Hallo iedereen,

Deze keer zijn we op stap in Vollezele, en volgen we de Walgraevewandeling.

De wandeling kreeg de naam van pastoor Aloïs Walgraeve die ook literair zeer bedrijvig was tussen 1876 en 1930.

De oudste vermelding Volensela dateert van 1117. Vollezele behoorde sinds 1248 als heerlijkheid aan de heer van Edingen, die het in leen hield van gravin Margareta, gravin van Vlaanderen en Henegouwen. De heren van Edingen oefenden te Vollezele het wereldlijk voogdijschap uit over de goederen van de Sint-Adriaansabdij van Geraardsbergen, die er twee hoeven in bezit had. Ook de abdij van Vorst bezat er verschillende hoeven. Het geslacht Arenberg was te Vollezele eigenaar van belangrijke goederen.

Kenmerkend zijn de vele pachthoven, die in het glooiend landschap liggen verspreid: Hof ten Berghe, Hof te Leysbroeck, Hof te Ham, Hof te Steenhault, Hof te Reinsberg, Hof te Spieringen, Hof ter Bruggen, Hof ter Haegen en Hof te Reepinghen. In 1902 waren er een twintigtal. Van enkele oude grote hoven bestaan gegevens uit de 12de eeuw. Ze zijn alle meebepalend voor de geschiedenis van Vollezele en voor het schitterend landschap.



De start van onze wandeling begon aan de Sint-Pauluskerk (1776 - 1777).

Vollezele telde ook vele mijnwerkers die per trein (spoorlijn 123) naar de Waalse mijnen gingen. Het merendeel van de kolenkappers woonde op het arme gehucht Achterdenbos. De lokale plaatsnaam Congoberg verwijst naar de vele houilleurs en mineurs, die ongewassen van de koolmijn en nog zwart als oelje (van het Franse houille = steenkool) naar hun gezin terugkeerden. Dit standbeeld werd opgericht ter ere van deze mannen.

Vollezele was vroeger zeer gekend om zijn stoeterijen, die gespecialiseerd waren in het fokken van Het Brabant Trekpaard.

R. Van Der Schueren begon in 1867 een hengstenfokkerij, die dan later de naam "Haras de Vollezeele" kreeg.

Een andere hengstenfokker was T. D'Hauwer. Stilaan en door de jaren heen kwamen er meerdere paardenfokkers, waarbij de hengsten en de merries werden aangekocht en aldus over de hele wereld werden getransporteerd. Kampioenpaarden met klinkende namen als Bienvenu, Brillant (foto hieronder) en Indigène de Fosteau werden wereldberoemd.

Kroonprins Albert I, later koning van België, bracht in 1907 een bezoek aan Vollezele. Op het centrum van Vollezele staat een klein standbeeld van het Belgisch trekpaard Brillant ter nagedachtenis van deze fokkers. Dit beeldje mag niet verward worden met het grotere standbeeld op de markt van Lennik; dat is immers Brillants vader Prins (ook gekend als Gugusse of Orange I).

In het vroegere gemeentehuis is nu het :
Gemeentelijk Museum van het Belgisch Trekpaard.





Beeld ter nagedachtenis van de gesneuvelden in de oorlog.



Dit lammetje verschool zich onder een oud landbouwwerktuig.



Deze boom is zo dik geworden dat hij gewoon rond de afsluiting is gegroeid.



Mijn ventje, even lachen voor de foto.



Prachtig landbouwlandschap.



"Hof te Put" is een hoeve die dateert uit de 18e eeuw en is een overblijfsel van een oorspronkelijk nog ouder en groter geheel.



Deze baan moeten we volgen.



Hier zie je duidelijk de hoogteverschillen in deze streek. Het was letterlijk een wandeling met hoogte- en dieptepunten.



Deze bloem vond ik wel een foto waard.



In de Steenstraat vinden we de oudste nog bewaarde kapel van Vollezele.
Deze werd gebouwd in 1666.



We stappen doorheen het Stiltegebied Dender-Mark.



Nog hoogteverschillen.



Wandelen door het "Robijnbosje".



En ja hoor, hier hebben we ze dan.. de beroemde Brabantse Trekpaarden.



Hier kun je nog ver zien.



