Beelden van Heelheid.

Lopend door een park in Den Bosch,
Kreeg ik plotseling heelheidbeelden
Ze duurden maar een paar seconden
Maar het laat me niet meer los.
Het ik, het denken, de tijd en al
Die verdeeldheid was verdwenen.
Ik was alles, en onbeschrijflijk vrij.
Toen kwam het denken terug
En alles was voorbij.
Maar in die paar seconden
Zag ik helder, een alles omvattend,
Levend Universum om mij heen
Dat toewerkte naar dat ene fundamentele
Wat wij Liefde noemen, naar welzijn
En geluk voor iedereen.

                                                                                                Jomeij.


Jullie zullen begrijpen dat ik dit eerst moest verwerken.
Maar echt tijd kreeg ik hier niet voor, want toen ik op mijn werk kwam zagen mijn collega's dat er met mij iets aan de hand was.
Ik probeerde hen mijn ervaring te vertellen.
Maar wat ik ook probeerde het lukte mij niet om die heelheid te beschrijven die ik had waargenomen. 
Ik deed mijn werk en ging naar huis.
Ik probeerde mijn vrouw te vertellen wat er was gebeurd, maar ook hier lukte het mij niet de door mij waargenomen heelheid over te brengen.
Een paar uur later besefte ik ineens dat dit ook een onmogelijke opgave was.
Het denken was immers weggevallen.
Het denken kan alleen fragmenteren, het denken kan de heelheid niet aan.
Het denken schiet hier te kort.
Ik was een ongelofelijke ervaring rijker en begon anders waar te nemen.

De volgende keer zal ik het onderwerp "Het Denken" in een gedicht beschrijven.