voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
Het combineren van mooie foto's met teksten die uitnodigen tot nadenken is een bijzonder fascinerende bezigheid. Voor mij betekent het bijzonder veel, nu ik niet meer in staat ben te schilderen. De computer en mijn digitale camera zijn mijn schilders- en schrijversgereedschap geworden. Mijn creativeit heeft een andere manier gevonden om zich te manifesteren. Daar wil ik graag de ander van laten meegenieten.
voor elke dag zomaar even een korte overpeinzing om lang over na te denken
01-01-2007
nieuw
elke dag is een nieuw begin
gelukkig zijn gedijt op het ritme van geloof hoop en liefde
Het nieuwe jaar is begonnen. We wensen elkaar een goed, gelukkig, gezond en vredig nieuw jaar toe. Soms vergeten we dat het jaar elke dág opnieuw mag beginnen. Dat wat voorbij is achter ons ligt en niet meer overgedaan hoeft te worden. Gelukkig zijn is niet uit te drukken in getallen, woorden, bezittingen of percentages gezondheid. Het geluk kan enkel wortelen en gedijen als er geloof is in de ander en ons zelf, als we durven hopen op beter en als er genoeg liefde leeft in ons hart om elkaar te vergeven en ruimte te creëren voor elkaar om opnieuw te beginnen. Een gezegend 2007!
dagelijkse strijd om het bestaan vraagt moed en kracht
opstanding
Ieder mens, rijk of arm, gezond of ziek, voert strijd om het bestaan. In ieder mensenleven doen zich periodes voor dat rijkdom en voorspoed, gezondheid en geluk geen vanzelfsprekendheid zijn. Juist dan vraagt het moed onder ogen te zien dat niets in het leven vanzelf gaat of komt, kracht om dit te aanvaarden, niet te verzinken in een poel van zelfmedelijden en het leven toch glans te geven. Opstanding, telkens weer!
aarde wacht heel stil omsluit het moede lichaam in zachte welving
aarde wacht heel stil omsluit het moede lichaam in zachte welving
Soms... soms moeten we, zonder dat er enige zinnigheid aan toe te schrijven is, ons kind verliezen. Plotseling, door een verkeersongeluk, of via de weg van een langdurig ziekteproces. Wie kan hier vrede mee hebben.... Er volgt een proces van jaren die zich aaneen rijgen. Jaren van verdriet, pijn, wanhoop, boosheid, ongeloof, onbegrip, verbittering, wantrouwen... emoties die elkaar verdringen, die - voor wie de moed heeft ze ten volle te ondergaan - vroeger of later zullen overgaan in... kalme berusting, de stille aanvaarding van een blijvend litteken.... Tot uiteindelijk - voor wie tot het bittere einde heeft durven gaan - een wonderlijk soort vrede zich nestelt in je hart. Nee, geen vrede met het naakte feit dat jij als ouder je kind overleeft. Heel misschien... wel vrede met... de dingen die gebeuren... ja, ook met... jou....
Niet elke relatie is vanzelfsprekend gelukkig. Niet elke relatie is vanzelfsprekend bestendig. Niet elke relatie groeit vanzelfsprekend uit tot een kinderrijk gezin. Elkaar liefhebben in een duurzame relatie vraagt permanente arbeid, er samen dagelijks keihard aan werken. Elkaars aandacht gaande houden, hoe uiteenlopend gedachten, ideeen en levensopvattingen in allerlei situaties ook kunnen zijn of worden. Vrucht van genade is een relatie pas als men kan omzien in dankbaarheid en in staat is gebleken samen de ogenblikken van intense liefde en warm geluk vast te houden, te koesteren en ze als wegwijzers te ervaren voor latere tijden.
in het duister van de nacht branden zwakke lichtjes fel
Als er een noodsituatie ontstaat, zijn mensen van wie we het niet verwachten soms verrassend vindingrijk, bereidwillig, begripvol en meelevend. Als die noodsituatie zichzelf betreft, blijken diezelfde mensen ongelofelijk sterk te zijn, moedig, strijdvaardig en, hoe de situatie zich ook ontwikkelt, indrukwekkend goed in staat zich aan te passen. Zwakke lichtjes lichten ons soms ineens bijzonder helder bij, juist in periodes waarin voor ons het leven even heel duister lijkt....
Zonder dat iets of iemand ingrijpt zien we in de natuur de wonderlijkste organismen samengaan. Alles is onderhevig aan de eeuwige cyclus van het ecologisch systeem op aarde em is voortdurend aan verandering onderhevig. Hoe meer we ingrijpen, hoe moeizamer natuurlijke symbiose kan plaatsvinden. Bladeren worden deklaag, deklaag wordt door allerlei levende organismen (wat wij 'ongedierte' plegen te noemen) vermalen tot humus, later voedsel voor bloem, plant, struik en boom. Maar wij leven in een tijd waarin bladeren bijeen geblazen en opgeruimd worden (en niet alleen in bebouwde gebieden), waarin paadjes aangeharkt en dode en omgevallen bomen en takken uit bossen verwijderd worden. Vaak noodzakelijk, maar... hoe verrassend mooi is het als allerlei natuurlijke processen op plekken waar dat gerust zou kunnen hun gang mogen gaan!
