Judith Pieters



Nevel I
Katoen  Viscose  Papier



Ria de Ruiter



Droomjacht
Kunststof  Viscose  Rubber

30-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Ria de Ruiter

Glasrijk III

Viscose  Katoen


Draden hebben Ria de Ruiter uit het Nederlandse Heiloo altijd geïnspireerd. Ze gaf les in textiele werkvormen aan enkele scholen in Den Haag.

Na de Kantopleiding volgde ze nog aanvullende cursussen in Brugge en Kortenberg. Daarna legde ze zich toe op ruimtelijke objecten. Ze maakt gebruik van uiteenlopende materialen zoals paardenhaar, metalen draden en kunststof. Ze wil de kunstliefhebbers de schoonheid van draden laten zien en hun fantasie prikkelen.

De eindeloze mogelijkheid van het werken met draden zijn haar passie die in de loop der jaren alleen maar is gegroeid.

Bron : Flyer tento Hulst





Ria de Ruiter

Cadans

Metaal  Viscose  Kunststof

29-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

De kantwerken worden grondig bekeken en bestudeerd !!!

28-03-2010 om 22:48 geschreven door Gisela

De in Zeeuws-Vlaanderen geboren Judith Pieters leefde zich na een vierjarige kantopleiding uit in de creatieve aspecten van kant en het maken van eigentijdse ontwerpen. De klassieke technieken moet je goed in de vingers hebben om ermee te kunnen spelen.

De ontwerpen ontstaan vanuit het materiaal, waarnaar met veel inventiviteit wordt gezocht. Het resultaat is des te verrassender als ook de kleuren een bijdrage aan het geheel kunnen geven.

Zij volgt ook workshops bij kunstenaars van andere disciplines en ze heeft al diverse prijzen in de wacht gesleept.

Bron: tentoonstelling in Hulst



Judith Pieters

STROMING

Viscose  staal



Judith Pieters

STRALING

Katoen  gouddraad  bindbandjes

Judith exposeerde verschillende werken waarin bindbandjes verwerkt waren en het had steeds een mooi en speciaal effect.

26-03-2010 om 20:03 geschreven door Gisela

De twee kunstenaressen, Judith Pieters en Ria de Ruiter, hebben met hun “Draadkunst” een ontwikkeling op gang gebracht die bewondering oogst door de moderne werkwijze, het gebruik van eigentijdse, verrassende materialen en de transparantie van de objecten.

 (bron : info op de tento)

Compositie I

Ria de Ruiter

Kunststof - metaal

25-03-2010 om 18:05 geschreven door Gisela

Expositie draadkunst

Begin maart liep er een tentoonstelling in ’s Landshuis in het Nederlandse Hulst Het was mij ontgaan maar gelukkig is er toch altijd één of andere kantliefhebster die mij er aan herinnert.

En het was echt de moeite waard !!!

Deze expositie van Judith Pieters en Ria de Ruiter kreeg als titel

DRAADKUNST

Deze kunstvorm is nog vrij onbekend maar trekt een steeds breder publiek dank zij verschillende tentoonstellingen.

De locatie was uitstekend maar het was heel moeilijk om foto’s te nemen omdat, de werken waren heel subtiel, de achtergrond en lichtinval stoorden.

Alle composities waren te koop en voor wie interesse heeft kan zich altijd wenden tot ’s Landshuis in Hulst.

RITME 2000

Judith Pieters

Viscose, zilverdraad en wikkelgaren

24-03-2010 om 11:19 geschreven door Gisela

Het patroontekenen en het kopiëren van kantpatronen heeft de laatste decennia een ware revolutie doorgemaakt!!

Vele kantklossters ontwerpen patronen met de computer, zie Knipling, en de kopieermachine voorziet ons in enkele ogenblikken van het nodige aantal.

Eigen ontwerp met het computerprogramma Knipling

23-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Contactdrukken

Rond dezelfde periode (1842) ontwikkelde de Engelsman William Fox Talbot de negatief - positief methode en werd hiermee de grondlegger van de fotografie.

Ik ga hier niet te ver over uitweiden.

Het contactdrukken bestaat er in dat het negatief in contact gebracht wordt met lichtgevoelig papier (met zilverzouten) dat vervolgens belicht wordt.

