Elke inwoners van Antwerpen krijgt geregeld een
informatieblad in de bus.
De Nieuwe Antwerpenaar heet dit gratis informatieblad van
de stad. Het verschijnt tweemaal per maand en wordt huis-aan-huis bedeeld.
Vorige week stond er een interessant artikel in over de Chinese
restaurants in Antwerpen, meer bepaald over deze in Chinatown.
Want ook, of zelfs, Antwerpen heeft zijn Chinatown.
Toen heb ik mij druk aan het werk gezet met de scanner en de
schaar en het stukje over Chinatown gekopieerd en terug aan mekaar geplakt
Vandaag bleek dit niet nodig geweest te zijn. De meest relevante
artikels kunnen zonder meer in PDF gedownload worden van het internet.
Waarom ik het overgenomen heb ?
Lang geleden, voor onderstaande miss Ching Lin Pang in
Antwerpen aankwam, had ik reeds gewerkt bij de toenmalige Chinezen. Heel veel
herinneringen kwamen terug boven. Straks wat meer daarover maar lees eerst .
"Een Chinees
werkt niet om te leven maar om te eten. Dat is onze aard."
Het is de wijze
uitdrukking van een Chinese, oude man. En het is een waarheid als een koe.
Eten is alomtegenwoordig
in het leven van een Chinees. Dat blijkt na een rondleiding met onze gids Ching
Lin Pang, een Chinese die als 6-jarige naar België kwam. Intussen is ze
antropologe aan de universiteit van Leuven. Zij onderzocht de Chinese cultuur
in Antwerpen, maar maakte als kind ook zelf het ontstaan van de Chinese wijk in
Antwerpen mee. "Mijn vader was twee jaar eerder, in 1969, naar België gekomen.
Toen hij genoeg had gespaard,
zijn wij overgekomen. Mijn moeder, oma, tante en wij, de kinderen samen met een
paar nichtjes.
Niet lang erna openden
ze een Chinees restaurant op het Kiel, hij was mee bij de pioniers. Voor ons,
de kinderen, betekende het vooral: werken. Dat merkte ik op school bij het
ouder worden. Vriendinnen vertelden op maandagochtend over hun weekend, hun
hobby's.
Wij hadden gewoon
meegeholpen in het restaurant. In de jaren zeventig beslisten mijn ouders om
één dag per week te sluiten. En op die dag gingen we uit eten. In de buurt van
de Criée in de stationsbuurt had je toen een Chinees restaurant. Dat was slim
van de uitbaters: veel Chinezen kwamen daar hun inkopen doen voor hun
restaurant, en maakten er dan een gezellige dag van, mét etentje. En zo is, op
een natuurlijke manier, Chinatown ontstaan.
Het Antwerpse
Chinatown situeert zich in de Van Wesenbekestraat, de Van Arteveldestraat en
het De Coninckplein. Met winkels als Man Fat (Dambruggestraat 99) en Sun Wah(Van Wesenbekestraat 16-18), de bekendste
Aziatische supermarkt van België.Opgericht in 1976,
intussen de grootste van België. Minder gekend misschien, maar zeker een bezoek
waard: St-Anna Food (Van Wesenbekestraat 23), de enige warme Chinese bakker met
traditioneel gebak, koeken, hartige broodjes en de typische Chinese verjaardagstaart.
En de restaurants? Die
zijn in deze buurt bijna niet te tellen, want Chinezen koppelen overal wel een
etentje aan vast. Toch zijn de restaurants niet meer zoals ze ooit waren, in
het prille begin.
Pang: "De eerste
Chinese restaurants waren aangepast aan de vraag en het aanbod van de mensen
hier. En aangezien Chinezen heel erg samenwerken, kreeg je een vermenging van
de Chinese met de Indonesische keuken, die via de Chinezen uit Nederland kwam.
Nasi goreng, gebakken rijst, is bijvoorbeeld oorspronkelijk een Indonesisch
gerecht.
Je hoort vaak dat de
échte Chinese keuken hier niet te vinden is. Dat is misschien een tijd zo
geweest, maar de tweede generatie Chinezen met een restaurant gingen weer op
zoek naar hun roots. De Zuid-Chinese gerechten zoals de stoomkeuken vonden hun
weg naar de restaurants. En intussen vind je in elk Chinees restaurant wel
authentieke gerechten, vooral uit de Cantonese keuken uit het zuiden.
Er wordt vaak gezegd
dat die keuken de beste is van China.
Wie die echte Chinese
keuken wil ontdekken, moet op een weekdag naar de Chinees en er vragen naar de aanraders.
Lotus (Van Wesenbekestraat 74), bijvoorbeeld, is een restaurant dat er al dertig jaar is.
Een echt familiebedrijf, de vier kinderen werken mee in de zaak. Of Monkey King
(Lange Dijkstraat 12), door Bon Bazaar als 'koning onder de Chinese
restaurants' gekroond.
Nog eentje: bekroond
door Gault Millau als beste Aziatische restaurant in de Benelux, is Oriental
Delight (Van Wesenbekestraat 46-52).
Het eerste Chinese restaurant in Antwerpen gevestigd, was de
Wah Kel, op de Verversrui. De eigenaar van Wah Kel, Choi Khan, kan
inderdaad bevestigen dat zijn restaurant het eerste Chinees restaurant van
België was. Reeds in 1923 opende het restaurant zijn deuren! In 1946 kocht Chois
grootvader het restaurant over. Wah Kel betekent de Chinezen die naar het
buitenland emigreerden. In 1946 waren er veel Chinezen in ons land, zegt Choi
Khan. Ze kwamen naar hier als zeelieden. Wanneer ze aan wal kwamen, dan wilden
ze graag Chinees eten.
Het Chinees eten dat je nu in de restaurants kan eten is
niet meer te vergelijken met in de jaren 40. Het eten is nu aangepast aan de
Europese smaken. De gerechten worden wel nog op authentieke wijze klaargemaakt.
Halfweg de zestiger jaren, wij, de Belgische koks kookten
toen nog tomatensoep met ballekens, ossentong met maderasaus en gebraden kip
met sla en appelmoes, toen was naar de Chinees gaan, een ware belevenis. (
Eet jij graag Chinees ? Nee, geef mij maar Italiaan )
Loempia, kip met currysaus en gember of lychees als dessert, dat
was toen het toppunt van exotisme en zo ook een beetje het toenmalige standaardmenu.
Lekker?
Eigenlijk niet. Die loempia dat ging nog maar die currysaus,
zo pikant, niet te doen, joh....
Op het einde van de maaltijd zaten we dan te snotteren en
onze loopneus droog te deppen
Dat dit soort keuken eigenlijk van Indonesische origine was,
wat kon ons dat deren we wisten het toch niet Loempia is Chinees en rijst ook!
Dagen nadien was je toen nog aan het navertellen over die
Chinezen met hun spleetogen en hun splaakgeblek... Twee keelnummel
dlieendeltig... met flieten of met lijst ?
Maar je was er bij, hé ! Gelukkig waren die Chinezen toen ook
slim genoeg om ons te laten eten met mes en vork... ( later in Chinatown in San Francisco lachten ze ons gewoon uit toen we
een vork vroegen! )
In een vorig leven heb ik ooit in zo een Chinese restaurant
gewerkt. In Antwerpen op t Statiepleintje. Niet in de keuken maar als garçon
in de zaal. Uitspreken als : garcong !
We waren met twee, Jean was een Vietnamees, de andere was ik
toen. We wisselden om de 24 uur van dienst. t Was paardenwerk maar, kassa,
kassa
s Morgens beginnen om 9 uur tot de volgende morgen 8 uur. Tussen
acht en negen werd de zaak gepoetst. s Namiddags was er een pauze. Net genoeg
tijd om naar de cinema te gaan en daar een beetje te slapen. Heel wat films heb
ik daar gezien maar in herinner mij er niets meer van. Jean ging niet naar de film,
die ging zijn geld vergokken op de toen welig tierende jackpots de
eenarmige bandieten.
De eerste dagen ging het natuurlijk wat onwennig. Een compleet
onbekende keuken en de Chinese mentaliteit die ook de onze niet is
De allereerste werkdag kwam de keukenchef vragen, in zeer
gebroken Engels of ik iets wou eten ?
Op mijn bevestigend antwoord was zijn vraag : you eat, eggs
?
Voor mij goed. Ik kreeg twee Chinese gefruite eieren op
een bord met een schep rijst erbij.
Goed !
Volgende dag : you eat eggs ?
Yes .
Weer volgende dag : you eat eggs ?
Zeg eens kent die nu niks anders ??? maar allée, ja !
Volgende dag : you eat eggs ?
Toen had ik het gevonden: ik nam een stukje papier en
schreef op: 1 x 21. ( Loempia )
De chef : no, no , only eggs !!!
Menu's, werden er toen meestal besteld.
Een soepje met keuze uit drie: Chinese tomatensoep,
kippensoep of bamboesoep.
Loempia of geroosterde kippenvleugels.
Halve gebraden kip met currysaus en rijst of flieten, bami
goreng of nasi goreng.
Lychees of gekonfijte gember als dessert.
Als dranken waren er pintjes, jasmijnthee voor de dames ( of
Hollanders ) of een frisdrank
Een avonturier durfde wel eens geroosterde kippenvleugels
nemen of een soep met kippenlever.
De nasi goreng speciaal was hetzelfde als de gewone nasi, maar
met een extra spiegelei en een halve kip in plaats van een kwart.
Een stelletje Franstalige jongelui bestelde eens een grote kom
noedelsoep. Na de maaltijd zegden ze dat ik de chef moest feliciteren voor de
soep en dat zij het wel konden weten, ze hadden nog gevochten in Vietnam
Tot hiertoe weet ik niet of dit nu echt felicitaties waren
of rammelen met de
Toch heb ik daar de
eerste principes van het Chinese koken gestolen met mijn ogen zoals dat zo
plastisch uitgedrukt wordt. Kippen
braden, fonds maken, tofu, allemaal gezien
Dikwijls gebeurde het s nachts dat er een kennelijk dronken individu het restaurant binnenkwam, een briefje van honderd frank op de tafel
gooide en dan vroeg om hem voor dat geld eten te geven
Hij heeft altijd zijn eten gekregen maar zeker niet zonder het drinkgeld
te vergeten. .
Regelmatig gebeurde het ook dat er vanuit een café in de
buurt één of twee hoertjes belden om iets te eten te bestellen. Af te leveren in
het café.
Dan werd het eten ingepakt, zoals nu bij de meeneem Chinees,
dat bestond toen ook al .
Je schreef de rekening, dienst ( diengst) inbegrepen en trok
er dan mee naar het café in kwestie.
Dan vond je al snel het meisje of meisjes die de bestelling
opgegeven hadden. Een triomfantelijk of angstig kijkende gozer bij haar of
tussen hun twee in.
En hoeveel is het ?
Je noemde dan het bedrag .
En, is dat dienst inbegrepen?
Ah..ah nee
Hoeveel is het dan?
Even uitrekenen
En hoeveel is t om te brengen ?
Ja, twintig frang is goe
Uiteindelijk betaalde het slachtoffer ongeveer het dubbele
van het reële bedrag.
De rekening gaf je dan aan de meisjes!
Met een briefje van twintig er in geplooid!
De man mocht dan de rekening betalen...!
Twintig frank daarvoor
kon je toen drie pintjes kopen of naar de cinema gaan.
Die vrouwen gingen niet naar de cinema, zij voerden hem zelf
op, en pintjes dat paste ook niet bij hun stand.
Grappig ook toen, was het vrouwtje van de Chinese chef. Zij was een klein drolleke dat met haar neusje amper boven de werktafels uitkwam.
Die tafels waren gemaakt op Belgenmaat. Zij sleepte altijd rond met een lege Coca-Colakrat
om op te gaan staan. Zo kon ze haar man helpen in de keuken. En snijden en uitbenen
en hakken, daar kunnen wij nog heel veel van leren De snelheid waaraan zij
werken of werkten! Zelfs die kleine drollekes.
Die Chinezen hadden zelfs een soort opleidingssysteem uitgebouwd
voor nieuwe koks. Elke nieuwe die toekwam en wilde werken als kok in een
restaurant werd naar Boom gestuurd. Daar kregen ze blijkbaar een opleiding in
een bestaand restaurant. Maar ik weet niet het welke.
Het restaurant waar
ik toen werkte noem ik hier niet want het bestaat nog steeds. Nu is het nu wel
een Thais restaurant geworden. Logisch want de baas toen was ook een Thaï.
Ik zou er absoluut nog eens naar toe moeten
De redactie van De nieuwe
Antwerpenaar weer ervan dat ik ruim gebruik gemaakt heb van hun teksten
Ergens in het archief heb ik nog een document gevonden dat handelt over het maken van koude hapjes om te gebruiken bij het aperitief.
Sommige van die zaken zijn al wat verouderd, maar dat zijn wij ook stilaan ook aan het doen !
Het document is zeer lang en ik zal proberen om het een beetje aan te passen maar het blijft gewoon een opsomming.
Als geheugensteuntje zal het altijd wel kunnen dienen en er is keuze te over.
1) Toastjes :
In plaats van pakjes toastjes kan men ook sneden wit brood nemen en deze roosteren. Men snijdt het brood in de lengte, roostert het en snijdt dan de korsten er af. Elke snede heeft een dikte van 1 cm.
Indien de snede krult tijdens het grillen legt men er een zwaar gewicht op; ze wordt dan plat gedrukt.
Deze manier van toastjes maken biedt vele voordelen :
- Tijdwinst : men belegt hele sneden, zo hebben we vele toastjes tegelijk.
- Goedkoper : men krijgt ong. 250 kleine toastjes uit één brood.
- Men kan de vorm en afmeting van de toastjes zelf bepalen.
Deze toastjes kunnen belegd worden met ;
BelegVersiering
americain , tartaar zilveruitje of augurk of kappertje
stukje van een maatjesfilet uitjes, peterselie, boontjes, krulsla
kaviaar, echt of nep citroen, peterselie
kaassalade, kleine blokjes kaas met mosterd en mayonaise
krabsalade tomaat of stukje fruit
kippensalade blauwe druif
kip met kerriesaus stukje ananas
kwarteleitje op roerei met kruiden.
Boursin, Rambol, zelfgemengde kruidenkaas radijs of noot
Paté ( haas, fazant ) zacht roeren, met augurk
tonijnsla met stukje perzik
gerookte vissoorten gehakte ui en peterselie
vleessalade zilveruitje, stukje tomaat
ansjovisfilets op roerei en tomaat
garnalensalade fijngehakt met een stukje ei
2) Holle gebakjes, in de handel te koop
Deze zijn iets duurder dan de gewone toastjes en smaken ook niet altijd even goed . Ze kunnen gevuld worden met dezelfde vullingen als hierboven maar het risico dat het vulsel van het koekje valt is nu veel kleiner.
witloofsalade, geciseleerde sla, fijne tuinkers, belegd met :
julienne van gekookte ham, zure mosselen, reepjes haring ; alle soorten, alle samengestelde salades als ze maar klein genoeg gesneden zijn ....
3) Kerstomaatjes
Vullen met vis - of krabsalade, salade van gehakte garnaal, als sausen; mayonaise of cocktailsaus.
Kipsalades met kerriesaus, cocktailsaus of een zoetzure saus.
Mousses van verse - of gerookte vissen.
4) Groentenhapjes
Witte selder, stukjes van 6-7 cm lengte gevuld met kruidenkaas. Eerst de vezels afschillen.
Komkommerbakjes gevuld met goedgekruide mousses.
Radijzen met wat groen eraan, met een kommetje zout erbij.
Hierbij hoort een dipsausje, bv cocktailsaus, een sausje op basis van kruidenkaas of
avocadosaus : guacamole: geprakte avocado met sjalot, wat mayonaise, citroensap, geconcasseerde tomaat en goed gekruid met cayennepeper, zout en verse koriander. Opletten
want dit sausje verkleurt zeer snel.
5) Gekookte koude kokkels, kreukels en kleine wulken, ongepelde garnalen
De schelpen koken in sterk gekruide court-bouillon, afkoelen. Serveren met naalden of tandenstokers, servetjes en een kommetje voor de lege schelpen.
6) Profiteroles
Dit zij kleine goed uitgebakken soesjes gevuld met diverse mousses van verse vissen of
gerookte vis. Ganzenlever. Hammousse.
7) Lepels :
Dit zijn speciale of gewone grote lepels, ook chinese lepelsgevuld met meer uitgewerkte
kleine koude slaatjes, uw eigen fantasie is hier de enige beperking. Let wel dat alles in één hap moet kunnen opgegeten worden.
8) Gevulde broden.
Een groot speciaal gebakken brood word uitgehold, doch zodanig dat er een kapje overblijft. Als men het kruim er vakkundig uitsnijdt kan dit ook gebruikt worden. Van andere witte broden maakt men fijne dunne boterhammetjes in driehoekjes gesneden, gesmeerd met boter en belegd met fijne charcuteriesoorten. Hiermee vult men het brood op en het wordt verpakt in cellofaan en versierd met een grote gekleurde strik.
In plaats van boterhammetjes kunnen ook kleine zoete bakkerssandwiches gebruikt worden of boterhammetjes gemaakt van diverse broodsoorten. Meestal zullen de korsten weggesneden worden.
Als beleg zijn gerookte vleessoorten, gerookte zalm, hamsoorten en dergelijke bruikbaar.
9) Broodjes, kleine of grote, open of gesloten. Sneetjes Frans brood.
Alle soorten beleg zijn mogelijk. Als de broodjes open worden aangeboden moet er een versiering op aangebracht worden. Zie bij toastjes. Zorg ervoor dat deze versiering er niet kan afvallen. Gebruik zo klein mogelijke broodjes. Liefst open!
10) Opgerold brood met gerookte zalm
Een snede brood in lengte, zoals hierboven, op plastiekfolie leggen, besmeren met boter en
daarop de gerookte zalm leggen. In het midden een streepje gehakte peterselie. Het brood vast
oprollen met behulp van de folie en goed aanspannen. Vervolgens laten rusten in de koelkast
of als het snel moet in de diepvries. Uit de folie halen en in schijfjes snijden.
