Ernstige droogte hoeft geen ramp te zijn. Droogte in Kenia is een feit. Dit zou niet hoeven leiden tot ernstige hongersnood. Mensen in Nood/Cordaid startte met vijftien lokale partnerorganisaties een grootschalig project in Kenia om de bevolking weerbaar te maken tegen de droogte.
Zware regenval heeft Kenia in de afgelopen weken verrast. In sommige regio's waar Mensen in Nood droogte cyclus management uitvoert is de watervoorziening door de regen sterk verbeterd. De mensen en het vee die de lange periode van de droogte hebben overleefd kunnen nu letterlijk en figuurlijk bijtanken. Ondanks de grote opluchting blijft het voedseltekort bestaan. Er zijn plekken waar door te veel regen het voedsel en zaaigoed bedorven is. Mensen in Nood heeft als reactie op de regenval en verbeterde watervoorziening de activiteiten met betrekking tot watertoevoer stopgezet. Er wordt nu aandacht besteed aan de nodige steun om zo doeltreffend mogelijk om te kunnen gaan met de nieuwe situatie.
Steeds vaker droogte.
Droogte hoort bij het leven in Kenia. Een derde van de bevolking leeft in de droge gebieden in het noorden en zuiden van het land. Vroeger was elke tien jaar door ernstige droogte noodhulp noodzakelijk. Hoe vervelend ook , het was te voorzien. In de afgelopen jaren volgden perioden van droogte elkaar sneller op. Dit is waarschijnlijk het gevolg van klimaatsverandering.
'Droogte zorgt steeds vaker voor grote problemen bij de nomaden op het platteland in Kenia' , aldus Sasja Kamil , project-verantwoordelijke bij Mensen in Nood. Momenteel is er om de paar jaar , soms zelfs jaarlijks , droogte. Dit doorkruist het traditionele systeem van veeteelt van de nomaden , dat eeuwenlang wel goed werkte. ze vertrokken altijd voordat een stuk land helemaal kaalgeraasd was en hielden stukken land reserve voor de droogteperioden. Doordat de droogteperioden nu zo snel op elkaar volgen is er steeds minder grond beschikbaar. Zo hebben de nomaden steeds minder reserves en warden ze kwetsbaarder en kwetsbaarder. Bij acute hongers-nood is voedselhulp het enige juiste antwoord. In het verleden zijn hier al veel mensenlevens mee gered. Maar noodhulp kan ook leiden tot een te grote afhankelijkheid. Mensen in Nood/Cordaid werkt aan een preventieve aanpak die deze afhankelijkheid doorbreekt.
Droogte is een feit , maar als we een manier vinden om mensen weerbaar te maken , hoeft droogte geen ramp te zijn. Om tot een goede oplossing te komen werd de hulp van de experts ingeroepen: de lokale bevolking. Wie anders dan zij hadden al eeuwenlang ervaring in het omgaan met de droogt?
Mensen in Nood stelt 75.000 euro beschikbaar voor hulp aan de slachtoffers van de overstromingen die de binnenlanden van Suriname overspoelden. Het geld zal besteed worden voor acute noodhulp aan de getroffenen van de overstromingen in het Zuid Oosten van Suriname. Naar schatting zijn er 30.000 getroffenen. De hulp bestaat uit het uitdelen van voedsel, medicijnen en het organiseren van vervangend onderdak en verloopt via de lokale partnerorganisaties van Mensen in Nood. De zojuist begonnen regentijd geeft voorlopig geen vooruitzicht op verbetering.
Mensen in Nood kan terugvallen op een jarenlange structurele samenwerking met lokale regio's in Suriname. Het BInnenland Overleg en Mensen in Nood overleggen op welke manier de lokale bevolking zo snel en goed mogelijk geholpen kan worden.
16/05/06- Vastgeketende olifanten vrijgelaten in Tesso Nilo.
Acht van de tien olifanten die bijna zeven weken geleden werden vastgeketend in de provincie Riau op het Indonesische eiland Sumatra , zijn maandag door de lokale autoriteiten overgebracht naar Tesso Nilo Nationaal Park , een natuurgebied.
