zal wel, you fucking idiot, die je bent, scum, bastard, loser, you don’t have the balls to stop ! » tierde ze, de buren konden waarschijnlijk meeluisteren. 
    Enfin, ze was weer goed op dreef dus ik zweeg in verschillende talen en trok een schaapachtig gezicht. Daar was ik wel goed in, vond ik ! « En trek zo geen bakkes ! » schreeuwde ze nog. « I’ll take away your car ! » riep ze. ‘Doe maar’ dacht ik, want ik was ondertussen ook behoorlijk pissig geworden. En zo ging het elke dag en besloot ik dat ik toch maar moest proberen om definitief van die vetzakkerij af te blijven. Ik naar de dokter om champix te gaan halen wat me de vorige keer toen ik stopte ook geholpen had. En nu vandaag, is het mijn officiele stopdag. 
    Eigenlijk zou ik liever willen blijven roken maar ik ben het beu om als een paria, een outlaw behandeld te worden ook al smaakt het en geniet ik er van. Per slot van rekening is het erg duur en vooral zeer ongezond dus.... Mijn vrouw en de kinderen zullen blij zijn en ikzelf misschien ook na enkele maanden...we zien wel !!!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-01-2013, 16:07 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opvoeding
    OPVOEDING 
    Je vrouw is in verwachting en je bent in de achtendertigste hemel van geluk, de bevalling is nabij. Op zekere dag 'breekt haar water' en scheer je als een gek door het verkeer om op tijd in het ziekenhuis te zijn. De gyneacoloog staat al klaar met zijn botten en een plastieken jas aan. Je denkt bij jezelf 'gaat die vissen of wa?' 
    Enfin, na hevig gekreun en gehijg en een bloederige bevalling- niet zoals je regelmatig zag op tv waarin de vrouwen onheilspellend liggen te krijsen en te huilen alsof ze gemarteld worden- bevalt je vrouwtje van een zoon. 
    De gynaecoloog vraagt of je de navelstreng wil doorknippen. Je aarzelt, 'wat als ik er naast knip' of ' wat als ik flauwval', doch de dokter houdt niet op met zijn gezeur en met bibberende handen knip je de navelstreng door. Je zoontje begint alras te bleiten als een gekeeld speenvarken. Het geluid gaat door merg en been. De dokter legt de baby vlak naast je vrouw's gezicht waardoor ze besmeurd wordt door bloed en stukjes moederkoek en meer van dat lekkers... 
    “Wat een schoon kinneke!” zegt ze , terwijl de tranen over haar wangen druipen. 
    Je moet bijna kotsen, het bloed, de moederkoek, de baby die vol hangt met wit spul waarvan je niet weet van waar het komt. Een verpleegster komt de baby halen om hem te wassen, zegt ze. Je gelooft het eerst niet, wat als ze hem wil verwisselen met een ander babietje? Je had dat toch eens gezien in een film, je weet maar nooit. 
    Even later komt ze terug en nu ziet je zoontje er al wat beter uit ondanks zijn verrimpeld gezicht en zijn punthoofd. “Dat trekt nog weg hoor !” zegt de gynaecoloog. Dan wenst hij je proficiat en vertrekt naar de volgende werping. 
    Zo is het leven van je zoon begonnen en ergens hoopte je dat je ineens bij de bevalling ook een handleiding meekreeg over hoe je je kind moet opvoeden.  