11) Blaadjes witloof
Kunnen gevuld worden met alle denkbare salades of de vullingen die bij de toastjes zijn aangehaald. Geen te grote blaadjes gebruiken en zorgen dat de vulling goed vast zit.
Kleine witloofblaadjes kunnen ook versierd worden met reepjes gerookte zalm of gemarineerde ansjovisfilets. Niet te veel vulling gebruiken omdat dit eraf kan vallen en het de bedoeling is om alles in één hap te kunnen opeten.
12) Gevulde dadels
Hiermee kan men muisjes maken: de dadels in de lengte doorsnijden en de pit eruit halen.
De dadel plat drukken en het gleufje opvullen met kruidenkaas, bv Rambol of Boursin.
De oortjes kan men maken met amandelschilfers, het staartje met een bieslooksprietje en de oogjes met roze peperbolletjes.
13) Meloenballetjes
Deze kunnen omwikkeld worden met reepjes rauwe ham. Best vaststeken met prikkers.
Indien men de meloen wil gebruiken om te vullen moet men de meloen omgekeerd goed laten
uitdruipen.
14) Zuurdesembrood, Duits brood.
Men kan de sneetjes brood besmeren met boter en tussen een vijftal laagjes brood een viertal
sneetjes kaas leggen, bv Chesterkaas, laten opstijven in de koelkast, liefst onder lichte druk en nadien dwars sneetjes ervan snijden.
15) Gevulde tomaatjes
Kapje eraf snijden, de zaadjes verwijderen, zeer lichtjes bestrooien met fijn zout en enige
tijd laten uitdruipen. Opvullen met diverse mengsels, vooral salade van gehakte garnalen
of krabsalade. Versieren met een garnaal of stukje krab. Een plukje peterselie om te versieren.
16) Kleine kommetjes of kopjes koude of warme soepen
Koud : consommé ; moet lichtjes gebonden zijn door gelatine, gazpacho, vichysoise
Warm : Bisque, erwtensoep in de winter, preisoep, consommé...
17) Blokjes kaas, salami, cocktailworstjes, kop
Opdienen met mosterd en prikkers
18) Chips , nootjes, koekjes
De variatie is oneindig.
19) Diverse versieringen
Om gehakte peterselie langer te kunnen bewaren, om beter te strooien : de peterselie fijn
hakken, in een stevige handdoek doen en spoelen onder de kraan. Nu goed uitwringen.
Ajuin: zelfde als bij peterselie
Bloemetje maken uit tomatenschil : de tomaat dun schillen te beginnen bij de kop van de
tomaat. De schil oprollen en het rolletje laten rusten op het rondje dat gesneden is uit de kop van de tomaat. Men kan peterselie of een klein selderblad gebruiken als groenversiering of een blaadje van gelijk welk groen kruid.
.
Diverse warme hapjes voor recepties
Bladerdeeg hapjes .We werken met voorbereid bladerdeeg.
1) Worstenbroodjes
Repen bladerdeeg van ongeveer 8 cm breedte besmeren met geklopt ei.
Het gehakt mengen met een beetje water ( ei ) tot het goed soepel is.
Een worstje gehakt met behulp van een spuitzak op het deeg spuiten. Het deeg oprollen of dubbelplooien. In het laatste geval moeten de boorden met een vork aangedrukt worden. Nogmaals insmeren met geklopt ei en inprikken met een vork.
Afbakken gedurende een tiental minuten bij 200 ° C.
Men kan pikante worstenbroodjes maken door ajuin met paprika te stoven en dit door het gehakt te roeren. Uiteraard kan ook kerriepoeder of andere kruiden toegevoegd worden.
Men kan ook kippengehakt gebruiken en dit kruiden met paprika of tuinkruiden.
Ook stukjes appel of ananas kunnen gemengd worden met het vlees.
2) Croque-Monsieur
Bladerdeeg besmeren met geklopt ei. Sneetjes hesp hierop leggen en gemalen belegen kaas. Jonge kaas loopt te snel uit. Een tweede laag bladerdeeg erop leggen, doreren, inprikken en afbakken. Onmiddellijk in vierkantjes snijden. Ofwel het deeg oprollen en in schijfjes snijden. Afbakken.
Ook een gewone croque monsieur maken en in negen stukjes verdelen.
3) Kaasstengels
Bladerdeeg doreren en bestrooien met een laagje geraspte kaas. Reepjes van twee centimeter breedte en tien centimeter lengte snijden en één of twee draaien geven. Afbakken. Dit kan ook door het deeg te bestrooien met gehakte ansjovis in olie.
4) Quiche
Een grote vorm of kleinere vormpjes bekleden met bladerdeeg, beter nog met brokkeldeeg.
De bodem bestrooien met wat gemalen kaas. Beleggen met goed uitgebakken fijne spekreepjes, gestoofde prei, gerookte zalm of garnalen. Eigenlijk kan elk hartig vulsel gebruikt worden.
Overgieten met een flan gemaakt van 4 eieren met een halve liter room of half room, half melk, peper en zout en muskaatnoot. Afbakken gedurende een twintigtal minuten bij 180 °C.
5) Pizza
Hier kunnen de deegbodems beter gemaakt worden van gistdeeg, maar ook met bladerdeeg bereikt men een goed effect. Cirkels uit het deeg steken met een uitsteekvorm of bij gebrek hieraan met een wijnglas. Inprikken met een vork. Een stevige tomatencoulis maken met ui, look en gepelde tomaten. Goed laten inkoken en kruiden met peper en zout oregano en eventueel basilicum. Laten afkoelen.
Het deegcirkeltje bedekken met deze coulis en verder afwerken met beleg naar keuze zoals ansjovis, artisjokkenbodems, gekookte ham, zeevruchten, salami, ...
Bestrooien met oregano, gemalen kaas en snel afbakken in en zeer hete oven.
Gefrituurde hapjes
1) Kippenvleugels
De kippenvleugels van de punt ontdoen en dan tussen het gewricht in twee snijden.
Een stuk van het gewricht weghakken en het vlees letterlijk over het beentje binnenste buiten draaien. Dit vergt enige ervaring en moet eerst even gezien worden ! Het eindresultaat ziet eruit als een klein kippenboutje.( zie hier )
De boutjes kruiden met een mengsel van peper en zout, paprikapoeder en/of kerriepoeder. Door bloem wentelen en de overtollige bloem verwijderen door de boutjes te schudden in een zeef. Paneren.
Afbakken in de frituur, liefst in twee maal. Het beentje omwikkelen met een stukje aluminiumfolie.
De boutjes kunnen ook ongepaneerd in de oven gebraden worden.
2) Tongreepjes
Tongfilets of filets van andere vaste vis in potlooddikke reepjes snijden met een lengte van een tiental centimeter. Paneren zoals hierboven en het paneermeel goed aandrukken door de reepjes te rollen tussen de handen of op tafel.
Fruiten in zuivere olie.
Serveren met een dipsaus op basis van mayonaise.
3) Gepaneerde mosselen
Gekookte goed uitgelekte grote mosselen paneren en met kleine beetjes tegelijk in een niet te hete frituur afbakken. Opgepast voor spatten !
4) Inktvisringen
Inktvisringen uit de diepvries koken in azijnwater met zout. Afgieten en drogen. Door bloem halen en door een frituurdeeg halen. Met kleine beetjes tegelijk ring per ring in de frituur laten glijden en fruiten. Men kan hetzelfde doen met rauwe uienringen.
Frituurdeeg: 300 g bloem,100 g bier, 1/2 dl olie, een ei of twee eiwitten, peper en zout . Hiervan een soepel dik vloeibaar deeg roeren. Voor het bakken twee opgeklopte eiwitten door het deeg spatelen.
Men kan zelfs wat aardappelpureevlokken bij het deeg voegen.
5) Kroketjes
Kaas, garnaal,vlees, kip,hesp,.. wordt gemengd met een zeer stevige witte of bruine saus, eventueel een liaison toevoegen , laten afkoelen en in kleine stukjes verdelen. Tot kleine bolletjes rollen en paneren. Afbakken in de frituur en versieren met gefruite peterselie.
6) Mini loempias
Vullen met het klassieke groenten, kip, garnaal of vleesvulling. Ook vullingen met fetakaas, gekookt en bladpeterselie zijn bruikbaar. Een dipsausje, bv kerriesaus of zuurzoete saus zijn aangeraden.
7) Gepaneerde champignons
Paneren op zijn Engels, fruiten en opdienen met een prikker en met dipsausen.
8) Gefrituurde scampistaartjes
Zie bij mosselen of bij inktvisringen.
Diverse andere mogelijkheden :
1) Gedroogde pruimen met spek
Een ontpitte droge pruim, pruneau dAgen, omwikkelen met een fijn reepje gerookt spek,
vaststeken met een cocktailprikker en traag bakken in de pan of in de oven.
2) Warme gegrilde geitenkaasjes op toast
Op stukjes gegrild Frans brood kleine schijfjes geitenkaas leggen, snel grillen in een zeer hete oven en opdienen versierd met blaadjes krulsla in vinaigrette. Eventueel wat honing over de kaas druppelen.
3) Bloedworst op brood met appel
Een schijfje gebakken bloedworst van goede kwaliteit op een stukje mals Frans brood leggen en versieren met een schijfje gebakken appel.
4) Gegratineerde oesters in de schelp
De oesters uit de schelp halen en lichtjes doen opstijven in hete wijn of visfumet. Met het pocheervocht een romige witte wijnsaus bereiden, over de oesters gieten en gratineren. De oesters kunnen ook op een laagje spinazie of zurkel, een laagje groenten brunoise of een ander garnituur gelegd worden. Men kan de oesters ook gratineren in kleine vuurvaste schaaltjes. Hierbij is een lepeltje of vork nodig.
5) Mini spiesjes
Kip, spek, stukjes worst, paprikas, champignons (eerst even gaar maken), ajuin, garnalen, Sint-jakobsschelpen, mosselen.. Dit zijn allemaal elementen die aan kleine spiesjes kunnen geregen worden en gegrild. Men kan ze ook paneren of door frituurdeeg halen en fruiten. Opdienen met een dipsausje.
6) Gekochte bouchées, tarteletjes, bootjes
Kunnen gevuld worden met alle mogelijke bereidingen, als ze maar gebonden zijn met een stevige saus.
Bv : kip, champignons, garnalen, kaas....
7) Lepels
Deze kunnen gevuld worden met alle bereidingen die maar denkbaar zijn op voorwaarde dat ze in één hap kunnen gegeten worden en dat er geen beentjes op graatjes aanwezig zijn. Eigenlijk maakt men hier kleine voorgerechtjes die opgediend worden in een, speciaal gevormde lepel.
8) Gebakken scampi in look of andere saus
Opdienen met prikkers
9) Dipsausen
Afleidingen van mayonaise : - tartaar - cocktail - curry
Tomatencoulis warm: gekruid met basilicum of oregano
De eindejaarsfeesten komen reeds in zicht. Bij sommigen slaat de paniek reeds toe wat ga ik maken ?
Hier bij mij komen de vragen reeds binnengestroomd allemaal gaande over reebok, ganzenborsten of kalkoen t Ruikt duidelijk reeds naar Kerstmis.
Misschien kan ik hier wel een serietje van maken, voorgerecht, hoofdgerecht, enzovoorts, tot aan de cognac en koffie ?
Wel om te beginnen met het begin is er meestal het aperitief. Ja toch ?
Bij mij thuis is dat heel simpel, ik haal een fles cava of een fles champagne uit de kelder en dat is het dan. ( Wie de champagne krijgt en wie de cava ? )
Daar kan je nooit iets fouts mee doen en iedereen lust dat wel en t komt goed over.
Daarbij geef ik dan een viertal oestertjes ( altijd te koop in de Delhaize of bij de Marokkaan) en opgelost is de zaak. Niets te zwaar het belast de maag niet.
Het is een fout die door zeer, zeer velen begaan wordt. Zelfs veel restaurants vergrijpen er zich aan. De gasten worden volgepropt met allerlei hapjes vooraf en hun honger is reeds over voor ze aan tafel gaan. Soms zijn ze al dronken ook.
De Belg krijgt natuurlijk graag veel maar overdrijf niet, dat is slecht voor de gezondheid, de eetlust en de lijn.
Dit maar als inleiding !
In vroegere tijden werden er vooral toastjes met rijkelijk beleg geserveerd. Zakouskis werden ze ook genoemd. Later kwamen er ook de warme hapjes bij, zoals de kleine mini videetjes met kip of garnaal, kaasrolletjes en kleine soesjes gevuld met kaas en/of gekookte ham. Kaas en garnaalkroketjes waren ook zeer gewild. Gelukkig zijn de Hollandse bitterballen nooit echt tot hier doorgedrongen.
Nu zijn de glaasjes zeer in.
Kleine glaasjes gevuld met allerlei, in feite mini voorgerechtjes of slaatjes en die worden dan opgediend met een vorkje of lepeltje om ze te nuttigen.
Zeer goed idee, op voorwaarde dat er weer geen zes glaasjes per persoon voorzien worden.
Een minpunt is het feit dat je als gast daar staat met je drankglas, een glaasje met hapje en een vorkje of lepeltje.
Kan iemand mij uitleggen hoe je drie zaken moet vasthouden met slechts twee handen?
En waar moeten die dames met hunne saccoche blijven?
Dit betekent dat je gasten moeten kunnen zitten of minstens veel plaats hebben om hun glas met drank even weg te zetten.
Hoe worden zulke glaasjes nu opgebouwd?
Ten eerste moeten dat niet echt glaasjes zijn. Elk klein recipiëntje is geschikt, de handel brengt er zelfs speciale gadgets voor op de markt, gaande van mini frietzakjes, mandjes, en eetbare bakjes Ook porseleinen kommetjes doen het even goed, of Chinese soeplepels!
Ook allerlei gadgets om dergelijke hapjes te versieren zijn te koop. Daarvoor moet je wel even rond shoppen. Mar de dames vinden dat aangenaam !
Ten tweede, leg steeds een laagje rauwkost op de bodem van het glas, zoals fijngesneden rauwe groenten, diverse soorten sla, ook rode sla die veel kleur geeft, witloof, geraspte worteltjes en vooral gekiemde groentjes. Alfalfa, sterkers, daikonkers, de betere supermarkten bieden allerlei aan
Daarop komt dan het hoofdelement, garnalen, gesneden gerookte zalm, heilbot, maatjes, gerookte kip, alles in kleine stukjes gesneden of in mooie sneetjes.
Dan moet er nog een versierend element bovenop gelegd worden; een olijf op een prikker, een toefje fijne kruiden, een ongepelde of slechts gedeeltelijk gepelde garnaal, een blaadje witloof, een halve kerstomaat, een half kwarteleitje, oneindig zijn de mogelijkheden !
Daarna en klein beetje saus om alles af te werken, liefst vinaigrette, cocktailsausjes desnoods mayonaise.
Dan is er ook nog de mogelijkheid om diverse slaatjes, op voorhand gemengd, te gebruiken als vulling. Desnoods gekocht bij de slager of in de supermarkt of bij de traiteur.
Waarom niet? En dat kunnen eenvoudige slaatjes zijn. Maar vermijdt de plakkerige slaatjes met veel mayonaise, zoals vleessalade, krabsalade, enz je kunt natuurlijk ook zelf iets maken. Hier ook weer, eerst een bodempje leggen van iets luchtigs.
Daarna iets decoratiefs er boven op.
Vermijd boordevol gepropte glazen zodat je gasten minstens een paar hapjes kunnen proeven zonder dat zij reeds aan het puffen zijn vooraleer aan tafel te gaan.
Een paar ideeën:
Guacamole :
Goed rijpe avocado fijnprakken met gesnipperde sjalot, een klein pikant pepertje en blokjes verse tomaat. Meng daarna goed met een scheut olie een citroensap. Zorg er wel voor dat de massa stevig blijft.
Werk af met vers gehakte koriander of peterselie als je de koriander niet lust.
Goed kruiden met peper en zout. Desgewenst er een schepje mayonaise doorwerken.
Deze guacamole kan gebruikt worden als vulling bij veel elementen, kip, krab, garnalen, gekookte scampi, rauwe tonijn.
De smaak van avocado gaat vooral perfect samen met die van noordzeegarnalen. Ook hun kleur vormt een bijzondere combinatie. Leg eerst wat zeer fijn gesneden sla in een glaasje. Lepel wat guacamole in het glas, strooi er garnalen over en daarover breng je weer een zeer klein beetje guacamole aan. Versier met een heel gehouden ongepelde garnaal. Wat fijngesneden bieslook maakt het helemaal af! Liever nog met een klein plukje decoratieve scheuten. Kan ook gedaan worden met rivierkreeftenstaartjes ( te koop in de supermarkt) of kleine scampi. Ook met surimi, een deel klein gesneden en een ander deel in grotere blokjes.
Met druiven en noten voor de vegetariërs:
Was druiven en verwijder de vliesjes. Snij ze in tweeën, haal de pitjes eruit en snij elke helft nog eens in twee.
Strooi een klein beetje zout over ricotta en flink wat peper. Klop de kaas op om hem luchtig te maken. Plet geroosterde hazelnoten in een vijzel. Of gebruik geroosterde amandelen.
Leg eerst wat tuinkers in een glaasje en doe in elk glaasje een laag ricotta, strooi er wat gehakte bieslook over, ga door met de hazelnoten en eindig met een laagje druiven.
Versier met een ongepelde halve blauwe druif.
De ricotta in de glaasjes doen gaat zeer gemakkelijk met een spuitzak. De spuitzak is ook gemakkelijk voor elke andere spuitbare vulling.
Vul glaasjes met tuinkers leg er enkele blokjes feta kaas op, vervolgens ansjovisfilets geweekt in melk en een zwart olijfje en een stukje zongedroogde tomaat. Overgiet met een balsamico dressing.
Versier met enkele lange sprietjes bieslook.
Met verse rauwe zalm, walnoten, peterselie, lente-ui, citroen, preischeuten en lichte olijfolie.
