Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
27-07-2010
erg interessante lectuur
Vandaag heb ik nog eens zo'n 7 bladzijden gelezen in het boek 'Psicoterapia e teoria dell'attaccamento' (Attachment in Psychotherapy) van David Wallin en wel uit deel IV, hoofdstuk 11. Ik heb nooit alle 3 erg dikke boeken (echte pillen) over de hechtingstheorie van John Bowlby allemaal willen lezen, maar in dit boek van Wallin vind je echt de directe toepassing van de hechtingstheorie uitgelegd, voor wat betreft de opvoeding en de psychotherapie, psychotherapie waarin uiteindelijk in weinig woorden aan de patient/client dezelfde 'middelen' worden toegereikt [zo zou het eigenlijk onder optimale omstandigheden moeten zijn] die tijdens de (prille) jeugd niet werden verschaft en je zo in moeilijkheid brachten.
Erg nuttige lectuur, verruimend ook met een beter begrip van de moeilijkheden van zovele mensen om ons heen. Het is een nogal duur boek, maar het is zijn geld echt volop waard. Het verruimt tenminste mijn gezichtspunt.
Ik vind in de persoonlijke ervaringen en zelfobservatie als therapeut van Wallin ook vele van Harold Searles' beschouwingen terug.
Vreemde dromen die wij maken, waarin wij dan symbolen en termen ophalen waarvan men bewust niet eens weet er ooit wat over gehoord te hebben.
Vannacht ook zo iets: word ik midden in de nacht wakker met de korte herinnering aan iets dat ik gedroomd heb: ik zag ergens in een buitenruimte een soort obelisk, die 'rinascita e morte' (i.e. hergeboorte (wedergeboorte) en dood) symboliseerde. En er schoot mij ook een woord te binnen dat ik mij niet meer goed herinner, 'Ergon', 'Regon', 'Hergon' of zo iets dergelijks. Een woord en symbolen waar ik nooit echt bewust over heb nagedacht of die ik nooit eerder heb gehoord. Het leek mij een grieks woord en ik ken géén grieks, buiten drie, vier woordjes om. En vlak daarna zie ik een enorme manfiguur in de opening van onze badkamer, die mij - ook indien vaag - precies op mijn zoon leek (?).
Ik weet niet eens waarom ik er eigenlijk wakker van werd. Wel weet ik dat ik meteen erna, ietwat versuft vanwege de slaap, heb gedacht dat dit toch echt materiaal uit het collectieve onbewuste is, zoals Jung er over schrijft.
Waarom droomde ik over 'hergeboorte en dood'? Ik ben niet langer katholiek en toch zijn dit symbolen die mij met een groter bewustzijn, het collectieve onbewuste en andersoortige bewustheidstoestanden verbinden. Hoevele dingen kennen wij nog maar amper.
Hetzij in boeken van Galimberti, van Laing (Het verdeelde zelf), maar ook van Alexander Lowen wordt benadrukt dat : - het bij psychiatrische problemen om 'bestaansproblemen' gaat; - de 'waanzinnige' géén afstand wil doen van zijn bestaansontwerp; - de wilskracht (de wil om zichzelf te zijn of te blijven, zou ik er aan toevoegen) er bij van sprake komt.
Dan laat ik natuurlijk buiten sprake wat anderen er misschien over geschreven hebben.
Zomaar wat gedachten: duidelijk schrijft Lowen er dit stukje tekst over dat ik uit de italiaanstalige versie van 'Bioenergetica' vertaal: blz. 193 (hoofdstuk over de 'angst om te vallen'): "Hier is de capaciteit van het individu om de controle van het Ik achterwege te laten op het spel, omdat het juist dìt is wat het terugtrekken van de energie van de oppervlakte van de geest en van het lichaam met zich meebrengt. Als de controle van het Ik geïdentificeerd wordt met het overleven, zoals in het geval van individuen gebeurt die hoofdzakelijk door middel van de uitvoering van de wil functioneren, dan wordt het verlaten van deze controle onbewust bestreden en vereisen de situaties die er (hier) om vragen een hevige angst."
Is deze kwestie van de wilskracht in zulke individuen iets wat nog onderzocht moet worden? Is het een instintieve reactie dat een klein kind in zulke groei-situaties gebruik maakt van zijn eigen wilskracht? Is het iets aangeborens? Zijn dit al onderzochte kwesties? Wie weet...
Ik heb al meermaals bij anderen, man en zoon inbegrepen, gemerkt dat het niet respecteren van andermans' manier van zijn tot hevig wilsverzet lijdt. Het zou dus ook een heel normale reactie kunnen zijn. Ik voeg er echter aan toe dat hetzij mijn man hetzij mijn zoon nogal een sterke wil bezitten.
Ik heb vandaag nog eens wat stukken tekst in het boek 'Psichiatria e fenomenologia' van Umberto Galimberti herlezen, vooral voor wat betreft de band tussen lichaam en geest, die zo vaak in het niet verdwijnt of niet in het juiste belang wordt gehouden. Mede denk ik dan aan boeken als die van Alexander Lowen, Ashley Montagu (Tastzin) en mijn eigen jeugd- en latere ervaringen.
Zomaar wat gedachten, ook deels naar aanleiding van wat ik op 29 juni jl. tijdens het 'congres' van dr. John Read in mijn spreekbeurt heb aangehaald.
Ik heb vorige week vriend X weer ontmoet, nadat wij allebei de hele junimaand andere bezigheden hadden. Zijn 87- of 88-jarige moeder is eind juni overleden en daar hij haar altijd erg 'vereerde' en ook op een bepaald moment besloot met zijn therapie te stoppen - plus andere details - verwachten mijn (ex-)psychotherapeute en ik wel dat hij nog moeite zal hebben dit feit te verwerken. Hopelijk gaat alles hem goed, maar hij zou er nog wel moeite mee kunnen hebben...
Bij mijzelf kwam alles juist na het overlijden van mijn moeder weer los, langzaamaan in de tijd van circa 6 maanden. Velen die hier lezen zullen wel weten dat men ook onbewust de hoop koestert vanaf nul een nieuwe band te kunnen beginnen, zoals ik al in de beginmaanden van dit blog heb geschreven. Men moet een bepaalde 'rouw' doorgaan, naar het schijnt. Je moet echt afscheid nemen diep in jezelf.
Voor wie, de italiaanse taal beter beheersend, hier interesse in mocht hebben: sinds gisteren is mijn boek ook bij de grotere italiaanse boekhandels bestelbaar of via de on line-sites van libreriauniversitaria.it of Feltrinelli. Uitgever (Editore): Mimesis. Titel (titolo): 'Un legame materno non si recupera più? Autobiografia di una schizofrenica guarita.' Prijs: 14 euro. (Bij Feltrinelli, geloof ik, met ietwat korting.)
Goed nieuws, zou ik wel zeggen. Het artikel dat ik samen met mijn pyschiater, dr. Tibaldi, geschreven heb en dat in september 2009 in het italiaanse tijdschrift 'Psichiatria di comunità' is verschenen, zal hoogstwaarschijnlijk in een verkorte en aangepaste versie in het engels in het tijdschrift 'Psychosis' gepubliceerd worden.
Tijdens de overkomst van dr. John Read hier, vorige week, heeft Tibaldi er met hem over gesproken. En John Read zit in het bestuur van dit tijdschrift - tijdschrift van de internationale organisatie I.S.P.S. John Read vond het ook een interessant of betekenisvol artikel.
