|
Deze keer maakten we de Burghtwandeling in Bever (Biévène), een gemeente in het Pajottenland, provincie Vlaams-Brabant.
Bever is de zuidelijkste gemeente van Vlaams-Brabant met de laagste bevolkingsconcentratie in de streek. De gemeente telt ongeveer 2000 inwoners. Het Pajottenland, Henegouwen en Oost-Vlaanderen raken er elkaar. De officiële taal is er het Nederlands. Daarnaast kent het ook taalfaciliteiten voor haar historische Franstalige minderheid.
Bever is het dorp van 101 kapellen en van de heksenvereniging De Makrallen. Eind van de 16e eeuw kwamen twee Beverse vrouwen op de brandstapel terecht. Sedert enkele jaren is deze geschiedenis vereeuwigd in het heksenstandbeeld. Opvallend is dat de gemeente Bever, op twee na, geen straatnamen heeft. Eigenaardig is dat op de kaart van de buurtwegen in 1841 wel degelijk straatnamen vermeld worden. Naar verluidt zou een oorlogsburgemeester dit verordend hebben om het de bezetter moeilijk te maken de opgeëisten terug te vinden.
Hierbij hebben alle straatnamen in een wijk dus dezelfde naam (de wijknaam in kwestie). Dit levert evenwel soms problemen op voor postbezorging en Gps-systemen. En daar hebben we onderweg kunnen van meespreken ! Op de duur begin je serieus te twijfelen of je nog de juiste weg volgt !
Beeld van de "Makrallen", de Beverse heksen.
Gemaakt door kunstenaar Thierry Van Vreckem, www.thierryvanvreckem.be
De Sint-Martinuskerk, opgetrokken op het einde van de 18e eeuw en afgewerkt in 1804.
Standbeeld vóór de kerk, ter nagedachtenis aan de oorlog.
L' atelier Chocolat gevestigd in een 18 eeuws gebouw. Helaas was het winkeltje gesloten, maar hier kom je meer te weten : www.latelier-chocolat.be
De ingang van het kerkhof.. Juist op dat moment was het 11uur en hoorden we de kerkklokken luiden... het moment van een minuut van stilte voor de slachtoffers van de busramp in Zwitserland.
En natuurlijk ons kennende, dieren onderweg moeten op de foto.
Wilgenkatjes.
Een paar vergezichten van akkers. Deze vruchtbare, minder vochtige gronden, worden gebruikt voor verscheidene teelten (koren, veevoeder en industriële gewassen) en geven een open akkerlandschap.
De romp van de oude molen van Théophile Denut. De bosmolen, zo werd hij genoemd, werd opgetrokken door Baron de Blondel van Viane in 1828.
Eén van de vele mooie gerestaureerde boerderijen.
Lange rustige wandelpaden.
Eén van de vele kapelletjes die we onderweg zagen.
Moeder de gans maakte van haar oren en kwam al blazend op ons af.
Een onbewoonde boerderij, met het kleinste kamertje, de wc dus, nog buiten op de koer. Vroeger gingen de mensen letterlijk "naar de koer".
Deze 2 ezels waren zo lief dat ze een suikerklontje verdienden.
Oef, eindelijk de lange weg vals plat is ten einde. Even achterom kijken en tegen onszelf zeggen dat we het goed gedaan hebben.
De Sint-Martinuskapel in het gehucht Burght. Ze werd gebouwd in 1760. Van buiten is de kapel een merkwaardig gebouwtje, binnenin is dit bedehmuis volledig opgeknapt door de buurtbewoners.
Helaas was de deur vast.
We waren op 5,5 km van Deux-Acren, misschien doen we deze gemeente één van de volgende keren.
En stilaan komt ons beginpunt weer in zicht.
Nog een rustmoment.
En.. een kapelletje uit 1954.
Het oude klooster werd gesticht in 1830 door de Zusters van Sint-Franciscus van Sales en in 1975 aangekocht door Jean-Luc Van Acker om er een jeugdheem van te maken. Helaas moest hij er wegens gezondheidsredenen mee stoppen. Nu is het "Rosario" een stiltecentrum geworden. Woorden zijn dus overbodig.
Nog een laatste blik op een steegje met een rare naam.
En dan genieten van een welverdiende pint.
Groeten aan iedereen, en tot volgende keer.
|