Verpulver de walnoten onder een deegrol. Snij de verse zalm in zeer kleine stukjes en marineer enkele uren in olijfolie en citroensap samen met enkele stukjes rode peper. Hak de peterselie. Meng noten, zalm en peterselie en vul daarmee een hoog borrelglaasje. Werk de top af met fijn gesneden lente-ui en enkele preischeuten. Maar een eetbaar bloemetje doet het ook zeer goed.
Gebruik voor de marinade zeer weinig olie en vul de glaasjes slechts vlak voor het opdienen.
Dit geldt trouwens voor de meeste glaasjes.
Giet wat pesto op de bodem van een glaasje. Snij een bol mozarella in kleine stukjes en schep die op de pesto. Leg er een doormidden gesneden kerstomaatje op en een half hard gekookt kwarteleitjes. Werk eventueel af met wat snippers verse basilicum of een volledig blaadje.
Salade van maatjes ( diepvries)
Maatjes in blokjes snijden en mengen met evenveel blokjes zachte appel en komkommer. Mengen met weinig gehakte dille en een zoete vinaigrette.
Eventueel te vervangen door zoete gerookte haring. Gebruik dan zure augurk in plaats van komkommer.
Snijd gerookte vis, zoals zalm, heilbot of paling, naar keuze in kleine stukjes. Leg in de glazen op een laagje gesneden witloof en nappeer met een vinaigrette met citroen, die gearomatiseerd is met fijngesnipperde dille.
Leg in de glaasjes een bedje van luzerne ( alfalfa) of andere scheutgroenten. Leg er een half gekookt kwarteleitje op met de platte kant naar boven. Klop room stijf. Mix gekookte ham fijn met de andere helften van de eitjes. Meng onder de room tot een smeuïge massa. Spuit deze vulling op de halve eitjes en werk ze af met zwarte of rode viseitjes.
Het is nog eens gelukt. Ik heb een paar wilde paddenstoelen gevonden. Zelfs zonder zoeken.
Tot twee keer toe!
Telkenmale door dezelfde oorzaak. Hoog water, zeer hoog water en dan dringend ergens moeten stoppen tijdens een van de autoritten die ik geregeld door de Kempen maak.
Nu weet ik een goed plekje om zo een sanitaire stop te maken. Toevallig is dat in een bos en ik zal lekker niet vertellen waar dat is.
Door de macht der gewoonte begin ik dan de bodem af te speuren of er toevallig iets groeit in de buurt het kleine knopkruid, de korrelganzenvoet en het varkensgras behoort daarbij niet direct tot mijn interessesfeer. Paddenstoelen, dat is de target!
De vorige weken is het kurkdroog geweest, voor de paddenstoelengroei is dat funest. Eens dat er dan wat vocht valt kan je er donder op zeggen dat enkele dagen nadien de eerste hoedjes reeds te voorschijn komen.
De eerste keer, want ik had twee keer last van wateroverlast, vond ik een paar stuifzwammen, niet veel maar voldoende om gelukkig te zijn. Het jachtinstinct laaide weer hevig op...
Stuifzwammen zijn paddenstoelen die iedereen kent maar in de rekken van de winkels zal je ze nooit vinden. Als de soort volgroeid is verandert het inwendige van de paddenstoel in een zwartbruine poedervormige massa. Dat zijn de sporen die zich gevormd hebben binnenin de paddenstoel. Later barst het omhulsel dan open en kunnen de sporen zich verspreiden in de wind. Zo kan je, je ook gemakkelijk inbeelden hoeveel sporen zo één paddenstoel produceert, dat schrijf je met cijfers met zeer veel nullen achteraan!
Het voordeel aan deze paddenstoelen is, dat ze eetbaar zijn. Praktisch allemaal, je kan je er moeilijk in vergissen. Maar er is een voorwaarde: de binnenkant moet nog volledig wit zijn. Als er reeds een bruine verkleuring optreedt verandert hij letterlijk in een slijmbal
Als je ze wil eten, snij je dus de paddenstoel open en controleert of de binnenkant nog maagdelijk wit is. Zo ja, in schijfjes snijden, een beetje zout er op en hop, de pan in !
Om nu heel eerlijk te zijn, de smaak is niet zo denderend en de structuur is nogal week, zoiets als dat schuimige snoepgoed dat ook spek genoemd wordt Maar dan zonder de zoete smaak.
De exemplaren die ik gevonden had bleken bij de eerste controle thuis, parelstuifzwammen te zijn. Dit omdat op het bolvormige hoedje kleine parelvormig bolletjes vastzitten die je er zeer gemakkelijk kan afwrijven. Ik heb daar een paar zeer geleerde boeken voor om dat te controleren want er bestaan veel soorten stuifzwammen.
Mocht je ooit op je gazon of weide een zeer grote witte bal vinden, liefst s morgens nog , dan heb je een reuzenstuifzwam gevonden. Hij kan zo groot worden als een voetbal.
Ga dan met je vondst niet voetballen maar snij de reuzenpaddenstoel in schijven van een centimeter dik en bak ze. Dezelfde bemerking als hierboven, een beetje zoals piepschuim maar zonder de plastic smaak.
Het betert al, als je de schijven eerst paneert op de gewone manier met eiwit en paneermeel.
Een beetje kruiden zoals kerriepoeder of paprikapoeder gebruiken als kruiding helpt ook maar dan ben je wel de zuivere paddenstoelensmaak kwijt.
Ik heb iemand gekend, zijn naam ben ik vergeten (?) maar hij had regelmatig van dat soort paddenstoelen in zijn tuintje. Op zijn huwelijksdag, s morgens, stond er weer zo een, want ze groeien enorm snel. Hij heeft de zwam in blokjes gesneden, gepaneerd en aan zijn gasten geserveerd tijdens de huwelijksreceptie.
Met een glaasje cava erbij blijkt het ook niet slecht te zijn
De tweede vondst was de mooiste cèpe, eekhoorntjesbrood, die ik ooit gezien heb.
Nog zeer jong, niet aangetast door wormen of andere insecten, nog zeer vast van structuur Alleen was er één hoedje gebroken, maar het is de natuur zelf die daar voor gezorgd heeft.
Deze paddenstoel, hier een soort tweeling, wordt in het Duits steinpilz genoemd. ( Cèpe, dat is Frans.) Als je de structuur van zo een exemplaar voelt dan weet je ook waarom Zeer vast, zoals steen en geen druppel vocht er in.. Ik heb al tientallen fotos van eekhoorntjesbroden maar dit exemplaar mocht zeker op de foto en is de mooiste die ik ooit gehad heb.
Aan de barsten in de steel kan je zien dat de paddenstoel te snel heeft willen groeien en daardoor zijn die barstjes er in gekomen en de hoedjes hebben geen kans gehad om zich volledig te ontwikkelen en eentje is zelfs gebroken.
Een gewone cèpe voor degenen die het kennen verandert nogal snel in een slijmerige bedoening, best lekker hoor als ze maar lang genoeg bakken. Maar deze had slechts enkele minuten nodig om mooi te kleuren en van slijm was er geen spoortje Onder de hoedjes zat er dan ook niets van buisjes, want die zijn het die dit slijm produceren.
Na de fotosessie is de mooie paddenstoel geëindigd op het veld van eer. Netjes in schijfjes gesneden en samen met een versnipperd sjalotje is hij gebakken (geweest) geworden.
Nog wat gehakte knoflook en peterselie er over gestrooid en als garnituur bij een gebraden eendenborst was dat het perfecte huwelijk
Het leven kan mooi zijn! En goedkoop als je het eten zomaar lang de straat vindt.
Enkele weken geleden kreeg ik een mailtje met een vraag: hoe maak ik poepgelei?
Zo een vraag kan alleen maar komen van een Antwerpenaar of Antwerpse. Maar nee, de mail kwam uit Zuid Afrika.
Voor de anderstaligen onder jullie: poepgelei is het Antwaarps voor appel of perenstroop.
De stroop wordt vooral gemaakt in het Limburgse en eveneens in Luik. Een zeer bekende is de stroop van Vrolingen. Het product bestaat uit het ingekookte sap van appelen en peren. Soms met toevoeging van bieten ( suiker) en dadels.
Het was en is nog steeds een populair broodsmeersel maar het wordt ook gebruikt voor diverse bereidingen vooral in Limburg en Nederland.
Hoe moet je nu zoiets zelf maken Ik weet het niet!
Om te beginnen heb je zeer veel appels nodig. En peren.
En een grote ketel om alles in te koken
Ik had hier nog een boekje liggen dat handelt over stroop en het maken ervan en heb het nog eens doorgelezen.
Maar het is zo eenvoudig als wat Appels koken en het sap inkoken tot stroop of poepgelei Maar daar komt heel wat kennis en ervaring bij kijken. Daar wringt het schoentje.
Enfin, de mail kwam van een dame en in het E-mail adres was te zien dat dit adres gekoppeld was aan een website. Dus ik nieuwsgierig als ik ben, eens gaan kijken naar de website maar ik ben er niet toe gekomen onmiddellijk begon mijn virusprogramma vreselijk lawaai te maken en mij gewoon te beletten dat ik de site opende. ( Avast.. zeer goed en gratis virusbescherming )
Dan een mail gestuurd naar de dame in kwestie, dat ik niet weet hoe je poepgelei moet maken, dat ik het fijne van de zaak niet ken maar dat ik er zal voor zorgen dat ze het boekje krijgt.
Tegelijk opgemerkt dat er een vies beestje op haar website zit
Die mini dinosaurus bleek later van Facebook te komen ( Nog een reden om er niet aan te beginnen)
Weer wat later antwoordt ze dat het virus nu verwijderd is en dat ik de website kan bekijken zonder virussen
Het bleek over een wijngaard te gaan met gastenverblijven en de zaak werd uitgebaat door enkele Antwerpenaren
De naam van de onderneming : Mooi Bly !
Lees hier gewoon wat er op het net te lezen staat :
Vlaams wijnhuis Mooi Bly schrijft geschiedenis en toekomst
Paarl - De Kaapse wijnlanden liggen er deze tijd van het jaar rustig bij maar schijn bedriegt, arbeiders liggen vol ongeduld te wachten om met de eerste snoei van start te gaan. Ook bij het Vlaamse Mooi Bly landgoed is niet stilgezeten, in tegendeel.
De familie Wouters/Schouteden kocht in 1999 een verloederde wijngaard aan de rand van Paarl, die op sterven na dood was en begon aan een bijna onmogelijke missie,...de geboorte van een lang gekoesterde droom...Mooi Bly landgoed.
Twee jaar nadat ze het domein kocht (2001), liet de familie hun bloeiende kaaszaak in het centrum van Antwerpen (België) voor wat het was en kozen ze voor het avontuur. Met nul komma nul kennis van wijn, tenzij die, die in combinatie met kaas werd genuttigd, werd in eerste instantie begonnen met het opruimen van de wijngaard en ervoor te zorgen dat er weer een gezonde variatie van verschillende druivensoorten aangeplant werd. Een taak die schoonzoon Erik en pa Luc voor hun rekening namen. Liesbeth en ma Annemie namen de selfcatering cottages onder handen zodat straks (ondertussen al heel wat jaren geleden) de eerste gasten op het domein konden worden ontvangen en deze ook bleven logeren.
In 2005 werd de eerste Chenin Blanc en Chardonnay gebotteld en meteen is het raak! Op de jaarlijkse prestigeuze Veritas Awards behaalt de Mooi Bly Chenin een gouden medaille en de Mooi Bly Chardonnay een zilveren medaille. In de jaren die volgen wordt de capaciteit verhoogd en een heuse wijnkelder gebouwd met een annex proeverij. Erik Schouteden neemt de tijd om niet alleen tussen zijn wijndruiven te vertoeven maar ook om zijn neus tussen de boeken te steken en zich te verdiepen in de kunst van het beheren van een wijngaard en het vervaardigen van wijn, wat hem uiteindelijk heel goed afgaat.
Mooi Bly wijn wordt ondertussen niet alleen gewaardeerd in Zuid-Afrika maar heeft zelfs het continent verlaten. Zowel in België als in Nederland wordt de wijn via verschillende wijnhandelaars aangeboden en er wordt nu ook onderhandeld om de wijn aan te bieden in de Verenigde Staten en andere landen binnen Europa.
Anno 2009 de toekomst in de maak
Liesbeth, de immer bezige bij zit ook niet stil en haar studies fotografie en grafisch ontwerp geven haar de inspiratie om een nieuw label voor het wijnhuis te creëren. Ter gelijkertijd zet ze de website van Mooi Bly in een geheel nieuw kleedje. Het resultaat mag gezien worden.
Echtgenoot Erik vindt ondertussen de tijd om te experimenteren met andere druivensoorten zoals de Tannat. Hun Tannat 2007 is net gebotteld en moet, naast de Chardonnay en de Chenin Blanc, het vlaggenschip van de Mooi Bly kelder worden. Deze cultivar is voor Erik een sprong in het duister en voor Zuid-Afrika een "nieuwe" ontdekking, dit terwijl deze druivensoort in Europa reeds langer bekend is en positieve feedback mag genieten.
De Mooi Bly Tannat 2007 is een van de enige 100% Tannat wijnen die gemaakt wordt in Zuid-Afrika. Een primeur waar Erik dan ook trots op is. De Tannat druif vind je voornamelijk terug in het zuidwesten van Frankrijk, aan de voet van de Pyreneeën.
Zuid-Afrika heeft een geweldig klimaat voor de teelt van Tannat. Op dit moment staat op het Mooi Bly landgoed slechts 1/4 ha onder Tannat. Een beperkte voorraad dus, goed voor zowat 1.000 flessen. Wie dit Zuid-Afrikaanse pareltje wil proeven, heeft de optie nu alvast een ticket boeken en richting Kaapstad te vliegen of contact op te nemen met de verschillende Mooi Bly verdelers in eigen land. Zeker is dat het laatste woord over deze Vlaamse entrepreneurs nog niet geschreven is, gezondheid...
Het resultaat: deze namiddag stond ik in Staden ( bij Antwerpen) van hun wijn te proeven en heb mij twee doosjes Chenin Blanc aangeschaft en enkele flessen Tannat, een wijn die ik niet ken maar die bij het proeven veelbelovend was. ( Ludo is nu zeer jaloers maar hij mag eens proeven )
De rest van het verhaal volgt wel. Eerst moeten ze terug naar Paarl, en dan is er tijd om te experimenteren met het maken van poepgelei !
Hun website is : www.mooibly.com maar let op! Er kunnen virussen opzitten, probeer gewoon eens.
Wie vorige vrijdag toevallig of niet Klara aanstaan had, kan het niet gemist hebben
De ganse dag in elk programma kwam diva Cecilia Bartoli aan bod. Ze heeft een nieuwe CD opgenomen met muziek van castraten.
Ik ben dus die luisteraar van Klara. ( Voor de luisteraars van Radio 2: Klara is de klassieke zender van de Vlaamse Radio en Televisie.)
La Bartoli heeft een CD opgenomen met nummers die voordien vertolkt werden door castraten. Bij gebrek aan castraten in deze nieuwe tijden heeft de diva het op haar schouders genomen om hun muziek te vertolken en ze is er met succes in geslaagd.
Castraten waren in Europa volwassen mannelijke zangers die in hun jeugd (voordat ze 10 jaar oud waren) van hun mannelijke attributen ontdaan werden om hun hoge (sopraan-)stem te kunnen behouden. In de periode van de barok werd castraatzang hoog gewaardeerd, onder meer in kerkkoren en opera's. De traditie is Zuid-Europees, vooral Italiaans.
Veel jongens overleden als gevolg van de ontmanning door het destijds ontbreken van hygiëne. Ook kreeg niet iedere castraat als volwassene een goede stem.
De als zanger mislukte castraten waren dubbel te betreuren. Lichamelijk ongemakken als gevolg van de castratie zijn een onevenwichtig temperament, uitzonderlijk lange holle beenderen en urologische klachten.
Uiteindelijk zijn er slechts een viertal beroemd geworden. Farinelli is bij ons wel de meest gekende. Een geromantiseerd beeld van deze beroemde castraat is te zien in de film Farinelli. De film handelt over de castraat Carlo Broschi. (1705 - 1782). Opnames van echte castraten bestaan er nu niet meer. Ergens nog een oude wasrol waar alleen wat gekrijs op te horen is.
Degenen die hier komen zoeken naar receptjes of keukenweetjes zitten zich nu af te vragen: waar gaat het nu weer naartoe !
Wel over castraten, maar dan over dierlijke castraten!
Dit komt veel meer voor dan we denken bij dieren, ook nu nog, en zelfs in onze dagelijkse voeding.
Het woord, ossenhaas en ossentong, is toch algemeen gekend, dacht ik zo ?
Wat is een os ?
Antwoord: de os is de Farinelli van de stieren. Farinelli kon wel mooier zingen.
Ook het vlees van varkens is heel dikwijls afkomstig van in oorsprong gecastreerde biggetjes.
Een ontmande ram is een hamel. Het woord wordt ook gebruikt voor de bok, de man van de geit. Een hengst wordt een ruin en zelfs de kippen ontsnappen niet aan het mes, een gecastreerde haan wordt een kapoen. Wacht maar tot kerstmis, dan liggen ze weer volop in de vitrine
Het castreren van mannelijke dieren wordt vooral gedaan om de hormonenwerking uit te schakelen en de dieren doordoor groter te laten uitgroeien.
De mannetjes worden er rustiger door, ze moeten niet zoveel meer achter de vrouwtjes aan rennen en verspillen dus minder energie. Resultaat ze worden dikker en groter.
Bij varkens komt er nog een tweede reden bij, vlees van volwassen geslachtsrijpe mannelijke varkens is niet smakelijk, het stinkt en tijdens de bereiding verspreid het een rare geur!
Hoe het bij hamels is weet ik niet, nooit gegeten. Toch niet bij bewustzijn.
Bij de paarden wordt het castreren toegepast om de hengsten handelbaarder te maken.
