Een nieuwe slangensoort , die spontaan van kleur veranderen , is ontdekt in het regenwoud in het zogenaamde ' Hart van Borneo'. Dit is een 220.000 km2 groot bergachtig gebied vol nog relatief onaangetast regenwoud en volgens het WNF één van de belangrijkste schatkamers van de natuur wereldwijd. De eigenschap om te kunnen veranderen van kleur is bekend bij sommige reptielsoorten , zoals onder meer bij de kameleon , maar wetenschappers hebben dit fenomeen nog maar zelden bij slangen opgemerkt en hebben er tot op heden geen enkele verklaring voor. De slang werd ontdekt door dr. Mark Auliya , een duitse reptielexpert bij het ' Zoologische Forschungsmuseum ' en tevens adviseur van het WFN. " Ik plaatste de roodbruine slang in een donker emmertje , toen ik het dier er enkele minuten later uithaalde , was he bijna helemaal wit gekleurd " , aldus dr Auliya.
De nieuw ontdekte slangensoort is 'Kapuas modderslang ' gedoopt . De slang behoort tot de familie van de ' Enhydris ' die 22 soorten telt , slechts twee soorten daarvan zijn wijdverspreid. Alle andere soorten hebben een zeer beperkt verspreidingsgebied. Volgens wetenschappers zou de nieuwe slangensoort enkel in het gebied rond de Kapuas rivier voorkomen. " Borneo bezit een uitzonderlijk aantal endemische ( soorten die alleen in een bepaald gebied leven ) planten(circa 6000), vogels (39), zoogdieren (44) , en vissen (160) , aldus Miriam van Gool van het WFN.
Maar het eiland staat nu onder zware druk door massale houtkap en palmolie-exploitatie onder meer voor de westerse markt. Alswe niet uitkijen sterven unieke soorten uit , nog voor we ze ooit ontdekt hebben !
Maar er is hoop . De regeringen van Indonesië , Maleisië en Brunei schaarden zich onlangs formeel achter het ' Hart van Borneo-initiatief ' , een gezamelijke inspanning om één van de belangrijkste natuurgebieden ter wereld voor toekomstige generaties te behouden.
Amsterdam/Paldinski , Internationaal-Greenpeace actievoerders houden het gifschip Probo Koala vast in de haven van Paldinski ( Estland ). Het Greenpeace-schip de Arctic Sunrese belemmert de tanker te vertrekken. Ook is het openbaar ministerie verzocht om het schip in Estland aan de ketting te leggen voor onderzoek. De Probo Koala dumpte een maand geleden 500 ton van een extreem giftige afval op een dozijn plekken rond Abidjan. Zeven Ivorianen overleden aan de giftige dampen en nog eens 44.000 mensen melden zich met klachten bij ziekenhuizen. Greenpeace wil tot op de bodem onderzocht hebben wat er op het schip gebeurd is en vraagt de Europese Commissie om ervoor te zorgen dat het schip aan de ketting gaat tot dat onderzoek is afgerond. De eigenaar van de giftige lading, Trafigura , met een hoofdkantoor in Amstelveen , koos voor geld in plaats van millieu door het gif niet te laten verwerken in Amsterdam. De Nederlandse millieu-inspectie van VROM vond ingrijpen niet nodig en liet het schip met zijn gruwelijke lading gewoon vertrekken , omdat VROM " een goede oplossing elders zocht voor het gif" aldus de millieu-inspectie in NCR Handelsblad van 23 september 2006. VROM beweert dat er wettelijk niks gedaan kon worden aan het wegvaren van de Probo.
Nederland speelt een grote rol in het gifdrama. Na het schandaal met asbestschip Otapan , staat Nederland opnieuw te kijk door de lakse uitvoering van de millieuregels. Hier moeten bedrijven zoals Trafigura in staat gesteld te knoeien met de weinige regels die het dumpen van gif in ontwikkelingslanden moeten voorkomen stelt Eco Matser , campagneleider Gifftige Stoffen van Greenpeace Nederland. Nederland loopt zo langzamerhand internationaal flinke imagoschade op.
" Ongelooflijk dat dit gifschip gewoon weer in de vaart is en ongehinderd door de autoriteiten mag doorgaan ". " Het moet worden vastgehouden totdat alle verantwoordelijken zijn gehoord en vervolgd." verklaart Jacob Hartmann van Greenpeace vanuit Estland.
In diepe holen , in de bossen in Rusland , liggen op dit moment vele pasgeboren beertjes alleen , blind , doof vergeefs op hun moeder te wachten. De moeders , door blaffende honden ruw uit hun winterslaap gewekt , zijn doodgeschoten door trofeeênjagers. De jaarlijkse berenjacht is weer begonnen. Alleen al dit jaar raken honderden beertjes van enkele weken oud hun moeder kwijt. Hun overlevingskansen zijn miniem. Deze beertjes sterven in eenzaamheid of worden als huisdier verkocht en/of "opgeleid" tot circusdier. Slechts enkele beertjes worden gered en hebben het geluk in het opvangcentrum van de wereldberoemde wetenschapper Valentin Pazhetnov terecht te komen. Al sinds 1995 biedt het IFWA ondersteuning aan het werk van Pazhetnov , die moderne technieken gebruikt voor de verzorging en de rehabilitatie van de jonge beertjes. Sindsdien zijn er al meer dan 100 Russische beren met succes van hieruit teruggezet in de vrije natuur. In een groot deel van Europa komen bruine beren niet meer in het wild voor. De beren waarop in Rusland wordt gejaagd behoren tot de laatste gezonde populatie bruine beren ter wereld.
