Ik ben lenie
Ik ben een vrouw en woon in Mezquitilla (Spanje) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: de computerde tuin en lezen.
Ik ben Lenie en 43 jaar getrouwd met Coen.
Wij hebben twee zonen en 4 kleinkinderen.
Vanwege mijn gezondheid wonen Coen en ik al 20 jaar in het zuiden van Spanje
Ieder dorp of stad heeft zijn eigen Feria.In de grote steden duren die meer dan een week,kleinere steden 4 dagen en in de dorpen van vrijdagavond tot zondag avond. Het is een grote kermis,maar daarnaast zijn er vele feesttenten.Een grote van de gemeente en wat kleinere van politieke partijen. In iedere tent wordt muziek gemaakt en gedanst.Vrouwen en kinderen zijn prachtig gekleed,hier in Andalucia dragen ze prachtige flamenco jurken.De mannen hebben een strakke zwarte broek,wit overhemd en over hun middel een grote rode band en een speciale zwarte hoed. In de grote steden is er de hele dag wel wat te doen ,in de dorpen begint het sávonds tot 6 uur in de morgen. Je moet niet al te dicht bij het feestterrein wonen,want het is een enorm lawaai. Bij ons is de Feria eind augustus.
Het is al een paar dagen heel erg warm. Maar vandaag spant de kroon 42 graden en dat aan zee. Er waait een warme sahara wind ,die je belet normaal te ademen. Op de radio wordt dan ook gewaarschuwd van :als u niet echt naar buiten hoeft ,blijf dan binnen. Deuren en ramen dicht want er komt alleen maar hitte en stof naar binnen. Toch zijn er nog toeristen die op het strand liggen bakken. Ik zit hier lekker met een grote ventilator achter mij,alleen jammer dat er al drie dagen geen water is en dat is slecht voor mijn tuin.
Gisteren 16 juli was het feest van Virgen del Carmen. Een feest voor de vissers en zeelui. Bij iedere haven van het hele land wordt het gevierd. Wij hebben in het volgende dorp een haven. De vissers versieren hun boten en er is een speciale grote boot,prachtig versierd. Tegen het schemeren wordt het beeld van Carmen uit de kerk gehaald en gedragen door zo´n man of 30 naar de zee en op de grote boot gezet. Men vaart een eind de zee op ,daar klinkt dan een hard hoorngeschal en kransen en bloemen worden in het water gegooid voor de overleden vissers en matrozen. Men komt weer terug en onder begeiding van de fanfare wordt het beeld weer naar de kerk gebracht en daarna is er groot vuurwerk. Het is een prachtig gezicht al die versierde boten op het water.
De tweede winter dat wij hier waren,werd ik ziek.Coen zat in nederland. Ik was in huis plots door mijn benen gezakt. Mijn buurvrouw Ines riep:wat gebeurt er ,en in mijn toen nog gebrekkig spaans vertelde ik dat ik gevallen was.Ze is beneden de sleutel gaan halen,heeft mij op de bank gelegd en naar mijn fysiotherapeut gelopen. Ik moest direct naar het ziekenhuis in Malaga.Ines en haar man hebben mij gebracht,er werden foto´s gemaakt en een groot korset aangemeten.Men wilde dat ik in het ziekenhuis bleef,maar Ines zei:nee ik zorg voor haar.Voorzichtig zijn we teruggereden en heeft ze mij naar bed gebracht en een half uur later kwam ze met een blad eten. Ik vroeg of ze Coen wilde bellen,maar dat vond ze onzin ,hij was in nederland voor zijn en zou pas over drie weken komen en zolang kon zij wel voor mij zorgen. Maar ik kon ook niet naar het postkantoor om geld te halen.ook geen probleem zij betaalde mijn korset en medicijnen. Drie weken lang heeft ze mij geweldig verzorgd,terwijl ze de hele dag beneden in de videotheek stond. 3 x per dag eten ,genoeg drinken en om 12 uur sávonds kwam ze dan nog met een kop soep en een glas whisky en bleef ze nog een uurtje bij me zitten. Haar hulp kwam ook mijn huis schoonmaken en de was doen. Na drie weken kwam Coen terug en wij waren allebei diep onder de indruk dat iemand dat zo maar voor je doet. Zij is dan ook mijn bijzondere vriendin.