In de keuken, bij de culinaire toepassingen, wordt vooral vlees van gecastreerde dieren op prijs gesteld omdat het vlees malser is, en de kweker doet het omdat een ontmand dier meer vlees oplevert. Michel Vandenbosch kan hier uiteraard helemaal niet om lachen!
Hoe het nu in deze tijd zit met de castratie, ik weet het niet. Worden er nog runderen, schapen, geiten of paarden gecastreerd ? Varkentjes in alle geval wel. Er is nogal wat commotie rondom dit castreren van biggen. De ene zegt dat het niet nodig is en de andere zegt het tegenovergestelde Iets wat minder geweten is denk ik, is de naam van een gecastreerd varken. Dat wordt een barg of borg!
Bij hanen zijn er nog bepaalde kwekerijen waar het gedaan wordt, zo verkrijgen ze kapoenen. Deze praktijk wordt meer een meer toegepast heb ik zo de indruk. Alhoewel, de baas van de brouwerij Palm heeft mij ooit verteld dat er een wet bestaat in België die het verbiedt om delen van dieren weg te nemen als het niet echt nodig is Daarom hebben de beroemde paarden van de brouwerij, die zware Brabantse paarden nu lange blonde staarten, daar waar die staarten vroeger afgeknot waren!
Het woord kapoen kennen we al langer maar een kapoen in het rek van de poelier is een verschijnsel van de laatste jaren.
Alleen mannelijke dieren worden gecastreerd, hoe kan het ook anders.
Even op een rijtje :
Een gecastreerd ( mannelijk) exemplaar wordt van een :
Rund stier os
Varken beer barg of borg
Paard hengst ruin
Schaap ram hamel ( denk aan de belhamel)
Geit bok hamel
Kip haan kapoen
Van dit gamma wordt in feite alleen nog zogenoemd ossenvlees verkocht. In werkelijkheid komt dit vlees waarschijnlijk van gelijk welk geslacht van runderen. Zowel koe als stier.
Indien slagers dit lezen, spreek mij tegen als het moet.
Vlees van de ruin komt misschien wel in de handel maar toch niet onder die naam. Vermits schapenvlees hier bij ons bijna niet verkocht wordt, wel lamsvlees , zal er ook niet al te veel hamelvlees bij te vinden zijn.
Blijven nog over : de gecastreerd beer, dat is het mannetjesvarken, maar daarbij wordt dit nooit vermeld of het over vlees van mannelijke, vrouwelijke of gecastreerde mannetjes gaat.
De kapoen is in feite de enige die duidelijk verkocht wordt als gecastreerde haan!
Maar hoeveel mensen weten dit dan?
Voor volgend kerstfeest misschien eens een kapoen op het menu zetten in plaats van de afgezaagde kapoen?
Toen ik vorige keer schreef dat de cantharellen aan een spotprijs te koop waren en ik er maar een handvol van gekocht had, kreeg ik een reactie van Jan. Jan van de hondjes
Zo zegde hij het niet maar in het kort kwam het er op neer dat ik een stomme kl t ben om niet meer cantharellen te kopen en ze dan in te maken, te steriliseren, tegen de komende barre tijden.
Allemaal goed maar mijn snelkookpan is stuk! Enkele maanden geleden ben ik ooit eens vergeten dat ze op het vuur stond en toen heeft ze de geest gegeven De veiligheid is er uit gesprongen en bij dat model is dat onherstelbaar. Het ding was ondertussen ook zeker dertig jaar oud. Dus er erg om getreurd heb ik niet.
Nu zullen jullie denken, steriliseren dat gaat toch ook in een gewone ketel Potjes er in, water er bij en dan maar laten koken tot alles OK is.
Wel, zo eenvoudig is dat niet. Toch niet bij paddenstoelen.
Dit heb ik ooit eens, letterlijk, pijnlijk ervaren
In het kort komt het hier op neer dat in paddenstoelen die uit een bos komen, allerhande vieze beesten kunnen zitten, misschien zelfs zeer schadelijke, zoals kwaadaardige bacteriën. Men moet er echt zeker van zijn dat alle bacteriën gedood worden tijdens het steriliseerproces. Misschien zitten er zelfs toxines in zo een paddenstoel, veroorzaakt door een dood dierlijk organisme Niet denkbeeldig toch ?
Om de inhoud van zo een bokaal steriel te krijgen moet die gedurende minstens een twintigtal minuten verhit worden tot 120°C. ( Voor een potje van 500 gram)
Dat gaat niet in gewoon kokend water!
Maar in een drukpan lukt dat wel, bijna toch. Ik heb mij nu een nieuwe SEB aangeschaft en die haalt 117°C. Dat is al dicht in de buurt.
Maar wat kost zo een drukpan veel zeg !
Mijn paddenstoelen zijn er terwijl een heel pak duurder door geworden.
Maar geen probleem!
De Turkse groenteman had nog twee kilo cantharellen, waarvoor ik 18 betaald heb en die zitten nu in zeven bokaaltjes.
Ik gebruik hiervoor tweedehands confituur bokalen. De deksels moeten wel ongeschonden zijn. Een trucje dat ik vroeger reeds dikwijls toegepast heb.
Als de aanhoudend droogte nu stopt komen er misschien wel paddenstoelen te voorschijn in onze contreien en dan kan de snelkookpan weer dienst doen
Verder waren er weer een paar speciallekes te koop. Kiwibessen lagen er in de fruitafdeling van de Colruyt Ook aan de prijs van goud. Bijna drie euro voor een doosje van 125 gram.
En het resultaat?
Best te doen maar t zal de laatste keer geweest zijn. Het smaakt gewoon naar kiwi, een ietsje zoeter misschien en wat malser. Als decoratief element bij desserts zie ik het wel zitten. Als je ze dwars doorsnijdt, zie je dat het echt een kleine kiwi is. Ze zijn wel eetbaar met de schil er nog aan. Geen haartjes op deze kiwibes
Van de overbuurman heb ik een diepvriezer gekregen! Bijna een nieuwe en zo maar, gekregen!
Hij heeft zelfs geholpen om het toestel hier binnen te slepen. Dank u Michel!
Maar nu moet ik proberen om die kast zo snel mogelijk vol te krijgen opdat het toestel niet nodeloos zou staan elektriciteit te verbruiken.
Bij de visboer lagen kleine pietermannetjes te koop. Vijf euro per kilo.
( Dit wordt hier blijkbaar een consumentenrubriek)
Een vis die toch niet zo algemeen gekend is denk ik De vis leeft zowel in onze Noordzee als in de middellandse zee.
Bij ons bestaat er een grote en een kleine pieterman. Het is die kleine die zich ingraaft in het zand en als de baders aan het strand op hun blote voeten op de stekelige rugvin van zo een pietermannetje trapt, wordt dat richting hospitaal. En dat schijnt geen aangename operatie te zijn om de graatjes er uit te halen. De wonde is zeer pijnlijk omdat de vis ook een gif inspuit in die wonde Griezelig beestje.
Daarom: mensen altijd badsloefkes dragen aan het strand van Blankenberge!
De grote pieterman die wordt gebruikt voor consumptie. Maar ook die geeft giftige prikken. Er doen allerhande wilde verhalen de ronde over opgezwollen handen en armen als gevolg van zo een prik maar dat zijn waarschijnlijk allemaal wilde cowboyverhalen.
Voor een levende of pas gevangen vis zou ik toch wel een beetje oppassen. Een goede vishandelaar zal voor jou wel die giftige stekels wegsnijden. Het gaat over de scherpe stekels aan zijn kaken en de eerste vin boven op zijn rug. Die bevatten het gif.
Nu niet panikeren. De pieterman is een interessante vis. Een echte bouillabaisse moet pieterman, vive in het Frans, bevatten. Het is een zeer vaste vis die ook gewoon gebakken kan worden of elke andere bereiding kan ondergaan.
De filetjes liggen nu in de diepvriezer en van de koppen, graten en andere afval heb ik een vissoepje gemaakt maar die is ondertussen reeds genuttigd.
Dan heb ik toevallig eens afgestemd op VTM. De beste hobbykok van België
Eerst dacht ik dat ik in een komische show terecht gekomen was
Maar nee, het was bloedernstig. Er liepen zelfs twee leeuwentemmers rond om dat troepje ongeregeld te bewaken één die wat over zijn bril gluurde en een andere ongeschoren type met een raar Hollands accent. Hij deed mij aan seksshops denken.
Mensen wat is me dat zeg . Waar hebben ze die kandidaten opgespit zeg. Bij de VDAB of uit de vuilnisbak?
Ik heb nog nooit geen vlees gebakken. Ik heb nog nooit die boter gebruikt om te bakken.
Ik dacht het nog dat het wel vis zou zijn
De ene stommiteit na de andere werd er getoond en rommel alom.
De gastronomie van ons land is echt in gevaar. Zelfs de grote chef begon ook al met onwaarheden te vertellen.
Bij het maken van een grietfilet met Normandische saus moet er volgens de grote chef ook geconcasseerde tomaat gebruikt worden. Ik raad hem, de chef, aan om toch eens een simpel boekje zoals de Répertoire de la cuisine in te kijken. Normandië staat voor room en boter. Als viselementen garnalen, mosselen en oesters maar tomaat ? Nooit van gehoord Dat behoort bij de Zuidelijke keuken!
En zo doen er allerlei vreemde citaten de ronde: ja maar, chef Goossens heeft het gezegd !
Dan is er nog een akkefietje geweest met één van mijn blogs.
Ik werd weer eens beschuldigd van plagiaat te plegen. Ergens op het net zijn er verscheidene onverlaten die hier bij mij stukjes kopiëren en die dan op hun eigen site of blog zetten en de pluimen alzo in hun eigen gat steken. Ze doen nog niet eens de moeite om de teksten wat aan te passen, klakkeloos kopiëren
In feite heb ik daar niets tegen maar het wordt dan wel erger als een argeloze lezer mij dan komt beschuldigen van plagiaat !
Bij mijn website is me dat ook al overkomen. Ik had zogezegd iemands boek overgeschreven terwijl het geplagieerde boek in kwestie compleet gebaseerd was op teksten die ik reeds in 1971 neergeschreven heb. Van internet had toen nog niemand gehoord
Zelf die van de VRT hebben hier nog niet zo lang geleden stukjes gepikt!
Dus mensen, als je een stukje wil overnemen, wees dan ten minste zo vriendelijk om dat te vermelden waar je dat gehaald hebt! Je moet er zelfs geen toelating voor vragen, je krijgt ze toch, behalve als ze zullen gebruikt worden voor commerciële doeleinden. Dat is mijn broer ooit overkomen. Een Hollander had zijn teksten gejat en ze op een site gezet waarvoor je moest betalen om ze kunnen lezen !
Om met een plezierige noot te eindigen: dames let op !
Naar het schijnt, zo beginnen de meeste ongecontroleerde verhalen, mochten de vrouwen bij de oude Romeinen geen wijn drinken. Ten strengste verboden. In de tijd van Romelus had de man zelfs het recht om zijn vrouw te doden als ze wijn zou drinken
Daardoor ontstond zelfs de gewoonte om hun vrouwen te kussen, zo kon men hun adem ruiken
Let dus op dames als jullie echtgenotes, na de shopping met de vriendinnen, jullie verwelkomen met een omhelzing !
Dus snel langs de Turkse groentewinkel omgereden, die heeft altijd wel wat speciaals in huis
Het werd een krop, of struik of hoe noem je zoiets Romeinse sla.
Romeine had de Turkse groenteboer op een zwart bordje er boven geschreven. Nul euro en negenenzeventig cent. Kwestie van het niet gemakkelijk te maken.
Hij bedoelde romaine zo wordt de Romeinse sla meestal genoemd, ook bindsla omdat de bladeren opgebonden worden tijdens de groei zodat de planten binnenin een bleek hart zouden ontwikkelen.
Een soort sla dat in België blijkbaar niet zo erg geliefd is In Spanje en Italië is het de dagelijkse portie groenvoer Ook de Fransen zijn er niet zo verzot op, maar het is eens wat anders. Een stevige beet en een mooi krokant blad Dit is de juiste sla voor de wereldberoemde caesars salad!
Maar we dwalen af
Wat stond er bij de afdeling champignons?
Juist, chanterellen Aan negen euro en negentig cent alsjeblief voor een hele kilo!
Cantharellen zijn nu juist één van mijn geliefkoosde padenstoeltjes. En aan die prijs. Nooit heb ik minder betaald dan vijftien euro per kilo Hier in Antwerpen bij den Turk, amper tien euro.
Wat doe je dan? Meenemen natuurlijk.
Morgen staat er konijn op het menu. Dat betekent dat mijn vrouw weer eens lang genoeg gezeurd heeft om nog eens konijn te maken en dat ik weer toegegeven heb. ( Flappie eten, ikke nie )
Kortom ik ben buiten gegaan met een ruime portie cantharellen en een krop Romeinse sla in een plastic tasje en was amper twee euro en dertig cent lichter.
Het leven was weer eens mooi!
Morgen ga ik ze schoonmaken. In alle boekskes staat dat je die dingen niet mag wassen en dat je ze alleen mag afborstelen ( Dikwijls kan je dan zo een borsteltje kopen bij het boekske voor twee euro extra )
Ik eet geen paddenstoelen met zand en dennennaalden!
Eerst al de ongerechtigheden er af halen en ze dan snel wassen en laten uitlekken op een doek. Dan nogmaals controleren.
Om ze klaar te maken, dat is simpel. Neem een grote pan, laat die zeer warm worden en gooi er een klomp boter in. Als die gesmolten is volgen de paddenstoelen. Nu al roerend of sauterend de paddenstoelen schudden op hoog vuur tot alle vocht verdampt is. ( Wokken noemen ze dat nu .!)
Zet de paddenstoelen nu weg tot je ze nodig hebt. Zo blijven ze wel enkele dagen goed in de koelkast.
Soms zijn er mensen die een grote hoeveelheid van die paddenstoelen vinden of kopen en er dan aan denken om ze in te vriezen. Nooit cantharellen invriezen! Ze komen als stukjes Indisch buffelleer uit die koude kast. Beter is het om ze te wecken, te steriliseren dus.
Nu nog het konijn. Kornijn zegde ons moeder vroeger, de rest van het dorp deed dat ook!
Ik ga alleen de boutjes gebruiken. Die even kleuren in wat boter samen met een grof gesneden ui en enkele snippers wortel. Dan blussen met een blikje Rodenbach iemand heeft weer eens alle donkere Leffe opgedronken..!
Wat peper en zout erbij en dan laten sudderen. Het zijn geen konijnen meer zoals vroeger. Het is best mogelijk dat de boutjes reeds na een half uurtje of iets meer gaar zullen zijn.
Terwijl de boutjes gaar worden gaan we een handvol spekjes, gerookt of niet, bakken ook nog een grote grof gesneden sjalot erbij en de paddenstoelen. Wat tijmblaadjes er over uitstrooien en als de knoflook niet op is mag er daarvan wel een teentje of twee bij.
Als de konijnenpootjes gaar zijn of toch bijna, de saus een beetje binden, gewoon uit het pakje strooimaïzena, of roux, dat is gemakkelijk, en dan het spek, sjalot en paddenstoelenmengsel er bij kieperen. Nu eens proeven natuurlijk en corrigeren. Laat nu nog een paar minuutjes sudderen.
Mochten er nog wat groene kruiden in voorraad zijn die zijn hier best op hun plaats Maar ik heb er geen en ben ook niet van plan om er te kopen.
Dat doet mij er aan denken dat dikwijls in recepten opgegeven staat dat er van diverse kruiden één eetlepel gehakte dit en gehakte dat in moet
Er ooit al eens aan gedacht hoeveel dat kost?
Gemiddeld één euro per potje kruiden en de rest van het potje verpietert na twee dagen op de vensterbank. Je hoopt wel dat ze in leven zullen blijven, maar dat doen ze gegarandeerd niet.
Of een takje affilla cress om een hapje te versieren?
De kostprijs van je product verdubbelt er door en de kans dat je groene blaadje in de vuilnisbak beland is vrij groot !
Ook zie je zo van die mooi opgemaakte borden met drie prachtige cantharellen er op, naast een stukje gegrilde vis of iets gelijkaardigs . De fotografen hebben wel een hele kilo paddenstoelen moeten kopen om die drie mooie exemplaren er uit te zoeken. Mijn paddenstoelen zijn altijd een beetje verhakkeld, met stukjes er af en reeds half opgevreten door de slakken. Met een beetje geluk zit die slak er soms ook nog in
Zoals boven reeds beschreven is zo een baksel van cantharellen met spekjes en wat ui of sjalot of knoflook best lekker als garnituur bij gelijk wat. Met kip, met kalkoenlapjes Liefst bij wit vlees. Alhoewel dit misschien een persoonlijke voorkeur is.
(Mannen hebben altijd al een voorkeur gehad voor wit vlees. Dat is algemeen geweten. Ook lusten ze groene blaadjes op latere leeftijd toch! Maar onder mekaar eten ze bloederig rood vlees de machos!)
We wijken af
In de supermarkt zijn dikwijls cantharellen te koop onder de naam girolles.
Waar dit vandaan komt weet ik niet. Er bestaan inderdaad een paar soorten paddenstoelen, cantharellen, die allemaal familie van mekaar zijn. De meeste zijn vrij smaakloos. Alleen de echte mooie gele oranje cantharel uit de Europese bossen is de echte smakelijke cantharel. Ze ruikt in droge toestand een beetje naar abrikozen.
Girolle ,is de Franse naam. De Fransen kennen ook de naam chanterelles maar er is geen verschil tussen de twee . In de handel blijkbaar wel!
In net Nederlands worden ook aanduidingen zoals, dooierzwam ( kleur) of hanenkam (uitzicht), gebruikt
Ooit heb ik in de Verenigde Staten cantharellen geplukt voor commerciële doeleinden. Een vrij lucratieve bezigheid. De cantharellen daar waren inderdaad veel groter dan de onze maar hadden noch geur noch smaak en meestal doortrokken van vocht.
Deze heb ik in België al eens Canadese lappen horen noemen. Goed gevonden, die naam.
t Zijn lappen, die oren van Kai-Mook!