De meeste beertjes die gered worden , wegen nog geen twee pond en kunnen zonder hun moeder niet overleven. Het IFXA heeft al met succes een verbod op de jacht in drie Russische regio's afgedwongen. Intussen blijven ze stevige druk uitoefenen op het Russische parlement om de jacht in het gehele land bij wet te verbieden .
Twee lyncen zijn in de afgelopen weekenden aangereden door auto's op wegen in en rondom het Nationale Park Doñana in Zuid-Spanje. Vorig weekend betrof het één van de laatste volwassen vrouwtjes-lyncen in het gebied. Zij overleed na een paar dagen aan haar verwondingen. De Iberische lynx is 's werelds meest bedreigde katachtige , er leven nog maar 150 lyncen in het wild. De zeer kleine populatie lyncen in het Nationale Park Doñana is met deze twee aanrijdingen met maar liefst 10 % afgenomen. Er leven vermoedelijk nog ongeveer 20 lyncen in Doñana.
Naar aanleiding van gemengde berichten over het feit dat de vierjarige lynx die vorig weekend is aangereden twee jongen zou hebben , hebben de autoriteiten enkele dagen gezocht naar haar krost. De zoektocht bleef echter zonder resultaat en is nu gestaakt.
In en rond Doñana liggen zowel legale als illegale wegen. Zo is de weg tussen Villamanrique de la Condesa en El Rocio -oorspronkelijk een landweg- door de regionale overheid illegaal geasfalteerd. Het WNF probeert deze weg nu gesloten te krijgen. Deze weg voert dwars door een gebied waar lyncen vaak verblijven na het krijgen van jongen. Het verkeer op deze weg rijdt te hard ( tot 120km per uur ) en neemt in omvang toe omdat inwoners van Sevilla die op weg zijn naar stranden van Matalascanas en Mazagon de weg steeds meer zijn gaan gebruiken om de drukte op de hoofdwegen te omzeilen.
De Europese Commissie heeft al vastgesteld dat deze weg onder andere in strijd is met de Habitatrichlijn. Het WNF en lokale natuurbeschermers hebben onlangs te horen gekregen dat het Europese Gerechtshof de klacht die de Europese Commissie heefd ingediend over deze weg zal beoordelen. tenzij Spanje adequate maatregelen treft om het probleem aan te pakken.
Tot dusverre zijn zulke mmatregelen echter uitgebleven.
De Noordpool is van een ongereptheid die we op steeds minder plekken op aarde tegenkomen. Maar de Noordpool is ook kwetsbaar. Met deze expeditie Pole Track vraagt het WWF samen met de expeditieleden aandacht voor de gevolgen van klimaatverandering en de oplossingen voor het probleem. De expeditie levert een bijdraage aan de klimaatwetenschap door de weerstations te plaatsen en dagelijks metingen te verrichten die ons meer vertellen over sneeuwbedekking en ijsdikte.
Opwarming verstrekt zichzelf.
De opwarming van de Noordpool verstrekt zichzelf.
Dit komt doordat ijs vrijwel al het zonlicht weerkatst , terwijl water het zonlicht juist wel goed opneemt. Denk aan het verschil tussen een witte en een zwarte trui. Dat is leuk voor zeilers die de tocht van Willem Barendtz nog eens willen doen , want grote delen van de Noordelijke IJszee worden door het smelten van zeeijs weer bevaarbaar , maar kan grote gevolgen hebben voor het klimaat wereldwijd. De wetenschap begrijpt nog niet hoe de gevolgen percies zullen uitpakken , maar dat de gevolgen groot kunnen zijn , is duidelijk. Het WWF vindt het daarom belangrijk dat deze expeditie een bijdrage levert aan de wetenschap. Maar zeker net zo belangrijk is dat de expeditie aandacht vraagt voor het probleem en de oplossingen. Want we kunnen niet wachten met het probleem aanpakken totdat we percies alle gevolgen van klimaatsverandering in kaart hebben gebracht.
In de ban van een bananenvretende boomklimmer met een staart.
Duizenden Indiërs uit West-Bengalen zijn in de ban van een tovenaar met goddelijke krachten. De man beklimt een boom in een paar seconden , slokt trossen bananen op en beschikt naar het verluidt zelfs over een staart van 33 centimeter. Volgens gelovigen is hij de reïcarnatie van de Hindische apengod Hanuman , die door miljoenen mensen vereerd wordt omwille van zijn fysieke kracht, doorzettingsvermogen en toewijding.
Een plaatselijke medicijnman tempert echter het enthousiasme. Hij klimpt in bomen , gedraagt zich als een aap en is vegetarisch , maar een god is hij niet. En die staart dan ? Niets meer dan een aangeboren afwijking.