Gisterenavond gingen we gezellig op de boulevard uit eten. Het terras zat bomvol,hele families. Er werden zelfs tafels op de boulevard gezet. Er grenst naast dit restaurant een andere ,waar het eigenlijk nooit zo druk is. Voor ons zit een grote familie,maar voor opa stond er duidelijk niets van zijn gading op de kaart.Hij loopt naar het andere restaurant en komt later met zijn bordje vis weer gezellig aan tafel zitten en men vind dat heel gewoon. De broer van de eigenaar van ons restaurant komt langs met schalen worst en kaas,laat het dan op je tafel staan en zegt:proef maar eens.Wat blijkt even later komt hij terug en vraagt hoeveel kaas en worst je wilt kopen.
Als je hier s´morgens langs het strand loopt,zie je overal stoelen staan,tafeltje er vaak bij ,parasols in de grond gestoken,soms ook nog een barbecue. Men is de hele dag op het strand geweest en laten de dingen staan tot de volgende dag. Niemand zal iets meenemen van een ander. Ik vind het altijd een leuk gezicht al die lege stoelen.
24 juni is het feest van San Juan. Men sleept de hele dag met hout naar het strand,tenten ,barbecues en tassen vol eten. Men viert dit feest omdat de zomer begint. Om 12 uur sávonds branden langs de kust grote vuren. De mensen duiken dan de zee in ,om hun zonden te wassen en om gezondheid te vragen. Daarna is er langs de hele kust veel vuurwerk. Er wordt gezongen en gedanst en de meeste mensen blijven op het strand slapen.
Malaga is de grootste stad aan de Costa del Sol.Wij wonen er zo´n 45 km vandaan. Het heeft 500.000 inwoners en is de belangrijkste havenstad aan de middelandse zee. De stad heeft een lange geschiedenis,het werd eerst overheerst door de Feniciers,de stichters van de stad ,de Carthagen,Romeinen,Visigoten en tot slot de Moren ,en de invloed daarvan zie je nog terug in vele gebouwen. Vlak tegen het centrum staat het Alcazaba,die dateert uit de 11 de eeuw,zij werd gebouwd op de restanten van een Romeins theater. De kathedraal La Manquita startte met de bouw in 1528 en 250 jaar later in 1783 is hij voltooid.Ze is half Gotisch en half Renaissance. Gisteren waren wij weer een dagje in Malaga ,want Coen zijn zusje was met een gezelschap op rondreis geweest en hun laatste dag was Malaga. Wij zijn eerst op het mooiste plein op een terras koffie gaan drinken.toen de binnenstad in en naar de mercado municipal.Dat zijn mooie oude hallen waar vis ,vlees en groenten wordt verkocht.Daarna een broodje gaan eten en veel water gedronken want het was behoorlijk warm. Naar het museum van Picasso,want kom je in Malaga dan moet je dat gezien hebben.Zalen vol met prachtig werk van hem,ook aardewerk en beelden. Natuurlijk hebben we ook de kathedraal bezocht en na nog een kopje koffie hebben wij het gezelschap uitgezwaaid.
Zoals ik al eerder verteld hebt,behoort ons dorp aan twee gemeentes,de ene helft hoort bij Algorrobo en onze kleinere helft bij Velez Malaga. Algorrobo heeft een prachtige boulevard gemaakt,maar het stuk wat wij hebben ligt met stenen ,kuilen en daar worden de honden uitgelaten. Nu wil de gemeente een muur gaan zetten zodat de golven geen steentjes meer op de weg kan gooien(eens in het jaar gebeurt dat) Onze helft kwam in opstand,want als ze twee pieren in zee maken hebben wij een mooi strand. Er wordt al drie avonden gedemonstreerd.Om 9 uur verzamelen bij de zebra en daar met een man of 60 als maar heen en weer lopen,want volgens de politie mag je niet blijven staan op een zebra ,maar heen en weer lopen wel.Er zijn veel spandoeken en er worden allerlei leuzen geroepen. Binnen een mum van tijd staan er aan beide kanten een grote file auto´s en het gekke is ,niemand toetert,men blijft rustig wachten.De demonstratie duurt zo´n anderhalf tot twee uur en dan kunnen de auto´s weer rijden. Men is van plan om door te gaan tot we pieren hebben.Hoelang het nog gaat duren weet ik niet.
