Inhoud blog
  • Nog wat nieuwtjes...
  • medewerking via Internet
  • in juni te Assisi voor het symposium I.S.P.S.
  • zomaar wat
  • I.B.S en zijn toepassing - info + tip voor professionals?
  • zomaar wat
  • info
  • zomaar wat en info (?)
  • info
  • Lulu-boek
    Archief per maand
  • 06-2013
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
    Foto
    Foto
    Over mijzelf
    Ik ben Lia Govers
    Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
    Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
    Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
    Foto
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Gastenboek
  • wat is schizofrenie
  • Wandelgroetjes uit Borgloon
  • Hallo
  • Wandelgroetjes uit Borgloon
  • Hallo

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Mijn favorieten
  • spijkerbed
  • borduurblog
  • berichten van het moederfront
  • groot denkraam
  • Lia's handwerkblog
  • freubeldingetjes
  • lettercomponist altijd in ontwikkeling
  • Middenmoterroerselen
    Blog als favoriet !
    'Schizofrenie'
    levensproblemen
    Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
    05-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in juni te Assisi voor het symposium I.S.P.S.
    Mijn ex-psychiater Tibaldi heeft mij al laten weten dat ik mij van 8 tot 10 juni 2012 beschikbaar moet houden om te Assisi, tijdens het Symposium van de internationale I.S.P.S., ook te spreken, samen met dr. Lucia Portis, de methodologe, die mij nog raad gaf voor 'n betere opstelling en opvulling van mijn boek/autobiografie.

    Onze spreekbeurt dààr zal dus als inhoud hebben dat wij spreken over het nut van levensverhalen in verband met ggz- of andere levensmoeilijkheden.

    Voor mij persoonlijk heeft het schrijven van mijn persoonlijke belevenissen en levenservaring zeker nog in grote mate tot een extra verwerking bijgedragen!

    >> Reageer (0)
    05-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat
    Na bijna 3/4 jaar dat ik hier niets meer plaats, merk ik dat er nog steeds lezers zijn van mijn blog, dus van al het al tijden geleden geplaatste, waaruit ik veel heb weggehaald (al met al ook té persoonlijke info en waarom ook eigenlijk ?).

    Met mij ondertussen alles best: ik heb nog meermaals meegewerkt aan italiaanse en ook internationale ggz-bezigheden vorig jaar.
    Vanwege een lelijke polsbreuk eind oktober is mijn activiteit als leider van de turijnse zelfhulpgroep ook nog uitgesteld. Wij zullen ongeveer half januari weer opnieuw beginnen, met toevoeging van nieuwe deelnemers, die stemmen horen. 

    Met mijn pols alles beter - ben er aan geopereerd (heb een prothese, omdat hetzij ulna hetzij radio gebroken waren) en nu met rehabilitatieoefeningen bezet.

    Voor de rest gaat alles redelijk goed, ook al zal ik niet meer persé aan alle aangeboden ggz-activiteiten deel gaan nemen, deels omdat de vraag ernaar vorig jaar té overdreven is geweest en deels omdat ik (het gaat voortdurend om gratis deelname van mijn kant, waarvoor ik alleen voor enkele ervan kostenvergoeding ontvang) niet bereid ben tot overdreven eisen voor iemand van mijn leeftijd.
    Eind deze maand word ik ook al weer 60 jaar en om welke reden zou ik tot overdreven activiteiten overreden moeten worden (zoals té veel reisuren op en neer in één dag, met bovendien eigen financiering ervan!)?
    Kortom begin ik ook mijn grenzen te trekken en op te leggen voor wat betreft mijn ggz-activiteiten.
    Deze laatste gratis deelname en eisen betreffen merendeels de italiaanse organisatie van Intervoice, dus
    www.parlaconlevoci.it
    en haar bezigheden. 

    In de a.s. maart of aprilmaand is prof. Luc Ciompi door mijn ex-psychiater in Turijn uitgenodigd en hoop ik er ook met een korte getuigenis aan deel te nemen. 

    Aan al mijn blogvolgers nog een gelukkig 2012 toegewenst! 

