|
|
|
Een korte scheervlucht langs allerlei onderwerpen, geschreven met een knipoog, of met een traantje, maar altijd naar waarheid ;-) |
|
|
20-02-2010 |
Vrolijke vrienden |
Vrolijke Vrienden
Vrolijke vrolijke vrienden vrolijke vrienden, dat zijn wij Vrolijke vrolijke vrienden vrolijke vrienden, dat zijn wij
Als wij samen gaan kamperen naar het bos of naar de hei Dan klinkt het wel duizend keren vrolijke vrienden dat zijn wij
Vrolijke vrolijke vrienden vrolijke vrienden, dat zijn wij Vrolijke vrolijke vrienden vrolijke vrienden, dat zijn wij
's Morgens komt de zon ons wekken en de vogels zingen blij Dan is 't tijd dat wij gaan trekken door de duinen, bos of hei
Vrolijke vrolijke vrienden....
Twee of drie die koken 't eten brengen lekk're dingen mee Dat is iets dat wij wel weten, wie op kamp is eet voor twee!
Vrolijke vrolijke vrienden....
En gaat stil de avond komen, zingen, dansen wij bij 't vuur Tot wij in ons tent gaan dromen in het late, late uur!
Vrolijke vrolijke vrienden....
http://www.youtube.com/watch?v=qoe6C_fKEhY
Op 16 februari 2010 is Bob Davidse, Nonkel Bob, op 89-jarige leeftijd overleden. Nonkel Bob is voor meerdere generaties kinderen een idool geweest, ook voor mij.
20-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
Tags:Nonkel Bob, Bob Davidse, vrolijke vrienden
|
|
17-02-2010 |
Spreekwoord |
Beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht. Alhoewel... andersom kan ik me moeilijk voorstellen.
17-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
Tags:spreekwoord
|
|
16-02-2010 |
Het Noodlot |
Het Noodlot
Misschien heeft gisteren iemand tegen zijn geliefde gezegd: "Vandaag neem ik de trein, want op de weg vind ik het te gevaarlijk met die sneeuw en ijzel."
Misschien heeft gisteren iemand uit bezorgdheid tegen zijn geliefde gezegd: "Neem vandaag de trein maar, want het is veel te gevaarlijk op de weg om met onze auto naar het werk te rijden."
Misschien heeft gisteren iemand gezegd: "Ik neem vandaag een dag verlof, 'k heb geen zin om met de trein naar het werk te gaan."
Op 15 februari 2010, een ijzig koude winterdag met pakken sneeuw, eist een treinramp in de ochtendspits te Buizingen bij Halle achttien mensenlevens.
16-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
13-02-2010 |
14 februari |
14 februari
Een foto op het aanrecht
Waarop je breeduit lacht
Een mooi plaatsje, en terecht
Waar je altijd op ons wacht
Zo blijf je steeds in onze gedachten
En kun jij ons altijd gadeslaan
Wie weet zul je op ons wachten
Zodat we ooit samen verder gaan
Jij was ons grote zorgenkind
Konden we je nog maar eens zien
Goed of minder goed gezind
Rust zacht, tot later lieve Valentine
13-02-2010, 15:26 geschreven door Ivo
|
|
Tags:Valentine, Valentijn, Valentijntje
|
|
05-02-2010 |
NR. 267 - Mijn leven op internaat en daarna |
5 februari 2010 was voor mij een belangrijke dag, het is de dag dat mijn boek 'NR. 267 - Mijn leven op internaat en daarna' werd uitgegeven. Hierna vertel ik waarover mijn boek gaat.
In 1960 werd ik op achtjarige leeftijd op aanraden van de dienst Beroepsoriëntering in een internaat geplaatst ver van huis, dit wegens een lichte handicap aan mijn rechterbeen. In dat internaat zou ik acht jaar verblijven. De Broeders van Liefde hadden in Gentbrugge een groot complex gebouwd, en dat moest bevolkt worden, anders was die nieuwbouw zinloos geweest. Zo kwamen de Broeders via de dienst Beroepsoriëntering ook in het afgelegen gehucht Termolen van Zonhoven terecht (ik weet niet hoe ze het gevonden hebben in die tijd), en konden ze mijn ouders ervan overtuigen dat het internaat het beste zou zijn voor mijn toekomst.
