Ik ben Chris en hou van reizen, wandelen, een goed glas wijn, lekker eten, Status Quo, lezen (thrillers).
Ik ben geboren op 1 februari 1962.
Hier kun je meegenieten van onze wandelingen. Sinds ik in augustus 2009 een hartinfarct kreeg, ga ik er samen met mijn vrouw Annick dikwijls op uit om een gezonde wandeling te maken.
Ditmaal er op uitgetrokken naar Impe om er het oude Molenpad te volgen. Tot onze eigen verbazing hebben we geen molens gezien, hoewel de naam van het pad dit toch suggereert. Het was een rustige wandeling die vooral de nadruk legde op het landelijke karakter van de streek alsook de natuur.
Impe is gelegen in de provincie Oost-vlaanderen en is een deelgemeente van Lede. Het is een klein dorpje en telt ongeveer 900 inwoners. De meest gekende bewoner is Lucien Van Impe, die in 1976 de Ronde van Frankrijk won.
Het vertrekpunt was gelegen aan de kerk op het Impedorp. Begin 2000 werden er grote restauratie- en herstellingswerken gestart aan de Sint- Denijskerk waarbij binnen-en buitenkant een fraaie opknapbeurt kregen.
Tegenover de kerk staat de Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdesgrot.
Direkt naast de grot vinden we de pastorij die door de gemeente werd gerestaureerd.
Gedenksteen ter ere van overleden militairen.
Tot onze verbazing vonden we dit bord aan een boom bevestigd, zomaar langs het wandelpad.
Karakteristiek voor vele plattelandsgemeenten zijn de knotwilgen. Hieronder een imposante knotwilg, die ver aan zijn einde zal zijn, gezien zijn toestand.
De Molenbeek die zich in alle bochten wringt.
Een hele poos tussen de bomen gewandeld.
Even het brugje over om van hieruit het bos achter ons te laten.
Even stoppen om wat dieren te aaien. Langsheen het parcours hebben we vele pony's en paarden gezien.
Nog heel veel groen en ongerepte natuur.
Ook onze kirrende vriendjes niet vergeten.
Een kijkje binnen de Sint-Machariuskapel.
Het eerste madeliefje van de lente.
Ver aan het einde kwamen we dit mooi gerestaureerd kapelletje tegen.
En terug aangekomen bij het vetrekpunt, naar goede vaste gewoonte een stop in een plaatselijk volkscafeetje, om de sfeer van weleer op te snuiven.
De herberg "De Oude Mol", eveneens op het dorp, werd reeds in 1779 vermeld : "hofstede ende herberge den mol jegens de kerke".
Onder een droge hemel en niet te koud weer vertrokken we op uitstap naar Affligem.
Affligem is een gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. De gemeente telt ruim 12.000 inwoners. Grensgemeenten zijn: Aalst (Noorden en Westen), Denderleeuw (Zuid-westen), Liedekerke (Zuiden), Ternat (Zuid-oosten) en Asse (Oosten).
Affligem weerklinkt bijna dagelijks op de radio als knelpunt waar de files op de E40 Oostende-Brussel ontstaan.
Onze tocht vertrok aan de abdij van Affligem.
De abdij van Affligem mag beschouwd worden als de meest imposante abdijstichting van de benedictijnen in de Lage Landen. Als huisabdij van de hertogen van Brabant werd ze Primaria Brabantiae (de voortreffelijkste van Brabant) betiteld. In de rijmkroniek van Sinte-Lugartde (circa 1200) wordt ze Spiegel voor alle abdijen genoemd.
De abdij is ontstaan uit een eremitische gemeenschap die vermoedelijk op 28 juni 1062 werd opgericht. Haar grote weldoener is paltsgraaf Herman II van Lotharingen ( 1085). Via zijn minderjarigheidsvoogd, aartsbisschop Anno II van Keulen (1056-1075), gaf hij toelating aan de eremieten om op zijn domein te Affligem een gemeenschap te stichten.
Wellicht is deze paltsgraaf ook de beschermheer van de eerste Sint-Pieterskerk geweest (1083). Op de dag van de kroning van de Duitse keizer Hendrik IV te Rome (31 maart 1084) schonk hij bovendien zijn eigengoed te Affligem voor de formele oprichting van de abdij met een reguliere orde. In 1086 werd de stichting nogmaals rijk begunstigd door de landsheerlijke opvolger van paltsgraaf Herman II van Lotharingen in Brabant, graaf Hendrik III van Leuven. Zodra deze inkomsten voorhanden waren, werd overgegaan tot de formele inwijding door bisschop Gerardus II van Kamerijk.
