| 
 ik sta tussen wegkijkend volk
 allen hangend of steunend een enkel zwevend in de mensenkolk ogenschijnlijk tegen elkander leunend   niets wordt gezegd althans niet over de lippen deze stilte lijkt wel opgelegd monddood om het gedrang maar niet aan te hoeven stippen   van nabij de gesloten deuren bereikt mij een bescheiden blik zonder woorden in te kleuren geef ik in dit schuivend wachtlokaal een wat ongemakkelijke knik
 
 
 
 |