Het internaat was een gesloten gebouw, zonder contact met buitenwereld. Ik mocht alleen tijdens de grote vakanties naar huis komen, zodat mijn leefwereld zich vooral in het internaat afspeelde. Als ik tijdens de vakanties terug naar huis kwam, was het voor mij telkens een aanpassen aan de leefregels thuis. Zo kwam ik iedere keer weer van de ene in een totaal andere leefwereld terecht.
Wanneer ik aan mensen vertel dat ik mijn jeugd grotendeels in een gesloten internaat heb doorgebracht, krijg ik dikwijls de vraag hoe het daar was. Moeilijk om dat in een paar zinnen duidelijk te maken. Nog moeilijker is het om aan iemand uit te leggen welke gevoelens er toen in mij omgingen wanneer ik voor lange tijd van huis weg moest gaan. Ik heb dan dikwijls geantwoord: Ooit schrijf ik daar nog een boek over. Dat was ik ook altijd van plan, maar ik wilde geen boek uitgeven zolang mijn moeder nog leefde. Ik wilde niet dat zij geconfronteerd zou worden met bepaalde passages in het boek, die voor haar pijnlijk konden overkomen. Tenslotte hebben mijn ouders mij naar dat internaat laten gaan met de beste bedoelingen, op voorspraak van deskundigen. Twee jaar geleden is mijn moeder overleden en van toen af heb ik er echt werk van gemaakt om mijn boek te schrijven, want in mijn hoofd was ik er langer mee bezig. Het boek is grotendeels anekdotisch en ik heb er vele fotos in opgenomen, om de tegenstelling tussen de twee leefwerelden, thuis en het internaat, voor de lezer duidelijk te maken. Eén beeld zegt soms meer dan duizend woorden. Enkele foto's uit het boek, zijn ook te zien op mijn foto-album (mijn fotoalbum - zie link in kolom rechts): http://fotoalbum.seniorennet.be/teuthasp/nr_267/ In een aparte verhaallijn probeer ik duidelijk te maken welke blijvende invloed het internaat heeft gehad op mijn latere leven.
De hoofdtitel van mijn boek is 'NR. 267.' Dat was het nummer dat gedurende heel mijn verblijf in het internaat in al mijn kledingstukken moest worden genaaid, zodat ze herkenbaar waren.
Natuurlijk speelt mijn moeder een hoofdrol in het boek over mijn jeugd. Toen zij enkele jaren geleden ziek werd, hield ik een dagboek bij om die emotionele periode te verwerken. Dat dagboek bleef onaangeroerd liggen tot ik het een tijdje geleden aan een paar mensen liet lezen en die vonden, zoals ik hen suggereerde, dat dit dagboek een mooie afsluiter kon zijn voor mijn boek. De vele facetten die tijdens de korte ziekte van mijn moeder aan bod kwamen, komen in het boek voor: het waarom van haar ziekte, het lijden, de wanhoop, gewetensvragen van de kinderen, de liefdevolle momenten, de berusting en haar overlijden. Omdat ik het dagboek dagelijks bijhield kan het bij momenten hard overkomen, omdat het puur is geschreven, vanuit mijn gevoelens op die momenten. Toch is er in het dagboek, net zoals in het eerste deel van mijn boek over mijn jeugdjaren, altijd een warme ondertoon aanwezig, dikwijls gespekt met een dosis humor. Als eerbetuiging aan mijn moeder heb ik het dagboek aan mijn boek toegevoegd.
Mijn boek NR. 267 - Mijn leven op internaat en daarna wordt ruim geïllustreerd met fotos en authentieke documenten en telt 120 paginas.
Het boek is uitgegeven door uitgever Bola Editions uit Gent, en is te koop in de boekwinkels voor de prijs van 17,95 euro (ISBN-nummer: 9789490243074).
