Ik ben lenie
Ik ben een vrouw en woon in Mezquitilla (Spanje) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: de computerde tuin en lezen.
Ik ben Lenie en 43 jaar getrouwd met Coen.
Wij hebben twee zonen en 4 kleinkinderen.
Vanwege mijn gezondheid wonen Coen en ik al 20 jaar in het zuiden van Spanje
Voor de dokter maak je telefonisch een afspraak,je krijgt dan een tijd opgegeven hoe laat je moet komen. Heel gewoon natuurlijk ,zo gaat het overal.Maar je komt dan even voor die tijd naar de wachtkamer ,en de eerste keer schrokken wij ons lam,helemaal vol,maar wat blijkt,zowat de hele familie komt mee.Men vraagt dan :hoe laat moet u?Je noemt je tijd en krijg dan meestal het antwoord o dan bent u zo aan de beurt,en men kletst weer gezellig verder.De dokter probeert wel op tijd te werken,maar het kan ook uitlopen ,want hij neemt alle tijd voor je of je nu met een ding of met zes komt,dat maakt niet uit.En in de wachtkamer hoor je nooit gemopper als het langer duurt. In het ziekenhuis gaat ook de hele familie mee,en wordt je opgenomen blijft er toch minstens een familielid dag en nacht bij je.Het hoeft niet want er is personeel genoeg en de verzorging is er prima en het eten geweldig. Coen heeft er twee keer ingelegen en meneer kreeg heerlijke gebakken tong,biefstuk en alles mooi opgemaakt. Vlak bij dit stadje ligt het ziekenhuis.
Meestal gaan wij op zaterdag wandelen.Nu ja ik zit en Coen mag duwen. Wij gaan dan achter ons huis de boulevard op en lopen vier dorpen langs het strand ,Heen en terug 15 kilometer. Onderweg stoppen we regelmatig om wat water te drinken en in het laatste dorp drinken we op ons gemak een kop koffie. Langs de boulevard staan hele grote Aloé Vera´s ,veel palmen,bananenbomen en je ziet prachtige tuinen. Op de terugweg branden naast de chiringuito´s (kleine retsuarantjes op het strand) vuren ,meestal in een oud bootje ,gevuld met zand en daar hout op.Daar worden sardines op geroosterd,er zitten er 6 op een bamboe stok.Soms zie je hele rijen naast elkaar staan.Voor de mannen is het wel een heel warm werk,vooral in de zomermaanden.
Wij zijn heerlijk met de familie die bij ons logeert 3 dagen naar Cordoba geweest. Wij zaten in een hotel in het centrum,een prachtig oud huis met 11 kamers en alle kamers waren verschillend. Cordoba is een hele oude stad met prachtige gebouwen en paleizen. Wij zijn naar de Mezquitta geweest een Moorse moskee met daarin gebouwd een Kathedraal ,je kan daar uren lopen ,zoveel moois is daar te zien. Wij hebben het Palacio de Viana bekeken dat 14 prachtige patio´s heeft,allemaal met verschillende bloemen en planten. De foto is van een tuin in het Alcazar. Natuurlijk hebben wij ook op de nodige terrasjes gezeten,de temperatuur was 37 graden,dus drinken was belanrijk. De hele stad is nog geplaveid met oude keien,lekker hobbelen voor mij in mijn stoel. Op de terugweg reden wij langs enorme velden met zonnebloemen. Wij hebben 3 dagen genoten
Ja wat mis je hier? Dinsdag kregen wij familie over uit nederland. Wij kregen ,pindakaas,ossenworst,pekelvlees ,lever,rookworst,vloeitjes en nog puzzelboeken. Heerlijk gewoon,natuurlijk heb je hier genoeg soorten vleeswaren. Mijn vloeitjes zijn hier niet te koop,soms zie ik ze op het vliegveld. Pindakaas is er alleen in peanut butter,klein potje en duur. Nu hebben wij wel 80 kilometer verderop een Hollandse winkel,daar zijn wij een keer geweest ,en dan is het schrikken geblazen,een potje pindakaas voor 4.85 nu dan hoef ik het niet.Gebruik het om saus van te maken. Wat ook moeilijk is hier sambal en ketjap,maar eens in het jaar komen er vrienden met een auto en brengen dan een flinke voorraad mee. Voor de rest doen wij het met alles wat men hier verkoopt en er is keuze zat.