    >> Reageer (0)
    24-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.I.B.S en zijn toepassing - info + tip voor professionals?
    Ik heb al meermaals openbaar toegegeven dat de I.B.S.-oplegging (in het italiaans T.S.O) voor mij in 1998 achteraf gezien noodzakelijk was.
    Ook in mijn boek en in het psychiatrische artikel dat ik samen met mijn (ex-)psychiater heb geschreven en dat al in Italie in september 2009 is verschenen (en in een gewijzigde versie binnen niet al te lange tijd ook in het internationale tijdschrift 'Psychosis' zal verschijnen) geef ik dit toe.

    Ik weet dat vele personen hier radikaal tegen zijn, ook vanwege de enorm negatieve psychiatrische praktijk overal in de wereld.
    Verder ben ik er van op de hoogte dat nederlandse patienten (misschien ook belgische?) duidelijk vooruit te kennen kunnen geven of zij in geval van behoefte (psychose-heropleving enz.) toestemmen in een I.B.S (= In Bewaring Stelling). 

    Op zich heb ik het geluk gehad binnen het systeem van een menselijke psychiatriche behandeling te zijn 'gevallen', in Noord-Italie.

    Op zich geloof ik dat deze regel op wettelijk niveau ook is uitgevonden/bedacht omdat anderen (psychiaters en andere professionals) in een staat van zijn waarbinnen jijzelf ('waanzinnige') niet meer verantwoordelijk bent voor al je doen en laten voor jou beslissen en is deze regeling dus uiteindelijk bedoeld als een 'vaderlijke' /ouderlijke regeling. Dit natuurlijk INDIEN dit in de praktijk ook op een juiste manier wordt toegepast. 

    Ik heb over dit argument al meermaals gesprekken gehad met mijn psychiater, dr. Tibaldi (nu een goede vriend aan het worden). 

    Eerlijk gezegd heb ik dit zelf ook pas langzaamaan kunnen accepteren: en wel dat je binnen de psychotherapie uiteindelijk echt een 'ouderlijke' band ondervindt, beleeft enz. , iets wat persoonlijk niet al te gemakkelijk is toe te geven voor iedereen. 

    In de laatste periode heb ik hierover echter ook wel wat meer nagedacht. Deze 'vaderlijke' houding is iets wat volgens mij op mijzelf al effect had toen het I.B.S. mij werd opgelegd.
    Ik kan mij niet precies meer herinneren wanneer ik toen precies de stemmenvloed niet meer hoorde: of dit nu meteen was of circa 3-4 dagen na mijn I.B.S. en de psychofarmaca-toediening...
     

    Momenteel geloof ik niet meer dat ik in 1998 ophield stemmen te horen omdat ik medicijnen kreeg toegediend. Volgens mij was dit òòk een effect van die 'ouderlijke' I.B.S. - oplegging.
    Uiteindelijk was ik op mijn 18° jaar ook al zelf in staat geweest - na toen een week lang stemmen te hebben gehoord - mijzelf een stop toe te roepen en de stemmen niet meer te horen.

    Ook mijn zogenaamde toestemming, na twee maanden op de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis, tot de toegang tot een therapeutische gemeenschap was een daad waar een ander 'ouderlijk' gebaar van mijn psychiater (in contrast met de vrouwelijke psychiater die die afdeling leidde) achter stond. 
    Ik had er kennelijk behoefte aan, aan 'diepmenselijke' ouderlijke gebaren.

    Natuurlijk zou dit (een tip? Iets om over na te denken?) op een diepmenselijke manier moeten worden toegepast, maar hoeveel mensen, die binnen de GGZ eindigen, hebben juist aan diepmenselijke ouderlijke gebaren of gedrag in hun jeugd het enorme gebrek gevoeld of ondergaan?

    >> Reageer (0)
    03-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat
    Vrijdag en zaterdag ben ik, samen met mijn (ex-)psychiater dr. Tibaldi te Legnago (Verona) te gast geweest, waar wij beiden in het Teatro Salieri mijn boek hebben gepresenteerd.

    De psychiater Dario Lamonaca, die ik eind januari 2010 al tijdens een psychiatrie-congres te Genua had leren kennen, had ons daar uitgenodigd.
    Het publiek was gemengd: professionisten van verschillende aard, leken en familieleden.
    Prettige dagen zijn het geweest.

    Dr. Lamonaca zullen wij begin mei (5 en 6) 2011 ook weer samen met een psychologe/psychotherapeut te Bozen (Bolzano) ontmoeten.

