Ik ben Chris en hou van reizen, wandelen, een goed glas wijn, lekker eten, Status Quo, lezen (thrillers).
Ik ben geboren op 1 februari 1962.
Hier kun je meegenieten van onze wandelingen. Sinds ik in augustus 2009 een hartinfarct kreeg, ga ik er samen met mijn vrouw Annick dikwijls op uit om een gezonde wandeling te maken.
Roborst is een landelijk gelegen dorpje in Oost-Vlaanderen en telt 838 inwoners. Het is een deelgemeente van Zwalm. We zijn dus in de Vlaamse Ardennen.
We volgden er de Waterkersgrachtenwandeling (7km).
De Sint-Dionysius kerk is reeds eeuwenoud, zij dateert van de 13e eeuw en is in Vroeg-Gotische Stijl. Helaas was de kerk niet open, dus weer geen kaarsje kunnen branden.. spijtig.
Voormalig gemeentehuis van Roborst. Dit was eigendom van de kasteelheer.
Heerlijk vertoeven in een mooi glooiend landschap.
Dit paard had precies niet veel goesting voor een foto, het steekt gewoon zijn tong uit op ons.
Langsheen het water verschillende bomen met zwammen gezien.
Het wandelpad langsheen de Zwalmbeek.
Aangekomen bij het verval van de Zwalmbeek, gelegen aan het restaurant "De Zwalmmolen.
Eén van de vele prachtige gerestaureerde hoeves.
Huisje met nog een werkend waterrad.
De Paddestraat waar dit jaar de "Omloop Het Nieuwsblad" passeerde. Gemeentearbeiders waren volop bezig met de voorbereidingen.
Prachtige bonsaï in een voortuin.
Even halt gehouden in het enige dorpscafé dat Roborst rijk is.
Het thema van deze wandeling : een waterkerskwekerij.
Zo beste bloggers, wij vonden het een leuke uitstap. Jullie ook ?
Prachtige bomen, helaas mij niet bekend welke soort.
In de verte zagen we ook een windmolen staan.
Blijkbaar mag er in dit gebied ook gejaagd worden. Deze huls is het bewijs.
En genieten maar van de uitgestrekte vlakte.
Een authentieke boerderij. Roept herinneringen op aan mijn vrouwtje haar kindertijd, een oude boerderij en de geur van koeien..
Nog een mooie boom, de moeite waard om er een foto van te nemen.
Eén van de vele boerderijen.
Een kunstig gemaakte pomp, en ze werkt nog ook.
Vele verzorgde tuinen gezien.
Hier houdt een lieve King Charles Cavalier Spaniel de wacht. Goed kijken, het is een echte, hé...
Beeld van de Heilige Antonius van Padua. Als Sint-Antoon de zon doet schijnen, ziet de boer zijn zorgen verdwijnen. Is Sint-Antonius nat, dan drinkt de boer zich zat. Sint-Antonius schoon en helder, vult 't vat en ook de kelder.
Nog een grotje aan een huis.
De kerk van de HH. Bernardus en Martinus in neoclassicistische stijl dateert van 1842. Toen liet pastoor Brisard het romaanse kerkje van 935 afbreken omdat het in een te slechte toestand was. Helaas was de kerk gesloten, dus een kaarsje branden zat er deze keer niet in.
De wiskundige Italiaanse markies, Gasparo Pagani, was professor aan de universiteiten van Leuven en Luik. Hij overleed in het kasteel van Woubrechtegem en ligt hier op het kerkhof begraven.
Zo, beste bloggers, jullie zien dat deze wandeling deugd gedaan heeft, ik hoop dat jullie er ook van genoten hebben.
Beste bloggers, deze keer waren we op stap in het Pajotteenland, meerbepaald Oetingen.
Het was een tocht langs goed begaanbare wegen.
Oetingen is een deelgemeente van Gooik. Het dorp is gelegen in het Pajottenland en heeft zijn landelijk karakter vrij goed bewaard. In 1997 diende dit dorp als decor van de film "Oesje" van Chris Van Den Durpel.
De Sint-Ursmaruskerk.
De heilige Sint-Ursmarus, die aanroepen wordt tegen de koorts.
De biechtstoel met mooi houtsnijwerk.
Op pad langs landelijke veldwegen.
Genieten van het uitzicht en de rust die hier heerst.
Onze vrienden "de dieren" krijgen ook onze aandacht.
Nog vele knotwilgen langs het parcours tegengekomen, die men in onze streek nog zelden ziet.
De watertoren op het hoogste punt van de wandeling.
Een dreef in het Hellebos (privaat eigendom).
Een van de vele kapelletjes onderweg.