Uren in de rij.
Toch staan aanbidders elke dag uren in de rij om een glimp van de mysterieuze zondaar op te vangen en als het even kan zijn staart aan te raken. Aan dat aanhangsel , dat bestaat uit veel donker haar en een beetje vlees , worden helende krachten toegewezen. Tijd nu om de tovenaar n Chandre Oram genaamd even zelf aan het woord te laten. " Mensen hebben veel vertrouwen in mij " aldus Oram. Mijn staart heeft verschillende zieken er al bovenop geholpen. Voor zij die geloven in mij , kan ik heel veel goeds doen.
Huwelijksaanvragen.
De staart brengt echter ook minder leuke effecten met zich mee. " Ik heb al bijna twintig vrouwen ten huwelijk gevraagd. Ze zien dat wel zitten , tot ik me omdraai en mijn staart laat zien. Dan moeten ze plots niets meer van mij weten." Komt er dan ooit wel een trouwpartij van ? Met de eerste vrouw die me aanvaardt zoals ik ben , stap ik in het huwelijksbootje. Anders blijf ik vrijgezel , net als de echte Hanuman.
Dokters hebben al voorgesteld zijn staart chirurgisch te verwijderen , maar daar wil Oram niets van weten. " Hij kan niet overleven zonder staart, het is een deel geworden van zijn bestaan " , aldus zijn zus Rekha.
Het aantal lederschidpadden dat eieren legt op de maagdelijke witte stranden van Gabon (Centraal-Afrika),is voor het erst weer aan het stijgen. Na drie jaren van dallende aantallen , heeft het WWF dit jaar vanuit de lucht circa 2500 nesten geteld op 200 km. strand in het zuiden van het land. Dat is het hoogst aantal in de afgelopen vier jaar.
Het Wereld Natuur Fonds is blij met de resultaten , maar het is nog te vroeg om te spreken van een stijgende trend. "Daarvoor moeten we 10tot 15 jaar de nesten blijven tellen" , aldus een woordvoerster. Ook is nog niet duidelijk wat exact de oorzaak is van de stijging. Daarom wordt het onderzoeksprogramma van WWF-Gabon en de lokale natuurbeschermingsorganisatie Ibonga de komende jaren voortgezet. Uit het onderzoek blijkt dat in Gabon de belangrijkste bedreigingen voor de lederschildpadden erosie zijn , het wegspoelen van de nesten en andere wide dieren die de eieren opeten. Daarom verplaatsen medewerkers van het WWF sommige nesten naar veilige , afgesloten stukken strand, zodat de eieren uit kunnen komen.
WWWF-Gabon onderzoekt ook de temperatuur van de nesten. Temperatuurstudies worden in verband met de wereldwijde klimaatverandering steeds belangrijker , omdat de sekse van kleine zeeschidpadjes wordt bepaald door de temperatuur in het nest. Het afgelopen jaar bevestigde het onderzoek dat bij een nest-temperatuurstijging van 1 graad , alleen vrouwtjes uit de eieren komen. Bij een daling van 1 graad worden alleen mannetjes geboren.Verder bleek uit het onderzoek dat de temperatuur van de nesten op het strand licht onder het gemiddelde zat : namelijk 29,07 graad ten opzichte van 29,5 graad. De nesten op de afgesloten stukken strand hadden een hogere temperatuur van 29,6 graden. Mogelijk wordt dit veroorzaakt doordat deze nesten niet door water worden overspoeld.
Uit deze eieren zullen waarschijnlijk meer vrouwtjes gekomen zijn.
Cruciaal in de transatlantische slavenhandel waren de slavendepots an de westkust van Afrika. De Europese slavenhandelars trokken immers niet zelf het binnenland in , maar wachten hier op de aanvoer van slaven door-veelal zwarte-handelaars.
In het 15de-eeuwse Europa gonsde het van de geruchten dat er ten zuiden van de Middellandse zee goudmijnen waren. Gedreven door de goudkoorts bereikten de Portugezen in 1470 als éérste Europeanen de West-Afrikaanse kust. Ze vonden goudmijnen in het huidige Ghana , dat de toepasselijke naam de Goudkust kreeg. In het vissersplaatsje Elmina bouwden de Portugezen hun handelsfort , St. George.
In 1637 veroverden de Nederlanders Fort Elmina op de Potugezen. Onder het Nederlandse regime groeide het fort uit tot één van de grootste slavendepots van de Transatlantische slavenhandel. Vanaf deze plek hebben Nederlandse handelaren enkele honderduizenden Afrikanen naar Amerikaanse plantages vervoerd. Eén van de belangrijkste handelspartners van de Nederlanders was de koning van de Ashanti, een machtig volk uit het binnenland van Ghana. De gouden pijp is een geschenk van de koning van de Ashanti, Asantehene Kwaku Dua , aan de koning Willem 1 ter bezegeling van hun handelsrelatie.