Tot eind april is het boek te bestellen zonder verzendingskosten, door overschrijving van 17,95 euro op rekeningnummer 979-5932740-31 van Bola Editions, met vermelding van "NR. 267." Vanaf 1 mei 2010 rekent de uitgever 2,5 euro verzendingskosten aan.
Info: www.bola-editions.be
info@bola-editions.be
www.stefaanvanlaere.be
05-02-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
01-02-2010 |
Voetbalsupporters |
Voetbalsupporters
Er zijn twee soorten fanatieke voetbalsupporters. Zij die blind zijn voor de fouten van hun eigen ploeg en zij die die fouten niet willen zien.
01-02-2010, 18:27 geschreven door Ivo
|
|
|
|
31-01-2010 |
Met dank aan |
Met dank aan
Als iemand mij eens kon uitleggen waarom op overlijdensberichten altijd alleen maar staat: Met dank aan haar/zijn huisdokter.
En nooit, bijvoorbeeld: Met dank aan haar/zijn bakker, slager, tuinier, kapper of bankier...."
We werken allemaal toch maar voor onze boterham .
31-01-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
28-01-2010 |
Gedichtendag |
Gedichtendag
Vandaag is het gedichtendag
geen dichter die dit missen mag
iets met een traan of een lach
of een rijmpje met een kwinkslag
Je laat je maar gaan, alles kan
als je maar niet speelt op de man
een gedicht dat is geen roman
en ligt in het bereik van alleman
Een gedicht over het weer
over de liefde of het verkeer
of over je baas, die brombeer
laat je maar gaan deze keer
Want het is vandaag gedichtendag
de dag dat je schrijven mag
wat al lang op je lever lag
onder de vlag van gedichtendag
28-01-2010, 13:17 geschreven door Ivo
|
|
|
|
27-01-2010 |
2010: balans na bijna een maand |
2010: balans na bijna een maand
De klanken van de nieuwjaarswensen zijn nog maar net uitgestorven, en toch kregen we in dit prille nieuwe jaar al heel wat ellende over ons heen. Meer dan we voor mogelijk hielden: - Ronald Janssen; - aardbeving Haïti: voorlopig 150.000 doden (25/1), honderdduizenden gewonden, daklozen
; - ongeveer 1,7 miljoen liter olie kwam in zee terecht na een botising tussen een sleepboot en een olietanker; - sneeuwstormen en misérie op onze wegen, alle strooizout op; - sluiting Opel-fabriek te Antwerpen aangekondigd, met in haar kielzog talrijke andere bedrijven; - vliegtuig valt neer en een mislukte aanslag op een vliegtuig; - een minister van pensioenen met een lege kas die zijn job verwart met stand-upcomedy; - gasexplosie in Luik verwoest appartementsgebouw, tientallen doden? - vul maar aan
En nu het goede nieuws dat ons in 2010 al te beurt viel: - euh - euh, euh, euh - vul maar aan
Vooral positief blijven
.
27-01-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
15-01-2010 |
Van schrijfpapier naar PC |
Van schrijfpapier naar PC
Bij het opruimen van oude dossiers, kom je soms interessante dingen tegen. Zo vond ik bijvoorbeeld volgende onderstaande nota terug, die ik in november 1999 naar mijn chef stuurde.
"Nota aan de heer .... (mijn chef)
Momenteel beschikken wij in onze bureau over één volwaardige PC met printer en één reserve PC, die hier is blijven staan als 'oefencomputer.' Omdat wij alsmaar meer en meer met de PC werken, is één computer voor vier mensen te weinig. Nu gebeurt het al regelmatig dat iemand moet wachten tot de PC vrij is. Daarom mijn voorstel om één PC met printer bij te kopen voor onze bureau. Zo is er dan voor twee mensen één PC. Indien deze aankoop nu niet mogelijk is, zou die toch best begin 2000 gebeuren."
Tot zover de nota van 1999. Nu is de situatie in dezelfde bureau de volgende: iedereen heeft een PC en als die uitvalt, zijn we allemaal technisch werkloos.