Op onze wandeling in het Kloosterbos kregen we het gezelschap van een reiger.
In de verte zagen we de gebouwen van mijn vrouwtje haar laatste werkgever.
De boeren waren op de hoppevelden al bezig met de voorbereidingen voor de hop. In het voorjaar worden eerst de resten van de oude plant weggesneden, daarna bevestigt men fijne ijzerdraadjes aan de lange draden bovenaan. Die ijzerdraadjes worden later vastgemaakt in de grond. Rond deze draadjes groeit de hoppe. Begin mei draait men de hoppescheuten(+/-50cm) rond de ijzerdraadjes. Meestal draait men 3 gezonde, stevige scheuten rond elke draad, zo raken er normaalgezien zeker 2 boven. Nadien groeit de hop min of meer zelfstandig. Bij winderig weer durven de scheuten de draad wel eens te verliezen. Daarom moet de boer af een toe het bovenste stuk van de scheuten opnieuw aandraaien.
Ook een kudde ezels kwam ons vriendelijk groeten.
En ze lieten zich maar wat graag aaien door mij.
Een eind verder stond er ons ook een paard op te wachten. We waren ons juist aan het afvragen welk ras dit zou zijn, toen de eigenaar langs kwam om te voederen. Dus mijn vrouwtje nieuwsgierig als ze is, sprak de man aan en vroeg uitleg..
Het is een Pinto. Nog nooit van gehoord.. dus opgezocht op internet.
De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent.
Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw. Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende zeer lange tijd inspanningen kan leveren.
De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).
De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel. Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.
Weer een aantal bomen gezien met zwammen. Wist je als er op een boom een zwam groeit, dat deze boom dan ziek is ?
Dus moet deze boom er wel heel slecht aan toe zijn... al die uitstulpingen die je ziet zijn zwammen.
Onderweg kwamen er toch wat wolken aanzetten.
Toen we onze weg verder zetten, kwamen we aan de Meldertvijver : deze vijver maakte vroeger deel uit van het draineringsproject van de abdij van Affligem en diende destijds ook als viskweekvijver en potvijver.
Even uitblazen onderweg in een volkscaféetje...
...onder het genot van een drankje, en terwijl even de kaart bestuderen om te zien of we nog op de goede weg zijn.
Aan de Vrije School in Meldert hing er een heus modern kunstwerk.
De gotische Sint-Walburgakerk van Meldert wordt momenteel gerestaureerd.
O-L-Vrouw van Lourdeskapel.
Landelijke vergezichten.
Sint-Rochus kreeg hier als volkse heilige en beschermer van de hoplochtingen tegen allerlei plagen een kapel, de Sint-Rochuskapel (1560), ook genoemd de "Kapel van Nievel".
En zo kwam onze eindbestemming stilaan in zicht.. terug op weg naar de abdij.
Nog even een foto van dit beeld aan de abdijmuur.
Zo beste bloggers, dit was alweer een verslagje van onze tocht.. we hopen dat jullie er ook van genoten hebben.
Dit klein landelijk dorpje is gelegen in Oost-Vlaanderen, en is een deelgemeente van Geraardsbergen. Het telt net geen 500 inwoners.
De gotische Sint-Jan-de-Doperkerk verraadt drie bouwcampagnes : de eigenlijke kerk met zijn achtkantige toren in de 13e eeuw, de dwarsbeuk en de kapel van de dorpsheren in de 15e eeuw, en het portaal in 1772. Het gebouw is sinds 1942 beschermd.
Aan de kerk zagen we dit bord en besloten om dit eens te volgen.
Dit duo zat te wachten om gefotografeerd te worden.
Langs goed begaanbare paadjes doorheen de velden vervolgden we onze weg.
Vele boerderijtjes in dit landelijke dorp tegengekomen.
Het enige kapelletje op onze weg dat nog in goede staat was.
Eenzame knotwilgen in de velden.
Deze jongen liet zich graag door mijn vrouwtje over zijn kop en bles strelen.
De paden waren niet altijd rozegeur en maneschijn.
Als je graag van de cottage stijl houdt, dan ben je hier aan het juiste adres. Mooie stukken, voor zowel het interieur als voor de tuin. Specialiteit is het patineren, hetgeen je meubels een antieke uitsraling geven.
Enkele piepkleine zwammen op deze boom.