Aloe Vera (puntjes op de e gaan niet ,dan springt het blog dicht)is een mooie plant en er zijn verschillende artikelen van te krijgen. Wij waren in het winkelcentrum ,er stond een stand met al dat spul,en een vriendelijke dame ,smeerde een zalfje op mijn armen,dat was zo goed voor een zachte huid.Dank u wel mevrouw.Wij gingen door om ons kopje koffie te drinken en binnen een paar minuten zat ik onder de rode bulten.Wij dachten eerst aan muggen bulten ,maar wel vreemd zat precioes op de plekken waar dat spuk gesmeerd was. Wij terug naar de dame ,die geweldig schrok ,zoiets had ze nog nooit gezien,het was toch natuur zuiver. Dus niet dacht ik zo. De volgende dag heb ik goed ziek op bed gelegen en nu na 5 dagen zitten die grote rode bulten er nog. Wij hebben de planten wel in de tuin staan en als iemand zich niet goed ingesmeerd heeft tegen de zon ,dan snij ik een blad af en smeer ze in met het vocht van het blad.Dat helpt wel. Maar andere spullen van Aloe Vera hoef ik niet meer.
Voor de dokter maak je telefonisch een afspraak,je krijgt dan een tijd opgegeven hoe laat je moet komen. Heel gewoon natuurlijk ,zo gaat het overal.Maar je komt dan even voor die tijd naar de wachtkamer ,en de eerste keer schrokken wij ons lam,helemaal vol,maar wat blijkt,zowat de hele familie komt mee.Men vraagt dan :hoe laat moet u?Je noemt je tijd en krijg dan meestal het antwoord o dan bent u zo aan de beurt,en men kletst weer gezellig verder.De dokter probeert wel op tijd te werken,maar het kan ook uitlopen ,want hij neemt alle tijd voor je of je nu met een ding of met zes komt,dat maakt niet uit.En in de wachtkamer hoor je nooit gemopper als het langer duurt. In het ziekenhuis gaat ook de hele familie mee,en wordt je opgenomen blijft er toch minstens een familielid dag en nacht bij je.Het hoeft niet want er is personeel genoeg en de verzorging is er prima en het eten geweldig. Coen heeft er twee keer ingelegen en meneer kreeg heerlijke gebakken tong,biefstuk en alles mooi opgemaakt. Vlak bij dit stadje ligt het ziekenhuis.
Meestal gaan wij op zaterdag wandelen.Nu ja ik zit en Coen mag duwen. Wij gaan dan achter ons huis de boulevard op en lopen vier dorpen langs het strand ,Heen en terug 15 kilometer. Onderweg stoppen we regelmatig om wat water te drinken en in het laatste dorp drinken we op ons gemak een kop koffie. Langs de boulevard staan hele grote Aloé Vera´s ,veel palmen,bananenbomen en je ziet prachtige tuinen. Op de terugweg branden naast de chiringuito´s (kleine retsuarantjes op het strand) vuren ,meestal in een oud bootje ,gevuld met zand en daar hout op.Daar worden sardines op geroosterd,er zitten er 6 op een bamboe stok.Soms zie je hele rijen naast elkaar staan.Voor de mannen is het wel een heel warm werk,vooral in de zomermaanden.
Wij zijn heerlijk met de familie die bij ons logeert 3 dagen naar Cordoba geweest. Wij zaten in een hotel in het centrum,een prachtig oud huis met 11 kamers en alle kamers waren verschillend. Cordoba is een hele oude stad met prachtige gebouwen en paleizen. Wij zijn naar de Mezquitta geweest een Moorse moskee met daarin gebouwd een Kathedraal ,je kan daar uren lopen ,zoveel moois is daar te zien. Wij hebben het Palacio de Viana bekeken dat 14 prachtige patio´s heeft,allemaal met verschillende bloemen en planten. De foto is van een tuin in het Alcazar. Natuurlijk hebben wij ook op de nodige terrasjes gezeten,de temperatuur was 37 graden,dus drinken was belanrijk. De hele stad is nog geplaveid met oude keien,lekker hobbelen voor mij in mijn stoel. Op de terugweg reden wij langs enorme velden met zonnebloemen. Wij hebben 3 dagen genoten
Ja wat mis je hier? Dinsdag kregen wij familie over uit nederland. Wij kregen ,pindakaas,ossenworst,pekelvlees ,lever,rookworst,vloeitjes en nog puzzelboeken. Heerlijk gewoon,natuurlijk heb je hier genoeg soorten vleeswaren. Mijn vloeitjes zijn hier niet te koop,soms zie ik ze op het vliegveld. Pindakaas is er alleen in peanut butter,klein potje en duur. Nu hebben wij wel 80 kilometer verderop een Hollandse winkel,daar zijn wij een keer geweest ,en dan is het schrikken geblazen,een potje pindakaas voor 4.85 nu dan hoef ik het niet.Gebruik het om saus van te maken. Wat ook moeilijk is hier sambal en ketjap,maar eens in het jaar komen er vrienden met een auto en brengen dan een flinke voorraad mee. Voor de rest doen wij het met alles wat men hier verkoopt en er is keuze zat.
