Wie zou mij geloven ?

Mijn hart sloeg op hol en ik kwam adem tekort. Ik voelde me vrij stom! Hoe ga ik dit iedereen vertellen?
Toch was het percies dat wat ik ging doen. Ik liep bijna 3 km terug naar de oude molen bij de waterval vanwaar ik was gestart.
Ik had mijn mobiele telefoon bij me , maar die gebruikte ik normaliter allen om in noodgevallen aan mijn vriendin te vragen of zij mij met de kano kon komen halen.
Bij de waterval zag ik een man in een bestelwagen die waarschijnlijk voor de golfbaan werkte die daar werd aangelegd.
 Ik vertelde hem dat ik een getuige nodig had voor wat ik net had gezien.
 Hij vroeg mij om op te houden met "die treop" te roken.
 Ik smeekte hem bijna om mee te gaan maar hij weigerde en vertelde mij dat ik gek was.
Dichtbij stond ook een reperatiewagen van de kabeltelevisie , en ik vroeg aan de monteur ook om mee te gaan , hij weigerde ook.
 Ik besloot die twee te vergeten en stroomafwaarts terug naar de kreek te lopen waar het allemaal gebeurd was.
 Ik kon mijn ogen niet geloven!
 Toen ik daar aankwam-ik kan het niet verklaren-was alles veranderd.
 Er waren helemaal geen voetafdrukken en andere tekenen van de kleine mensen meer !
 Was het echt? Ben ik gek?
 Voor mij waren zij echt.
 Toen ik mijn vriendin het hele verhaal vertelde, lachte zij alleen maar en vertelde me over de tijd dat zij een klein groen mannetje onder de struiken bij het huis van haar grootmoeder had gezien toen zij nog klein was.

 Wat heeft Steve W. meegemaakt ? Stuite hij op echte, maar zelden geziene schepselen die in deze wereld bij ons wonen? Of stapte hij voor een kort ogenblik in een andere tijd en ruimte waar andere afmetingen en een andere werkelijkheid zijn als die van ons?
 Steve wil nog een keer terug naar de plek maar deze keer met een vriend die , zo hoopt hij , getuige wil zijn.