Die vindt je dan ook terug in de supermarkt onder de naam : girolle!
Op het forum koken liep een soort discussie over het maken van fricassee. Degenen die hun zegje wilden doen kwamen niet tot een consensus zoals dat in regeringstermen gezegd wordt.
De ene wilde het vlees eerst wel een beetje bakken, de andere niet, moet er citroen bij of niet ?
Veel vragen dus maar de uiteindelijke conclusie was: t is lekker geweest.
Maar zoiets zet mij meestal aan het denken Fricassee waar heb ik dat nog gehoord Wat betekent dat? Ergens op mijn website gebruik ik het woord ook
Dus op zoek naar de betekenis.
Op mijn website staat bij de term ragout, dat er volgens de Franse terminologie diverse soorten ragout bestaan. Te weten, negen verschillende soorten !
Dit is het lijstje:
Grondstof : Naam
Zoutwatervis : brandade
Zoetwatervis : matelotte
Veerwild : salmi
Haarwild : civet
Konijn : gibelotte
Kip : fricassée
Duiven : compôte
Rundvlees : daube
Schapenvlees : haricot of navarin
Sommige woorden klinken misschien nogal raar, maar het klopt hoor ( als een bus)
Compôte voor een ragout van duiven doet ons meer aan appelmoes denken maar in de oude terminologie werd dat woord effectief gebruikt. Weet trouwens dat compôte een verkorting is van composte
Wat vinden we specifiek in dit lijstje? Dat een ragout van kip fricassée genoemd wordt.
Dan een oude Larousse Gastronomique er bij gehaald en daar eens gezocht. Daar wordt er, en in nog oudere boeken ook, het volgende vermeld:
Fricasseé was lang geleden een beetje elk gerecht dat in een witte saus klaar gemaakt werd. Of dat gestoofd werd in boter Zelfs groenten.
Fricasser betekent ook fijn snijden, het klein maken van iets, het hakken !
Nu wordt de term nog alleen gebruikt voor bereidingen van kip in een witte saus. Te vergelijken, schrijven ze in Larousse, met een blanquette maar blanquette wordt gemaakt van kalf of lamsvlees wordt er ook nog aan toegevoegd.
Nu zijn we er, het woord blanquette komt voor de pinnen. Want de vraagsteller wilde waarschijnlijk het recept voor blanquette kennen. Daar gaan champignons in een citroen en eierdooier enz
Op veel plaatsen in Vlaanderen worden de woorden blanquette en fricassee verward met mekaar. Het zijn twee aparte bereidingen maar die fel op mekaar kunnen gelijken.
Als ik vroeger bij de slager vlees ging halen voor blanquette vroeg ik hem ook om poule fricasse
En wat kreeg ik? Blokjes kalfsvlees!
Nu hopen jullie natuurlijk dat ik hier het recept van blanquette of van fricassee zal geven niet ?
Fout. Dat is vroeger reeds gebeurd, toch voor blanquette, in het lang en het breed.
t Is al een tijdje geleden en ik heb echt geen zin om het nog eens over te doen.
Ondanks alle onheilsberichten van een paar weken geleden zitten we weer in Douchapt.
In de vijgenboom !
Waar we op dit ogenblik hier ongeveer een maand vroeger zijn aangekomen dan vorig jaar staat de vijgenboon afgeladen vol met vruchten. Ik heb de indruk dat alle fruit zeer overvloedig aanwezig is in de Franse tuinen. Vorig jaar was een ramp, niets was er te vinden.
De takken van de pruimenbomen breken bijna onder het gewicht van de vruchten. Alhoewel die wel zeer laat zijn. Die zijn normaal reeds in juli volop rijp. Nu, de pruimen interesseren mij ook niet zo erg, het is een halfwilde variëteit. De prunus cerasus wat zoveel betekent als kerspruim of pruimkers. Een zeer taai vel hebben ze en ze bevatten veel water. Zeer lekker om compote van te maken maar ze bevatten te veel vocht om er confituur van te koken. Op de koop toe gaan de pitten er moeilijk uit .
Als je rond kerstmis enkele takjes ervan in een vaasje met warm water zet, bloeien ze na enkele dagen! Mooie kleine roze bloempjes geven ze dan!
Maar t gaat over vijgen.
Dus de vijgenboom levert elke dag als de zon er een paar uur op staat, een hele lading rijpe vijgen. En de zon is er, s nachts is het koud maar vandaag tijdens de namiddag is het ongeveer 28 graden. t Maar om jullie even jaloers te maken
Vijgen rijpen onregelmatig. Dit wil zeggen er staan steeds vijgen aan de boom die rijp zijn en de andere zijn dan uiteraard niet rijp. Of rot !
De rijpe vijgen zijn herkenbaar aan de manier waarop ze aan de boom hangen. Hangen, dat is het woord. Eerst veranderen de vijgen van kleur van groen naar paars en nog later naar bijna zwart Eerst staan ze rechtop op de tak en later gaan ze hangen. Zoals de kloten van de paus !
Heiligschennis? Nee Lees hier verder maar. Ik heb daar vroeger reeds een stukje over geschreven Les couilles du pape!
Er bestaan zeer veel vijgenrassen, rode, paarse en groene, droge en sappige les couilles du pape is gewoon een ras van vijgen. Eén van de honderden.
De naam komt van vroeger, toen de paus werd verkozen Dan werd er een kardinaal aangesteld die moest controleren of de paus wel alle mannelijke attributen bezat die nodig zijn om de functie van paus te vervullen. De opperkardinaal voelde dan en verklaarde aan alle aanwezige andere kardinalen :
DUAS ET BENE PENDENTES !
De opgesmukte vertaling luidt ; hij heeft er twee mooie en goed hangende zoals onze vijgen....
Il en a une belle paire et elles sont bien pendantes, comme nos figues
HABEMUS PAPAM ! Leve de nieuwe paus!
Bij elk geluk is er ook wel een ongeluk.
De vorige gasten van hier waren zo verzot op vijgen dat ze de boom geplunderd hebben.
Goed nu maar even afwachten, dinsdag zal er wel een nieuwe lading rijp zijn. Die zullen dan snel veranderen in confituur.
De bokaaltjes staan al netjes op een rij, proper uitgewassen te wachten.
De suiker zit in de kast en de PEC staat klaar.
Nu moet ik nog een slachtoffer vinden om de vijgen te plukken. Als de vijg geplukt wordt komt er een wit melksap uit de wonde Latex.. Dit sap zou wratten doen verdwijnen en is ook nog goed tegen enkele andere kwaaltjes wordt er beweerd.
Maar dit sap werkt ook irriterend.
Als ik tussen de bladeren ga rommelen om de vruchten te plukken staan mijn armen gedurende een uur vol rode streepjes en dat jeukt. En armen met rode streepjes, dat is geen gezicht!
Ik kan proberen om mijn vrouw de boom in te jagen maar dat lukt nooit. Die laat zich niet de boom in jagen, die is heel wat slimmer Dus ofwel een ander slachtoffer vinden ofwel een uur met jeukende armen rondlopen.
Mijn vroegere assistente, bijgenaamd linkerhand, staat op dit ogenblik te koken in Italië en ik ben jaloers omdat ik niet mee mag. Die kon in de vijgenboom rommelen zoveel ze wilde, zonder jeuk!
Het is op de koop toe gevaarlijk om in een vijgenboom te klauteren. De vijg is familie van de moerbei en die hebben zoals algemeen geweten (?) zeer bros hout. En dat wil ik niemand niet aandoen.
De moerbei daar zou ik eens moeten gaan naar kijken. Lang geleden heb ik bij mijn moeder zo een moerbeiboom geplant en die staat er nog steeds eens checken of er geen vruchtjes op staan???
Zoals reeds geschreven hieronder, ben ik de website Keukentheorie aan het veranderen.
Een zeer zware klus, meestal door te knippen en te plakken. De teksten heb ik wel maar die rotsoftware! Op het ogenblik dat je denkt, nu ken ik het, nu heb ik het, loop het fout en dan verdwijnt ergens een hele pagina waar je een heel uur aan geprutst had. De redo of back toets heeft juist op dat ogenblik koffiepauze want zij geeft afwezig
Enfin weer een lange inleiding om te komen tot dat in die website ook ergens een stukje staat over yufka.
En dat is wat anders, kus van de juffrouw en een bank vooruit, voor de kenners
Dogan, Kemal en Ergün mogen niet mee spelen! ( Want zij kennen het wel)
Yufka is een soort deegvel dat gebruikt wordt in de Turkse keuken. Tot daar niets speciaals
In vele recepten, alhoewel ik de indruk heb dat het gebruik ervan aan het afnemen is, wordt filodeeg gebruikt
Als je dan naar de betere winkel gaat om dat deeg te vinden, kom je meestal thuis met iets helemaal anders Yufka is zo een mogelijkheid. Als je naar de Turkse winkel geweest bent tenminste, want ergens anders zal je yufka waarschijnlijk niet vinden.
Loempiavellen, rijstwikkels, wontonvelletjes, wraps en zeker en vast brickvellen zijn allerhande deeglappen die de kruidenier in je pollen kan stoppen als zijnde filo Dus ook yufka!
Yufka vellen zijn deegcirkels van ongeveer zestig centimeter doorsnede. Het is een soort water-en-bloem-deeg dat lichtjes gedroogd wordt. De vellen scheuren gemakkelijk. Ze worden in driehoeken gesneden en er worden "börek" van gemaakt. Ze worden opgerold tot driehoekjes of rolletjes. Deze gelijken op kleine loempia's en worden eveneens gebakken in olie in de oven of in de frituur kan het ook. De rolletjes worden sigara böreği genoemd en de driehoekjes Muska böreği. De meest eenvoudige vulling bestaat uit fetakaas en platte peterselie en/of dille.
Het deeg kan je zelf maken, maar dat heeft niet veel zin. Je moet het toch eens voor de eerste keer zien, dus ga het kopen in de Turkse winkel, het is spotgoedkoop. Het bestaat slechts uit bloem, water, vetstof en ei, gekneed en uitgerold tot een deeglap van een tweetal millimeter dikte. Meestal ligt het in de koelafdeling, verpakt in een plastiek zakje. Opgeplooid tot een handelbare grootte. Let op voor de vacuüm verpakte versie, die zijn soms zo goed verpakt dat alles aan mekaar kleeft en dan mogen de kippen jouw yufka opeten. De kippen vinden het ook wel lekker hoor !
De ronde deeglap wordt dan thuis, zoals een taart in een achttal spieën gesneden. Aan de brede kant van de driehoeken die je aldus bekomt, leg je wat verkruimelde fetakaas gemengd met dille en peterselie. Je kan er ook wat geklopt ei bijmengen of verse witte kaas zodat de vulling wat plakkerig wordt. Rol de driehoek nu op naar de punt toe en plak de pakketjes dicht door de punt nat te maken met water. Voor de driehoekjes volg je de instructies voor samosas. Of zoek op het internet naar de recepten en je vind er heel wat met complete uitleg .In het Nederlands! SamosasBörek
Bak de rolletjes in de oven nadat ze ingesmeerd werden met een weinig olie of in een Belgische frituur gaat het ook. ( En dan eten met mayonaise en stoofvleessaus )
Nu, zeer lang geleden toen ik zelf nog op school zat, kregen we daar soms een voorgerecht voorgeschoteld dat Beurreck à la Turque heette. Het was nog in de tijd dat de namen op het menu in het Frans vermeld werden. Dus Beurreck op zn Turks.
( Ik moet daar ooit al eens een stukje over geschreven hebben maar vind het niet meer terug.)
Best een lekker voorgerecht, een hartige pannenkoek gevuld met dikke kaassaus en in de saus blokjes goede gekookte ham. Het pannenkoekje werd dan wat bijgesneden om het een mooier model te geven, gepaneerd op de klassieke manier met eiwit en paneermeel en daarna gebakken in de frituur. ( Findus verkoopt dergelijke dingen nog steeds denk ik, in de diepvriesafdeling... Twee of vier stuks in een doosje)
Dat model is dan voor jaren de Turkse beurreck gebleven wij wisten niet beter.
De eerste keer dat we nadien in Turkije kwamen, in Istambul, herinner ik mij nog, stond een man op ergens een groot plein iets te maken, te bakken op een dikke bolle metalen plaat die op een klein houtskoolvuurtje lag. .
Een grote deeglap waar hij witte kaas en een groen kruid over uitstrooide, dat dan bestreek met, weet ik veel, boter, olie of iets onbestemds en de deeglap dan verschillende keren dicht plooide tot er een rechthoekig pakje ontstond. Dat pakket verdeelde hij in vier stukken en zo een stuk kon je dan kopen Wat dacht je, cadeau ?
Bleek dat beurreckof börek te zijn (In het Turkse kookboek dat ik nu heb staan twaalf varianten vermeld.)
Ok, dat zal dan de stamvorm geweest zijn van de beurreck die we in school kregen waarschijnlijk?!
Door gebrek aan die Turkse deeglappen werden die toen in school vervangen door flensjes Zeker niet authentiek maar in die tijd bestonden al die exotische toestanden nog niet. Als er toen een zwarte over de straat liep, kwamen alle kinderen buiten om te kijken. (En er lelijke dingen naar te roepen.. zoals nu nog steeds gedaan wordt tijdens een voetbalmatch maar dan niet door de kinderen)
Later, veel later, komen ook bij ons de brickvellen opdagen.
Te koop in de winkels, zelfs de gewone supermarkten en dat blijken dan flinterdunne zeer taaie flensjes te zijn, die ook met allerhande varia kunnen gevuld worden. Zelfs met banaan en chocolade zoals op een van de plastic verpakkingen te lezen stond.
De oorsprong daarvan bleek Tunesië te zijn. Eigenlijk de hele Maghreb. Brick a l oeuf werd zelfs een echte topper op de Franse bistrokaarten.
Een vel brickdeeg, daarin een weinig gestoofde spinazie, of wat anders en daarbovenop word een rauw ei gebroken. Nu hiermee een mooi rechthoekig pakketje maken en het geheel in de oven schuiven. Het deeg bakt zeer snel tot het heel krokant wordt, en voila, klaar is kees. Maar Kees heeft hier niets mee te maken. Die eet nog steeds broodje pindakaas en kroketten uit de muur.
Nu zijn we rond!
Het is niet moeilijk om in te zien dat er destijds in de Franse keuken weer eens van alles door elkaar geklutst werd. Dat hoort trouwens zo te zijn in een keuken
Van de Noordafrikaanse brick, gevuld met Turkse witte kaas ( feta) hebben ze de beurreck gemaakt. Beurreck à la Turque. Een flensje met kaassaus, en gefrituurd.
Nu vinden wij zoiets onbegrijpelijk maar je moet weten dat in die tijd, de keukens uit andere landen niet echt geapprecieerd werden. Behalve de Russische en de Engelse keuken ( begrijpe wie begrijpen kan), al de rest was de moeite niet waard om vernoemd te worden.
Wil je een beschrijving van de Spaanse keuken lezen, geschreven door Alexandre Dumas, rond 1860 ? Hier, maar t is wel in t Frans, dat was die man zijn moedertaal.
Op zoek naar een stukje om op keukenverhalen te zetten zat ik zo wat met hetgeen men writersblock noemt. Geen inspiratie dus !
Meestal ga ik dan op eerst zoek in mijn documenten naar stukjes stof die ik daar ooit opgeslagen heb maar ondertussen reeds lang vergeten ben.
Ik vond wat over barbecueën, vissen roken, een zeer schunnige mop over een selder, bearnaise maken met een mixer, de tekst van een liedje van De Strangers over kokenete spelen Dus als je zoiets in de toekomst eens leest, ik had dan weer eens geen inspiratie.
Dat van die selder is een heel goede maar ik wil het hier toch een beetje deftig houden. Als je ze wil kennen, stuur dan maar een mailtje.
Toen vond ik een lijst met uitdrukkingen die in de Indonesische keuken gebruikt worden. Document gemaakt in 2003. In een computertijdperk is dat dus archeologie .
Toch interessant want veel van onze Noorderburen gebruiken die terminologie nog steeds.
Zo spreken ze daar ook nog steeds over Indië als ze Indonesië bedoelen en termen zoals ketoembar en djinten, allemaal gewone zaken maar dan anders benoemd
Dus hier een verklarende woordenlijst :
En aan de Noorderburen, mochten er fouten in geslopen zijn, meldt het mij dan alstublieft. Dat is toch mooi gevraagd?
Atjar: tafelzuur. Ook geschreven als acar. Diverse groenten in een zure waterige oplossing.
Asem: zie tamarinde. Een soort boon die een bruine zure pulp bevat. De pulp wordt in
de keuken gebruikt.
Ati: lever
Ajam: kip
Babi: varkensvlees
Bawang: ui
Boemboe: mengsel van kruiden en specerijen, bevat steeds uien en knoflook.
Dadar: omelet
Daging Sapi: rundvlees
Dengdeng: gedroogd, gekruid vlees
Ebi: gedroogde garnalen
Garam: zout
Goreng: gebakken
Gula djawa: Javaanse suiker
Ikan: vis
Djahé: gemberwortel
Djeruk perut: blad van een soort citroenstruik
Djinten: komijnzaad
Katjang: pinda. Kunnen ook soja of mungboontjes zijn.
Kambing: geitenvlees
Kangkung: op spinazie lijkende bladgroente
Keri: kerrie
Ketjap: Indonesische sojasaus
Kelappa: klapper, kokos(noot)
Ketan: kleefrijst
Kemirie: Sterk smakende noot. Veel olie bevattende noot.
Kentjoer: wortelstok
Ketoembar: koriander
Koenjit: geelwortel, kurkuma
Laksa: transparante Chinese vermicelli
Lalap: rauwkost
Laos: tropische wortelstok, gelijkt op gember mat een bittere bijsmaak.