    Tijdens de reis heeft dr. Tibaldi mij nog verschillende organisaties en personen genoemd, waar ik voor een recensie de engelstalige versie van mijn boek naar  toe zou kunnen sturen. Voor een paar zal ik dit zeker doen.

    Van de kant van de psychiater Marcello Macario, die grotendeels de italiaanse stemmenhoorders-organisatie vertegenwoordigt, ben ik op 26 maart te Reggio Emilia te weten gekomen dat men mij, ook samen met Cristina Contini, op nationaal niveau méér in wil zetten.
    Er worden namelijk na het congres in afgelopen november te Milaan steeds meer workshops enzovoort van verschillende kanten aangevraagd.

    Hopelijk worden deze aanvragen niet té vaak gedaan... Momenteel heb ik gemiddeld al 1 reis per maand en dat is mij meer dan voldoende. Vooral het lange treinreizen is behoorlijk vermoeiend en bovendien gebeurt dit alles op vrijwillige basis, zonder betaling dus.
    Ik zou er op mijn leeftijd (pas 59 jaar geworden) toch géén baan van willen maken, hoor!
    Kalm aan dus, alles!

    >> Reageer (0)
    25-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.info
    Steeds meer activiteiten komen nu in Italie van de grond.

    Hoogstwaarschijnlijk zal mijn (ex-)psychiater er in slagen de bekende psychiater Luc Ciompi (nu 82 jaar oud, stichter van de Soteria-huizen en schrijver (en uitvinder van de theorie) van het boek 'Logica affettiva' (Logic affect), boek dat mij zò enorm inspireerde tijdens het schrijven van mijn verhaal) tegen eind juni of eind september in Turijn te laten spreken, samen met sommige anderen.

    24 Juni zal ik ook samen met mijn psychiater Tibaldi te Savona een speech houden op een soort gesloten dag (toegang voor maar 150 professionisten), dag waarop ook Ron Coleman, Jaqui Dillon, Marius Romme, Sandra Escher en Dirk Corstens daar zullen spreken.

    Als info voor mensen die hier interesse in mochten hebben:
    mijn engelstalige boek (Healing from schizophrenia. A personal account) is niet alleen via Amazon  bestelbaar, hoor. Op het amazon.de-site zie ik daar bijvoorbeeld een absurd hoge prijs voor mijn boek, dat via dit site op het ogenblik alleen vanuit de Usa besteld kan worden.
    Ik bestelde enkele exemplaren van dit boek voor eigen gebruik via het Lulu.com-site, waar het voor iedereen (mij natuurlijk uitgesloten) maar 15 euro kost en de boekexemplaren had ik binnen hooguit twee weken al thuis, toegestuurd vanuit Spanje of vanuit Belgie.
     

    >> Reageer (0)
    08-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat en info (?)
    Vanochtend heeft mijn vriend, die de engelstalige versie van mijn boek zo prachtig op Lulu.com heeft geplaatst ook de ePub-versie voor de iBookstore en andersoortige sites geplaatst.

    Er komt nog aardig wat kijken bij het plaatsen van dit soort materiaal: totaal niets voor mij, hoor!
    Er is té veel technische kennis voor vereist,iets wat nu niet speciaal mijn sector en interessen betreft.
     

    Wat kan ik hier voor de rest toevoegen?
    Op a.s. 1 april zal ik mijn italiaanstalige boek ook in de buurt van Verona presenteren;
    op 5 en 6 mei 2011 zal ik, samen met mijn (ex-)psychiater, een speech houden tijdens het internationale Congres over het thema Recovery te Bozen (Bolzano - Noord-Italie);
    op 1, 2 en 3 september 2011 zou ik te Savona ook weer speechen moeten houden, tijdens de
    Vierde Nationale Dag voor stemmenhoorders en tijdens het internationale Intervoice-congres, dat dit jaar in Italie gehouden zal worden.

    Mijn activiteit als leidster van de zelfhulpgroep te Turijn gaat regelmatig verder, waarbij ik door een psychiatrische verpleegkundige wordt afgewisseld (voorlopig nog...? Of zal dit zo blijven?). 
    Het is voor mijzelf ook erg leerzaam. Per slot van rekening houdt je mensenkennis eigenlijk nooit op.