Kan zo uit het kerststalletje komen, de ezel en de koe.
Mooi herenhuis met in de tuin een miniatuurhuisje.
Detail van het miniatuurhuisje.
Een van de laatste stroken die er niet al te best bij lagen.
De lente is in aantocht... dit waren de eerste wilgenkatjes.
Meneer de bok was ook van de partij en het was nog een lieve ook.
Gebouw daterend uit 1947, waar wij geen info over hebben. We veronderstellen een zustergemeenschap.
Een mooie luchtfoto van de zon die door de wolken heen breekt.
Vlierzele : 8e Bacchustocht. Een organisatie van de wandelclub Herzele.
Vlierzele is een dorp in de provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Sint-Lievens-Houtem. De wandeling had een uitgesproken agrarisch karakter met passages langsheen vele landbouwgronden en door stukjes bos. Kort na ons vertrek aan de gemeentelijke basisschool komen we een kapelletje tegen ter ere van de heilige Fledericus, die wordt aangeroepen tegen doofheid, hoofd- en oorziekten.
Aan de gevel van het "Hof Ter Vlieringhe" hingen enkele trofeeën aan de buitengevel. Dit hof is vooral bekend voor het kweken van de boerbokgeit. Aangezien we van dit ras nog niet gehoord hadden, gingen we even snuffelen op internet.
De boerbok werd in Zuid-Afrika gefokt en de naam stamt van het Nederlandse woord boer dat dezelfde betekenis heeft als bij ons, en het woord bok, dat op alle geitachtige slaat.
In 1959 werd het boerbokstamboek opgesteld en werd de standaard vastgelegd. Vanuit het nabije Namibië en uit Zuid-Afrika zelf werden een kleine hoeveelheid levende dieren en sperma geïmporteerd. In Europa werden ze in het kader van de verdringingskruizing tot de opbouw van een vleesgeitenras ingezet.
Boerbokken zijn grote vleesgeiten met lange goed ontwikkelde schouders, goed ontwikkelde lange, diepe en brede borst en rechte rug met uitgezette ribbenwelving en lange benen. Ze zijn kortharig en hebben een gedeeltelijk roodbruine ramsneusige kop. Zowel geit als bok zijn gehoornd.
We verlaten het dorp en duiken de natuur in.
Enorme zwam aan de voet van van een wilg.
We laten het bos achter ons en duiken opnieuw de bewoonde wereld in.
Kruis Cis Baove
In de Werrebeek, een smalle weg die de Groenestraat met Vlierzele verbindt, staat een moordkruis met volgende tekst:
Hier is vermoord, Francies Van Der Heyden op 9de november 1913 in den ouderdom van 68 jaren
Francis Van Der Heyden, alias Cies Baove woonde met zijn gezin in Vlierzele en was voerman. Het was op een zondagavond dat hij op deze eenzame plek
vermoord werd. Het lichaam werd s anderdaags gevonden door zijn zoon Charles-Louis, alias Boer, die samen met de hond op verkenning was gegaan.
In 1928 werd het kruis moedwillig omvergestoten en in stukken gebroken. De familie Van Der Heyden heeft het dan terug hersteld en in een stevige pilaar
gemetseld om het voor verdere vernieling te vrijwaren.
Achter de Vlierzeelse pastorij staat sinds 1879 de Lourdesgrot ter ere van O.L.Vrouw.
Deze Lourdesgrot, gebouwd met Doornikse kalksteen, werd opgericht op initiatief van toenmalig pastoor Anseau.
De grot is ongeveer 15 m breed en 6 m hoog. Op de zuidelijke kant (rechts) is een preekstoel in rotsen ingewerkt, aan de noordelijke kant (links) is onderaan de grot een crypte aangebracht waar de bedevaarders hun kaarsen laten branden. In het midden bevindt zich de nis met het Mariabeeld. Voor de grot op een kleine sokkel staat het beeld van
Bernadette. Op het pleintje staan vijftien bidbanken opgesteld die plaats bieden aan een vijfenzeventig bedevaarders.
In 1954 bracht toenmalige pastoor, Sabot, ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Mariagrot, zeven kapelletjes aan waarin hij de zeven blijdschappen van Maria liet beitelen. Deze kapelletjes zijn opgetrokken in baksteen, met in witte zandsteen gebeitelde taferelen. Het geheel is een uniek natuurkader dat zeker aanleiding geeft tot bezinning en gebed.