Het Wereld Natuurfonds is blij dat de olifanten niet langer aan bomen zijn vastgeketend en nu vrij kunnen rondlopen. Maar het WNF realiseert zich tergelijkertijd dat het Tesso Nilo Park te klein is om nog meer olifanten op te vangen. Op diet moment is slechts 38.000 hectare van het park beschermd gebied. Het WNF is van mening dat voor al het leven in het park minstens 100.000 hectare nodig is , zoals in het verleden al is toegezegd door de Indonesische overheif. Het volledige gebied moet beschermd worden, voordat het als een geschikte locatie kan dienen voor de wilde olifanten, aldus het WNF in Indonesië.
De tien olifanten maakten deel uit van een kudde van tussen de 17 en 51 olifanten in het Bengkalis District van Riau die geen leefgebied meer hadden door de vernietiging van het bos waarin zij leefden. Op zoek naar voedsel kwamen ze enkele weken geleden terecht op de akkers van een nabijgelegendorpje. Vervolgens werden tien olifanten door de lokale autoriteiten van Riau gevangen genomen en vastgeketend. WNF heeft de afgelopen weken voor een dierenarts en voldoende water en voedsel gezorgd. Ondanks de goede zorgen is één van de olifanten bezweken aan zijn verwondingen, die ontstonden door de veel te strakke, roestige kettingen om de poten.
Alexandra van Nieuwenhuyzen , fondsmanager Mensen in nood reist met journalisten in Zuid Soedan.
De verhalen van de mensen zijn verschrikelijk. Ze sprak met een vrouw van wie de man is vermoord in Darfur. Ze was na een lange reis aangekomen in Zuid Soedan. Daar zat ze dan met vijf kinderen aan de oever van de rivier , zwaar getraumatiseerd en zonder ook maar iets van voedsel , drinkwater of onderdak. Ze hoopt op een betere toekomst in Zuid Soedan , maar ze weet ook dat het niet gemakkelijk zal worden. En zo heeft iedereen die ze daar sprak zijn of haar eigen dramatische verhaal.
Voor het begin van het regensiezoen , eind mei, hopen nog duizenden vluchtelingen ( in totaal 26.000 mensen) Zuid Soedan te bereiken. Grote groepen mensen steken de rivier over , de grens tussen Dafur en Zuid Soedan , opzoek naar een nieuw en vooral beter leven. Van Nieuwenhuyzen : " Nu al regent het in het gebied en worden wegens modderpoelen. Vanochtend stonden we acht uur te wachten , voordat een vrachtauto langskwam die onze auto uit de modder kon trekken. Vanaf juni lukt de bussen en auto's maandenlang niet meer om de vluchtelingen te bereiken. Onze hulpverleners werken keihard om nog zoveel mogelijk mensen te helpen voor die tijd.
De problemen in Darfur zijn inmiddels wel bekend, de aanhoudende oorlog heeft miljoenen mensen getroffen.
Ook in de vluchtelingenkampen in Darfur zijn de mensen niet veilig , ze worden vermoord of verkracht door rebellen. Mensen in Nood/Cordaid rijdt met mobiele klinieken door het zuiden van Darfur om de vluchtelingen medische zorg te verlenen.
"Als de vluchtelingen de oversteek kunnen maken naar Zuid Soedan , worden ze daar door onsopgevangen met lokale bussen die hen naar plekken brengen waar ze in ieder geval water(putten) en voedsel is. We verstrekken,water,voedsel en noodhulppakketten", aldus Van Niewenhuyzen. "Het werk is enorm moeilijk", aldus Van Nieuwenhuyzen ; " elke papierclip moet nog ingevlogen worden , er is al dagen geen internetcontact mogelijk. Er zouden een week geleden al hulppakketten worden gebracht , maar die zijn nog steeds niet op de plaats van bestemming. De pakketten bevatten o.a. tentzeilen, die de mensen moeten beschermen tegen de aanhoudende regen. Veel vluchtelingen zitten nu nog onbeschermd. Al die vrouwen met kleine kinderen , we zijn bang dat er snel ziektes uitbreken als de pakketten nu niet gauw aankomen.
Het lijken wel plantages, want alle bomen zijn er van dezelfde soort. Toch zijn er aan de zogenaamde 'duivelstuinen' in het oerwoud van de Amazone geen mensen te pas gekomen, laat staan duivels. Het zijn de mieren die hier de omgeving naar hun hand zetten.