Wij hebben in ons dorp een café. Oma heeft het overgedaan aan haar kleinkinderen.Ana van 25 jaar en heeft 2 schatten van kinderen,Robert 21 jaar en heeft een zoontje en dan La Ruth ,zij is 17 jaar Zij werken dan ook om de dag. Om 6 uur s´morgens gaat het café open en komen de eerste mensen die naar de campo gaan hun koffie en drankje halen. Tegen half tien komen de werklui ontbijten en s´middags zijn er vismaaltijden. Van 4-6 gaat degene die begonnen is naar bed en neemt het zusje van 17 jaar het over.Daarna begint de avond en meestal helpt dan de echtgenoot ook mee,maar de twee zwagers zijn wel de hele dag op zee aan het vissen. De televisie staat altijd aan of men nu kijkt of niet en er is een hoop lawaai,maar het is er o zo gezellig. Men sluit het café als de laatste klant de deur uitgaat. Ik neem mijn petje af voor deze kinderen want het zijn wel heel lange dagen die ze maken.
Het is hier een paradijs voor planten.Het hele jaar door , zie je de mooiste kleuren. In december staan de amandelbomen in bloei,dit duurt tot eind januari,maar je ziet dan ook honderden van die mooie roze bomen. Met kerstmis zie je overal de kerstrozen ,straten worden er mee versierd,er worden prachtige bloemstukken van gemaakt. Wij hebben in de tuin voor en achter een hibiscus staan en die geeft het hele jaar door volop bloemen. Nu is het rozen tijd.Onze carport hangt helemaal vol met roze rozen en in de tuin heb ik ze in verschillende kleuren,er zijn er zelfs bij die 1.70 m hoog zijn. Je kan ook van alles stekken,gewoon in de aarde zetten en je hebt zo weer een mooie plant. Balcons en patio´s hangen vol met planten.
Af en toe gaan wij op de boulevard uit eten.Er zijn daar verschillende restauranten,maar een is voor ons favoriet. Je zit er heerlijk met gezellig uitzicht op zee,waar je vaak sávonds laat nog vissersboten ziet. Het meisje dat bediend komt dan al met een fles koude rode wijn en voor mij een lang glas omdat ik een glas op een voet niet vast kan houden. Coen eet er graag tong en vraagt dan na het voorgerecht om een kleine tong. Nu op deze foto staat zo´n kleine tong,het bedrag voor die tong is 6 ,dus kunnen we nog wel eens uit eten gaan.
Kinderen vragen hier veel. Zo zat ik op Coen te wachten in het winkelcentrum,hij bracht de boodschappen naar de auto en daarna drinken wij altijd een kopje koffie. Er komt een vader met zoontje langs ,denk 5 jaar en het mannetje vraagt aan mij:waarom heb je die kraag om je nek.Antwaaord ,anders valt mijn hoofd eraf.Hij kijkt mij meewarig aan en vraagt verder,waarom zit je in een rolstoel. Nu mijn benen zijn lui en willen niet lopen.Zijn bruine ogen worden nog groter en verontwaardigd zegt hij,zal ik ze dan een schop geven.Op dat moment grijpt vader in ,en zegt mevrouw kan niet lopen ,ze zou het best willen hoor.Het mannetje kijkt mij aan ,o wat zielig en ik krijg een dikke pakkerd van hem. In Nederland was ik gewend dat een kind snel mee getrokken werd,ik vind dit wel leuker hoor.
Ons dorp is niet groot,maar is toch verdeeld over twee gemeentes,en dat geeft nog wel eens verwarring.Want er bestaan twee nummers 8 en wij wonen op een ervan en het andere 8 staat leeg,dus onhandig. Vooral toen wij hier pas woonden ,en dingen besteld hadden en die dan niet kwamen ,wij maar weer uitleggen hoe het in elkaar zat. Maar het is een leuk dorpje .De postbode kwam zich voorstellen en vertelde er meteen bij dat als het regende hij niet kwam,,maar als hij niet genoeg post heeft bewaard hij het rustig een week en komt dan met een stapel aan. Twee keer in de week komt de man met gasflessen langs,want gewoon gas hebben wij hier niet. De bakker komt iedere dag langs ook op zondag en de groenteman twee keer in de week. Wij hebben een oergezellig café en er zijn aan de boulevard veschillende restauranten,waarvan een voor ons favoriet is. Het is heerlijk om daar op het terras te zitten ,te kijken naar de zee en de vissersboten. Voor tabak,apotheek ,dokter etc moeten we wel naar een ander dorp. De foto die hier bij staat is van een dorp verderop
Eens in de 4 jaar gaan wij naar Nederland.Ik heb dan een nieuw oogprothese nodig. 5 jaar geleden gingen wij nog met de auto.Het prettige daarvan is dat je heel wat spullen mee kan nemen ,die je hier niet kan kopen. Wij gingen naar de Makro in Amsterdam,maar na 5 minuten hoorde Coen dat zijn kenteken van de auto werd afgeroepen.Wij naar buiten en bij onze auto stonden 2 agenten,wij stonden op een invalide plaats en dat kon niet met een engels kenteken.Coen ,nu het is een spaans nummerbord en wij hebben hier een invalide kaart liggen. Antwoord van de agent,die is dan voor Spanje en niet voor hier,dus u mag hier niet staan en wees blij dat wij zo coulant zijn om geen bekeuring te geven. Het waren nog broekies van agenten. Wij weer naar binnen,ik sta voor een stelling te kijken en word plots opzij geschoven,denk nog ,dat is een foutje,maar 5 minuten later gebeurde het weer,toen werd ik kwaad en heb heel hard geschreeuwd-hier zit een mens in deze stoel.Het werd doodstil. Ik ben eigenlijk niet zo dol op nederland.
