Het moet niet altijd ver weg zijn. Dit maal is het gewoon in België bij de traiteur waar ik het vroeger reeds over had bij de gerookte bloedworst.
We moesten toastjes, nu spreekt men van aperitiefhapjes, voor een grote receptie klaar maken. De receptie was voor minstens 500 personen en er moesten ongeveer 2000 toastjes gemaakt worden voor twaalf uur s middags. Om twee uur zou de receptie starten.
Goed,om negen uur gestart en met drieën er goed aan doorgewerkt. Om half twaalf moesten we nog zo n 200 stuks maken, maar we hadden geen grondstoffen meer, alles was op !
Alleen was er nog een pot platte kaas ( kwark voor de Nederlanders) en verder echt niets meer.
Maar ja, we hadden nog een half uurtje tijd en platte kaas met wat groen en dergelijke er in
we hadden niets groens meer, alleen nog een klein blikje kervel, dat bestond toen, misschien nu nog!? Dus de kervel gemengd met de kaas maar nu werd de massa te vloeibaar
Effe geprobeerd er een eierdooier bij te doen, misschien werd het papje dan wat dikker, maar nee het werd nog vloeibaarder!
Wacht even wat ketchup er in doen, het zuur van de ketchup zal inwerken op de eiwitten van de kaas en deze dan doen verdikken ??! weer niets.. ondertussen had het papje een vreselijke lelijke kleur gekregen, dus wat kerriepeoeder er bij doen
nog snel een scheutje cola erbij ...de zaak was toch naar de knoppen
ja
Toen kwam de baas binnen, met zo van ; zijn die toastjes nu godver
nog niet klaar , binnen tien minuten moet alles hier buiten zijn
Eén oplossing; snel dat smerige papje op de laatste toastjes gesmeerd met het idee om die nooit aan het publiek door te geven. Geen versiering, niets
we hadden niets meer!
De receptie start. Veel volk, zeer veel
iets meer dan verwacht
Ikzelf sta in de keuken om de hapjes op schalen te schikken enz
Om genoeg hapjes te hebben moesten die mislukkelingen er ook bij gedaan worden.
Ze zo een beetje weg gemoffeld tussen de goede exemplaren en weg er meer, de zaal in !
Op een zeker ogenblik komt één van de kelners vragen of ik het recept wou geven van het beleg van één van de toastjes. Ja, ja, maar van welk ?
Ongelooflijke maar het ging over die vreselijke ondingen !
Eerst dacht ik dat de kelner in kwestie er zo een beetje mee probeerde te
.u begrijpt wel!
(Sommigen kenden de historie
)
Maar nee het was echt !
Dan heb ik maar gedaan zoals zoveel koks wel eens doen en gezegd dat het recept niet mocht worden vrijgegeven .
27-04-2005 om 08:34
Lees ook keukenweetjes eveneens geschreven door Nicolay 
|