In het Amazonewoud komen stukken bos voor waar één soort boom groeit. Vreemd, want in een normaal regenwoud loopt het aantal soorten in de honderden. Op deze plaatsen groeien alleen exemplaren van Duroia Hirsuta, een boom waar verder weinig bijzonders aan te zien is. Hoe kan dat ? Duivelswerk is het, volgens de legenden van de lokale bevolking, die deze stukken bos daarom 'duivelstuinen' noemt.Het is een kwestie van chemische oorlogvoering door de bomen, dachten biologen tot voor kort. Maar een drietal Amerikanen heeft nu aangetoond dat het anders zit. Het is het werk van mieren, die systematisch onkruid wieden en daarbij de gifspuit kwistig hanteren. Megan Frederickson, Michael Green en Deborach Gordon plantten jonge boompjes in het regenwoud. Ze hadden al het vermoeden dat tuinierende mieren de aanstichters zijn van de monocultures. Op en om de bomen in de 'duivelstuinen' wemelt het namelijk van de mieren. Allemaal van één enkele soort( voor de liefhebber:Myrmelachista Schumanni). De mieren wonen in speciale, holle stengels van de boom. Dit soort relaties tussen mieren en bomen is schering en inslag in het oerwoud. De boom levert woonruimte, de mieren beschermen hem tegen vijanden.
Dat onder die vijanden ook planten kunnen valen is nieuw. De drie onderzoekers plantten eerst jonge boompjes van een soort die veel in het oerwoud voorkomt, maar dus niet in de 'duivelstuinen. Ze zetten de boompjes binnen en buiten de duivelstuinen neer. Biinnen de duivelstuinen zagen ze dat de mieren onmiddelijk in de aanval gingen als ze de kans kregen. Ze beten kleine gaatjes in de bladeren en staken daar vervolgens de punt van hun achterlijf in , om er gif in te spuiten. Al na een dag zaten er grote dode plekken in de bladeren, en na 5 dagen hadden de boompjes bijna geen bladeren meer.
Zonder bemoeienis van de mieren was er niets mis met de jonge aanplant, of die nu binnen of buiten de duivelstuinen stonden. Analyse van het mierengif toonde aan dat er niets bijzonders in zat: het was puur mierenzuur. Voor het eerst is daarmee bewezen dat mierenzuur ook als onkruidverdelgingsmiddel gebruikt wordt.
En de mieren zijn succesvolle boeren , want bestaande duivelstuinen worden steeds groter.
"Duivelstuinen bedekten 4,5 procent van ons studiegebied en werden jaarlijks ongeveer 0,7 procent groter" schrijven de onderzoekers. Uitgaand van deze groeisnelheid schatten we dat de grootste duivelstuin in het gebied , met 351 planten, een leeftijd heeft van 807 jaar.
De Noordpool is razendsnel aan het smelten! De ijskap is in de afgelopen 100 jaar nog nooit zo klein geweest. Dat blijkt uit een onderzoek van Amerikaanse wetenschappers.
De afkaveling was vooral sinds 2001 sterk. De onderzoekers maken zich zorgen omdat het ijs de komende jaren steeds sneller in omvang af zal nemen als er geen maatregelen worden genomen. Volgens de onderzoekers van de Amerikanse ruimtevaartorganisatie NASA en het Amerikaanse informatiecentrum voor sneeuw en ijs (Nsidc) bedroeg de hoeveelheid ijs in september 2005 5,31 miljoen km. Tussen 1970 en 2000 was dat gemiddeld nog 7 km., blijkt uit satellietbeelden. De onderzoekers wijten het smeltproces mede aan de opwarming van de aarde door de uitstoot van broeikasgassen. Als de trend zich doorzet zal al het Noordijs in 2060 gesmolten zijn.
