Amsterdam, Internatioal-Het Global Platform on Shipbreaking meldt dat het asbestschip de Otapan koers heeft gezet naar Nederland. Het Platform , waar Greenpeace deel van uit maakt , is blij dat het sloopschip niet terechtkomt op een plek waar het slopen van een schip vol asbest en andere giftige stoffen een gevaar is voor mens en millieu.
Het schip lag sinds 1999 aan de ketting in de Amsterdamse haven. De Otapan ging in juli van dit jaar naar Tukije waar het volgens het ministerie van VROM op een goede wijze gesloopt zou worden. Terwijl het schip onderweg was , bleek de exportvergunning niet te kloppen - dat sprak van een hoeveelheid van 1.000 kilo asbest aan boord van het schip , terwijl het ging over ten minste 54.000 kilo. Daarnaast werd over de andere aanwezige giftige stoffen niets gezegd.
De gekozen sloopwerf in Turkije bleek alerminst in staat om een schip met zoveel asbest en andere giftige stoffen en zware materialen op een goede wijze te slopen. Turkije weigerde daarop het schip de toegang.
Het is nog niet duidelijk of de Otapan ook daadwerkelijk in Nederland schoongemaakt gaat worden.
VROM heeft de afgelopen tijd in de regio gezocht naar andere sloopwerven , maar zoals bijvoorbeeld gisteren bekend werd , weigerde ook Malta om de Otapan te slopen.
Clustermunitie is in de laatste dagen van de oorlog tussen Israel en Hezbolah op grote schaal afgeschoten in dichte bevolkte gebiedeb in het zuiden van Libanon. Nog dagelijks vallen er onschuldige slachtoffers onder wie vele kinderen. Human Richts Watch presenteert nieuwe gegevens over de inzet van clustermunitie in Libanon.
Het Nederlands standpunt over het gebruik van clustermunitie is reden tot zorg. Belgie en Noorwegen hebben een ban en een internationaal moratorium wettelijk of per resolutie vastgelegd.
De nederlandse regering heeft dat niet en heeft zelfs in 1999 in Kosovo clustermunitie gebruikt . Het is niet duidelijk of het Nederlandse leger nu nog clustermunitie ter beschiking heeft op buitenlandse missies. In de briefing zullen cijfers en argumenten voor een onmiddelijke stop van het gebruik van clustermunitie aan de orde komen.
Van 7 tot en met 17 november 2006 vindt in Geneve de Revieuw Conference van de VN Conventie Wapens plaats over het gebruik van clusterwapens. De kans bestaat dat als te weinig landen op de conferentie verdere besprekingen over een mogelijke stop van clustermunitie steunen, binnen VN verband zelfs niet meer verder onderhandeld wordt over een mogelijk verbod of restrictie.
Amsterdam , Nederland-Finland importeert op grote schaal en zonder enige controle illegaal hout uit Rusland , zo blijkt uit een rapport van Greenpeace.
Het illegale hout wordt in Finland onder andere verwerkt door Stora Enso , dat gedeeltelijk eigendom is van de Finse staat. Ondertussen presenteert Finland, de huidige voorzitter van de Europese Unie , zichzelf als een land dat duurzaam bosbeheer hoog in het vaandel heeft.
Het rapport ' Partners in Crime ' is gebaseerd op veldonderzoek in de Russische deelstaat Karelië in juni en augustus 2006. Het beschrijft de illegale houtkappraktijken in het gebied dat aan Finland grenst. in Karelië wordt op deze manier de Russische bosbouw-en millieuwetgeving op grote schaal geschonden. Het illegaal gekapte hout wordt over de grens in houtfabrieken van Stora Enso en UPM Kymmenne verwerkt en het product wordt vervolgens voorzien van een duurzaamheids-stempel van PEFC. Finland exporteert deze houtproducten binnen en buiten Europa.
Jaarlijks importeert Nederland een kleine 250.000 ton hout en ongeveer 150.000 ton pulp uit Finland.
Nederland is zo grootverbruiker van Fins hout , pulp en papier dat met het PEFC logo als duurzaam hout wordt verkocht. De Europese Commissie studeert al enige tijd op mogelijkheden voor de wetgeving om de import van illegaal hout tegen te gaan , maar dat levert vooralsnog geen concrete regelgeving op.
Greenpeace maakt deel uit van de 180 maatschappelijke organisaties en meer dan 80 vooruitstrevende bedrijven die oproepen tot Europese wetgeving om de handel in illegaal hout tegen te gaan en te garnaderen dat houtproducten uit duurzaam beheerde bossen komt.
Amsterdam, Nederland-Greenpeacenen de Provinciale Milleufederaties veranderen vandaag het Amsterdamse Red Licht District in een Green Licht District. Achter de zes ramen op de Oudezijds Achterburgwal vervangen vrijwilligers energieverslindende gloeilampen door groene spaarlampen.