Het kasteel van Heetvelde.
Het kasteel van heetvelde of in de volksmond Waterkasteel genoemd, is een oude waterburcht als vroegere schakel in de verdedigingsgordel van versterkte kastelen die werden opgebouwd door de graven van Henegouwen. De oudste delen van het kasteel, de funderingen en laagste bouwlagen dateren uit ca. 1600. Het huidge complex, opgetrokken in Brabantse renaissancestijl, werd gebouwd in opdracht van Pieter Collins, heer van Heetvelde.
Het waterkasteel is momenteel in privé-handen.
Terug aangekomen op het kerkplein, zijn we er enen gaan drinken waar destijds de film "Oesje" met Chris Van Den Durpel werd opgenomen.
We hadden allebei wat extra vitamientjes nodig.... Groetjes en tot een volgende uitstap.
Ditmaal zijn we naar het Pajottenland vertrokken, om even halt te houden in het landelijke Galmaarden. Langs een glooiend landschap kan de wandelaar hier in alle stilte ten volle genieten van het landschap.
Het huidige Baljuwhuis kreeg in de loop der jaren verschillende namen mee. Het gravenhuis kasteel heeren huys dateert vermoedelijk van de eerste helft van de 17de eeuw. Het gebouw met de grote tuin en de stallingen kreeg mettertijd ook verschillende functies. Vast staat dat het in de periode 1833 1973 eigendom was van de familie Olemans. In die periode deden de gebouwen dienst als brouwerij. De provincie Brabant (later Vlaams-Brabant) bouwde deze locatie tussen 1977 en 2003 uit tot een provinciaal trefcentrum.
Kort na het vertrek bereiken we het houten brugje over het beekje de Mark. Vanaf hier volgen we de loop doorheen het beboste gebied tot aan de oude watermolen.
Zicht vanaf de oever van het beekje.
Aangekomen bij de oude watermolen waar we het pad verlieten en het open veld introkken.
Langsheen het parcours viel onze blik op dit mooi exemplaar, een Schotse Hooglander. Een ras dat vooral als hobby wordt gekweekt.
Onlangs kozen we voor een uitstap naar de Westhoek, en meer bepaald Westvleteren. Bij sommigen onder jullie zal er misschien een belletje gaan rinkelen.
De route start aan de Sint-Sixtusabdij van Westvleteren en loopt door landbouwgebied dat van oudsher deel uitmaakt van de hoppestreek rond Poperinge. Het landschap is lichtglooiend en de wandelroute maakt gebruik van kerkwegels, graspaden en landelijke wegen. Het parcours gaat door bossen, hoppevelden, akkers en weiden. Een Brits militair kerkhof herinnert aan de Eerste Wereldoorlog.
De abdij en de brouwerij zijn voor het publiek niet toegankelijk. Geïnteresseerden kunnen altijd terecht in Het Claustrum. Deze informatieruimte bevindt zich in het ontmoetingscentrum De Vrede, gelegen recht tegenover de abdij. Via een virtuele rondleiding bieden de monniken van de abdij u een inkijk in hun kloosterleven aan.
Ontmoetingscentum 'de Vrede'.
Hier vloeit de Westvleteren rijkelijk.
Vóór onze start wat extra vitamientjes opdoen.
Plattegrond van de wandeling.
Spijtig, ik mocht niet binnen, was nog te jong om pater te worden.
Genieten van het winterzonnetje in de dreef.
De grot van Onze-Lieve-Vrouw waar we een kaarsje hebben aangestoken.
Eén van de beelden die de kruisweg voorstelt.
Nog zeer landelijke streek met vele kleine boerderijtjes.
We naderen stilaan het einde van het jaar en dat zie je ook op de wandelkalender. Het aanbod is beperkter, redenen genoeg om er dan zo maar eens op uit te trekken. Ons oog viel dit keer op Sint-Kwintens-Lennik gelegen in het zuidwesten van de provincie Vlaams-Brabant.
"Prins" een brabants trekpaard... en ikke
Wat historische info :
Gedurende de periode van de Merovingers (van de 5de tot de 8e eeuw) werden in deze streek, naast de eigendommen van de koning ook uitgestrekte domeinen gevormd die door de hogere adel en dienaars van de koning werden in gebruik genomen.
Lennik zou samen met met Gaasbeek, Gooik en Wambeek een domein gevormd hebben dat toebehoorde aan Ida, vrouw van Pepijn van Landen, en aan haar dochter de latere Heilige Gertrudis. Zij zouden het domein aan de abdij van Nijvel schenken waarvan Gertrudis de eerste abdis was.