Op deze manier konden scherpere afdrukken van kant verkregen worden in vergelijking met de “bleus”.



William Fox Talbot

Bron : Filum naar de thesis van mevr. Ria Demeyere

15-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Een blauwdruk

Een andere manier van kopiëren was het gebruik van een “blauwdrukbak”.

Dit is eigenlijk een houten kistje, met op de bodem een houten plankje overtrokken met vilt. Bovenaan is er een raam met een glasplaat in.

Op de bodem van de kist legde men een lichtgevoelig papier met daarop de afgewerkte kant.

Glasraam, lichtgevoelig papier met de kant erop werden met spanveren stevig tegen de bodem gedrukt.

Het kistje werd dan een 15-tal minuten, afhankelijk van de lichtsterkte, in de zon gezet. Hierdoor kleurden de onbedekte delen van het papier blauw en bleven de delen onder de kant wit. Men noemde het ook “een bleu”.

Vervolgens dompelde men het papier in water om “de foto” te fixeren zodat de kopie aan het licht blootgesteld kon worden.

Deze techniek, in 1842 uitgevonden door de Engelsman John Herschel, werd vooral gebruikt in de drukkerswereld, speciaal voor bouwplannen.

De kantwereld maakte gretig gebruik van deze techniek.





Bron en foto : Filum naar de thesis van mevr. Ria Demeyere

14-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Bithume de Judeé

Een andere methode bestond erin om het geprikte patroon in te wrijven met asfalt in poedervorm “ Bithume de Judeé”.

Het poeder kwam door de geprikte gaatjes op een onderliggend papier terecht.  Dat werd verward met een strijkbout. Door te verwarmen smolt de asfaltpoeder en zo werd de tekening gefixeerd.



Info en foto : Filum

12-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Doortekenen

Deze methode hebben wij als kind ook wel eens gedaan.

Ofwel tekende men het patroon gewoon over door er kalkpapier op te leggen en over te tekenen. Of met een zacht, zwart potlood de achterkant van het patroon zwart maken, er een ander papier onder leggen en de bovenzijde over tekenen.

De prikmachine

De prikmachine is een meer gemechaniseerd systeem om kopieën te maken. De machine werkte zoals een naaimachine, met een trapper, en was uitgerust met een lange beweeglijke arm om de motieflijnen te kunnen volgen.

De tekening werd op zijdepapier gemaakt en vervolgens prikte men met de “pikeermachine” gaatjes langs de patroonlijnen.

Zo’n prikmachine werd ook gebruikt voor naaldkant patronen. (zie archief)

Foto van de Zeelse naaldkantwerksters met op de achtergrond de prikmachines. 

Nadat de tekening geprikt was, legde men ze met de averechte kant naar boven, op kloskarton.

Met een tampon en een mengsel van poeder, benzine of alcohol wreef men het geprikte patroon in  en er verscheen een nieuw patroon.

Dit blauwe of zwarte poeder was te koop bij de drogist.



Bron : Filum , mijn thesis over de Zeelse naaldkant en de thesis van mevr. Ria Demeyere
Eigen foto's

11-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Om de kant aan de man of beter gezegd “de vrouw” te brengen maakte de kanthandelaar gebruik van een staalboek of “een kopie” van de gewerkte kant.

Deze kopieën waren handig voor de klant maar ook voor de kantwerkster die zo”n kopie kregen om te laten zien hoe het motief uitgeklost moest worden.

Soms gebruikte men de kopie als patroon.

Maar kopieermachines bestonden nog niet!

Hoe ging men dan te werk ?

Er waren verschillende manieren om te kopiëren.

De Frotté

Een frotté wordt gemaakt door een dun blad papier op een afgewerkte kant te leggen en er met een zwarte, wasachtige klomp over te wrijven.

Op deze manier krijgt men een afdruk van de kant.

Deze werkwijze werd ook gebruikt om afdrukken van prikkingen te maken die op hun beurt dienden om nieuwe prikkingen te maken.



Bron: Filum
Eigen foto's van de kanttento in Turnhout.