    Voor de rest zit ik steeds beter in mijn vel en lijkt het mij af en toe echt alsof ik op een totaal ander niveau van mogelijkheden leef. Dit als ik aan mijn voorhenige vaardigheden of observatie-mogelijkheden terug denk en mij daar nu momenteel mee vergelijk.

    Ik geloof dat ik ook in overzichts- en begripvermogen heb gewonnen zodra ik andere mensen over hun ervaringen of gevoelens hoor praten.

    >> Reageer (0)
    06-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.info
    Wauw, de engeltalige versie van mijn boek is vanochtend al op Amazon.com verschenen. 
    Minstens anderhalve maand eerder dan verwacht...

    Titel "Healing from Schizophrenia. A Personal account." by Lia Govers.

    Door mijn naam in te typen verschijnt het niet (weet niet waarom...), maar die is wel op de kaft gedrukt.
    Lichtgroene (watergroene) kaft met een vogeltje dat boven op een tak zingt, terwijl er rechtsonder een open kooi staat.

    De e-book-versie zal binnenkort dus ook wel verschijnen.

    >> Reageer (0)
    04-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lulu-boek
    Ik heb vandaag voor het eerst een paar exemplaren ontvangen van mijn engelstalige boek (zie details in de archiefmaand van januari 2011), dat een vriend van mij op Lulu.com geplaatst heeft.

    Het is perfect geworden! 
    A happy day!

    Binnen half of eind maart zal het ook op Amazon.com verschijnen en ook eerder als een e-book op de iBookStore.

    >> Reageer (0)
    29-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ervaringen binnen de zelfhulpgroep
    Het is nu al sinds begin november dat ik mij in de leiding van de zelfhulpgroep hier in de stad met een andere vrouw (een psychiatrische verpleegkundige) afwissel.
    Je doet er echt mensenkennis aan op, buiten die van jezelf om ook, iets wat - geloof ik - nooit eindigt.

    Langzaamaan begin ik een paar personen een beetje te 'kennen' of beter: hoor ik hen praten over hun eigen ervaringen en verwachtingen.
    Er zijn personen die niet eens weten dat praten - in het algemeen - voor hen heel zinnig kan zijn!

    En met wat een achtergrond-ervaringen komen ze naar boven, die zich natuurlijk ook in hun gedrag uit!

    Anderen die zich erover verwonderen waarom bepaalde personen, die bij ons aan de deur van de groep kloppen, niet geschikt zijn om deel van de groep uit te maken. Omdat ze bijvoorbeeld niet in staat zijn naar anderen te luisteren en voortdurend zelf het woord willen voeren.
    Ook hier arme familie-achtergronden, jammer genoeg, maar het samenkomen binnen de groep moet ook een doel en regels hebben.

    Ik geloof dat vele personen ook zònder deze 'schizofrene' problematiek zichzelf voortdurend wegcijferen zonder ooit aan hun eigen gevoelens en behoeftes te denken.
    Zeker gedrag dat zijn sterke verbinding heeft met de hechtingsproblematiek.

    >> Reageer (0)
    25-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.info over het engelstalige boek

    Vanaf vandaag  is de engelstalige versie van mijn boek al via lulu.com koopbaar/downloadbaar in paperbackversie of ook als e-book.
    Titel: "Healing from Schizophrenia. A personal account.".
    Binnen 6 tot 8 weken zal het ook via het Amazon.com-site verkocht worden.

    Aan een betere e-book-versie werkt die vriend van mij nog, die binnen een paar weken ook via andere e-book-sites verkocht zal worden.

    Ik ben erg tevreden met het resultaat, ook mede dankzij de goede technische hulp van mijn vriend.


    >> Reageer (0)
    12-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat
    Vandaag heb ik aardig wat persoonlijk materiaal uit dit blog verwijderd: eigen gedichten met mijn eraan toegevoegde kommentaar, bepaalde details over mijn familie enzovoort.

    Het is maar dat sommigen het weten...

    >> Reageer (0)
    07-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat
    Voorlopig heb ik wat foto's en onnodig kommentaar verwijderd, plus wat, door mij aangehaalde tekst uit het boek van Hannah Green ('Ik heb je nooit een rozentuin beloofd'), tekst die ikzelf betekenisvol vond. Verder heb ik ook een of twee gedichten van andere personen verwijderd.