    De moeilijkste taak van allemaal komt er aan. Je denkt dat je er goed aan doet om hem niet teveel te verwennen maar als je in zijn ogen kijkt kun je niet anders. Op al die jaren krijgt hij massa's autootjes, ballen, voetbalshirts waarop 'Messi' of 'Ronaldo' prijkt, nieuwe voetbalschoenen met ook een naam van een voetballer op,zonnebril, video's, DVD's, een nieuw fietsje bij zijn eerste kommunie, een game boy, een pc op zijn kamer, een teevee en meer van dat fraais. Je denkt vaak terug aan je eigen jeugd, toen je met je vijf broers één kamertje deelde, toen je speelgoed bestond uit houten blokjes, een plastieken bal en een leesboek van Tiny of Jodokus. 
    “Pa ge zijt weer aan't zagen!” zegt je zoon als je hem wil vertellen over jouw jeugd. Hij zit voor zijn pc, op facebook te lullen met zijn vrienden, zijn televisie staat ook aan en hij drinkt een Red Bull, zijn sigaretten liggen binnen handbereik, net als zijn GSM ! Zestien is hij nu, jouw zoon. En hij weet alles beter! “Wij hebben nooit niks gehad!” zegt hij kwaad wanneer je ruzie met hem hebt. “Je hebt gefaald als vader en je bent niks waard!” verwijt hij je. Je slikt. Je denkt aan je eigen tirannieke vader. 
    Moest jij zo iets gezegd hebben toen, dan plakte je vader je tegen de muur en kwam je enkele weken niet buiten. 
    “Wij mogen nooit niks en net nu dit weekend is het het feestje van het jaar !” zegt je zoon. 
    Trouwens als je hem mag geloven is het elk weekend het feestje van het jaar. Als hij binnenkomt zegt hij : “Jow “ wat goedendag betekent . Als hij gaat slapen zegt hij niks, hij blijft in zijn kamer heel de avond en vertikt het om samen met zijn ouders naar teevee te kijken. En soms als je naar je zoon kijkt vraag je je af of je hem wel goed hebt opgevoed. 
    'Had ik hem niet beter wat meer koeke op zijn bakkes gegeven ?' 'Had ik hem niet beter niet zo vlug laten uitgaan?' 'Gaf ik hem te weinig raad?' 'Had ik niet beter gewacht met die computer?' 'Had ik die playstation beter niet gekocht?' 'Had ik hem niet beter wat meer gestraft?' Zulke vragen denderen als een sneltrein door je hoofd en je vraagt je af of je echt gefaald hebt. 
    Je gaat in wanhoop door je haar als er weer eens problemen zijn, en je hebt al niet veel tapijt op je hoofd staan. 
     Maar toch ben je trots op je zoon als hij thuiskomt met een schitterend rapport of met zijn eerste liefje en als je dan ziet wat een knappe griet het is dan denk je ; de appel is dan toch niet zo ver van de boom gevallen dan ik dacht ! Toch wat dat liefje betreft natuurlijk... En je zoon wordt ouder en jijzelf ook natuurlijk. Je loopt al wat krommer, je hebt twee tot drie dagen nodig om te rekuperen van een feestje, je krijgt pijn aan je rug en je gewrichten, je spieren doen pijn als je enkele uren bent gaan fietsen, je hoest meer, je maag ligt vaker overhoop...en meer van dat. Je zoon komt op zekere dag naar je toe met de melding dat hij wil gaan trouwen. 'Ben je zeker ?' vraag je hem en hij knikt. 'Is zij de ware ?' zeg je en hij knikt weer terwijl hij met zijn hand alweer een sms-je verstuurt naar iemand. 
    'Ben je niet te jong om al te trouwen?' hij schudt met zijn hoofd van neen. Als hij vraagt of je wil bijleggen voor het huwelijksfeest schrik je toch wel even. “En waar gaat dat dan door ?” “Hier in het dorp, en we laten een traiteur komen !” zegt hij. Je knikt, wetend dat een traiteur handen vol geld kost, geld dat jij zal mogen ophoesten natuurlijk. Maar toch betaal je het met plezier als je ziet hoe verliefd je zoon is als hij de openingsdans danst op het feest met zijn nieuwbakken vrouwtje. Een traan wordt in je ogen geboren en glijdt even later over je wang. 
    Je kijkt naar je vrouw en lacht. En samen dans je even later op de tonen van 'I will always love you' en je denkt, misschien heb ik hem dan toch goed opgevoed...

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-01-2013, 16:04 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sport
    SPORT 