Mijn hart sloeg op hol en ik kwam adem tekort. Ik voelde me vrij stom! Hoe ga ik dit iedereen vertellen? Toch was het percies dat wat ik ging doen. Ik liep bijna 3 km terug naar de oude molen bij de waterval vanwaar ik was gestart. Ik had mijn mobiele telefoon bij me , maar die gebruikte ik normaliter allen om in noodgevallen aan mijn vriendin te vragen of zij mij met de kano kon komen halen. Bij de waterval zag ik een man in een bestelwagen die waarschijnlijk voor de golfbaan werkte die daar werd aangelegd. Ik vertelde hem dat ik een getuige nodig had voor wat ik net had gezien. Hij vroeg mij om op te houden met "die treop" te roken. Ik smeekte hem bijna om mee te gaan maar hij weigerde en vertelde mij dat ik gek was. Dichtbij stond ook een reperatiewagen van de kabeltelevisie , en ik vroeg aan de monteur ook om mee te gaan , hij weigerde ook. Ik besloot die twee te vergeten en stroomafwaarts terug naar de kreek te lopen waar het allemaal gebeurd was. Ik kon mijn ogen niet geloven! Toen ik daar aankwam-ik kan het niet verklaren-was alles veranderd. Er waren helemaal geen voetafdrukken en andere tekenen van de kleine mensen meer ! Was het echt? Ben ik gek? Voor mij waren zij echt. Toen ik mijn vriendin het hele verhaal vertelde, lachte zij alleen maar en vertelde me over de tijd dat zij een klein groen mannetje onder de struiken bij het huis van haar grootmoeder had gezien toen zij nog klein was.
Wat heeft Steve W. meegemaakt ? Stuite hij op echte, maar zelden geziene schepselen die in deze wereld bij ons wonen? Of stapte hij voor een kort ogenblik in een andere tijd en ruimte waar andere afmetingen en een andere werkelijkheid zijn als die van ons? Steve wil nog een keer terug naar de plek maar deze keer met een vriend die , zo hoopt hij , getuige wil zijn.
Geloof het of niet dit is geen trucage foto bekijk hem maar eens in het groot en leg uw hoofd op uw linker schouder dan ziet ge het bewijs.
Deze foto is genomen aan een meer in Birnamié , is een foto van een rotsformatie en kan maar genomen worden gedurende een bepaalde periode van het jaar, door de belichting en de stand van de zon.
De kleine mensen het klonk als het gelach van kleine kineren.Het kwam van onderaan de kreek op een paar meter afstand...ergens op de oever. Toen het uiteindelijk lukte om de kruik uit de modder te trekken hoorde ik een gil ! Het klonk als een klei meisje- heel hoog en hard! Mens , wat schrok ik. Wie of wat kon dat zijn ??? Omdat ik niet wist wat ik moest doen, greep ik de kruik en begon op de modderige oever omhoog te klimmen.
Toen ik omkeek zag ik iets onderaan dichtbij de kreek bewegen. Nu freakte ik helemaal ! Ik kwam boven op de oever aan en zette de stenen kruik neer. Het was een cilinder van ongeveer 35 cm lang en 30cm diameter. En ja , er zaten kleine handafdrukken op , dat was geen verbeelding.... Ik ging boven aan de oever zitten om de kreuk te bekijken.Op dat moment kreeg ik de schrik van mijn leven! Toen ik langs de oever keek zag ik daar twee kleine mensen van ongeveer 25 cm lang. Het mag ongelooflijk klinken, maar ik maak zeker geen gekheid!! Zij hadden een bleke huid, droegen een kleine bruine leren broek die door bretels werden opgehouden, geen overhemd en een kleine puntige hoed die van leer leek te zijn. Hun haar had een roodachtige kleur en hun ogen waren blauw.Hun handen waren slechts 2,5 cm breed!!! Toen hoorde ik een bonk vanwaar ik de eerste keer de kreek in ging.Ik keek om en er waren er nog drie van hen- mensjes zoals de eerste twee-en zij hadden de kruik van klei terug naar beneden geduwd.Zij lachten allemaal-een hoog gelach , zoals een stel jonge kinderen. Toen hoorde ik een klap...en zij waren allemaal weg. Hun voetafdrukken waren nog duidelijk zichtbaar in de modder, maar zijzelf waren allemaal weg. Word vervolgd
Toen Steve w. op avontuur ging met enkel een kano en een hoofd vol zomerdromen, had hij nooit verwacht dat dit de meest fantastische reis van zijn leven zou worden. Achter de bocht van een mooie rivier ontdekte de 50 jaar oude man de woonplaats van schepselen waarvan hij tot nu toe dacht dat zij alleen in de wereld van sprookjesboeken en magie voorkwamen. Maar nu heeft hij met eigen ogen gezien dat zij echt bestaan. Dit is het ware verhaal van Steve W.:
Op 24 juni 2005 ging ik kanoên in Westelijk Kentucky op de Rough River. Ik had behoefte aan rust en ontspanning en wide weg van mijn altijd hectische leven.Ik stuurde mijn kano naar een leuke kleine plek die net iets stroomafwaarts van de waterval van Rough ligt, dichtbij het Rough River State Park. Door de recente regenval was de stroming zeer sterk.