    Ik zit nu een beetje op de tekst van mijn nederlandstalige versie te werken. Wat is er ondertussen veel veranderd: de italiaanstalige bevalt mij heel wat meer qua lay-out, maar is ook ietwat kompleter. De engelstalige is grotendeels conform aan de italiaanstalige. 
    En hoevele gedachten en ook wat andere verworven kennis zouden er aan toegevoegd kunnen worden. Zal ik dit ook wel doen?
     
    Wie weet of ik dit al begin 2012 zal doen, d.w.z. mijn nederlandse versie via lulu.com uitgeven...?  
    En wie weet met welke veranderingen?
     

     

    >> Reageer (0)
    05-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.info
    Lezers van mijn blog: ik zit hier langzaamaan tekst en foto's uit mijn blog te verwijderen.

    Dus: 
    wie er nog uit wil lezen, zal er snel bij moeten zijn, want ik overweeg ook zo ongeveer bijna alle tekst uit dit blog weg te halen.

    Wie zich in de materie wil verdiepen, kan daarvoor zijn eigen intellect ook wel gebruiken

    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.misschien
    Ik zit er al een poosje over te denken mijn nederlandstalige boek, waarvan het contract bij de uitgever eind van dit jaar verloopt - na drie jaar - uit de handel te halen en het daarna voor eigen rekening bij lulu.com uit te geven, waardoor het daarna alleen nog maar via de bol.com en lulu-site verkrijgbaar zal zijn.
    Wie weet... 
    Zeker zal ik er dan de taalfouten en lay-out van veranderen.

    We zien nog wel.
      

    >> Reageer (0)
    31-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nieuwjaarswens en nog wat
    Hiermee de beste wensen aan allen voor het Nieuwe Jaar!

    Ik heb gisteren de uitnodiging ontvangen om op 5 en 6 mei 2011 samen met met mijn ex-psychiater, dr. Tibaldi, ook te Bolzano (Bozen, in de buurt van Trento) tijdens een soort congres een spreekbeurt te houden over de recovery.

    Voor mij ook een herontmoeting met enkele professionals, die ik al tijdens andere congressen heb ontmoet, te Genua en te Milaan.

    Gisteren heb ik weer de zelfhulpgroep geleid en ook een vriend ontmoet, die voor mij de engelse versie van mijn verhaal op Lulu.com zal plaatsen, iets wat mij te veel rompslomp, maar ook nogal behoorlijk moeilijk is.

    In de afgelopen dagen heb ik weer eens van een moeder, die een dochter met de 'schizofrene' problematiek heeft, informatie gehad over bepaalde gedragingen, die duidelijk wijzen op een 'weinig van zichzelf eisen' van de kant van de dochter, maar ook op een 'aan bijna alles toegeven' van de kant van de moeder.
    Zal dit alleen typisch zijn binnen de italiaanse cultuur, waar velen die thuis bijna alles voorgeschoteld krijgen zo minder bestand zijn tegen de eisen van de maatschappij (waar je zeker niet alles voor je voeten zult vinden, maar ook zelf moet meewerken)?

    >> Reageer (0)
    21-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.info

    INFO:

    Voor wie hier interesse in mocht hebben:
    hoogstwaarschijnlijk zal de engelstalige versie van mijn genezingsverhaal binnen maart 2011 bij Lulu.com onder mijn echte naam verschijnen.

    Verder is de engelstalige versie van het psychiatrieartikel, dat ik samen met mijn (ex-)psychiater dr. G. Tibaldi heb opgesteld, al recent naar de redactie van het tijdschrift Psychosis gestuurd. 

    >> Reageer (0)
    19-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Searles en nog wat
    Af en toe herneem ik de lectuur van de laatste hoofdstukken uit het al elders, meermaals hier genoemde boek van Harold Searles ('Collected Papers on Schizophrenia and related subjects').

    Zo heb ik in de afgelopen dagen met interesse hoofdstuk 16, over de 'oorzaak van de angst in de paranoide schizofrenie' gelezen.
    Wat dit 16e hoofdstuk betreft heb ik tijdens mijn speech te Milaan, tijdens het Derde nationale Congres voor stemmenhoorders, ook duidelijk gezegd dat mijn moeder een 'zwak' Ik had, argument dat trouwens verschillende personen die toen contact met mij zochten hebben aangehaald, waaronder een neuropsychiater voor kinderen, een psychiatrische hulpdeskundige (die zelf ook een moeder met deze karakteristieken had) en een moeder van een jonge man met deze 'schizofrene' problematiek (die mij, op haar beurt, om voorbeelden van gedrag van mijn moeder vroeg, omdat zij zichzelf in deze definitie wel kon herkennen).    