    Ik heb jarenlang gevoetbald. In een zogenaamd caféploegje. Meestal voor de wedstrijd enkele biertjes en dan de wedstrijd. Ik was geen Messi noch een Cruyff. Ik trapte maar wat in het rond, soms op de bal, soms niet. 
    De tegenspelers konden er vaak niet tegen als ik de bal miste en hen een trap gaf. Dat vond ik wel flauw van ze. Hadden ze maar ballet moeten gaan doen. Ook de scheids hield niet van mijn manier van voetballen en vaak kreeg ik gele kaarten en nog vaker rode. Daarom ben ik er dan ook mee gestopt. Het is een sport voor mietjes en watjes dus niks voor mij! 
    Dan heb ik me op het tennissen gestopt. Eerst vijftig lessen gevolgd à rato van 35 euro per uur. Mijn lesgeefster was mooi. Ze had stevige en grote borsten en een strakke kont. Na die vijftig lessen ben ik gestopt met tennissen. Ik was er niet zo goed in, het gebeurde vaak dat ik mijn racket liet vallen of dat deze plots uit mijn hand schoof en in het publiek belandde. En dan werd ik uitgelachen op de koop toe dus voor mij was het afgelopen met tennis. 
    Ik dacht toen diep na. Het deed pijn want denken was ik niet gewoon!Ik ben ook maar een mens, niet?! Ik zou gaan wielrennen. Ik kocht me een super lichtgewicht fiets en een helm en begon dadelijk te fietsen. Maar ik vond het niet leuk; tegenwind, regen, te warm of te koud en ik werd te vaak voorbijgefietst en dan soms nog wel door vijfenzestigplussers dus dat was pas echt afgaan. Dus hing ik de fiets aan de haak en die hangt daar nu al jaren! 
    Ik wilde toch niet sportloos door het leven ploeteren dus nam ik het heft in eigen handen en schreef ik me in bij een boksclub. Ik was nog maar net ingeschreven, toen één van de trainers me vroeg of ik zijn sparring-partner wilde zijn voor een uurtje. Ik wist niet eens wat een sparring-partner was maar zei toch maar ja! 
    Daar stond ik, met een onderhemdje aan en een te wijde short rond mijn stelten van benen en over mij stond de trainer, overal spieren, breed torso en snel. Ik wilde mijn eerste klap uitdelen maar de trainer was me voor. Hij sloeg me keihard op mijn welgevormde neus en ik viel als een zak cement op het canvas. In de verte hoorde ik hoongelach en fluitende vogeltjes. Het bloed spoot uit mijn neus. Ik vond dit niet plezant. De trainer stopte één of andere tampon in mijn neus en ik verliet even later de club met een neus die nog groter was dan voorheen. Dus exit boksen! 
    Op een dag echter besloot ik om te gaan ping-pongen. Ik sloot me aan bij de Essense pingpongclub 'Balletje balletje' alwaar ik probeerde te ping pongen. Doch hoe hard ik ook probeerde, ik slaagde er maar niet in om dat balletje over dat netje te krijgen. Maanden aan een stuk heb ik geprobeerd maar het lukte me niet!Daar ik zag dat ik nogal uitgelachen werd in de club verliet ik deze na enkele maanden! 
    Dan besloot ik te gaan biljarten. Leek me leuk en ook het feit dat dit in een kafee plaatsvond. Mijn eerste duel, tegen de plaatselijk biljartkampioen begon slecht. Toen ik mijn keu nam en mijn eerste stoot wilde plaatsen, sloeg ik per ongeluk met de keu tegen de lamp die boven het biljart hing met als resultaat een kapotte lamp en een boze café-uitbater. Maar ik volhardde. Mijn volgende stoot zou ik hard en strak gaan uitvoeren. Ik trok mijn keu wat achteruit en vooruit en probeerde dan de bal te raken. De bal raakte ik echter niet maar wel het dure biljartlaken waarin ik een heel gat had gemaakt. De uitbater werd nog bozer. De plaatselijke kampioen lachte me uit. Ik zette mijn keu weg en bestelde enkele pintjes. Vijf uur later kroop ik naar huis. Gedaan met biljarten. 
    Na al dat gedoe met sporten had ik gelukkig na enkele weken eindelijk een betekenisvolle sport gevonden. Ik ging postzegels verzamelen! Intussen na vijftien jaar ben ik de trotse eigenaar van drie postzegels waarop onze koning prijkt. Naar het schijnt zijn ze veel geld waard! Elke dag pak ik mijn postzegelverzameling en kijk ik naar de postzegels. En tot op heden raakte ik nooit gewond bij het uitoefenen van deze sport! Eindelijk had ik ook de sport van mijn dromen gevonden en je werd er helemaal niet moe van!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-01-2013, 15:59 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vakantie
    Vakantie Heel lang geleden, toen ik nog niet getrouwd was en nog erg jong was op de koop toe, dat moet zo'n jaar of twee geleden zijn maakte ik de meest wonderlijke vakantie mee die ik ooit had medegemaakt. Ziehier het relaas : Ik sleepte mijn vege en pezige lijf die zomer naar Marbella, het mondaine oord waar je al eens een filmster, bekende voetballer of andere beroemdheid tegen het lijf kon lopen en de enige plek waar ik mijn gespierde torso kon tonen zonder op te vallen... Zo was ik op een avond, het was er snikheet, iets gaan drinken in een gezellige bar, aan het strand. Ik stapte het etablissement binnen onder de tonen van Saturday Night Fever en ik voelde me net als John Travolta. Ik had zelfs mijn haar gewassen en mijn tanden gepoetst en een propere Calvin Groot onderbroek aangetrokken! Ik bestelde aan de barman een bacardi-cola. Ik wist zeker dat het de barman was want hij stond achter de bar. Moest hij de barman niet zijn zou hij zich daar niet bevinden hee. Even later zat ik te nippen aan mijn bacardietje. Er zat niemand anders aan de toog. Enkele dellen stonden op de dansvloer met hun zatte ledematen te zwaaien. Sommigen van hen waggelden bijna bloot over de dansvloer, met miniscule rokjes en decolletées als ravijnen. Niet dat ik daar bezwaar tegen had maar het waren wel lelijke wijven. Maar dat doet niks terzake uiteraard, het is niet omdat ze lelijk waren dat ze niet het recht hadden zich te bezatten op vakantie, hoe zou je zelf zijn! Enfin, ik bestelde nog een bacardi-cola aan bovenvermelde barman en even later dronk ik er van. En toen, je zal het niet geloven, kwam er een prachtige vrouw binnen in de bar en ze stapte recht naar met toe en tot overmaat van mijn geluk zette ze zich naast me. Ze had blonde haren en enorme joekels van borsten en een