Ei bakken

Een vrouw is eieren aan het bakken als haar man thuis komt.

Hij loopt de keuken in en.
Begint meteen te roepen.

PAS OP !!!
MEER BOTER !!!
STOP!!  STOP!!
DRAAI ZE OM !!
BOTER !!
ZACHTER !!   ZACHTER !!
MEER BOTER !!
ZIE JE DAT DAN NIET ??
ZE GAAN AANBRANDEN !!
PAS TOCH OP !!
DRAAI ZE OM !!
SCHIET OP !!
HAAST JE !!
DRAAI ZE NU OM !!
STOP !!   STOP !!
PAS OP !!
TE VEEL BOTER !!
HET GAAT SPATTEN !!
ZET UIT !!   ZET UIT !!
PAS OP !!
JE GAAT JE VERBRANDEN !!
ZACHTER!!   ZACHTER !!
HOLA? HOLA TE VEEL BOTER !!
EN TE WEINIG ZOUT !! OHHH
TE WEINIG ZOUT!!

De vrouw is compleet overstuur en gilt:

Waarom roep je zo? wat is er aan de hand ?
De man draait zich om en zegt heel kalm,
terwijl hij de keuken verlaat:

Gewoon om je duidelijk te maken hoe het aanvoelt als
je naast mij zit in de auto.

Tekening van auteur "Nest martens" naar het gedicht
"WAAROM"
uit zijn bundel "Mijn vele malen mij"©

-----------

-----------

WOORDBREUK Je kan niet lachen nu niet meer je kan niet wenen nimmer meer Ooit was liefde nu niet meer Voorbij de droom de wolkenloze hemel het blijde hart de aandacht de warmte Die lieve tijd zo kort de zachte woorden Bitter nu ontnuchtering na parelende dagen Eén wou niet meer kon niet meer Nu radeloze vragen geen antwoord Voortdurend gissen     raden Rusteloos het moede hoofd in handen woelen in de haren gevangen in verdriet om achterblijven Een stuk reist met de andere mee

Geen mens meer  wrakhout de helft slechts van geheel De wind huilt dorre bladen waaien Het denken omfloerst door hemwee en verlangen De weg loopt dood niets meer als akkerland en sloten Her pril begin de weg vol rozen Nu trap je op stekels de doornen in het vlees de voeten open Wie zal zalven niemand iemand ooit        © Nest Martens

Tekening: van auteur "Nest Martens"
 naar zijn gedicht "Gluren" ©
Ingekleurd met Photo-Shop
 

                        GLUREN

Daar zie ik u                            Wat moet hij dan
daar zie ik haar                         beter thuis
daarzie ik hem                          in zijn zetel
met allure                                 maar dat wijf
zwierige stap
                                               En het hondje
Zie eens aan                             de krompoot
hoe ze gaan                              dat scheve ding
naar wie                                   voortdurend staan
naar waar                                 de poot omhoog
waarom
                                               En die vent
Ah het duister peilen                  maar wachten
en doorzien                              onnozelaar
hun zielen bloot voor mij
al geheimen                              En gij
zeker weten                              mijn kleine deerne
                                               die aangehuppelt komt
Wat bloost ze toch                    met korte rok
zo opgedrikt                             en boven open bloot
en die verwaande haan              mijn ogen rollen
zo krols als wat                         uit hun kassen
fatsoen gehad
kijk hoe hij lonkt                       Oude piemelaar
en ook zij heeft hem gezien        open bloot
                                                zonder rok
En die ander dan                        Doe 't gordijntje toe
wat een kleur                             en schaam uw zonden
wat een gang
uitdrukkingsloos                                 ©  Nest Martens

BESTAND

De storm zweept de gevel
een scherm van regen
tranen wellen langs ruiten

Hoe voel ik mij
nu het weer zo triest is
en wij wachten op zon

Laat ik warmen bij het vuur
en kijken in de vlam
de zoete troost van woorden
die je onhoorbaar zegt

Iemand fluistert
in mij
en ik luister
het glas in de hand
in brons van de avond
gewiegd door dromen

De schoonheid van het denken
alles onder ogen zien
de kandelaar spreidt
zijn licht
de kamer half in schimmen
de kleuren diep

Hoeveel jaren tel ik
hoeveel dagen voel ik
ik sus mijzelf
en spreid mijn hand

Zo zit ik
in de gave van de avond
in vrede met mezelf

De straf ontlopen
wijs bestand gesloten
mezelf gezegend
mijn vriend geworden
                     
                                     ©    Nest Martens

                                 DE TUIN

Hoe ontgin ik mijn tuin                       Waar is het kruis
in dor zand                                            dat ik droeg
Hoe plant ik                                          op zere schouders
oogst ik                                                 wie hoorde ik
waar geen water is                             mijn groot gelijk

Prediker zonder kansel                      De grond is dor gebleven
Wie hoort mij                                        onkruid schiet op
als ik doven spreek                             geblakerd door zon
Wie ziet mij                                           waarom gesproken
als blinden kijken                                de vlag gedragen

Wat is mijn woord                                Een man predikt
als ik mij hoor                                       leeft in zonde
Woorden                                                huist bij hoeren
lichter dan de wind                             zit aan tafels
warrelend als bladen                          waar niets opstaat

Wil ik bekeren                                      Honger lijden
geloof in mij                                          in de tuin
Waar is de woordevloed                    bemest met woorden
als ik stom begraven word      
Wat rest
gekwetter van een vogel                                    ©   Nest Martens

TOT IK JE ZIE.

Waar sloeg mijn hart
     warm en zacht
          wat gaf tover
               aan de dagen

Mijn hand telt
     de krans van dagen
          nu koude dwingt
               mij binnen houdt
                    gesloten in mijn huis

Ik hoor de roep van eenden
     ijlend door de lucht

De dag breekt open
     tot schaars licht
          vage schimmen haasten

Ik tel mijn munten
     wat kan ik geven
          om een sprankel goed

Mijn bitter drink ik
     zoet vloeit weg
          mijn hand warmt
              om een kom

Ik hul een deken
     om mijn kou
          stel mijn deur
               een handbreed oopen
                    tot ik je zie

                    Breng jij mij vuur
                                            
                                         © Nest Martens