De Asantehene is te herkennen aan de prachtige , veelal gouden , sieraden en attributen , die zijn bedoeld om zijn welvaart en macht te benadrukken. Deze uitstraling van macht werd versterkt door attributen met menselijke resten. ZO is de onderstaande blaashoorn gemaakt van een gebit , waarschijnlijk van een gedode vijand en heeft de zetel aan de weerszijden een menselijkschedeldak.
De mensen uit het dorp Elmina waren natuurlijk ook erg belangrijk voor de fortbewoners.Deze kustbewoners zorgden voor de bevoorrading van het fort en voor contacten met de handelaren uit het binnenland. Omdat er op het fort nauwelijks vrouwen waren, zochten veel Nederlanderse mannen genegenheid bij vrouwen in het dorp. Soms leidden deze relaties tot een huwelijk. De nakomelingen van deze huwelijken gingen vaak werken op het fort.
Het fort Elmina werd bemand door kooplui, soldaten, beamten en fortslaven. Er heerste een strenge hiërarchie met de directeur-generaal aan het hoofd. Het leven op het fort was hard. Van de gemiddeld 300 fortbewoners stierven er jaarlijks 50 aan tropische ziekten en drankmisbruik. Op 16 mei 1645 beschrijft generaal Jacob Ruychaver in het dagrigister van het fort Elmina hoe een dronken soldaat dienst weigert. Terwijl hij de soldaat samen met een sergant met veel moeite in het gat (het gevang) krijgt, scheldt de soldaat hen uit voor schelmen, dieven en noemt Jacob zelfs een onwaardige generaal.
Watertekorten treffen niet alleen de armste landen. Ook welvarende naties kampen vaak met te weinig water, waarschuwt het Wereld Natuur Fonds in de aanloop naar de Wereld Water Week ( 20- 26 augustus in Stockholm). Het WWF-rapport geeft een overzicht van de waterproblemen in de ontwikkelde landen.
Een paar opmerkelijke feiten.
* Grote delen van de Verenigde Staten , en enkele van de droogste steden ter wereld zoals Houston en Sydney , verbruiken meer water dan kan worden aangevuld. * in Japan is vervuiling van de watervoorraden een ernstig probleem. * De verouderde waterleidingen van Londen verliezen per dag een hoeveelheid water waarmee je 300 olympische zwembaden kunt vullen.
Uit de publicatie blijkt dat de watercrisis echt een probleem op wereldschaal is. Dat komt door een combinatie van klimaatverandering , droogte , verlies aan wetlands die water kunnen opslaan , verkeerd geplande waterwerken en slecht beheer van natuurlijke waterbronnen. Het rapport gaat in op de gevolgen van waterproblemen in landen zoals Australiê , Spanje , delen van het Verenigd Koninkrijk , de Verenigde Staten en Japan.
Het WWF roept regeringen op oplossingen voor rijk én arm te zoeken , en pleit voor herstel van verouderde infrastructuur , maatregelen tegen verontreiniging , en alternatieve irrigatie-methodes voor teelt van gewassen.
De tuin is de natuur volgens het ideaal van de cultuur. De chinese tuin is de werkelijke natuur in het klein. Net als in het Chinese landschap. Zij vertegenwoordigen de tegenpolen yin en yang , die met elkaar een dynamisch evenwicht vormen. Temidden van dit evenwicht komt de tuinbezitter in harmonie met de tao
YIN en YANG
De belangrijkste bestandsdelen van de Chineese tuin zijn rotsen en water. De chinese benaming voor tuunaanleg is dan ook " vijvers graven en rotsen stapelen ". " Water is het zachte , meegevende vrouwelijke yin-element , en de rotsen vertegenwoordigen het harde onverzettelijke, mannelijke yang. Deze rotsen hebben de vorm van losstaande stenen of van kunstmatige bergen , die soms zo groot zijn dat er een paviloen op gebouwd kan worden. Het plaatsen van stenen is een ware kunst. Alleen een artitiek en intellectueel begaafde ontwerper kan de stenen rangschikken tot een geheel waarvan de kosmische adem (qi) in overeenstemming is met die van de natuur. Op allerlei manieren vindt de yang van de rotsen een contrast in de yin-elementen. Stenen zijn bedekt met zachte mos , of omringd door de wind wiegende bamboe. Zonlicht dat via water op de rotsachtige oevers weerkaatst , doet de harde stuctuur zachter lijken. Ook het contrast van de onverzettelijke stenen en hun schommelende , onaanraakbare spiegelbeeld op het vijveroppervlak , is een bewust toegepast effect.
Het verlangen naar de natuur.
De tuin stilde het taoïstische verlangen naar de natuur. Het kluizenaarsschap was voor de Chinezen een moeilijk te bereiken ideaal. Daarom zochten hoge ambtenaren , die de geletterde én vermogende bovenlaag van de samenleving vormden , in hun tuin een spiritueel tegenwicht voor de verplichtingen van hun beroep. De ambtelijke carrière duurde vaak maar kort. Hierdoor bleef er veel tijd over om de artistieke vaardigheden tot een hoog peil te brengen. Het is dan ook de kunst van de amateur die in China het hoogst gewaardeerd is.
Tuinaanleg, de kunst van het rotsen stapelen en vijvers graven, neemthierin een centrale plaats in.