in vleugels gevangen tijd schrijft geschiedenis in ieders leven
Wij denken greep te hebben op de tijd, we dragen ons precisiehorloge, we hebben exacte tijdaanduiding op ons beeldscherm, we delen onze tijd zinvol in, we vangen de tijd in vernuftige instrumenten en toch... is tijd ongrijpbaar. Ja, tijd schrijft wel onherroepelijk geschiedenis in ons leven, creeert zowel verleden als toekomst, kerft sporen van vreugde en verdriet in de opperhuid van ons aangezicht, maar... vloeit ons hele leven lang als iets totaal ongrijpbaars tussen onze vingers door. De mens is eindig, de tijd duurt voort....
Jezus Christus is gekomen voor ons allemaal VREDE ZIJ MET ONS
Jezus Christus is niet alleen gekomen voor een selectief deel van de mensheid. Hij heeft de naastenliefde en vredelievendheid gepredikt voor ons allen, religieus gelovigen of niet. Wat er toe doet is elke dag opnieuw proberen in vrede en harmonie te leven met de mensen om ons heen, met de dingen die gebeuren, met de gevoelens die ons parten spelen... ook als ons dit grote moeite kost.
warm licht verstrooid over de aarde geeft hoop ZALIG KERSTMIS verdrijft de duisternis
Wie aardig is voor de ander, de ander de helpende hand reikt, meeleeft met de ander, begrip toont, genegenheid doet voelen, kortom, de ander het gevoel geeft van belang te zijn, doet hoop leven, wekt vertrouwen, verlicht eenzaamheid. Wie warmte uitstraalt, draagt bij een aan mildere wereld.
In de natuur is het heel gewoon dat schimmels parasiteren op oude, verrotte boomstammen. Die symbiose tussen afstervende boomstronken en tot leven gekomen schimmels levert een zeer uitgebreide schakering aan paddenstoelen op, betoverend schoon en geweldig tot onze verbeelding sprekend. Zo kan het ook zijn in een relatie tussen twee mensen van heel verschillende geaardheid. Net zo min als wij aan de buitenkant van wondere natuurfenomenen kunnen zien wat zich daarbinnen afspeelt, kunnen wij kijken in en oordelen over intermenselijke relaties. We kunnen ons wel door de onverwachte schoonheid ervan laten raken....
moeder en kind nooit meer los te denken van elkaar
Wie zelf een kind 'onder het hart' gedragen heeft, weet hoe moeilijk het is kinderen los te laten. Ze hun eigen paden op te sturen, hun eigen wegen te laten zoeken, zonder tussenkomst van beide ouders. Loslaten is altijd moeilijk, wat of wie het ook is. Maar onze kinderen loslaten... dat wordt gevoeld tot in onze aderen, de porien van onze huid, de zenuwuitlopers van onze hersenen, tot in het diepste van onze hartkamers en de slagaderlijke klop van ons bloed in de bloedsomloop. Toch komen de ogenblikken dat loslaten onherroepelijk is.... Maar in haar eigen hart bewaart en bewaakt een moeder haar liefde voor de kinderen die ze baarde. Stilletjes, zonder dat men het merkt.
Elke dag brengt zijn eigen gebeurtenissen met zich mee. Dat kunnen fijne, blijmoedige, verdrietige, pijnlijke of deprimerende gebeurtenissen zijn. Maar... wie de moed heeft elke dag te speuren naar momenten van stille vrede, zal ze vinden, ja zelfs wanneer de dag zo donker is dat dit onwaarschijnlijk lijkt. Ook die dag zal hij plukken en alle dagen bijeen bundelen tot een kleurrijk boeket.
Licht brengen boodschap van Jezus Christus actueler dan ooit
Er zijn nog altijd heel veel mensen die niet in de gelukkige leefomstandigheden verkeren waarin de meerderheid van de Noord-Europeanen verkeert. Voor zulke mensen zal het moeilijk zijn in hun kommervol bestaan nog érgens een lichtje te bespeuren.... Misschien is het voor allen die rijk gezegend zijn, met het (eenvoudige) dagelijkse comfort van een dak boven het hoofd en drie maaltijden per etmaal, zinvol er in deze donkere dagen voor Kerstmis eens over na te denken voor wie (in hun directe nabijheid!) ze eens extra liefdevol zouden kunnen zijn.... Liefde voor de naaste begint héél dichtbij. Er is maar een heel klein lichtje voor nodig.
meegezogen in de vaart der volkeren krijgt leven structuur tegen wil en dank
Niet altijd kunnen we blij zijn met de gestegen welvaart. Toegenomen materialisme leidt ons af van waar het wezenlijk om gaat, liefde en eerbied voor alles wat ons omringt: mens en dier, bloem en plant, alles wat leeft op aarde. Evolutie der dingen is niet tegen te houden. Ieder mens leert ermee leven, elk leven ontwikkelt zijn eigen structuur. Maar het is goed zo nu en dan even stil te staan bij het waarom en de zin ervan.
moederschoot ontvankelijk voor onvoorwaardelijk liefhebben
draagster van VREDE
Geen enkele moeder zal haar kind verstoten. Geen enkele moeder zal haar kind achtervolgen met verwijt, afwijzen in wrok. Alleen moederliefde is onbaatzuchtig. Juist over de kinderen die haar het meest zorgen baren, ontfermt zij zich liefdevol. Als ieder mens een fractie van die onbaatzuchtige moederliefde zou hebben, zou de mensheid de échte vrede ervaren.
