Alexandra van Nieuwenhuyzen , fondsmanager Mensen in nood reist met journalisten in Zuid Soedan.
De verhalen van de mensen zijn verschrikelijk. Ze sprak met een vrouw van wie de man is vermoord in Darfur. Ze was na een lange reis aangekomen in Zuid Soedan. Daar zat ze dan met vijf kinderen aan de oever van de rivier , zwaar getraumatiseerd en zonder ook maar iets van voedsel , drinkwater of onderdak. Ze hoopt op een betere toekomst in Zuid Soedan , maar ze weet ook dat het niet gemakkelijk zal worden. En zo heeft iedereen die ze daar sprak zijn of haar eigen dramatische verhaal.
Voor het begin van het regensiezoen , eind mei, hopen nog duizenden vluchtelingen ( in totaal 26.000 mensen) Zuid Soedan te bereiken. Grote groepen mensen steken de rivier over , de grens tussen Dafur en Zuid Soedan , opzoek naar een nieuw en vooral beter leven. Van Nieuwenhuyzen : " Nu al regent het in het gebied en worden wegens modderpoelen. Vanochtend stonden we acht uur te wachten , voordat een vrachtauto langskwam die onze auto uit de modder kon trekken. Vanaf juni lukt de bussen en auto's maandenlang niet meer om de vluchtelingen te bereiken. Onze hulpverleners werken keihard om nog zoveel mogelijk mensen te helpen voor die tijd.
De problemen in Darfur zijn inmiddels wel bekend, de aanhoudende oorlog heeft miljoenen mensen getroffen.
Ook in de vluchtelingenkampen in Darfur zijn de mensen niet veilig , ze worden vermoord of verkracht door rebellen. Mensen in Nood/Cordaid rijdt met mobiele klinieken door het zuiden van Darfur om de vluchtelingen medische zorg te verlenen.
"Als de vluchtelingen de oversteek kunnen maken naar Zuid Soedan , worden ze daar door onsopgevangen met lokale bussen die hen naar plekken brengen waar ze in ieder geval water(putten) en voedsel is. We verstrekken,water,voedsel en noodhulppakketten", aldus Van Niewenhuyzen. "Het werk is enorm moeilijk", aldus Van Nieuwenhuyzen ; " elke papierclip moet nog ingevlogen worden , er is al dagen geen internetcontact mogelijk. Er zouden een week geleden al hulppakketten worden gebracht , maar die zijn nog steeds niet op de plaats van bestemming. De pakketten bevatten o.a. tentzeilen, die de mensen moeten beschermen tegen de aanhoudende regen. Veel vluchtelingen zitten nu nog onbeschermd. Al die vrouwen met kleine kinderen , we zijn bang dat er snel ziektes uitbreken als de pakketten nu niet gauw aankomen.
Het lijken wel plantages, want alle bomen zijn er van dezelfde soort. Toch zijn er aan de zogenaamde 'duivelstuinen' in het oerwoud van de Amazone geen mensen te pas gekomen, laat staan duivels. Het zijn de mieren die hier de omgeving naar hun hand zetten.
In het Amazonewoud komen stukken bos voor waar één soort boom groeit. Vreemd, want in een normaal regenwoud loopt het aantal soorten in de honderden. Op deze plaatsen groeien alleen exemplaren van Duroia Hirsuta, een boom waar verder weinig bijzonders aan te zien is. Hoe kan dat ? Duivelswerk is het, volgens de legenden van de lokale bevolking, die deze stukken bos daarom 'duivelstuinen' noemt.Het is een kwestie van chemische oorlogvoering door de bomen, dachten biologen tot voor kort. Maar een drietal Amerikanen heeft nu aangetoond dat het anders zit. Het is het werk van mieren, die systematisch onkruid wieden en daarbij de gifspuit kwistig hanteren. Megan Frederickson, Michael Green en Deborach Gordon plantten jonge boompjes in het regenwoud. Ze hadden al het vermoeden dat tuinierende mieren de aanstichters zijn van de monocultures. Op en om de bomen in de 'duivelstuinen' wemelt het namelijk van de mieren. Allemaal van één enkele soort( voor de liefhebber:Myrmelachista Schumanni). De mieren wonen in speciale, holle stengels van de boom. Dit soort relaties tussen mieren en bomen is schering en inslag in het oerwoud. De boom levert woonruimte, de mieren beschermen hem tegen vijanden.
Dat onder die vijanden ook planten kunnen valen is nieuw. De drie onderzoekers plantten eerst jonge boompjes van een soort die veel in het oerwoud voorkomt, maar dus niet in de 'duivelstuinen. Ze zetten de boompjes binnen en buiten de duivelstuinen neer. Biinnen de duivelstuinen zagen ze dat de mieren onmiddelijk in de aanval gingen als ze de kans kregen. Ze beten kleine gaatjes in de bladeren en staken daar vervolgens de punt van hun achterlijf in , om er gif in te spuiten. Al na een dag zaten er grote dode plekken in de bladeren, en na 5 dagen hadden de boompjes bijna geen bladeren meer.
Zonder bemoeienis van de mieren was er niets mis met de jonge aanplant, of die nu binnen of buiten de duivelstuinen stonden. Analyse van het mierengif toonde aan dat er niets bijzonders in zat: het was puur mierenzuur. Voor het eerst is daarmee bewezen dat mierenzuur ook als onkruidverdelgingsmiddel gebruikt wordt.
En de mieren zijn succesvolle boeren , want bestaande duivelstuinen worden steeds groter.
"Duivelstuinen bedekten 4,5 procent van ons studiegebied en werden jaarlijks ongeveer 0,7 procent groter" schrijven de onderzoekers. Uitgaand van deze groeisnelheid schatten we dat de grootste duivelstuin in het gebied , met 351 planten, een leeftijd heeft van 807 jaar.
De Noordpool is razendsnel aan het smelten! De ijskap is in de afgelopen 100 jaar nog nooit zo klein geweest. Dat blijkt uit een onderzoek van Amerikaanse wetenschappers.
De afkaveling was vooral sinds 2001 sterk. De onderzoekers maken zich zorgen omdat het ijs de komende jaren steeds sneller in omvang af zal nemen als er geen maatregelen worden genomen. Volgens de onderzoekers van de Amerikanse ruimtevaartorganisatie NASA en het Amerikaanse informatiecentrum voor sneeuw en ijs (Nsidc) bedroeg de hoeveelheid ijs in september 2005 5,31 miljoen km. Tussen 1970 en 2000 was dat gemiddeld nog 7 km., blijkt uit satellietbeelden. De onderzoekers wijten het smeltproces mede aan de opwarming van de aarde door de uitstoot van broeikasgassen. Als de trend zich doorzet zal al het Noordijs in 2060 gesmolten zijn.
