In de directe omgeving van het Lincoln Memorial treffen we nog een tweetal monumenten aan:  Het 'Korean War Veterans Memorial'  en het  'Vietnam Memorial' .

"OUR NATION HONORS HER SONS AND DAUGHTERS WHO ANSWERED THE CALL TO DEFEND A COUNTRY THEY NEVER KNEW AND A PEOPLE THEY NEVER MET."

Het Korea-monument is in 1995 onthuld door President Bill Clinton en de President van Zuid-Korea, Kim Young Sam.
Het monument omvat 19 roestvrij stalen standbeelden van militairen en wanneer de zon erop schijnt, lijken de beelden tot leven te komen. De bol staande ponchos suggereren beweging, alsof de koude winterwind in hun ruggen blaast.

Langs het geheel is een muur van glanzend zwart graniet gebouwd, die uit 41 panelen bestaat en waarin meer dan 2400 foto's van militairen, raketgeschut, luchtafweergeschut, tanks, helikopters,chirurgen, verpleegsters, ambulances,etc. zijn geëtst na verwerking  middels computers. De 19 standbeelden weerspiegelen in deze glanzende muur, waardoor er een totaal beeld ontstaat van 38 beelden:
De symboliek van de 38e breedtegraad én de 38 maanden die deze oorlog heeft geduurd.

Foto: De negentien beelden van het Korea Monument. Trek de schuifbalk naar rechts om alle beelden te kunnen zien. Links is de zwart glanzende muur , waarin ook bezoekers worden weerspiegeld.

Het Lincoln Memorial heeft op ons grote indruk gemaakt. Het monumentale bouwwerk is een gedenkteken aan Abraham Lincoln, die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog zo'n grote rol heeft gespeeld om de eenheid van de unie veilig te stellen en hij zal daarnaast altijd worden herinnerd als de president, die de slavernij in 1863 ophief.

De eerste steen voor dit monument werd tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 gelegd en op 30 mei 1922 opgedragen aan Abraham Lincoln. Het type steen dat voor dit monument is gebruikt is kalksteen uit Indiana en marmer uit Colorado.
Het monument is in een typische klassieke stijl gebouwd en telt 36 massieve pilaren van tien meter hoog, die de 36 staten symboliseren, die er op het moment van Lincolns dood waren.
Op de muur staat de volgende tekst:

In this temple
as in the hearts of the people
for whom he saved the union
the memory of Abraham Lincoln
is enshrined forever.

(In deze tempel - zoals in de harten van de mensen voor wie hij de unie redde - is de nagedachtenis van Abraham Lincoln voor eeuwig vastgelegd)

Na een beklimming van de stenen trappen kom je in dit immense bouwwerk en word je binnen geconfronteerd met een enorm marmeren beeld van Lincoln, zittend op een stoel.
Je voelt je op zo'n moment een nietig wezen en tegelijkertijd besef je, dat dit enorme beeld de verering van Lincoln door de Amerikanen goed weergeeft.

Washington kent naast het Capitool en het Lincoln Memorial meerdere monumenten, die herinneren aan de geschiedenis van de Verenigde Staten, zoals bijvoorbeeld het Washington Monument, opgericht ter nagedachtenis aan de eerste president van de VS na de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776.

George Washington werd in 1789 door de opstellers van de Amerikaanse Grondwet gezien als de ideale president. De omschrijving van deze functie was echter minimaal, namelijk alleen, dat de uitvoerende macht bij de president berustte.

Geaorge Washington was een formele, afstandelijke man, die vooral waarde hechtte aan vaste regels en respect voor het ambt. Hij stond op formaliteiten en ceremonie, maar hij weigerde daarentegen hoogdravende aanspreektitels als 'His Highness, the President of the United States and Protector of Their Liberties', zoals door een van zijn medestanders werd voorgesteld. Hij koos uiteindelijk voor het eenvoudige 'The President of The United States' en 'Mister President' , zoals dit tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikelijk is.