    Familiesituaties, dynamieken en karakteristieken, die mij steeds duidelijker worden des te meer ik bepaalde vakliteratuur lees.

    Een andere gedachte, die ook al meermaals bij mij is opgekomen is de volgende:
    Searles schrijft in dit hoofdstuk ook over de karakteristieke 'wantrouwigheid' van de 'schizofrene' persoon.
    Daar ik ook nogal overtuigd ben van het generationele doorgeven van gedragspatronen zoals uit de toepassingen van de hechtingstheorie duidelijk wordt:
    mijn vader was van 'nature', van 'karakter' nogal wantrouwig en deze karakteristiek van hém schoot mij ook al weer te binnen toen mijn zoon al onder zijn eerste jaar 'wantrouwige' gedragingen vertoonde en ik die dus herkende (uiteindelijk ook binnen mijzelf, dus).

    Gedragingen van mijn zoon zoals met half open ogen inslapen in de armen van de crèche-verzorgsters, waar mijn zoon tussen zijn 7e en 8e levensmaand aan halve dagen aanwezigheid dààr begon te wennen; gedrag, ook al voor zijn 6e levensmaand, waar het al voldoende was dat ik vlak bij zijn bedje ging staan, circa 5 à 10 minuten lang, opdat hij vanzelf wakker werd, alsof hij zich ook tijdens zijn slaap in een alert-toestand bevond; gedrag in de erop volgende jaren, zodra hij ziek was en ik bepaalde keren alleen met hem in een tweepersoonsbed sliep (*) en hij er zò van kon genieten dat hij automatisch tijdens zijn slaap met zijn arm of been mijn aanwezigheid controlleerde, wat ook op een alert-toestand tijdens zijn slaap wees.
    (* = regeling die ik nam omdat mijn man overbezorgd is/was en uiteindelijk niet slaagde juist te reageren tijdens hoge koorts- en andere situaties.)  

    Maar ook hoofdstuk 17 van Searles (de onvermijdbaarheid van de dood) is voor mij nogal interessant, omdat ik er elementen in terugvind die te maken hebben met het begin van mijn eerste nachtmerrie op mijn 8e jaar (zie hiervoor mijn boek) en verdere elementen van mijn persoonlijke levensverhaal.
    Steeds interessante lectuur, dit boek van Searles! 
     

    >> Reageer (0)
    11-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat
    Af en toe sta ik er verbaasd van hoe mensen leven...
    Via mijn ervaringen met de GGZ, nu met af en toe de leiding van de zelfhulpgroep en via vriend X ontdek ik af en toe zulke dingen.

    Zo leer ik een man van ongeveer mijn leeftijd kennen, die altijd met zijn ouders heeft samen gewoond en nu, sinds het overlijden van zijn ouders een paar jaar geleden 'stemmen' begint te horen. Hij is er niet - nooit - aan gewend alleen te zijn!

    Vriend Y, vriend van X, is nu 36 jaar oud en heeft zijn ervaringen met zijn allereerste baantje binnen een soort GGZ-organisatie. Ik hoorde hem zeggen dat 'dit nu niet echt het mooiste werk is dat hij zich kon voorstellen'! [Zijn eerste werk op die leeftijd ... en wat voor verwachtingen heeft hij desbetreffend? ...?]
    Eist deze man ooit iets van zichzelf?
    Het is dezelfde persoon waarover ik schreef dat hij enorm vaak met ongewassen, erg vet haar rond liep. De afgelopen week heb ik van hem gehoord dat ook hij nooit alleen is geweest, thuis of elders op reis!   

    Om nu een vergelijking te trekken haal ik alleen maar het voorbeeld van mijn zoon aan (ervaring die toch zeker tegen noordeuropese ervaringen af kan steken): op zijn 20° jaar is hij twee weken alleen in huis geweest, zoals ook op zijn 21° jaar, terwijl mijn man en ik met andere mensen binnen Italie toerden. Verder is hij al meermaals (4 of 5 keer) zo'n 8 dagen alleen thuis geweest terwijl wij op Sicilie waren. Ook heeft hij al alleen gereisd.