Men hoeft niet gelovig of religieus te zijn om in stilte te 'bidden', voor de ander die jouw mededogen nodig heeft, voor jezelf om tot inkeer c.q. inzicht te komen of omdat je de weldaad van trouwe vriendschap beleeft, geniet van een mooi landschap, de warmte ervaart van een hand op je schouder. Er zijn heel veel redenen om even in dankbaarheid in jezelf te keren of te 'bidden' om kracht en moed. Bidden geeft je inzicht en maakt je soms zo sterk dat het voelt alsof een innerlijk vuur in je is opgelaaid dat je doet branden van verlangen om iets te doen met je net verworven inzicht.
Wie vrede heeft met zichzelf en die innerlijke vrede wil delen met de ander, zal het makkelijker vallen liefdevol te zijn voor de medemens. Vrede delen met elkaar is afstand nemen van afgunst, verbittering, wrok, haatgevoelens, ja, van alles wat een mens de innerlijke vrede ontneemt. Vrede delen is kiezen voor de stille vreugd die ieder mens in zich meedraagt en door met elkaar gedeelde, heel kleine, eenvoudige gebeurtenissen wondermooi kan opbloeien.
Ieder mens heeft recht op een vredig bestaan, om te wonen en leven in een omgeving waar vrede heerst. Nog nooit ben ik iemand tegengekomen die het ambieert om de vrede van een ander te verstoren. Ondanks alle conflicten in de wereld, die ons de schijn geven dat oorlog voeren een 'normale' bezigheid is, verlangt ieder individu eerst en vooral naar vrede. Vrede in zijn/haar eigen hart en vrede alom....
stilte ingetreden stormen bedaard regens opgedroogd leven voorbij de horizon
Als een ernstig zieke zijn of haar lijden ervaart als een kwelling, bijvoorbeeld door ernstige pijn en andere ziekteverschijnselen die bijzonder onaangenaam kunnen zijn, kan het sterven als een verlossing komen, een ware bevrijding. Voor de gestorvene is dan de eeuwige stilte ingetreden. De stormen - van teleurstelling, ongeloof, verbijstering, wrok en verwarring - die woedden in het gemoed van de zieke zijn voorgoed tot bedaren gekomen. De vele tranen die geschreid zijn uit wanhoop zijn opgedroogd.... Na een laatste ademtocht wacht hem of haar áchter de horizon de eeuwigheid, die wij levenden niet kennen, waar we voor terugdeinzen, maar die voor de gestorvene de ultieme verlossing kan betekenen uit zijn of haar lijden....
het moede hoofd rustend in Gods armen stille strijd zonder uitzicht moedig aanvaard
Ieder mens weet dat hij sterfelijk is. Zo lang we nog gezond zijn, houdt ons de vergankelijkheid van ons lichaam niet bezig. Wanneer we echter met ernstige ziekte geconfronteerd worden, hetzij zelf of een van onze dierbaren, dan wordt onze sterfelijkheid ineens heel realistisch. Mensen met en zonder geloofsovertuiging heb ik hun ernstig lijden op indrukwekkend moedige wijze zien dragen. Het fascineert me dat alle gestorvenen in mijn familie- en vriendenkring, na verbijstering en strijd, uiteindelijk berustten in hun 'lot' en in aanvaarding overleden zijn. Blijkbaar vindt in de stervende mens een omkering plaats en verandert zijn instinctieve overlevingsdrang in wetende berusting.... De foto is een detail van een hardstenen beeld van Joep Coppens (mijn man) waarin hij de onthoofding van Johannes heeft uitgebeeld. Herodes' dochter had haar zinnen op zijn hoofd gezet, Herodes wilde zijn belofte aan haar niet breken. Ook Johannes had geen enkele keus.
belangrijk: De foto-tjes die links van mijn meditatieve teksten staan zijn poeziekaarten: foto's met korte, poetische teksten. Ze kunnen beter bekeken worden als men er met de cursor op gaat staan, het handje ziet verschijnen en ze aanklikt. Dan komen ze (apart van de tekst) vergroot tevoorschijn en is te zien hoe ze er als poeziekaart uitzien.
voor allen die mijn site bezoeken: normaal ben ik gewend er elke dag even iets op te zetten. Als dit niet het geval is, voel ik me fysiek niet sterk genoeg om dat te doen. Geef dan de moed om nog eens te komen kijken alsjeblieft niet op, er komen tot nu toe telkens weer dagen dat het me wél lukt.... Met alvast veel dank voor jullie uithoudingsvermogen. ELS
foto's met teksten, teksten op foto's, met beide probeer ik iets tot uitdrukking te brengen dat de ander raakt.
