Vandaag heb ik nog eens zo'n 7 bladzijden gelezen in het boek 'Psicoterapia e teoria dell'attaccamento' (Attachment in Psychotherapy) van David Wallin en wel uit deel IV, hoofdstuk 11. Ik heb nooit alle 3 erg dikke boeken (echte pillen) over de hechtingstheorie van John Bowlby allemaal willen lezen, maar in dit boek van Wallin vind je echt de directe toepassing van de hechtingstheorie uitgelegd, voor wat betreft de opvoeding en de psychotherapie, psychotherapie waarin uiteindelijk in weinig woorden aan de patient/client dezelfde 'middelen' worden toegereikt [zo zou het eigenlijk onder optimale omstandigheden moeten zijn] die tijdens de (prille) jeugd niet werden verschaft en je zo in moeilijkheid brachten.
Erg nuttige lectuur, verruimend ook met een beter begrip van de moeilijkheden van zovele mensen om ons heen. Het is een nogal duur boek, maar het is zijn geld echt volop waard. Het verruimt tenminste mijn gezichtspunt.
Ik vind in de persoonlijke ervaringen en zelfobservatie als therapeut van Wallin ook vele van Harold Searles' beschouwingen terug.
|