In 978 bekwam abdis Adalberina van keizer Otto II niet alleen het officiële marktrecht voor Lennik, maar ook het uitsluitend recht om de beschermer van het Lenniks domein te mogen kiezen. De abdij van Nijvel was aldus verzekerd van de opbrengsten van de markttaksen.
De abdis van Nijvel liet het domein van Lennik besturen door de heren van Lennik als voogden van de abdij.
De heren van Lennik werden op een gegeven ogenblik opgevolgd door de heren van Aa. Zij waren na de hertogen van Brabant de machtigste heren. Maar het werd in de 13de eeuw duidelijk dat Lennik moest uitgerust worden met een versterkte post voor het oostelijk deel van het hertogdom, vlak bij de rivaliserende graafschappen Vlaanderen en Henegouwen.
Omdat Lennik strategisch gezien minder geschikt was voor de inplanting van een waterburcht, werd de militaire functie naar het naburige Gaasbeek overgeheveld en werd Lennik een onderdeel van het Land van Gaasbeek.
Tot het domein van Lennik behoorden St.-Kwintens- en St.-Martens-Lennik met Schepdaal, Gaasbeek en Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek. De hoofdschepenbank van Lennik velde vonnis in alle zaken die door de plaatselijke schepenbanken niet konden worden beslecht. Naast de hoofdschepenbank had het domein Lennik zijn eigen schepenbank met een meier en zeven schepenen. De galg en de schandpaal werden de symbolen van de rechtspraak.
Bij de verkoop van het Land van Gaasbeek kwam de heerlijkheid der beide Lenniken in handen van Corneille de Man dAttenrode en het zijn ook zijn afstammelingen die over de beide Lenniken bleven heersen tot en met de Franse Revolutie, waardoor een einde werd gesteld aan de voorrechten van de adellijke families. Toen Corneille de Man in 1691 in het bezit kwam van de heerlijkheid liet hij een nieuw zegel maken met het wapen van zijn familie ( met drie morenkoppen). Dit wapen werd op 23 maart 1948 toegekend aan de gemeente Sint-Kwintens-Lennik en nadien aan de fusiegemeente Lennik.
In 1845 werd het vredegerecht overgebracht van Sint-Martens-Lennik naar Sint-Kwintens-Lennik, maar er was geen enkel gebouw dat kon aangewend worden voor het onderbrengen van de openbare diensten en evenmin over een terrein waarop een gemeentehuis, school en schoolhuis zouden kunnen gebouwd worden. Na veel problemen besloot men op de markt een gemeentehuis te bouwen dit zou gefinancierd zijn door F.J. De Gronckel. Alles wijst erop dat de gebouwen gebruiksklaar waren in 1866.
Het gemeentehuis.
Sint-Kwintenskerk buiten..
...en binnen.
Ik doe een kaarsje branden voor iedereen die ik ken.
Geschiedenis van de kerk.
Een gerestaureerd herenhuis.
Een huis van adel, dat nu dienst doet als schooltje.
We hebben deze week geprofiteerd om op een zonnige dag er nog eens op uit te trekken. Onze bestemming was het domein : De Ghellinck in Wortegem-Petegem.
Het gemeentelijk domein de Ghellinck is een oud kasteelpark dat in het jaar 1718 aangekocht werd door de familie De Ghellinck.
Jean-Baptiste X De Ghellinck koopt een aantal heerlijkheden, onder meer 'Ten Doorne' en 'Ter Schelden'. Ook het feodale kasteel wordt zijn eigendom. Aangezien hij en zijn familie nu het grootste deel van Elsegem bezitten, worden zij Heren van Elsegem. De familie blijft tot in de 20ste eeuw verbonden met Elsegem.
Enkele fotos van vroeger.
Het kasteel onderging door de jaren heen verschillende verbouwingswerken : einde 18de eeuw in classicistische stijl en midden 19de eeuw in neoVlaamse renaissancestijl.
Het park werd in 1912 in Franse stijl ontworpen en reikte tot de Schelde. Gedurende wereldoorlogen I en II werd het kasteel ernstig beschadigd en tot overmaat van ramp brandde het in 1973 af. Later werd het gesloopt. Het domein werd in 1974 aan de gemeente verkocht en op vereenvoudigde manier opgefleurd.
De vroegere bijgebouwen van het kasteel met de hoeve, de archiefzaal en de bibliotheek worden stelselmatig gerestaureerd en met een nieuwe bestemming bedacht. De gerestaureerde hoeve dateert van 1893 en is gedeeltelijk in gebruik genomen als tavernerestaurant. Het 28 ha grote domein is voor de rustzoekende wandelaar een uiterst genietbaar oord.