Van januari tot maart 2006 was het ultramoderne onderzoeks-voorlichtingsvaartuig de Song of the Wale actief voor de kust van Trinidad&Tobago en enkele andere eilanden in het oostelijk Caraîbisch gebied. Hier werd onder meer niet-invasief walvisonderzoek gedaan en voorlichting aan de lokale bevolking gegeven. Het onderzoek concentreerde zich op een hele reeks walvisachtigen , waaronder potvissen, bultruggen,grienden en dolfijnen. Tijdens de tocht van noord naar zuid langs de Amerikaans oostkust deed de Song of the Wale eerst Miami en Palm Beach in Florida aan , vervolgens Charleston in South Carolina , en tenslotte New York City. In de steden werd de benarde toestand van de walvissen in het algemeen onder de aandacht gebracht.
In juni is de "Song of the Wale" teruggekeerd naar Ijsland om 2 maanden onderzoek te doen en voorlichting te geven.
De ontstaansvraag is voor de taoïsten nauwelijks belangrijk. De natuurfenomenen voltrekken zich in een eindeloze herhaling. Een maker kent de natuur niet: de traditioneele benaming voor de natuur in de Chinees is ziran, wat ' vanzelf zo' betekent.
Anders dan in de westerse opvatting zijn voor de taoïst tijd en ruimte verenigd in een dynamisch geheel , dat geen absoluut begin kent. Alle verschijnselen , dus ook tijd , zijn volgens het taoïsme niet lineair maar cyclisch. Dit is zelfs herkenbaar in de Chinese geschiedschrijving. de enige ter wereld die ook geen nulpunt heeft , maar de dynastieke cycli ( regering door opvolgende keizers uit één familie) als een eenheid hanteert.
Het onstaan van de natuur wordt voorgesteld als het ordenen van chaos in yin en yang , een proces dat in de taoïstische opvatting continu plaatsvind. Begin en einde zijn dan ook niet te onderscheiden ; Yin en yang brengen elkaar ononderbroken voort : licht vanuit het duister, orde uit de vormeloosheid.
Zhuangzi zegt hierover :
Leven en dood zijn nooit eindigende transformaties; zijn noch het begin, nog het einde.
En Lao Zi schrijft in de Tao-te ching:
Er was een wezen, uit chaos vervolmaakt , dat bestond voordat hemel en aarde geboren werden; Geluidloos! Eindeloos ! Alleenstaand en Onveranderlijk , bewegend in cirkels zonder enige hapering.
Je kunt het beschouwen als de moeder van de wereld. Ik ken haar echte naam niet, noem haar de Tao.
Azoren, Internationaal- Voorzien van hypermoderne apparatuur zoals een onderwaterrobot en een onderwatercamera , hebben ze gedeelten van de diepzee bekeken die nog nooit iemand gezien heeft.
Het onderzoek naar het rijke zeeleven rond de Azoren duurde drie weken. Ze hebben dieren gefilmd en gefotografeerd die op maar liefst 700 meter diepte leven. Daarbij hebben ze een aantal van de wonderbaarlijkste en meest tot de verbeelding sprekende levensvormen op aarde vastgelegd. Zoals koralen, sponzen, een verscheidenheid aan vissen , zeeslakken en zelfs diepzeehaaien. Richard Page , hun onverschrokken expeditieleider, was ondanks de teleurstelling van defecte camera's en haperende onderwaterrobots erg onder de indruk van wat ze aantroffen.
"Er is nog maar een heel klein stukje van dit enorme gedeelte van de Atlantische Oceaan onderzocht. Zoals ook geldt voor andere oceanen op de wereld, beginnen we nog maar pas te begrijpen wat daar beneden allemaal is , en welke invloed we hebben op het voortbestaan daarvan."
"Alles wat we vastleggen helpt ons om een steeds beter begrip te krijgen van deze waardevolle mariene ecosystemen, en van sommige gebieden van de zeebodem hebben we nu veel gedetailleerder beeld dan voorheen. Nu begint de gedetailleerde analyse;" aldus Frederico Cardigas, zeewetenschapper van de Universitei van de Azoren.
Eerder in de expeditie werkten ze samen met het Internationaal Fund For Animal Welfare (IFWA) aan een onderzoek naar walvissenobservaties in het gebied. Amper drie maanden na het vertrek uit de walvisgebieden in de Zuidelijke Oceaan kon het team op de Azoren laten zien welke waarde het observeren van walvissen voor het milieu heeft- om nog maar te zwijgen van de waarde van de economie.
Dankzij het bereikte staakt het vuren in Nepal hebben medewerkers van het Nationale Park Bardia met hulp van het WWF Nepal eind juli kunnen inventariseren hoeveel neushoorns en tijgers nog leven in de Babaai vallei. Deze vallei , onderdeel van het Nationale Park Bardia , was de afgelopen twee jaar ontoegankelijk door de onrustige situatie. De resultaten van de inventarisatie zijn alarmerend en doen sterk vermoeden dat neushoorn en tijgeraantallen in deze regio zijn gekelderd en dat sprake is van omvangrijke stroperij.
