Bloedige Zeehondenjacht

Van de bloedige jacht op babyzeehonden zorgden dertig jaar geleden voor veel beroering.
Voor het eerst worden de praktijken van de pelsjagers op grote schaal zichtbaar.
De beelden laten meedogenloze jagers zien.
De schedels van jonge zadelrobben en klapmutsen worden met knuppels of geweerkolven ingeslagen.
Terwijl de diertjes nog liggen te stuiptrekken worden ze vaak al gevild.
De moeders kunnen niets anders doen dan machteloos toekijken.

Het éérste succes

Ee golf van walging en protest overspoelt Europa. En met succes.
Milieu-activisten en dierenbeschermers krijgen het voor elkaar dat de import van de allerjongste zeehondjes , de whitecoats en bluebacks , in Europa verboden wordt.
De markt stort vrijwel geheel in.
Sindsdien worden zeehonden minder bejaagd , maar veilig zijn ze nog niet.
Canada , Noorwegen en Japan vangen jaarlijks nog steeds honderduizenden zeehonden.

Jacht of Wetenschap ?

In 1989 wordt de jacht op whitecoats overal ter wereld verboden.
Whitecoats zijn de baby's van zaderobben , die niet ouder zijn dan twee weken.
Zes jaar later doodt Noorwegen 2600 jonge zeehonden.
 ze zijn nét iets ouder dan twee weken.
Onder de mom van wetenschap onderzoeken de Noren de beste dodingsmethode.
De keuze is neerknuppelen en afschieten.

Provocatie

Eigenlijk provoceert Noorwegen hiermee de rest van Europa.
Als felle reacties uitblijven is de zeehondenjacht opnieuw geopend.
Binnen de korste keren staat ook Canada weer op het ijs.
 In 1996 krijgen Canades jagers officieel toestemming om 250.000 zeehondjes af te slachten.
Dit aantal vinden de pelsjagers te klein.
Daarommaken ze nog eens 100.000 dieren extra af.
In plaats van de illegale jacht te bestraffen wordt de vergunning gewoon uitgebreid tot 350.000 dieren.

Te weinig vis

Noorwegen en Canada zijn weeral volop aan het knuppelen. De reden ?
In de rijke Aziatische landen is een gigantische nieuwe markt ontstaan.
Nieuwe rijken in Korea en Japan zien een bontjas nog als het ultieme statussymbool.
Maar dit is niet de reden die de Noren en Canadezen voor de brute zeehondenjacht geven.
Volgens hen eten zeehonden te veel vis.
En daar zouden vissers last van hebben .
Dat klinkt als de omgekeerde wereld !
Onafhankelijk onderzoek laat zien dat niet de zeehond , maar de mens verantwoordelijk is voor de lage visstand.

Nieuwe markt

In Europa mag het bond van babyzeehondjes niet meer verkocht worden.
In Azië en andere delen van de wereld is men nog niet zo ver.
De zeehondenjacht levert namelijk veel geld op.
In Aziatische landen is het bont van jonge zeehondjes erg populair.
Oudere zeehonden worden gedood vanwege hun penis.
In Azië brouwen toverdokters daar liefdedrankjes van .

Meer info