Persoonlijk heb ik de tijd nog meegemaakt van geschreven brieven en schrijven in boeken, de antieke typemachine, het carbonpapier, de stencils, masters, en nu de PC. Wedden dat sommige jonge bedienden bepaalde termen niet meer kennen. Van een snel veranderende wereld gesproken.
15-01-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
05-01-2010 |
Driekoningen |
Driekoningen
Rond de kerstperiode van vorig jaar alweer, stond er in de kranten een opmerkelijk bericht. Dominee Thomas Anderson van de Living World Bible Church in Mesa Arizona, een autoriteit in zijn vakgebied, beweert dat Jezus niet arm geweest kan zijn, gezien hij bij zijn geboorte waardevolle giften kreeg als goud, wierook en mirre. De ouders van Jezus, Jozef en Maria, waren volgens de dominee eveneens bemiddeld. Ze trokken bijvoorbeeld per ezel naar Bethlehem, wat in die tijd een uiting van welstand was. Een ezel stond in die tijd, volgens de dominee, gelijk met nu een Cadillac. Als een arme een ezel had, dan at hij die op, zo simpel is dat. Alleen de meer bemiddelden konden volgens de dominee hun ezel onderhouden als vervoermiddel. Waarbij ik me de vraag stel of we er in die tweeduizend jaar echt zijn op vooruit geraakt, want in tijden van crisis zie ik nu niemand zijn Cadillac oppeuzelen.
Dat bericht stemt tot nadenken. Is Jezus alleen maar in een stal geboren, omdat er in de herberg geen plaats meer was? Stel dat er in die herberg wel nog plaats was geweest, ons kerstverhaal zou er heel anders hebben uitgezien. Van een kribbe, een os of een ezel zou dan geen sprake zijn geweest. Misschien was Jozef dan na die lange vermoeiende reis een pintje gaan drinken aan de toog, wat een heel aanvaardbare daad zou geweest zijn. Misschien was Maria in tussentijd dan wel alleen bevallen. Herders zouden in dat verhaal waarschijnlijk niet zijn voorgekomen, wel zatte tooghangers die er mee lachten dat de Heiland was geboren.
Komen binnenkort nog andere delen van het bijbels verhaal op losse schroeven te staan? Volgens mij is het gewoon wachten op de resultaten van de studie van één of andere professor Bijbelkunde, die uitwijst dat er niet drie, maar vier Koningen waren. Caspar, Melchior en Balthasar zouden het gezelschap gehad hebben van een vierde vorst, namelijk Filippis Bardos. Eigenlijk was die op dat moment nog geen koning, maar een prins, alhoewel hij toch niet meer van de jongsten was. Volgens de nog te publiceren studie kwam dat omdat zijn oude koppige vader maar geen afstand van de troon wilde doen, omdat hij zo gehecht was aan zijn wereldse macht. Andere deskundigen zullen dat tegenspreken en de mening opperen dat de vader geen vertrouwen zou hebben gehad in zijn zoon en daarom zelf zo lang mogelijk koning wilde blijven. Wat er ook van zij, Fillippis Bardos had een voor die tijd zeer origineel cadeau bij. Zijn drie kompanen hadden goud, wierook en mirre, maar hij had spande de kroon met één kilo van de beste Belgische kwaliteitspralines, onbetaalbaar in die tijd. Daar hebben ze met zijn allen die dag en nacht heerlijk van gesnoept. Tot zover alleszins de nieuwe studie, die één van de eerstvolgende dagen wereldkundig zal worden gemaakt. Zullen we in de toekomst een nieuw beeldje aan onze kerststal moeten toevoegen? Dat van Fillippis Bardos, de vierde en vergeten koning, die de wereld verbaasde,
en hopelijk niet op stelten zal zetten.