Ook vragen vrijwillegers ondernemers op de zeedijk om spaarlampen te gaan gebruiken.
Met deze actie helpen de millieuorganisaties het klimaat in een handomdraai.
Door massaal over te stappen van de gloeilamp op de spaarlamp valt op een eenvoudige manier veel energie te besparen. Dat is belangrijk om klimaatsverandering tegen te gaan.
De millieuorganisaties wilen met deze actie laten zien dat je op vrijwel iedere plek iets kunt doen aan het klimaatprobleem.
"Spaarlampen indraaien is één van de eenvoudige dingen die we kunnen doen om het klimaatprobleem tegen te gaan " aldus Willem Dol , campagneleider klimaat en energie van Greenpeace.
"Spaarlampen zijn niet meer de jampotten van vroeger. Moderne spaarlampen zijn beschikbaar in alle vormen en kleuren ; zelfs in het rood."
Deze actie valt onder HIER , een initatief van ruim 40 goede doelen die het wereldwijde klimaatprobleem aanpakken.
HIER wil dat de Nederlandse consumenten , bedrijven en overheden meedoen om het tempo van klimaatverandering af te remmen en de schadelijke gevolgen te beperken.
Ironisch genoeg was de MV Arctic Sunrise oorspronkelijk een schip voor de zeehondenjacht. Greenpeace heeft ooit zelfs een blokkade voor het schip opgeworpen toen het installaties transporteerde voor de Frans regering , die dwars door een leefgebied van pinguîns in het Zuidpoolgebied een landingsbaan wilde aanleggen. Desondanks nam Greenpeace het schip in 1995 in gebruik.
Geschiedenis.
De scheepsromp is afgerond en heeft een kiel , zodat het schip uit het ijs wordt getild in plaats van te worden verbrijzeld. Eind 1996 liet Greenpeace the Arctic Sunrise op de werf aanpassen aan de ijzige omstandigheden op Antartica.
Acties.
De Arctic Sunrise begon aan zijn Greenpaece-aventuur tijden de Brent spar-campagne , toen het schip werdt ingezet tegen het dumpen van olieinstallaties in zee. In 1997 voer het als eerste schip helemaal rond het James Ross-eiland in het Zuidpoolgebied. Dat was pas mogelijk nadat een 200 meter dikke ijsrichel bezweek , die het eiland met Antartica verbond. Dit was maar één van de vele bewijzen voor de wereldwijde klimaatverandering die de Arctic Sunrise heeft helpen demonteren. De Arctic Sunrise keerde regelmatig terug naar het noordpoolgebied om actie te voeren tegen Northstar, het project van Britisch Petroleum dat een nieuw oliewinningsgebied in zee wide exploiteren. Olievervuiling bedreigde dit kwetsbare gebied. Bovendien draagt oliewinning-verbranding van olie- bij aan de verdere opwarming van de aarde.
In de Zuidelijke Oceaan verijdelde de Arctis de pogingen van Japan om zijn zogenaamde ' wetenschappelijke ' progamma voor de walvisjacht voort te zetten. Het schip achtervolgde tot in de grootste piratenhaven van het eiland Mauritius piratenschepen die illegaal visten op antarctische zeebarzen. In 2000 manoevreerde de Arctic Sunrise zich direct in de baan van de Amerikaanse kruisraketten. Toch kon het schip de Verenigde Staten er niet van weerhouden zijn 'Star Wars'-raketafweersysteem te testen. Dit dreigt een nieuwe nuclaire wapenloop te ontketenen.
Persoonlijke noot.
De kaptein van de Arctic Sunrise , Arne Sorensen , tijdens de expeditie in de Zuidelijke oceaan in december 1999.
Tijdens ons vreedzame protest tegen illegale walvisjacht door Japan in de wateren rond de Antartica werden we opgeschrikt door een gigantische klap , waarna het schip vervaarlijk begon te rollen. De eerste machinist David de Jong rende naar de brug en riep: ' dat klonk niet als ijs!' Hij had gelijk . Het was geen pakijs of een ijsberg , maar de Japoanse walvisvaarden Nisshin Maru die ons ramde. Het schip woog tien keer zoveel als de Arctic Sunrise. Hoewel de Japaners de levens van beide crews op het spel zette, raakte er gelukkig niemand gewond.
Gevangen in het net: Stp de handel in wilde dieren op het internet.