Lombok: scherpe Spaanse peper
Lontong: rijstkoek gemaakt van kleefrijst
Nanas: ananas
Nangka: grote vrucht (Jack fruit)
Nasi: gekookte rijst. Ongekookt:beras
Oedang: garnalen
Padi: rijstplant
Pala: nootmuskaat
Peteh: zeer sterk ruikende gefermenteerde bonen
Petis: pasta van vis en garnalen
Pisang: banaan
Rawit: kleine groene Spaanse peper (heel erg heet)
Salam: Indonesisch laurierblad
Sambal: fijngewreven Spaanse pepers met zout
Santen: geraspte, met water vermengde en uitgeperste kokosnoot. Kokosmelk
Sapi: rund, rundvlees
Sawi: Chinese kool
Sereh: citroengras
Tahoe: product van gestremd sojamelk dat op kaas lijkt. ( Chinees = tofu )
Tamarinde: asem; tot pasta verwerkt vruchtvlees van de tamarinde
Taotjo: gegiste Chinese bonen (vrij zout)
Telor: ei
Tempeh: tot een koek geperste en gegiste gekookte sojabonen
Het adjectief, rare snijboon, is een kwaliteit die wel eens aan een raar persoon toegekend wordt.
Tante Sidonie, Sidonia in Nederland, is zo een lange rare snijboon.
Ik wil het hier wel hebben over de echte snijboon. Een groente die bijna tot de vergeten groenten kon gerekend worden. De laatst jaren komt ze terug op de markt, zij het wel aan een nogal forse prijs Maar de snijbonenkwekers mogen ook hun kost verdienen ook als ze in Kenia wonen.
Vroeger waren snijbonen arme-mensen-eten. Ik zie ze nog in de tuin staan, aan hoge staken opgebonden. Misschien waren die staken niet zo hoog, maar als kind zie je alles veel groter.
Toen aten wij dikwijls snijbonen. Moeder had er een speciaal snijtoestelletje voor. Een machientje dat je aan de rand van de tafel moet vastschroeven, dan stak je daar twee snijbonen in, een smalle en een brede en draaien maar. Niet te wild want anders loste de machine
Een probleem waren de vliezen die aan de bonen zaten, de dikke nerf, op de rugkant van de boon, die kon je er best eerst afhalen. Naar het schijnt is men daarom begonnen met de bonen te snijden, juist om die vliezen kleiner te snijden.
De bonen werden toen klaar gemaakt op de meest eenvoudige manier, zoals ik het nu nog altijd doe: zet ze op in kokend water met wat zout en kook ze gaar. Om te weten of ze gaar zijn moet je gewoon af en toe eens een stukje proeven en niet voortgaan op zinloze tijden die in kookboeken opgegeven worden. Wat weten die schrijvers welke variëteit van boon jij aan het koken bent, en hoe jong of oud ze zijn al zijn ?
Het snijden met dat toestelletje doe ik al lang niet meer. Waar koop je nog zo een snijbonenmolentje? Op de rommelmarkt misschien ?
De boontjes worden hier gewoon gesneden, zij het een beetje schuin zodat ruiten ontstaan, met het mes Dat levert een niet zo slordig resultaat op
Terwijl stoof je een fijn gesnipperd sjalotje, bij gebrek daaraan een kleine ui, in wat vetstof. Liefst reuzel, varkensvet dus, maar waar haal je dat nog? Een beetje vet van uitgebakken gezouten spek is ook heel lekker. Bij gebrek daaraan neem je gewoon boter
Als de bonen gaar zijn giet je ze bij de gestoofde ui met hun kookvocht. De boontjes moeten juist onderstaan met vocht. Laat nog een paar minuutjes verder sudderen en bind het vocht dan met een schepje maïzena of aardappelmeel, aangeroerd in een scheutje water met azijn.
Snijbonen à la grand-mère.
Snijbonen zijn simpele groenten, dat eet je gewoon bij een stukje vlees en een paar bloempatatten Alhoewel, lekker ? Absoluut!
Later hoorde ik van snijbonen die bewaard werden in zout. Typische oorlogskost naar het schijnt, maar daar herinner ik mij niets meer van, ik wilde zeggen; spijtig genoeg, maar dat is ook niet waar.
Nu, nog maar een paar jaar geleden heeft de Flor mij een bakje met gezouten snijboontjes aan de hand gedaan. Ongelooflijk lekker zou dat zijn Uren hebben de bonen gekookt en die bleven maar taai !
Nadien bleek ik iets fouts gedaan te hebben, vraag niet wat, ik weet het niet meer.
Ik zal wel verse bonen kopen.
Nog eens naar ons moeder gebeld om te vragen hoe zij die gezouten bonen geërvaard had tijdens en na de oorlog Jongetje, zei ze, der zijn beter dingen om te eten zo zout als brak en taai ! Wij waren altijd content als de winter gedaan was en de bonen op waren
Zeer lang geleden toen ik nog bij de traiteur werkte hebben we eens een teerfeest gedaan Dat soort feesten van- t moet niet goed zijn, als t maar veel is - !
Er stonden snijbonen met witte bonen op het menu en daar werd bouillie bij gegeten .
Boerenkost van juist na de oorlog maar de bonen waren aangebrand en dat stonk dat het niet schoon meer was.
Ze hebben alles opgegeten !
In Nederland noemen ze dat gerecht, blote billetjes in het gras als dat niet romantisch is ?
Zie je de witte boontjes boven de groene snijboontjes uitsteken ? En maar wippen.
Die Nederlanders toch!
Dan wil ik ook nog iets toevoegen over een voor mij tot nu onbekende Nederlandse groente
Kapucijners!
Kennen jullie dat ?
Heb ik ze hier in België nog nooit gezien. Laat staan gegeten.
In vele Nederlandse recepten is wel eens iets te lezen over kapucijners grauwe erwten, raasdonders en zo nog een paar exotische namen van een mij totaal onbekende groente
Het blijken peulvruchten te zijn. Zover reikte mijn kennis wel.
Ook weeral vele weken geleden kwam ik, zoals zo dikwijls, in Nederland en moest dringend wat boodschappen doen tijdsgebrek.
Zo een Nederlandse supermarkt, dat is puur exotisme voor mij
Een volledige muur gevuld met aardappeltjes met alle mogelijke smaken zoals , basilicum, pesto, gedroogde tomaatjes, zwarte olijven, met spekjes, boerenaardappeltjes, je kan het niet zo onnozel bedenken of het ligt er. Zoek je een gewone zak Bintjes of Charlottes, daarvoor moet je in een donkere hoek gaan zoeken. Daar liggen een paar zakjes aardappelen te verpieteren.
Een volledige rayon alleen met kroketten . En poelet rara Komijnekaas, das leker.
Flauw-zoete koeken en gebak dat aan je tanden plakt
Worstenbroodjes, in alle mogelijk maten en gewichten
In de Arendonkse bossen is er waarschijnlijk nog steeds een eksterfamilie zich tegoed aan het doen aan een pakje worstenbroodje dat ik daar met een brede zwaai door het raam van de auto gekieperd heb .
Ja, dat is niet erg milieubewust, ik weet het, het gras groeit er al niet meer op de plaats waar het pakje neerkwam maar de jonge eksters in Arendonk zien er toch goed doorvoed uit.
Maar ik wilde het hebben over raasdonders, kapucijners, grauwe erwten, blauwschokkers, enz.
Terwijl ik in de supermarkt een bosje raapsteeltjes stond te bestuderen was een niet onaantrekkelijk persoon van vrouwelijk kunne naast mij een rek met conserven aan het bijvullen. En wat heeft zij in haar handen?
Juist, een bokaaltje met kapucijners van het wereldberoemde merk: HAK.
Dat wilde ik wel hebben.
Mijn devies is altijd geweest, wat je niet kent moet je minstens één keer proberen.
Dus griste ik een bokaal met kapucijners uit de juffrouw haar handjes. Haar heb ik ook nog eens gevraagd of die dingen soms ook vers verkrijgbaar zijn. Dat bleek moeilijk te zijn want de vraag naar kapucijners bleek niet zo groot. Misschien zouden ze de verkoop ervan zelfs stop zetten. Misschien heb ik dus één van de laatste bokaaltjes mee naar huis gegrist.
Dan heeft die bokaal thuis nog weken overal in de weg gestaan tot ik hem toch eens opengemaakt heb om te controleren wat de inhoud nu eigenlijk was.
Een soort bruine erwten met een taaie pel. Ze zaten samengeklit in een kleverig vocht. Maar dat is normaal. Erwten geven een soort plantaardige gel af bij het koken en na afkoeling.
Dan voorzichtig eentje geproefd en in de bruine pel zat een melige substantie Ik was op dat eigenste ogenblik net bezig met het maken van soep. Een gewoon dagelijks huishoudelijk soepje Er was nog geen bindmiddel in, dus een schep van die grauwe erwten bij de soep gevoegd
Het commentaar van de eters was niet mals, evenmin als de erwten!
De bokaal is dan in de koelkast beland waar ik hem vergeten ben.
Toen ik het potje later terug vond achter een pak tortellini was er ondertussen een grijze vegetatie over de erwten gegroeid Zo zijn ze in de GFT zak terecht gekomen.
Toen vond ik een mooie foto op een ander blog. Geschreven door een Nederlandse jongedame, Edith. Er stond een foto in van die blauwschokkers. Prachtige peulen, paars blauwe erwten in de peul.
Vermits ik de jonge dame in kwestie zo een beetje ken, ik heb haar toch al eens een mailtje gestuurd, heb ik de foto gevraagd en gekregen.
Prachtige mooie groente . Maar ik denk niet dat ik nog eens een bokaaltje zal kopen. Vers in de peul misschien wel maar het schijnt aartsmoeilijk te zijn om die blauwe jongetjes te pakken te krijgen
Als het over straffe kost gaat, wat nu komt dat is straffe kost, letterlijk.
De fugu !
Het is die vis waar vele Japanners verlekkerd op zijn en deze rare goesting af en toe met de dood mogen bekopen.
Enkele dagen geleden stond er in EOS een artikel over de fugu.
Ik was hem vergeten, de fugu.
Ooit heb ik de kans gehad om fugu te gaan eten maar om onbepaalde redenen is het er nooit van gekomen. Mocht het toen slecht afgelopen zijn, wel, no problem, dan zou dit stukje hier ook niet staan. Nu dacht ik er weer aan, dus...
Destijds werkte ik in Korea en ook daar wordt fugu gegeten. Deze vis wordt verkocht in speciale restaurants die alleen deze vis op de kaart hebben.
De eethuizen zijn van buitenaf zeer gemakkelijk herkenbaar. Zij hebben de opgeblazen kogelvis als logo. Een groene bol, bezet met grove stekels.
De fugu is een vis die zich razendsnel kan volzuigen met water en daardoor de vorm van een grote bol aanneemt. De aanvaller schrikt er zo van dat hij dan het beestje met rust laat. Mocht hij toch opgegeten worden, dan was het ook voor de agressor de laatste keer geweest.
De fugu bevat een enorm sterk gif !
Over de bereiding valt er niet veel te vertellen, de vis wordt in de regel rauw gegeten of even in een hete bouillon gedoopt. Sushi of sashami... De lever ( of milt ) zou het beste stukje zijn maar ook het gevaarlijkste.
Onze Koreaanse chauffeur, mister OH sprak er altijd over als zijnde : danger fish. Gevaarlijke vis.
De vis bevat een vergif dat honderden malen sterker is dan cyaankali. ( Het vergif dat Agata Christie met kwistige hand door haar geesteskinderen liet rondstrooien.)
Enkele milligrammen van dit fugu gif zijn voldoende om een mens te doden. Een hoeveelheid die de kop van een speld nog niet eens kan bedekken.
Dit gif bevindt zich vooral in het bloed, de darmen en in de geslachtsorganen van de vis. De koks die dergelijke vissen verwerken krijgen een opleiding van enkele jaren vooraleer zij bekwaam genoeg zijn om de vis op de juiste manier voor te bereiden. Vooral het reinigen schijnt een moeilijke klus te zijn.
Als de kok faalt bij zijn werkzaamheden dan wordt dat een drama. Het klantenbestand van het restaurant daalt daardoor spectaculair. Vooral omdat s anderendaags in grote letters in de krant staat hoeveel doden er weer gevallen zijn. Bijna elke dag lazen wij artikels over restaurant zus of zo, gesloten wegens klanten gestorven na het eten van blowfish.
En die klanten betaalden uiteraard de rekening niet meer! Naar het schijnt zou een portie fugu tussen de honderd en de tweehonderd US dollar kosten. ( Nu )
Voor de kok bleef er maar één oplossing over : hara kiri.... In een land als Korea was het verliezen van klanten omdat ze stierven in jouw restaurant een schande die alleen maar kon uitgewist worden door ze zelf in de dood te volgen.
Schande over de familie brengen was een ernstige zaak. Zelfs bij een gewone aanrijding tussen twee personenwagens was de eerste taak; een doek over de nummerplaat hangen zodat ze onherkenbaar werd...!
Hoe het visje smaakt weet ik niet vermits ik het spijtig genoeg nooit gegeten heb. Daarentegen kan ik mij troosten met andere exotica die ooit op mijn menu stonden zoals: sprinkhanen, de poppen van zijderupsen, kamelenschouder, schapenkloten, waterbuffel, eland, andouillette, hond en bananenbier dat spontaan ontstaat omdat oude vrouwtjes de bananen eerst voorkauwden om ze aan het gisten te brengen. Krokodil en ratelslang at ik ook maar die kwamen gewoon uit de diepvriezer van de Aziatische supermarkt...
De fugus zelf heb ik dikwijls gezien, ze lagen gewoon te koop op de centrale grote vismarkt van Seoul, Korea. Geel en groen gevlekt, een kilo of vier, vijf per stuk. De twee konijnentandjes in hun muil duidelijk zichtbaar. Ik heb ze zelfs aangeraakt maar daarna voor alle veiligheid toch maar zo goed en kwaad als het ging mijn handen afgeveegd. Je weet maar nooit. Naar het schijnt kan het gif zelfs door de huid dringen
Naar wat smaakt de vis? Ik weet het dus niet maar zoals dikwijls, als het gerecht peperduur is en als men het overleefd heeft, dan kan het alleen maar goed geweest zijn.
Te vergelijken met truffels....
Alhoewel van truffels kan je niet dood gaan.
Als dit geen straffe kost is, dan weet ik het ook niet meer !
Enkele weken geleden zat ik per toeval vele malen aan tafel met een groepje Duitsers.
Nu is mijn Duits niet meer wat het geweest is en buiten planckskes sagen en der, die, das, kom ik niet veel verder...
Gelukkig voor mij zat er in het gezelschap een vriendelijk dame die Engels sprak.
Zodoende zaten we daarna elke avond naast mekaar wat keuvelend over koetjes en kalfjes.
( Cows and calfs, in dit geval...)
Waarover praat je dan zoal, van alles en nog wat, tot ze vertelde dat ze tien jaar lang air hostess geweest was bij een of andere mij totaal onbekende Duitse luchtvaartmaatschappij.
Daardoor was ze ook meertalig, ze sprak eveneens een behoorlijk mondje vol Frans en ze kon in perfect Nederlands zeggen; de passagiers met een ticket voor Amsterdam, Schiphol, gelieve het vliegtuig te verlaten langs de deur achteraan.
Later begin je wilde verhalen te vertellen over grote jets die bijna kantelden tijdens de vlucht of over die captain die het hele verslag deed van een baseballmatch tijdens een trans-Atlantische vlucht naar de US...
Maar nee, zij had steeds gevlogen in een Fokker. Nu bestaan er vele types van Fokker vliegtuigen maar ik vermoed dat het over de Fokker Friendschip ging... Een vliegtuig(je) dat nog steeds gebruikt wordt om passagiers te vervoeren. Ik zie er hier in Antwerpen steeds één rond elf uur dertig richting Deurne vliegen en s avonds rond zes uur komt er weer één....
Toevallig heb ik er ook enkele keren mee kunnen meevliegen. Het is een aangenaam klein vliegtuigje, ten opzichte van een Boeing 747 toch, het geluid van de propellers en de hobbelende vlucht, het is eens een ander ervaring dan in die logge reuzenvliegtuigen...
Er kunnen zo ongeveer tachtig passagiers in dacht ik.... maar er bestaan veel types van.
Enfin gans deze uitleg om er toe te komen dat ik op één van de vluchten met een Fokker iets meegemaakt heb dat weinig anderen ooit zullen meegemaakt hebben of nog kunnen navertellen.
Vermits ik dit nu schrijf heb ik het overleefd...!
We zouden naar Luanda vliegen, dat is de hoofdstad van Angola...in Afrika.
We dat zijn: Roger, een leraar van de hotelschool van Koksijde, ikzelf en twee Antwerpse artiesten die destijds een beetje bekendheid genoten ; Serge en Rita.
De vlucht ging van Brussel naar Kinshasa met een vliegtuig van Sabena (zaliger)
Van die vlucht herinner ik mij niets meer, alleen dat ik gans de nacht geslapen heb...
Vanuit Kinshasa ging er dan een vlucht naar Luanda, inderdaad met zo een kleine Fokker...
Stel je dus het vliegtuig voor: de achterdeur geopend. Twee logge imposante zwarte matrones die als hostess fungeren. De passagiers stappen in via een laddertje en zoeken hun zitje op...
Het vliegtuig was geparfumeerd met de geur van gezouten, lichtjes ranzige gedroogde kabeljauw, en dat s morgens op je nuchtere maag.
Achteraan in het vliegtuig ontstaat er grote herrie... Helemaal duidelijk was het niet maar ik begreep dat het vliegtuig te zwaar geladen was en dat er bagage uit moest want dat zij anders niet zouden kunnen vertrekken... Nu, een deel van die bagage zat geladen achteraan in de staart van het vliegtuig... en bediendes waren begonnen met pakken bagage uit het vliegtuig te gooien.
De deur van de stuurcabine vliegt open, de captain, de grote chef, komt er uit en begint zich te bemoeien in het krakeel en beveelt dat er nog meer bagage uit het vliegtuig moet gegooid worden... Gegooid zeg ik wel... ze begonnen inderdaad allerlei kleurige pakken en zakken vanuit de staart van het vliegtuig gewoon naar beneden te gooien, misschien wel vier, vijf meter dieper, de tarmac op...
