Hier zijn we weer...
Onder een stralende hemel vertrokken we naar Heikruis. We deden er de Heikruiswandeling.
Heikruis (in het Frans: Hautecroix) is een plaatsje in de Vlaams-Brabantse gemeente Pepingen. Het maakte tot 1815 deel uit van de provincie Henegouwen met het gevolg dat het Frans er zolang de officiële voertaal bleef.
De dorpskom van Heikruis ligt op de waterscheidingskam van het Zuun- en het Laubecqbekken (twee zijrivieren van de Zenne), meteen ook het hoogste punt (+91m) van Groot-Pepingen. Van de oorspronkelijke dries of driehoekig dorpsplein bij het T-kruispunt van de Neerstraat en de Heikruisplaats is niets bewaard gebleven.
Thans is Heikruis een straatdorp met het Ursulinenklooster dat nu dienst doet als het Rust- en verzorgingstehuis Mater Dei. Het klooster heeft aanhorigheden zoals een kloosterhoeve en de natuurstenen kerk aan de ene zijde van de straat en de pastorie, het cultureel centrum en enkele woningen aan de overkant.
Het zuidelijke gedeelte van de de gemeente heeft een uitgesroken agrarisch karakter met vele hoeven. Het bos ter Rijst en het Bois de Strihou strekken zich uit aan beide zijden van de taalgrens.

Onze tocht ging van start aan de kerk van het Ursulinenklooster.

Het kerkof is gelegen rond de kerk.

Dit oorlogsmonument vinden we op het pleintje voor de kerk.


Het wijnhuis Jejowines, gevestigd in het gerestaureerd gebouw van "Fil de verver".

Het opschrift boven de inkomdeur.

De boeren waren vlijtig aan het werk om hun grond klaar te maken om te kunnen zaaien en planten.

Even genieten van de gezonde lucht...

Hier is het nog landelijk wonen.

Verschillende hoeves vermelden hun naam op de gevel : Hier "Hof Van De Velde".


En hier : "Hof Van Langendijck".


Op de splitsing van een baan zagen we dit kapelletje.

Mooie rustige dreef om te wandelen.

Onder sommige bomen was de aarde volledig weggegraven, waarschijnlijk door één of ander knaagdier, en je zag zo onder de wortels door.

Prachtig wandelen in het bos.

Er lagen al verschillende gronden klaar om de gewassen te laten groeien. Prachtig zicht toch, hoe die boeren hun land bewerken.


De familie schaap was ook van de partij.

Bloesems.

Deze boer had juist zijn koeien op de weide gelaten.

Is dat geen fotogenieke poes, ze ging zich mooi plaatsen onder de bloembak.

Heel veel hoeves werden prachtig gerestaureerd en worden nu bewoond door mensen die verbonden willen blijven met het boerenleven, maar toch de job van "boer" niet overgenomen hebben van hun ouders.

Na ongeveer 2 uurtjes gewandeld te hebben met de zon op ons hoofd...

...waren we wel toe aan een drankje...

... dat we nuttigden in een plaastelijke herberg.

Zo beste bloggers, ik hoop dat jullie meegenoten hebben van onze uitstap.
Bron : Wikipedia
|