Het was een gewone kanotocht op een hele mooie rivier.
Toch had ik een heel vreemd , ongemakkelijk, nerveus gevoel. Ik was om een onverklaarbare reden bezorgd. Hoewel ik niet wist waarom ik me zo voelde leek het alsof ik ergens bang voor moest zijn en ... ik voelde de dood. Ik nam dit gevoel serieus en was uiterst voorzichtig op de rivier omdat ik niet dood wilde. Na een aantal kilometers paddelde ik mijn kano naar de oever en bond hem vast aan een boom. Om even de benen te kunnen strekken ging ik de omgeving verkennen. Ik klom de oever op en zocht naar een zachte , droge plek om mijn tent op te zetten. Nadat ik besloten had om dichtbij het water te gaan kamperen zodat ik een oogje op de kano kon houden, ging ik naar een hoger deel. Ik beklom de heuvel achter de bocht naar een kleine kreek die terugstroomde in de rivier. Op zo'n 2,5 tot 3 meter in de richting van de kreek zag ik iets wat op de bovenkant van een aardewerken kruik leek. Ik herinnerde me onmiddelijk een droom waarin ik een paar oude potten vond. Door die herinnering sloeg mijn verbeelding op hol met de gedachte dat ik één of ander oud archeologisch voorwerp gevonden had. Ik ging langs de oever naar de kreek toe. De oever was uiterst glad door de modder en ik ging al glijdend naar beneden. Mijn achterkant en handen werden bedekt met de vette modder en ik kon net voor het water stoppen, vlak bij de oude aardwerkenpot. Het leek meer op een kruik van klei en ik realiseerde me al snel dat het waarschijnlijk niet zo oud was en dat de bodem waarschijnlijk gebroken was. Ik wreef het schoon en zag dat er kleine handafdrukken op zaten. Ik dacht eerst aan een wasbeertje maar toen zag ik dat het geen wasbeerafdrukken waren, zij leken meer op kleine menselijke handafdrukken, ongeveer2,5 cm breed. Op het moment dat die gedachte in mij opkwam verwierp ik hem gelijk weer als zijnde onmogelijk. Ik begon aan de kruik te trekken maar hij zat stevig vastgeplakt in de modder met een kleefkracht als die van superlijm. Ik dacht , ik ben toch al smerig dus pak ik een tak en zal dit ding los krijgen. Na een tijdje wrikken kwam er eindelijk beweging in. Maar toen ik bezig was hoorde ik iets..... Wordt vervolgd.........
Japanse oderzoekers zijn er in geslaagd een reuzeninktvis op te sporen en te fotograferen. En dat was nog nooit eerder gelukt. Voor het eerst heeft een team van Japanse wetenschappers één van de geheimzinnigste schepselen van de diepzee in zijn natuurlijke omgeving gefotografeerd.
De onderzoekers hebben 550 foto's van de reuzeninktvis gemaakt.Het dier is zo'n 8 meter lang.Dat hebben ze kunnen schatten , doordat één van de tentakels van het dier in de haken bleef vastzitten en mee omhoog kwam.De onderzoekers kwamen het dier op het spoor via een groep potvissen, die op reuzeninktvissen jagen.Voor de Ogasawara-eilanden, 1000 kilometer ten zuiden van Tokio, lieten ze een camara zakken, waaraan haken met aas waren bevestigd Op 900 meter hapte een reuzeninktvis uiteidelijk toe. Dit was trouwens een kleintje want ze kunnen wel 18 meter lang worden.Meer informatie klik hier.
Eén van de vreemste verschijnselen die de mens heeft gedocumenteerd is dat van het Spookleger.De geschiedenis geeft voorbeelden van verschijningen van hele bataljons militairen die simpelweg plotseling tot verbazing van de getuigen uit het niets verschenen , of drijvende steden die uren boven het water blijven hangen.Steden die zo echt lijken dat u kinderen en honden in de straat zien spelen.Getuigen denken dat deze fenomenen een eigen realiteit schijnen te hebben , dus wat zijn het ? In het verleden werden deze vreemde gebeurtenissen toegeschreven aan het licht van God en aan scheuren in het plaats-tijdcontinuum.Veel onderzoekers denken dat het om bovennatuurlijke onheilvoorspellingen gaat, terwijl degenen met een meer wetenschappelijke instelling van mening zijn dat het een simpel voorbeeld van massahysterie of een speling van het licht zou kunnen zijn.Het zou de moeite waard zijn om te proberen een rationele verklaring voor deze bovennatuurlijke gebeurtenissen te vinden , omdat of zij nu wel of niet kunnen worden verklaard, fantastische onderwerpen voor een onderzoek zijn.