In augustus 2005 kwam het IFWA rapport ' Caugt in the Web: Wildlife Trade on the internet ' uit. Het was de éérste analyse van het gebruik van internet om in wilde dieren en hun producten te handelen. Uit een intensieve zoektocht van een week vond het IFWA meer dan 9000 levende dieren en producten van dieren op Engelstalige websites. In oktober 2006 is het rapport ' Gevangen in het net ' uitgekomen van het IFWA Nederland. Het IFWA Nederland heeft in navolging van het IFWA ENgland , gedurende één maand onderzoek gedaan naar de omvang van de particuliere en zakelijke illegale en legale handel in wilde dieren op Nederlandstalige websites. Net als in de UK heeft dit onderzoek alamerende resultaten laten zien. Zowel op populaire veilingsites als op gespecialiseerde Nederlandstalige websites en chatrooms wordt een schokkend aantal wilde dieren en afgeleide produten verhandeld. Er zijn in het korte tijdsbestek minstens 150 Nederlandstalige websites gevonden waar met uitsterven bedreigde zoogdieren, land-en zeeschidpadden , beschermde vogels, reptielen en amfibieën worden verkocht. De handel op deze websites is verre van transparant. Vaak is niet na te gaan of dieren en/of dierproducten legaal of illegaal worden aangeboden. Ze vonden 100 producten van zoogdieren , waaronder schedels van zwarte beren ; opgezette zeehonden; potvistanden; meer dan 150opgezette inheemse vogels en roofvogels ; huiden van de met uitsterven bedreigde panter;luipaard;lynx en leeuw; meer dan 200 illegale producten van ivoor en olifantenpoten. De professionele illegale handel vindt vooral plaats via malinglijsten en beveiligde websites , in tegenstelling tot de veilingsites waar in veel gevallen onwetende particulieren werkzaam zijn. Indien u het ganse Rapport wilt lezen klik dan
Amsterdam , Nederland-Noord Korea is de negende kernmacht ter wereld. Het land heeft op 9 oktober 2006 haar éérste kernproef uitgevoerd. Het succes van de kernproef is een verlies voor de wereld. De kernproef van Noord-Korea legt de zwakte van de internationale afspraken over kernwapens pijnlijk bloot. Het einde van de nucleaire waanzin is alleen mogelijk als Noord-Korea zich weer aansluit bij het Non-Proliferatie Verdrag , het verdrag tegen verspreiding van kerntechnologie. Ook moeten de betrokken kernmachten China , Rusland en de Verenigde Staten hun huidige kernwapens vernietigen. De makkelijkste weg om een kernwapenstaat te worden is om éérst kernenergie te nemen!! Noord-Korea kreeg van verschillende landen kerntechnologie en nucleaire kennis toen het land nog lid was van het NPV. Hierin is afgesproken dat elk land vrije toegang heeft tot kerntechnologie , zolang ze beloven dit niet voor kernwapens te gebruiken. In 2003 trok Noord-Korea zich terug uit het NPV. In de zomer van 2003 liet het land weten dat het gelukt was plutonium , de grondstof voor kernwapens , uit kerncentrales te halen. Begin 2005 zei Noord-Korea over kernwapens te beschikken.
Deze ' ondergrondse' nuclaire test in 1970 liep slecht af. Een wapen met een kracht van tien kiloton , 300 meter onder de grond , verspreide per ongeluk nucleaire straling tot op een hoogte van 3,5 km. Hierdoor werden medewerkers op het testterein en gemeenten benedenwinds blootgesteld aan radioactieve straling. Elke kernwapenstaat is er één te veel. De USA en Rusland hebben ieder de meeste kernwapens , ongeveer 5000. Zolang deze landen hun wapens niet vernietigen , zullen nieuwe landen opstaan en kernwapens ontwikkelen. De VS en andere kernmachten proberen wanhopig andere landen te dwingen zich aan de afspraken te houden , maar ze doen zelf weinig om de afspraken na te komen en concrete stappen te zetten naar het vernietigen van hun eigen kernwapens. Ze zijn zelfs bezig om hun kernwapens te moderniseren.
Ook Nedreland en andere Europese landen doen mee aan de hypocrisie. Er staan 480 krachtige Amerikaans kernwapens opgeslagen in Nederland , Duitsland ,England , Italie, Belgie en Turkije.
Belgie moet het goede voorbeeld geven door de Amerikanse kernwapens terug te sturen naar de Vs voor VERNIETIGING !!!
Een nieuwe slangensoort , die spontaan van kleur veranderen , is ontdekt in het regenwoud in het zogenaamde ' Hart van Borneo'. Dit is een 220.000 km2 groot bergachtig gebied vol nog relatief onaangetast regenwoud en volgens het WNF één van de belangrijkste schatkamers van de natuur wereldwijd. De eigenschap om te kunnen veranderen van kleur is bekend bij sommige reptielsoorten , zoals onder meer bij de kameleon , maar wetenschappers hebben dit fenomeen nog maar zelden bij slangen opgemerkt en hebben er tot op heden geen enkele verklaring voor. De slang werd ontdekt door dr. Mark Auliya , een duitse reptielexpert bij het ' Zoologische Forschungsmuseum ' en tevens adviseur van het WFN. " Ik plaatste de roodbruine slang in een donker emmertje , toen ik het dier er enkele minuten later uithaalde , was he bijna helemaal wit gekleurd " , aldus dr Auliya.