Het wonen hier is toch heel anders dan in Nederland. Ten eerste hebben wij een vrij zacht klimaat,zelfs in de winter kan je nog heerlijk buiten zitten. En dan de mensen,zij zijn reuze vriendelijk en behulpzaam. Het maakt hier niet uit of je in een rolstoel zit,je wordt als een volwaardig mens gezien. Men staat altijd klaar om je te helpen .Sta ik bv.bij een winkel op Coen te wachten is er altijd wel iemand die komt vragen of ze mij kunnen helpen. Kinderen die op straat met een bal spelen ,stoppen met hun spel tot je voorbij bent. De eerste keer dachten wij dat het toeval was ,maar nee hoor ,het wordt de kinderen met de paplepel ingegeven. Gaan wij een winkel of museum in en er zijn alleen maar trappen ,geen punt want er is wel een dienstlift en je wordt keurig naar boven gebracht. Als ik op de weg rij ,omdat de stoep te smal is ,zal een spanjaard keurig achter je blijven zonder getoeter. Dit maakt het leven wel een stuk aangenamer.
Toen wij hier net kwamen wonen lieten wij ons bij de gemeente inschrijven. Wij kregen allerlei papieren ,maar men vroeg ook of wij nog wensen hadden. Ja zei Coen :mij vrouw zit in een rolstoel ,maar ze kan geen enkele stoep op of af en alleen maar op de rijweg rijden wat nogal gevaarlijk is. Of Coen zo vriendelijk wilde zijn om op tekening te zetten waar ze dan moesten komen.Nu Coen was wel zo vriendelijk en tot onze grote verbazing haden wij binnen drie maanden door het hele dorp op en afritten.En dat terwijl ik de enige in het dorp ben met een rolstoel.Wij vonden dit geweldig.
Wij hebben 13 jaar in Nerja gewoond,maar zochten iets anders omdat Nerja erg toeristisch werd. Al jaren kwamen wij langs een dorpje waar we een huis zagen dat we graag wilden hebben. In december ,jaren geleden ,reden wij er langs en stond er een bordje -te huur- Wij hebben gebeld en een afspraak gemaakt en waren meteen verkocht. Een prachtig groot huis,alles gelijkvloers,aan zee en met een mooie tuin. 22 januari kregen wij de sleutel en hebben een week lang met een vriendin de boel geschilderd,alles mooi wit ,want iedere kamer had een andere kleur. Zondag 28 januari stonden er om 9 uur zeven auto´s voor de deur en al onze vrienden hebben helpen verhuizen. Daarna heeft het nog wat weken geduurd voordat alles ingericht was.
In 1985 werd ik afgekeurd voor het onderwijs,volgens de doktoren had ik reuma en zou een warm klimaat mij goed doen. Wij zijn eerst op Gomera gaan kijken naar een huis,maar hadden al snel door dat die afstand te ver was.Wij wilden onze kinderen wel blijven zien. In oktober 1986 hebben wij de auto ingepakt en zijn naar het zuiden gereden. Bij Granada afgeslagen naar de kust ,richting Malaga. Wij kwamen een leuk stadje tegen ,Nerja en daar zijn wij gebelven. Na drie dagen zoeken en vragen vonden wij een leuk appartement met een mooi terras en uitzicht op zee. De eerste twee jaar bleven wij tot april en het derde jaar zijn wij maar gebleven. De eerste twee jaar reed Coen om de 6 weken naar nederland om daar te werken. Hier ben ik ook in aanraking gekomen met een geweldige fysiotherapeut,die na een jaar zei:lenie ik wil de nederlandse doktoren niet afvallen ,maar reuma heb je niet. Hij heeft mij doorverwezen naar allerlei specialisten,in Malaga,Sevilla en Madrid. Uit al die onderzoeken kwam toen als eind resultaat dat ik spierdystrofie heb. De medische verzorging is hier geweldig. Morgen meer.
Zet vanmorgen de computer aan ,en wil naar mijn blog gaan,nu helemaal niets ,een groot wit vel. Uurtje later komt hij weer mooi te voorschijn en heb er wat werk van Coen ingezet. Nu na de boterham wil ik weer even kijken,oeps weer een wit vel. Ik hoop niet dat dit veel gebeurd.
Ik ben lenie