09-03-2010 om 16:48 geschreven door Gisela

Om deze misbruiken te vermijden kreeg de kantwerkster van tijd tot tijd, op onverwachte momenten, controle.

Voor kanten met afgeknoopte draden, zoals bloemwerk, kreeg de kantwerkster maar een deel van het patroon. Ze zag zelden of nooit het volledige patroon.

De verschillende delen werden dan door een specialist aan elkaar gezet.

Foto's : Asociacion Encajeras de Bolillos

08-03-2010 om 21:29 geschreven door Gisela

Om mogelijke concurrentie een stap voor te zijn werden de kantwerksters streng gecontroleerd door de kanthandelaars.

Soms spelde die het patroon eigenhandig op het kussen zodat de kantwerkster niet zelf een prikking kon bijmaken om te verkopen.

Maar sommigen waren zeer inventief en ze schoven een papier onder het patroon om het al klossend te kopiëren.



Foto's : Asociacion Encajeras de Bolillos

07-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

Van één doorsteek werden meerdere prikkingen gemaakt.

Het perkament of de karton werd op het prikkussen gespeld met daarboven de doorsteek. De prikster kon beginnen.

Als het prikwerk klaar was, tekende de prikster met Oost-Indische inkt de motieven en vullingen in. Voor de vullingen waren bepaalde merktekens afgesproken zoals bijvoorbeeld een zwart bolletje = de grote sneeuwvlok,
vierkante blokjes = vierkante kunstslag (Dutse slagen).

Het patroon was klaar voor de kantwerkster.



Perkament van een Beverse kant.

05-03-2010 om 11:20 geschreven door Gisela

Deze doorsteek werd gebruikt om de definitieve prikking te maken.

Omdat een prikking meerdere keren gebruikt werd, moest ze van stevig materiaal gemaakt zijn.

Perkament gemaakt van ezels-, kalfs- of schapenhuid.

 Ook Carton de Lyon,(zeer zwaar bruin of groen prikkarton dat ik zelf ook veel gebruikt heb) maar ook karton van oude staalboeken, modeboeken …kortom alle mogelijke materiaal dat stevig genoeg was om dikwijls te gebruiken.

 


(dit is geen perfect voorbeeld van een prikking)

Perkamenten werden in Vlaanderen groen gekleurd om de gewerkte kant beter te zien. In Engeland werden ze ongekleurd gebruikt waardoor ze doorzichtig waren.

03-03-2010 om 00:00 geschreven door Gisela

De “perkamentsteekster” was diegene die het patroon klaar maakte voor de kantwerkster want prikken en kantklossen werd door twee verschillende personen gedaan.

Getalenteerde tekenaars werden opgeleid tot prikster.

Het werk van de prikster was “precisiewerk” want hoe mooier de prikking, hoe mooier het kantwerk.

Het ontwerp werd op doorschijnend papier(patroonpapier) getekend.



foto Filum

Voor een prikking van kant met doorlopende draden, zoals Vlaanderse, Parijse, Beverse enz., schoof de prikster een raster voor de betreffende kantsoort onder dit ontwerp, prikte de rasterpunten en paste de speldenpunten aan het motief aan.

Dit was de “doorsteek”.



foto Gisela

02-03-2010 om 20:28 geschreven door Gisela

Denk aan de “Oorlogskant” of

“War Lace”.

Deze speciale kantwerken werden bijna altijd ontworpen door gespecialiseerde ontwerpers met name Ferdinand Knopff en Isidore De Rudder.

Aan de kantwerkster werd geleerd hoe ze een prikking moest interpreteren en uitvoeren. Men leerde “op zicht” klossen, dus zonder technische tekening.

Deze methode was lange tijd van toepassing omdat men enkel de kantsoort uit de streek kloste.

Toen er een eind kwam aan “kantklossen om den brode” en er werd geklost als vrijetijdsbesteding, zocht men naar een efficiëntere manier om het kantwerken aan te leren.

In de “Encyclopédie des Ouvrages de Dames” van Th. De Dillmont, was er sprake van een teltekening waarbij de prikpunten genummerd zijn en de werkvolgorde weergeven.



Een deel van de technische tekening van het kantwerk waar ik aan bezig ben.

26-02-2010 om 16:28 geschreven door Gisela