05-01-2010, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
30-12-2009 |
Wat zou ik graag |
Wat zou ik graag
Wat zou ik nog eens graag, al was het maar even
Onbekommerd spelen als een kind van zeven
In de waan dat de wereld een hemel is
Zonder haat, geweld, slechte wil of ergernis
Wat zou ik nog eens graag, al was het maar even
Stoeien en rennen als was het voor mijn leven
Zonder ophouden glijden over het gladde ijs
Tot ik ze hoor zeggen: die is niet goed wijs
Wat zou ik nog eens graag, al was het maar even
Keihard lopen in de sneeuw, zonder op te geven
Doch mijn verstand zegt, pas op en maak geen fout,
Je gaat vallen en dat doet pijn,... wat word ik oud
30-12-2009, 00:00 geschreven door Ivo
|
|
|
|
20-12-2009 |
Goochelen |
Goochelen
In mijn familie was er een nonkel die bij feestjes altijd scoorde door zijn goocheltrucs. Een specialiteit van hem was het wegtoveren van een vijffrankstuk. Als hij aan zijn truc begon vroeg hij of iemand toevallig een vijffrankstuk bij had. Als hij er een van een goedgelovige toehoorder had gekregen, deed hij zijn handpalm helemaal open, legde er het vijffrankstuk op en liet dat uitgebreid aan iedereen zien. Dan maakte hij een vuist, deed zijn hand terug open en weg was het geldstuk. Vervolgens liet hij zijn lege hand duidelijk aan de verwonderde toeschouwers zien, maakte terug een vuist, deed die open en daar was het vijffrankstuk terug. Dat gaf hij altijd terug aan de gelukkige schenker, die zijn centjes al verloren waande. Zijn publiek bleef vol bewondering achter. Een straffe truc die ik nooit begrepen heb.
Mijn nonkel is al een tijdje overleden, maar ik heb de laatste tijd veel aan hem moeten denken bij de bankcrisissen. Bij de trucs die daar worden uitgehaald, vervalt die van mijn nonkel in het niets. Neem nu bijvoorbeeld die Fortis-aandelen. Dat is altijd een ijzersterk aandeel geweest, daar viel niet aan te tornen. Wie Fortis-aandelen kocht, kocht zekerheid en gegarandeerde winst op lange termijn. Eén of andere onverlaat moet het spel in gang hebben gezet, maar op een dag begon het aandeel te zakken en dat bleef zo maar doorgaan tot het niet meer lager kon. Mij hebben ze het al een paar keer proberen uit te leggen, maar ik snap er geen jota van. Om het simpel te houden zal ik het op volgende manier trachten uit te leggen. Ik koop bijvoorbeeld voor 10.000 euro aandelen van Fortis. Ik geef dat geld aan de bank, twintig briefjes van 500 euro, zij ontvangen, en ik krijg de Fortis-aandelen. Veertien dagen later is de waarde van mijn aandelen gezakt naar 5.000 euro. Dan vraag ik mij af waar zijn die briefjes ter waarde van 5.000 euro, die ik aan de bank heb gegeven naar toe? De bank heeft ze niet meer, want de helft is weggesmolten. Niemand die me kan uitleggen waar die verdwenen tien briefjes van 5.000 euro naar toe zijn. Iemand moet die toch onopgemerkt meegegraaid hebben, en die persoon zit waarschijnlijk ergens op een zonnig eiland op een terras grote sier te maken met mijn briefjes. Het is wel een hele straffe goocheltruc, want niemand heeft de truc door, waardoor de goochelaar buiten de gevangenismuren blijft.
Nog straffer was de goocheltruc die citybank recent demonstreerde. Die bank kon van duizenden grote en kleine spaarders geld vastkrijgen, men spreekt van 131 miljoen euro in briefjes van 500 euro in België alleen al, om dat geld te deponeren bij een grote bank in Amerika. 131 miljoen euro, dat is een habbekrats meer dan 5 miljard oude Belgische frankskes. Citybank beloofde kapitaalgarantie en torenhoge interesten. En toen kwam de aap uit de mouw. Vingervlugge goochelaars van de bank wisten het spaargeld van grote en kleine Jan weg te toveren en toen de grote goochelaar zijn handpalm terug opendeed, was er van de bergen spaargeld niets meer te bespeuren, zelfs geen eurocent. De ongelukkige toeschouwers die hun spaargeld vol vertrouwen aan de bank hadden gegeven bleven verbouwereerd achter. Het grote verschil met mijn nonkel vroeger is dat die het vijffrankstuk altijd terugtoverde en weer aan de rechtmatige eigenaar gaf. Citybank niet, die weet zelfs in de verste verte niet waar de hoop briefjes van het spaargeld gebleven is. Ook in een casino kun je al je geld verspelen, maar dan zit je spaargeld bij de uitbater van het casino, die briefjes zijn er nog, hetzij dat ze in ander handen zitten. Niet bij Citybank, daar is alles weg, verdwenen in de kosmos voor altijd. Dat is niet meer goochelen, maar toveren. Straffe truc.