In het najaar van 1993 werden de prachtige lindebomen tijdens nachtelijk stormweer ontworteld, en vernielden in hun val een zijmuur van de grot. Vrijwilligers bouwden deze muur terug op in 1994
De laatste halte op het parcours was de Sint-Fledericuskerk die spijtig genoeg niet open was.
Vlierzeles eerste kerk werd gebouwd in het begin van het gezag van de Sint-Baafsabdij in de vroege Middeleeuwen. De oudste delen van de Fledericuskerk, het schip, het koor en de sacristie dateren van 1780. De negotische zijgevel en de toren stammen uit 1892.
Binnenin is de laat barokke preekstoel een echte blikvanger. Hij werd gebeiteld in eikenhout door Guiliaume van Buscom uit Mechelen op het einde van de 18de eeuw en komt uit de Gentse Sint-Baafskathedraal.
Het hoogaltaar in zwart en wit komt uit de Sint-Baafskathedraal te Gent en werd naar Vlierzele gebracht in 1783. Het schilderij stelt het huwelijk voor van Onze-Lieve-Vrouw met de heilige Jozef. Het is een werk van Quillin van Antwerpen. De twee zijaltaren, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw en de heilige Fledericus, zijn twee eeuwen oud. Het beeld in het rechterzijaltaar uit de 17de eeuw werd gerestaureerd in 1892. De geklasseerde orgelkast van 1643, die de wapenspreuk draagt van Mgr. Van Hoorebeke, is eveneens afkomstig uit de Sint-Baafskathedraal. Een werkelijk zeldzaam kerkmeubel is de 15de eeuwse gotische doopvont in arduin. Het koperen deksel kwam er pas in 1891 bij.
Onderweg liet dit kleine hondje vervaarlijk zijn tandjes zien.
De eerste krokussen....
Nog een kapelletje.
Nog wat uitrusten bij een glas bier en dan moe maar voldaan terug naar huis.
Roborst is een landelijk gelegen dorpje in Oost-Vlaanderen en telt 838 inwoners. Het is een deelgemeente van Zwalm. We zijn dus in de Vlaamse Ardennen.
We volgden er de Waterkersgrachtenwandeling (7km).
De Sint-Dionysius kerk is reeds eeuwenoud, zij dateert van de 13e eeuw en is in Vroeg-Gotische Stijl. Helaas was de kerk niet open, dus weer geen kaarsje kunnen branden.. spijtig.
Voormalig gemeentehuis van Roborst. Dit was eigendom van de kasteelheer.
Heerlijk vertoeven in een mooi glooiend landschap.
Dit paard had precies niet veel goesting voor een foto, het steekt gewoon zijn tong uit op ons.
Langsheen het water verschillende bomen met zwammen gezien.
Het wandelpad langsheen de Zwalmbeek.
Aangekomen bij het verval van de Zwalmbeek, gelegen aan het restaurant "De Zwalmmolen.
Eén van de vele prachtige gerestaureerde hoeves.
Huisje met nog een werkend waterrad.
De Paddestraat waar dit jaar de "Omloop Het Nieuwsblad" passeerde. Gemeentearbeiders waren volop bezig met de voorbereidingen.
Prachtige bonsaï in een voortuin.
Even halt gehouden in het enige dorpscafé dat Roborst rijk is.
Het thema van deze wandeling : een waterkerskwekerij.
Zo beste bloggers, wij vonden het een leuke uitstap. Jullie ook ?
Prachtige bomen, helaas mij niet bekend welke soort.
In de verte zagen we ook een windmolen staan.
Blijkbaar mag er in dit gebied ook gejaagd worden. Deze huls is het bewijs.
En genieten maar van de uitgestrekte vlakte.
Een authentieke boerderij. Roept herinneringen op aan mijn vrouwtje haar kindertijd, een oude boerderij en de geur van koeien..
Nog een mooie boom, de moeite waard om er een foto van te nemen.
Eén van de vele boerderijen.
Een kunstig gemaakte pomp, en ze werkt nog ook.
Vele verzorgde tuinen gezien.
Hier houdt een lieve King Charles Cavalier Spaniel de wacht. Goed kijken, het is een echte, hé...
Beeld van de Heilige Antonius van Padua. Als Sint-Antoon de zon doet schijnen, ziet de boer zijn zorgen verdwijnen. Is Sint-Antonius nat, dan drinkt de boer zich zat. Sint-Antonius schoon en helder, vult 't vat en ook de kelder.
Nog een grotje aan een huis.