Een team van ruim 40 man sterk trok op olifanten het gebied in en vond slechts sporen van drie neushoorns in het voor neushoorns favoriete zuidelijke deel van de vallei. Sinds 1986 zijn 83 neushoorns verhuisd naar Bardia. Van deze neushoorns zijn er 72 vrijgelaten in de Babai vallei.
En daar waar eerder aanzoek aangaf dat er 13 tijgers leefden in de Babai vallei , vond het team nu slechts sporen van drie tijgers . Bovendien zijn minder tijgers dan verwacht gefotografeerd door een zogeheten 'camara-trap' onderzoek in het Karnali stroomgebied in Bardia Nationaal Park. De camara-vallen zijn in januari van dit jaar geïnstaleerd maar hebben slechtsop 2 verschillende locaties 5 tijgers gefotografeerd, terwijl eerder de aanwezigheid van 18 tijgers in deze regio is vastgesteld. Het onderzoeksteam arresteerde twee mensen , bewapend met lokaal gefrabiceerde geweren en elk afkomstig van een verschillende groep stropers. Een groep stropers betsst minstens uit tien man. Vier wapens , een grote hoeveelheid ammunutie en ruim 300 kilo gerookt vlees van diverse soorten herten en antilopen( Samber hert , axishert,muntjak en vierhoornantiloop ) werd in beslag genomen. Al deze dieren zijn belangrijke prooidieren voor de tijger en andere carnivoren; een afname van deze prooidieren kan dus ook serieuze gevolgen hebben voor de tijgerpopulatie in Bardia. Tot slot werd ontdekt dat alle wachtposten in de Babai vallei vernield zijn tijdens de recente conflicten.
Gelukig meldt WWF Nepal dat daar waar de conflicten in Nepal minder impact hebben gehad op natuurbeschermingswerk, neushoorn en tijgeraantallen stabiel of groeiende zijn.
Steeds vaker zien we de natuur in de verdrukki,g komen door de aanleg van nieuwe woonwijken en bedrijventerreinen. Leefgebieden van planten en dieren worden door wegen, kanalen en spoorwegen steds kleiner. En er blijf minder ruimte over waar mensen kunnen ontspannen en recreëren. Soms vraag je je af: waar kan de natuur nog heen ??
Geef de natuur de ruimte.
Natuur en Milieu wil de natuur meer ruimte geven. Ze willen de open ruimte in ons land behouden. Natuurgebieden met elkaar verbinden , zodat planten en dieren kunnen overleven. Natuur en Milieu vindt het zinvoller om compact te bouwen in bestaande steden en dorpen en de leegstaande kantoorruimte te benutten. Keer op keer blijkt dat uitbreiding van wegen niet helpt tegen fileprobleem. We moeten creatief omgaan met de schaarse ruimte in ons land. En de (extensieve) landbouw zien te behouden.
Wat doet Natuur en Milieu daaraan ??
Al ruim 30 jaar zetten ze zich met hart en ziel in voor een schone , gezonde leefomgeving. Ze signaleren milieuproblemen en zoeken waar mogelijk een oplossing. Zo spraken ze in een grote campagne overheden, projectontwikkelaars en andere betrokkenen aan op hun taak de verdere teloorgang van het landschap te voorkomen. Ook werken ze b.v. aan bedrijftereinen die zuinig met ruimte omgaan. Soms is overleg niet voldoendeen stappenzij naar de rechter. Maar altijd in laatste instantie.
Ruim 62% van het aardoppervlak is bedekt met water dieper dan duizend meter. In deze onmetelijke donkere diepten vind je in de kloven en op onderwater berghellingen een onvoorstelbare rijkdom aan zeeleven.Volgens biologen leven daar , ver van onze menselijke wereld , nog tussen de half en vijf miljoen onbekende soorten. Sommigen stammen zelfs rechtstreeks uit de prehistorische tijden. Diep onder het wateroppervlak van oceanen bevinden zich grote onderwaterbergen en uitgestrekte bergruggen , waarvan de grootste toppen wel hoger dan duizend meter boven de zeebodem uitsteken.
Oerwouden in de diepzee.
Op de berghellingen groeien oerwouden van koudwater koraal , waaierkoralen, gorgonia's ,sponzenen ander onderwaterleven.Met daartussen vissoorten , die alleen te vinden zijn in de diepzee , zoals de veelgeviste Atlantische Slijmkop, reuzenpijlinktvissen , die wel groter dan 12 meter kunnen worden , potvissen en diepzeehaaien. Wetenschappers zijn nog maar ruim 30 jaar bezig om dit moeilijk bereikbare onontdekte stukje aarde te beschrijven. We staan dan ook maar aan het begin van wat daar allemaal te vinden is . Bij alleen al één onderzoek op een gebied zo groot als een half tennisveld, werden zo'n 900 soorten gevonden. Daarvan was de helft nog onbekend voor de wetenschap.
Bottom trawling.
