|
Eind 2007 kreeg ik van zus Patricia haar bundel 'Ziezo' vol met gedichten van Annie M. G. Schmidt cadeau. Erg op prijs gesteld, hoor! Ook al is deze dichteres bekend om haar kindergedichten: deze staan vaak vol met volwassen waarheden. Verder zijn haar gedichten fantasierijk en erg speels.
Dit gedicht uit die bundel geeft wel een beetje mijn eigen 'spirit' of gevoelens weer, al mijn hele leven, ook al is vanwege mijn grondproblematiek die waarschijnlijk op andere wijzen als normaal naar boven gekomen, misschien meer in humor en een bepaald soort rebelgedrag:
IK BEN LEKKER STOUT
Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer
nee, nooit meer in mn leven!
Ik hou mn handen op mn rug
en ik zeg lekker niks terug!
Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
k Wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!
En heel hard stampen in een plas
en dan mn tong uitsteken
en morsen op mn nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!
En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: Nee!
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!
|