Tot daar geen probleem tot er plotseling ook een gitaar uit het vliegtuig gegooid wordt....boiink, op het harde asfalt...
Serge, de zanger herkent zijn gitaar, vliegt recht uit zijn stoel en begint daar een kabaal te maken, dat, dat zijn gitaar is en dat hij die moet hebben, uiteraard, en er ontstaat een nog grotere herrie. Trouwens hoeveel weegt een gitaar...???
De chef piloot, trekt zijn schouders op en gaat doodgemoederd terug naar de besturingscabine, zet zich naast de tweede, we kunnen ze zien want de deur van de stuurhut staat wagenwijd open.... Hij start de turboprops en begint te taxiën.... Serge in alle staten vliegt naar voor, naar de piloten, mijn gitaar moet mee, mijn gitaar moet mee en een hele scheldtirade volgt nog, het vliegtuig taxiet gewoon door....
We horen de motoren luider grommen, teken dat ie zal opstijgen, het vliegtuig versnelt, en versnelt...
Serge wordt woest en grijpt de piloot bij zijn strot.... Mijn gitaar !!!!
Het vliegtuig stijgt op, bestuurd door een piloot die bezig aan de wurgingsdood te ontsnappen....
Fokkers zijn blijkbaar goede machines, het vliegtuig is verder gewoon opgestegen, met een versufte piloot, verder hebben we een aangename vlucht gehad boven de uitgestrekte tropische wouden van Zaïre en Angola... de term luchtzakken hebben we toen ook opnieuw geleerd...
Eens in Luanda was de anderen hun bagage, ook de mijne, er niet bij... de klassieke historie. Is ze er ook in Kinshasa uitgegooid, wie weet.
Volgende week komt er weer een vliegtuig en die brengt de bagage mee... ! Dat was de troost. Ondertussen is het een kwestie van zich behelpen, roeien met de riemen die men heeft.
Het hotel zorgde er wel voor dat we elke avond twee flessen whisky kregen om het leed te verzachten....
Koppijn dat ik daar gehad heb....!
Over de poging tot het wurgen van een piloot in volle actie is er verder nooit niets meer gehoord!
Smiling Cobra, een andere blogger, schreef in één van zijn verhalen dat hij zich feestelijk uitgedost had om met een bevriend paar ergens uit te gaan eten in de stad.
Net toen hij zich in zijn feestelijk pak met das gewurmd had krijgt hij telefoon van het ander stel; de vrouw is ziek en ze kunnen daarom niet mee.
Hij verontschuldigd zich beleefd maar is in alle staten wegens verloren tijd, mooi opgedoft en nu alles voor niets.
Dus besluit hij, ik ga alleen op restaurant, zijn outfit is toch reeds in orde.
Terwijl hij in het restaurant zit te wachten aan het raam ziet hij buiten op het plein het zogenaamde bevriende koppel lopen, de vrouw in super goeie doen. Ziek ? Alles behalve...
t Is om ....Ja om wat ? De vriendschap zal daarna waarschijnlijk wel enkele graden bekoeld geweest zijn....
Maar dit voorvalletje deed me terug denken aan een gelijkaardig feit ten tijde dat ik, wij, moet ik zeggen, in Spanje werkten.
Ik dus, werkte er in een hotelletje maar wij woonden het dorp ernaast. Prachtig dorpje en we woonden er in een prachtig huis !!!
In het hotel logeerde een koppel uit Zuid Afrika. Vriendelijk mensen en het hotelletje was zodanig klein dat we mekaar af en toe wel eens tegen het lijf liepen. Van het een kwam het ander en we maakten af en toe ook wel eens een praatje.
Op een mooie namiddag nodigde ik hun uit om thuis koffie te komen drinken.
We praatten wat over koetje en kalfjes, lieten hun het huis zien, want het was een zeer mooi huis, hoog boven op een rotswand met uitzicht over de Middellandse zee en interessant voor mij, de dorpskroeg juist naast de deur. Bij Trini en Pepe... wat wil je nog meer...
Het Zuid-Afrikaanse stel logeerde lang in het hotel en op een mooie dag inviteerde hij ons om ergens cabrita te gaan eten. Dit omdat ik hem verteld had dat geit nu niet bepaald mijn lievelingskost is. Ik hou niet van geiten...!
Hij kende een restaurant waar ze subliem jonge geitjes klaar maakten en we zouden er samen eens naar toe gaan.
Goed, ik wou wel eens proberen, cabrita klinkt al wat exotischer dan geit...
Dus op dinsdag of woensdag, mijn vrije dag, weet ik niet meer, zouden we naar het fameuze restaurant gaan. Hij, de man, had alles reeds geregeld, de plaatsen waren gereserveerd.
Een uur voor we samen zouden vertrekken komt hij me melden dat er iets met zijn paspoort niet in orde is en dat hij dringend naar de guardia civil moet om enkele zaken te regelen maar dat er van op restaurant gaan nu niets meer kan in huis komen....
Spijtig, een andere keer dan maar..... Maar zegt hij de plaatsen zijn toch gereserveerd, ik heb reeds afgebeld maar ga er toch maar naar toe, alles is geregeld, je hebt vrij en alles is voorzien...
Ja, natuurlijk, overmacht noemt men zoiets en inderdaad wij, mijn vrouw en ik stonden klaar om ook eens uit te gaan eten, die kans deed zich niet zo dikwijls voor.
Dus, wij weg....
Eerlijk gezegd, de cabrita heeft lekker gesmaakt.
Een weelderige serveerster die ons bediende en het zonnetje scheen door het lover van de moerbeiboom waaronder we zaten...
s Anderdaags was er het Eurovisie songfestival....Dat herinner ik mij nog zeer goed.
Later toen alle stukjes van de puzzel in mekaar klikten werd alles duidelijk of toch duidelijker, waarom het songfestival ook bij het verhaal hoort.
De hotelgast had zich nogmaals verontschuldigd om niet mee te kunnen maar er zou wel een andere dag komen en vroeg tussen zijn tanden door of we naar het songfestival zouden kijken op TV....
Het was net het festival na Sandra Kim en nu werd het uitgezonden vanuit Brussel met de bloedmooie Viktor Lazlo als presentatrice. Als je op dat ogenblik in Spanje zit, dan moet dat toch meegemaakt worden...
Tot daar alle voorbereidingen...
Enkele dagen later komt mijn vrouw zo wat zenuwachtig uit de slaapkamer en vraagt mij of ik weet waar haar halssnoer met robijnen is.
Weet ik veel, ik draag geen halssnoeren!
Ja maar zij vind het nergens meer....
Nadien bleken vele juwelen te ontbreken, allemaal verdwenen...alleen de echt mooie dure stukken waren weg...foetsjie !
Geween en tandengeknars....
Iemand moet die spullen dus gestolen hebben!
Ja maar wij zijn hier toch steeds, hoe kan hier nu iemand iets stelen ???
Niemand komt hier binnen... Tenzij...?
Onze fameuze hotelgast had terwijl reeds een slechte reputatie opgebouwd, zijn rekeningen van zowel van hotel als restaurant bleven onbetaald en stilaan begon hij de verdachte te worden.
Mijnheer de Zuid-Afrikaan, als hij dat ook al was, had ons weg gestuurd naar het restaurant ondertussen heeft hij ingebroken, langs het venstertje van de badkamer, dat hebben we later ontdekt en heeft eerst zijn verkenningsronde gemaakt of reeds een deel gestolen.
s Anderdaags, tijdens het songfestival, heeft hij dan zijn grote slag geslagen of heeft nog meer gestolen, wie weet dat...
Het ergste aan het verhaal is dat dit alles niet bewijsbaar is.
We hebben met de hoteleigenares nog hun kamer doorzocht maar niets te vinden natuurlijk.
We hebben wel wat voetafdrukken gevonden, maar van wie waren die ?
De politie: die toeristen, die spelen alles kwijt ...! Volgens hun toch!
Toen zij, de Zuid-Afrikaanders uiteindelijk vertrokken heeft hij mij zijn foto gegeven. Zo zou ik hem nog lang herinneren.... Hij was duiker, zegde hij, en dit was een werkfoto...
Ook zonder foto ben ik hem nog steeds niet vergeten!
Ik ben wel zijn naam vergeten, ik dacht dat het John was....
Het was tijdens de periode dat we in Korea verbleven. Dit wil zeggen, ik werkte er en mijn vrouw verbleef er...
Het klinkt geweldig exotisch om in Korea te werken en te verblijven maar na een drietal weken verblijf aldaar maakt het niet zoveel verschil meer uit of men nu in België of ergens anders ter wereld werkt.
Ik was aangeworven door een wereldgekende Antwerpse firma die telefooncentrales ontwerpt en bouwt . Den Bell dus....
Om de zoveel maanden mochten we op verlof naar België. Dat is zo eens wat anders dan naar Benidorm gaan.
Het moet ergens in 82 of 83 geweest zijn. Mijn zuster zou gaan trouwen. Dus even met de firma overleg gepleegd en we konden naar België, op het juiste ogenblik, om goed op tijd te komen voor het huwelijk.
We mochten zelf kiezen met welke maatschappij we zouden vliegen en zelfs langs waar we zouden vliegen. Allen het grootste gedeelte moest met Sabena (zaliger) gebeuren, maar dat doet hier verder niets ter zake.
We wilden gewoon recht naar Europa vliegen met een tussenstop in Bombay.
We waren nog nooit in Bombay geweest en dit was nu het moment, gewoon even een stop van een drietal of viertal dagen in Bombay en dan naar België, naar het trouwfeest.
De tickets werden besteld maar in Korea was er steeds hetzelfde probleem; uit het land geraken! Er waren te weinig vluchten naar Japan en van daaruit moesten we vertrekken....
Dus afwachten, we stonden stand-by, valiezen ingepakt en op het ogenblik dat er ook maar twee zeteltjes zouden vrij komen op gelijk welk vliegtuig naar Japan ; GO !
Waarom nu al dit bovenstaand geleuter ? Gewoon om aan te duiden dat we op een totaal onverwacht, niet geprogrammeerd ogenblik, vertrokken zijn...
Op het vliegtuig naar Japan hadden we zelfs geen zeteltjes naast mekaar maar na 20 jaar huwelijk maakt men zich daar niet zoveel zorgen meer over ...
Goed na vele uren vliegen met drie verschillende luchtvaartmaatschappijen landen we, midden in de nacht in Bombay.
Ik weet niet of jullie ooit in India geweest zijn maar gelijk waar en op gelijk welk ogenblik staat daar steeds een ontvangstcomité klaar.
Schoenpoetsers, ambulante handelaars, slangenbezweerders, rikshadrivers, bedelaars en uiteraard taxichauffeurs die hun wagen aanprijzen als zijnde zeer betrouwbaar en vooral , uitgerust met een meter...wat zeer belangrijk is...
Dus zo een taxichauffeur gecharterd en hem als opdracht gegeven; breng ons naar een hotel !
t Was ondertussen drie uur s nachts...
Natuurlijk brengt die Indiase pipo ons naar een Sheratonhotel, daar kreeg hij waarschijnlijk de grootste commissie. Maar ja, iedereen moet leven.
Geld kon mij op dat ogenblik niet zo veel schelen maar we beslisten dat we één nacht in die dure barak zouden blijven en dan s anderendaags naar een hotel zouden zoeken met meer modeste prijzen.
Dus na een korte nacht: mooi ontbijt, vriendelijk personeel, dat waren we niet gewoon van onze vorige budgetreizen in India, toch maar op zoek naar een ander hotel.
De shuttlebus van het hotel bracht ons naar het centrum van de immens grote stad en dan, eerste werk, een plan van de stad kopen...zo moet dat !
Terwijl we over één of andere laan lopen, ik liep zoals elke rechtgeaarde boerenbuitenste echtgenoot als eerste..., hoor ik achter mij een kreet van verbazing en zo nog wat herrie in het Engels , zoiets als how are you ? , fine, thank you ! en zo nog wat ....en dan met een luide kreet : MARC ....! Dat was mijn vrouw!
Mijn broer....!!!!
Midden in Bombay, op een zonnige voormiddag op het trottoir voor een kraampje waar ze kaarten en andere prullaria verkopen !
Marc kwam op dat ogenblik voorbij in een taxi, zag ons lopen en is ons achterna gekomen....
De rest van het verhaal :
Mijn broer was op een soort wereldreis, alhoewel hij het zo nooit genoemd heeft, hij was bij ons geweest in Korea is nadien verder gereisd naar Japan ( hij heeft dus een ticket kunnen bemachtigen), nadien hebben we nog een kaartje gehad uit New York en ook nog eentje uit Nepal denk ik ...
Hij wou dus ook naar het trouwfeest van onze zuster gaan maar hij had een budgetticket . Daarom was hij verplicht om vanuit New Delhi in India te vertrekken. Hij had vier dagen de tijd en dacht, in Bombay, daar ben ik nog nooit geweest...treinticket gekocht enz...
In een stad van toen, acht miljoen mensen, zijn we mekaar, puur toevallig, gewoon op het lijf gelopen !!!!
Nog maar eens het bewijs dat de wereld zeer klein is...
We waren beland in het stadje Sapa. Ook geschreven als Sa Pa , op zijn Chinees. Een must op elke Vietnamreis.
Het ligt in een prachtige streek, zeer hoog, rond de zeventienhonderd meter dacht ik. En vooral, de streek is hoofdzakelijk bevolkt door minderheden. Dit zijn reizende stammen die zich verplaatsen over gans Azië en mogelijk blijven ze ergens hangen ....Zo ook in Sapa. Ze spreken een andere taal, en ze zijn anders gekleed. Ze droegen donkerblauwe kleren gekleurd met de indigoplant. De HMong.
Verder heeft dit niets te maken met het volgende verhaal.
Wij zouden een wandeling gaan maken naar een dorp van die HMong. Het dorpje lag in een dal, er was een mooie waterval te bekijken, veel hangbuikvarkens, buffels en kinderen...
Als je uit een dal wil komen moet je er natuurlijk ook weer uitklimmen, opwaarts...en dat moest nu!
Men had ons beloofd dat er motos zouden klaar staan om de vermoeiden naar het hotel te rijden.
Eens boven waren de motos er, maar wij vermoeid ? Een beetje jawel....maar, we zullen doorgaan...wij zijn nog jong en wij hebben geen moto nodig !?
Dus geen moto en zoals alle grote jongens en meisjes, te voet verder, richting hotel....
Bij nader toezien bleek de weg nog een heel eind te stijgen en de vermoeidheid begon zich stilaan te laten voelen....Overwegend dat de eerste motorrijder die ik nu zou tegenkomen mijn taxi zou worden...
Na nog wat gesjokkel stond er achter een bocht een grote Toyota wagen, zo een soort mini bus, met één achterwiel vast gereden in het slijk van de berm.
Hier zag ik de oplossing om zonder gezichtsverlies toch met een gemotoriseerd voertuig terug te keren naar het hotel...
Achter de wagen stond er een bloedmooie jonge dame, heel beteuterd naar de auto te kijken.
De chauffeur probeerde door veel gas te geven uit zijn benarde positie vrij te komen maar dat lukte natuurlijk niet.
Dus, de tactiek; even wat aan die wagen gaan duwen, hopelijk komt ie dan los en dan onnozelweg vragen of ik nu mag meerijden tot aan het hotel ...Slim van mij, niet ?
Om te beginnen ben ik achter het slippende wiel gaan staan, om te duwen. Bij de eerste gasstoot die de chauffeur gaf kwam mijn pas gewassen en gestreken broek van boven tot onder, onder het warme slijk te zitten...
Het mooie juffrouwtje heeft dan versterking gehaald vanuit de auto en met twee mooie poezen, en ik met mijn stomme kop is de wagen uit de modder geraakt....De chauffeur, zeer tevreden, thank you, thank you en zo...de juffrouwtjes sprongen terug in de auto, maar ik wou mee...!!! Hello, hello ...
Natuurlijk, mocht ik meerijden. Helemaal onder gespat met slijk klom ik in de chique mini-bus en voelde mij daar direct onwennig, ik vuil en smerig, in de zeer luxueuze Toyota...
Naast de twee knappe vrouwtjes, de leeftijd van Vietnamese vrouwen is niet te schatten, zat er ook nog een oudere dame. Deze begon onmiddellijk vragen te stellen zo in het genre van: hoelang ben je hier al, waar ga je nog naartoe, waar ben je al geweest enz...en dit in een vlekkeloos mooi Frans. Waar ik logeerde, enzovoorts, gewone toeristenpraat...
Toen we aan het hotel kwamen heb ik hun vreselijk bedankt voor de rit enzovoorts en een gemeend au revoir toegewenst. Snel gemaakt dat ik uit de wagen kwam met mijn vieze kleren en zou aan de balie van het hotel gaan vragen of ze mijn slijkbroek nog konden wassen, diezelfde dag.
Op het ogenblik dat ik aan de balie van het hotel kom, valt mijne nikkel, frank, euro, dat mijn zwart saccocheke nog in die auto ligt....!!! Heel mijn hebben en houden aan papieren, paspoort, portefeuille met geld, dollars, euros, Vietnamese dong, kredietkaarten, enz... stak daar in...
Ik als de weerlicht weer naar buiten, juist op tijd om de auto in de verte te zien verdwijnen...
Mijn vrouw, die een geroutineerde wereldreizigster is had het mij nog zo op het hart gedrukt: jullie weten wel wat ze gezegd heeft, ik ga dat hier niet herhalen ...Ze had weeral eens gelijk!
Een brommer gecharterd om de Toyota te gaan zoeken; resultaat, niets natuurlijk...!
Maar, toch was ik er redelijk gerust in. De mensen in die auto waren van een bepaalde klasse, dat was er echt aan te zien. Ik fantaseerde, dat ze zouden gaan eten in het stadje, dan mijn saccoscheke ( handtas) zouden zien liggen op de zetel van de auto en vermits ze wisten waar ik logeerde het terug zouden brengen...ja, ja...
Ik ben niet gaan eten die middag. Ik ben gewoon buiten in een cafeetje voor de ingang van het hotel blijven wachten tot ze zouden komen...Wishful thinking...!