    Deze bovengenoemde en andere personen wordt eigenlijk alles 'ontnomen', geloof ik, om zelf een beetje ruggegraat of karakter te vormen. Zoals hun ouders hun vaak nooit gelegenheden boden eindigen zij er persoonlijk ook mee nooit iets van hunzelf te eisen.

    Soortgelijke ervaringen heb ik ook binnen de therapeutische gemeenschap opgemerkt!

    >> Reageer (0)
    25-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.betekenisvolle dromen

    Wie weet waarom ik nu eigenlijk juist wakker schijn te worden na, voor mijzelf betekenisvolle dromen...?
    Alsof mijn onbewuste aan mijn bewustzijn klopt.
    Of: alsof ik dat zelf op de een of andere manier bewerkstellig.

    De laatste nachten word ik aldoor wakker met duidelijke herinneringen aan betekenisvolle droomelementen en vanochtend zelfs met vele details aan een belangrijke droom over mijn 'levensweg' en de krachten die mij daarbij hulpvol zijn.

    [Waarbij aldoor weer mijn Animus bij mij aan de deur klopt..., via de figuur van mijn vader en vannochtend het 'vuursymbool' ]

    Ik maak nooit tekeningen van mijn dromen, maar ik schrijf altijd de belangrijkste elementen (en associaties die daardoor in mij opkomen) op en daarna helpt mij ook wel, momenteel, het 'Handboek der droomsymbolen' van K. Vollmar.

    Natuurlijk ben ik ook wel een klein beetje getraind na vele lectuur.


    >> Reageer (0)
    16-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedachten, info en nog wat

    Er zijn tijdens de afgelopen dagen te Milaan (stemmenhoorders-congres) enorm vele getuigenissen geweest van familieleden en van stemmenhoorders zelf (over hun genezings- of verbeteringsproces). Ik stond er echt versteld van: vele mensen, familieleden inbegrepen, die kracht putten vooral uit de hulp die uit zelfhulpgroepen en hun gevolgen naar boven komen.   

    Ook vele andere werkelijkheden hebben mij prettig verrast, zoals bijvoorbeeld het lange werk van Pino Pini te Prato (Florence) met zelfhulpgroepen als sinds circa 1993! Iets waar ik tot op heden nooit veel van heb geweten. 

    Vanuit het publiek, samengesteld uit aardig wat psychiaters, enorm veel stemmenhoorders, familieleden en 'operatori' (mensen die binnen de psychiatrie werken) kwam ook een goed voorstel naar voren, maar wie weet of dit ooit gerealiseerd zal worden: binnen Italie een soort Telethon-organisatie opzetten om geld te verzamelen zodat daarmee de niet-regerende krachten zelf kunnen aangeven welk onderzoek hiermee binnen de GGZ gefinancieerd moet worden!

    Van de RAI (Rai 1- programma 'I fatti vostri') heeft men ons nu ook een voorstel gedaan: twee interviews, waarvan één met Cristina Contini of mijzelf (als (ex)stemmenhoorder(s) en één met een professionist/psychiater. Cristina voelt er niet voor hier aan mee te werken, maar ik toch wel, vooral om toch maar de gelegenheid te benutten het stigma van de ongeneesbaarheid helpen op te heffen, maar ook om meer informatie over deze thematieken in beweging te zetten (een soort 'stilte'-barrière opheffen). Wie weet of dit ook plaats zal hebben? Wij zijn begonnen informatie in te winnen.

    Rufus May, als persoon die deze problematiek heeft gehad en daarna psycholoog is geworden en nu met de psychiatrie in Engeland samenwerkt, heeft vele bijdragen geleverd over het recovery-proces. Erg interessant! De tweede dag heeft Rufus samen met Cristina Contini de hele middag een workshop gehouden met 37 stemmenhoorders en 13 facilitatori (leiders van zelfhulpgroepen voor stemmenhoorders). Ik had al een workshop van hem te Maastricht bijgewoond in september 2009, waar ik zijn werk samen met een propvolle zaal bewonderde. 

    Het publiek heeft punten van de aanwezigheid van 500 personen bereikt, naar het schijnt.


    >> Reageer (0)


    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!