We passeerden ook vele gerenoveerde hoevetjes, prachtig gedaan en toch de authentieke sfeer van vroeger in ere houden.



Even halte houden om deze slak te bewonderen.



Grote gesloten hoeve genaamd, het "Hof ter Hagen", daterend van 1871  en alweer prachtig aan het restaureren, ze waren juist bezig een nieuw dak te leggen aan de achterzijde.







De oude O.L.V.-kapel in de schaduw van een oude lindeboom. Dit is één van de vele kappeletjes langs waar vroeger de "wegom" werd gedaan. Bij ziekte of tegenslag in een gezin, gingen de buurtbewoners van kapel tot kapel de rozenkrans bidden.





En als afsluiter : een kippenboerderij.





Zo, beste bloggers, onze gezondheidswandeling zit er weer al op.

Tot de volgende keer maar weer.

Bron : wikipedia
Bron : www.non-stop.be

27-05-2010 om 00:00 geschreven door Chris

Dag beste bloggers..
vandaag een verslag over de Aerebeekwandeling in Herne.

Herne is een gemeente in de provincie Vlaams-Brabant. De gemeente telt ruim 6500 inwoners. Herne ligt in het Pajottenland. Doorheen Herne stroomt de rivier de Mark.



De Sint-Pieter- en Pauluskerk in Herne was ons startpunt.

De kerk is onstaan eind 11e, begin 12e eeuw. Middenschip en zuidbeuk Romaans; toren en koor uit Scheldegotiek. Muren uit ijzerzandsteen, zandsteen, kalksteen en vooral leisteen afkomstig uit de steengroeve in Sint-Pieters-Kapelle.

Verdere bezienswaardigheden: kalkstenen doopvont, lambriseringen, gestoelte,kerkmeesterbanken, biechtstoelen, beelden en schilderijen. Het middenschip en de zuidbeuk zijn Romaans (11de-13de eeuw); de toren en het koor daarentegen zijn uitgevoerd in Scheldegotiek (13de eeuw). Door grondige verbouwingen o.l.v. architect Goethals verwierf het gebouw in 1923-24 een complex en asymmetrisch grondplan: het zuidelijk gedeelte behield zijn autochtoon Romaans karakter, de noordzijde daarentegen kreeg een neogotisch uitzicht.

De muren bestaan uit een bonte mengeling van natuursteen: ijzerzandsteen, zandsteen, kalksteen en vooral leisteen. Deze gesteenten zijn grotendeels afkomstig uit Mark, een Waalse buurgemeente waar zich een groeve in de primaire geologische formaties van het massief van Brabant bevond. De Sint-Pieterskerk is één van de fraaiste landelijke kerken van Zuid-Pajottenland en een representatief voorbeeld van Scheldegotiek.

Helaas konden we van dat moois niet veel zien, want er was een hek geplaatst in de kerk.

Nog nooit gezien...



Het hek.



Efkes de handen door het hek om deze mooie foto te kunnen maken.



De kerk vanuit de verte.



Rustige en goed begaanbare wandelwegen.





Deze schapen zouden volgens onze opzoekingen op internet het ras Suffolk,
een Engels ras, moeten zijn.



De witte dovenetel.



Kapel ter ere van Maria.



De Harebeek stroomt rustig verder.



Nog een kapelletje op een wegsplitsing.



Een pracht van een knotwilg.



Even kijken wie daar voorbijkomt.. lijkt deze koe te denken.



Prachtig vergezicht.



Mini kapelletje zomaar langs een veldweg.



Even uitblazen met de haren in de wind.



Deze gerestaureerde 19de eeuwse hoeve, die de naam kreeg "Ooievaarsnest" is herkenbaar aan het bronzen beeld aan de gevel.





Hier woont waarschijnlijk een schapenkweker in de buurt.. Wat mijn vrouwtje zich afvroeg... waarom zijn de lammetjes bruin en de ooien niet ??



Een prachtige vijver.



Op deze foto zie je goed het golvend landschap van het pajottenland.