Alleen wat glazen boterhammen genuttigd... op de pof, ik had geen cent meer
Het verhaal van die stomme Belg die al zijn bezittingen ( financiële dan toch) in een vreemde auto achter gelaten had bleek blijkbaar reeds door het stadje te circuleren.
Iemand in het hotel had gezien dat er een auto gestopt was waar zo een viezerik met smerige broek was uitgekropen en ....ze hadden de nummerplaat niet genoteerd, wie zou dat trouwens doen want op de voorkant van die auto stond in koeien van letters geschilderd : VTV
Vietnamese Television....Dat had ik zelf niet gezien, alleen dat slippende achterwiel.
De rest was snel geklaard, die TV mensen bleken steeds te logeren in hetzelfde staatsgebouw ergens in de stad. Dat wist men aan de receptie van het hotel. Ik nogmaals meegereden op de duozitting van een brommerke. De auto werd snel gevonden, zij dat ie op slot was, maar al mijn spullen, ook een donkergrijs jakje lag er nog onaangeroerd in.
De chauffeur lag reeds te slapen in het hotel maar hij werd snel gevonden en ...... toen werd er een zucht van verlichting geslaakt! k Kan het u verzekeren!
Alle mogelijke doemscenarios waren mij reeds in revue gepasseerd : ...gedaan met de reis, ambassades, politie...bankrekening geplunderd...in den bak......
Nadien bleken die knappe meisjes famous Vietnamese movie stars geweest te zijn...
k Zal de laatste nieuwe Vietnamese films echt eens moeten gaan bekijken.
Help dan als eens iemand. Al het gebeurt uit eigenbelang kan dat dus fout aflopen!
Als jullie nu denken dat ik het hier even ga hebben over mijn carrière en de moeizame klim naar de top, sorry, maar dat is het niet.
Ik bedoel hier letterlijk, de klim naar de top van de An Phu....en berg in Vietnam.
Zoals reeds vermeld in een ander blog ben ik even naar Vietnam geweest, zo maar op reis, gewoon als toerist.
Nochtans was het geen zomaar gewone toeristenreis, we gingen met enkele leden van Acam tevens Aced , dat is de Academie voor Mineralogie en Edelsteenkunde naar Vietnam om er onder andere een edelsteenmijn te bezoeken. Een mijn, van robijnen, saffieren en spinellen.
Zoals reed vermeld gaat dit blog niet altijd over eten en drinken, zuipen en vreten maar ook wel eens over wat anders. Edelstenen zijn een onderdeel van mijn andere interesses.
Begin nu niet te mailen met vragen over de werking of de eigenschappen van edelstenen , daar krijg ik dus het vliegend heen en weer van : dat is de larie, apekool en de grootste flauwe kul die er bestaat !!! Zeg maar dat ik het gezegd heb.
Alleen de verkopers van edelstenen worden daar beter van ...
Dus we zouden een edelsteenmijn gaan bezoeken in Vietnam!
Ene mijnheer Long , wat draak betekent, wetenschapper, bij een erg officiële dienst die zich bezig houdt met het exploiteren van edelsteenmijnen in Vietnam, nam de leiding. Hij zou de gids worden...
De reis werd afgeleid van de gewone toeristische paden en de trek ging naar : Luc yen...das een stadje in het hinterland van Vietnam.
Probeer het niet uit te spreken, want je zal er zo je bek over breken...
Toeristen bleken er onbekend te zijn, we werden er nog aangekeken als een soort buitenaardse wezens. Toch had er niemand van ons een slurfke of flaporen.
We waren met eenentwintig, met de gidsen en andere begeleiders er bij ; vierentwintig dat is een hoopje volk natuurlijk
We werden zelfs verdeeld over drie hotelletjes, zoveel toeristen tegelijkertijd waren er nog voordien nog nooit geweest.
s Morgens, was er in het stadje een edelsteenmarkt, gewoon op de marktplaats, waar ook kippen, vissen en vreemde groenten verkocht werden. We zijn er uiteraard naartoe gegaan en het was daar ook zoals overal in Azië: bieden en palaberen....!
De stenen die verkocht werden waren uiteraard robijnen, saffieren en spinellen !
Ook nog enkele andere edelstenen die in dezelfde omgeving gevonden werden ...
Voor hetzelfde steentje kon betaald worden tussen de 10 en de 200 dollar. Dit hing waarschijnlijk af van je smoelwerk..
De prijzen stegen en daalden volgens het koopgedrag van de Belgen...
Er werden zelfs nepstenen aangeboden en het werd al snel duidelijk dat de meeste verkopers meestal verkoopsters- zelf niets kenden van hetgeen ze aan het verkopen waren..
Toch was het zeer interessant om dat alles mee te maken.
Ik heb een tiental robijntjes kunnen kopen voor 60 $, hier zijn ze evenveel waard per stuk, dus dat is goed....
Nog een viertal, ongeslepen robijnen, gekocht voor 10 $ samen, de Felix, is ze nu aan het slijpen het worden mooie steentjes, elk zo een 90 $ waard per stuk, ook niet slecht, hé !
Dit is wel wishful thinking...!
Later, in een winkel, heb ik een geslepen spinel gekocht voor 140 $, die er maar 60 waard is, maar ja dat is commercie, hé...k Kan hem moeilijk terugdragen !
Heel dat systeem van loven en bieden is ons (mij) niet echt aangeboren....
Toch zijn er Belgen die daar verdomd sterk in zijn, ik dus niet....( Maar Rita....!)
Maar we moeten nog naar de top van de berg, de moeizame klim !!!
Een mijn wordt verondersteld, ergens diep in de aarde te zijn...
Deze mijn niet, zij lag op de top van een berg. Een marmeren berg...
Heel het geneseproces van robijnen, saffieren en spinellen ga ik hier niet uitleggen want dat is
zeer ingewikkeld, maar ze komen in Vietnam voor in een karstgebergte en dat zijn bergen uit zuiver gekristalliseerd calciet, zeg maar marmer.
Om de mijn te bereiken moesten we vanuit de kleine hotelletjes, waar de air-conditioning, weeral eens weer niet werkte, nog een vijftiental kilometer noordwaarts rijden. Over een baan die alleen geschikt was voor muilezels, koeien, voetgangers en brommers...
Onze Vietnamese gidsen hadden er voor gezorgd dat er 25 of zelfs 26 brommers klaarstonden. Met privé bestuurder!
In Vietnam is een auto iets dat zeer duur is en dus zeldzaam. Daartegenover rijden er miljoenen brommers en motos rond.
Zelfs in het stadje Luc-yen, probeer het niet uit te spreken, stonden er op een mooie namiddag om twee uur, 28 motos te wachten, met bestuurder...! 26 Personen, dus dat is 26 motos en twee in reserve tegen eventuele pech...das 28 !
Iedereen kreeg tijdens de briefing op het hart gedrukt om zich te beschermen tegen de zon en tegen de muggen.
Ik had natuurlijk, noch zonnecrème noch muggenmelk bij.... Mijn roommate de Guido, heeft mij dan een en ander gegeven! ( Die stomme toeristen, toch...eigenlijk blijven ze beter thuis als ze niet beter de lijst lezen van de mee te nemen voorwerpen...)
Bescherming tegen de zon, daarvoor had ik zo een base-ball petje gekocht. Er een hele dollar voor betaald: het logo : Vietnam...
Nog wat vettig smeersel op de neus en ok , here we go..!
Guido heeft eerst nog wat muggenmelk op mijn body gespoten, maar ik heb geen mug gezien of gehoord, misschien dank zij die melk...Muggen lusten mijn bloed trouwens niet, te sterke alcoholsmaak vermoed ik.
De motos waren van diverse pluimage, enkele Hondas en Suzukis maar de meeste waren van het onbekende en goedkope merk ; MINSK. Een Russisch machien...
Wij allemaal; zo wat onwennig achterop de moto gaan zitten, voor mij was dit de eerste keer in mijn leven, alstublieft. Een Vietnamese chauffeur voorop waar je zelfs geen woord kon mee spreken, want die verstond geen Vloms, noch Engels, noch Frans of welke taal dan ook maar....Ja, Vietnamees, maar mijn Vietnamees is niet meer wat het geweest is!
Zij, de chauffeurs, hadden duidelijk instructies gehad. Ze wisten waar ze naartoe moesten en de karavaan vertrok, 28 motos in grote wolk van stof en uitlaatgassen.
Ze hadden de instructie gekregen om er geen race van maken maar mijn chauffeur had dat duidelijk niet gehoord.... Na een kilometer was ik mijn petje reeds kwijt, een hele dollar zo maar weggewaaid...
Na nog een kilometer begon het begrijpelijk te worden waarom we niet met een auto of bus naar de mijn konden gaan.
De weg veranderde regelmatig in een rivierbedding, daar waar het een beetje effen was lag het vol buffeldrek, zo van die platte vlaaien. Rotsblokken staken overal uit het wegdek en de motos dokkerden daar over aan een rotvaart, die indruk had ik toch. Mijn armen zijn enkele centimeter langer geworden alleen maar door mij krampachtig vast te klampen aan de bagagedrager van de moto.
Natuurlijk had ik mij ook kunnen vasthouden aan de bestuurder, maar wie weet zou die daardoor geen andere ideeën krijgen ?
Na , weet ik hoelang, dokkeren en sjokkelen en racen stopten we in een dorpje. Eindpunt dacht ik.
Nee, het was maar een tijdelijke stop om even te drinken, stof van de kleren te blazen en een nieuwe pet te kopen.
Het bleek dat we twee derde van de rit achter de rug hadden en dat het moeilijkste stuk nu nog zou komen....Eventueel konden degenen die het niet meer zagen zitten hier blijven.
We zijn allemaal verder gegaan!
De twee reserve motos waren terwijl reeds ingeschakeld.
Nog enkele kilometer verder gereden door rivierbeddingen, door het water, door de koeiendrek en over de keien en toen stopten we op een open plek waar enkele huizen stonden en een boom die wat schaduw gaf...Het was buiten rond de 38 graden Celsius en de luchtvochtigheid zat in de buurt van honderd.
Mijn motorbestuurder wou weten hoeveel ik woog. Wat een vraag...?
t Was om te gaan stoefen tegen de andere motorrijders hoeveel gewicht zijne MINSK wel gedragen had...
Mister Long , de draak, wist mede te delen dat er nu nog een klim volgde van ongeveer een half uur...
t Zal wel een Vietnamees half uur geweest zijn en dat er geen weg was, of is, heeft hij er ook niet bijgezegd!
In het begin ging het redelijk, niet te steil maar later werd het letterlijk klimmen, weer over rotsen, over watertjes waar een boomstam als brug fungeerde, over glibberige paadjes, scherpe rotsranden en nergens een leuning om zich aan vast te houden....
De natuur rondom ons was wel geweldig, allerlei planten die bij mij thuis in de woonkamer staan te verpieteren tierden daar welig, zo maar... en zonder dat ze roze korrel kregen!
Door de hoogte, de warmte en de luchtvochtigheid begon de vermoeidheid zich snel te manifesteren...
Iedereen hijgde als amechtige paarden, zweet vloeide bij beken tot in onze schoenen maar : wij zullen doorgaan zong Ramses Shaffy destijds...
Mijn lichtblauw hemd veranderde tot donkerblauw van het zweet en de anderen zagen er ook niet erg fris uit.
Maar iedereen heeft de top gehaald....
Nu moeten jullie weten dat de zwaarste lichamelijke inspanning die ik normaal presteer, bestaat uit het heffen van glazen tot net onder mijn neus....
De mijn zelf was niet zo spectaculair, dat is natuurlijk een persoonlijke mening, een rots die regelmatig met lichte ladingen dynamiet opgeblazen wordt en de brokken marmer rollen dan naar beneden. Daartussen werd er dan gezocht naar de robijn of spinelkristallen....
We hebben enkele kleine stukken marmer met kristallen kunnen vinden, dat was de beloning voor de helse klim...
Naar beneden ging natuurlijk veel vlotter.
De rit terug op de moto, ging al heel wat soepeler, we waren het nu gewoon....Ondertussen zijn de striemen op mijn billen ook reeds verdwenen. De duozitting van een Russische moto is niet zo comfortabel .
Het ontvangstcomité in het hotelletje applaudisseerde elke keer er een overwinnaar terug binnen gestrompeld kwam...
Een douche, droge kleren en wat afkoelen...( Hoe heette dat bier daar ook al weer ?)
Er wordt wel eens beweerd dat de kippen van tegenwoordig niet meer de kippen zijn van vroeger.
Dat is typische praat van mensen die ouder aan het worden zijn, zoals ik onder andere.
Maar het is wel waar dat de goedkope supermarktkip niet meer dat van het is !!! Om niet te zeggen; niet te vreten!
Als je een goede kip wil moet je ook een goede kip kopen. Die is nog wel te vinden, alleen, ze is duurder, veel duurder dan die goedkope brokken vet die belachelijk goedkoop worden aangeboden in de supermarkt.
Een gewone supermarktkip is ongeveer zes weken oud vooraleer ze geslacht wordt. Een speciaal geselecteerd ras van kippen uit Bresse bijvoorbeeld wordt gedurende vier maanden gevoed met uitsluitend melk en mais
Dat is het verschil! De supermarktkip heeft zes weken geleefd tussen een paar duizend droeve soortgenoten met als voeding water en een onbestemd poedervoedsel.
In België hebben we de Mechelse koekoek. Die moet niet onderdoen voor een poularde van Bresse Het verschil: een kip van Mechelen draagt schijnbaar een broek met te korte pijpen en een kip uit Bresse heeft zwarte voeten ! Sommigen vinden dat een Bresse kip blauwe poten heeft maar die zijn mijn part kleurenblind.
Dan duikt nadeel nummer twee op: zo een kip is te groot voor twee mensen. Of voor één. En ze wordt niet verkocht in stukken zoals vroeger de borsten en billen Of als kipfilet.
Dan heb je een kip van goede kwaliteit maar met veel te veel vlees.
Daar hebben we het volgende op gevonden: we gaan de kip volledig gebruiken, tot het laatste vliesje toe. Je hebt er wel een diepvriezer voor nodig.
Nu gaan jullie zeggen, ja maar diepvriezen, dat is toch kwaliteitsverlies. Juist, maar in het leven moet je soms keuzes kunnen maken.
Lekkere kip eten uit eigen diepvriezer of vettige kip uit de supermarkt.
Het is mij trouwens al dikwijls opgevallen dat producten die je zelf diepvriest, en ze niet te lang bewaart, er veel beter uitkomen dan de commerciële diepvriesproducten. Wat de fabrikanten zoals Captain Iglo ook mogen beweren !!!
Nu het moeilijkste gedeelte.
We gaan die kip verdelen in porties. Borsten en billen.
Neem je scherpste mes en zet het nog eens extra op de slijpsteen.
Snijd eerst de twee bouten ( billen) weg. Leg de kip op haar rug en snijd maar, tot aan het gewricht waar deze bout aan de rug vastzit. Even goed doorduwen en daar gaat ie Als alles goed gaat krijg je nu twee bouten. Snijd deze nog eens in twee stukken, juist op het gewricht snijden. Als je dat op de juiste plaats doet gaat je scherpe mes er door als door boter.
Hak het botuiteinde waar de looppoot aan vast zat, er af.
Leg de kip nu met het borstgedeelte naar je toe. Snijd de twee filets nu weg. Snijd daarvoor juist naast de kam op het borstbeen. Laat je mes goed langs bet bot glijden en dan vind je onderaan weer een gewricht waar de vleugel aan vast zit. Punt van het mes er op en duwen; hard duwen!
De vleugel zelf blijft nu nog vast aan de filet en nu is het gemakkelijk om die er af te snijden.
Desgewenst trek je het vel van de filet maar dat zou jammer zijn Bak de filet later met dit vel er aan, dat bespaart boter en geeft een veel betere smaak.
Stop nu de filets en de bouten, goed verpakt in plastic zakjes, in de diepvriezer.
Beye, beye kipje, die is voor later.
Nu hebben we nog een karkas over, een nekvel dat soms nog aan de kip vastzit, de vleugels en de toppen die we van de bouten gehakt hebben.
Neem en grote pot water en gooi al de resten daar in. Laat aan de kook komen en haal het schuim er af. Stop er een ui bij en een wortel, een blaadje laurier en mochten er nog wat kruiden in de kast staan doe maar. Laat dit nu een twintigtal minuten koken en schep dan het karkas en de rest uit de pot.
Laat afkoelen.
Haal nu alle vlees dat er nog aan de botjes hangt er af. Afplukken noemen wij dat wel eens
Vellen een afgepluisde beenderen gaan terug in de kookpot.
Laat deze beenderen enz.. nog een tijdje trekken, een half uurtje of zo wat.
Zelfs daarna kan je nog eens de beentjes contoleren op resterende stukjes vlees ( Maar dat begint dan op Hollandse manieren te gelijken )
Zeef de fond, en zet deze na afkoeling in de koelkast.
Nu mogen de beenderen ook naar de vuilnisbak. Tenzij Fido of Bobbie er nog wat plezier willen aan beleven ?
s Anderendaags schep je het eventuele vet van de kippenfond af en gooi dat ook maar in de vuilnisbak. Maar dat mag niet dacht ik .?
Koop nu een klein bakje zeer verse champignons en eventueel een honderd gram kalfsgehakt en dan zijn we helemaal klaar om een prachtige vol au vent of videekes te maken.
De hoeveelheid vlees die je zo van de botjes kan plukken is ruimschoots voldoende voor twee personen. Als je er ook nog wat gehakt aan toevoegt en veel champignons kan er zelfs een maaltijd voor vier personen van bereid worden.
Van de resterende fond kan je nog een soep bereiden. Een lekkere echte kippensoep.
Dan resten er nog de twee bouten en de twee filets in de diepvriezer.
Daarmee maak je later natuurlijk wat je ook maar wil
Uiteindelijk zal de prijs van je dure kip nog best meevallen.
.JPG)
%20Top%20Red%20Spinel-1.jpg)