gezicht als een engel met weldadige volle lippen en ze was nog eens netjes gemaquileerd ook. Ik dronk mijn bacardi snel leeg en zei tegen haar : “Wilt U iets van me drinken ?” “Ja schat, een rode wijn alstublieft!” zei ze en ze lachte haar witte tanden bloot. Ik verloor ter plekke mijn hart. Ik bestelde de drankjes en legde onderwijl mijn haar goed. Ik voelde iets opborrelen in mijn broek en het was een geweldig gevoel. “Je kent me toch ?” zei ze tegen me nadat ze haar rode wijn binnenkapte. “Euh...je bent heel knap...maar ik ken je niet echt niet !” zei ik. Het was niet bepaald de vrouw waarmee ik op alledaagse dagen mee omging dus ik zou niet weten wie ze was alhoewel ik wel een vermoeden had als ik naar haar gigantische borsten keek. “Ik ben Pamela Anderson schat !” zei ze en ze toonde me haar diepe decolleté en ik geloofde haar. “Euh....maar je spreekt Nederlands, hoe kan dat?” “Ik heb Nederlands geleerd van een oude vrijer van me enkele jaren geleden maar nu ben ik vrijgezel!” zei ze. Ze legde bijzonder de nadruk op het woord vrijgezel, of verbeeldde ik me dat maar ... “Ah zo, vrijgezel! Mooi!” zei ik lullig want ik was mijn kluts effe kwijt. “Heb je zin in een feestje, vanavond in mijn appartement?” vroeg Pamela, terwijl ze dichterbij kwam en me bijna aanraakte. Ik zuchtte. Ik smachte.Ik was verliefd, stapelverliefd. “Feestje...euh...ja...natuurlijk...waar?” vroeg ik. “Vanavond in mijn appartement, hier heb je mijn kaartje, Angelina Jolie en Nicole Kidman zullen er ook zijn ?” Ze gaf me haar kaartje met het adres op. “Ange...li...na...en Nico...le, echt? Loop ik dan niet in de weg?” zei ik klungelig. “In de weg, een knappe man als jou, neen dat denk ik niet, kom maar af maar als ik jou was zou ik nu toch water gaan drinken hoor, je weet maar nooit!” zei ze en ze knipoogde naar me. Ik was helemaal van de kaart, de weg kwijt, het noorden kwijt en mijn kluts was ook al enige tijd weg. “Ik zal er zijn...!” zei ik. “Amazing ! Kom maar om 8 uur!” ze kuste me vol op mijn mond en even voelde ik haar sensuele tong op mijn lippen. Ik kwam bijna klaar, ik met al mijn ervaringen met vrouwen, zou nu bijna klaarkomen door een kus van deze droomvrouw. Lachend verliet Pamela de bar. Ik keek haar na tot ze weg was. In mijn broek stond een erectie zo hard als beton. Ik was compleet over mijn toeren. Plots kwam er een man naast me zitten die mijn erectie in mijn broek had gezien vermoedde ik. “Hai, I am Claudio, are you alone here ?” zei hij terwijl hij zijn hemd opentrok om zijn behaarde bast te laten zien. “Don't understand you!” zei ik nadat ik konstateerde dat Claudio een beetje van de verkeerde kant was en aan die kant wilde ik zeker niet gaan. Ik wilde op het rechte pad blijven. Claudio keek me diep in de ogen en ging met zijn tong over zijn lippen. Hij stonk naar één of ander goedkoop parfum en ik moest hem niet! Ik verliet de bar. Claudio keek me na en ik hoorde hem nog 'Asshole' of zoiets roepen. Vlak voor ik de bar uitging draaide ik me om en stak ik mijn middelvinger nog effe op naar Claudio, dan buiten gekomen begon ik te sprinten naar mijn hotel om een douche te gaan pakken en ook een beetje uit schrik voor Claudio. Je weet maar nooit met die homo's van tegenwoordig hee, voor je het weet steken ze iets in je lijf !!! Uitgeput kwam ik op mijn hotelkamer aan. De kuisvrouw had drie flesjes shampoo en drie stukken zeep klaargelegd. Een uur stond ik onder de verkwikkende douche, al de zeep en de shampoo was op. Ik wilde een uitstekende indruk maken op Pamela en haar vriendinnen dus goot ik een halve fles after shave over mijn prachtige body uit. Ik trok mijn Hawaiiaans hemd aan en een bermuda en nogmaals een propere onderbroek. Ik poetste mijn tanden drie keer en tegen half acht vertrok ik. Pamela's hotel bevond zich aan het eind van de straat. Ik was zo zenuwachtig als op mijn eerste afspraak. En dat was toen nog wel met Marijke Mertens, ik had nog nooit met een meisje gekust en dat was de eerste keer, Marijke was mijn eerste liefje, ik was 24 en zij 37. Maar dat kon de pret niet temperen, alles heb ik met haar gedaan, zelfs een spelletje Scrabble. Maar na één week was de liefde over. Ze voelde meer voor Alfons, wiens vader een fabriek had en een Porsche. Maar dat doet allemaal weinig terzake. Maar ik was dus zo nerveus als bij die eerste keer met Marijke. Om vijf voor acht stond ik voor Pamela's hotelkamerdeur. Ik hoorde disco muziek uit de kamer komen. Ik haalde diep adem, spande mijn geweldige borstspieren op en klopte op de deur. De deur zwaaide open en ik voelde me niet goed worden, wat ik daar zag staan zou me mijn hele leven bijblijven. Pamela zag er stralend uit, een diepgedecolleteerd shirtje, een minirokje, rode hoge hakkenschoenen en uitdagende netkousen, en ze zag er nog sexier uit dan daarstraks vond ik. “Hey Yves, kom binnen man, wat zie je er weer lekker uit schat!” zei ze. Ik stapte de flat binnen, nog niet goed bekomen van de eerste schok of daar was de tweede schok al, in de zetel zat Angelina Jolie naast Nicole Kidman. Nadat Pamela me gekust had zei ik tegen deze twee sterren. “Dag dames!” “Goedenavond!” zeiden ze. Ze zagen er beiden oogverblindend uit. Ze stonden recht en wandelden sensueel naar me toe. Angelina draaide haar tong in mijn oor en Nicole gaf me een wangkus terwijl ze met haar linkerhand subtiel over mijn al staande erectie wreef. Ik kon me nauwelijks houden. “Wil je iets drinken schat?” vroeg Pamela. “Water alsjeblieft!” en ik knipoogde naar haar. Pamela wandelde naar de ijskast en schonk me een water uit en deed er drie ijsblokken in. Dan kwam ze naar me toe, gaf me het water en kuste me vol op de mond. Haar tong vond de weg naar de mijne en we stonden zeker vijf minuten te tongen. Ik had met mijn vrije hand inmiddels haar weelderige boezem verkend en haar prachtige billen. De ijsblokjes in mijn watertje waren al gesmolten van de hitte. Toen ik stopte met haar te kussen zag ik dat Angelina eveneens Nicole aan het aflebberen was. Het kon niet beter. “Kom Yves, kom, en dames, jullie mogen ook komen!” zei