De nieuw ontdekte slangensoort is 'Kapuas modderslang ' gedoopt . De slang behoort tot de familie van de ' Enhydris ' die 22 soorten telt , slechts twee soorten daarvan zijn wijdverspreid. Alle andere soorten hebben een zeer beperkt verspreidingsgebied. Volgens wetenschappers zou de nieuwe slangensoort enkel in het gebied rond de Kapuas rivier voorkomen. " Borneo bezit een uitzonderlijk aantal endemische ( soorten die alleen in een bepaald gebied leven ) planten(circa 6000), vogels (39), zoogdieren (44) , en vissen (160) , aldus Miriam van Gool van het WFN.
Maar het eiland staat nu onder zware druk door massale houtkap en palmolie-exploitatie onder meer voor de westerse markt. Alswe niet uitkijen sterven unieke soorten uit , nog voor we ze ooit ontdekt hebben !
Maar er is hoop . De regeringen van Indonesië , Maleisië en Brunei schaarden zich onlangs formeel achter het ' Hart van Borneo-initiatief ' , een gezamelijke inspanning om één van de belangrijkste natuurgebieden ter wereld voor toekomstige generaties te behouden.
Amsterdam/Paldinski , Internationaal-Greenpeace actievoerders houden het gifschip Probo Koala vast in de haven van Paldinski ( Estland ). Het Greenpeace-schip de Arctic Sunrese belemmert de tanker te vertrekken. Ook is het openbaar ministerie verzocht om het schip in Estland aan de ketting te leggen voor onderzoek. De Probo Koala dumpte een maand geleden 500 ton van een extreem giftige afval op een dozijn plekken rond Abidjan. Zeven Ivorianen overleden aan de giftige dampen en nog eens 44.000 mensen melden zich met klachten bij ziekenhuizen. Greenpeace wil tot op de bodem onderzocht hebben wat er op het schip gebeurd is en vraagt de Europese Commissie om ervoor te zorgen dat het schip aan de ketting gaat tot dat onderzoek is afgerond. De eigenaar van de giftige lading, Trafigura , met een hoofdkantoor in Amstelveen , koos voor geld in plaats van millieu door het gif niet te laten verwerken in Amsterdam. De Nederlandse millieu-inspectie van VROM vond ingrijpen niet nodig en liet het schip met zijn gruwelijke lading gewoon vertrekken , omdat VROM " een goede oplossing elders zocht voor het gif" aldus de millieu-inspectie in NCR Handelsblad van 23 september 2006. VROM beweert dat er wettelijk niks gedaan kon worden aan het wegvaren van de Probo.
Nederland speelt een grote rol in het gifdrama. Na het schandaal met asbestschip Otapan , staat Nederland opnieuw te kijk door de lakse uitvoering van de millieuregels. Hier moeten bedrijven zoals Trafigura in staat gesteld te knoeien met de weinige regels die het dumpen van gif in ontwikkelingslanden moeten voorkomen stelt Eco Matser , campagneleider Gifftige Stoffen van Greenpeace Nederland. Nederland loopt zo langzamerhand internationaal flinke imagoschade op.
" Ongelooflijk dat dit gifschip gewoon weer in de vaart is en ongehinderd door de autoriteiten mag doorgaan ". " Het moet worden vastgehouden totdat alle verantwoordelijken zijn gehoord en vervolgd." verklaart Jacob Hartmann van Greenpeace vanuit Estland.
In diepe holen , in de bossen in Rusland , liggen op dit moment vele pasgeboren beertjes alleen , blind , doof vergeefs op hun moeder te wachten. De moeders , door blaffende honden ruw uit hun winterslaap gewekt , zijn doodgeschoten door trofeeênjagers. De jaarlijkse berenjacht is weer begonnen. Alleen al dit jaar raken honderden beertjes van enkele weken oud hun moeder kwijt. Hun overlevingskansen zijn miniem. Deze beertjes sterven in eenzaamheid of worden als huisdier verkocht en/of "opgeleid" tot circusdier. Slechts enkele beertjes worden gered en hebben het geluk in het opvangcentrum van de wereldberoemde wetenschapper Valentin Pazhetnov terecht te komen. Al sinds 1995 biedt het IFWA ondersteuning aan het werk van Pazhetnov , die moderne technieken gebruikt voor de verzorging en de rehabilitatie van de jonge beertjes. Sindsdien zijn er al meer dan 100 Russische beren met succes van hieruit teruggezet in de vrije natuur. In een groot deel van Europa komen bruine beren niet meer in het wild voor. De beren waarop in Rusland wordt gejaagd behoren tot de laatste gezonde populatie bruine beren ter wereld.