Wij hebben in ons dorp een café. Oma heeft het overgedaan aan haar kleinkinderen.Ana van 25 jaar en heeft 2 schatten van kinderen,Robert 21 jaar en heeft een zoontje en dan La Ruth ,zij is 17 jaar Zij werken dan ook om de dag. Om 6 uur s´morgens gaat het café open en komen de eerste mensen die naar de campo gaan hun koffie en drankje halen. Tegen half tien komen de werklui ontbijten en s´middags zijn er vismaaltijden. Van 4-6 gaat degene die begonnen is naar bed en neemt het zusje van 17 jaar het over.Daarna begint de avond en meestal helpt dan de echtgenoot ook mee,maar de twee zwagers zijn wel de hele dag op zee aan het vissen. De televisie staat altijd aan of men nu kijkt of niet en er is een hoop lawaai,maar het is er o zo gezellig. Men sluit het café als de laatste klant de deur uitgaat. Ik neem mijn petje af voor deze kinderen want het zijn wel heel lange dagen die ze maken.
Het is hier een paradijs voor planten.Het hele jaar door , zie je de mooiste kleuren. In december staan de amandelbomen in bloei,dit duurt tot eind januari,maar je ziet dan ook honderden van die mooie roze bomen. Met kerstmis zie je overal de kerstrozen ,straten worden er mee versierd,er worden prachtige bloemstukken van gemaakt. Wij hebben in de tuin voor en achter een hibiscus staan en die geeft het hele jaar door volop bloemen. Nu is het rozen tijd.Onze carport hangt helemaal vol met roze rozen en in de tuin heb ik ze in verschillende kleuren,er zijn er zelfs bij die 1.70 m hoog zijn. Je kan ook van alles stekken,gewoon in de aarde zetten en je hebt zo weer een mooie plant. Balcons en patio´s hangen vol met planten.
Af en toe gaan wij op de boulevard uit eten.Er zijn daar verschillende restauranten,maar een is voor ons favoriet. Je zit er heerlijk met gezellig uitzicht op zee,waar je vaak sávonds laat nog vissersboten ziet. Het meisje dat bediend komt dan al met een fles koude rode wijn en voor mij een lang glas omdat ik een glas op een voet niet vast kan houden. Coen eet er graag tong en vraagt dan na het voorgerecht om een kleine tong. Nu op deze foto staat zo´n kleine tong,het bedrag voor die tong is 6 ,dus kunnen we nog wel eens uit eten gaan.
Kinderen vragen hier veel. Zo zat ik op Coen te wachten in het winkelcentrum,hij bracht de boodschappen naar de auto en daarna drinken wij altijd een kopje koffie. Er komt een vader met zoontje langs ,denk 5 jaar en het mannetje vraagt aan mij:waarom heb je die kraag om je nek.Antwaaord ,anders valt mijn hoofd eraf.Hij kijkt mij meewarig aan en vraagt verder,waarom zit je in een rolstoel. Nu mijn benen zijn lui en willen niet lopen.Zijn bruine ogen worden nog groter en verontwaardigd zegt hij,zal ik ze dan een schop geven.Op dat moment grijpt vader in ,en zegt mevrouw kan niet lopen ,ze zou het best willen hoor.Het mannetje kijkt mij aan ,o wat zielig en ik krijg een dikke pakkerd van hem. In Nederland was ik gewend dat een kind snel mee getrokken werd,ik vind dit wel leuker hoor.
Ons dorp is niet groot,maar is toch verdeeld over twee gemeentes,en dat geeft nog wel eens verwarring.Want er bestaan twee nummers 8 en wij wonen op een ervan en het andere 8 staat leeg,dus onhandig. Vooral toen wij hier pas woonden ,en dingen besteld hadden en die dan niet kwamen ,wij maar weer uitleggen hoe het in elkaar zat. Maar het is een leuk dorpje .De postbode kwam zich voorstellen en vertelde er meteen bij dat als het regende hij niet kwam,,maar als hij niet genoeg post heeft bewaard hij het rustig een week en komt dan met een stapel aan. Twee keer in de week komt de man met gasflessen langs,want gewoon gas hebben wij hier niet. De bakker komt iedere dag langs ook op zondag en de groenteman twee keer in de week. Wij hebben een oergezellig café en er zijn aan de boulevard veschillende restauranten,waarvan een voor ons favoriet is. Het is heerlijk om daar op het terras te zitten ,te kijken naar de zee en de vissersboten. Voor tabak,apotheek ,dokter etc moeten we wel naar een ander dorp. De foto die hier bij staat is van een dorp verderop
Ik ben lenie