In Wonderstone Silver Mine, dichtbij Ottosdal, West-Transvaal ( Zuid-Afrika) uit een diepe rots , zijn er honderden metallen bollen door mijnwerkers gevonden in de Precambrische lagen. Het is namelijk ook bewezen dat die bollen tussen 2,7 a 3 miljard jaar oud zijn.
Over de laatste tientallen jaren hebben de Zuid-Afrikaanse mijnwerkers minstens 200 metalen bollen gevonden waar perfecte concentrische groeven zitten. Eén daarvan heeft drie parallele groeven rondom de evenaar, maar voor de rest zijn er eigenlijk maar twee soorten type metalen bollen gevonden.Namelijk de stevige blauwe bollen met witte vlekken die zo hard zijn als staal, en de holle bollen met een dunne schaal die maar een dikte van 7 mm hebben. Wanneer deze opengemaakt worden zijn ze met een soort witachtige spons materiaal gevuld en die tot verbazing uiteenvalt tot stof als het in contact komt met lucht.
De gemiddelde diameter van deze bollen zijn ongeveer tussen de 2,5 en 10 cm en zijn samengesteld van een nikkelstaal legering dat nooit uit zichzelf ontstaan kan zijn. Het Californisch Ruimte Instituut aan de Universiteit van Californië hebben een aantal testen gedaan om te kijken hoe perfect het evenwicht is van die mysterieuze bollen.Maar tot verbazing van hun metende technologie konden zij de perfectie van het evenwicht niet vaststellen.En dat terwijl zij zelfs voorwerpen voor de NASA meten.Deze bollen zijn op de 1/100.000 cenitimeter tot grote perfectie in evenwicht.NASA heeft nog zelfs gezegd dat er geen betere technologie bestaat om deze perfecte bollen te meten, dus in conclusie , de metalen bollen kunnen nooit op deze planeet gemaakt zijn !
Iets of iemand is duidelijk op deze planeet geweest, lang voordat er enig primitieve mensachtige vorm hier op aarde bestond.Voor de mensen die deze voorwerpen met hun eigen ogen willen bezichtigen, moeten dan naar het Zuid-Afrikaans Klerksdorp Museum gaan.Zelfs de NASA was verbijsterd, volgens de info van het Museum.
CRYPTOZOOLOGY- een vreemd woord voor een vreemde wetenschap. Zie het als een , om het even welke discipline, de studie van alles vanaf het monster van Loch Ness, tot een forel met bontvel en miljoenen soorten draadwormen. Deze wetenschap over het vinden van tot nu toe onbekende schepselen omvat een breed gebied. Het strekt zich uit van monsters uit de zee en verschijnselen die het grootste deel van de wetenschappelijke gemeenschap zouden verwerpen, tot aan miljoenen schepselen waarvan wij weten dat ze bestaan maar noch nooit gezien hebben of door de wetenschap zijn beschreven.
Deze japanse zeemeermin wordt bewaard in de Nationale Musea van Schotland.
Dr. Geoff Swinney is de curator van lagere gewervelde dieren, vissen, amfibieën en reptielen bij de Nationale Musea van Schotland.