Pamela terwijl ze me voorging naar de badkamer. Daar stond een enorme jaccuzi. Wat er toen gebeurde is nauwelijks te omschrijven in woorden maar ik zal het toch maar proberen om U de pikante details niet te onthouden. Hier gaan we ; Pamela ontdeed zich van de weinige kledij die ze nog aanhad en Angelina en Nicole deden hetzelfde, ik stapte als laatste poedelnaakt de jacuzzi in, de dames begonnen aan mijn lijf te friemelen, te strelen, te kussen en het duurde niet lang of ik ging van bil met Pamela, daarna met Nicole en dan met Angelina, uren duurde het 'lovegame' in die jacuzzi en we kwamen alle vier als nooit tevoren, uiteindelijk, totaal uitgeput hingen we met onze ruggen tegen de kant van de jacuzzi, een champagne drinkend en enkele sigaretten rokend. Pamela vroeg effe later of ik nog eens wilde en dat liet ik me geen twee keer zeggen, ik begon hen alle drie te ramptetampen, te strelen, te masseren op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen en uiteindelijk belandden we alle vier onder de douche waar we elkaar wasten, daarna kropen we in het king-size bed met zijn vieren en vielen in een diepe slaap. Dan omstreeks één uur 's nachts werd er op de deur gebonkt. De dames bleven slapen en hoorden het niet. Ik stond op en draaide een handdoek om mijn middel. Ik keek door het kijkgaatje in de deur en daar stond verdorie Brad Pitt en hij leek niet zo best geluimd. Hij had een vuurrood gezicht en schuim druipte van zijn lippen. “Angelina, Angelina!!! Verdomme als je hier bent met een andere man vermoord ik je, en die gozer ook verdomme !” riep hij luid. De dames sliepen rustig voort. Ik werd wel een beetje bang, wat moest ik doen vroeg ik aan mezelf. Zoals gewoonlijk antwoordde mezelf niet. Dan vermande ik me en besloot ik de deur te openen en met de heer Pitt te praten. Ik draaide de sleutel om en opende de deur. “Wel verdomme, wie ben jij verdorie !!!” riep Brad luid. Ik hoorde intussen dat Angelina uit bed was gekomen en zich achter mij bevond. “Hey, Brad, wat leuk jongen, hoe is het!” zei ze slaapdronken. “Jij vuile hoer, met deze gozer dan nog verdorie, zo'n loser!” zei Pitt luid. Ik werd een beetje kwaad. “Euh...meneer Pitt, het is niet omdat U een beroemde filmster bent dat U het recht hebt om mensen als ik te beledigen !”zei ik boos. “Ah neen? En wat ga jij daartegen doen?” zei de heer Pitt boos, terwijl hij zijn jasje uittrok en zijn vuist naar me uitstak. Op dat moment werd ik zo razend als een stier in een arena. Ik voelde de adrenaline in me opkomen, ik voelde de razernij, ik voelde mijn spieren zich opspannen en balde mijn vuisten. Ik haalde uit met een rechtse uppercut en de heer Pitt vloog achteruit, zijn neus bloedde. “Wel jij verdomde boerezoon!” riep hij luid terwijl het bloed uit zijn neusje drupte. “Oh schat, heeft hij je pijn gedaan, arm Bradje!” zei Angelina en ze liep naar hem toe. Pamela en Nicole waren intussen ook wakker geworden. Plots kozen ze alledrie de kant van de heer Pitt. Ik werd daardoor nog kwader, ik ging achteruit om hem nogmaals een uppercut te geven maar had niet gezien dat zijn vuist zich plots vrij dicht tegen mijn neusorgaan bevond. Alles werd zwart, ik hoorde nog wat geroep, gebreek van beenderen, pijn, helse pijn en toen was er niks meer... Badend in het zweet werd ik plots wakker in mijn kleine bedje in mijn kleine flatje. Ik was tegen mijn kleerkast gelopen en had een bloedneus. Het was dus maar een droom. Vloekend ging ik naar mijn kleine badkamertje om mijn bloedende neus te verzorgen....
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-01-2013, 15:43 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kinderen
    Kinderen Kinderen zijn leuk en spontaan, ik heb er zelf een viertal! Toen ik op een dag met één van de zoontjes door het park liep stelde hij me heel wat vragen zoals elk jong kind vaak doet. “Papa, waarom is die boom zo groot?” “Omdat die boom al heel oud is jongen!” “Maar jij bent toch niet zo groot papa!” “Neen, maar ik ben ook niet oud hee!” “Trouwens mensen worden niet zo groot, maximum een meter of twee” “Echt papa, en waarom is dat dan?” “Omdat we dan anders niet door de deur zouden kunnen!” “Maar dan kunnen ze die deuren toch groter maken!” “Ja...maar dat is niet nodig!” zei ik. We wandelden verder. “Papa, wat heeft die mevrouw aan haar buik?” vroeg mijn zoontje, terwijl hij wees naar een zwangere vrouw. “Wel, die heeft een kindje in haar buik!” “Oei, papa, is dat erg?” “Neen, da's niet erg, da's de natuur!” “En wie heeft dat kindje er dan ingestopt?” vroeg hij. Ik moest effe nadenken hoe ik hem dat best kon uitleggen. “Wel de papa van dat kindje heeft dat er in gestopt!” zei ik. “Maar waarom dan papa, had hij dan geen bedje voor dat kindje?” “Jawel, maar dat kindje moet eerst groeien en daarom is dat in die buik terechtgekomen!” “Waarom papa, hadden ze dat babietje dan niet ergens anders kunnen steken, want die mevrouw vindt dat persies niet echt leuk hee!” “Jawel, jawel, die is blij maar het kindje moet eerst groeien in de buik en dan komt het er uit!” “En waarom komt dat er dan terug uit?” “Da's de natuur jongen!” zei ik. “Papa, ik hoorde altijd dat de babies uit de bloemkolen komen!” “Ja, dat zegt men!” “Is dat dan niet waar papa?” “Neen jongen, babies komen uit de buik van de mama!” “En langs waar komen die er dan uit papa, langs de poep?” Nu werd het moeilijk om een deftig antwoord te geven. Ik twijfelde even! “Neen, jongen, een meisje of en vrouw heeft ook een voorpoep en daaruit komen de babytjes!” zei ik. Mijn zoontje trok zijn wenkbrauwen op. “En waarom zeggen ze dan dat de ooievaar komt?” “Die levert de babietjes in het ziekenhuis!” “Ik heb nog nooit een ooievaar in het ziekenhuis gezien papa!” “Ja, dat kan want die leveren de babies 's nachts, als iedereen slaapt!” Mijn zoontje knikte en ik vroeg me af of hij me wel geloofde. “Papa, wat doen die man en vrouw daar!” zei hij terwijl hij wees naar een vrijend koppeltje dat op het gras lag te stoeien. “Wel die zijn verliefd jongen en die geven elkaar kusjes!” “Ah verliefd!” “Ben jij