De kerk van de HH. Bernardus en Martinus in neoclassicistische stijl dateert van 1842. Toen liet pastoor Brisard het romaanse kerkje van 935 afbreken omdat het in een te slechte toestand was. Helaas was de kerk gesloten, dus een kaarsje branden zat er deze keer niet in.
De wiskundige Italiaanse markies, Gasparo Pagani, was professor aan de universiteiten van Leuven en Luik. Hij overleed in het kasteel van Woubrechtegem en ligt hier op het kerkhof begraven.
Zo, beste bloggers, jullie zien dat deze wandeling deugd gedaan heeft, ik hoop dat jullie er ook van genoten hebben.
Beste bloggers, deze keer waren we op stap in het Pajotteenland, meerbepaald Oetingen.
Het was een tocht langs goed begaanbare wegen.
Oetingen is een deelgemeente van Gooik. Het dorp is gelegen in het Pajottenland en heeft zijn landelijk karakter vrij goed bewaard. In 1997 diende dit dorp als decor van de film "Oesje" van Chris Van Den Durpel.
De Sint-Ursmaruskerk.
De heilige Sint-Ursmarus, die aanroepen wordt tegen de koorts.
De biechtstoel met mooi houtsnijwerk.
Op pad langs landelijke veldwegen.
Genieten van het uitzicht en de rust die hier heerst.
Onze vrienden "de dieren" krijgen ook onze aandacht.
Nog vele knotwilgen langs het parcours tegengekomen, die men in onze streek nog zelden ziet.
De watertoren op het hoogste punt van de wandeling.
Een dreef in het Hellebos (privaat eigendom).
Een van de vele kapelletjes onderweg.
Het kasteel van Heetvelde.
Het kasteel van heetvelde of in de volksmond Waterkasteel genoemd, is een oude waterburcht als vroegere schakel in de verdedigingsgordel van versterkte kastelen die werden opgebouwd door de graven van Henegouwen. De oudste delen van het kasteel, de funderingen en laagste bouwlagen dateren uit ca. 1600. Het huidge complex, opgetrokken in Brabantse renaissancestijl, werd gebouwd in opdracht van Pieter Collins, heer van Heetvelde.
Het waterkasteel is momenteel in privé-handen.
Terug aangekomen op het kerkplein, zijn we er enen gaan drinken waar destijds de film "Oesje" met Chris Van Den Durpel werd opgenomen.
We hadden allebei wat extra vitamientjes nodig.... Groetjes en tot een volgende uitstap.
Ditmaal zijn we naar het Pajottenland vertrokken, om even halt te houden in het landelijke Galmaarden. Langs een glooiend landschap kan de wandelaar hier in alle stilte ten volle genieten van het landschap.
Het huidige Baljuwhuis kreeg in de loop der jaren verschillende namen mee. Het gravenhuis kasteel heeren huys dateert vermoedelijk van de eerste helft van de 17de eeuw. Het gebouw met de grote tuin en de stallingen kreeg mettertijd ook verschillende functies. Vast staat dat het in de periode 1833 1973 eigendom was van de familie Olemans. In die periode deden de gebouwen dienst als brouwerij. De provincie Brabant (later Vlaams-Brabant) bouwde deze locatie tussen 1977 en 2003 uit tot een provinciaal trefcentrum.
Kort na het vertrek bereiken we het houten brugje over het beekje de Mark. Vanaf hier volgen we de loop doorheen het beboste gebied tot aan de oude watermolen.
Zicht vanaf de oever van het beekje.
Aangekomen bij de oude watermolen waar we het pad verlieten en het open veld introkken.
Langsheen het parcours viel onze blik op dit mooi exemplaar, een Schotse Hooglander. Een ras dat vooral als hobby wordt gekweekt.
Onlangs kozen we voor een uitstap naar de Westhoek, en meer bepaald Westvleteren. Bij sommigen onder jullie zal er misschien een belletje gaan rinkelen.
De route start aan de Sint-Sixtusabdij van Westvleteren en loopt door landbouwgebied dat van oudsher deel uitmaakt van de hoppestreek rond Poperinge. Het landschap is lichtglooiend en de wandelroute maakt gebruik van kerkwegels, graspaden en landelijke wegen. Het parcours gaat door bossen, hoppevelden, akkers en weiden. Een Brits militair kerkhof herinnert aan de Eerste Wereldoorlog.