In zijn eerste termijn boekte Washington behoorlijk wat successen. Hij manoeuvreerde voorzichtig en tastte de grenzen van de Grondwet af. Over de politieke macht ging hij geen strijd aan: hij respecteerde het Huis van Afgevaardigden,  dat direct door de bevolking werd gekozen. Het Congres maakte de wetten en de president voerde ze uit. Op binnenlands terrein tenminste, want de buitenlandse politiek werd al snel het domein van de president !
De Senaat mocht achteraf verdragen goedkeuren. Uit respect daagde het Congres Washington niet uit over zijn benoemingen en zo ontstond het gebruik, dat de president in principe zijn eigen mensen mag vragen om een regering te vormen.

Eigenlijk had George Washington het bij één termijn willen houden, maar iedereen was het er over eens dat een tweede termijn nodig was om het instituut van het presidentschap goed en stabiel te bevestigen. In 1792 werd hij herkozen met algemene stemmen.

Washington liet een presidentschap na, dat aanmerkelijk meer inhoud had dan het onbeschreven blad dat hij bij zijn eerste aantreden aantrof. Hij bleek de juiste man te zijn, die steeds de juiste keuze wist te maken.
Het ambt werd niet te pompeus, maar wél machtig. Je zou het een combinatie kunnen noemen van koning, premier, partijleider en burgervader.
Hij heeft door zijn optreden als president het ambt gekleurd en zette een voorbeeld neer, dat tot op de dag van vandaag nog steeds wordt gevolgd. 

De lokatie van de hoofdstad van de nieuwe Verenigde Staten was vanaf het begin een struikelblok. Philadelphia, de stad die tijdens de onafhankelijkheidsstrijd een belangrijke rol speelde, maakte de grootste kans. Uiteindelijk werden de noordelijke en zuidelijke staten het eens en de nieuwe hoofdstad werd aangelegd in het District Columbia (DC) en kreeg de naam Washington, genoemd naar de president George Washington.

De Fransman Pierre L’Enfant werd gekozen om de nieuwe stad te ontwerpen. Hij maakte gebruik van het roosterachtige netwerk van straten met diagonale avenues, die als de spaken van een wiel op belangrijke punten van de stad samenkomen.

Washington is vooral bekend om zijn “Mall” , een wijds autovrij gebied met een lengte van ongeveer drie kilometer. Aan de ene kant treffen we het Capitool – waar het Amerikaanse Congres bijeenkomt - aan en aan de andere kant het immense Lincoln Memorial. Vanuit de lucht gezien vormt de Mall een kruis en aan de uiteinden van de dwarsbalk van het kruis liggen het Witte Huis en het Jefferson Memorial en ongeveer in het midden het Washington Monument.
(wordt vervolgd)
                             Foto: Het Capitool

Orchidee: De lievelingsbloem van mijn echtgenote.

" Four score and seven years ago our fathers brought forth on this continent, a new nation, conceived in Liberty and dedicated to the proposition that men are created equal.
Now we are engaged in a great civil war, testing whether that nation, or any nation so conceived and so dedicated, can long endure. We are met on a great battle-field of that war. We have come to dedicate a portion of that field, as a final resting place for those who here gave their lives that that nation might live. It is altogether fitting and proper that we should do this.

But in a larger sense, we can not dedicate - we can not consecrate - we can not hallow - this ground.  The brave men, living and dead, who struggled here, have consecrated it, far above our poor power to add or detract. The world will little note, nor long remember what we say here, but it can never forget what they did here. It is for us the living, rather, to be dedicated here the unfinished work which they who fought here have thus far so nobly advanced. It  is rather for us to be here dedicated to the great task remaining before us - that from these honored dead we take increased devotion to that cause for which they give the last full measure of devotion- - that we here highly resolve that these dead shall not have died in vain - that this nation, under God, shall have a new birth of freedom - and that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from the earth."