Een hoeve waar de koeien op de binnenkoer stonden.. Rechts op de foto zie je 2 staarten liggen van poezen die aan het spelen waren... mijn vrouwtje wou natuurlijk hun aandacht trekken en floot eens, maar geen reactie van de poezen... maar wat wij niet gezien hadden.. achter de hoek stond de boer toch wel zeker.. en die maar grijnzen... en mijn vrouwke zonder blozen maar doorstappen... Vrouwen, hé..



Dit kapelletje stond aan bovenstaande boerderij.



Heerlijk geurende seringen.



We zagen veel prachtig gerestaureerde hoeves, volledig vernieuwd maar waar toch het karakter van vroeger werd behouden.





De buitenmuur was nog origineel met datum van 1814...



...maar de woning op de binnenkoer was heel mooi vernieuwd.



Nog even genieten van de laaste vergezichten, want het einde van de wandeling komt in zicht.



Op het gemeenteplein stond dit beeld ter ere van de Kartuizers in Herne.

De Kartuizers hebben de naam de strengst levende monniken van het Westerse kloosterwezen te zijn. Zelf zullen ze daar waarschijnlijk om glimlachen, al is dat moeilijk te controleren, omdat ze nooit een stap buiten hun kloosters zetten en zelfs hun familie maar sporadisch schrijven.

In ieder geval besteden ze dagelijks veel tijd aan het koorgebed (een uitgebreid  Officie en dan ook nog dagelijks de getijden van de Heilige Maagd), spreken alleen met elkaar op een wekelijkse wandeling en op feestdagen, en dan nog zeer kort, doen maar een klein gedeelte van het dagelijkse programma samen en blijven de rest van de tijd in hun kluis.

Het Kartuizerklooster in Herne was het eerste kartuizerklooster van de Nederlanden. Het hart van Margaretha van York lag hier begraven. Nu nog verwijst de straatnaam Oud Klooster naar de plaats waar de kartuis lag.





Zo beste vrienden, we hopen dat jullie ook genoten hebben van deze uitstap.

Tot later...

Bron : Wikipedia

21-05-2010 om 00:00 geschreven door Chris

Hier zijn we weer...

Onder een stralende hemel vertrokken we naar Heikruis. We deden er de Heikruiswandeling.

Heikruis (in het Frans: Hautecroix) is een plaatsje in de Vlaams-Brabantse gemeente Pepingen. Het maakte tot 1815 deel uit van de provincie Henegouwen met het gevolg dat het Frans er zolang de officiële voertaal bleef.

De dorpskom van Heikruis ligt op de waterscheidingskam van het Zuun- en het Laubecqbekken (twee zijrivieren van de Zenne), meteen ook het hoogste punt (+91m) van Groot-Pepingen. Van de oorspronkelijke dries of driehoekig dorpsplein bij het T-kruispunt van de Neerstraat en de Heikruisplaats is niets bewaard gebleven.

Thans is Heikruis een straatdorp met het Ursulinenklooster dat nu dienst doet als het Rust- en verzorgingstehuis Mater Dei. Het klooster heeft aanhorigheden zoals een kloosterhoeve en de natuurstenen kerk aan de ene zijde van de straat en de pastorie, het cultureel centrum en enkele woningen aan de overkant.

Het zuidelijke gedeelte van de de gemeente heeft een uitgesroken agrarisch karakter met vele hoeven. Het bos ter Rijst en het Bois de Strihou strekken zich uit aan beide zijden van de taalgrens.

Onze tocht ging van start aan de kerk van het Ursulinenklooster.



Het kerkof is gelegen rond de kerk.



Dit oorlogsmonument vinden we op het pleintje voor de kerk.





Het wijnhuis Jejowines, gevestigd in het gerestaureerd gebouw van "Fil de verver".



Het opschrift boven de inkomdeur.



De boeren waren vlijtig aan het werk om hun grond klaar te maken om te kunnen zaaien en planten.



Even genieten van de gezonde lucht...



Hier is het nog landelijk wonen.



Verschillende hoeves vermelden hun naam op de gevel :
Hier "Hof Van De Velde".





En hier : "Hof Van Langendijck".





Op de splitsing van een baan zagen we dit kapelletje.



Mooie rustige dreef om te wandelen.



Onder sommige bomen was de aarde volledig weggegraven, waarschijnlijk door één of ander knaagdier, en je zag zo onder de wortels door.