De abdij en de brouwerij zijn voor het publiek niet toegankelijk. Geïnteresseerden kunnen altijd terecht in Het Claustrum. Deze informatieruimte bevindt zich in het ontmoetingscentrum De Vrede, gelegen recht tegenover de abdij. Via een virtuele rondleiding bieden de monniken van de abdij u een inkijk in hun kloosterleven aan.
Ontmoetingscentum 'de Vrede'.
Hier vloeit de Westvleteren rijkelijk.
Vóór onze start wat extra vitamientjes opdoen.
Plattegrond van de wandeling.
Spijtig, ik mocht niet binnen, was nog te jong om pater te worden.
Genieten van het winterzonnetje in de dreef.
De grot van Onze-Lieve-Vrouw waar we een kaarsje hebben aangestoken.
Eén van de beelden die de kruisweg voorstelt.
Nog zeer landelijke streek met vele kleine boerderijtjes.
We naderen stilaan het einde van het jaar en dat zie je ook op de wandelkalender. Het aanbod is beperkter, redenen genoeg om er dan zo maar eens op uit te trekken. Ons oog viel dit keer op Sint-Kwintens-Lennik gelegen in het zuidwesten van de provincie Vlaams-Brabant.
"Prins" een brabants trekpaard... en ikke
Wat historische info :
Gedurende de periode van de Merovingers (van de 5de tot de 8e eeuw) werden in deze streek, naast de eigendommen van de koning ook uitgestrekte domeinen gevormd die door de hogere adel en dienaars van de koning werden in gebruik genomen.
Lennik zou samen met met Gaasbeek, Gooik en Wambeek een domein gevormd hebben dat toebehoorde aan Ida, vrouw van Pepijn van Landen, en aan haar dochter de latere Heilige Gertrudis. Zij zouden het domein aan de abdij van Nijvel schenken waarvan Gertrudis de eerste abdis was.
In 978 bekwam abdis Adalberina van keizer Otto II niet alleen het officiële marktrecht voor Lennik, maar ook het uitsluitend recht om de beschermer van het Lenniks domein te mogen kiezen. De abdij van Nijvel was aldus verzekerd van de opbrengsten van de markttaksen.
De abdis van Nijvel liet het domein van Lennik besturen door de heren van Lennik als voogden van de abdij.
De heren van Lennik werden op een gegeven ogenblik opgevolgd door de heren van Aa. Zij waren na de hertogen van Brabant de machtigste heren. Maar het werd in de 13de eeuw duidelijk dat Lennik moest uitgerust worden met een versterkte post voor het oostelijk deel van het hertogdom, vlak bij de rivaliserende graafschappen Vlaanderen en Henegouwen.
Omdat Lennik strategisch gezien minder geschikt was voor de inplanting van een waterburcht, werd de militaire functie naar het naburige Gaasbeek overgeheveld en werd Lennik een onderdeel van het Land van Gaasbeek.
Tot het domein van Lennik behoorden St.-Kwintens- en St.-Martens-Lennik met Schepdaal, Gaasbeek en Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek. De hoofdschepenbank van Lennik velde vonnis in alle zaken die door de plaatselijke schepenbanken niet konden worden beslecht. Naast de hoofdschepenbank had het domein Lennik zijn eigen schepenbank met een meier en zeven schepenen. De galg en de schandpaal werden de symbolen van de rechtspraak.
Bij de verkoop van het Land van Gaasbeek kwam de heerlijkheid der beide Lenniken in handen van Corneille de Man dAttenrode en het zijn ook zijn afstammelingen die over de beide Lenniken bleven heersen tot en met de Franse Revolutie, waardoor een einde werd gesteld aan de voorrechten van de adellijke families. Toen Corneille de Man in 1691 in het bezit kwam van de heerlijkheid liet hij een nieuw zegel maken met het wapen van zijn familie ( met drie morenkoppen). Dit wapen werd op 23 maart 1948 toegekend aan de gemeente Sint-Kwintens-Lennik en nadien aan de fusiegemeente Lennik.
In 1845 werd het vredegerecht overgebracht van Sint-Martens-Lennik naar Sint-Kwintens-Lennik, maar er was geen enkel gebouw dat kon aangewend worden voor het onderbrengen van de openbare diensten en evenmin over een terrein waarop een gemeentehuis, school en schoolhuis zouden kunnen gebouwd worden. Na veel problemen besloot men op de markt een gemeentehuis te bouwen dit zou gefinancierd zijn door F.J. De Gronckel. Alles wijst erop dat de gebouwen gebruiksklaar waren in 1866.
Het gemeentehuis.
Sint-Kwintenskerk buiten..
...en binnen.