Vertaling:
"Zevenentachtig jaar geleden brachten onze voorvaderen op dit continent een nieuwe natie voort, gecreëerd in vrijheid en gewijd aan de gedachte, dat alle mensen als gelijken zijn geschapen. Thans zijn we in een grote burgeroorlog verwikkeld, die deze en elke andere natie op de proef stelt of deze toewijding en gedachte kunnen blijven bestaan. Wij zijn hier bij elkaar op een groot slagveld van deze oorlog. Wij zijn gekomen om een deel van het slagveld te wijden als een laatste rustplaats voor hen, die hun leven gaven voor deze vrijheid. Het is erg gepast, dat wij dit met elkaar zo doen. Maar in een groter verband kunnen we deze grond niet wijden  noch heiligen. De eerzame burger, levend of dood, welke hier gevochten heeft, heeft deze grond meer dan geheiligd ten opzichte van onze brute kracht. De wereld zal zich deze gebeurtenis  niet lang herinneren, noch wat we hier zeggen, maar het kan nooit vergeten wat zij hier hebben gedaan. Voor ons levenden moeten we de gedachtenis aan het onvoltooide werk, dat zij hebben verricht, in herinnering houden. Voor ons levenden geldt eveneens, dat wij hun taak moeten voltooien, ter nagedachtenis aan hen die hun leven lieten, opdat zij niet tevergeefs zijn gestorven en onze natie een nieuwe geboorte van de vrijheid zal beleven, opgedragen aan God, en dat de regering van de mensheid, voor de mensheid en door de mensheid niet van de aarde zal verdwijnen."

Gettysburg is de plaats waar de grootste slag in de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) plaatsvond en voor een ommekeer zorgde.

Deze oorlog kwam voort uit een conflict tussen de noordelijke en de zuidelijke staten van Amerika. Er zijn meerdere oorzaken aan te voeren, die tot dit conflict aanleiding gaven:

Ten eerste de spanning tussen de federale regering en de deelstaten; ten tweede de tegenstellingen tussen het industriële noorden dat protectie wenste, terwijl het zuiden, waar veel katoen werd verbouwd, vrijhandel voorstond en tenslotte de slavernij, waarop de hele economie van het zuiden  gebaseerd was.

Toen Abraham Lincoln in 1860 met alleen de stemmen van de noordelijke staten tot president werd gekozen, scheidden de zuidelijke staten zich af onder de naam Geconfedereerde Staten en kozen Jefferson Davis tot hun president.

President Lincoln stuurde troepen naar het bedreigde Fort Sumter voor de haven van Charleston in South Carolina. Daarop beschoten de zuiderlingen dit fort en veroverden het en daarmee was de burgeroorlog een feit.

In de eerste jaren boekten de noordelijke staten weinig overwinningen door de verdedigende strategie van de zuidelijke staten. Na weer een nederlaag van het noorden in 1863 besloot generaal Robert Lee van de zuidelijke staten zijn verdedigende tactiek te wijzigen in een aanvallende en door te stoten naar het noorden. Hij trok met zijn legers naar Pennsylvania , waar hij op de legers van het noorden stuitte bij het plaatsje Gettysburg, in die tijd een klein gehucht met 2400 inwoners. De legers ontmoetten elkaar in een vallei met twee heuvelruggen, waar gedurende drie dagen een hevige strijd plaatsvond met uiteindelijk de noordelijke staten als winnaar, voorzover je van een overwinning kunt spreken, want de verliezen aan beide zijden waren erg groot. Toch betekende deze slag een ommekeer in de burgeroorlog en wonnen de noordelijken steeds meer terrein en op 26 april 1865 capituleerde de laatste zuidelijke generaal.

Abraham Lincoln had in 1863 de slavernij afgeschaft middels een militaire maatregel, die in 1865 werd gevolgd door een amendement op de grondwet, waarbij de slavernij voorgoed verdween. Na de oorlog kon de balans van de slachtoffers worden opgemaakt: het aantal doden bij de noordelijken was 360.000 man en bij de zuidelijken 258.000 man……

In geen enkele oorlog daarna zijn meer slachtoffers onder de Amerikanen te betreuren geweest !