Prachtig wandelen in het bos.



Er lagen al verschillende gronden klaar om de gewassen te laten groeien. Prachtig zicht toch, hoe die boeren hun land bewerken.





De familie schaap was ook van de partij.



Bloesems.



Deze boer had juist zijn koeien op de weide gelaten.



Is dat geen fotogenieke poes, ze ging zich mooi plaatsen onder de bloembak.



Heel veel hoeves werden prachtig gerestaureerd en worden nu bewoond door mensen die verbonden willen blijven met het boerenleven, maar toch de job van  "boer" niet overgenomen hebben van hun ouders.



Na ongeveer 2 uurtjes gewandeld te hebben met de zon op ons hoofd...



...waren we wel toe aan een drankje...



... dat we nuttigden in een plaastelijke herberg.



Zo beste bloggers, ik hoop dat jullie meegenoten hebben van onze uitstap.




Bron : Wikipedia

11-05-2010 om 00:00 geschreven door Chris

Dag iedereen,

Een verslag van onze tocht in Serskamp, we volgden "Het Boomkwekerijpad".

Serskamp is een dorp in de provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Wichelen.

Het dorp is gelegen in de driehoek, gevormd door de steden Gent, Aalst en Dendermonde. Het ligt in het centrum van de boom- en rozenstreek (naast Wetteren) en leent zich dan ook uitstekend voor aangename wandelingen of fietstochten.

Serskamp telt 21 tuinbouwbedrijven met een totale oppervlakte van 160ha.

De driebeukige neogotische Sint-Denijs-Kerk werd gebouwd in rode kareelsteen en dateert van 1856. Binnen zijn drie neogotische eiken altaren uit 1859 te zien en een biechtstoel in Lodewijk XV-stijl (18e eeuw).





Zou er binnenkort een doopsel zijn ??
Het doopvont stond toch vooraan in de kerk...



Even een kaarsje (eigenlijk waren er het 3) doen branden voor iedereen die we kennen.



Het kerkhof bevindt zich rond de kerk.



De pastorie, waarvan het portaal van het Norbertinessenklooster Tussenbeke is overgebracht.



De kloostergemeenschap van de Zusters van Sint-Franciscus.





Naast het klooster is de school, waar dit knap gemaakt houten speeltuig staat te wachten op de kinderen.



Nu gaan we de dreef verkennen.



Prachtige magnoliabomen in bloei.



Even de tijd nemen om de paarden te strelen.



Verder in de dreef kwamen we de woning tegen van Djef Blok.
Een kunstenaar in houtsnijwerk.



Hier een voorbeeld van zijn werk,
maar op zijn site zie je nog mooiere dingen staan :
www.djefblok.exto.be



Rustig verder wandelen in deze mooie dreef.



Deze koe zag precies niet veel volk passeren want ze bleef geboeid staan kijken tot we uit het zicht waren verdwenen.



"Het Eetgoed" is een omwalde middeleeuwse kasteelhoeve waarvan de oudste vermelding teruggaat tot het einde van de 14e eeuw (1391).
De monumentale toegangspoort dateert uit 1753 en ligt verscholen tussen de bomen. Achter het poortgebouw bevinden zich een uitgestrekte binnenkoer en hoevegebouwen.

En mijn vrouwtje zou mijn vrouwtje niet zijn... ze vond toch zeker wel een klein gaatje in de omheining om toch maar een foto te kunnen nemen voor jullie.



"Het Boomkwekerijpad" heeft zijn naam niet gestolen. Verder op onze weg hadden we een prachtig uitzicht op de boomkwekerij- en sierplantenvelden.





Even een foto van onze gevederde vrienden, de emoe's.



Terug op de gewone wegen kwamen we voorbij "De Klok". Hier waren we ooit al eens geweest tijdens een opendeurdag om te zien hoe ambachtelijke advocaat gemaakt wordt.

www.deklok.be



Zo.. we waren terug aan ons beginpunt.

Even halt houden om het stof van tussen de velden door te spoelen.



Zo, dat was het weer.
Tot de volgende keer maar weer.



Bron : wikipedia
Bron : www.gemeentewichelen.be

05-05-2010 om 00:00 geschreven door Chris