Ik doe een kaarsje branden voor iedereen die ik ken.
Geschiedenis van de kerk.
Een gerestaureerd herenhuis.
Een huis van adel, dat nu dienst doet als schooltje.
We hebben deze week geprofiteerd om op een zonnige dag er nog eens op uit te trekken. Onze bestemming was het domein : De Ghellinck in Wortegem-Petegem.
Het gemeentelijk domein de Ghellinck is een oud kasteelpark dat in het jaar 1718 aangekocht werd door de familie De Ghellinck.
Jean-Baptiste X De Ghellinck koopt een aantal heerlijkheden, onder meer 'Ten Doorne' en 'Ter Schelden'. Ook het feodale kasteel wordt zijn eigendom. Aangezien hij en zijn familie nu het grootste deel van Elsegem bezitten, worden zij Heren van Elsegem. De familie blijft tot in de 20ste eeuw verbonden met Elsegem.
Enkele fotos van vroeger.
Het kasteel onderging door de jaren heen verschillende verbouwingswerken : einde 18de eeuw in classicistische stijl en midden 19de eeuw in neoVlaamse renaissancestijl.
Het park werd in 1912 in Franse stijl ontworpen en reikte tot de Schelde. Gedurende wereldoorlogen I en II werd het kasteel ernstig beschadigd en tot overmaat van ramp brandde het in 1973 af. Later werd het gesloopt. Het domein werd in 1974 aan de gemeente verkocht en op vereenvoudigde manier opgefleurd.
De vroegere bijgebouwen van het kasteel met de hoeve, de archiefzaal en de bibliotheek worden stelselmatig gerestaureerd en met een nieuwe bestemming bedacht. De gerestaureerde hoeve dateert van 1893 en is gedeeltelijk in gebruik genomen als tavernerestaurant. Het 28 ha grote domein is voor de rustzoekende wandelaar een uiterst genietbaar oord.
Het voorbije week-end zijn we er nog eens op uit getrokken, meerbepaald naar Heldergem voor de ijsbrekerstocht. Een organisatie van de plaatselijke wandelvereniging de ijsbrekers.
Samen met Aaigem, Haaltert, Denderhoutem, Kerksken en vlekkem behoorde dit dorp tot het Land van Rotselaer. Dit dorp heeft zeker zijn landelijke karakter bewaard. De dorpelingen werkten vooral in de landbouw en de vlasnijverheid. In de 20ste eeuw telde het 25 weefgetouwen en 180 landbouwbedrijven.
Het dorp werd vroeger ook het Fransmansdorp genoemd omdat het grootste gedeelte van de werkende klasse in Noord-Frankrijk aan de slag was. Getuige daarvan is het standbeeldje dat de seizoenarbeider voorstelt.
Het was een leuke wandeling onder een stralend zonnetje langsheen allerlei veldwegeltjes.
We vertrokken s morgens, bij een licht bewolkte lucht en hevige wind, voor onze 2e wandeltocht . Daar aangekomen een poosje moeten zoeken naar een parkeerplaats, want er was al veel volk op de been. Uiteindelijk vonden we een plekje op het dorpsplein.
De tocht in Velzekewas een organisatie van WSV Egmont Zottegem met als thema het Jan De Lichtepad.
De naam van het pad verwijst naar de beruchte 18e-eeuwse struikrover Jan De Lichte, een bendeleider die al op 23-jarige leeftijd op de Grote Markt van Aalst werd geradbraakt.
Velzeke is een deelgemeente van Zottegem. Het landelijk dorp bestond aanvankelijk uit twee gemeenten, die in 1825 verenigd werden tot Velzeke-Ruddershove. Het centrum en de kerk bevinden zich in Velzeke. Hier bevind zich ook het Provinciaal Archeologisch Museum dat de prehistorie en de Gallo-Romeinse tijd in deze streek belicht.
Het was een aangename wandelroutelangsheen veldwegen in een glooiend landschap tussenhoge kouters en klaterende beekjes.
Geniet even mee van onze fotos.
Standbeeld Julius Caesar op het dorpsplein.
Langs het traject stonden borden met informatie over natuurbeheer.
Eén van de vele mooie landelijke vergezichten in deze streek.
Eindelijk, na enkele weken van geduld en opoffering was het zaterdag voor ons D-Day. Een dag waar we al lang naar uitkeken maar die om allerhande redenen steeds diende uitgesteld te worden.