De meeste beertjes die gered worden , wegen nog geen twee pond en kunnen zonder hun moeder niet overleven. Het IFXA heeft al met succes een verbod op de jacht in drie Russische regio's afgedwongen. Intussen blijven ze stevige druk uitoefenen op het Russische parlement om de jacht in het gehele land bij wet te verbieden .
Twee lyncen zijn in de afgelopen weekenden aangereden door auto's op wegen in en rondom het Nationale Park Doñana in Zuid-Spanje. Vorig weekend betrof het één van de laatste volwassen vrouwtjes-lyncen in het gebied. Zij overleed na een paar dagen aan haar verwondingen. De Iberische lynx is 's werelds meest bedreigde katachtige , er leven nog maar 150 lyncen in het wild. De zeer kleine populatie lyncen in het Nationale Park Doñana is met deze twee aanrijdingen met maar liefst 10 % afgenomen. Er leven vermoedelijk nog ongeveer 20 lyncen in Doñana.
Naar aanleiding van gemengde berichten over het feit dat de vierjarige lynx die vorig weekend is aangereden twee jongen zou hebben , hebben de autoriteiten enkele dagen gezocht naar haar krost. De zoektocht bleef echter zonder resultaat en is nu gestaakt.
In en rond Doñana liggen zowel legale als illegale wegen. Zo is de weg tussen Villamanrique de la Condesa en El Rocio -oorspronkelijk een landweg- door de regionale overheid illegaal geasfalteerd. Het WNF probeert deze weg nu gesloten te krijgen. Deze weg voert dwars door een gebied waar lyncen vaak verblijven na het krijgen van jongen. Het verkeer op deze weg rijdt te hard ( tot 120km per uur ) en neemt in omvang toe omdat inwoners van Sevilla die op weg zijn naar stranden van Matalascanas en Mazagon de weg steeds meer zijn gaan gebruiken om de drukte op de hoofdwegen te omzeilen.
De Europese Commissie heeft al vastgesteld dat deze weg onder andere in strijd is met de Habitatrichlijn. Het WNF en lokale natuurbeschermers hebben onlangs te horen gekregen dat het Europese Gerechtshof de klacht die de Europese Commissie heefd ingediend over deze weg zal beoordelen. tenzij Spanje adequate maatregelen treft om het probleem aan te pakken.
Tot dusverre zijn zulke mmatregelen echter uitgebleven.
De Noordpool is van een ongereptheid die we op steeds minder plekken op aarde tegenkomen. Maar de Noordpool is ook kwetsbaar. Met deze expeditie Pole Track vraagt het WWF samen met de expeditieleden aandacht voor de gevolgen van klimaatverandering en de oplossingen voor het probleem. De expeditie levert een bijdraage aan de klimaatwetenschap door de weerstations te plaatsen en dagelijks metingen te verrichten die ons meer vertellen over sneeuwbedekking en ijsdikte.
Opwarming verstrekt zichzelf.
De opwarming van de Noordpool verstrekt zichzelf.
Dit komt doordat ijs vrijwel al het zonlicht weerkatst , terwijl water het zonlicht juist wel goed opneemt. Denk aan het verschil tussen een witte en een zwarte trui. Dat is leuk voor zeilers die de tocht van Willem Barendtz nog eens willen doen , want grote delen van de Noordelijke IJszee worden door het smelten van zeeijs weer bevaarbaar , maar kan grote gevolgen hebben voor het klimaat wereldwijd. De wetenschap begrijpt nog niet hoe de gevolgen percies zullen uitpakken , maar dat de gevolgen groot kunnen zijn , is duidelijk. Het WWF vindt het daarom belangrijk dat deze expeditie een bijdrage levert aan de wetenschap. Maar zeker net zo belangrijk is dat de expeditie aandacht vraagt voor het probleem en de oplossingen. Want we kunnen niet wachten met het probleem aanpakken totdat we percies alle gevolgen van klimaatsverandering in kaart hebben gebracht.
In de ban van een bananenvretende boomklimmer met een staart.
Duizenden Indiërs uit West-Bengalen zijn in de ban van een tovenaar met goddelijke krachten. De man beklimt een boom in een paar seconden , slokt trossen bananen op en beschikt naar het verluidt zelfs over een staart van 33 centimeter. Volgens gelovigen is hij de reïcarnatie van de Hindische apengod Hanuman , die door miljoenen mensen vereerd wordt omwille van zijn fysieke kracht, doorzettingsvermogen en toewijding.
Een plaatselijke medicijnman tempert echter het enthousiasme. Hij klimpt in bomen , gedraagt zich als een aap en is vegetarisch , maar een god is hij niet. En die staart dan ? Niets meer dan een aangeboren afwijking.
Uren in de rij.