ook verliefd papa?” “Ja, op mama natuurlijk!” “Waarom?” Wat moest ik daar nu weer op antwoorden, ik kon toch moeilijk zeggen omdat ze lekkere tieten heeft of een del in bed is...wat eigenlijk de waarheid was! “Omdat mama altijd heel lief tegen me is en ik haar heel mooi vind!” “Waarom papa?” “Omdat ze mooi is of vind je van niet?” “Mwaa...ik vind ze niet echt mooi, trouwens ze heeft een grote neus!” “Ja, maar ik toch ook!” “Ja da's waar!” knikte mijn zoontje. We wandelden verder. Dan zag hij een homofiel koppel wandelen die elkaars hand vasthielden. “Papa waarom lopen die meneren hand in hand?” Dit vond ik nu eens een lastige vraag. “Papa????!!!” “Ah...maar die zijn verliefd hee!” “Twee mannen? En waarom papa? En maken die ook kindjes?!” Het werd me allemaal wat teveel en ik leidde mijn zoontje zachtjes naar de ijskreemkar aan de ingang van het park. “Wil je een ijsje?” “Jaaa papa, jaaaa !” riep hij. Even later zaten we beiden op een bank van ons ijsje te likken en zeiden we niks meer...
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-01-2013, 15:41 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Druk maken
    DRUK MAKEN Ik maak me vaak druk over van alles en nog wat! Vooral over van alles! Zo maak ik me druk over de uitstap die ik morgen plande naar de kust of over de komende voetbalwedstrijd van mijn zonen of over het weer of over mijn haar. Mijn haar of het weinige dat er nog overblijft is ook één van de oorzaken waarover ik me druk maak. Soms moet ik extra goed kijken om nog te kunnen zien waar mijn gezicht ophoudt en mijn haar begint. Het trekt steeds verder weg en ik maak me druk over het feit dat het altijd de verkeerde kant optrekt! Ik maak me ook vaak druk over het weer alhoewel ik natuurlijk wel begrijp dat je er geen bal aan kan veranderen, maar toch maak ik me er druk over. Ik ben er al voor naar een geneesheer geweest. Voor dat druk maken. En de dag ervoor maakte ik me al druk over het feit dat ik de dag erna naar de dokter zou gaan. Wat zou hij zeggen, wat zou hij vragen en vooral wat zou hij denken. Da's nog iets waarover ik me druk maak over wat anderen van me denken. Stom hee! Enfin, ik dus uiteindelijk naar de dokter, kom ik daar in die stille wachtkamer met allemaal kuchende en boekjes lezende patiënten die ook een afspraak hadden bij de dokter en waarover ik me dan weer druk maakte dat ik zo lang moest wachten voor het mijn beurt was want geef toe, een mens wacht wat af in zijn leven hee! Uiteindelijk, na drie kwartier is het mijn beurt en schuifel ik ietwat verlegen de praktijkruimte van de dokter binnen. “Hoe gaat het?” vraagt die idioot van een dokter. Kan men nog een stommere vraag stellen vraag ik me dan af en alweer maak ik me inwendig druk, het gaat niet goed natuurlijk anders zou ik niet voor zijn neus zitten denk ik dan bij mezelf! Gelukkig zwijgt mezelf wijselijk... “Euh...” stamel ik en ik maak me alweer druk over dat stamelen. “Wel dokter, ik maak me overal druk om!”zeg ik dan plotsklaps. De dokter trekt zijn wenkbrauwen op en tikt mijn geboortedatum in op zijn kompjoeter. “Aha...en waarom doet U dat?”vraagt de man in het wit. “Tja..dat weet ik niet...maar het gebeurt dus wel dikwijls!” “En waarover maakt U zich dan druk?” vraagt de arts. Alvorens ik antwoord zet ik me recht en hap ik wat verse lucht binnen. “Wel over het weer, de kinderen, de voetbalwedstrijden, het werk, de auto, mijn gezondheid, mijn broers, mijn zussen, mijn hond,mijn vogels, mijn kledij, mijn eten...” “Ja oké, ik weet genoeg!” zegt de man maar ik hoor hem nauwelijks. “...de prijs van het brood, de inflatie, mijn wasmachine, mijn rookgedrag, mijn drinkgedrag, de oorlogen, de krantenartikels,de respectloosheid van de medemens,de pronostieken, de regering...” “Hallo, stopt U maar !” zegt de dokter luid. Ik hoor hem niet. “...de ministers, de crisis, de popmuziek,de kapper, de tandarts, de dokter, het openbaar vervoer, de gevaren op de weg, mijn vrouw...” De dokter staat recht, neemt een hamertje waarmee hij gewoonlijk de reacties van de benen test en slaat er pal mee op mijn grote haakneus. Ik schrik en ontwaak als uit een roes. “AAAAUW!” roep ik luid en ik stop met praten. “Eindelijk! Ik denk dat ik weet wat er scheelt!” “Oh ja ? Da's leuk om te horen!” zeg ik. De dokter zet zich weer achter zijn bureau. “U hebt last van een midlifecrisis crisis, hebt U er ooit aan gedacht een motor te kopen of een lederen broek of om Uw haar in een staartje te dragen?” Ik knik van neen, alhoewel ik wel graag een Harley Davidson zou willen kopen dus eigenlijk had ik ja moeten knikken. “Maar toch denk ik dat U last heeft van een midlifecrisis crisis, ik zal U wat medicatie voorschrijven!” zegt de man en begint iets te krabbelen op een voorschrijfbriefje. Hij geeft het me en schrijft ook een formuliertje waardoor ik wat geld kan terugkrijgen van de consultatie via de ziekenkas. “Dertig euro alstublieft!” Ik maak me inmiddels druk over de dure prijs van de consultatie en ik betaal. Ik sta recht en ga naar de deur, dan vraag ik hem nog ; “Moet ik de medicatie nemen voor het druk maken of erna?” “Elke dag ééntje zou moeten volstaan!” zegt de man en hij duwt me zachthandig de deur uit. Ik sta op straat en maak me druk over het feit of ik nu ineens of straks naar de apotheker zal gaan, ik besluit nu te gaan en even later zit ik terug thuis met mijn medicatie. Dagen aan een stuk neem ik er ééntje. Na drie weken maak ik me nu nergens meer druk om. Om niks. De auto is vuil...who cares!? De collega's roddelen...kan me niet schelen! Het weer is rotslecht...je m'n fou! De vrouw zeurt...ik hoor het niet eens meer! Apathisch spendeer ik elke dag in de veranda, naar buiten turend als een zombie en dank zij de medicatie, zorgeloos!
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    07-01-2013, 15:40 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Engelsen