Vijf dagen na de capitulatie werd Abraham Lincoln neergeschoten in een schouwburg, waarbij hij getroffen werd door een kogel in zijn achterhoofd. Hij overleed de dag erna…….

Gettysburg is thans een Nationaal Monument, waar het slagveld intact is gebleven, waar vele monumenten een blijvende herinnering vormen aan de Slag bij Gettysburg.
Deze zijn door de verschillende staten gefinancierd.

Ik plaats er een tweetal op de volgende twee bijdragen op deze dag.

Op weg naar Lancaster County in Pennsylvania, zien we de zwarte koetsjes, zoals afgebeeld op 28.01.2006, met een razende vaart over de weg rijden. Grappig is de reflecterende driehoek achterop hun koetsjes. Daarmee worden we geconfronteerd met de levenswijze van de Amish ( dit woord wordt uitgesproken als ‘Oo-miesch). De Amish verbieden het bezit van een auto, gebruiken geen elektriciteit en ook een telefoon zul je niet in de huizen aantreffen.

De mannen dragen allemaal een baardje. Voordat zij in het huwelijk treden, scheren zij zich en na het huwelijk laten zij hun baard staan. Zij gaan gekleed in zwarte pakken.

Vrouwen dragen eenvoudige kleding zonder juwelen of sieraden en hebben altijd een wit kapje op hun hoofd.

Kinderen dragen dezelfde kleding in de kleuren blauw of zwart en meisjes spelen met poppen zonder een gezicht. Amish zijn namelijk - op grond van een bijbeltekst- tegenstanders van het reproduceren van menselijke beelden en houden zich daarom ook verre van televisie, bioscoop en fotografie.

De Amish voorzien in hun onderhoud door het bewerken van het land en de verkoop van agrarische producten en souvenirs voor de toeristen. Hun boerderijen en landerijen zien er zeer verzorgd uit. Toch kunnen ook zij hun negentiende eeuwse leefwijze niet geheel blijven volhouden, al wegen ze wel heel bewust af wat ze wel of niet willen binnenhalen.

Wie tegenwoordig een bezoek aan de Amish brengt, zal er melkmachines, hydraulische pompen, kunstmest, een gekoelde melkopslag aantreffen. Dit wordt mogelijk gemaakt door elektriciteit op te wekken via accu’s en generatoren. In huis gebruiken ze echter gaslampen.

Hoewel ze zelf geen auto’s mogen bezitten, laten ze zich graag door anderen met de auto naar de markt of familieleden brengen. Eigenlijk een contradictio in terminis, maar dat is dan één van hun compromissen.

Tijdens ons bezoek hebben we een boerderij van de Amish bezocht en werden we door een Amishvrouw rondgeleid. In de woonkamer troffen we een aantal houten banken aan en er werd ons verteld, dat er die zondag een gebedsdienst zou worden gehouden. De Amish hebben geen kerkgebouwen, maar komen tweewekelijks samen in een van de woonhuizen, waar dan de banken en boeken naar toe gebracht worden.

Vanaf een jaar of zestien mogen Amish een paar maanden tot een paar jaar leven als de gemiddelde Amerikaan. Dit wordt rumspringa genoemd. De Amish schamen zich soms wel voor het wilde en ongecontroleerde gedrag van vooral de jongens. Maar toch geven ze hen die vrijheid heel bewust: zij raken hun wilde haren kwijt en kunnen daarna een bewuste keuze maken. In de praktijk blijkt het dat 85 tot 90 procent van de jongeren na de rumspringa ervoor kiest zich weer bij de Amish aan te sluiten en worden zij gedoopt. Zoals bekend kennen de Amish geen kinderdoop.

In het dorpje Kitchen Kettle Village zijn allerlei producten en souvenirs van Amish te koop.

De wortels van de Amish liggen in Zwitserland in de beweging van Wederdopers – Anabaptisten – die in 1525 opkwam als een radicale afscheiding van de Reformatie. De Wederdopers doopten elkaar als volwassenen, nadat zij als baby’s al in de katholieke kerk waren gedoopt. Zij werden daarom te vuur en te zwaard bestreden door zowel katholieken als protestanten.