Toch staan aanbidders elke dag uren in de rij om een glimp van de mysterieuze zondaar op te vangen en als het even kan zijn staart aan te raken. Aan dat aanhangsel , dat bestaat uit veel donker haar en een beetje vlees , worden helende krachten toegewezen. Tijd nu om de tovenaar n Chandre Oram genaamd even zelf aan het woord te laten. " Mensen hebben veel vertrouwen in mij " aldus Oram. Mijn staart heeft verschillende zieken er al bovenop geholpen. Voor zij die geloven in mij , kan ik heel veel goeds doen.
Huwelijksaanvragen.
De staart brengt echter ook minder leuke effecten met zich mee. " Ik heb al bijna twintig vrouwen ten huwelijk gevraagd. Ze zien dat wel zitten , tot ik me omdraai en mijn staart laat zien. Dan moeten ze plots niets meer van mij weten." Komt er dan ooit wel een trouwpartij van ? Met de eerste vrouw die me aanvaardt zoals ik ben , stap ik in het huwelijksbootje. Anders blijf ik vrijgezel , net als de echte Hanuman.
Dokters hebben al voorgesteld zijn staart chirurgisch te verwijderen , maar daar wil Oram niets van weten. " Hij kan niet overleven zonder staart, het is een deel geworden van zijn bestaan " , aldus zijn zus Rekha.
Het aantal lederschidpadden dat eieren legt op de maagdelijke witte stranden van Gabon (Centraal-Afrika),is voor het erst weer aan het stijgen. Na drie jaren van dallende aantallen , heeft het WWF dit jaar vanuit de lucht circa 2500 nesten geteld op 200 km. strand in het zuiden van het land. Dat is het hoogst aantal in de afgelopen vier jaar.
Het Wereld Natuur Fonds is blij met de resultaten , maar het is nog te vroeg om te spreken van een stijgende trend. "Daarvoor moeten we 10tot 15 jaar de nesten blijven tellen" , aldus een woordvoerster. Ook is nog niet duidelijk wat exact de oorzaak is van de stijging. Daarom wordt het onderzoeksprogramma van WWF-Gabon en de lokale natuurbeschermingsorganisatie Ibonga de komende jaren voortgezet. Uit het onderzoek blijkt dat in Gabon de belangrijkste bedreigingen voor de lederschildpadden erosie zijn , het wegspoelen van de nesten en andere wide dieren die de eieren opeten. Daarom verplaatsen medewerkers van het WWF sommige nesten naar veilige , afgesloten stukken strand, zodat de eieren uit kunnen komen.
WWWF-Gabon onderzoekt ook de temperatuur van de nesten. Temperatuurstudies worden in verband met de wereldwijde klimaatverandering steeds belangrijker , omdat de sekse van kleine zeeschidpadjes wordt bepaald door de temperatuur in het nest. Het afgelopen jaar bevestigde het onderzoek dat bij een nest-temperatuurstijging van 1 graad , alleen vrouwtjes uit de eieren komen. Bij een daling van 1 graad worden alleen mannetjes geboren.Verder bleek uit het onderzoek dat de temperatuur van de nesten op het strand licht onder het gemiddelde zat : namelijk 29,07 graad ten opzichte van 29,5 graad. De nesten op de afgesloten stukken strand hadden een hogere temperatuur van 29,6 graden. Mogelijk wordt dit veroorzaakt doordat deze nesten niet door water worden overspoeld.
Uit deze eieren zullen waarschijnlijk meer vrouwtjes gekomen zijn.
Cruciaal in de transatlantische slavenhandel waren de slavendepots an de westkust van Afrika. De Europese slavenhandelars trokken immers niet zelf het binnenland in , maar wachten hier op de aanvoer van slaven door-veelal zwarte-handelaars.
In het 15de-eeuwse Europa gonsde het van de geruchten dat er ten zuiden van de Middellandse zee goudmijnen waren. Gedreven door de goudkoorts bereikten de Portugezen in 1470 als éérste Europeanen de West-Afrikaanse kust. Ze vonden goudmijnen in het huidige Ghana , dat de toepasselijke naam de Goudkust kreeg. In het vissersplaatsje Elmina bouwden de Portugezen hun handelsfort , St. George.
In 1637 veroverden de Nederlanders Fort Elmina op de Potugezen. Onder het Nederlandse regime groeide het fort uit tot één van de grootste slavendepots van de Transatlantische slavenhandel. Vanaf deze plek hebben Nederlandse handelaren enkele honderduizenden Afrikanen naar Amerikaanse plantages vervoerd. Eén van de belangrijkste handelspartners van de Nederlanders was de koning van de Ashanti, een machtig volk uit het binnenland van Ghana. De gouden pijp is een geschenk van de koning van de Ashanti, Asantehene Kwaku Dua , aan de koning Willem 1 ter bezegeling van hun handelsrelatie.