Hij is ook hun interne cryptozooloog, die voor zorgt die- zoals hij zegt," op een dag zouden kunnen zijn" Zijn brede terein omvat alles van nieuwe soorten vleermuizen tot geprepareerde vervalsingen. Het is een breed spectrum, zegt Swinney, aan de ene kant zijn het dieren die niet door de wetenschap zijn beschreven en aan de andere kant hebben wij dingen zoals deze geconstrueerde zeemeermin. Dit zeggende neemt Swinney een glazen pot van een plank in de kleine neonverlichte ondergrondse ruimte waar hij zijn cryptozoologische specimens bewaart. Een klein, zeemeerminachtig, schepsel met een ruggegraat die ter hoogte van de nek is genikt met daarop oud leerachtig hoofd met een stel tanden die steviger zijn dan het gebit van en gemiddelde Duitse Herder. Deze creaturen verschenen in de 19e eeuw en veroorzaakten een sensatie. Toen Barnum, de circuspionier, zijn zeemeermin ten toon stelde ging het publiek uit zijn dak. Niemand dacht dat het een vervalsing zou kunnen zijn. Nu verklaart Swinney dat dit inderdaad het geval was. Het is een echte vis met een hoofd dat is gemaakt van papier maché of iets dergelijks, met daarin de tanden. Het feit dat het een vervalsing is maakt het niet minder interssant voor de wetenschap. Swinney gelooft dat er meer met de zeemeermin aan de hand zou kunnen zijn dan alleen een grap van een preparateur om lichtgelovigen in de maling te nemen. Men zou kunnen veronderstelen dat deze dingen niet zomaar werden gemaakt, maar met een speciale reden, zoals het aanbieden van een offer aan de zee. Dat is wat het interessant maakt.
Een man in Canada wil een foto van een ufo, die hij op 25 november van vorig jaar heeft genomen verkopen voor $30.000
De koper krijgt hiervoor zowel camera als de flash geheugenkaart plus alle rechten op de foto. De enige restrictie is dat de verkoper anoniem wil blijven. De foto is genomen vanaf een veerboot naar Vancouver eiland. De bedoeling was de boot op de achtergrond te fotograferen. Ufo Watchdog heeft de foto onderzocht en zegt dat het een vogel is. Meer foto's en uitleg klik Hier.
Gestolen vis door Spanje van de dinertafel gehaald en piraten beboet !
Na een achtervolging van 1200 mijl, een bezetting van 6 dagen door Greenpeace van het piratenschip de Binar4 en vele uren diplomatiek onderhandelen is het gelukt! De Spaanse autoriteiten hebben toegezegd de 200 ton lading gestolen vis uit West-Afrika aan boord van het schip in beslag te nemen. De vis was bestemd voor de Europese dinertafels. Guinese officels hebben aangegeven de eigenaren van het schip te beboeten. Eindelijk een duidelijk signaal richting piratenvissers!
Greenpeace actievoerders verven 'GESTOLEN VIS ' op het piratenschip de Binar4, dat volgeladen is met gestolen vis uit Guineese wateren(West-Afrika).
Greenpeace is al drie weken bezig om aan de hand van dit dossier, het schandaal van de piratenvisserij voor de kust van West-Afrika te ontmaskeren. Greenpeace documenteerde op 6 april hoe vis illegaal van visserschepen werd overgeladen naar het transportschip de Binar4 en volgde het koelschip daarna tot vlak voor de haven van Las Palmas, waar het op 11 april arriveerde. Daar klommen actievoerders aan boord en hielden in totaal zo'n 150 uur de mast en de kranen van het schip bezet. Las Palmas op de Canarische eilanden is één van de meest beruchte witwashavens voor gestolen vis ter wereld. Op 18 april 's middags liet de Spaanse regering aan Greenpeace weten de lading illegaal te zullen verklaren. In de tijd dat de Esperanza voor de kust van West-Afrika , noteerde Greenpeace 104 visserschepen met buitenlandse vlag uit Korea,Italië,Liberia en Belice. Op basis van het verzamelde bewijs is naar schatting 50% van de geobserveerde schepen betrokken bij illegale visactiviteiten - van het vissen zonder licentie, zonder naam opereren, verbergen van de indentiteit, tot het vissen in verboden wateren.
Planten blijken methaan te maken , een broeikasgas dat veel sterker bijdraagt aan de opwarming van de aarde dan CO2. En hoe warmer het wordt, hoe meer ze uitstoten. Dat leidt tot schokkende conclusies : het kappen van tropisch regenwoud heeft de opwarming van de aarde vertraagd , en nieuwe bossen maken de planeet waarschijnlijker warmer. Hoe het mogelijk is dat dit niet eerder werd ondekt, vraag je je soms af bij een wetenschappelijke doorbraak. De ontdekking die Frank Keppler en drie collega's deze week in Nature beschrijven , valt in die categorie. De onderzoekers , van het Max Planck Instituut voor Kernfysica, het Ierse ministerie van landbouw en het Utrechtse Instituut voor Marien en Atmosferisch Onderzoek, hebben aangetoond dat levende planten bronnen zijn van methaangas. Totaal tegendraads, want iedereen ging er tot nu toe vanuit dat alleen menselijke activiteiten en omzettingen door bacteriën dit broeikasgas de lucht in sturen.