Om de vervolging te ontlopen trokken de Wederdopers naar afgelegen gebieden om daar als landbouwers in hun onderhoud te voorzien.

In 1693 scheidde zich een groep af onder leiding van Jacob Amman en zij noemden zich de Amish naar de achternaam van hun leider.

(De andere groep werd later bekend als de Mennonieten, genoemd naar de Nederlander Menno Simons.)

In de 18^e eeuw werden de Amish door William Penn uitgenodigd om in zijn kolonie Pennsylvania te komen werken als landarbeider. Hoewel er aan het eind van de negentiende eeuw nog maar zo’n tienduizend Amish over waren, is hun aantal sindsdien gegroeid tot 182.000, verdeeld over 23 staten. Het merendeel woont echter in Pennsylvania, Ohio en Indiana. Die groei is enerzijds te verklaren vanuit hun geloof: Zij doen niet aan geboortebeperking en gemiddeld heeft elk gezin daardoor zeven kinderen. Anderzijds hebben zij de scheiding tussen hun gemeenschap en de rest van de samenleving weten te handhaven, al zijn zij wel bereid zich creatief aan te passen aan de veranderende wereld om hen heen door compromissen te sluiten.

Op de foto: Hét vervoermiddel van de Amish
(Wordt vervolgd)

In een historisch straatje in Philadelphia bleek een oud postkantoor te zijn, waarop wij werden geattendeerd door onze reisleider. Als je daar namelijk je brieven en kaarten laat voorzien van een postzegel, dan krijg je een speciaal poststempel met de handtekening van Benjamin Franklin. (zie kopie van een enveloppe)

Dat brengt me weer terug bij deze staatsman, die echter meer pijlen op zijn boog had dan het beroep van drukker en later politicus.

Reeds als kleine jongen vond hij de zwemvliezen uit. Hij maakte ovalen houten plankjes, die hij met zijn handen vasthield door een gat in elk plankje te maken, waar zijn duim doorheen kon. Hij kon op die manier sneller zwemmen.

Waar hij vooral bekend door is geworden zijn de experimenten met elektriciteit. De termen positief, negatief, batterij, lading, plus en min zijn van hem afkomstig.

Tijdens een onweersbui in juni 1752 doet hij de beroemde, maar ook levensgevaarlijke vliegerproef. Hij vermoedde al, dat de bliksem een elektrisch verschijnsel was en dat wilde hij bewijzen door aan te tonen, dat een metalen voorwerp de bliksem geleidt. Hij bond een metalen sleutel aan een vliegertouw van hennepvezels en bracht de vlieger omhoog. Toen de bui bijna voorbij was, werd het touw plotseling strak gespannen. Franklin hield zijn hand bij de sleutel en kreeg een flinke schok. Voor hem gelukkig was het geen blikseminslag, maar het gevolg van het spanningsverschil tussen de aarde en de wolken, dat gewoonlijk de oorzaak is van de bliksem.

Dit bracht hem op het idee om gebouwen te beschermen door een metalen staaf op het dak te plaatsen, wat het begin was van de bliksemafleiders, zoals wij die nu kennen.

Doordat hij zonder bril weinig zag, werd hij het beu om steeds van bril te wisselen als hij iets van dichtbij of veraf wilde zien, zaagde hij nauwkeurig de twee lenzen door de helft en zette de beide helften boven op elkaar in één montuur. De bifocale bril deed zijn intrede !

Een bijzondere man, deze Benjamin Franklin!

De eerste Europeanen, die zich in dit gebied vestigden waren Zweden en Nederlanders. De Engelse koning Karel II schonk dit gebied in 1681  aan William Penn, die er een kolonie voor de 'Quakers' stichtte. Pennsylvania betekent eigenlijk het "land van de wouden van Penn "  (Silva is het Latijnse woord voor woud)

De hoofdstad is Harrisburg, maar deze stad is overvleugeld door Philadelphia, de op één na grootste stad aan de oostkust van de verenigde Staten.
Philadelphia kent meer historie dan welke andere Amerikaanse stad ook.
In 1776 werd in de Independence Hall (zie foto) door 13 staten aan de oostkust de onafhankelijkheid uitgeroepen door ondertekening van de Onafhankelijkheidsverklaring, waarmee de Engelsen hun heerschappij over deze gebieden uit handen moesten geven. Na die ondertekening werd Philadelphia de hoofdstad van de Amerikaanse natie gedurende de periode van 1790 - 1800.