20-12-2009, 14:13 geschreven door Ivo
|
|
|
|
01-12-2009 |
Roddels? |
Roddels?
Ik heb het ook maar van horen zeggen, en ik weet het, je mag niet roddelen, maar dit verhaal overtreft toch alles, niet te geloven. Het gaat over een doktersgezin en om redenen van privacy ga ik het dorp waar ze wonen niet met naam noemen. De vrouw des huizes is weduwe van een dokter, maar ze heeft een tijdje geleden een relatie aangeknoopt met een dokter die in haar huis zijn praktijk kwam uitoefenen. De dokterspraktijk lag er na het overlijden van haar echtgenoot toch maar ongebruikt bij, met wachtzaal en al, en zo kon de weduwe er nog iets aan verdienen ook. Haar dochter, ook een dokter, is lesbisch en haar vriendin is vorig jaar overleden aan een hersenbloeding. Sindsdien woont ze samen met haar moeder in het grote doktershuis en helpt ze er mee in de praktijk. Die dochter wou graag kinderen maar kon er zelf geen krijgen en nu is de adoptieprocedure lopende voor het kind van een patiënte van haar. Hoe dat kwam? Die patiënte heeft een hele tijd in Canada gewoond. Toen ze daar zwanger werd, is ze teruggekeerd naar België. Ze zeggen dat ze eerst abortus wilde plegen, maar op aandringen van de dochter van de doktersweduwe, haar huisdokter, koos ze er uiteindelijk voor haar kind af te staan aan haar huisdokter. Nu doet het gerucht de ronde dat de broer van die huisdokter de vader is van het kind dat ze wil adopteren. Zijzelf weet het nog niet, ze zeggen dat de betrokkenen zoiets altijd als laatste te weten komen. Die broer woonde ook in Canada en zou de patiënte van de dokter daar na een one-nigthstand zwanger gemaakt hebben, zeggen ze. Ondertussen is die broer ook teruggekeerd naar België en heeft daar naar het schijnt een vaste relatie met de dochter van een cafébazin, ze zouden zelfs aan trouwen denken. Hij woont ook terug in het huis van zijn moeder, de doktersweduwe, samen met zijn zus, de dokter. Beetje bij beetje begint het gerucht over zijn vaderschap zich in het dorp te verspreiden, dat hij dus de vader is van het kind dat zijn zuster gaat adopteren. Het zou allemaal nog zo erg niet zijn als die broer hier in België geen geheime relatie was begonnen met die patiënte, die haar kind en het kind waar hij de natuurlijke vader van zou zijn, wil afstaan voor adoptie aan zijn zus. Nu die twee hier een geheime relatie zijn begonnen, zou de patiënte er beginnen aan te twijfelen of ze haar kind nog voor adoptie wilt afstaan aan haar huisdokter. Ze zeggen dat ze deze week vrijdag voor de rechtbank de definitieve adoptiepapieren zou moeten gaan ondertekenen, samen met haar huisdokter, maar het is niet zeker of ze dat in deze omstandigheden nog zal doen. Er hoeft geen tekeningetje bij dat het huis van de doktersweduwe deze week serieus op stelten gaat staan.
Alles wat ik hier geschreven heb is onder voorbehoud, voor hetzelfde geld zijn het puur roddels. Je weet hoe de mensen kunnen praten.
Vervolg: elke werkdag in Thuis, op VRT, na Man Bijt Hond.
01-12-2009, 19:26 geschreven door Ivo
|
|
Tags:Thuis, roddels,
|
|
|
|
E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|