Deze levensvormen worden momenteel ernstig bedreigd door de verzwaarde sleepnetten vandebottom trawlers, die koraalwouden kapot trekken , op zoek naar de diepzeevis. Met hulp van nieuwe technologieën als akoestische viszoekers en satellieten gaan deze sleepnetten steeds dieper op zoek naar vis.Sommige sleepnetten hebben een opening zo groot als een voetbalveld en zijn zo hoog als drie verdiepingen van een flatgebouw. De zware stalen rollers onder de netten verwoesten alles wat ze op hun pad tegenkomen. De schade kun je vergelijken als je op land met dezelfde methode , hele velden, steden en bossen kapot walst op zoek naar een paar koeien.
Verbod.
Niemand weet percies hoe lang het duurt voordat de diepzeewouden weer aangegroeid zijn, en of ze überhaupt kunnen aangroeien. De enige manier om te voorkomen dat de sleepneten allerei voor ons onbekend zeeleven kapot maken is een verbod op deze verwoestende vismethode.
Greenpeace en inmiddels meer dan duizend zeebiologen uit 60 verschillende landen hebben een pleidooi ondertekend voor een moratorium op bottom trawling in internetionale wateren.
De zee rondom deze onderwaterberggen moeten worden gesloten voor de visserij , voordat ze voorgoed in een woestijn veranderen.
Op 8 okt. 2005 werd een groot gebied van Noord-Pakistan getroffen door een zware aardbeving. Enorme vernielingen , een dodental van ruim 80.000 mensen en honderdduizenden gewonden waren het gevolg van dit natuurgeweld. Ruim drie miljoen Pakistani zijn de winter dakloos in gegaan . Er was op korte termijn behoefte aan onderkomen en basisinrichting voor deze barre omstandigheden.
In de eerste drie weken na de aardbeving heeft Mensen in Nood noodhulp verstrekt aan de slachtoffers.Deze noodhulp bestond uit 5.431 tenten,16.281 dekens,9.365 jerrykans en 4.822 keukengerei.
Dit was van tijdelijk aard , want met de winter in aantocht was permanent onderkomen meer gewenst. Getroffen huishoudens kregen van CRS een zogenaamde 'shelterkit'. Dit pakket bestond uit nieuw materiaal zoals gofplaten die gebruikt konden worden door de bevolking voor de bouw van nieuwe huizen. Daar waar het mogelijk was kon de shelterkit samen met materiaal van hun oude huizen gebruikt worden.De bevoking kreeg uitleg om zodaniig te bouwen , dat bij een eventuele nieuwe aardbeving de huizen minder beschadigd raken en minder slachtoffers vallen. Ook is er veel aandacht beteed aan sanitatie en hygiëne.
CRS (Catholic Relief Services) heft zich vooral gericht op de getroffen huishoudens in de meest afgelegen gebieden.De gebieden gelegen hoog in de bergen zijn in de winter slecht bereikbaar en dar zouden de mensen ook het hardst getroffen worden door de kou. Er werd gevreesd dat door een strenge winter er nog meer slachtoffers zouden vallen. Door de snelle hulpverlening en de relatief zachte winter is een tweede ramp voorkomen.
In de periode december tot maart 2006 heeft CRS Pakistan 15.050 shelterkits uitgedeeld waarmee nieuwe huizen zijn gebouwd. Hiervan zijn 1.00 shelterkits gefinancierd door Mensen In Nood. De wederopbouw van het getroffen gebied is nog in volle gang.
We kunnen de schade van klimaatverandering aanzienlijk beperken , al we onze energie efficiënter gebruiken en snel en op grote schal overstappen op duurzame energiebronnen. Zon en wind leveren schone energie en raken nooit op. Goede alternatieven voor fossiele brandstoffen zijn ook biomassa , waterkrachtcentrales en getijdenstroom.
Het laatset rapport van de International Panel on Climate Change (IPCC) van de Verenigde Naties bevestigd dat er al honderden betaalbare schone technologiën beschikbaar zijn. Technologiën die meehelpen om de schadelijke uitstoot van broeikasgas te verminderen. Wereldleiders en regeringen moeten dan ook meer doen om de nog bestaande barrières weg te nemen en zo het gebruik van duurzame technologiën te stimuleren.
Nieuw energietijdperk.
Door het grootschalig gebruik van duurzame energie met de mens een nieuw energietijdperk inluiden. Een tijdperk waarin economische groei, nieuwe banen , technologische innovaties en naturlijk een schoner en minder bedreigd milieu samen kunnen gaan.
Om duurzame oplossingen een plek in de markt te geven , moeten regeringen en bedrijfsleven afzien van het gebruik van vervuildende technoloieën. Zo is vuile stroom ( electriciteit gemaakt van kolen, olie of gas) in meeste geïndustrialiseerde landen zwaar gesubisidieerd. Hierdoor wordt de prijs van vuile stroom kunstmatig laag gehouden. De kosten van klimaatverandering worden niet doorberekend in de prijs van vuile stroom. Duurzame energie en schone technologieën krijgen veel minder steun van overheden. Om durzame energie een echte kans te gevenmoet er een gelijke behandeling zijn.