Pennsylvania is ook bekend vanwege de Amish, die er leven en de Slag bij Gettysburg, maar daarover later meer.

Benjamin Franklin werd geboren in de Amerikaanse stad Boston en was de vijftiende van zeventien (!) kinderen. Zijn vader was kaarsenmaker en zeepbereider van beroep in Boston.
Doordat het gezin zo groot was, moest hij zijn eigen weg in de wereld zien te vinden. Toen Benjamin 10 jaar was moest hij zijn vader helpen in de zaak.
De jonge Benjamin blijkt een echte boekenwurm te zijn en hij besteedt het weinige zakgeld, dat hij ontvangt, aan boeken.

Vanaf zijn twaalfde werkt hij in de drukkerij van zijn broer James en soms mag hij een boek lenen uit de winkel, die bij de drukkerij hoort, onder voorwaarde dat hij het de volgende ochtend weer netjes terug legt. Vaak leest hij daardoor het grootste gedeelte van de nacht.

Hij bekwaamt zich verder in het drukkersvak en begint - na een ruzie met zijn broer - in Philadelphia een eigen zaak en een eigen tijdschrift, de Pennsylvania Gazette.

Toen hij voor een tijdje in Londen woonde, kreeg hij belangstelling voor diplomatie en probeerde de relaties tussen de Amerikaanse kolonie en Engeland te verbeteren.
Hij speelde later een belangrijke rol bij de grondlegging van de Verenigde Staten.  Als medeopsteller van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring en de Amerikaanse grondwet, die in Philadelphia tijdens de Constitutional Convention werd aangenomen, is hij bekend geworden als politicus. 
Maar..... hij heeft ons meer nagelaten. Daarover later meer

Dit beeld zal voor altijd op het netvlies van onze generatie blijven staan.

Fotografeer nu voor later......
Hoe waardevol foto's na verloop van tijd blijken te zijn toont deze foto uit 1996 wel. Vanaf The Empire State Building met tele-instelling Manhattan zo dicht mogelijk  naderbij getrokken, waardoor de Twin Towers van het World Trade Centre  duidelijker in beeld kwamen.
Wie had ooit kunnen vermoeden, dat vijf jaar later die verschrikkelijke ramp de geschiedenis zou ingaan als de grootste terroristische aanslag ooit........

Rechts van de Twin Towers is in de verte het Vrijheidsbeeld nog juist te zien.

Wat veel mensen niet weten is het feit, dat ook The Empire State Building eens door een vliegtuig is geraakt.

Het was op 28 juli 1945, vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog, toen Luitenant-Kolonel William F. Smith met een Boeing B-25 van zijn huis in Massachusetts naar Newark vloog, dat net buiten New York ligt.Daar zou hij zijn commandant oppikken, maar in de mist maakte Smith een navigatiefout. Met een snelheid van driehonderd kilometer per uur vloog hij over Manhattan en de bommenwerper boorde zich
daarna in de 79e verdieping van de Empire State Building. Hij moet het gebouw op zich af hebben zien komen, want het vliegtuig had net een wanhopige klim ingezet. Behalve Smith en zijn twee inzittenden kwamen nog elf mensen in het gebouw om het leven.

Net als bij de aanslag op het WTC was het probleem niet alleen de inslag (een gat van 5,5 bij 6 meter), maar vooral ook de brand, die veroorzaakt werd door exploderende brandstoftanks. Na de restauratie van het gebouw werd op de noordwestelijke hoek een stuk metselwerk onafgewerkt gelaten ter nagedachtenis aan de doden.