    Engelsen... Engelsen,een vreemd volk en ik kan het weten want ik ben al bijna twee decennia met een Engelse gehuwd! De Britse regering stuurt me daarvoor elke maand 500 pond om haar hier in Belgenland te houden... Da's niet waar hoor, alhoewel ik dat wel verdien maar dat is een ander paar mouwen. Engelsen zijn zeer beleefde mensen, ze houden de deur voor je open, schuiven netjes aan bij bakker en/of slager, geven je op de autostrade voorrang als je van rijvak wil veranderen enzovoorts. Ik ervoer de gastvrijheid van dit vreemde volk al meermaals aan den lijve. Maar over het eten kan ik kort zijn, het trekt op niks ! Neem nu een Engels 'breakfast'; ze smijten op je bord enkele in vet gebakken worstjes, enkele plakjes hard gebakken spek, een gebakken tomaat of zeven, gebakken aardappelkoekjes of zoiets, een spiegelei dat doorbakken is en daarbij een schep van die bruine bonen waar je goed van naar de wc kan gaan. Het middagmaal is vaak nog erger; een doorbakken stuk steak of varkensvlees waarop je uren moet kauwen om het door je strot te krijgen, gelardeerd met erwten,spruiten,bloemkool en worteltjes, alles netjes gebakken in vet waardoor je cholesterol naar eenzame hoogten stijgt! En wat die mensen dan nog doen; azijn op hun fritten, boterhammen met fritten, vis met fritten enzovoorts. Als ik hier in het Verenigd Koninkrijk rondkijk zie ik heel veel dikke buiken en heel veel zwaarlijvige mensen maar dat is niet verwonderlijk als je ziet wat zij allemaal in hun mond deponeren. Idem dito met de drank; grote bierglazen tot de nok gevuld met een waterachtig bier, whisky aangelengd met water en limonade, bier met limonade, martini met frisdrank en meer van dat fraais. Een Brit houdt er ook van om op vakantie plaatsen te zoeken waar hij zijn eigen voedsel uit het thuisland kan eten, ze zullen niet gauw proberen iets anders te eten zoals de lokale specialiteiten van het land waar ze vertoeven. En dan de Kerst: ze halen een tien kilo wegende kalkoen in huis, steken deze voor 24 uur in de oven en snijden de dag daarna het beest aan stukken en laten dit uitdrogen op het aanrecht, dan maken ze allerlei hapjes in vet gebakken en laten deze ook uitdrogen, hun specialiteit is 'pies' m.a.w. Taarten, gevuld met allerhande brol; erwtenspijs, muntaardappel, gebakken bloedworst enzovoorts. Toen ik de eerste keer met de vrouw zo een Kerst meemaakte draaide mijn maag verschillende keren om haar as. En dan de kadootjes, bij ons worden deze 's avonds uitgepakt voor zover ik weet, daar niet, de volgende morgen bij het krieken van de dag staan 'the kids' om vijf uur al te kraaien en tieren op de trap om hun kadootjes te mogen openen, dus iedereen op voor zes uur, katers incluis en dan maar asap (as soon as possible) die verdomde kadoos openen om dan de rest van de dag met zijn allen in de zetel te hangen en de kater te verdrijven. Maar dan, zo rond zessen komen de tantetjes en nonkeltjes en neefjes en nichtjes ook om nog eens 'Christmas dinner' te eten, bwaaaaaaaaah!!! En weet je wat er nog gebeurt in de UK; als je nu met Kerst dingen kreeg die je echt niet leuk vindt, kan je deze de dag erna ( ja, wanneer elke normale winkel in de rest van Europa dicht is), simpelweg gaan ruilen in de UK want ALLE shops zijn dan open. Je ziet er dan lange rijen mensen slingerend tussen de rayons geduldig wachtend tot het hun beurt is om hun kerstkado in te ruilen tegen geld. Straf hee ! Ik vraag me ook nog steeds af waarom men in Engeland links rijdt, volgens de plaatselijke inwoners en volgens hetgeen ik vond op het internet, komt dit van de tijd toen men nog met koetsen het land onveilig maakte, het bleek namelijk handiger voor de koetsier om links te rijden zodat hij met zijn rechterhand de zweep kon hanteren om de paarden te mennen en de rovers op afstand te houden, vandaar ! Wat betreft humor vind ik de Engelsen dan weer top; Monty Python, Peter Kay, Are you being served, On the buses, Keeping up appearances zijn hier ook erg bekend. Vooral Peter Kay is een top stand up comedian!!! Ge moet natuurlijk wel Engels begrijpen dan hee!!! En dan nog iets; ik ben misschien tot nu toe zo'n dertig keer in Engeland geweest maar ELKE keer, winter of zomer, regende het er ! Ik was er ooit in de winter en toen lag er bijna een halve meter sneeuw, de winters zijn hier dan ook van de ergste soort en vaak erg koud! En wat me het meeste opvalt en het minste stoort is het volgende : in de UK lopen de meisjes, of het nu winter of zomer is, bijna ALTIJD met hun tetten bloot of het scheelt niet veel! Ik kijk dan ook telkens mijn ogen uit wanneer ik met vrouwlief de winkels afschuim en zij dan menig kleedje past, want dan kijk ik lekker rond naar al dat lekkers en ik kan u garanderen dat er heel wat schone en lekkere kippetjes rondlopen in de UK en omstreken. Ik winkel sindsdien erg graag met de vrouw want in België blijft alles mooi bedekt vandaar! Gelukkig heb ik een zeer toffe schoonfamilie, mijn schoonmoeder zaliger behandelde me als een zoon, veel warmte en vriendschap, idem dito mijn schoonzus haar man en hun kids. Een familie waar velen een voorbeeld aan zouden kunnen nemen. Ooit ging ik met hen naar een voetbalwedstrijd van Manchester United tegen de plaatselijke club Stoke City, na de match liepen supporters van BEIDE clubs broederlijk het stadion uit, zonder ook maar één incident! En dan te bedenken dat Engeland zo'n slechte reputatie heeft betreffende hooligans. En wat ik ook plezant vind is in de winkels; elke kassierster spreekt je aan met 'love', als je betaalt zegt ze 'thank you love' of 'see you soon love' en in de pubs als men de deur voor je open houden zeggen de mannen vaak 'here you are mate'. Toch raar hee maar wel aangenaam! London daarentegen is dan weer op en top een Europese stad, dure winkels, duur en goed eten, dure nightclubs en enorm veel dure winkels en ook zeer dure dokters! Toch een toffe stad al bij al! Maar desondanks het slechte weer, het slechte eten, de dikke mensen en de oneindig diepe decolletés is Engeland een absolute aanrader !!! So : go there !!!!
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-01-2013, 15:38 geschreven door yves pf goudket  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proficiat!
    Proficiat!

    Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! 

    U kan uw blog bekijken op http://blog.SeniorenNet.be/ikkedenamateur

    We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen.  Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.

    U kan dit zelf helemaal aanpassen.  Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'.  Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.

    Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt.  Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/  en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord.  Druk vervolgens op 'Toevoegen'.  U kan nu de titel en het bericht ingeven.

    Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'.  Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!').  Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd.  U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.

    Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op.  Klik vervolgens op 'Instellingen'.  Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.

    WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
    De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
    - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

    WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
    Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

    WAT IS DE "WAARDERING"?
    Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


    Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

    Met vriendelijke groeten,
    SeniorenNet-team

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)
    07-01-2013, 15:21 geschreven door  
    Reacties (0)
    Archief per week
  • 13/03-19/03 2023
  • 02/01-08/01 2023
  • 14/03-20/03 2022
  • 08/02-14/02 2021
  • 25/05-31/05 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 16/12-22/12 2019
  • 03/12-09/12 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 05/10-11/10 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 05/01-11/01 2015
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek
  • Hallo
  • Wens u nog een fijne lentedag
  • Dagelijkse kost !
  • Geen goesting
  • Toenemende normaliteit

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !
    Gastenboek
  • Hallo
  • Wens u nog een fijne lentedag
  • Dagelijkse kost !
  • Geen goesting
  • Toenemende normaliteit

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Inhoud blog
  • zombies
  • zombies
  • vakantie
  • Slapen
  • Reportage
    Welkom op mijn blog!
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • mijn webstek
  • mijn print on demand uitgeverij
  • Welkom op mijn blog!Hopelijk vind je het plezaaaaaaaaaaant !!!!!!
    Over mijzelf
    Ik ben yves goudket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam brid patt.
    Ik ben een man en woon in essen en omstreken (belgie en omstreken) en mijn beroep is buschauffeur maar niet meer echt overtuigd...tis van moetes !!!!.
    Ik ben geboren op 01/07/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: schrijven, keyboard spelen, figuurzagen, wandelen, voetbal,stephen king, kinderen en kleinkinderen.
    Ik zou graag een bestseller schrijven en blijf proberen maar de juiste mensen kom ik maar ni tegen...misschien ook geen talent kan uiteraard ook !
    Een interessant adres?
    Welkom op mijn blog!
    Welkom op mijn blog!
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!