Duizenden pelgrims trekken de dichtbegroeide jungle van Zuid-Nepal in om een vijftienjarige jongen te aanbidden die de nieuwe Boeddha genoemd wordt. Gelovigen beweren dat Ram Bomjon, die in stilte mediteert onder een boom, niet gegeten of gedronken heeft sinds hij daar 6 maanden geleden is gaan zitten. Getuigen zeggen dat zij licht hebben zien stralen uit het voorhoofd van de tiener.
Foto's van Ram Bomjon , die beschikbaar zijn voor 5 rupees(4 dollarcent), zijn overal in de regio aanwezig. Doktors uit de regio zijn niet tot een conclusie gekomen en verklaarden dat ze enkel konden bevestigen dat de jongen in leven was, hoewel ze niet dichter dan 5 meter bij hem mochten komen. De populariteit van het fenomeen is deels te verklaren doordat het lijkt op de tijd uit het leven van de historische Boeddha, die 250 km verderop geboren werd rond 543 voor Christus. De Boeddha bereikte verlichting toen hij 49 dagen lang onder een heilige Boddhi boom mediterde. Ram Bomjon zit ook onder een Boddhi boom, in dezelfde houding als de Boeddha, maar zijn inspanning duurt reeds langer. De commotie werd vorige week groter toen een slang Ram gebeten zou hebben en er een gordijn om hem heen werd gehangen. Vijf dagen later werd het geopend en de tiener zei:" Zeg de mensen dat ze me geen Boeddha moeten noemen, ik heb niet de energie van de Boeddha, ik heb het niveau van een rinpoche( minder goddelijk). Een slang heeft me gebeten maar ik heb geen behandeling nodig, ik heb 6 jaar diepe meditatie nodig.
Een 35-jarige Rus keek raar op toen doktoren vertelden dat een tumor in zijn rug eigenlijk het embryo van zijn ongeboren broertje was. Sommige dorpelingen van de man twijfelden echter sterk aan de uitleg van de doktoren, en vermoeden dat het om een buitenaards wezen gaat. Igor Namyatov kreeg voor het eerst last van zijn 'broertje' toen hij 15 jaar oud was. Hij klaagde over rugpijn, maar de doktoren vertelden dat het om een onschuldige tumor ging die ze nog niet weg konden halen. Twintig jaar later kreeg de man echter weer last van zijn rug. Deze keer zagen de doktoren de ernst van de situatie wel in, en werd er besloten om direct te opereren. Tot hun verbazing haalden ze echter geen tumor uit de rug van Namyatov, maar een embryo met kleine handen en voeten.
Een aantal dorpelingen van Namyatov vonden de 'ongeboren broertje' uitleg van de artsen dus niet voldoende. Volgens hen groeide er een buitenaards wezen in de rug van Namyatov. De autoriteiten weigerden ondertussen om de zaak verder te onderzoeken, aangezien het overduidelijk zou zijn dat het om een embryo gaat. Namyatov besloot de onderzoeken overigens sowieso niet af te wachten. Hij heeft zijn 'kleine broertje' direct mee naar huis genomen, zodat niet verder onderzocht kan worden door de doktoren.
In de provincie Riau op het Indonesische eiland Sumatra zijn tien wilde Sumatraanse olifanten met kettingen aan bomen vastgelegd zonder dat ze voldoende water of voedsel krijgen. Het gaat om vijf vrouwtjes en vijf mannetjes, die geen leefgebied meer hebben door de vernietiging van het bos waarin ze leefden. De olifanten waren op zoek gegaan naar voedsel op akkers van een nabijgelegen dorpje, en zorgden daarbij voor overlast, voordat ze elf dagen geleden door de lokale autoriteiten van Riau gevangen werden genomen.
De olifanten maken deel uit van een kudde van tussen de 17 en 51 olifanten in het Bengkalis District van Riau. De overheid van Riau wil alle 51 olifanten vangen en overbrengen naar het nieuwe Tesso Nilo Nationaal Park, dat ook in Riau ligt. Het Wereld Natuur Fonds heeft er inmiddels voor gezorgd dat de dieren water en eten krijgen en dat een dierenarts hen verzorgt, maar ze staan nog steeds vast.