De Asantehene is te herkennen aan de prachtige , veelal gouden , sieraden en attributen , die zijn bedoeld om zijn welvaart en macht te benadrukken. Deze uitstraling van macht werd versterkt door attributen met menselijke resten. ZO is de onderstaande blaashoorn gemaakt van een gebit , waarschijnlijk van een gedode vijand en heeft de zetel aan de weerszijden een menselijkschedeldak.
De mensen uit het dorp Elmina waren natuurlijk ook erg belangrijk voor de fortbewoners.Deze kustbewoners zorgden voor de bevoorrading van het fort en voor contacten met de handelaren uit het binnenland. Omdat er op het fort nauwelijks vrouwen waren, zochten veel Nederlanderse mannen genegenheid bij vrouwen in het dorp. Soms leidden deze relaties tot een huwelijk. De nakomelingen van deze huwelijken gingen vaak werken op het fort.
Het fort Elmina werd bemand door kooplui, soldaten, beamten en fortslaven. Er heerste een strenge hiërarchie met de directeur-generaal aan het hoofd. Het leven op het fort was hard. Van de gemiddeld 300 fortbewoners stierven er jaarlijks 50 aan tropische ziekten en drankmisbruik. Op 16 mei 1645 beschrijft generaal Jacob Ruychaver in het dagrigister van het fort Elmina hoe een dronken soldaat dienst weigert. Terwijl hij de soldaat samen met een sergant met veel moeite in het gat (het gevang) krijgt, scheldt de soldaat hen uit voor schelmen, dieven en noemt Jacob zelfs een onwaardige generaal.
Watertekorten treffen niet alleen de armste landen. Ook welvarende naties kampen vaak met te weinig water, waarschuwt het Wereld Natuur Fonds in de aanloop naar de Wereld Water Week ( 20- 26 augustus in Stockholm). Het WWF-rapport geeft een overzicht van de waterproblemen in de ontwikkelde landen.
Een paar opmerkelijke feiten.
* Grote delen van de Verenigde Staten , en enkele van de droogste steden ter wereld zoals Houston en Sydney , verbruiken meer water dan kan worden aangevuld. * in Japan is vervuiling van de watervoorraden een ernstig probleem. * De verouderde waterleidingen van Londen verliezen per dag een hoeveelheid water waarmee je 300 olympische zwembaden kunt vullen.
Uit de publicatie blijkt dat de watercrisis echt een probleem op wereldschaal is. Dat komt door een combinatie van klimaatverandering , droogte , verlies aan wetlands die water kunnen opslaan , verkeerd geplande waterwerken en slecht beheer van natuurlijke waterbronnen. Het rapport gaat in op de gevolgen van waterproblemen in landen zoals Australiê , Spanje , delen van het Verenigd Koninkrijk , de Verenigde Staten en Japan.
Het WWF roept regeringen op oplossingen voor rijk én arm te zoeken , en pleit voor herstel van verouderde infrastructuur , maatregelen tegen verontreiniging , en alternatieve irrigatie-methodes voor teelt van gewassen.
De tuin is de natuur volgens het ideaal van de cultuur. De chinese tuin is de werkelijke natuur in het klein. Net als in het Chinese landschap. Zij vertegenwoordigen de tegenpolen yin en yang , die met elkaar een dynamisch evenwicht vormen. Temidden van dit evenwicht komt de tuinbezitter in harmonie met de tao
YIN en YANG
De belangrijkste bestandsdelen van de Chineese tuin zijn rotsen en water. De chinese benaming voor tuunaanleg is dan ook " vijvers graven en rotsen stapelen ". " Water is het zachte , meegevende vrouwelijke yin-element , en de rotsen vertegenwoordigen het harde onverzettelijke, mannelijke yang. Deze rotsen hebben de vorm van losstaande stenen of van kunstmatige bergen , die soms zo groot zijn dat er een paviloen op gebouwd kan worden. Het plaatsen van stenen is een ware kunst. Alleen een artitiek en intellectueel begaafde ontwerper kan de stenen rangschikken tot een geheel waarvan de kosmische adem (qi) in overeenstemming is met die van de natuur. Op allerlei manieren vindt de yang van de rotsen een contrast in de yin-elementen. Stenen zijn bedekt met zachte mos , of omringd door de wind wiegende bamboe. Zonlicht dat via water op de rotsachtige oevers weerkaatst , doet de harde stuctuur zachter lijken. Ook het contrast van de onverzettelijke stenen en hun schommelende , onaanraakbare spiegelbeeld op het vijveroppervlak , is een bewust toegepast effect.
Het verlangen naar de natuur.
De tuin stilde het taoïstische verlangen naar de natuur. Het kluizenaarsschap was voor de Chinezen een moeilijk te bereiken ideaal. Daarom zochten hoge ambtenaren , die de geletterde én vermogende bovenlaag van de samenleving vormden , in hun tuin een spiritueel tegenwicht voor de verplichtingen van hun beroep. De ambtelijke carrière duurde vaak maar kort. Hierdoor bleef er veel tijd over om de artistieke vaardigheden tot een hoog peil te brengen. Het is dan ook de kunst van de amateur die in China het hoogst gewaardeerd is.