Wandelschoenen aangetrokken en de vrije natuur in, zalig. Voor onze eerste uitstap hadden we geopteerd voor de kleinste afstand (6 km), om zo toch even onze fysieke conditie te kunnen inschatten.
Al bij al viel dit goed mee en waren we vroeger binnen dan verwacht.
De wandeltocht was een organisatie van ATB De Natuurvrienden uit Deinze.
Het beginpunt was de distilleerderij van Filliers. Van hieruit loodste het parcours ons naar de Leie en via landelijke paadjes naar Astene om van daaruit de terugtocht aan te vangen. Bij onze terugkomst werd ons in de cafetaria een gratis "druppelken" zoals ze hier bij ons zeggen aangeboden.
We hadden de keuze uit een citroenjenever, een speculoosjenever of een graanjenever.
Voor de wandelingen echt van start gaan, laat ik jullie graag eerst nog even meegenieten van ons uitstapje naar Aalst.
Aalst is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen.
De stad telt ruim 78.000 inwoners, die Aalstenaarsworden genoemd. De spotnaam voor de Aalstenaars is over heel Vlaanderen bekend. De oorsprong van de spotnaam "ajuinen" ligt in de 19e eeuw, toen in Aalst en omstreken de uienteelt enorm floreerde. Naast de grote hopmarkt bestond er vroeger te Aalst ook een vermaarde uienmarkt.
De stad is niet alleen bekend voor zijn carnaval, maar beschikt ook over een waardevol patrimonium. Ook kende deze stad in zijn verleden belangrijke historische figuren zoals kunstschilder Valerius De saedeleer, schrijver Louis Paul Boon, de sociaal bewogen Priester Daens en de boekdrukker Dirk Martens.
Plezierboten langs de kade.
Het Stadhuis.
Het Schepenhuis van Aalst zoals het nu bestaat is een gebouw uit de 15e eeuw en wordt ook wel het Belfort van Aalst of Oud-Schepenhuis genoemd. Het staat op de Grote Markt en bestaat uit drie delen, namelijk het schepenhuis zelf, het belfort en het gebiedshuisje.
Het vooruitspringend laatgotisch gebiedshuisje (1474) werd in 1543 afgebroken en herbouwd. Heeft bovenaan vijf beelden uit de 19e eeuw : Keizer Karel, Dirk van Aalst, de Latijnse dichters Jan en Korneel de Schrijver en de schilder Pieter Coecke van Aelst. In het gebiedshuisje werden door de baljuw of de stadhouder wetten afgekondigd.
Het Belfort werd pas in 1460 gebouwd met daarin een beiaard. Op de voorzijde staan twee beelden die de Graven van Vlaanderen en van Aalst voorstellen. Daartussen hangt een zonnewijzer uit 1600.
De nog werkende beiaard herinnert elk kwartier aan de eeuwenoude aanwezigheid van het belfort op de Grote Markt. De neogotische cijfers van het uurwerk op de toren werden in de jaren 1960 vervangen door een wijzerplaat met halve bollen, de Aalstenaars noemden van toen af het belfort "de tettentoeren".
Het belfort staat als onderdeel van de Belforten in Belgiê en Frankrijk op de lijst van het UNESCO-wereldcultuurerfgoed.
De Borse van Amsterdam.
Gebouw in bak- en zandsteen, opgetrokken tussen 1630 en 1634 in Vlaamse laat-renaissance op de plaats van het vroegere Vrije Vleeshuis. De naam verwijst naar de afspanning op de handelsroute Rijsel-Amsterdam. In dit gebouw is een café - restaurant gevestigd.
Drukker Dirk Martens.
Dirk Martens (Aalst, 1446 of 1447 - vermoedelijk aldaar, 2 mei 1534) was een brabantse drukker en uitgever. Hij was de zoon van een poortersfamilie.
Dirk Martens was een humanist die na 25 jaar experimenteren de eerste Griekse tekst drukte die in de Lage Landen verscheen. Hij gaf vele belangrijke teksten uit, zoals een Latijns-Nederlands woordenboek en Columbus eerste brief over de ontdekking van de nieuwe wereld. Hij gaf vele bekende werken uit van talloze humanisten, onder andere die van de jonge Erasmus en Thomas More (Utopia, 1516). Zij bleven dan ook voor de rest van hun leven vrienden.
Eén van de verkeersvrije straten waar het gezellig flaneren is.
Het station van Aalst met zijn historische fituur. Hier worden al frieten verkocht sinds 1932. De huidige uitbaters zijn al de vierde generatie.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