Dankzij Mensen in Nood wonen 113 gezinnen weer in een goed huis in het noorden van Maroko. De families raakten dakloos na een zware aardbeving in het gebied in februari 2004. Mensen in Nood kreeg van uit de Marokkaanse gemeenschap en vanuit een aantal gemeenten, waaronder Amsterdam, Rotterdam en Den Haag , financiële steun voor het project. Met een totaal van 476.00 euro werden ook twee scholen gerenoveerd. Daarnaast werd er een inloophuis voor vrouwen gebouwd. De Marokkaanse overheid ivesteerde 3.000 euro per gezin voor de funderingvan de huizen, vervolgens betaalde Mensen in Nood 3.500 euro om ze verder af te bouwen.De overheid heeft geInvesteerd in goede wegen , een elektriciteitsnet en er ligt nu waterleiding , dat was er voor de aardbeving allemaal nog niet.
Zware aardbeving in Bam
Op 26 dec. 2003 werd de stad Bam in Iran getroffen door een zware aardbeving. Het project van Mensen in Nood werd in maart van dit jaar afgerond. Resultaat 451 nieuwe huizen en daarnaast nog 79 huizen speciaal voor gezinnen waarvan de vader/kostwinnaar was omgekomen bij de aardbeving. Ook werden er twee scholen gebouwd en kwamen er nieuwe kinderspeelplaatsen. Onder leiding van Henk Meyer werd het project opgezet en afgerond. Meyer is tevreden over de goede samenwerking van Mensen in Nood met de lokale bevolking. Meyer is alleen teleurgesteld dat er vanuit Nederland zo weinig (media) aandacht was voor de wederopbouwprojecten in Iran.
Niemand weet percies hoeveel meer kooldeoxide we nog kunnen uitstoten voor klimaatverandering echt gevaarlik wordt. Wel zijn we een grens gepaseerd. Mensen en ecosystemen ondervinden nu al de effecten van klimaatverandering een steeds groter wordende lijst. Van smeltende gletsjers , uit elkaar vallende poolijs , ontdoide permafrost( permanent bevroren bodem), stervende koraalriffen , ee, stijgend zeeniveau , veranderende ecosystemen tot fatale hittegolven.Van de inuit op de Noordpool tot de eilandbewoners van de Stille Zuidzee , overal kampen mensen met veranderende omstandigheden.
Dit is pas het begin.
Nog lang niet alle gevolgen van klimaatverandering zijn bekend. Daarom dringt de tijd en moeten we nu ingrijpen om verdere catastofale veranderingen te voorkomen. Hieronder een lijst van effecten waar we mee te maken krijgen als we zo doorgaan met onze broeikasgasuitstoot en het kappen van bos.
+ Een stijgend zeeniveau door het smelten van de gletsjers en warmteuiteenzetting van de oceanen. + Massale uitstoot van nog meer broeikasgassen door het smelten van de permafrost en het verdwijnen van bossen , wat de opwarming van de aarse zal versnellen. + Een verhoogde kans op extreem weer zoals hittegolven, drogtes, en zware buien. Nu al is het aantal droogtes verdubbeld de afgelopen 30 jaar. + Ernstige effecten op regionaal niveau. In Europa zullen b.v. rivieren vaker overstromen. Kustgebieden krijgen vaker te maken met overstromingen, erosie en verlies van gevoelige wetlands. +Ernstige bedreiging van gevoelige natursystemen zoals gletsjers, arctische-en bergecosystemen, oerbossen , regenwouden, koraalriffen, prairie wetlands en inheemse graslanden. + Een grotere kans op uitsterven van diersoorten zoals de pinguïn, Bengaalse tijger , ijsbeer en boomkangoeroe , en verlies van biodiversiteit. Een artikel in het blad Nature stelt dat maar liefst ruim 20% van alle die-en plantensoorten wordt bedreigt.
Armste landen het meest getroffen.
De grootste effecten zullen in de armste landen plaatsvinden. Landen die zich het minst kunnen verweren tegen natuurrampen, als stijgend zeewater, ziekte-epidemieên en een teruggang in agarische productie. Deze landen vidt je vooral in Azië, Afrika en eilanden in de Grote Oceaan. Zij zullen het meest de dupe zijn van klimaatverandering.
Catastrofale lange termijneffecten wanneer de opwarming van de aarde doorgaat :
+ Het stoppen, veranderen , of vertragen van de Atlantische Golfstroom. Dat leidt weer tot dramatische effecten op het Europese klimaat en zal wereldwijd oceaanstromen ontregelen. + Een rampzalige uitstoot van methaangas uit de oceanen draagt bij aan de snelle verhoging van methaan in de atmosfeer en verdere wereldwijde opwarming. + Het smelten van de ijslagen van Groenland en Antartica. Als we niets doen om verdere opwarming van de aarde te voorkomen , zal het smelten van het Groenlandse poolijs een onomkeerbaar gevolg zijn. Dat kan leide tot een stijging van het zeeniveau met maar liefst 7 meter.
Onmiddelijk iets aan doen.
Nooit eerder stond de mensheid oog in oog met zo'n enorme milieucrisis. Als we niet onmiddelijk met zijn allen iets doen aan de opwarming van onze aarde, zal de schade onomkeerbaar zijn.