Tuinaanleg, de kunst van het rotsen stapelen en vijvers graven, neemthierin een centrale plaats in.
Van januari tot maart 2006 was het ultramoderne onderzoeks-voorlichtingsvaartuig de Song of the Wale actief voor de kust van Trinidad&Tobago en enkele andere eilanden in het oostelijk Caraîbisch gebied. Hier werd onder meer niet-invasief walvisonderzoek gedaan en voorlichting aan de lokale bevolking gegeven. Het onderzoek concentreerde zich op een hele reeks walvisachtigen , waaronder potvissen, bultruggen,grienden en dolfijnen. Tijdens de tocht van noord naar zuid langs de Amerikaans oostkust deed de Song of the Wale eerst Miami en Palm Beach in Florida aan , vervolgens Charleston in South Carolina , en tenslotte New York City. In de steden werd de benarde toestand van de walvissen in het algemeen onder de aandacht gebracht.
In juni is de "Song of the Wale" teruggekeerd naar Ijsland om 2 maanden onderzoek te doen en voorlichting te geven.
De ontstaansvraag is voor de taoïsten nauwelijks belangrijk. De natuurfenomenen voltrekken zich in een eindeloze herhaling. Een maker kent de natuur niet: de traditioneele benaming voor de natuur in de Chinees is ziran, wat ' vanzelf zo' betekent.
Anders dan in de westerse opvatting zijn voor de taoïst tijd en ruimte verenigd in een dynamisch geheel , dat geen absoluut begin kent. Alle verschijnselen , dus ook tijd , zijn volgens het taoïsme niet lineair maar cyclisch. Dit is zelfs herkenbaar in de Chinese geschiedschrijving. de enige ter wereld die ook geen nulpunt heeft , maar de dynastieke cycli ( regering door opvolgende keizers uit één familie) als een eenheid hanteert.
Het onstaan van de natuur wordt voorgesteld als het ordenen van chaos in yin en yang , een proces dat in de taoïstische opvatting continu plaatsvind. Begin en einde zijn dan ook niet te onderscheiden ; Yin en yang brengen elkaar ononderbroken voort : licht vanuit het duister, orde uit de vormeloosheid.
Zhuangzi zegt hierover :
Leven en dood zijn nooit eindigende transformaties; zijn noch het begin, nog het einde.
En Lao Zi schrijft in de Tao-te ching:
Er was een wezen, uit chaos vervolmaakt , dat bestond voordat hemel en aarde geboren werden; Geluidloos! Eindeloos ! Alleenstaand en Onveranderlijk , bewegend in cirkels zonder enige hapering.
Je kunt het beschouwen als de moeder van de wereld. Ik ken haar echte naam niet, noem haar de Tao.
Azoren, Internationaal- Voorzien van hypermoderne apparatuur zoals een onderwaterrobot en een onderwatercamera , hebben ze gedeelten van de diepzee bekeken die nog nooit iemand gezien heeft.
Het onderzoek naar het rijke zeeleven rond de Azoren duurde drie weken. Ze hebben dieren gefilmd en gefotografeerd die op maar liefst 700 meter diepte leven. Daarbij hebben ze een aantal van de wonderbaarlijkste en meest tot de verbeelding sprekende levensvormen op aarde vastgelegd. Zoals koralen, sponzen, een verscheidenheid aan vissen , zeeslakken en zelfs diepzeehaaien. Richard Page , hun onverschrokken expeditieleider, was ondanks de teleurstelling van defecte camera's en haperende onderwaterrobots erg onder de indruk van wat ze aantroffen.
"Er is nog maar een heel klein stukje van dit enorme gedeelte van de Atlantische Oceaan onderzocht. Zoals ook geldt voor andere oceanen op de wereld, beginnen we nog maar pas te begrijpen wat daar beneden allemaal is , en welke invloed we hebben op het voortbestaan daarvan."
"Alles wat we vastleggen helpt ons om een steeds beter begrip te krijgen van deze waardevolle mariene ecosystemen, en van sommige gebieden van de zeebodem hebben we nu veel gedetailleerder beeld dan voorheen. Nu begint de gedetailleerde analyse;" aldus Frederico Cardigas, zeewetenschapper van de Universitei van de Azoren.
Eerder in de expeditie werkten ze samen met het Internationaal Fund For Animal Welfare (IFWA) aan een onderzoek naar walvissenobservaties in het gebied. Amper drie maanden na het vertrek uit de walvisgebieden in de Zuidelijke Oceaan kon het team op de Azoren laten zien welke waarde het observeren van walvissen voor het milieu heeft- om nog maar te zwijgen van de waarde van de economie.
